Een Brit telefoneerde zich rijk DE ONBEKENDE VOOGD VERGIFTIGDE PIJLEN EN DE MODERNE WETENSCHAP KL0ETINGE KRIJGT SPOEDIG EEN NIEUW SPORTTERREIN WOENSDAG 7 SEPTEMBER 1949 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 f9000 per maand voor 60 telefoontjes per dag (Van onze correspondent) Konald, de barman In de Londense persclub op de Haymarket, slaakte een diepe zucht. Onwillekeurig verstomden de gesprekken en twintig paar ellebogen plantten zich steviger op het mahoniehout van zyn glanzende nectardomein. Ronald is een instituut op zichzelf. Een baken, evenals Nel. sons Column en Big Ben, met 'n geheugen als een kaartsysteem. Elke zichzelf respecterende politicus, Conservatief, Labour of Onnoembaar, is minstens eenmaal In zyn carrière door hem gelaafd. Een zucht van dit on. verstoorbare orakel was inderdaad nieuws. „Wat is er aan de hand, Ronnie?" vroegen we, „belastingkoorts" „Erger", luidde het mistroostige antwoord. „Dertig jaar lang heb ik mezelf als een man van de wereM be schouwd. Ik heb altijd voor elke pen ny moeten zwoegen, maar ik rekende me ingewijd tot alle problemen en ge heimen. Ik was trots op mijn kennis van 't mensdom. Maar ik wist niets. Vandaag pas heb ik moeten ontdek ken dat mijn vroegere buurman, die slome van boven, de grootste psycho loog van de twintigste eeuw is. Ne genduizend gulden per maand, belas tingvrij, voor zestig telefoontjes per dag! Alleen gebaseerd op 'n psycho logisch lokaas van 'n shilling gra tis als men een pond investeert. Ik kwam hem tegen vanmorgen. In zijn nieuwste Rolls Royce heeft hg me in gelicht en opgevoed. Onder geheim houding van zijn naam, wegens het belastingvrije". De west End's neonlichten buiten de clubramen schenen him glans te verliezen bij het hoge-volts verhaal over het psychologische genie, dat wij Crippsnalve dus maar Harry Jo nes zullen noemen. Ex-buurman Jones sterlingtheorie was gebouwd op het elementaire. Het hele jaar door zgn er in Engeland dagelijks paarderennen. 's Zomers op de vlakke baan, 's winters over de hordes. De meeste Engelsen doen elke week een bescljei den gokje. Maar een zeker aantal waagt elke dag een gokje. Onder de zen bevindt zich een vrij grote kapitaalkrachtigen, wiens gok tussen de vijf en de honderd pond ligt. De helft hiervan is beroeps gokker, die de vorm en afstamming van elk paard kennen als hun eigen zak. Deze lieden vallen buiten de sterlingtheorie van Harry Jones. Zijn patiënten zgn die andere helft der welgestelden, die geen paaïd van een koe kunnen onderscheiden, maar toch dagelgks mee willen gokken. Ten ba te van deze categorie drukken alle Engelse morgen- en avondbladen da gelijks een hele pagina race-voorspel lingen en ander nieuws af. Voorts worden zg nog verder van de wijs geholpen door dë honderden beroeps- tipsters, die him kunde in die „paar den" -weekbladen adverteren. Zij ge ven abonnementen uit van tips, zes „zekere winners" per week, een pond het stuk. Deze tips zijn meestal voor „outsiders", paarden die hoge divi denden zouden .afwerpen-als ze zouden winnen. Dit doen ze doorgaans beslist niet. In tegenstelling met deze beroeps-tips. zgn de dagegkse tips in de nationale pers hoofdzakelijk voor favorieten, die lage, maar veelvul dige dividenden opleveren, maar dik wijls de moeite van het wedden niet waard zijn tenzij er grof geld wordt ingezet. EEN IDEE. Uit deze elementaire feiten ontwik kelde zich het lumineuze idee van Harry Jones, die zelf nog nooit een voet op een renbaan gezet had en tot op heden ten dage geen renpaard ge zien heeft! Hg, Harry Jones, de kan toorzwoeger zonder vooruitzichten, zou de enige tipster in Groot-Brittan- nië worden, die de tip-premie zou te rugbetalen als het paard verloor. Tip- garantie voor de gokkers, die „mee willen doen." Harry Jones nam, nu drie jaar ge leden, de trein naarEpsom. 't Mek ka der paardensport. Hg speelde een introductie klaar tot een der grote countryclubs, een rendez-vous van goed gespekte gokkers. Het waa niet moeilijk het kaf van het koren te scheiden, in dit geval de beroeps gokkers van de amateurs. Harry voegde zich bij de laatsten en luister de naar hun klachten over, dure tip sters, wiens adviezen steevast in de achterhoede langs de eindpaal sjok- Hier begon Harry's carrière. „Slechte tips gehad? Ik wil mijn Kennis niet opdringen, maar ik ben wel zo zeker van mijn zaak, dat als jullie mij een pond per tip beta len ik iullie je pond, plus 'n shil ling gratis, teruggeef als het door mij getipte paard verliest". De amateurs keken elkaar aan. Dat was nog nooit gebeurd, een tipster die geld terug zou geven met nog «een shilling er boven op. Zes fanatiekelingen boden Verkoop van Nederlandse kunstschatten in de oorlog. Op verzoek van de Nederlandse justitie is de bankier-kunsthandelaar A. Miedl, die in Juni 1944 uit Neder land naar Spanje uitweek omdat zijn gezin als gevolg van de anti-Joodse maatregelen ernstig gevaar opliep, naar Nederland 'gekomen om inlich tingen te verstrekken over de ver koop van Nederlandse kunstschatten in de oorlog. De heer Miedl, aldus Parool, is bij deze verkoop vaak als koper opge treden en na de bevrijding werd zijn naam herhaaldelijk genoemd in zaken, waarvan gezegd werd, dat deze onder awang tof stand waren gekomen. Een der belangrijkste transacties betreft de verkoop van het kunstbezit van de firma Goudstikker, waarvan voor een bedrag van 2 millioen naar Duitsland ging. Gebleken is, dat de uil01? Zeer £oed was en door 4e rechthebbende na de oorlog was op genomen. Een tweede zaak geldt de antiquair B. Katz te Dieren, namens wie na de bevrijding een claim werd ingediend voor de gedwongen ver koop van kunstschatten tot een be drag van 3.8 millioen gulden. De heer Katz heeft zijn oorspronkelijke ver klaring, dat hij door de heer Miedl gedwongen werd te verkopen, inmid dels ingetrokken. Ook Van Meegeren had een valse Vermeer, De boetende Magdalena, vrijwillig verkocht. Dit doek ging naar Göring. zich prompt aan als klant. „Goed, dan beginnen we Maandag", zei Har ry, „Geef me jullie telefoonnummers maar. Ik zal jullie ieder elke morgen opbellen en een dagegkse winner ge ven, en jullie zenden mij ieder een pond per dag voor de tip. Voor elk verliezend paard, dat ik je geef, krij gen jullie allemaal je geld terug plus een shilling voor niks". Zo gezegd, zo gedaan. Maandag morgen om 11 uur kocht Harry dood leuk het Londense avondblad, de „Star", die om die tijd al met een speciale paarden-editie uitkomt. Hier uit haalde hij eenvoudig de zgn. „nap"-selectie, de voorspelling voor t beste paard van de dag, en belde de naam door naar zijn zes klanten, die op hun beurt doorbelden naar hun bookmakers om de weddenschap te plaatsen. Harry Jones die de sport statistieken had nageslagen, wist'dat er gemiddeld vier van de zes „nap"- selecties der „Star" winnen _per week. Zgn werk was eenvoudig. Elke mor gen belde hg het door de „Star" aan geraden .beste paard" naar hen door. Aan 't einde der eerste week, waarin zoals gewoonlijk, vier seleties, alle favoriet, gewonnen hadden, zag zgn balans er als volgt uit. Totale inkom sten 36 pond (een pond per dag per klant). Totale uitgaven 12 pond en 12 shillings (een pond terug naar elke klant op de twee dagen dat het getip te paard verloor, plus de bij elk te ruggezonden pond beloofde „shilling gratis"). Harry's netto winst op de eerste week was 23 pond en 8 shil lings. Aan het begin der tweede week had Harry Jones'twintig klan ten. Binnen de zes maanden moest Har ry zijn klanten tot 60 limiteren, om de onnozele elementaire reden dat hij in de tijdspanne van 11 tot 1 uur on mogelijk meer dan zestig maal kon telefoneren, twee minuten per klant! Vroeger beginnen gaat niet, want de paarden-editie van de „Star" ver schijnt pas om 11 uur. Deze zestig klanten heeft hg nu al twee en een half jaar. Netto weekwinst' voor Harry 234 pond p. week 2340,permanent en belastingvrij. Oftewel een dikke negenduizend gulden in de maand! De klandizie verdubbelen en er te lefoonhulp bijnemen? En het risico van afpersen door een eventuele ja loerse assistent Harry denkt er met over. Hg is tevreden. (Nadruk verboden)' Door de gustige ligging van Deventer vestigen zich in de „koekstad" tal van industrieën en er wordt hard gewerkt aan de haven- en indus. trie-terreinen. De nieuwe haven wórdt toegankelijk van de IJsel uit door het bouwen van een sluisruimte van 105 by 12 meter. Het wa terpeil in de haven kan op deze manier voor de daaraan gevestigde in- dustieën constant worden gehouden - „Aloha" zeilt verder. Op 11 Augustus strandde aan de kust van het eiland Schiermonnikoog het Finse scheepje „Aloha". Het was door een zware storm overvallen, de motor was onklaar geraakt, het zeil en tal van andere scheepsattributen waren overboord gespoeld. De eige naar van dit scheepje was de onder nemende Hans Oskarson MyUylla, een Fin, die het in Finland niet meer kon vinden, en naar Australië wilde emigreren, om daar een kippenfarm te beginnen. Na in Zweden tezamen met zijn vrouw een korte practische opleiding te hebben gehad, besloot het echtpaar naar Londen te varen om daar het bootje te verkopen en uit de opbrengst hiervan de reiskosten naar Australië te bestrijden. De reis ging aanvan kelijk zeer goed, doch dicht bij het eiland Borkum stak de storm op en het kleine scheepje zag geen kans meer naar Delfzijl te komen en strandde zwaar gehavend aan de kust van Schiermonnikoog. De badgasten van Schiermonnikoog namen echter het initiatief om een collecte te houden, terwijl een Gro ninger toezegde de motor volledig te zullen repareren. Weer een ander schonk een nieuw kompas en een Gro ninger scheepsbouwer nam 't scheep je flink onder handen. Alles is thans weer gerepareerd en vernieuwd en binnenkort zal de reis weer worden voortgezet via Friesland, IJsselmeer naar Amsterdam, vanwaar de over tocht naar Engeland zal beginnen. Hollander wegens oplichting in Frankrijk veroordeeld. De 31-jarige Nijmegenaar W. v. E.. is door een Parijse rechtbank veroor deeld tot 3 maanden gevangenisstraf en 50.000 francs boete wegens oplich ting van een hotelhouder te Peri- queux voor een bedrag van 8.000 francs, aldus meldt A.F.P. Van E. deed zich voor als de zoon van de Nederlandse ambtenaar te Parijs en reed in een auto met een nummerbord van het corps diploma tique, waartoe hij geenszins gerech tigd was. Militaire Willemsorde voor moedig soldaat. Aan de heer T. Beckers te Swal- men is de Militaire Willemsorde vier de klasse in brons verleend, wegens moedig optreden in de Meidagen van 1940 Soldaat Beckers zat bij het uit breken der vijandelijkheden met een sergeant en korporaal verschanst in een kazemat te Sambeek. Een Duitse kogel stelde de sergeant onmiddelijk buiten gevecht, daar hem een oog werd uitgeschoten. Een tweede kogel doodde even later de korporaal, zo dat Beckers alleen als mitraiUist de strijd in de kazemat moest volhouder. Van 's morgens half vier tot 's mid dags half twee slaagde hij erin het schootsveld vrij van Duitsers te hou den. Toen hij al zijn munitie ver schoten had, zat er voor hem niets anders op dan zich over te geven, üp 13 September a.s. zal Z.K.H. Prins Eernhard in de Van Gentkazerne te Rotterdam soldaat Beckers de onder scheiding uitreiken. FEUILLETON door MARY BURCHELL 45 Hij zat bij het vuur zoals zijzelf slechts een paar minuten tevoren in haar eigen kamer had gedaan maar hij las niet, zoals ze had veron dersteld. Hij was weer net als zij zelf in gedachten verdiept. En met een merkwaardig knagend gevoel aan haar hart, meende ze te ontdekken dat het treurige gedachten waren. Hij keek op „Hallo kindlief". Het klonk slechts weinig verrast. „Wilde je me spreken?" ,Ja", sprak Norma met droge lip pen. „Ik wilde u spreken. Dat dat verwonderd u zeker niet?" Hij overwoog dat met een uiterst koel glimlachje en zei toen eerder vriendelijk dan boos: „Neen. Ik ben niet verbaasd. Kom eens hier en ga zitten". Hij leunde voorover en trok zijn stoel voor haar bij. maar ze deed of ze het niet zag en ging op het kleed aan zijn voeten zitten, de plooi- »en van haar rode peignoir bolden op terwijl ze naast hem neerzeeg. Terwijl hij naar haar donkere hoofd keek, werden zijn ogen groter. Daarop sprak hij: ..Wel, ik heb ook wat met jou te bepraten. Wie zal beginnen?" Norma dacht dat ze niet zou kun nen wachten, terwijl hij een cynisch schijngeval zou bespreken. Dus zei zè snel: ,Ik was eigenlijk al begonnen, is het niet?" „Ja?" Hij keek verbaasd en gea museerd. ,Ja, voordat onze gasten versche nen". „Hemel, dat heb ik niet beseft", sprak hij koeltjes. „Wat dom van me". „Dat heeft u wel beseft!" riep Nor- ma uit en ze werd plotseling warm van de woede die ze zo verstandig had willen beheersen. „U wist heel goed waarover ik het had, maar u verkoos het op een gladde, vriende lijke manier te negeren. U dacht dat dat de verstandigste manier was. U denkt altijd dat dat de verstandigste manier tegenover mij is! Geen last hebben met het kind, alles prettig maken en achter mijn rug alles zo regelen als u het graag wilt! Het was gemeen en onwaardig. Waarom kon u niet eerlijk zijn? Het is kwetsend zo te worden behandeld en het ver kleint de genegenheid tussen ons. Mensen die van elkaar houden en elk aar respecteren doen zo niet tegen elkaar". En overweldigd door nervo siteit en emotie begon Norma plotse ling te snikken. Maar in plaats van zich van hem af te wenden, drukte ze haar donkere hoofdje tegen zijn knie en schreide kinderlijk. ,Mijn lieve kind!" Hij legde zijn hand op haar haar. En toen, daar haar snikken voortduurde, boog hij zich plotseling naar haar over en nam haar in zijn armen. „Stil maar, huil niet zo! Niets is zoveel wanhoop waard!" „O, jawel", snikte Norma, hoewel ze direct getroost was toen ze zijn armen voelde. „Wel, probeer eens wat rustiger te worden, lieverd, anders kun je me niet uitleggen wat er aan de hand is. Ik tast op het ogenblik volkomen in het duister", zei haar voogd. Norma's snikken verstomden plotse ling. „Bedoeltbedoelt u, dat u niet weet waarover ik het heb?" „Ik weet niet waarover je het hebt". Hij glimlachte en raakte met zijn lip pen haar natte wang aan. „Nou, over Paul Cantlin natuurlijk, en dat u hem heeft gezegd dat hij moest verdwijnen maar het niet aan mij heeft verteld, zodat ik dacht dat hij niet meer om me gaf en. „Goeie hemel!" Haar voogd scheen stomverbaasd. „Bedoel je dat deze woorden- en tranenvloed stroomt om Paul Cantlin?" „Ja, tenminste om de weerzinwek kende manier, waarop u hem heeft behandeld", verduidelijkte Norma. Justin Yorke wierp haar een merk waardige blik van sarcasme en teder heid vermengd, toe. „Ik snap het al. Het was eigenlijk de ontdekking van mijn onbehouwen optreden dat je tranen veroorzaakte. Lieve kind, wat een vreemd ogenblik om dit alles op te halen. Ik dacht, dat je me over iets veel belangrijkers en dringenders wenste te spreken. Het zelfde als ik met jou wilde bepraten". „Ditmaal begrijp ik het niet", zei Norma en staarde hem met grote donkere treurige ogen aan. „Neen? Wist je niet waarom In- worth straks bij me achterbleef om me te spreken?" „Richard?" riep Norma, die Richard totaal had vergeten. „Neen. Waarom?" Haar voogd liet een half-geërgerd lachje horen. „Soms denk ik wel eens, dat je al te eenvoudig bent, Norma", zei hij onge duldig. „Richard bleef achter om me te vertellen dat hij met je wil trouwen en om mij te vragen, o£ ik je daar voor nog te jong vond". Norma was plotseling heel stil naast hem. „Enwat heeft u gezegd?" vroeg ze tenslotte langzaam. „Ik heb gezegd, dat ik je niet te jong vond en dat me weinig dingen aangenamer zouden zijn dan jou met hem getrouwd te zien," antwoordde haar voogd koeltjes. „Maar.... het is niet waar, wel?" „Natuurlijk is het waar". „Maar ik dacht, dat u me graag nog wat bij u wilde houden". „Lieveling, ik wil je ook graag bij me houden. Daarom ben ik er zo op gesteld dat je een man uit de naaste omgeving trouwt. Zodat ik je altijd in mijn buurt kan hebebn". „Bedoelt u", sprak Norma langzaam, „dat u het prettig zoudt vinden als ik op Munley woonde?' Er heerste even een vreemde stilte. Daarop sprak hij kalm: „Ik heb er nog eens over nagedacht sinds In- worth wegging. Jullie geven geen van beiden veel om Munley, en ik wel. Mischien zouden we tot een regeling kunnen komen waarbij Richard en jij jullie huwelijk op Bishopstone zouden beginnen en ik deed wat ik altijd heb gewenst". Hij hield op en veranderde het woord opzettelijk, „heb gewild. Ik zou dan terugkeren naar Munley". (Wordt vervolgd) Ingesteld is een vaste commissie van de Economische Raad voor het algemeen verbindend en onverbindend verklaren van bedrijfsregelingen en aanverwante onderwerpen. LEVENS-ELIXER (Slot) Zaad van Afrikaanse plant nodig voor productie van cortisone. (Van onze correspondent), NEW YORK, Aug. Het ogenblik is niet meer ver af, dat de plan tentuinen der Westerse wereld als om stryd hun bloemperken zuilen omgooien om er het zaad te zaaien van een Afrikaanse plant, die offl. cieel „Strophantus sarmentosus" heet. Eén door de Amerikaanse rege- ring bekostigde expeditie naar Liberia Is nl. na rypeiyk onderzoek tot de slotsom gekomen, dat het zaad van deze bloem gebruikt kon worden als uitgangspunt voor de synthese van cortisone. Het zal uiteraard ge. makkeiyker, goedkoper en sneller zyn deze plant in tal van tropische, of kunstmatig-tropische plekken te cultiveren, ilan dat men hele veestapels moet slachten om telkens slechts kleine hoeveelheden gal voor de che mische opbouw van het preparaat te kunnen gebruiken. Inboorlingen van Afrika kennen de plant uit het grijs verleden. De dode lijke substantie uit hun „wapen-arse naal", die bü de primitieve stammen diende voor de productie van ver giftigde pijlen, zal de moderne weten schap ombouwen tot een geneesbren- gende kracht. De zaden hebben bo vendien oneindig grote voordelen in vergelijking met de ossen-gal. Het zaad kan niet alleen gemakkelijk ge cultiveerd worden, maar ook is geble ken, dat het gebruik van de Strop hantus sarmentosus scheikundig nog grote voordelen biedt: men kan nl. 17 stappen in de synthese vermijden, hetgeen de productie van cortisone aanzienlijk versnelt. Tenslotte is er het doorslaggevende feit, dat van één kilo plantenzaad evenveel cortisone vervaardigd kan worden als van ruim twaalfduizend kilo ossenvlees. Plannen voor het cultiveren van dit plantenzaad zijn in een ver sta dium van voorbereiding. Niettemin zal het zeker tientallen jaren duren voor lijders aan gewrichtsrheumatiek over de geheele wereld cortisone op doktersrecept kunnen verkrijgen. Het duurt nl. ongeveer 5 jaar voor de Afrikaanse plant zaaddragend is. Voorts heeft men uitgerekend, dat men één ton zaad nodig heeft om aan de behoefte van één lijder aan gewrichtsrheumatiek gedurende één geheel jaar te kunnen voorzien. Medische kringen zijn er echter van overtugid. dat de experimenten van de doktoren Hench en Kendall in de komende jaren zullen leiden tot verder onderzoek in Amerika en in andere landen. Zonder zulks uit drukkelijk te verklaren .venvacht men, dat als gevolg hiervan wellicht andere paden zullen worden betreden, die tot een versnelling van het pro ductieproces van het cortisone-prepa- raat zullen leiden. Men kan er derhalve niet voldoen de de aandacht op vestigen, dat ter wijl op de lange duur hulp in het vooruitzicht is voor de lijders aan tal van ziekten, de nadruk vooralsnog valt op de moeilijke en zeer tijdro vende voorbereidingen. Men dient zich nog geen illusies te maken, dat het wondergeneesmiddel spoedig ver krijgbaar zal zijn. De Mayokliniek heeft uiteraard tienduizenden aan vragen ontvangen van patiënten, die graag bereid zijn voor jaren als „proefkonijn" te dienen, indien men het nieuwe geneesmiddel slechts te hunner beschikking stelt. Uiteraard was het alsnog onmogelijk hierop in te gaan. De medische wereld is wars van alle sensatie. Men kan er dan ook van overtuigd zijn, dat men geen pu blicaties over cortisone zou hebben toegestaan, indien de somberste dwarskijker niet eerst tot de conclu- sie was gekomen, dat dit middel alle tastbare beloften inhield, waarover wij in deze artikelen schreven. Over de zegoningen van een dergelijk pre paraat, waarmee men behalve de rheumatische kwalen ook hartziekten, en zelfs kanker hoopt te bestrijden, behoeven wij niet verder in te gaan. Medici hebben voldoende gevoel van verantwoordelijkheid om het publiek geen ijdele illusies voor ogen te to veren. Resteert de vraag of cortisone, ont wikkeld tot een waar „levens-elixir", inderdaad zo zegenrijk zal zijn als dit oppervlakkig gezien wel lijkt. Kan een wereld bestaan uit louter jeugd? Een wereld waarin generaties elkaar niet langer opvolgen, maar naast elkaar in leven blijven? Meer dan de vraag opwerpen willen wij niet. Voorlopig is het antwoord nog aan' de romanschrijvers voor wie het een thema is met onbegrensde moge lijkheden. De practijk? Wie dan leeft, zal het dan wel aien! (Nadruk verboden). Het Wereldgebeuren Kasjmir Ook cease-fire" op Borneo. Over 14 dagen wordt de order tot het staken der vijandelijkheden, die Vrijdag door de generaal-majoor Soehajrdjo van de T.N.I. aan Has san Basri. de niet-officiële Republi keinse militaire gouverneur van Z.- Borneo werd overhandigd, van kracht. Basri verklaarde dit bevel tot het staken der vijandelijkheden te heb. ben ontvangen en gereed te zijn voor de uitvoering ervan. Kan waarschij'nlijk volgend jaar in gebruik genomen worden. Reeds jaren doet zich ln Kloetin. ge de behoefte gevoelen aan een nieuw sportterrein. Het terrein, waarop de v.v. Unitas Zaterdags haar wedstryden moet spelen mag hierop letteriyk geen aanspraak meer maken. De accomodatie laat alles te wensen over. Het thans weer al vele jaren in gebruik zynde ter. rein aan de Kapelse straatweg, lijkt, gezien van de straatweg behoorlyk, maar wanneer men het betreedt merkt men direct dat hierop geen behoorlek voetbal gespeeld kan wor. den. De voetballers zelf kunnen daar nog beter over meepraten. Het veld ligt voor het grootste gedeelte vol met kuiltjes en hob bels en is totaal niet geëffend. Het is niet gedraineerd en in de winter maanden vaak drassig. Het wordt aan één kant over de gehele lengte geflankeefd door een sloot wat ook geldt in de breedte aan één kant van het terrein. Onnodig te zeggen dat vaak gestopt moet worden, wan neer geen voldoend aantal ballen aanwezig is, om de bal uit de sloot te halen. De jeugd van Kloetinge lgdt onder dit gemis aan een be hoorlijk terrein. Reeds meermalen heeft de kwes tie van het ontbreken van een goed sportterrein, een punt van bespre king ip de raad uitgemaakt. Er zou ook reeds lang een nieuw sportter rein zijn geweest, zo merkte men ons van de zijde van het gemeente bestuur op. wanneer meer medewer king van grondeigenaren zou zijn verkregen. Er zgn o.a. nóg eens on derhandelingen gevoerd over een ter rein van de Ned. Spoorwegen. De Spoorwegen bleken wel bereid, doch om het terrein goed tot zijn recht te doen komen, moesten nog enke le aangrenzende stukjes grond ge kocht worden. De eigenaren wei- ferden echter iedere medewerking, portliefhebbers zullen wellicht op merken, dat er dan maar grond ont eigend moet worden. Daar in het ongeveer tien jaar geleden vastge stelde uitbreidingsplan geen sport terrein was opgenomen, is onteige ning van gronden voor dit doel met nogelijk. Er is echter toch goed nieuws te melden. Naar ons werd medegedeeld, is binnenkort een oplossing te verwachten. Er is reeds onder handeld met de eigenaren van een perceel grond. Momenteel moet nog een pachtkwestie gere- Ëeld worden, doch er is goede oop dat dit weldra voor elkaar komt. Het terrein, dat niet ver van het dorp verwijderd ligt, leent zich uit stekend voor de aanleg van een sportterrein. Voorlopig zal één veld met een eenvoudige kleedgelegen heid worden gemaft, doch net ter rein biedt nog meerdere andere mo gelijkheden. Wanneer alles vlot verloopt, zal het niettemin wel volgend laar wor den voordat het nieuwe veld in ge bruik kan worden genomen. „Unitas" zal zich dus nog een seizoen moeten behelpen! Maandag is het te Karatsji tot rel letjes gekomen, waarbij opgewonden Mohammedanen bij wijze van protest textielgoederen uit India verbrandden als aansporing tot boycot van Indiase waar. Dit voorval demonstreert hoe zeer de betrekkingen tussen de beide nieuwe dominions India en Pakistan, die vroeger tezamen het enorme ge bied van Brits Indië vormden, de laatste weken weer verslechterd is. Weliswaar is door de scherpe religi euze tegenstellingen van een nauwe samenwerking tussen beide staten, die zoveel gemeen hebben, tot dusver op geen enkele wijze sprake geweest, doch de kwestie Kasjmir schept rechtstreeks het gevaar van een gewa pend conflict. Dat is ook reden, waar om de Ver. Naties zich met deze kwestie bezighouden. Een destijds door de Veiligheidsraad ingestelde V.N.- commissie heeft tot taak tussen beide partijen te bemiddelen. Dat is voor waar geen eenvoudige taak. Zowel Pakistan als India eisen het gebied van Kasjmir voor zich op en voor beider eis zijn aanvaardbare argumen ten te vinden. Het was vorig jaar 'n succes voor de Veiligheidsraad, dat na de eerste botsingen, de partijen ge hoor gaven aan de order tot het sta ken van het vuren. Er werd een de marcatielijn uitgelegd, die tot voorlo pige grens diende, en de onderhande lingen voor een blijvende regeling begonnen. Deze onderhandelingen zijn nu in een slob geraakt In prin cipe zijn India en Pakistan bereid zich neer te leggen bij de uitslag van volksstemming in Kasjmir onder toe zicht van de V.N. De naam van de Amerikaanse admiraal Nimitz is ge noemd als bemiddelaar en inspecteur. De V.N.-commissie is er echter niet in geslaagd de partijen tot overeenstem ming te brengen over de voorwaarden van zulk een plebisciet. Wat moet er bijvoorbeeld gebeuren met de vele vluchtelingen, die Kasjmir verlieten na de eerste bloedbaden? India staat er op, dat deze Hindoes veilig en wel 'terug kunnen keren, opdat zij aan de volksstemming kunnen deelnemen. Het eist daarom, dat eerst de Moham medaanse strijdkrachten van de Azad Kasjmir ontbonden worden, opdat herhaling van de onlusten voorkomen wordt. Het eist verder contróle over de slecht toegankelijke Noordelijke gebieden van Kasjmir, waar nog geen demarcatielijn bestaat. Pakistan stelt daar tegenover, dat 'n ontbinding van de Mohammedaanse strijdgroepen In dia onder voorwendsels vrij spel zou geven. Het beweert verder, dat de volksgroepen in Noord-Kasjmir in grote meerderheid Pakistan gunstig gezind zijn. Het vraagstuk heeft tal van ingewikkelde kanten, temeer daar op een afstand de feiten moeilijk vast te stellen zijn. De V.N.-commissie heeft voorlopig het bijltje er bij neer gelegd en de Veiligheidsraad nieuwe instructies verzocht. Er zal voor Lake Success weinig ander overblijven dan om eerst de situatie zorgvuldig te on derzoeken, de bevindingen te publi ceren en een onpartijdig oordeel uit te spreken. Het is als met Palestina, een voor beide partijen bevredigende oplossing is niet te vinden. Daarby komt, dat India en Pakistan zelf wei nig medewerken. Vorige week hebben Truman en Attlee hun bemiddeling aangeboden. De regering van India was de eerste om deze bemiddeling af te wijzen onder het gebruikelijke ar gument dat het hier een binnenlandse aangelegenheid betrof. Kasjmir ligt ver van ons weg, maar dat is geen reden het conflict te ba gatelliseren. Een militaire botsing tus sen India en Pakistan, met de daaruit voortvloeiende opzweping van de reli gieuze hartstochten zou een drama zonder weerga worden met duizenden slachtoffers en een ernstige terugslag in geheel Azië. Het is daarom begrij pelijk. dat vooral Engeland zonder daarbij zich achter een van beide do minions te stellen hardnekkig poogt een regeling in der minne te bevorde ren. Het te hopen, dat het daarin met steun van de Ver. Naties zal sla gen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1949 | | pagina 3