Slakken dienen als weerprofeten Bij onze pioniers in Sao Paulo Limburgse kweker over gedragingen van zijn troetelkinderen Engeland ontvangt volgende week President Auriol Hardwerkende Nederlandse kolonie midden in het Braziliaanse land HAARLEM HEEFT EEN KLINIEK VOOR POESEN ZATERDAG 4 MAART 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 7 Hij voorspelde dat de winter '49'50 zacht zou zijn. (Van onze speciale verslaggever). VALKENBURG, Februari. Er zijn mensen, die een natte vinger in de lucht steken en u dan precies vertellen, uit wélke hoek de wind waait en of we regen krijgen. Anderen kijken gewichtig naar de lucht en het weerbericht hebben zij al in hun zak.Sommigen gebruiken hun eksterogen als barometer en grootmoeder had de sneeuw in haar been zitten! De Bilt neemt deze voorspellingen niet met een korreltje zout, maar met een grote zak vol. Het schijnt echter, dat de slakken van de heer Florack in Valkenburg uitstekende weerprofeten zijn. Ofschoon de criti,ek hem niet gespaard is gebleven, blyft de heer Florack er na melijk van overtuigd, dat de gedragingen van zijn troetelkinderen be trouwbare aanwijzingen zijn van wat ons op lange of korte termijn te wachten staat. Hij observeert ze sinds 1942 nauwkeurig en tot dusver hebben zij hem nog niet in de steek gelaten, zo beweert hij. Stapels brieven uit alle oorden van het land kan hij als even zoveel bewijzen overleggen, dat zijn weeraankondigingen precies uitkwamen. dan boven de grond leven", aldus de heer Florack. Tegenstanders. Het zijn allerlei kleinigheden van de slakken, die het hem mogelijk maken zijn weersverwachtingen uit te spreken. Niet allen geloven ech ter daaraan. Zijn grootste tegen stander is de heer Kien je in Beek, eveneens in Limburg. Ook hij be studeert het leven en de levensver richtingen van de slakken, doch als verzamelaar van allerlei soorten. In zijn kamer staat een aantal dozen opgestapeld, in elk waarvan er een te vinden is. In totaal zijn het er nog heel wat. Met nadruk heeft de heer Kienje verklaard, dat de heer Florack er met zijn theorieën glad naast is. Hij heeft zelfs aangekondigd, dat hy 'n terrarium zal bouwen om door het nemen van wetenschappelijke proe ven alle stellingen van zijn tegen stander omver te werpen. De heer Florack is hierdoor aller minst- uit het veld geslagen. Ge heimzinnig haalt hij een schrift met aantekeningen voor de dag. „U mag nu nog niet zien, wat erin staat", zegt hij, „maar ik geef u de verze kering, dat de heer Kienje over een paar maanden zal opkijken! U hoort dan nog van mij (Nadruk verboden). Een aantal van deze brieven heb ben wij gelezen. En inderdaad: met veel enthousiasme vertellen de af zenders hem, dat hij het bij het rechte eind gehad heeft. Sinds 1942 waagt de heer Florack zich aan zul ke voorspellingen en nog dagelijks ontvangt hij waarderende dankbe tuigingen. Zelfs proberen verraste landge noten hem te bezoeken. Maar zijn vrouw heeft strenge consignes ge kregen om ieder, die zo maar komt „aanwaaien" vriendelijk doch be slist de deur te weigeren. In elk ge val bewijst deze belangstelling, dat de voorspellingen van de Valken- burgse slakkenkweker een grote populariteit genieten. Hy voorspelde, dat de winter van 1949 op 1950 zacht zou zijn. Dit in tegenstelling tot het Meteorologisch Instituut in De Bilt, dat in het be gin van dit jaar een strenge vorst periode aankondigde. Zeker, het heeft een paar dagen flink gevroren, maar meer dan tot tien graden onder nul is het kwik in de thermometer niet gedaald. Het gevolg van het bericht uit De Bilt is geweest, dat de tuinders in het Westland ijlings groenten naar de veiling brachten, waar zij er vanwege de ruime aanvoer betrek kelijk lage prijzen voor maakten. „Hadden zij maar naar mij ge luisterd", zegt de heer Florack ver wijtend. „Die spoeduitverkoop heeft de tuinders een gevoelige schade post opgeleverd. Ik heb evenmin gestudeerd als de slakken, zodat het moeilijk voor mij is mijn theo rieën te bewijzen. Maar de ervaring heeft geleerd, dat men zich erop verlaten kan. Eigenlijk is het puur toeval, dat ik het verband tussen de gedragingen van de slakken en het weer ontdekte. U zult u nog wel de winter van 1942 herinneren. Hij was zeer streng. Toen ik in December de slakken uitgroef, moest ik diep met mijn spade in de grond steken, Duitsers stalen ook postzegels Tgdens de bezetting zijn, uit de vooraad van P.T.T.-postzegels van het Konijnenburg-type door de Duit sers weggevoerd, waarvan na de oorlog slechts een gedeelte kon wor den achterhaald, aldus lezen wij in het voorlopig verslag der Eerste Ka mer over de P.T.T.-begroting. Deze zegels waren niet betaald. In de zo mer van 1949 bleek, dat exempla ren van de niet opgespoorde zegels in Nederland werden binnengesmok keld en tegen een lagere dan de nominale waarde te koop werden aangeboden. Ten einde nadeel voor het staats bedrijf der P.T.T. te voorkomen, moest derhalve de geldigheid van bedoelde zegels zo spoedig mogelijk worden beëindigd, terwijl geen gele genheid tot inwisseling kon worden gegeven. Voor dit laatste bestond te minder aanleiding, daar in de tweede helft van 1947 reeds een begin werd gemaakt met' de uitgifte van de postzegels van het type- Hartz in de meest gebruikte waar den. Verwacht mocht mitsdien wor den, dat. het bona fide publiek geen hoeveelheden van eerstbedoelde ze gels van betekenis meer in voorraad had, terwfil het voldoende gelegen heid zou nebben deze in de periode van medio Augustus tot October te verbruiken. voordat ik er- een vond. Zij lagen juist onder de bevroren aardlaag. Ik nam mij voor het volgend jaar daaraan bijzondere aandacht te be steden. In December 1943 zaten ze slechts enkele, centimeters onder de oppervlakte. Tevens was het mij opgevallen, dat zij pas tegen het einde van November in de grond waren gekropen. Dat was zeer laat, want in 1942 kon ik er eind Octo ber al geen meer vinden. Na deze ontdekking stond het voor mij vast, dat de natuur hier een duidelijke taal sprak. Telkenjare kon ik van tevoren zeggen, of wij een strenge of een zachte winter zouden krijgen en telkens weer kwamen mijn voorspellingen uit! „In de zomermaanden kan ik van dag tot dag zeggen, wat voor weer het zal worden, omdat de slakken Driedaags statiebezoek met vooroorlogse praal en pracht (Van onze correspondent). LONDEN", Maairt. Temidden der politieke rompslomp zal Londen de volgende week vergast worden op een schouwspel van vooroorlogse praal en pracht, tijdens het driedaags statiebezoek hier van de Franse President en madame Auriol. Dinsdagmorgen vroeg (7 Maart) zullen Engelse oorlogsschepen en vliegtuigen van de R.A.F. hen naar Engeland escorteren, wanneer Z(j naar Dover zullen oversteken met 't s.s. Arro- manclies. Te Dover zullen zij begroet worden door een ere-salvo van H.M. S. Vanguard en een Koninklijk saluut van de kustkanonnen, waarna de Hertog van Gloucester zich aan boord van s.s. Arromanches zal begeven om de President en ztyn vrouw uit naam van de Koning en Koningin officieel te verwelkomen. Dr. Jongkind in zyn poesenkliniek. Om 3 uur 's middags zal de Pre sident en zijn gevolg, onder wie de Franse minister van Buitenlandse Zaken Schuman, op het Londense Victoriastation aankomen, waar zy opgewacht zullen worden door Ko ning George, Koningin Elizabeth, de beide Prinsessen en de Hertogin van Gloucester, zomede door premier Attlee, de ministers van Binnen- en Buitenlandse Zaken en de chefs van de Britse leger-, marine en luchtsta- ven. Vervolgens zal men in static naar Buckingham Palace rijden door de afgezette straten, waar langs de ge hele weg schouder aan schouder een ere-cordon van matrozen, soldaten en luchtvaartpersoneel zal staan. In het eerste rijtuig open zo het weer dit toelaat zal de Franse President gezeten, zijn, tezamen met Koning George en de Hertog van Gloucester. In het tweede rijtuig madame I Auriol met de Koningin en de Prin sessen. Diezelfde middag nog zullen de President en zijn vrouw naar j Westminster Abbey gaan om een I krans te leggen op het graf van de Onbekende Soldaat. Daarna zullen Izij in het paleis van St. James ver- I welkomd worden door de Londense gemeenteraad. Eén der hoogtepunten van hun statiebezoek zal Dinsdagavond het I galadiner te Buckingham Palace zijn, waar 150 gasten zijn genodigd. Tijdens het banket in de wit met gouden eetzaal, zal de Koning aan jhet midden van de lange mahonie- „Rijke oogsten, dank z'j samenwerkingen energie". - (Van onze speciale verslaggever.) SAO PAULO, Februari. In het binnenland van Brazilië, in de staat Sao Paulo, op een plaats, waar vroeger duizenden stuks vee van een grote Amerikaanse exportslachtery met wilde grassoorten werden vetgemest en waar thans Nederlandse boeren het land van een woesteny in een gecultiveerd landbouwgebied hebben herschapen, hebben dezer dagen Jan Aaldering en Lysjc Wolsing, twee jonge mensen uit Doetin- chem, elkaar voor het altaar het ja-woord gegeven. De felle tropenzon stond buiten aan de hemel, de bougainville voor het onde fazenda-huis bloeide met een weelde van lichtpaarse bloesem en binnen stond 't fees telijk ontbijt- gereed. Men is nu aan een school bezig, waar honderd kinderen onderwijs kunnen krijgen. Enkele zusters, die dit ondervvys geven, maken als waardevolle medepioniersters deel uit van de groep en zelfs is onlangs een pas afgestudeerde doctor in de letteren met zyn jonge vrouw naar de fazenda Riberao getrokken, met het doel in de toekomst het middel baar onderwijs te doceren en zich voorlopig verdienstelijk te maken met het onderwijs van de landstaal van Brazilië, het Portugees. Eén van de grote moeilijkheden, waarmede iedere pionier te kampen krijgt, is de taal. Vooral wanneer men er individueel op uittrekt een vorm van emigratie, die in Zuid-Amerika vrijwel altijd mislukt is dit de grote handicap. De wijze, waarop ir. Heymeyer zijn groep heeft gevormd, is erop gericht, om juist deze beginmoeilijkheden te overwinnen. De kolonie is nl. als coöperatie opgezet. Dit is gebeurd in overleg met de Kath. Boeren- en Tuindersbond en hierbij zijn de leden naast rechten ook plichten opge legd. Zo moeten zy tydelijk werken in dienst van hun coöperatie en de kolonist moet beginnen zyn loon ter beschikking te stellen voor de een* trale aankoop van vee en landbouw machines. MOEILIJKHEDEN. Wij hebben in de korte uren, die wij op de fazenda hebben doorge bracht, in de eerste plaats getracht te achterhalen, hoe deze vorm van In de kapel werd de eerste huwe lijksmis gezongen voor een jong bruidspaar. Jan Aaldering is 1V& jaar geleden als jong pionier naar Sao Patilö getrokken, zijn meisje is hem thans gevolgd. Een paar weken geleden kwam zij op de hobbelende jeep door de 7 km. lange zandweg het erf opgereden met haar koffer tje achterin. Weken lang had zij ge varen en daarna nog uren gespoord voor zij bij Jan was. De 450 Nederlandse boeren, die zich hier op initiatief en onder lei ding van ir. Geert Heymeyer zijn komen vestigen, hebben tot verba zing van hun Braziliaanse collega's, het land een intensieve bodemcul tuur gebracht. Zy hebben de woes teny met bulldozers, met ploegen en eggen opengelegd en zij hebben van deze voortreffelijke klei- en zand bodem vruchtbare akkers gemaakt, die als in een Zuid-Limburgs land schap tegen de zachtglooiende heu vels liggen en waarin de kleine wit te, in Braziliaanse stijl gebouwde boerenwoningen, die de pioniers zelf hebben opgetrokken, als sieraden verspreid liggen. Tijdens de opbouw van het bedrijf, dat stallen, werkplaatsen, huizen en zelfs een school telt in totaal vijf tig gebouwen reeds hebben vele jonge boeren maandenlang de spa verwisseld tegen troffel en hamer en juist dezer dagen, toen wij ty- dens het bezoek van Prins Bernhard aan Brazilië kans zagen om even langs te komen, was de vijftigste nok van een dak gereed gekomen. straffe samenwerking op de duur bevalt. Het antwoord op deze vraag moet aldus luiden, dat zelfs bij deze prachtige manier van samenwerken de moeilijkheden, die aan iedere pi oniersarbeid verbonden zijn. de ko lonisten niet bespaard blijven. Wij hebben verschillende boeren gespro ken en zijn dan ook in de huizen ge weest, waar de vrouwen zich aan de gezinstaak wijden. Vooral voor hen is het leven hier moeilyk. Bij menige geboorte of ziekte mist men de prachtige medi sche en sociale zoi'g, die iedere Ne derlander in t' vaderland ten dienste slaan. De dokter woont op veertig kilometer afstand en langs de lan ge stoffige weg naar het dichtstby- zijnde plaatsje Campinas vindt men geen bureaux van het Groene Kruis of. van onze voortreffelijke zuige lingenzorg. Zesmaal reeds heeft ir. Heymeyer de jeep in de afgelopen twaalf maanden moeten» inspannen om een spoed-patiënt naar de chi rurg in de stad te brengen. Zesmaal was de diagnose blindedarmontste king en nog altyd tast men in.het duister omtrent de oorzaak van dit veel voorkomend euvel. Zo zijn er vele kléine onvoorziene omstandig heden, maar praat men met de men sen, die deze. grote stap hebben ge daan en naar Sao Paulo zijn getrok ken om de gelederen van deze klei ne dappere groep jonge boeren te versterken, dan hoort men steeds weer optimistische meningen. Wij publiceren hierbij een foto van het nieuw gebouwde fazenda-huis je van Wim en Cor Nobel, jong ge trouwde boeren uit Noord-Holland, die zich in deze streek gevestigd hebben. Het is een huis, dat jnet zelf gebakken stenen door jonge boeren in elkaar is gemetseld. Wan neer men het vergelijkt met het veel primitievere Braziliaanse huis, dat anderhalf jaar geleden nog voor woning moest dienen, dan ziet men bij alle overeenkomst in stijl toch aanstonds het verschil in afwerking. Hier hebben jonge Hollandse handen aangepakt en iets goeds verricht. Het zal, wanneer de plannen van ir. Heymeyer slagen, ook iets groots worden. Zijn orojecten zijn berekend op allerlei initiatieven. Hij tracht zijn coöpèratie op allerlei manieren steun te verlenen, o.a. door het aan trekken van kleine industrieën, die de landbouw kunnen aanvullen en 'n verstandige gespreide belegging mo gelijk maken. Verkeersondenoijs aan alle kinderen zal de onveiligheid doen minderen! houten tafel zitten, met madame Auriol aan zijn rechterhand, en Ko ningin Elizabeth met de President tegenover hen. De soep zal opge diend worden in zilveren borden, ter- wyl voorts het beroemde blauwe „Garteri'-servies gebruikt zal wor den, waarvan elk stuk het gouden wapen draagt van de „orde van de Kouseband". De peper- en zoutvaat jes, die hierbij horen zijn geheel van goud. (Tijdens een ander galaban ket enige jaren geleden werden er ha afloop drie zoutvaatjes vermist!) De Koning zal zijn welkomstrede tij dens het banket in liet Engels uit spreken, terwijl de President in het Frans zal antwoorden. Een ander punt der etiquette, dat men zorgvul dig uitgekozen heeft, is de status Er wordt nuttig werk verricht, dat bijdraagt tot bestrijding van poesenplaag Het door de Nederlandse kolonie van zelf gebakken stenen gebouwde huls van Wim en Cor Nobel, die pas ge trouwd uit Noord.HolIand naar Bra- zillë zijn geëmigreerd. Een Braziliaans huisje, zoals dat an. derhalf jaar geleden als enige woon- gelegenheid op de fazenda werd aan getroffen. Katten krijgen goede verzorging (Van onze speciale verslaggever) Twee uur in de middag: enige die- renminnende dames komen op bezoek in de poesenkliniek van dr. Jong kind in Haarlem om haar opgenomen katten vriendelijke woordjes toe te voegen, beterschap te wensen en te verwennen met een worstvellgtje, een stukje vis of een andere poesëndelica- tesse. Om drie uur moeten zy verdwijnen, als zij niet vóör die tyd, overtuigd dat hét de kat aan niets ontbreekt en een uitstekende verzorging geniet, zyn weggegaan. Want evenals in de mensen-ziekenhuizen is de bezoekge- legenheid beperkt. Wellicht zjjn er meer van deze poe senklinieken in het land. Die in Haarlem hebben wy bezocht en wy zyn er tot de overtuiging gekomen, dat dr. Jongkind goed en nuttig werk verricht. Een nuttig werk, omdat hy zijn deel bijdraagt aan de bestryding van de poesenplaag in ons land; omdat hij door een kleine operatie bij zijn patiëntjes die toch altijd nog een opneming in zijn kliniek van drie of vier dagen nodig maakt voorkomt, dat onbeperkt o-ov,„,.„n TT-„r. den, wier lot verstoting of afmaking is. Inderdaad er zijn te veel katten in ons land. Duizenden en nog eens dui zenden poesen staan ten dode opge schreven, omdat er in het Nederland se gezin eenvoudig geen plaats meer voor hen is. We kennen dierenlief hebbers die er twee, drie en zelfs vier poesen op na houden, maar ondanks dat ziet de toekomst voor kater en poes er somber uit. Van een plaag kunnen wij eigenlijk niet spreken, omdat een poes zich nu eenmaal gemakkelijker laat ver schalken dan bijvoorbeeld een veld muis, die „onder de grond kruipt" en rustig de komende gebeurtenissen af wacht. Bovendien richt eeh poes geen schade aan. Integendeel zy is zelfs bereid om de mens te verlossen van muizen en ratten, die stad en land overbevolken en onnoemelyk veel schade aanrichten. Maar ondanks dat zitten we met zo een overschot aan poesen, dat de leiders van de dieren bescherming en van de asylinrichtin- gen de haren te berge ryzen. Om een enkel voorbeeld te noemen: in Haarlem worden gemiddeld vier honderd poesen per maand afge maakt. In Den Haag brengt de politie bij het stedelijk asyl ruim twee dui- President Auriol. van madame Auriol. Daar zij haai' echtgenoot slechts begeleidt op diens officiële bezoek, en haar eigen aan wezigheid een particulier karakter draagt, zal zij niet verplicht zijn een officiële, kniebuiging te maken voor Koningin Elizabeth. Naar wij ver nemen is over dit punt zes dagen beraadslaagd De President en Madame zullen in Buckingham Palace logeren gedu rende hun verblijf hier. Hun gevolg zal ondergebracht worden in de Franse Ambassade. Schuman en andere hooggeplaatste figuren van de Quai d'Orsay zullen van hun be zoek gebruik maken om besprekin gen te voeren met Attlee en Bevin de Britse minister van Buitenlandse Zaken. Woensdag zullen de President en zijn vrouw met hun gevolg in statie naar de eeuwenoude Guildhall rijden in de City, waar- zij de lunch zullen gebruiken met de Lord Mayor. Binnenkort rapport over YpenburgSchieveen. In zijn memorie van antwoord aan de Eerste Kamer inzake de begroting 1950 van het departement van ver keer en waterstaat deelt minister Spitzen mede, dat het rapport van de commissie Ringers inzake de vlieg veld-kwestie Schieveen—Ypenburg binnenkort mag worden tegemoet ge nen. Aangezien niemand hen komt opeisen, maakt ook hier het bekende „spuitje" een vroegtijdig einde aan hun bestaantje. In dorpen en kleine steden is meest al wel plaats voor een poes, maai de grote stad weet er bijna geen raad meer mee. In ieder geval kan het zo niet doorgaan. Men is er daarom in de laatste ja ren toe overgegaan niet alleen katers, maar ook poesen te behandelen. Hier aan zyn vele .voordelen verbonden, tegen waarschijnlijk een enkel be zwaar. Door de kleine operatie voor komt men, dat aan talloze poesen het leven wordt geschonken, die bij de ge boorte reeds ten dode zyn opgeschre ven. De poes zelf weet van ae behan deling, die onder narcose wordt ver richt, weinig af en blyft even speels als tevoren en voor de bezitters is het van belang, dat de poes huiselijker en zindel yker wordt. Slechts weinig veeartsen zyn erop ingericht om poesen gedurende bijna een week onderdak te verschaffen en tijdens de behandeling le verzorgen. Een van deze artsen is dr. Jongkind in Haarlem. Aan zijn praktijk is een poesenkliniek verbonden, waarin de poesen liefderyk worden verpleegd. In deze tyd, waarin voor sentimen ten weinig plaats meer Is, is men geneigd te zeggen „overdreven". Een waar dierenvriend denkt daar natuurlijk anders over. Het is een vooruitgang, dat de poe sen tegenwoordig behandeld kunnen worden. Ook de Nederlandse Dieren bescherming zal het toejuichen als men van twee kwaden: verdelging van het overschot of voorkoming van een overvloedige aanwas, door een tjjdige behandeling zowel van kater als van poes. het laatste kiest. verboden)

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 7