Een Brit telefoneerde zich rijk
DE ONBEKENDE
VOOGD
VERGIFTIGDE PIJLEN EN DE
MODERNE WETENSCHAP
KL0ETINGE KRIJGT SPOEDIG
EEN NIEUW SPORTTERREIN
WOENSDAG 7 SEPTEMBER 1949
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
f9000 per maand voor 60 telefoontjes
per dag
(Van onze correspondent)
Konald, de barman In de Londense persclub op de Haymarket, slaakte
een diepe zucht. Onwillekeurig verstomden de gesprekken en twintig paar
ellebogen plantten zich steviger op het mahoniehout van zyn glanzende
nectardomein. Ronald is een instituut op zichzelf. Een baken, evenals Nel.
sons Column en Big Ben, met 'n geheugen als een kaartsysteem. Elke
zichzelf respecterende politicus, Conservatief, Labour of Onnoembaar, is
minstens eenmaal In zyn carrière door hem gelaafd. Een zucht van dit on.
verstoorbare orakel was inderdaad nieuws.
„Wat is er aan de hand, Ronnie?"
vroegen we, „belastingkoorts"
„Erger", luidde het mistroostige
antwoord. „Dertig jaar lang heb ik
mezelf als een man van de wereM be
schouwd. Ik heb altijd voor elke pen
ny moeten zwoegen, maar ik rekende
me ingewijd tot alle problemen en ge
heimen. Ik was trots op mijn kennis
van 't mensdom. Maar ik wist niets.
Vandaag pas heb ik moeten ontdek
ken dat mijn vroegere buurman, die
slome van boven, de grootste psycho
loog van de twintigste eeuw is. Ne
genduizend gulden per maand, belas
tingvrij, voor zestig telefoontjes per
dag! Alleen gebaseerd op 'n psycho
logisch lokaas van 'n shilling gra
tis als men een pond investeert. Ik
kwam hem tegen vanmorgen. In zijn
nieuwste Rolls Royce heeft hg me in
gelicht en opgevoed. Onder geheim
houding van zijn naam, wegens het
belastingvrije".
De west End's neonlichten buiten
de clubramen schenen him glans te
verliezen bij het hoge-volts verhaal
over het psychologische genie, dat
wij Crippsnalve dus maar Harry Jo
nes zullen noemen.
Ex-buurman Jones sterlingtheorie
was gebouwd op het elementaire. Het
hele jaar door zgn er in Engeland
dagelijks paarderennen.
's Zomers op de vlakke baan, 's
winters over de hordes. De meeste
Engelsen doen elke week een bescljei
den gokje. Maar een zeker aantal
waagt elke dag een gokje. Onder de
zen bevindt zich een vrij grote
kapitaalkrachtigen, wiens
gok tussen de vijf en de honderd
pond ligt. De helft hiervan is beroeps
gokker, die de vorm en afstamming
van elk paard kennen als hun eigen
zak. Deze lieden vallen buiten de
sterlingtheorie van Harry Jones. Zijn
patiënten zgn die andere helft der
welgestelden, die geen paaïd van een
koe kunnen onderscheiden, maar toch
dagelgks mee willen gokken. Ten ba
te van deze categorie drukken alle
Engelse morgen- en avondbladen da
gelijks een hele pagina race-voorspel
lingen en ander nieuws af. Voorts
worden zg nog verder van de wijs
geholpen door dë honderden beroeps-
tipsters, die him kunde in die „paar
den" -weekbladen adverteren. Zij ge
ven abonnementen uit van tips, zes
„zekere winners" per week, een pond
het stuk. Deze tips zijn meestal voor
„outsiders", paarden die hoge divi
denden zouden .afwerpen-als ze
zouden winnen. Dit doen ze doorgaans
beslist niet. In tegenstelling met deze
beroeps-tips. zgn de dagegkse tips in
de nationale pers hoofdzakelijk voor
favorieten, die lage, maar veelvul
dige dividenden opleveren, maar dik
wijls de moeite van het wedden niet
waard zijn tenzij er grof geld wordt
ingezet.
EEN IDEE.
Uit deze elementaire feiten ontwik
kelde zich het lumineuze idee van
Harry Jones, die zelf nog nooit een
voet op een renbaan gezet had en tot
op heden ten dage geen renpaard ge
zien heeft! Hg, Harry Jones, de kan
toorzwoeger zonder vooruitzichten,
zou de enige tipster in Groot-Brittan-
nië worden, die de tip-premie zou te
rugbetalen als het paard verloor. Tip-
garantie voor de gokkers, die „mee
willen doen."
Harry Jones nam, nu drie jaar ge
leden, de trein naarEpsom. 't Mek
ka der paardensport. Hg speelde een
introductie klaar tot een der grote
countryclubs, een rendez-vous van
goed gespekte gokkers. Het waa
niet moeilijk het kaf van het koren
te scheiden, in dit geval de beroeps
gokkers van de amateurs. Harry
voegde zich bij de laatsten en luister
de naar hun klachten over, dure tip
sters, wiens adviezen steevast in de
achterhoede langs de eindpaal sjok-
Hier begon Harry's carrière.
„Slechte tips gehad? Ik wil mijn
Kennis niet opdringen, maar ik
ben wel zo zeker van mijn zaak, dat
als jullie mij een pond per tip beta
len ik iullie je pond, plus 'n shil
ling gratis, teruggeef als het door mij
getipte paard verliest". De amateurs
keken elkaar aan. Dat was nog nooit
gebeurd, een tipster die geld terug
zou geven met nog «een shilling er
boven op. Zes fanatiekelingen boden
Verkoop van Nederlandse
kunstschatten in de oorlog.
Op verzoek van de Nederlandse
justitie is de bankier-kunsthandelaar
A. Miedl, die in Juni 1944 uit Neder
land naar Spanje uitweek omdat zijn
gezin als gevolg van de anti-Joodse
maatregelen ernstig gevaar opliep,
naar Nederland 'gekomen om inlich
tingen te verstrekken over de ver
koop van Nederlandse kunstschatten
in de oorlog.
De heer Miedl, aldus Parool, is bij
deze verkoop vaak als koper opge
treden en na de bevrijding werd zijn
naam herhaaldelijk genoemd in zaken,
waarvan gezegd werd, dat deze onder
awang tof stand waren gekomen. Een
der belangrijkste transacties betreft
de verkoop van het kunstbezit van
de firma Goudstikker, waarvan voor
een bedrag van 2 millioen naar
Duitsland ging. Gebleken is, dat de
uil01? Zeer £oed was en door 4e
rechthebbende na de oorlog was op
genomen. Een tweede zaak geldt de
antiquair B. Katz te Dieren, namens
wie na de bevrijding een claim werd
ingediend voor de gedwongen ver
koop van kunstschatten tot een be
drag van 3.8 millioen gulden. De heer
Katz heeft zijn oorspronkelijke ver
klaring, dat hij door de heer Miedl
gedwongen werd te verkopen, inmid
dels ingetrokken.
Ook Van Meegeren had een valse
Vermeer, De boetende Magdalena,
vrijwillig verkocht. Dit doek ging
naar Göring.
zich prompt aan als klant. „Goed,
dan beginnen we Maandag", zei Har
ry, „Geef me jullie telefoonnummers
maar. Ik zal jullie ieder elke morgen
opbellen en een dagegkse winner ge
ven, en jullie zenden mij ieder een
pond per dag voor de tip. Voor elk
verliezend paard, dat ik je geef, krij
gen jullie allemaal je geld terug plus
een shilling voor niks".
Zo gezegd, zo gedaan. Maandag
morgen om 11 uur kocht Harry dood
leuk het Londense avondblad, de
„Star", die om die tijd al met een
speciale paarden-editie uitkomt. Hier
uit haalde hij eenvoudig de zgn.
„nap"-selectie, de voorspelling voor
t beste paard van de dag, en belde
de naam door naar zijn zes klanten,
die op hun beurt doorbelden naar hun
bookmakers om de weddenschap te
plaatsen. Harry Jones die de sport
statistieken had nageslagen, wist'dat
er gemiddeld vier van de zes „nap"-
selecties der „Star" winnen _per week.
Zgn werk was eenvoudig. Elke mor
gen belde hg het door de „Star" aan
geraden .beste paard" naar hen door.
Aan 't einde der eerste week, waarin
zoals gewoonlijk, vier seleties, alle
favoriet, gewonnen hadden, zag zgn
balans er als volgt uit. Totale inkom
sten 36 pond (een pond per dag per
klant). Totale uitgaven 12 pond en 12
shillings (een pond terug naar elke
klant op de twee dagen dat het getip
te paard verloor, plus de bij elk te
ruggezonden pond beloofde „shilling
gratis"). Harry's netto winst op de
eerste week was 23 pond en 8 shil
lings. Aan het begin der tweede
week had Harry Jones'twintig klan
ten.
Binnen de zes maanden moest Har
ry zijn klanten tot 60 limiteren, om
de onnozele elementaire reden dat hij
in de tijdspanne van 11 tot 1 uur on
mogelijk meer dan zestig maal kon
telefoneren, twee minuten per klant!
Vroeger beginnen gaat niet, want de
paarden-editie van de „Star" ver
schijnt pas om 11 uur. Deze zestig
klanten heeft hg nu al twee en een
half jaar.
Netto weekwinst' voor Harry 234
pond p. week 2340,permanent
en belastingvrij. Oftewel een dikke
negenduizend gulden in de maand!
De klandizie verdubbelen en er te
lefoonhulp bijnemen? En het risico
van afpersen door een eventuele ja
loerse assistent Harry denkt er met
over. Hg is tevreden.
(Nadruk verboden)'
Door de gustige ligging van Deventer vestigen zich in de „koekstad"
tal van industrieën en er wordt hard gewerkt aan de haven- en indus.
trie-terreinen. De nieuwe haven wórdt toegankelijk van de IJsel uit
door het bouwen van een sluisruimte van 105 by 12 meter. Het wa
terpeil in de haven kan op deze manier voor de daaraan gevestigde in-
dustieën constant worden gehouden -
„Aloha" zeilt verder.
Op 11 Augustus strandde aan de
kust van het eiland Schiermonnikoog
het Finse scheepje „Aloha". Het was
door een zware storm overvallen, de
motor was onklaar geraakt, het zeil
en tal van andere scheepsattributen
waren overboord gespoeld. De eige
naar van dit scheepje was de onder
nemende Hans Oskarson MyUylla, een
Fin, die het in Finland niet meer
kon vinden, en naar Australië wilde
emigreren, om daar een kippenfarm
te beginnen.
Na in Zweden tezamen met zijn
vrouw een korte practische opleiding
te hebben gehad, besloot het echtpaar
naar Londen te varen om daar het
bootje te verkopen en uit de opbrengst
hiervan de reiskosten naar Australië
te bestrijden. De reis ging aanvan
kelijk zeer goed, doch dicht bij het
eiland Borkum stak de storm op en
het kleine scheepje zag geen kans
meer naar Delfzijl te komen en
strandde zwaar gehavend aan de kust
van Schiermonnikoog.
De badgasten van Schiermonnikoog
namen echter het initiatief om een
collecte te houden, terwijl een Gro
ninger toezegde de motor volledig te
zullen repareren. Weer een ander
schonk een nieuw kompas en een Gro
ninger scheepsbouwer nam 't scheep
je flink onder handen. Alles is thans
weer gerepareerd en vernieuwd en
binnenkort zal de reis weer worden
voortgezet via Friesland, IJsselmeer
naar Amsterdam, vanwaar de over
tocht naar Engeland zal beginnen.
Hollander wegens oplichting
in Frankrijk veroordeeld.
De 31-jarige Nijmegenaar W. v. E..
is door een Parijse rechtbank veroor
deeld tot 3 maanden gevangenisstraf
en 50.000 francs boete wegens oplich
ting van een hotelhouder te Peri-
queux voor een bedrag van 8.000
francs, aldus meldt A.F.P.
Van E. deed zich voor als de zoon
van de Nederlandse ambtenaar te
Parijs en reed in een auto met een
nummerbord van het corps diploma
tique, waartoe hij geenszins gerech
tigd was.
Militaire Willemsorde voor
moedig soldaat.
Aan de heer T. Beckers te Swal-
men is de Militaire Willemsorde vier
de klasse in brons verleend, wegens
moedig optreden in de Meidagen van
1940 Soldaat Beckers zat bij het uit
breken der vijandelijkheden met een
sergeant en korporaal verschanst in
een kazemat te Sambeek. Een Duitse
kogel stelde de sergeant onmiddelijk
buiten gevecht, daar hem een oog
werd uitgeschoten. Een tweede kogel
doodde even later de korporaal, zo
dat Beckers alleen als mitraiUist de
strijd in de kazemat moest volhouder.
Van 's morgens half vier tot 's mid
dags half twee slaagde hij erin het
schootsveld vrij van Duitsers te hou
den. Toen hij al zijn munitie ver
schoten had, zat er voor hem niets
anders op dan zich over te geven, üp
13 September a.s. zal Z.K.H. Prins
Eernhard in de Van Gentkazerne te
Rotterdam soldaat Beckers de onder
scheiding uitreiken.
FEUILLETON
door
MARY BURCHELL
45
Hij zat bij het vuur zoals zijzelf
slechts een paar minuten tevoren in
haar eigen kamer had gedaan
maar hij las niet, zoals ze had veron
dersteld. Hij was weer net als zij
zelf in gedachten verdiept. En met
een merkwaardig knagend gevoel aan
haar hart, meende ze te ontdekken
dat het treurige gedachten waren.
Hij keek op „Hallo kindlief". Het
klonk slechts weinig verrast. „Wilde
je me spreken?"
,Ja", sprak Norma met droge lip
pen. „Ik wilde u spreken. Dat
dat verwonderd u zeker niet?"
Hij overwoog dat met een uiterst
koel glimlachje en zei toen eerder
vriendelijk dan boos: „Neen. Ik ben
niet verbaasd. Kom eens hier en ga
zitten". Hij leunde voorover en trok
zijn stoel voor haar bij. maar ze deed
of ze het niet zag en ging op het
kleed aan zijn voeten zitten, de plooi-
»en van haar rode peignoir bolden op
terwijl ze naast hem neerzeeg.
Terwijl hij naar haar donkere
hoofd keek, werden zijn ogen groter.
Daarop sprak hij:
..Wel, ik heb ook wat met jou te
bepraten. Wie zal beginnen?"
Norma dacht dat ze niet zou kun
nen wachten, terwijl hij een cynisch
schijngeval zou bespreken. Dus zei
zè snel:
,Ik was eigenlijk al begonnen, is
het niet?"
„Ja?" Hij keek verbaasd en gea
museerd.
,Ja, voordat onze gasten versche
nen".
„Hemel, dat heb ik niet beseft",
sprak hij koeltjes. „Wat dom van me".
„Dat heeft u wel beseft!" riep Nor-
ma uit en ze werd plotseling warm
van de woede die ze zo verstandig
had willen beheersen. „U wist heel
goed waarover ik het had, maar u
verkoos het op een gladde, vriende
lijke manier te negeren. U dacht dat
dat de verstandigste manier was. U
denkt altijd dat dat de verstandigste
manier tegenover mij is! Geen last
hebben met het kind, alles prettig
maken en achter mijn rug alles zo
regelen als u het graag wilt! Het was
gemeen en onwaardig. Waarom kon
u niet eerlijk zijn? Het is kwetsend
zo te worden behandeld en het ver
kleint de genegenheid tussen ons.
Mensen die van elkaar houden en elk
aar respecteren doen zo niet tegen
elkaar". En overweldigd door nervo
siteit en emotie begon Norma plotse
ling te snikken. Maar in plaats van
zich van hem af te wenden, drukte
ze haar donkere hoofdje tegen zijn
knie en schreide kinderlijk.
,Mijn lieve kind!" Hij legde zijn
hand op haar haar. En toen, daar
haar snikken voortduurde, boog hij
zich plotseling naar haar over en nam
haar in zijn armen. „Stil maar, huil
niet zo! Niets is zoveel wanhoop
waard!"
„O, jawel", snikte Norma, hoewel ze
direct getroost was toen ze zijn armen
voelde.
„Wel, probeer eens wat rustiger te
worden, lieverd, anders kun je me
niet uitleggen wat er aan de hand is.
Ik tast op het ogenblik volkomen in
het duister", zei haar voogd.
Norma's snikken verstomden plotse
ling. „Bedoeltbedoelt u, dat u niet
weet waarover ik het heb?"
„Ik weet niet waarover je het hebt".
Hij glimlachte en raakte met zijn lip
pen haar natte wang aan.
„Nou, over Paul Cantlin natuurlijk,
en dat u hem heeft gezegd dat hij
moest verdwijnen maar het niet aan
mij heeft verteld, zodat ik dacht dat
hij niet meer om me gaf en.
„Goeie hemel!" Haar voogd scheen
stomverbaasd. „Bedoel je dat deze
woorden- en tranenvloed stroomt om
Paul Cantlin?"
„Ja, tenminste om de weerzinwek
kende manier, waarop u hem heeft
behandeld", verduidelijkte Norma.
Justin Yorke wierp haar een merk
waardige blik van sarcasme en teder
heid vermengd, toe.
„Ik snap het al. Het was eigenlijk
de ontdekking van mijn onbehouwen
optreden dat je tranen veroorzaakte.
Lieve kind, wat een vreemd ogenblik
om dit alles op te halen. Ik dacht, dat
je me over iets veel belangrijkers en
dringenders wenste te spreken. Het
zelfde als ik met jou wilde bepraten".
„Ditmaal begrijp ik het niet",
zei Norma en staarde hem met grote
donkere treurige ogen aan.
„Neen? Wist je niet waarom In-
worth straks bij me achterbleef om
me te spreken?"
„Richard?" riep Norma, die Richard
totaal had vergeten. „Neen. Waarom?"
Haar voogd liet een half-geërgerd
lachje horen.
„Soms denk ik wel eens, dat je al te
eenvoudig bent, Norma", zei hij onge
duldig. „Richard bleef achter om me
te vertellen dat hij met je wil trouwen
en om mij te vragen, o£ ik je daar
voor nog te jong vond".
Norma was plotseling heel stil naast
hem. „Enwat heeft u gezegd?"
vroeg ze tenslotte langzaam.
„Ik heb gezegd, dat ik je niet te
jong vond en dat me weinig dingen
aangenamer zouden zijn dan jou met
hem getrouwd te zien," antwoordde
haar voogd koeltjes.
„Maar.... het is niet waar, wel?"
„Natuurlijk is het waar".
„Maar ik dacht, dat u me graag nog
wat bij u wilde houden".
„Lieveling, ik wil je ook graag bij
me houden. Daarom ben ik er zo op
gesteld dat je een man uit de naaste
omgeving trouwt. Zodat ik je altijd in
mijn buurt kan hebebn".
„Bedoelt u", sprak Norma langzaam,
„dat u het prettig zoudt vinden als ik
op Munley woonde?'
Er heerste even een vreemde stilte.
Daarop sprak hij kalm: „Ik heb er
nog eens over nagedacht sinds In-
worth wegging. Jullie geven geen van
beiden veel om Munley, en ik wel.
Mischien zouden we tot een regeling
kunnen komen waarbij Richard en jij
jullie huwelijk op Bishopstone zouden
beginnen en ik deed wat ik altijd heb
gewenst". Hij hield op en veranderde
het woord opzettelijk, „heb gewild. Ik
zou dan terugkeren naar Munley".
(Wordt vervolgd)
Ingesteld is een vaste commissie van
de Economische Raad voor het algemeen
verbindend en onverbindend verklaren
van bedrijfsregelingen en aanverwante
onderwerpen.
LEVENS-ELIXER (Slot)
Zaad van Afrikaanse plant nodig voor productie
van cortisone.
(Van onze correspondent),
NEW YORK, Aug. Het ogenblik is niet meer ver af, dat de plan
tentuinen der Westerse wereld als om stryd hun bloemperken zuilen
omgooien om er het zaad te zaaien van een Afrikaanse plant, die offl.
cieel „Strophantus sarmentosus" heet. Eén door de Amerikaanse rege-
ring bekostigde expeditie naar Liberia Is nl. na rypeiyk onderzoek tot
de slotsom gekomen, dat het zaad van deze bloem gebruikt kon worden
als uitgangspunt voor de synthese van cortisone. Het zal uiteraard ge.
makkeiyker, goedkoper en sneller zyn deze plant in tal van tropische, of
kunstmatig-tropische plekken te cultiveren, ilan dat men hele veestapels
moet slachten om telkens slechts kleine hoeveelheden gal voor de che
mische opbouw van het preparaat te kunnen gebruiken.
Inboorlingen van Afrika kennen de
plant uit het grijs verleden. De dode
lijke substantie uit hun „wapen-arse
naal", die bü de primitieve stammen
diende voor de productie van ver
giftigde pijlen, zal de moderne weten
schap ombouwen tot een geneesbren-
gende kracht. De zaden hebben bo
vendien oneindig grote voordelen in
vergelijking met de ossen-gal. Het
zaad kan niet alleen gemakkelijk ge
cultiveerd worden, maar ook is geble
ken, dat het gebruik van de Strop
hantus sarmentosus scheikundig nog
grote voordelen biedt: men kan nl.
17 stappen in de synthese vermijden,
hetgeen de productie van cortisone
aanzienlijk versnelt. Tenslotte is er
het doorslaggevende feit, dat van één
kilo plantenzaad evenveel cortisone
vervaardigd kan worden als van
ruim twaalfduizend kilo ossenvlees.
Plannen voor het cultiveren van
dit plantenzaad zijn in een ver sta
dium van voorbereiding. Niettemin
zal het zeker tientallen jaren duren
voor lijders aan gewrichtsrheumatiek
over de geheele wereld cortisone op
doktersrecept kunnen verkrijgen. Het
duurt nl. ongeveer 5 jaar voor de
Afrikaanse plant zaaddragend is.
Voorts heeft men uitgerekend, dat
men één ton zaad nodig heeft om
aan de behoefte van één lijder aan
gewrichtsrheumatiek gedurende één
geheel jaar te kunnen voorzien.
Medische kringen zijn er echter
van overtugid. dat de experimenten
van de doktoren Hench en Kendall
in de komende jaren zullen leiden
tot verder onderzoek in Amerika en
in andere landen. Zonder zulks uit
drukkelijk te verklaren .venvacht
men, dat als gevolg hiervan wellicht
andere paden zullen worden betreden,
die tot een versnelling van het pro
ductieproces van het cortisone-prepa-
raat zullen leiden.
Men kan er derhalve niet voldoen
de de aandacht op vestigen, dat ter
wijl op de lange duur hulp in het
vooruitzicht is voor de lijders aan
tal van ziekten, de nadruk vooralsnog
valt op de moeilijke en zeer tijdro
vende voorbereidingen. Men dient
zich nog geen illusies te maken, dat
het wondergeneesmiddel spoedig ver
krijgbaar zal zijn. De Mayokliniek
heeft uiteraard tienduizenden aan
vragen ontvangen van patiënten, die
graag bereid zijn voor jaren als
„proefkonijn" te dienen, indien men
het nieuwe geneesmiddel slechts te
hunner beschikking stelt. Uiteraard
was het alsnog onmogelijk hierop in
te gaan.
De medische wereld is wars van
alle sensatie. Men kan er dan ook
van overtuigd zijn, dat men geen pu
blicaties over cortisone zou hebben
toegestaan, indien de somberste
dwarskijker niet eerst tot de conclu-
sie was gekomen, dat dit middel alle
tastbare beloften inhield, waarover
wij in deze artikelen schreven. Over
de zegoningen van een dergelijk pre
paraat, waarmee men behalve de
rheumatische kwalen ook hartziekten,
en zelfs kanker hoopt te bestrijden,
behoeven wij niet verder in te gaan.
Medici hebben voldoende gevoel van
verantwoordelijkheid om het publiek
geen ijdele illusies voor ogen te to
veren.
Resteert de vraag of cortisone, ont
wikkeld tot een waar „levens-elixir",
inderdaad zo zegenrijk zal zijn als
dit oppervlakkig gezien wel lijkt.
Kan een wereld bestaan uit louter
jeugd? Een wereld waarin generaties
elkaar niet langer opvolgen, maar
naast elkaar in leven blijven? Meer
dan de vraag opwerpen willen wij
niet. Voorlopig is het antwoord nog
aan' de romanschrijvers voor wie het
een thema is met onbegrensde moge
lijkheden. De practijk? Wie dan leeft,
zal het dan wel aien!
(Nadruk verboden).
Het Wereldgebeuren
Kasjmir
Ook cease-fire" op Borneo.
Over 14 dagen wordt de order
tot het staken der vijandelijkheden,
die Vrijdag door de generaal-majoor
Soehajrdjo van de T.N.I. aan Has
san Basri. de niet-officiële Republi
keinse militaire gouverneur van Z.-
Borneo werd overhandigd, van
kracht.
Basri verklaarde dit bevel tot het
staken der vijandelijkheden te heb.
ben ontvangen en gereed te zijn voor
de uitvoering ervan.
Kan waarschij'nlijk volgend jaar
in gebruik genomen worden.
Reeds jaren doet zich ln Kloetin.
ge de behoefte gevoelen aan een
nieuw sportterrein. Het terrein,
waarop de v.v. Unitas Zaterdags
haar wedstryden moet spelen mag
hierop letteriyk geen aanspraak
meer maken. De accomodatie laat
alles te wensen over. Het thans weer
al vele jaren in gebruik zynde ter.
rein aan de Kapelse straatweg, lijkt,
gezien van de straatweg behoorlyk,
maar wanneer men het betreedt
merkt men direct dat hierop geen
behoorlek voetbal gespeeld kan wor.
den. De voetballers zelf kunnen
daar nog beter over meepraten.
Het veld ligt voor het grootste
gedeelte vol met kuiltjes en hob
bels en is totaal niet geëffend. Het
is niet gedraineerd en in de winter
maanden vaak drassig. Het wordt
aan één kant over de gehele lengte
geflankeefd door een sloot wat ook
geldt in de breedte aan één kant
van het terrein. Onnodig te zeggen
dat vaak gestopt moet worden, wan
neer geen voldoend aantal ballen
aanwezig is, om de bal uit de sloot
te halen. De jeugd van Kloetinge
lgdt onder dit gemis aan een be
hoorlijk terrein.
Reeds meermalen heeft de kwes
tie van het ontbreken van een goed
sportterrein, een punt van bespre
king ip de raad uitgemaakt. Er zou
ook reeds lang een nieuw sportter
rein zijn geweest, zo merkte men
ons van de zijde van het gemeente
bestuur op. wanneer meer medewer
king van grondeigenaren zou zijn
verkregen. Er zgn o.a. nóg eens on
derhandelingen gevoerd over een ter
rein van de Ned. Spoorwegen. De
Spoorwegen bleken wel bereid, doch
om het terrein goed tot zijn recht
te doen komen, moesten nog enke
le aangrenzende stukjes grond ge
kocht worden. De eigenaren wei-
ferden echter iedere medewerking,
portliefhebbers zullen wellicht op
merken, dat er dan maar grond ont
eigend moet worden. Daar in het
ongeveer tien jaar geleden vastge
stelde uitbreidingsplan geen sport
terrein was opgenomen, is onteige
ning van gronden voor dit doel met
nogelijk.
Er is
echter toch goed nieuws te
melden.
Naar ons werd medegedeeld,
is binnenkort een oplossing te
verwachten. Er is reeds onder
handeld met de eigenaren van
een perceel grond. Momenteel
moet nog een pachtkwestie gere-
Ëeld worden, doch er is goede
oop dat dit weldra voor elkaar
komt.
Het terrein, dat niet ver van het
dorp verwijderd ligt, leent zich uit
stekend voor de aanleg van een
sportterrein. Voorlopig zal één veld
met een eenvoudige kleedgelegen
heid worden gemaft, doch net ter
rein biedt nog meerdere andere mo
gelijkheden.
Wanneer alles vlot verloopt, zal
het niettemin wel volgend laar wor
den voordat het nieuwe veld in ge
bruik kan worden genomen.
„Unitas" zal zich dus nog een
seizoen moeten behelpen!
Maandag is het te Karatsji tot rel
letjes gekomen, waarbij opgewonden
Mohammedanen bij wijze van protest
textielgoederen uit India verbrandden
als aansporing tot boycot van Indiase
waar. Dit voorval demonstreert hoe
zeer de betrekkingen tussen de beide
nieuwe dominions India en Pakistan,
die vroeger tezamen het enorme ge
bied van Brits Indië vormden, de
laatste weken weer verslechterd is.
Weliswaar is door de scherpe religi
euze tegenstellingen van een nauwe
samenwerking tussen beide staten, die
zoveel gemeen hebben, tot dusver op
geen enkele wijze sprake geweest,
doch de kwestie Kasjmir schept
rechtstreeks het gevaar van een gewa
pend conflict. Dat is ook reden, waar
om de Ver. Naties zich met deze
kwestie bezighouden. Een destijds door
de Veiligheidsraad ingestelde V.N.-
commissie heeft tot taak tussen beide
partijen te bemiddelen. Dat is voor
waar geen eenvoudige taak. Zowel
Pakistan als India eisen het gebied
van Kasjmir voor zich op en voor
beider eis zijn aanvaardbare argumen
ten te vinden. Het was vorig jaar 'n
succes voor de Veiligheidsraad, dat na
de eerste botsingen, de partijen ge
hoor gaven aan de order tot het sta
ken van het vuren. Er werd een de
marcatielijn uitgelegd, die tot voorlo
pige grens diende, en de onderhande
lingen voor een blijvende regeling
begonnen. Deze onderhandelingen
zijn nu in een slob geraakt In prin
cipe zijn India en Pakistan bereid zich
neer te leggen bij de uitslag van
volksstemming in Kasjmir onder toe
zicht van de V.N. De naam van de
Amerikaanse admiraal Nimitz is ge
noemd als bemiddelaar en inspecteur.
De V.N.-commissie is er echter niet in
geslaagd de partijen tot overeenstem
ming te brengen over de voorwaarden
van zulk een plebisciet. Wat moet er
bijvoorbeeld gebeuren met de vele
vluchtelingen, die Kasjmir verlieten
na de eerste bloedbaden? India staat
er op, dat deze Hindoes veilig en wel
'terug kunnen keren, opdat zij aan de
volksstemming kunnen deelnemen.
Het eist daarom, dat eerst de Moham
medaanse strijdkrachten van de Azad
Kasjmir ontbonden worden, opdat
herhaling van de onlusten voorkomen
wordt. Het eist verder contróle over
de slecht toegankelijke Noordelijke
gebieden van Kasjmir, waar nog geen
demarcatielijn bestaat. Pakistan stelt
daar tegenover, dat 'n ontbinding van
de Mohammedaanse strijdgroepen In
dia onder voorwendsels vrij spel zou
geven. Het beweert verder, dat de
volksgroepen in Noord-Kasjmir in
grote meerderheid Pakistan gunstig
gezind zijn. Het vraagstuk heeft tal
van ingewikkelde kanten, temeer daar
op een afstand de feiten moeilijk vast
te stellen zijn. De V.N.-commissie
heeft voorlopig het bijltje er bij neer
gelegd en de Veiligheidsraad nieuwe
instructies verzocht. Er zal voor Lake
Success weinig ander overblijven dan
om eerst de situatie zorgvuldig te on
derzoeken, de bevindingen te publi
ceren en een onpartijdig oordeel uit
te spreken. Het is als met Palestina,
een voor beide partijen bevredigende
oplossing is niet te vinden. Daarby
komt, dat India en Pakistan zelf wei
nig medewerken. Vorige week hebben
Truman en Attlee hun bemiddeling
aangeboden. De regering van India
was de eerste om deze bemiddeling af
te wijzen onder het gebruikelijke ar
gument dat het hier een binnenlandse
aangelegenheid betrof.
Kasjmir ligt ver van ons weg, maar
dat is geen reden het conflict te ba
gatelliseren. Een militaire botsing tus
sen India en Pakistan, met de daaruit
voortvloeiende opzweping van de reli
gieuze hartstochten zou een drama
zonder weerga worden met duizenden
slachtoffers en een ernstige terugslag
in geheel Azië. Het is daarom begrij
pelijk. dat vooral Engeland zonder
daarbij zich achter een van beide do
minions te stellen hardnekkig poogt
een regeling in der minne te bevorde
ren. Het te hopen, dat het daarin
met steun van de Ver. Naties zal sla
gen.