I'S Naar onze Koninklijke Marine! /v' NIEUWE BOEKEN WYBERT Met de wervingsgroep op stap! Een gedwongen Huwelijk Overal dreigt besmetting! VOOR UW GROTERE JONGENS VtóJVAG 1 DECEMBER 1950 PROVINCIALE SEE UW SI COÖRAXT DE JONGENS KRIJGEN EEN PRACHTIGE TECHNISCHE OPLEIDING IN VELE DIENSTVAKKEN (Van onze speciale verslaggever) EIBERGEN, December Een marine-stationcar snelt door de herfstige lanen van de Achterhoek, door nauwelijks gewekte slaperige stedekes. Aan het stuur een flinke marinier in zijn khaki-battledress, lid van het uitste kende corps zeesoldaten, dat in 1940 Rotterdam tot verbazing en bewon dering zelfs van de Duilse overweldigers zo krachtfig verdedigde en daar achter naast ons het hoofd der Marinewerving, Luitenant ter Zee le klasse G. Fleumer. Marinewerving en by dit woord zullen velen met ons denken aan de romans en films, waarin het vroegere pressen van scheepsvolk al dan niet verheerlyltt althans beschreven wordt, waarin ook van huis en school gedroste jongens het zeemansleven kozen. De romantiek van dat zeemansleven, de aantrekkingskracht van de zee voor menige landrot is van alle tijden, maar in onze beschaafd geheten tijd is veel ruws op dit ge bied gelukkig verdwenen. En zeker by de Koninklijke Marine, die wy mo gen daar allen als Nederlanders prat op gaan in geheel de wereld een uitstekende roep geniet en dies zeer zorgvuldig is by het selecteren van haar personeel, teneinde die goede naam ook in de toekomst te behouden. Het zeemansleven is bij onze Marine een baan van stavast geworden en een, waarvoor technische vaardig- en kundigheden vereist worden. Men kan dus bij de Marine veel le ren en een uitnemend vakman wor den. En zo zijn wij dan in alle vroegte op weg naar het plaatsje Eibergen, dat daar vlak bjj de Duitse grens in het verre Oosten van ons lana ligt en waar ook al marinemensen van daan komen. Want en dit is stel lig de vermelding waard de meeste matrozen komen niet uit de zeepro vincies maar uit het Oosten en Zui den van ons vaderland. En wij gaan contact leggen met de leerlingen der Technische school van dit plaatsje, teneinde hun van voor lichting te dienen omtrent hun kan sen en mogelijkheden bij de Marine. DE KEURING De Ltn. I. Fleumer vertelt ons mid delerwijl interessante dingen: Daar zijn 140 dag- en 300 avondambachts scholen in ons land en de eerste wor den tweemaal per jaar door de Mari newerving bezocht en wel speciaal de eindexamenklassen, waar de jongens 15 16 jaar oud zijn, omdat de mini- Met bijzondere toestemming der Marine-autoriteiten mocht onze speciale verslaggever een voorlichtingsbijeenkomst der Marinewerving in de Techni sche School te Eibergen bijwo nen, waar de leerlingen in woord en door films over hun vele kansen bij het zeer gespe cialiseerde en technische be drijf der Koninklijke Marine uitvoerig werden ingelicht. Zijn reportage vindt men hierne vens. bijzonderheid, welke alleen de Mari ne kent: Daar zijn 150 200 officieren van vakdiensten met twee gekruiste ankers op de mouwen, die slechts 'n gewone lagere school en (of) am bachtsschool alsmede alle onderoffi ciersrangen doorlopen hebben en als beloning voor hun staat van dienst tot officier van vakdient 3e klasse, I gelijkstaande met 2e luitenant bij de Landmacht, benoemd worden, om bij hun pensionnering menigmaal gelijk gesteld te worden met de rang van kapitein bij de landmacht. Ziedaar de democratisering bij on ze Marine na de oorlog! Ook in Enge land kent men dit systeem van „pet- ty-officers". Het zijn. de Ltn. I Fleu mer zegt het met overtuiging, paten te kerels, uitstekende instructeurs! Door de onwikkeling der situatie in Indonesië zullen de kansen op pen sioenjaren doorgebracht in de tropen, die dubbel tellen, sterk verminderen, behalve dan voor de jannen en officieren die in de West op Nieuw Guinea en bij de Nederlandse Militai re Missie in Indonesië binnen de keer kringen dienst doen. VLIEGERS Wegens die pensionnering wordt de leeftijd voor de werving zo laag mo gelijk gehouden. Deze loopt van 16- 22 jaar, behalve dan in uitzonderings gevallen voor oud-KNIL en KL-men- mum-leeftrjd voor indiensttreding by de Marine 16 jaar is. De statistiek leert, dat een op de zes leerlingen toetreedt, maar dat het grootste deel afgekeurd wordt, want de Koninklijke Marine stelt in elk op zicht zeer strenge eisen aan haar per soneel. Het aantal aan te nemen beroeps schepelingen wisselt elk jaar, hangt immers samen met het vlootplan. want als de schepen, waarvoor het parlement de gelden heeft toege staan, vaarklaar zijn, moeten ook de opgeleide bemanningen voor hun taak klaar zijn en wel in de vereiste ran gen en soorten. HET EERSTE CONTRACT In 1944 en 1945 zijn tal van oorlogs vrijwilligers tot de Marine toegetre den, maar sedert Maart 1946 is de aanneming van beroepspersoneel weer begonnen. Het zijn er enige dui zenden per jaar. die een 6-jarig con tract voorgelegd krijgen, dat zij na afloop van deze termijn weer telkens met vijf jaar verlengen kunnen tot aan de pensioengerechtigde leeftijd, welke voor manschappen en korpo raals 45, voor hoger personeel 50- jaar bedraagt. Maar het is in ander opzicht een merkwaardig contract, omdat het verplicht tot dienst „overal ter we reld op, boven en onder water"! Het grootste deel van het personeel, dat in 1946 tekende, blijft er, ver lengt dus zijn contract. Maar anderen lokt na de prachtige leerschool, welke zij bij de Marine in vele technische vakken en bij de verbindingsdienst (telegrafisten en radarspecialisten) ontvangen hebben, de burgermaat schappij, de particuliere industrie. Zij gaan dus naar de wal eh verspelen daarmede hun pensioen. Want men moet tien jaar bij de Marine in dienst geweest zijn. om pensioen te krijgen. Verschillende rederijen willen graag afgekeurde marinemannen of dege nen, die niet re-engageren. Zeker, bij re-engagering is herkeuring noodza kelijk, maar afkeuring komt niet dik werf voor. Het oudere personeel, ook by de Marine Luchtvaartdienst, wordt als instructeur gebruikt, evenals adju danten of oppers voor de opleiding by de andere dienstvakken. En nu komt er een interessante Advertentie. „Ali tn'o dü niet foed kleurt, rij het den P chocolade una*kt betert sen, die in de tropen dienst gedaan hebben en dan pensioenrechten mee brengen in de Marine. Het is merkwaardig, dat de Ma rine nooit moeiiykheden heeft met het vliegende personeelmen krtygt deze heel eenvoudig uit de vloot. Uit billijkheidsoverwegingen wor den de schepelingen in de gelegen heid gesteld te solliciteren voor overgang naar de M.L.D. Daar voor bestaat ook daarom grote be langstelling, omdat de bezoldiging vermeerderd wordt met een zeer ruime vlieguren-vergoeding. En dan bij de Marine krygen zo wel de reservisten als het beroepsper soneel hetzelfde salaris. De Marinewerving maakt van de modernste middelen gebruik, om nieuw personeel aan te trekken. FILMS Zo vervaardigt thans in opdracht van de Marine Polygoon-Profilti een speciale wervingsfilm voor vloot, ma riniers en Marva, waarvoor Karei Nord het scenario schreef. Zo bezit de Marinewerving tal van instructieve films, die de jeugdige toeschouwers laten zien, welke per spectieven de Marine voor hen biedt. Voor indeling in de technische vak ken moeten de jongens eerst hun di ploma ambachtsschool halen, anders neemt de Marine ze niet in dienst. De Mariniers komen o.a. van de ge wone lagere scholen. Teneinde directeuren en leraren der Technische scholen, zoals tegenwoor dig vele ambachtsscholen genoemd worden, op de hoogte te brengen van de vele zeer gespecialiseerde opleidin- fen als tot machinist, electromon- eur, geschut- en torpedomaker, ra dio-radarmonteur en telegrafist, wel ke te Amsterdam gegeven worden, zijn deze eenmaal per jaar de gasten der Marine. Een stellig zeer nuttig contact! De Marinewerving heeft twaalf af- delingsbureaux in ons land en 74 zit tingsplaatsen. Op twintig plaatsen in ons land zijn er etalage-exposities met werkstuk ken en scheepsmodellen. Dit alles heeft de Ltn. I. Fleumer na de oorlog georganiseerd, want daarvoor ging men niet tot het volk, doch wachtte af, wat en wie zich aanmeldde. TECHNISCHE SCHOOL De Marine-auto zwenkt de binnen plaats der in Maart 1950 geopende semi-permanente Technische School A J§ c I zegt Sint, die z zelf ook rookt 85 per 20 st. ?0S Antennemast tier radioradarschool van de Koninkiyke Marine te Amsterdam door: Mary Burchell 95 en terwyl ik de andere din gen die op de grond gevallen waren aan het oprapen was, viel er een een kool op een paar voorwerpen uit myn tas" „En rondneuzende tot hij de brief gevonden had, was hij zo vriendelijk die te verbrtnden", besloot Marcia ongeduldig. „Wat een bespottelijke geschiedenis Elliott, het is niet eens knap verzonnen". „Niettemin is het Teresa's geschie denis, en ze is niet gewoon om te liegen", zei Elliott kil. „Wou je zeggen, dat je haar ge lóófde?" vroeg Marcia woest. „Natuurlijk geloof ik haar. Dacht je dat ik mijn vrouw van een leugen zou verdenken „O, Elliott!" bij deze in haar ogen onverwachte hulp, uitte Teresa een kreetje en snelde naar hem toe. „Het is de waarheid! Het is zo!" Ze greep heftig zijn arm en hy zag op haar neer. Maar ze bespeurde met een schok, dat hij haar niet vriendelijk of met enige toegeeflykheid aanzag. „Goed, Teresa. De brief werd onge lukkigerwijze buiten jouw schuld vernietigd. Maar je wist dat het een brief van Marcia aan mij was en er bestond nauwelijks twijfel omtrent de belangrykheid ervan voor ons bei den. Daarvoor was er tussen jou en my genoeg over dit punt gesproken", zei hij veelbetekenend, terwijl hij haar angstige blik vasthield. „Wat heb je toen gedaan?" Teresa sloeg haar ogen p~t. Lang- zaaia daalden haar lange wimpers tot ze byna op haar wangen rustten. „N-niets". „Je bedoelt, dat je al had je zelf de brief niet vernietigd pas sief het feit hebt aanvaard van de vernieling, en er over gezwegen hebt alsof je het wél zelf had gedaan?" „Dat is zo". Hij verwyderde rustig haar hand van zijn arm, ofschoon haar vingers zich wanhopig vastklemden. „Ik zie niet veel verschil tussen de twee dingen, Teresa". „O, maar daar is verschil", riep Teresa. „Het resultaat was hetzelfde", zei Marcia, koud en duidelijk. „Je hebt Elliott gekregen onder valse voor wendselen en je hebt hem afgetrog geld van het meisje, dat hy wilde hebben". „Zo is het genoeg, Marcia", zei Elliott bars. „Teresa is myn vrouw en ik verkies niet, dat ze zo wordt toegesproken". Marcia lachte boos. „Besef je wel, dat als ze niet met je brieven geknoeid had, ik je vrouw zou zijn geweest en je Teresa niet zou hebben toegestaan zo kleinerend te gen me te spreken". Teresa maakte een klein radeloos geluidje en in een stoel neerzinkend bedekte ze haar gezicht met haar handen. Er was een ogenblik een veelzeg gende stilte. Toen hoorden ze allen vortstappen naderen en Clara kwam ie kamer binnen. (Wordt vervolgd). te Eibergen binnen, waar de direc teur, de heer H. Valkenberg, die uit eigen ervaring en aanschouwing het Marine-bedrijf kent, ons verwelkomt en met gerechtvaardigde trots ons zijn school toont, waarvan het hek, de afrastering en een deel der inventa ris door de leerlingen zelf vervaar digd zijn. Honderd zestig boerenjon gens. die anders zouden moeten emi greren, omdat er in de landbouw geen werk voor hen is. bezoeken deze school en zy zijn afkomstig uit Eibergen, Neede, Borculo, Groenlo, ja uit Lich tenvoorde en Haaksbergen, waar spoedig R.K. Ambachtsscholen zul len verrijzen. De Stichting onder leiding van de leerfabrikant, de heer J. Prakken, die deze school op zo voortreffelijke wijze beheert, krijgt 70^ subsidie van het Rijk en met de directeur, die zelf les geeft, zijn er negen, docenten, waarvan er vyf oud-leerlingen dei- school zijn. die in 1947 nog in een noodgebouw was ondergebracht. De oppervlakte der school is in to taal 5000 m2 en de aanvrage voor een nieuwe school loopt op het depar tement. Wij bezoeken achtereenvolgens de alle gelijkvloers gelegen, zeer over- zichtelyk ingedeelde en met de mo dernste machines uitgeruste afdelin gen electro—techniek, smeed- en bankwerken, timmeren en instru mentmaken, bewonderen de eigen gemaakte tafels, stoelen en licht- drukinstallaties en bezichtigen ook de afdelingen autogeen en electrisch lassen, waarin 100 chauffeurs der Gelderse Tram 's avonds een cursus volgen. DE CANTTNE. En dan verwelkomt ons in het cantinelokaal, dat tot bioscoopzaal ingericht is temidden der eerst luid ruchtige, maar alras stil en gespan nen toezinede en luisterende schare tweede klassers de spreker en ex plicateur van deze ochtend, de oud- koopvaardij-officier der Stoomvaart Maatschappij Nederland, de heer E. Zegers de Beijl, een jong en fris do cent. die aanstonds het gemoed der jongens weet te treffen. Welk een interesse tonen deze ty pische Gelderse boerenknapen, som mige gedrongen van figuur, anderen reeds uit hun kracht gegroeid, typi sche na-oorlogse kinderen, voor een zuiver technische film over de ben zinemotor en welk een spanning is er voelbaar in dit grote lokaal, wan neer aan het slot van deze „fijne" ochtend een filmpje over het moei lijke en gevaarlijke vredeswerk van de Mijnenveegdienst der Marine ge draaid wordt! EERLIJKHEID. Maar de allergrootste belangstel ling is er voor de zeer instructieve filmstrips, welke door de Marinewer- vingsgroep zelf vervaardigd zijn over het verloop der werving van de Ma rine zelf. Ons valt daarbij op de vol komen openheid en eerlijkheid de ware zeeman eigen, waarmede alle kanten van het zeemansleven, de goede en kwade kansen belicht wor den. Hoe scherp de medische keuring is, waarbij niet alleen de gezichts scherpte. maar ook byv. platvoeten (anders dan bij de landmacht tegen woordig) reden tot afkeuring zijn. Hoe streng de selectie volgens de modernste psycho-technische metho den in Voorschoten Is, hoe er in Loosdrecht veel aan sport gedaan wordt en byv. tot het 21ste levens jaar kerkgang op Zondag dienst is, tenzij de ouders schriftelyk bezwaar hiertegen maken. Wélk een voortreffelijke technische en zeer gespecialiseerde opleiding naast de militaire en nautische in Amsterdam, Den Helder of (van de Marineluchtvaartdienst) op het vlieg veld Valkenburg de jonge matrozen gegeven wordt Hoe ook de hofmees ters. die allen tenminste het M. U. L. O.-diploma moeten bezitten, na de Huishoudschool op het Zandpad te Amsterdam bezocht te hebben, een aantal maanden in eerste klas Am sterdamse hotels moeten werken, al vorens in de longrooms der officie ren en onderofficieren te worden toe gelaten. Hoemaar laat ons met de jongens de prachtige werkstukken bekijken, die na afloop te bezichti- fen waren. Ware meesterwerken op et gebied van bankwerken en ma- chinedraaien. die door deze ambachts scholieren met kennersblik en enige afgunst, omdat zijzelf het nog lang niet zover gebracht hadden, nauwkeurig getoetst werden. Toen kwamen de vragen los. niet in het openbaar, maar particulier. En 's avonds in de huiselijke kring had menig jongmens het hoogste woord, vol over het vele, dat hij ge hoord en gezien had. vol ook over de mooie levenskansen, welke de Ko ninklijke Marine hem als technisch vakman biedt, te land, in de lucht, maar vooral ter zee. En met die gesprekken In de hui selijke kring had de Marinewerving de kiem gelegd voor haar succes. Want de flinke jongens, recht van lyf en leden, die naar zee willen, krijgt zij. Die komen straks bij de Marine! (Nadruk verboden). In volle treinen, trams of bussen loert de verlcoudheidsba- cil. Bescherm Uw keel en voorkom verkoudheid met Alléén in dozen a 32, 45 en 70 cenfj UMMHM Terreur na capitulatie. VERGEEFSE NEDERLAAG?, door Hans Werner Richter (Uitg. H. P. Leopolds Uit. Mij. Den Haag). Tot de weinige zeer belangrijke Duitse oorlogsboeken behoort naast Plevier's Stalingrad ook Die Ge- schlagenen van Hans Werner Rich ter, dat thans onder de titel „Ver geefse Nederlaag?" ook in het Ne derlands verschenen is. Het is een van die zeldzame boe ken, die iedereen, die de tyd waar in hij leeft tracht te begrypen, zou moeten lezen. Nooit zal men het Duitse volk van tegenwoordig kun nen begrijpen, als men niet door drongen is van de ontzaglyke desil lusies. die het heeft mpeten onder gaan. Het besef daarvan wekt het werk van Richter. Het vangt aan met een keiharde beschrijving van de gevechten om een bergtop bij Cassino in de Itali- Advertentie. „DE ZON IS MljN NOODLOT" Een roman van ongewone betekenis. Hei St Nicolaasgcschenk bij uitnemendheid! Jaja, zo'n jongen in de groei kost heel wat aan kleding. Is moeder ech te rin staat zelf het een en ander te maken, dan scheelt dat toch be duidend, en je hebt dan meestal nog eens een lapje over voor reparaties. Het hier afgebeelde overhemd voor jongens van 12 jaar vraagt ca. 2,25 m. stof van 80 breed. Iets meer is natuurlijk nooit weg. U vouwt het beleg aan de voorkanten naar bin nen en stikt het door. Knipt U het beleg apart, dan kunt U het ook aan de buitenkant opstikken. De zak wordt X op O vallend in plooien ge legd, vlak langs de kant opgezet en op c.m. breedte nog eens doorge stikt. De 5 c.m. brede klepjes zijn van dubbele stof. In de bovenkant van de rug legt U naar verkiezing X op O vallend twee plooien of U rimpelt de gehele bovenkant in, waar na U hem evenals de schouders van het voorpand tussen de dubbele stof van het schouderpas naait. De on derkant van de mouw wordt van een splitje voorzien. We leggen het hemd open (dus niet eerst de zijna den sluiten) en stikken de mouw met een platte of versterkte naad op. Daaarna worden mouw- en zy- naad aan één stuk door eveneens met een platte naad gesloten. De manchetten zyn van dubbele stof met een inlegsel van linnen of ka toen. Ze worden van knoopsgaten voorzien en langs de buitenkant op c.m. breedte doorgestikt. Tussen de stof van de rechte kant naait U de ingerimpelde onderkant van de mouw. We slaan de manchetten langs de vouwlijn naar buiten om. De kraeg met het aangeknipte boord je maken we ook van dubbele stof met een inlegsel. De 2 c.m. brede overslag van het boordje voorzien we van knoopsluiting. De halsope ning wordt tussen het boordje gezet. De blouse kan ook met een band boven de broek gedragen worden. In dat geval nemen we de stippellijn als onderkant en zetten deze, waar aangegeven ingerimpeld, tussen een dubbele band van 5 c.m. breed en 80 c.m. lang. Zo nodig kunt U aan een geruit hemd ook heel goed een ge breide boord en dito manchetten of kraag zetten, mits de wol in een bij- passende kleur is. aanse oorlog en de gevangenneming van de Duitsers door de Amerika nen. Hoofdpersoon is een anti-nazi, Guhler genaamd, die verlangend is na de oorlogsellende eindelijk de de mocratie te Ieren kennen. Al spoedig ontdekt hy, dat in de Amerikaanse kampen de nazi's dezelfde terreur uitoefenen als in Europa. Niet de Amerikanen, maar de fanatici, die rotsvast aan Hitier blijven geloven, zwaaien de scepter. Zij maken van het kamp een miniatuur nazi-staaf, terwyl de Amerikanen, voor wie elke Duitser een nazi is. nauwelijks begrypen wat er aan de hand is. Aan de tegenstanders van het regi me dringt zich ten slotte de vraag op, of zelfs de nederlaag dan ver geefs is geweest. Behalve door een nog steeds zeer actuele inhoud kenmerkt dit buiten gewoon boeiende boek zich door een zeer hoog artistiek gehalte. „Vlieg er eens uit-" door Wil lem van Iependaal. Uitg. Nieu we Wieken N.V., Amsterdam. Willem van Iependaal is geen groot romancier, maar zijn „proletarische" stijl en humor en het milieu, waarin zijn boeken zich afspelen heeft hem een vast lezerspubliek doen verwer ven. „Vlieg er eens uit!" is een roman over postduiven. Hoofdpersoon is Hu- bertus Herkuüjn, een zwerver me', evenveel kennis van als bezetenheid voor de duivensport en het is Van Iependaal wel toevertrouwd smakelijk te vertellen over Hubertus en zijn avonturen. Voor de vele Zeeuwse liefhebbers van de duivensport een boek om van te genieten. „Levend voedsel, de betekenis van rauwkost voor de gezond heid", door Kirstine Noefi, arts. Uitgegeven door v. Hoe- kema en Warendorf N.V. Kirstine Noefi is een geestdriftig aanhangster van de theorie dat de oorzaak van vele ziekten in laatste instantie is terug te voeren tot fouten in de voeding. Zij acht het beste voed sel het natuurlijke, plantaardige voed sel dat geen enkele behandeling van i welke aard ook heeft ondergaan, en dat zo mogelijk rauw gegeten moet worden. In haar boekje voert zij tal van bewijzen aan die deze theorie on dersteunen. Verder staan er tal van nuttige wenken en recepten in. Foto's en aardige tekeningen verluchtigen de tekst. .JSen eiland in de Zuidzee" door Arthur van Schendel. Uitgave in de Pyramide zak- romans. De inhoud van deze kleine roman wordt gedeeltelijk gevormd door de geschiedenis van de „Muiterij op de Bounty" een verhaal dat Jack Lon den zo boeiend verteld heeft. Arthur van Schendel doet het be knopt op de hem eigen wijze, in een sobere stijl, die in enkele regels de sfeer weergeeft. „Op goed spoor" door Jan A. J. Temmink. Uitgave A. J. G. StrengholL Collega Temmink heeft reeds meer jeugdboeken geschreven en het acht tal spruiten, dat hij blijkens de op dracht in dit nieuwe boek rijk is, zal hem wellicht stof te over bezorgen voor nog menig gezellig verhaal. Ge zellig is zeker ook dit nieuwe boek: een aaneenschakeling van doodgewo ne gebeurtenissen, zoals ze in elk kin derleven voorkomen, maar op zo vlot te en genoegelijke wijze aaneengere gen tot een verhaal, dat het bij de jonge lezers (913 jaar) en lezeresjes zijn weg wel zal vinden. Vooral ook omdat het, in de padvinderswereld spelend, op zo ongedwongen wijze zonder ook maar ooit te „preken" laat zien hoe een flinke Hollandse jongen eigenlijk behoort te zijn: natuuriyk wel eens ondeugend, maar als het er op aankomt toch flink, hulpvaardig en bereid eens iets voor een ander op t* offeren.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 11