I'S
Naar onze Koninklijke Marine!
/v'
NIEUWE BOEKEN
WYBERT
Met de wervingsgroep op stap!
Een gedwongen
Huwelijk
Overal
dreigt
besmetting!
VOOR UW GROTERE JONGENS
VtóJVAG 1 DECEMBER 1950
PROVINCIALE SEE UW SI COÖRAXT
DE JONGENS KRIJGEN EEN PRACHTIGE
TECHNISCHE OPLEIDING IN VELE DIENSTVAKKEN
(Van onze speciale verslaggever)
EIBERGEN, December Een marine-stationcar snelt door de herfstige
lanen van de Achterhoek, door nauwelijks gewekte slaperige stedekes. Aan
het stuur een flinke marinier in zijn khaki-battledress, lid van het uitste
kende corps zeesoldaten, dat in 1940 Rotterdam tot verbazing en bewon
dering zelfs van de Duilse overweldigers zo krachtfig verdedigde en daar
achter naast ons het hoofd der Marinewerving, Luitenant ter Zee le klasse
G. Fleumer. Marinewerving en by dit woord zullen velen met ons denken
aan de romans en films, waarin het vroegere pressen van scheepsvolk al
dan niet verheerlyltt althans beschreven wordt, waarin ook van huis en
school gedroste jongens het zeemansleven kozen. De romantiek van dat
zeemansleven, de aantrekkingskracht van de zee voor menige landrot is
van alle tijden, maar in onze beschaafd geheten tijd is veel ruws op dit ge
bied gelukkig verdwenen. En zeker by de Koninklijke Marine, die wy mo
gen daar allen als Nederlanders prat op gaan in geheel de wereld een
uitstekende roep geniet en dies zeer zorgvuldig is by het selecteren van
haar personeel, teneinde die goede naam ook in de toekomst te behouden.
Het zeemansleven is bij onze Marine een baan van stavast geworden en een,
waarvoor technische vaardig- en kundigheden vereist worden.
Men kan dus bij de Marine veel le
ren en een uitnemend vakman wor
den.
En zo zijn wij dan in alle vroegte
op weg naar het plaatsje Eibergen,
dat daar vlak bjj de Duitse grens in
het verre Oosten van ons lana ligt en
waar ook al marinemensen van
daan komen. Want en dit is stel
lig de vermelding waard de meeste
matrozen komen niet uit de zeepro
vincies maar uit het Oosten en Zui
den van ons vaderland.
En wij gaan contact leggen met de
leerlingen der Technische school van
dit plaatsje, teneinde hun van voor
lichting te dienen omtrent hun kan
sen en mogelijkheden bij de Marine.
DE KEURING
De Ltn. I. Fleumer vertelt ons mid
delerwijl interessante dingen: Daar
zijn 140 dag- en 300 avondambachts
scholen in ons land en de eerste wor
den tweemaal per jaar door de Mari
newerving bezocht en wel speciaal de
eindexamenklassen, waar de jongens
15 16 jaar oud zijn, omdat de mini-
Met bijzondere toestemming
der Marine-autoriteiten mocht
onze speciale verslaggever een
voorlichtingsbijeenkomst der
Marinewerving in de Techni
sche School te Eibergen bijwo
nen, waar de leerlingen in
woord en door films over hun
vele kansen bij het zeer gespe
cialiseerde en technische be
drijf der Koninklijke Marine
uitvoerig werden ingelicht. Zijn
reportage vindt men hierne
vens.
bijzonderheid, welke alleen de Mari
ne kent: Daar zijn 150 200 officieren
van vakdiensten met twee gekruiste
ankers op de mouwen, die slechts 'n
gewone lagere school en (of) am
bachtsschool alsmede alle onderoffi
ciersrangen doorlopen hebben en als
beloning voor hun staat van dienst
tot officier van vakdient 3e klasse,
I gelijkstaande met 2e luitenant bij de
Landmacht, benoemd worden, om bij
hun pensionnering menigmaal gelijk
gesteld te worden met de rang van
kapitein bij de landmacht.
Ziedaar de democratisering bij on
ze Marine na de oorlog! Ook in Enge
land kent men dit systeem van „pet-
ty-officers". Het zijn. de Ltn. I Fleu
mer zegt het met overtuiging, paten
te kerels, uitstekende instructeurs!
Door de onwikkeling der situatie
in Indonesië zullen de kansen op pen
sioenjaren doorgebracht in de tropen,
die dubbel tellen, sterk verminderen,
behalve dan voor de jannen en
officieren die in de West op Nieuw
Guinea en bij de Nederlandse Militai
re Missie in Indonesië binnen de keer
kringen dienst doen.
VLIEGERS
Wegens die pensionnering wordt de
leeftijd voor de werving zo laag mo
gelijk gehouden. Deze loopt van 16-
22 jaar, behalve dan in uitzonderings
gevallen voor oud-KNIL en KL-men-
mum-leeftrjd voor indiensttreding by
de Marine 16 jaar is.
De statistiek leert, dat een op de
zes leerlingen toetreedt, maar dat het
grootste deel afgekeurd wordt, want
de Koninklijke Marine stelt in elk op
zicht zeer strenge eisen aan haar per
soneel.
Het aantal aan te nemen beroeps
schepelingen wisselt elk jaar, hangt
immers samen met het vlootplan.
want als de schepen, waarvoor het
parlement de gelden heeft toege
staan, vaarklaar zijn, moeten ook de
opgeleide bemanningen voor hun taak
klaar zijn en wel in de vereiste ran
gen en soorten.
HET EERSTE CONTRACT
In 1944 en 1945 zijn tal van oorlogs
vrijwilligers tot de Marine toegetre
den, maar sedert Maart 1946 is de
aanneming van beroepspersoneel
weer begonnen. Het zijn er enige dui
zenden per jaar. die een 6-jarig con
tract voorgelegd krijgen, dat zij na
afloop van deze termijn weer telkens
met vijf jaar verlengen kunnen tot
aan de pensioengerechtigde leeftijd,
welke voor manschappen en korpo
raals 45, voor hoger personeel 50-
jaar bedraagt.
Maar het is in ander opzicht een
merkwaardig contract, omdat het
verplicht tot dienst „overal ter we
reld op, boven en onder water"!
Het grootste deel van het personeel,
dat in 1946 tekende, blijft er, ver
lengt dus zijn contract. Maar anderen
lokt na de prachtige leerschool, welke
zij bij de Marine in vele technische
vakken en bij de verbindingsdienst
(telegrafisten en radarspecialisten)
ontvangen hebben, de burgermaat
schappij, de particuliere industrie. Zij
gaan dus naar de wal eh verspelen
daarmede hun pensioen. Want men
moet tien jaar bij de Marine in dienst
geweest zijn. om pensioen te krijgen.
Verschillende rederijen willen graag
afgekeurde marinemannen of dege
nen, die niet re-engageren. Zeker, bij
re-engagering is herkeuring noodza
kelijk, maar afkeuring komt niet dik
werf voor.
Het oudere personeel, ook by de
Marine Luchtvaartdienst, wordt als
instructeur gebruikt, evenals adju
danten of oppers voor de opleiding
by de andere dienstvakken.
En nu komt er een interessante
Advertentie.
„Ali tn'o dü niet foed kleurt, rij
het den P
chocolade una*kt betert
sen, die in de tropen dienst gedaan
hebben en dan pensioenrechten mee
brengen in de Marine.
Het is merkwaardig, dat de Ma
rine nooit moeiiykheden heeft met
het vliegende personeelmen krtygt
deze heel eenvoudig uit de vloot.
Uit billijkheidsoverwegingen wor
den de schepelingen in de gelegen
heid gesteld te solliciteren voor
overgang naar de M.L.D. Daar
voor bestaat ook daarom grote be
langstelling, omdat de bezoldiging
vermeerderd wordt met een zeer
ruime vlieguren-vergoeding.
En dan bij de Marine krygen zo
wel de reservisten als het beroepsper
soneel hetzelfde salaris.
De Marinewerving maakt van de
modernste middelen gebruik, om
nieuw personeel aan te trekken.
FILMS
Zo vervaardigt thans in opdracht
van de Marine Polygoon-Profilti een
speciale wervingsfilm voor vloot, ma
riniers en Marva, waarvoor Karei
Nord het scenario schreef.
Zo bezit de Marinewerving tal van
instructieve films, die de jeugdige
toeschouwers laten zien, welke per
spectieven de Marine voor hen biedt.
Voor indeling in de technische vak
ken moeten de jongens eerst hun di
ploma ambachtsschool halen, anders
neemt de Marine ze niet in dienst.
De Mariniers komen o.a. van de ge
wone lagere scholen.
Teneinde directeuren en leraren der
Technische scholen, zoals tegenwoor
dig vele ambachtsscholen genoemd
worden, op de hoogte te brengen van
de vele zeer gespecialiseerde opleidin-
fen als tot machinist, electromon-
eur, geschut- en torpedomaker, ra
dio-radarmonteur en telegrafist, wel
ke te Amsterdam gegeven worden,
zijn deze eenmaal per jaar de gasten
der Marine. Een stellig zeer nuttig
contact!
De Marinewerving heeft twaalf af-
delingsbureaux in ons land en 74 zit
tingsplaatsen.
Op twintig plaatsen in ons land zijn
er etalage-exposities met werkstuk
ken en scheepsmodellen.
Dit alles heeft de Ltn. I. Fleumer
na de oorlog georganiseerd, want
daarvoor ging men niet tot het volk,
doch wachtte af, wat en wie zich
aanmeldde.
TECHNISCHE SCHOOL
De Marine-auto zwenkt de binnen
plaats der in Maart 1950 geopende
semi-permanente Technische School
A J§
c
I zegt Sint, die z
zelf ook rookt
85
per
20 st.
?0S
Antennemast tier radioradarschool van de Koninkiyke Marine te Amsterdam
door:
Mary Burchell
95
en terwyl ik de andere din
gen die op de grond gevallen waren
aan het oprapen was, viel er een
een kool op een paar voorwerpen uit
myn tas"
„En rondneuzende tot hij de brief
gevonden had, was hij zo vriendelijk
die te verbrtnden", besloot Marcia
ongeduldig. „Wat een bespottelijke
geschiedenis Elliott, het is niet eens
knap verzonnen".
„Niettemin is het Teresa's geschie
denis, en ze is niet gewoon om te
liegen", zei Elliott kil.
„Wou je zeggen, dat je haar ge
lóófde?" vroeg Marcia woest.
„Natuurlijk geloof ik haar. Dacht
je dat ik mijn vrouw van een leugen
zou verdenken
„O, Elliott!" bij deze in haar ogen
onverwachte hulp, uitte Teresa een
kreetje en snelde naar hem toe. „Het
is de waarheid! Het is zo!" Ze greep
heftig zijn arm en hy zag op haar
neer. Maar ze bespeurde met een
schok, dat hij haar niet vriendelijk
of met enige toegeeflykheid aanzag.
„Goed, Teresa. De brief werd onge
lukkigerwijze buiten jouw schuld
vernietigd. Maar je wist dat het een
brief van Marcia aan mij was en er
bestond nauwelijks twijfel omtrent
de belangrykheid ervan voor ons bei
den. Daarvoor was er tussen jou en
my genoeg over dit punt gesproken",
zei hij veelbetekenend, terwijl hij
haar angstige blik vasthield. „Wat
heb je toen gedaan?"
Teresa sloeg haar ogen p~t. Lang-
zaaia daalden haar lange wimpers
tot ze byna op haar wangen rustten.
„N-niets".
„Je bedoelt, dat je al had je
zelf de brief niet vernietigd pas
sief het feit hebt aanvaard van de
vernieling, en er over gezwegen hebt
alsof je het wél zelf had gedaan?"
„Dat is zo".
Hij verwyderde rustig haar hand
van zijn arm, ofschoon haar vingers
zich wanhopig vastklemden.
„Ik zie niet veel verschil tussen de
twee dingen, Teresa".
„O, maar daar is verschil", riep
Teresa.
„Het resultaat was hetzelfde", zei
Marcia, koud en duidelijk. „Je hebt
Elliott gekregen onder valse voor
wendselen en je hebt hem afgetrog
geld van het meisje, dat hy wilde
hebben".
„Zo is het genoeg, Marcia", zei
Elliott bars. „Teresa is myn vrouw
en ik verkies niet, dat ze zo wordt
toegesproken".
Marcia lachte boos.
„Besef je wel, dat als ze niet met
je brieven geknoeid had, ik je vrouw
zou zijn geweest en je Teresa niet zou
hebben toegestaan zo kleinerend te
gen me te spreken".
Teresa maakte een klein radeloos
geluidje en in een stoel neerzinkend
bedekte ze haar gezicht met haar
handen.
Er was een ogenblik een veelzeg
gende stilte. Toen hoorden ze allen
vortstappen naderen en Clara kwam
ie kamer binnen.
(Wordt vervolgd).
te Eibergen binnen, waar de direc
teur, de heer H. Valkenberg, die uit
eigen ervaring en aanschouwing het
Marine-bedrijf kent, ons verwelkomt
en met gerechtvaardigde trots ons
zijn school toont, waarvan het hek, de
afrastering en een deel der inventa
ris door de leerlingen zelf vervaar
digd zijn. Honderd zestig boerenjon
gens. die anders zouden moeten emi
greren, omdat er in de landbouw geen
werk voor hen is. bezoeken deze school
en zy zijn afkomstig uit Eibergen,
Neede, Borculo, Groenlo, ja uit Lich
tenvoorde en Haaksbergen, waar
spoedig R.K. Ambachtsscholen zul
len verrijzen.
De Stichting onder leiding van
de leerfabrikant, de heer J. Prakken,
die deze school op zo voortreffelijke
wijze beheert, krijgt 70^ subsidie van
het Rijk en met de directeur, die zelf
les geeft, zijn er negen, docenten,
waarvan er vyf oud-leerlingen dei-
school zijn. die in 1947 nog in een
noodgebouw was ondergebracht.
De oppervlakte der school is in to
taal 5000 m2 en de aanvrage voor
een nieuwe school loopt op het depar
tement.
Wij bezoeken achtereenvolgens de
alle gelijkvloers gelegen, zeer over-
zichtelyk ingedeelde en met de mo
dernste machines uitgeruste afdelin
gen electro—techniek, smeed- en
bankwerken, timmeren en instru
mentmaken, bewonderen de eigen
gemaakte tafels, stoelen en licht-
drukinstallaties en bezichtigen ook
de afdelingen autogeen en electrisch
lassen, waarin 100 chauffeurs der
Gelderse Tram 's avonds een cursus
volgen.
DE CANTTNE.
En dan verwelkomt ons in het
cantinelokaal, dat tot bioscoopzaal
ingericht is temidden der eerst luid
ruchtige, maar alras stil en gespan
nen toezinede en luisterende schare
tweede klassers de spreker en ex
plicateur van deze ochtend, de oud-
koopvaardij-officier der Stoomvaart
Maatschappij Nederland, de heer E.
Zegers de Beijl, een jong en fris do
cent. die aanstonds het gemoed der
jongens weet te treffen.
Welk een interesse tonen deze ty
pische Gelderse boerenknapen, som
mige gedrongen van figuur, anderen
reeds uit hun kracht gegroeid, typi
sche na-oorlogse kinderen, voor een
zuiver technische film over de ben
zinemotor en welk een spanning is
er voelbaar in dit grote lokaal, wan
neer aan het slot van deze „fijne"
ochtend een filmpje over het moei
lijke en gevaarlijke vredeswerk van
de Mijnenveegdienst der Marine ge
draaid wordt!
EERLIJKHEID.
Maar de allergrootste belangstel
ling is er voor de zeer instructieve
filmstrips, welke door de Marinewer-
vingsgroep zelf vervaardigd zijn over
het verloop der werving van de Ma
rine zelf. Ons valt daarbij op de vol
komen openheid en eerlijkheid de
ware zeeman eigen, waarmede alle
kanten van het zeemansleven, de
goede en kwade kansen belicht wor
den. Hoe scherp de medische keuring
is, waarbij niet alleen de gezichts
scherpte. maar ook byv. platvoeten
(anders dan bij de landmacht tegen
woordig) reden tot afkeuring zijn.
Hoe streng de selectie volgens de
modernste psycho-technische metho
den in Voorschoten Is, hoe er in
Loosdrecht veel aan sport gedaan
wordt en byv. tot het 21ste levens
jaar kerkgang op Zondag dienst is,
tenzij de ouders schriftelyk bezwaar
hiertegen maken.
Wélk een voortreffelijke technische
en zeer gespecialiseerde opleiding
naast de militaire en nautische in
Amsterdam, Den Helder of (van de
Marineluchtvaartdienst) op het vlieg
veld Valkenburg de jonge matrozen
gegeven wordt Hoe ook de hofmees
ters. die allen tenminste het M. U. L.
O.-diploma moeten bezitten, na de
Huishoudschool op het Zandpad te
Amsterdam bezocht te hebben, een
aantal maanden in eerste klas Am
sterdamse hotels moeten werken, al
vorens in de longrooms der officie
ren en onderofficieren te worden toe
gelaten.
Hoemaar laat ons met de
jongens de prachtige werkstukken
bekijken, die na afloop te bezichti-
fen waren. Ware meesterwerken op
et gebied van bankwerken en ma-
chinedraaien. die door deze ambachts
scholieren met kennersblik en
enige afgunst, omdat zijzelf het nog
lang niet zover gebracht hadden,
nauwkeurig getoetst werden.
Toen kwamen de vragen los. niet
in het openbaar, maar particulier.
En 's avonds in de huiselijke kring
had menig jongmens het hoogste
woord, vol over het vele, dat hij ge
hoord en gezien had. vol ook over
de mooie levenskansen, welke de Ko
ninklijke Marine hem als technisch
vakman biedt, te land, in de lucht,
maar vooral ter zee.
En met die gesprekken In de hui
selijke kring had de Marinewerving
de kiem gelegd voor haar succes.
Want de flinke jongens, recht van
lyf en leden, die naar zee willen,
krijgt zij. Die komen straks bij de
Marine!
(Nadruk verboden).
In volle treinen,
trams of bussen loert
de verlcoudheidsba-
cil. Bescherm Uw
keel en voorkom
verkoudheid met
Alléén in dozen a 32, 45 en 70 cenfj
UMMHM
Terreur na capitulatie.
VERGEEFSE NEDERLAAG?, door
Hans Werner Richter (Uitg. H. P.
Leopolds Uit. Mij. Den Haag).
Tot de weinige zeer belangrijke
Duitse oorlogsboeken behoort naast
Plevier's Stalingrad ook Die Ge-
schlagenen van Hans Werner Rich
ter, dat thans onder de titel „Ver
geefse Nederlaag?" ook in het Ne
derlands verschenen is.
Het is een van die zeldzame boe
ken, die iedereen, die de tyd waar
in hij leeft tracht te begrypen, zou
moeten lezen. Nooit zal men het
Duitse volk van tegenwoordig kun
nen begrijpen, als men niet door
drongen is van de ontzaglyke desil
lusies. die het heeft mpeten onder
gaan. Het besef daarvan wekt het
werk van Richter.
Het vangt aan met een keiharde
beschrijving van de gevechten om
een bergtop bij Cassino in de Itali-
Advertentie.
„DE ZON IS MljN NOODLOT"
Een roman van ongewone betekenis.
Hei St Nicolaasgcschenk bij uitnemendheid!
Jaja, zo'n jongen in de groei kost
heel wat aan kleding. Is moeder ech
te rin staat zelf het een en ander
te maken, dan scheelt dat toch be
duidend, en je hebt dan meestal nog
eens een lapje over voor reparaties.
Het hier afgebeelde overhemd voor
jongens van 12 jaar vraagt ca. 2,25
m. stof van 80 breed. Iets meer is
natuurlijk nooit weg. U vouwt het
beleg aan de voorkanten naar bin
nen en stikt het door. Knipt U het
beleg apart, dan kunt U het ook aan
de buitenkant opstikken. De zak
wordt X op O vallend in plooien ge
legd, vlak langs de kant opgezet en
op c.m. breedte nog eens doorge
stikt. De 5 c.m. brede klepjes zijn
van dubbele stof. In de bovenkant
van de rug legt U naar verkiezing
X op O vallend twee plooien of U
rimpelt de gehele bovenkant in, waar
na U hem evenals de schouders van
het voorpand tussen de dubbele stof
van het schouderpas naait. De on
derkant van de mouw wordt van
een splitje voorzien. We leggen het
hemd open (dus niet eerst de zijna
den sluiten) en stikken de mouw
met een platte of versterkte naad
op. Daaarna worden mouw- en zy-
naad aan één stuk door eveneens
met een platte naad gesloten.
De manchetten zyn van dubbele stof
met een inlegsel van linnen of ka
toen. Ze worden van knoopsgaten
voorzien en langs de buitenkant op
c.m. breedte doorgestikt. Tussen
de stof van de rechte kant naait U
de ingerimpelde onderkant van de
mouw. We slaan de manchetten
langs de vouwlijn naar buiten om.
De kraeg met het aangeknipte boord
je maken we ook van dubbele stof
met een inlegsel. De 2 c.m. brede
overslag van het boordje voorzien
we van knoopsluiting. De halsope
ning wordt tussen het boordje gezet.
De blouse kan ook met een band
boven de broek gedragen worden. In
dat geval nemen we de stippellijn
als onderkant en zetten deze, waar
aangegeven ingerimpeld, tussen een
dubbele band van 5 c.m. breed en 80
c.m. lang. Zo nodig kunt U aan een
geruit hemd ook heel goed een ge
breide boord en dito manchetten of
kraag zetten, mits de wol in een bij-
passende kleur is.
aanse oorlog en de gevangenneming
van de Duitsers door de Amerika
nen. Hoofdpersoon is een anti-nazi,
Guhler genaamd, die verlangend is
na de oorlogsellende eindelijk de de
mocratie te Ieren kennen. Al spoedig
ontdekt hy, dat in de Amerikaanse
kampen de nazi's dezelfde terreur
uitoefenen als in Europa. Niet de
Amerikanen, maar de fanatici, die
rotsvast aan Hitier blijven geloven,
zwaaien de scepter. Zij maken van
het kamp een miniatuur nazi-staaf,
terwyl de Amerikanen, voor wie
elke Duitser een nazi is. nauwelijks
begrypen wat er aan de hand is.
Aan de tegenstanders van het regi
me dringt zich ten slotte de vraag
op, of zelfs de nederlaag dan ver
geefs is geweest.
Behalve door een nog steeds zeer
actuele inhoud kenmerkt dit buiten
gewoon boeiende boek zich door een
zeer hoog artistiek gehalte.
„Vlieg er eens uit-" door Wil
lem van Iependaal. Uitg. Nieu
we Wieken N.V., Amsterdam.
Willem van Iependaal is geen groot
romancier, maar zijn „proletarische"
stijl en humor en het milieu, waarin
zijn boeken zich afspelen heeft hem
een vast lezerspubliek doen verwer
ven. „Vlieg er eens uit!" is een roman
over postduiven. Hoofdpersoon is Hu-
bertus Herkuüjn, een zwerver me',
evenveel kennis van als bezetenheid
voor de duivensport en het is Van
Iependaal wel toevertrouwd smakelijk
te vertellen over Hubertus en zijn
avonturen.
Voor de vele Zeeuwse liefhebbers
van de duivensport een boek om van
te genieten.
„Levend voedsel, de betekenis
van rauwkost voor de gezond
heid", door Kirstine Noefi,
arts. Uitgegeven door v. Hoe-
kema en Warendorf N.V.
Kirstine Noefi is een geestdriftig
aanhangster van de theorie dat de
oorzaak van vele ziekten in laatste
instantie is terug te voeren tot fouten
in de voeding. Zij acht het beste voed
sel het natuurlijke, plantaardige voed
sel dat geen enkele behandeling van
i welke aard ook heeft ondergaan, en
dat zo mogelijk rauw gegeten moet
worden. In haar boekje voert zij tal
van bewijzen aan die deze theorie on
dersteunen. Verder staan er tal van
nuttige wenken en recepten in. Foto's
en aardige tekeningen verluchtigen
de tekst.
.JSen eiland in de Zuidzee"
door Arthur van Schendel.
Uitgave in de Pyramide zak-
romans.
De inhoud van deze kleine roman
wordt gedeeltelijk gevormd door de
geschiedenis van de „Muiterij op de
Bounty" een verhaal dat Jack Lon
den zo boeiend verteld heeft.
Arthur van Schendel doet het be
knopt op de hem eigen wijze, in een
sobere stijl, die in enkele regels de
sfeer weergeeft.
„Op goed spoor" door Jan A.
J. Temmink. Uitgave A. J.
G. StrengholL
Collega Temmink heeft reeds meer
jeugdboeken geschreven en het acht
tal spruiten, dat hij blijkens de op
dracht in dit nieuwe boek rijk is,
zal hem wellicht stof te over bezorgen
voor nog menig gezellig verhaal. Ge
zellig is zeker ook dit nieuwe boek:
een aaneenschakeling van doodgewo
ne gebeurtenissen, zoals ze in elk kin
derleven voorkomen, maar op zo vlot
te en genoegelijke wijze aaneengere
gen tot een verhaal, dat het bij de
jonge lezers (913 jaar) en lezeresjes
zijn weg wel zal vinden. Vooral ook
omdat het, in de padvinderswereld
spelend, op zo ongedwongen wijze
zonder ook maar ooit te „preken" laat
zien hoe een flinke Hollandse jongen
eigenlijk behoort te zijn: natuuriyk
wel eens ondeugend, maar als het er
op aankomt toch flink, hulpvaardig en
bereid eens iets voor een ander op t*
offeren.