Slakken dienen als weerprofeten
Bij onze pioniers in
Sao Paulo
Limburgse kweker over gedragingen
van zijn troetelkinderen
Engeland ontvangt volgende week
President Auriol
Hardwerkende Nederlandse kolonie
midden in het Braziliaanse land
HAARLEM HEEFT EEN KLINIEK
VOOR POESEN
ZATERDAG 4 MAART 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
7
Hij voorspelde dat de winter '49'50 zacht zou zijn.
(Van onze speciale verslaggever).
VALKENBURG, Februari. Er zijn mensen, die een natte vinger
in de lucht steken en u dan precies vertellen, uit wélke hoek de wind
waait en of we regen krijgen. Anderen kijken gewichtig naar de lucht
en het weerbericht hebben zij al in hun zak.Sommigen gebruiken
hun eksterogen als barometer en grootmoeder had de sneeuw in haar
been zitten!
De Bilt neemt deze voorspellingen niet met een korreltje zout,
maar met een grote zak vol. Het schijnt echter, dat de slakken van de
heer Florack in Valkenburg uitstekende weerprofeten zijn. Ofschoon
de criti,ek hem niet gespaard is gebleven, blyft de heer Florack er na
melijk van overtuigd, dat de gedragingen van zijn troetelkinderen be
trouwbare aanwijzingen zijn van wat ons op lange of korte termijn te
wachten staat.
Hij observeert ze sinds 1942 nauwkeurig en tot dusver hebben zij
hem nog niet in de steek gelaten, zo beweert hij. Stapels brieven uit
alle oorden van het land kan hij als even zoveel bewijzen overleggen,
dat zijn weeraankondigingen precies uitkwamen.
dan boven de grond leven", aldus
de heer Florack.
Tegenstanders.
Het zijn allerlei kleinigheden van
de slakken, die het hem mogelijk
maken zijn weersverwachtingen uit
te spreken. Niet allen geloven ech
ter daaraan. Zijn grootste tegen
stander is de heer Kien je in Beek,
eveneens in Limburg. Ook hij be
studeert het leven en de levensver
richtingen van de slakken, doch als
verzamelaar van allerlei soorten. In
zijn kamer staat een aantal dozen
opgestapeld, in elk waarvan er een
te vinden is. In totaal zijn het er
nog heel wat.
Met nadruk heeft de heer Kienje
verklaard, dat de heer Florack er
met zijn theorieën glad naast is. Hij
heeft zelfs aangekondigd, dat hy 'n
terrarium zal bouwen om door het
nemen van wetenschappelijke proe
ven alle stellingen van zijn tegen
stander omver te werpen.
De heer Florack is hierdoor aller
minst- uit het veld geslagen. Ge
heimzinnig haalt hij een schrift met
aantekeningen voor de dag. „U mag
nu nog niet zien, wat erin staat",
zegt hij, „maar ik geef u de verze
kering, dat de heer Kienje over een
paar maanden zal opkijken! U hoort
dan nog van mij
(Nadruk verboden).
Een aantal van deze brieven heb
ben wij gelezen. En inderdaad: met
veel enthousiasme vertellen de af
zenders hem, dat hij het bij het
rechte eind gehad heeft. Sinds 1942
waagt de heer Florack zich aan zul
ke voorspellingen en nog dagelijks
ontvangt hij waarderende dankbe
tuigingen.
Zelfs proberen verraste landge
noten hem te bezoeken. Maar zijn
vrouw heeft strenge consignes ge
kregen om ieder, die zo maar komt
„aanwaaien" vriendelijk doch be
slist de deur te weigeren. In elk ge
val bewijst deze belangstelling, dat
de voorspellingen van de Valken-
burgse slakkenkweker een grote
populariteit genieten.
Hy voorspelde, dat de winter van
1949 op 1950 zacht zou zijn. Dit in
tegenstelling tot het Meteorologisch
Instituut in De Bilt, dat in het be
gin van dit jaar een strenge vorst
periode aankondigde.
Zeker, het heeft een paar dagen
flink gevroren, maar meer dan tot
tien graden onder nul is het kwik
in de thermometer niet gedaald.
Het gevolg van het bericht uit De
Bilt is geweest, dat de tuinders in
het Westland ijlings groenten naar
de veiling brachten, waar zij er
vanwege de ruime aanvoer betrek
kelijk lage prijzen voor maakten.
„Hadden zij maar naar mij ge
luisterd", zegt de heer Florack ver
wijtend. „Die spoeduitverkoop heeft
de tuinders een gevoelige schade
post opgeleverd. Ik heb evenmin
gestudeerd als de slakken, zodat
het moeilijk voor mij is mijn theo
rieën te bewijzen. Maar de ervaring
heeft geleerd, dat men zich erop
verlaten kan. Eigenlijk is het puur
toeval, dat ik het verband tussen
de gedragingen van de slakken en
het weer ontdekte.
U zult u nog wel de winter van
1942 herinneren. Hij was zeer
streng. Toen ik in December de
slakken uitgroef, moest ik diep met
mijn spade in de grond steken,
Duitsers stalen ook postzegels
Tgdens de bezetting zijn, uit de
vooraad van P.T.T.-postzegels van
het Konijnenburg-type door de Duit
sers weggevoerd, waarvan na de
oorlog slechts een gedeelte kon wor
den achterhaald, aldus lezen wij in
het voorlopig verslag der Eerste Ka
mer over de P.T.T.-begroting. Deze
zegels waren niet betaald. In de zo
mer van 1949 bleek, dat exempla
ren van de niet opgespoorde zegels
in Nederland werden binnengesmok
keld en tegen een lagere dan de
nominale waarde te koop werden
aangeboden.
Ten einde nadeel voor het staats
bedrijf der P.T.T. te voorkomen,
moest derhalve de geldigheid van
bedoelde zegels zo spoedig mogelijk
worden beëindigd, terwijl geen gele
genheid tot inwisseling kon worden
gegeven. Voor dit laatste bestond
te minder aanleiding, daar in de
tweede helft van 1947 reeds een
begin werd gemaakt met' de uitgifte
van de postzegels van het type-
Hartz in de meest gebruikte waar
den. Verwacht mocht mitsdien wor
den, dat. het bona fide publiek geen
hoeveelheden van eerstbedoelde ze
gels van betekenis meer in voorraad
had, terwfil het voldoende gelegen
heid zou nebben deze in de periode
van medio Augustus tot October te
verbruiken.
voordat ik er- een vond. Zij lagen
juist onder de bevroren aardlaag.
Ik nam mij voor het volgend jaar
daaraan bijzondere aandacht te be
steden. In December 1943 zaten ze
slechts enkele, centimeters onder de
oppervlakte. Tevens was het mij
opgevallen, dat zij pas tegen het
einde van November in de grond
waren gekropen. Dat was zeer laat,
want in 1942 kon ik er eind Octo
ber al geen meer vinden. Na deze
ontdekking stond het voor mij vast,
dat de natuur hier een duidelijke
taal sprak. Telkenjare kon ik van
tevoren zeggen, of wij een strenge
of een zachte winter zouden krijgen
en telkens weer kwamen mijn
voorspellingen uit!
„In de zomermaanden kan ik van
dag tot dag zeggen, wat voor weer
het zal worden, omdat de slakken
Driedaags statiebezoek met vooroorlogse praal en pracht
(Van onze correspondent).
LONDEN", Maairt. Temidden der politieke rompslomp zal Londen
de volgende week vergast worden op een schouwspel van vooroorlogse
praal en pracht, tijdens het driedaags statiebezoek hier van de Franse
President en madame Auriol. Dinsdagmorgen vroeg (7 Maart) zullen
Engelse oorlogsschepen en vliegtuigen van de R.A.F. hen naar Engeland
escorteren, wanneer Z(j naar Dover zullen oversteken met 't s.s. Arro-
manclies. Te Dover zullen zij begroet worden door een ere-salvo van H.M.
S. Vanguard en een Koninklijk saluut van de kustkanonnen, waarna de
Hertog van Gloucester zich aan boord van s.s. Arromanches zal begeven
om de President en ztyn vrouw uit naam van de Koning en Koningin
officieel te verwelkomen.
Dr. Jongkind in zyn poesenkliniek.
Om 3 uur 's middags zal de Pre
sident en zijn gevolg, onder wie de
Franse minister van Buitenlandse
Zaken Schuman, op het Londense
Victoriastation aankomen, waar zy
opgewacht zullen worden door Ko
ning George, Koningin Elizabeth, de
beide Prinsessen en de Hertogin van
Gloucester, zomede door premier
Attlee, de ministers van Binnen- en
Buitenlandse Zaken en de chefs van
de Britse leger-, marine en luchtsta-
ven.
Vervolgens zal men in static naar
Buckingham Palace rijden door de
afgezette straten, waar langs de ge
hele weg schouder aan schouder een
ere-cordon van matrozen, soldaten
en luchtvaartpersoneel zal staan. In
het eerste rijtuig open zo het
weer dit toelaat zal de Franse
President gezeten, zijn, tezamen met
Koning George en de Hertog van
Gloucester.
In het tweede rijtuig madame
I Auriol met de Koningin en de Prin
sessen. Diezelfde middag nog zullen
de President en zijn vrouw naar
j Westminster Abbey gaan om een
I krans te leggen op het graf van de
Onbekende Soldaat. Daarna zullen
Izij in het paleis van St. James ver-
I welkomd worden door de Londense
gemeenteraad.
Eén der hoogtepunten van hun
statiebezoek zal Dinsdagavond het
I galadiner te Buckingham Palace
zijn, waar 150 gasten zijn genodigd.
Tijdens het banket in de wit met
gouden eetzaal, zal de Koning aan
jhet midden van de lange mahonie-
„Rijke oogsten, dank z'j samenwerkingen energie".
- (Van onze speciale verslaggever.)
SAO PAULO, Februari. In het binnenland van Brazilië, in de
staat Sao Paulo, op een plaats, waar vroeger duizenden stuks vee van
een grote Amerikaanse exportslachtery met wilde grassoorten werden
vetgemest en waar thans Nederlandse boeren het land van een woesteny
in een gecultiveerd landbouwgebied hebben herschapen, hebben dezer
dagen Jan Aaldering en Lysjc Wolsing, twee jonge mensen uit Doetin-
chem, elkaar voor het altaar het ja-woord gegeven. De felle tropenzon
stond buiten aan de hemel, de bougainville voor het onde fazenda-huis
bloeide met een weelde van lichtpaarse bloesem en binnen stond 't fees
telijk ontbijt- gereed.
Men is nu aan een school bezig,
waar honderd kinderen onderwijs
kunnen krijgen. Enkele zusters, die
dit ondervvys geven, maken als
waardevolle medepioniersters deel
uit van de groep en zelfs is onlangs
een pas afgestudeerde doctor in de
letteren met zyn jonge vrouw naar
de fazenda Riberao getrokken, met
het doel in de toekomst het middel
baar onderwijs te doceren en zich
voorlopig verdienstelijk te maken
met het onderwijs van de landstaal
van Brazilië, het Portugees.
Eén van de grote moeilijkheden,
waarmede iedere pionier te kampen
krijgt, is de taal. Vooral wanneer
men er individueel op uittrekt
een vorm van emigratie, die in
Zuid-Amerika vrijwel altijd mislukt
is dit de grote handicap. De wijze,
waarop ir. Heymeyer zijn groep
heeft gevormd, is erop gericht, om
juist deze beginmoeilijkheden te
overwinnen. De kolonie is nl. als
coöperatie opgezet. Dit is gebeurd
in overleg met de Kath. Boeren- en
Tuindersbond en hierbij zijn de leden
naast rechten ook plichten opge
legd. Zo moeten zy tydelijk werken
in dienst van hun coöperatie en de
kolonist moet beginnen zyn loon ter
beschikking te stellen voor de een*
trale aankoop van vee en landbouw
machines.
MOEILIJKHEDEN.
Wij hebben in de korte uren, die
wij op de fazenda hebben doorge
bracht, in de eerste plaats getracht
te achterhalen, hoe deze vorm van
In de kapel werd de eerste huwe
lijksmis gezongen voor een jong
bruidspaar. Jan Aaldering is 1V&
jaar geleden als jong pionier naar
Sao Patilö getrokken, zijn meisje is
hem thans gevolgd. Een paar weken
geleden kwam zij op de hobbelende
jeep door de 7 km. lange zandweg
het erf opgereden met haar koffer
tje achterin. Weken lang had zij ge
varen en daarna nog uren gespoord
voor zij bij Jan was.
De 450 Nederlandse boeren, die
zich hier op initiatief en onder lei
ding van ir. Geert Heymeyer zijn
komen vestigen, hebben tot verba
zing van hun Braziliaanse collega's,
het land een intensieve bodemcul
tuur gebracht. Zy hebben de woes
teny met bulldozers, met ploegen en
eggen opengelegd en zij hebben van
deze voortreffelijke klei- en zand
bodem vruchtbare akkers gemaakt,
die als in een Zuid-Limburgs land
schap tegen de zachtglooiende heu
vels liggen en waarin de kleine wit
te, in Braziliaanse stijl gebouwde
boerenwoningen, die de pioniers zelf
hebben opgetrokken, als sieraden
verspreid liggen.
Tijdens de opbouw van het bedrijf,
dat stallen, werkplaatsen, huizen en
zelfs een school telt in totaal vijf
tig gebouwen reeds hebben vele
jonge boeren maandenlang de spa
verwisseld tegen troffel en hamer
en juist dezer dagen, toen wij ty-
dens het bezoek van Prins Bernhard
aan Brazilië kans zagen om even
langs te komen, was de vijftigste
nok van een dak gereed gekomen.
straffe samenwerking op de duur
bevalt. Het antwoord op deze vraag
moet aldus luiden, dat zelfs bij deze
prachtige manier van samenwerken
de moeilijkheden, die aan iedere pi
oniersarbeid verbonden zijn. de ko
lonisten niet bespaard blijven. Wij
hebben verschillende boeren gespro
ken en zijn dan ook in de huizen ge
weest, waar de vrouwen zich aan
de gezinstaak wijden.
Vooral voor hen is het leven hier
moeilyk. Bij menige geboorte of
ziekte mist men de prachtige medi
sche en sociale zoi'g, die iedere Ne
derlander in t' vaderland ten dienste
slaan. De dokter woont op veertig
kilometer afstand en langs de lan
ge stoffige weg naar het dichtstby-
zijnde plaatsje Campinas vindt men
geen bureaux van het Groene Kruis
of. van onze voortreffelijke zuige
lingenzorg. Zesmaal reeds heeft ir.
Heymeyer de jeep in de afgelopen
twaalf maanden moeten» inspannen
om een spoed-patiënt naar de chi
rurg in de stad te brengen. Zesmaal
was de diagnose blindedarmontste
king en nog altyd tast men in.het
duister omtrent de oorzaak van dit
veel voorkomend euvel. Zo zijn er
vele kléine onvoorziene omstandig
heden, maar praat men met de men
sen, die deze. grote stap hebben ge
daan en naar Sao Paulo zijn getrok
ken om de gelederen van deze klei
ne dappere groep jonge boeren te
versterken, dan hoort men steeds
weer optimistische meningen.
Wij publiceren hierbij een foto van
het nieuw gebouwde fazenda-huis je
van Wim en Cor Nobel, jong ge
trouwde boeren uit Noord-Holland,
die zich in deze streek gevestigd
hebben. Het is een huis, dat jnet
zelf gebakken stenen door jonge
boeren in elkaar is gemetseld. Wan
neer men het vergelijkt met het
veel primitievere Braziliaanse huis,
dat anderhalf jaar geleden nog voor
woning moest dienen, dan ziet men
bij alle overeenkomst in stijl toch
aanstonds het verschil in afwerking.
Hier hebben jonge Hollandse handen
aangepakt en iets goeds verricht.
Het zal, wanneer de plannen van ir.
Heymeyer slagen, ook iets groots
worden. Zijn orojecten zijn berekend
op allerlei initiatieven. Hij tracht
zijn coöpèratie op allerlei manieren
steun te verlenen, o.a. door het aan
trekken van kleine industrieën, die
de landbouw kunnen aanvullen en 'n
verstandige gespreide belegging mo
gelijk maken.
Verkeersondenoijs aan alle kinderen
zal de onveiligheid doen minderen!
houten tafel zitten, met madame
Auriol aan zijn rechterhand, en Ko
ningin Elizabeth met de President
tegenover hen. De soep zal opge
diend worden in zilveren borden, ter-
wyl voorts het beroemde blauwe
„Garteri'-servies gebruikt zal wor
den, waarvan elk stuk het gouden
wapen draagt van de „orde van de
Kouseband". De peper- en zoutvaat
jes, die hierbij horen zijn geheel van
goud. (Tijdens een ander galaban
ket enige jaren geleden werden er
ha afloop drie zoutvaatjes vermist!)
De Koning zal zijn welkomstrede tij
dens het banket in liet Engels uit
spreken, terwijl de President in het
Frans zal antwoorden. Een ander
punt der etiquette, dat men zorgvul
dig uitgekozen heeft, is de status
Er wordt nuttig werk verricht, dat bijdraagt
tot bestrijding van poesenplaag
Het door de Nederlandse kolonie van
zelf gebakken stenen gebouwde huls
van Wim en Cor Nobel, die pas ge
trouwd uit Noord.HolIand naar Bra-
zillë zijn geëmigreerd.
Een Braziliaans huisje, zoals dat an.
derhalf jaar geleden als enige woon-
gelegenheid op de fazenda werd aan
getroffen.
Katten krijgen goede verzorging
(Van onze speciale verslaggever)
Twee uur in de middag: enige die-
renminnende dames komen op bezoek
in de poesenkliniek van dr. Jong
kind in Haarlem om haar opgenomen
katten vriendelijke woordjes toe te
voegen, beterschap te wensen en te
verwennen met een worstvellgtje, een
stukje vis of een andere poesëndelica-
tesse.
Om drie uur moeten zy verdwijnen,
als zij niet vóör die tyd, overtuigd
dat hét de kat aan niets ontbreekt en
een uitstekende verzorging geniet,
zyn weggegaan. Want evenals in de
mensen-ziekenhuizen is de bezoekge-
legenheid beperkt.
Wellicht zjjn er meer van deze poe
senklinieken in het land. Die in
Haarlem hebben wy bezocht en wy
zyn er tot de overtuiging gekomen,
dat dr. Jongkind goed en nuttig werk
verricht.
Een nuttig werk, omdat hy zijn
deel bijdraagt aan de bestryding van
de poesenplaag in ons land; omdat
hij door een kleine operatie bij zijn
patiëntjes die toch altijd nog een
opneming in zijn kliniek van drie of
vier dagen nodig maakt voorkomt,
dat onbeperkt o-ov,„,.„n TT-„r.
den, wier lot verstoting of afmaking
is.
Inderdaad er zijn te veel katten in
ons land. Duizenden en nog eens dui
zenden poesen staan ten dode opge
schreven, omdat er in het Nederland
se gezin eenvoudig geen plaats meer
voor hen is. We kennen dierenlief
hebbers die er twee, drie en zelfs vier
poesen op na houden, maar ondanks
dat ziet de toekomst voor kater en
poes er somber uit.
Van een plaag kunnen wij eigenlijk
niet spreken, omdat een poes zich
nu eenmaal gemakkelijker laat ver
schalken dan bijvoorbeeld een veld
muis, die „onder de grond kruipt" en
rustig de komende gebeurtenissen af
wacht. Bovendien richt eeh poes geen
schade aan. Integendeel zy is zelfs
bereid om de mens te verlossen van
muizen en ratten, die stad en land
overbevolken en onnoemelyk veel
schade aanrichten. Maar ondanks dat
zitten we met zo een overschot aan
poesen, dat de leiders van de dieren
bescherming en van de asylinrichtin-
gen de haren te berge ryzen.
Om een enkel voorbeeld te noemen:
in Haarlem worden gemiddeld vier
honderd poesen per maand afge
maakt. In Den Haag brengt de politie
bij het stedelijk asyl ruim twee dui-
President Auriol.
van madame Auriol. Daar zij haai'
echtgenoot slechts begeleidt op diens
officiële bezoek, en haar eigen aan
wezigheid een particulier karakter
draagt, zal zij niet verplicht zijn een
officiële, kniebuiging te maken voor
Koningin Elizabeth. Naar wij ver
nemen is over dit punt zes dagen
beraadslaagd
De President en Madame zullen in
Buckingham Palace logeren gedu
rende hun verblijf hier. Hun gevolg
zal ondergebracht worden in de
Franse Ambassade. Schuman en
andere hooggeplaatste figuren van
de Quai d'Orsay zullen van hun be
zoek gebruik maken om besprekin
gen te voeren met Attlee en Bevin
de Britse minister van Buitenlandse
Zaken.
Woensdag zullen de President en
zijn vrouw met hun gevolg in statie
naar de eeuwenoude Guildhall rijden
in de City, waar- zij de lunch zullen
gebruiken met de Lord Mayor.
Binnenkort rapport over
YpenburgSchieveen.
In zijn memorie van antwoord aan
de Eerste Kamer inzake de begroting
1950 van het departement van ver
keer en waterstaat deelt minister
Spitzen mede, dat het rapport van
de commissie Ringers inzake de vlieg
veld-kwestie Schieveen—Ypenburg
binnenkort mag worden tegemoet ge
nen. Aangezien niemand hen komt
opeisen, maakt ook hier het bekende
„spuitje" een vroegtijdig einde aan
hun bestaantje.
In dorpen en kleine steden is meest
al wel plaats voor een poes, maai
de grote stad weet er bijna geen raad
meer mee. In ieder geval kan het zo
niet doorgaan.
Men is er daarom in de laatste ja
ren toe overgegaan niet alleen katers,
maar ook poesen te behandelen. Hier
aan zyn vele .voordelen verbonden,
tegen waarschijnlijk een enkel be
zwaar. Door de kleine operatie voor
komt men, dat aan talloze poesen het
leven wordt geschonken, die bij de ge
boorte reeds ten dode zyn opgeschre
ven. De poes zelf weet van ae behan
deling, die onder narcose wordt ver
richt, weinig af en blyft even speels
als tevoren en voor de bezitters is het
van belang, dat de poes huiselijker
en zindel yker wordt.
Slechts weinig veeartsen zyn erop
ingericht om poesen gedurende bijna
een week onderdak te verschaffen en
tijdens de behandeling le verzorgen.
Een van deze artsen is dr. Jongkind
in Haarlem. Aan zijn praktijk is een
poesenkliniek verbonden, waarin de
poesen liefderyk worden verpleegd.
In deze tyd, waarin voor sentimen
ten weinig plaats meer Is, is men
geneigd te zeggen „overdreven".
Een waar dierenvriend denkt daar
natuurlijk anders over.
Het is een vooruitgang, dat de poe
sen tegenwoordig behandeld kunnen
worden. Ook de Nederlandse Dieren
bescherming zal het toejuichen als
men van twee kwaden: verdelging
van het overschot of voorkoming van
een overvloedige aanwas, door een
tjjdige behandeling zowel van kater
als van poes. het laatste kiest.
verboden)