Zeeuwse Reisgids
Twente, land van folklore en
rijke schoonheid
Beeldje
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
TWEEDE KAMER WERD BETER
EN RUIMER INGERICHT
^/éel Chinese
STEENHOMMEL EN R0UWBIJ
ZOEMEN OVER EEN DIJKJE
rnovwciALt mow si coorakt
DEfSDAO JUKI 1
VACANTIE IN EIGEN LAND
Tegenstellingen en verrassingen
(Van onze speciale verslaggever)
Kens lioerl(jk helemaal er uit ztyn! Dat is do innige wens van alle vacan
tia gangers. Te vergeten dat kantoor, die werkplaats, het nauw-omsloten
tuintje of het bloembak je voor het raam, de sleur van de altyd eisende
huishouding, dat verlangt men van de vacantie. Velen, te velen vinden wy,
venvachten dat slechts van een vacantia doorgebracht bulten onze gren
zen. Dageiyks staan by de douane de grote bussen, vol met opgewekte
reizigers, die hunkerend wachten op het ogenblik, dat de grens boom om
hoog gaat cn*zy verder kunnen, den vreemde In.
En voor een week, veertien dagen
of nog langer wordt Nederland, de
eigen woonstede en het dageiykse
werk vergeten. Maar ls het nu wel zo
nodig de grens over te steken? WH
geloven van niet. We weten wel dat
ait al zo dikwijls gezegd is en dat
toch ieder jaar duizenden naar het
buitenland trekken. En ook, dat daar
weinig aan te veranderen is. Maar
we weten ook, dat er onder de dui
zenden velen zijn, die na terugkeer
zeggen: „Het is erg leuk geweest,
maar verschrikkelijk duur. Wat we
bewijzen. Een stad is meer dan de
som van zyn straten en huizen. Dat
geldt voor Almelo, voor Hengelo en
niet in het minst voor die schone
Overijsselse stad Deventer. In het
oude Oldenzaal proeft men het by de
eerste stap, die men binnen de muren
doet, want het stadie wordt beheerst
door de eeuwen-oude half Romaanse
half Gothische basiliek. De stenen
waaruit het gevaarte is opgetrokken
spreken dezelfde rustige schone taal
als de velden en bossen in do omtrek.
Zo is het ook met Deventer, hoewel
daar wat meer de weemoedige stem
ming van vergane glorie merkbaar is.
Weliswaar staat de stad weer midden
in een periode van opbloei, maar de
herinnering aan de grote glorie van
Deventer als Hanzestad in ae middel
eeuwen is nog niet uitgewist.
Het is moeiiyk om Twente be ver
laten. Er is zo veel te genieten en te
bewonderen. We hebben niet gespro
ken over Almelo, hoofdstad van het
oude Graafschap Almelo, over Hen-
Êelo, centrum van nyverheid, over
[ellendoorn :net zjjn schitterende
omgeving, over die talloze dorpen, die
knus verscholen liggen in het zo won
dermooie landschap.
Twente is voor de buitenlandse
tourist niet zo aantrekkelnk, omdat
men er wat verder moet kyken dan
de oppervlakte. Daarvoor heeft hy
meestal de tyd, de lust niet. Maar
voor de'Nederlander, die een leerza
me en toch prettige -vacantie wil
doorbrengen, biedt Overyssel heel
veel.
5100 Hotelbedden verwachten hem
en de zijnen om maar niet te spreken
van de 83 pensions, de 5 jeugdherber
gen en de 110 kampeerboerderijen.
Wy' waren in Twente: we hadden er
geen spyt van.
en-oor op zy gelegd hadden was niet
voldoende". Zij moeten weten dat er
streken in Nederland zyn, waar zy
ook kunnen vinden, wat het buiten
land geeft: Er eens helemaal uit te
zyn.
Wij zijn er twee dagen helemaal
uit geweest en wel binnen onze eigen
grenzen.
„Komt u Twente eens bezoeken",
had de heer J. A. Veldman, directeur
van de Provinciale V.V.V. in Over
ijssel, ons namens verscheidene Over
ijsselse instanties gevraagd. We zijn
gegaan met de gedachte: Twente is
erg aardig. We willen er nog wel
eens gaan kiiken.
De tocht, die we kris kras door het
OostelHk Overijssel maakten, was
meer dan aardig; het was een open
baring.
Twente is een land met tegenstel
lingen, het is gul met verrassingen.
Op het platteland is heel weinig ver
beeldingskracht nodig om zich te wa
nen in Het Nederland van drie eeuwen
terug. In de drie grotere steden gaat
het leven echter in dezelfde tomeloze
vaart, als in de randstad Holland met
één verschil, de Twentenaar blyft
ook in de stad Twentenaar. En wat
dat becekent is moeiiyk onder woor
den te brengen. M t moet de Twen
tenaar in eigen land ontmoeten en
meemaken, dan weet men het.
DE HOLTERBERG.
Wandel eens in zyn
de Holterberg, door'
bossen, waar men niet ieder ogenlalik
uit zyn prettige dromery gehaald
wordt door stukken papier en andere
rommel, die het bos besmetten. Be
zoek de stad Ryssen, zeven honderd
jaar lang het hart van een streek, die
door do edelen in de zeventiende
eeuw met de wydse naam „Lusthof
der Edelen" begiftigd werd.
De Twentenaar bezit van oudsher
veel fantasie en gevoel voor schilder
achtigheid. Geen plekje in Nederland
is rijker aan folklore, kan bogen op
rustieker oorden dan Twente. Evena
ren ja, dat ls mogelijk, overtreffen is
uitgesloten. Die verbeeldingskracht
van de Twentenaar komt ook tot
uiting in de drie grote steden. Men
kan het ind "ri-iallsatietempo daar
best byhouden.
De tentoonstelling „ff", die van 21
Augustus tot en met 1 September
1951 in Enschede zal worden gehou
den zal dat ten overvloede kunnen
STRAKS HONDERDVIJFTIG.....
Fracties krijgen beschikking over royale vertrekken.
(Van onze parlementaire redacteur).
De fraaie, aan het Haagse Binnenhof gelegen zaal, waarin in October
1790 ter gelegenheid van het huweiyk van Prinses Louise met Karei Georg
August, erfprins van BrunswykWolfenbiittcl, voor het eerst de hoog
geplaatste paren zich gracieus bewogen op de melodie van een menuet en
later dc Tweede Kamer der Staten-Generaal haar prozaïsche vergaderin
gen ging houden, ondergaat een grondige verbouwing en vernieuwing. De
honderd volksvertegenwoordigers zyn er tUdeiyk uit verdreven en moesten
hun bivak opslaan in de Ridderzaal. Zy zullen er nu echter spoedig terug
keren, want het werk begint z(jn voltooiing te naderen.
Met de griffier der Kamer, mr.
Schepel en met de architect van de
Rijksgebouwendienst, de heer Stomps
hebben wy dc situatie in ogenschouw
genomen, waarbij we konden consta
teren, dat de outillage veel verbeterd
is en dat de huisvest «g van de leden
sterk is gemoderniseerd en ver
fraaid.
De beide tribunes, links en rechts
van de voorzitter, zijn aanzienlyk
uitgebreid, zy steken verder de zaai
ill en kunnen daarvoor meer belang
stellenden bevatten. Lihks is de pu
blieke tribune, rechts d gereserveer
de; op de voorste ryen daarvan heeft
de parlementaire pers een plaats ge
kregen.
In het gewelfde plafond is een aan
tal -ronde vensters aangebracht,
waardoor het daglicht naar binnen
valt en waarachter des avonds lam
pen branden. De vloer is omlaag ge
bracht en loopt naar het midden van
de zaal 84 cm. af. De lelijke schotten
die tot dusver de zaal ontsierden,
zyn verwyderd. Daardoor is ruimte
gewonnen voor nog vyftig zetels, voor
het wa.j-schyniyke geval, dat het
aantal Tweede Kamerleden volgend
jaar tot 150 verhoogd wordt.
De stenografen nebben direct uit
de zaal een ondergrondse verbinding
verplaatst
er zyn tien lynen gekomen met 92
huisaansluitingen, in plaats van de
vroegere vyf fijnen.
Door verbetering van de wandel
gangen zyn alle onderdelen van het
gebouw vlugger bereikbaar gewor
den, hetgeen vooral een voordeel is,
als er vergaderd wordt met gesloten
deuren.
Op de begane grond heeft men de
kamers gemaakt voor de fractiever
gaderingen van de in het parlement
vertegenwoordigde party'en. By uit
breiding van het aantal leden tot 150
komt men evenwel weer voor moei
lijkheden te staan en zullen nieuwe
voorzieningen getroffen dienen te
worden. Dé K.V.P. bijvoorbeeld komt
dan met byna vijftig man op en zal
dus de beschikking moeten hebben
over een grote ruimte. Doch daarvoor
zijn al gelden op de begroting uitge
trokken.
De onoogelilke en ver onvoldoende
toegang tot ae publieke en de pers
tribune is vervangen door een brede
stenen trap en aan de zijde van het
Binnenhof zullen voortaan ook de
wachtende chauffeurs en de parket
wacht behoorlijke kamers krijgen.
MiddelburgRouaansekaai 1
VERKOOP VIA DE HANDEL
Éénmaal per jaar naar
hel badhuis?
De drinkwatervoorziening ten
plattelande.
In een te Leiden gehouden verga
dering van het Ned. Congres voor
Openbare Gezondheidsregeling, heeft
de heer H. F. Louwe Kooymans, phar-
maceutisch inspecteur van de volks
gezondheid. een rede gehouden over
..hygiene van water, bodem en lucht
ten plattelande". De spreker wees er
o.m. op dat de in Mei 1947 gehouden
woningtelling heeft uitgewezen, dat
van de ongeveer 2.050.000 woningen in
Nederland rond tachtig procent was
aangesloten op een waterleidingnet.
Met uitzondering van Engeland, is dit
percentage hoger dan in de ons om
ringende landen. Het opvoeren van
het aansluitingspercentage van 80 tot
het practische maximum van 92 is
slechts een kwestie van geld. In 1939
zou om tot dit maximum te komen een
bedrag van 80 millioen gulden nodig
zyn geweest. Bij de huidige prijzen en
lonen zou dit bedrag wellicht vier
maal zo groot moeten zijn.
Met voorbeelden toonde spr. aan, dat
de drinkwatervoorziening op het plat
teland hier en daar zeer veel te wen
sen overlaat. Zo is uit een vrij uitge
breid onderzoek in een dorp in Noord-
Brabant gebleken, dat slechts in 4 van
de 100 onderzochte gevallen het water,
hoewel niet fraai van samenstelling,
voor, het gebruik nog wel toelaatbaar
was. In Buren (Betuwe), een stadje
met 1000 inwoners in de kom. is bij
verreweg het merendeel der woningen
geen raiddel tot watervoorziening aan
wezig. Het grootste deel van de bur
gerij is dan ook verplicht al het drink
en gebruikswater te betrekken uit een
uit 1732 daterende stadspomp.
Voorts toonde spr. aan, dat vele Ne
derlanders weinig of geen gebruik ma
ken van zwem- en badgelegenheden.
Blijkens de laatste cijfers gaat de ge
middelde Nederlander maar éénmaal
per jaar naar een badhuis en twee
maal per jaar naar een zwembad-
Slechts een kwart van de gemeenten
beschikt over een zweminrichting;
ruim honderd van de 1015 gemeenten
bezitten een badhuis.
Op de tweede verdieping kreeg de
leeszaal voor de leden een bijna drie
keer zo grote oppervlakte.
RADIO-HOKJE.
Voor het eerst is in de zaal
wel naast de publieke tribune ook
een radio-hokje aangebracht.
Wel hebben de Kamerleden zich
een jaar lang het gebruik van hun
eigen home moeten ontzeggen, maar
als zij daar op of omstreeKs 19 Juni
weer gaan vergaderen, hebben zy
een huisvesting teruggekregen, waar
in het prettig zal zyn te werken.
FEUILLETON
DOORj
MYRA GAY
38
Haar gedachten gingen terug naar
dat vreseiyk ogenblik waarop ze de
deur van haar flat had geopend en ze
het slappe uitgestrekte lichaam van
dat meisje op haar blauw-met-gouden
Chinese kleed had zien liggen. Ze
rilde en had het gevoel dat ze nooit
weer warm«ou worden.
Toen hoorde ze Steve in de andere
kamer rondlopen, en hy floot een
vrolyk liedje. Hy deed met opzet zo
geruststellend. Ze glimlachte even en
voelde zich getroost.
Ze werd wakker doordat de zon in
haar kamer scheen en ze de verruk-
keiyke geur van koffie en gebakken
spek opsnoof. Steve klopte op de deur
en vroeg haar iets aan te trekken en
te komen ontbyten.
Ze haastte zich naar de badkamer,
nam gauw een douche, kamde haar
haar en maakte zich een beetje op.
Ze trok de zwartzyden pyama aan die
haar familie haar het vorig jaar had
gegeven en die ze nog nooit had ge
dragen. Ze trad een beetje verlegen
binnen.
Steve deed heel zakeiyk. Hy wees
met trots op de tafel die hy voor het
ontbyt had gedekt
„Kyk eens! Een vorstelijk ontbyt!"
Ze knipperde met haar ogen. Haar
verbaasde blik ontwaarde narcissen
in een grote vaas en warme panne
koeken die uit een half afgedekte
schaal gluurden. Steve haastte zich
met het uit te leggen.
„Neen, ik ben niet verantwoorde
lijk voor de bloemen en hoe-heten-die-
dingen. juffrouw Cartwright heeft ze
gebracht".
Julie ging aan de tafel zitten en
trok een grimas. „Ik voel me een
beetje schuldig ten opzichte van juf
frouw Cartwright Ik heb aldoor lo
pen denken dat ze toch zo'n gemene
heks was en daar doet ze me opeens
zulke aardige dingen en stapelt vuri
ge kolen op myn hoofd!"
Steve knikte. „Ja, ik voel me ook
schuldig".
Julie was hongerig en verbaasde er
zich over dat ze met zoveel smaak
kon eten in een kamer waar oen
moord was gepleegd. Maar nu in het
vrolijke morgenlicht schenen de ge
beurtenissen van gisteren onwezeniyk
en ver-af. Ze dacht aan iets. „Staat
er iets in de krant over de gebeurte
nissen van gisteren?" Ze kon er niet
toe komen het woord „moord" te ge
bruiken.
Steve knikte. „Niets nieuws. We
staan er nog steeds buiten".
Dat vond ze aardig. Wy. Het klonk
gezellig.
Hij ging voort: „Het schijnt, dat die
Celia Hollis niet zo'n aardig meisje
was als die goeie juffrouw Cart
wright zich zo enthousiast verbeeld
de. Ze had een zwaar strafregister
voor zo'n jong ding. In de gevangenis
en in het verbeteringsgesticht ge
weest wegens diefstal. En niet zo'n
kleine ook. Ze had het speciaal op
juwelen voorzien. Ze had een ry valse
namen zo lang als je arm. En
Er klopte iemand op de deur. Steve
zei: „Ik zal wel gaan", en glimlachte
geruststellend naar Julie. Ze had de
Indruk, dat die glimlach heel wat ln-
tanning vereiste. Toen wist ze, dat
hij net zo zenuwachtig en gespannen
was als zy.
Het was juffrouw Cartwright, vol
excuses dat ze hen by hun ontbyt
moest storen. Maar langzamerhand
ging ze over tot de werkelijke reden
van haar bezoek.
„O, juffrouw Page ik bedoel me
vrouw Ferris, hoe kunt u het me ooit
vergeven! Dat meisje, dat ik gisteren
In uw kamer liet, was een oplichtster!
Ze hoorde by een bende of zoiets".
„O, ja?" mompelde Steve.
Juffrouw Cartwright babbelde
voort: „Weet u zeker, dat ze niets
heeft weggenomen? Dat dat deed
ze voor haar beroep. Toegang krijgen
tot andermans kamers en dingen ste
len. Ze praatte zo zachtjes en zag er
uit als een echte dame! O, het spyt
me toch zo, mevrouw Ferris!"
„Mijn vrouw heeft nog geen tyd
gehad om de ochtendbladen door te
zien". Steve wendde zich tot Julie.
„Dat meisje, dat hier gisteren een
poosje op je wachtte, werd natuuriyk
door een van haar eigen bende-geno
ten vermoord, toen ze was wegge
gaan".
„O!" zei Julie. Het was alles wat
ze kon uitbrengen.
Steve slaagde erin juffrouw Cart
wright kwijt te raken. Maar Julie had
de trek in haar ontbyt verloren.
„Steve, hoe goed ken jy Kip Kirk?"
vroeg ze langzaam.
Steve schudde zyn hoofd. ,Jk ken
hem eigenlyk nauwelyks. Hy kwam
gisteravond op me toe en zei, dat hy
je in de rol van Lorinda wilde horen.
Zyn vader zond hem vooruit als ver
kenner. Dat zei hy tenminste".
Julie sprak langzaam. „Hij was de
kerel, die van de brug afdook".
„Dat weet ik. Dat stond in de
krant. Ze hebben hem vannacht vast
gehouden by wyze van lesje, denk
ik. In ieder geval heeft hij een voor
proefje van het gevang gehad en ik
denk, dat hy niet gauw weer zo'n
stom stukje zal uithalen, wedden
schap of niet. Hij moest een flink
borggeld betalen en hij heeft een
maand voorwaardelijk gekregen. Zyn
vader dreigt hem te onterven en meer
van dat lolligs".
Julie moest zekerheid hebben. „Maar
nu is hy toch uit de gevangenis.
Steve knikte. „Het was gewoon
gekkenwerk van hem, of hy nu we
reldkampioen is of niet!" Hy keek
naar Julie. „Wat heb jy hier eigenlyk
mee te maken lief kind? Vertel eens
op".
Geschrokken mompelde Julie: „Wat
bedoel je?"
„O. dat weet je besti Vanaf het
ogenblik dat we in die verkeersop
stopping raakten, ben je zo zenuw
achtig als Ik weet niet wat geweest.
Wat heb je uitgevoerd? Die kerel
afgehuurd om zyn grote sprong te
maken opdat jy een paar vellen re
clame zou krygen? Zo ja, kom er dan
voor uit! Ik ben je ixnpressario. Ik
ben degene die voor ons allebei moet
denken.
„Natuuriyk heb ik die man niet
huurd Ik had hem nog nooit ge:
voordat" Haar stem verloor zich
In het niets.
Steve snapte het ook zo wel. „Tot
je hem op de brug ontmoette. Ik snap
het al. Hy moet tenslotte toch uit de
wagen van meneer Low zyn gekomen.
Daarom wou jy weten of er nog Ie
mand op de achterbank aanwezig
was. Je wist dat het Kip was die die
duik maakte, is het niet?" Zyn ge
zicht stond streng.
£Wordt vervolgd)
Advertentie.
Nederlandse Spoorwegen
Tabel 7, pagina 9, 1ste kolom.
Amsterdam C.S. v.
Den Haag
Rotterdam D.P.
aangeg. tewljz.
als volgt: als volgt;
n 1224
n 1244 n 1317
n 1346 n 1346
TOCHT DOOR OOST-ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Voorjaarsdag bracht aangename verrassingen.
Kleine witte wolken bewegen zich snel langs een zuiver blauwe hemel,
verblindende zon-kaatsende golven dansen op en neer, de gele zandbank
volgt in zwaaiende giyding do gang van de boot en als dan nog een schip
passeert, roepen al die tegenstrijdige bewegingen een draaierig gevoel op
b\j Zwerfmans, die zich op de Veerpont Zuidwaarts spoedt. „Wat een
weertje!" zegt de knecht terwQI hy schouderschokt van genoegen. Ja, zo
Lt het!
Een echt zonnige stralende dag. De visdiefjes, achter de boot bezig hun
slag te slaan bi de opdwarrelende schrocfkolken, vinden dat ook. Uit pure
biydschap grissen ze elkaar de visjes of garnaaltjes af die ze buit maken?
ze zweven, vliegen, remmen fladderend af en duiken, dat het een aard heeft.
toon, met bliksemsnelle rukken voor
waarts, dan weer als zweefvliegend
stilhangend voor de nestopeningen.
Eén met gele kop, dat is het man
netje.
O, als de zon vry spel heeft tussen
de schuivende wolken, leeft het hier
van de insecten.
We volgen er weer een paar, vinden
via hondsdraf het ruw vergeet-my-
nietje, maar 2 a 3 cm. hoog, koe
koeksbloemen op het punt open te
gaan en liggende bremplanten; kleu
rige dagpauwogen wieken voorby, er
staat stinkende gouwe, drie soorten
ereprys hebben zich op dit plekje ge
nesteld.
Een boompieper beraamt reisjes
van uit de top van een jonge popu
lier naar de zon, om echter al gauw
weer van plan te veranderen en „en
vol plané" terug te keren naar zyn
zitplaats.
Zwerfmans zet zich een wyie in de
zon. 't Vogelgejodel en 't jonge ge
ruis van bronsbladerige populieren is
te heeriyk om er niet van te genie
ten. Langzaam bewegen zich de boe
ren over hun akkers, met of zonder
kop-knikkende paarden, zaaiend of
hakkend en de kleuren van hun kle
ren verwazigen in de nevelige sfeer,
die de zon uit de aarde roept.
In de verte glanzen de rode daken
van Nieuw-Namen door een gordijn
van populieren.
GOED VERBORGEN.
Dan zoemt langzaam weer een hom
mel voorby. Hy heeft belangstelling
voor de klaverveldjes, die hier vlakby
staan. Maarwat zoekt hy ho
ning, waar zich alleen bladeren bevin
den Hé, hebben die blaadjes niet een
vreemde diepgroene kleur en een
eigenaardige vorm? Met de neus er
opgedrukt ervaart Zwerfmans de
verrassing van de dag. Er zijn klaver
bloempjes, witte, maar er staan tel
kens slechts drie losse bloempjes by
elkaar, geen wonder dat ze zo goed
verborgen bleven (behalve dan voor
de hommel).
En elk bloemhoofdje biykt zo sa
mengesteld.
De flora geeft deze klaver dan ook
als een aparte soort. Het is de onder
grondse klaver, een soort, die juist
als de aardnootjes, de groeiende
vruchten de grond inboort, waar ze
in 't verborgen rijpen. En als vind
plaatsen worden alleen Bergen op
zoom, Walcheren en Mook genoemd.
Elders adventief (aangevoerd) staat
er bij, maar voor deze dyk bel? Si ik
dat voorshands niet te geloven. In elk
feval is Zeeland nu (als een ander
werfmans niet vóór was) een nieuwe
vindplaats ryker. Een reserve, wan
neer de andere mogeiyk door de vloed
is verdwenen.
Dank je wel, beste hommel!
Met wat voorzichtig verzameld be
wijsmateriaal schuift Zwerfmans
weer onder 't prikkeldraad door naar
zyn rijwiel, dat nog geduldig wacht.
In de verte blinken de rode daken
van Nieuw-Namen door een gordyn
van bottende populieren.
Laat ze lokken voor ditmaal. Deze
dag is ook zonder Nieuw-Namen
goed.
BAREND ZWERFMANS.
Het Vlaamse land ligt op zyn best
als Zwerfmans over het fietspad rolt;
bloeiende appelbomen en strepen
koolzaad-geel geven fleurigheid aan
het groen-en-beige patroon, dat de
onbegroeide en begroeide akkers sa
men vormen en hier en daar ligt een
gerimpelde plas fel te schitteren.
De reis gaat over Hulst naar
Nieuw-Namen door een atmosfeer
geurig van koolzaad, dennen, meU
aoorn en zandige dampende aarde.
Steeds langzamer beweegt zich het
rywiel om het speurend oog van zyn
berijder gelegenheid te bieden onder
weg iets aardigs te ontdekken.
Nu daar waren al de bloeiende mei
doorns, maar er is ook gouden brem
bloesem, weitjes met paardebloemen
en blauwe plekken ereprys. Daar zijn
blonde veulens naast wat donkerder
trotse merries by de boerderijen en
rose varkens, die knorrend rondlopen
door madeliefryke graslanden.
Dan, botsstaat het trouwe ros
tegen een boom en kruipt zyn baas
onder prikkeldraad door een planten-
ryk dykje op.
Waarom juist deze dijk? Ja, waar
om?
INTUÏTIE.
Dat is blykbaar de onfeilbare in
tuïtie van de natuuronderzoeker. Lok
kend staan daar polletjes akker-
hoornbloem, hun frisse wit trekt je
Wil deze wijziging in uw Reisgids
aanbrengen.
Ondergrondse Ma»«r
(Trifoiiwm 4 uiterrant urr
aan, als een nachtvlinder moét toe
schieten op het lamplicht. De plantjes
verraden een zandige ondergrond en
dusmogelyke verrassingen.
Nu moet men niet hoog op die
plantjes neerkyken; als je bukt en
de kelkjes van dichtbij bewondert,
komt ook de onmiddellijke omgeving
naar voren. Ditmaal zandmuur, klei
ne veldkers
Een hommel zoemt aan, prachtig
fluweelzwart met fel-oranje achter-
lyfspunt. De steenhommel zoekt naar
een passende woning. Hem volgend,
zo dichr hy de bodem, leren we een
ietsje van zyn leven enin dit ge
val zien we ook eigenaardige plantjes,
waar hy omheengonst.
Een vlinderbloem, een wikke onge-
twyfeld, maar telkens dat éne licht
paarse bloempje per bladoksel. Deze
eerste vondst is niet slecht; hoewel
hier en daar wat schraal in ontwik
keling kan dit plantje niet anders
zijn. dan de Lathyruswikke (Vicia
lathvroïdes), een lang niet algemene
zandplant.
Dank je, steenhommel!
Een gele moshommel brengt me
bij een steilrandje, waar ik plotseling
een zwaft-met-witte by zie. Dat is
een rouwby (Melecta) en nu is het
zeker, dat hier Anthophora's (andere
byen) moeten huizen, waarby de
rouwbijen immers parasiteren.
Daar zyn ze al, zoemend mét hoge
De minimum-wachtgelden
voor oud K.N.I.L.-militairen.
De regering heeft aan de Eerste
Kamer medegedeeld, dat de minister
van Unizaken in nauw overleg met
het ministerie van sociale zaken,
concrete voorstellen heeft geformu
leerd, met betrekking tot de mini
mum-wachtgelden voor gewezen
K.N.I L.-militairen, welke thans nog
een onderwerp van overleg uitma
ken met de minister van financiën.
Gezien het stadium van dit overleg,
is het nog niet doenlijk thans ter
zake nadere inlichtingen te ver
strekken.
86. Eindeiyk, nadat Jimmy vier-en-een-half
uur aan één stuk had doorgezwommen, gaf hy
een teken dat hy iets te zeggen had. „Ik zou wel
trek hebben in een stuk of twintig bananen",
schreeuwde hy. Piet Potlood holde hals over kop
naar de kombuis, die grotendeels als voorraadka
mer was ingericht. Er lag daar van alles: gekook
te eieren, tomaten, chocoladerepen, vier dozen
met slagroompunten, drie dozyn gebraden kippe
tjes, een geweldige ketel met hete anysraelk. In
een reusachtige pan stonden de raasdonders met
spek op een laag pitje. Maar waar Piet Potlood
ook keek, bananen waren er niet by. Hy haalde
er teneinde raad Karei Kanus, de scheepsjongen
b(j en deze beaamde dat er géén bananen aan
boord waren. De schrik sloeg Plet Potlood om het
hart, want hy kende Jimmy Brown en hy wist hoe
hy te keer zou gaan als hy hoorde dat er geen en
kele banaan was ingeslagen. „Jimmy", riep hy zo
vriendeiyk mogelyk. „Er zyn op het ogenblik
geen bananen, ik zal een paar lekkere tomaten
voor je klaar maken. Wil je d'r een beetje zout
op?" Jimmy zei een paar seconden niets en toen
wierp hy een tameiyk valse blik naar zyn oude
vriend. „Geen bananen!" schreeuwde hy woedend.
„Dat is het grootste schandaal, waarvan ik ooit
gehoord heb. En wou je me nu met die flauwe
tomaten afschepen. Vreten jullie die zelf maar op.
Bananen wil ik en anders niets. Goed hoor! Dan
zal ik Amerika wel proberen te halen zonder
eten".
