PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
Zeeuwse jongens weer
in het Vaderland
Spanje weer in tel
Van Battle-dress tot
burgerpakj e
Vandaag
Don Juan had vergeten
zich te scheren
„Johan van Oldenbamevelt"
in Amsterdam aangekomen
Ds. de Vey Mestdagh over
zijn werk onder de soldaten
191e Jaargang - No. 35
Uitgave van de Firma Provinciale
Zeeuwse Courant. Middelburg.
DrukKero Fa. F- van de Velde Jr.
Vlissingen
Dit blad verschijnt dagelijks,
chmteuikePtee^dageiT AI«emee° WAARIN OPGENOMEN OE MIDDELBURGSE, VLISSINGSE, GOESE, BRESKENSE COURANT EN VRIJE STEMMEN
Woensdag 11 Febr. '48
ABONNEMENTSPRIJS: 25 Ct per
week; 1 3,20 per kwartaal; franco
per post t 3.45 oer kwartaal. Losse
nummers 6 ct
ADVERTENTIEPRIJS: 12 ct per
mm., minimum p. advertentie 1 2.
Giro nr. 359300 P.Z.C.. Middelburg.
Bureaux gevestigu te Vlissingen: Walstr
.tel 10 en 51 - Middelburg: .ondense Kaai 29. tel. 2077 en 2924 Goes: L. Vorststr 55. tel 2475 (b.g.g 22281 - Oostburg: Gratamastr 3, tel 102 - Temeuzen: Brouwert1»tr. 2 - Zlerikzee Nwe Bogerdstr C 160. tel 26.
WELKOM.
De Johan van Oldenbarne-
velt ligt gemeerd aan een der
Amsterdamse kaden. Sedert
hedenochtend is de debarka-
tie in volle gang. Straks rij
den treinen en bussen langs
alle wegen, die naar Zeeland
leiden. Nog later zullen er bo
ten varen naar alle eilanden
van Zeeland. En er is wel
haast geen dorp in Zeeland,
hoe klein ook, waar niet in
zenuwachtige spanning ge
wacht wordt op een, die thuis
komt, thuis, voor het eerst na
lange, lange tijd.
Sedert het vertrek van de
Johan van Oldenbamevelt op
dien Januaridag uit Indië heb
ben zeer, zeer velen hun onge
duld nauwelijks kunnen be
dwingen. Geen uur ging voor
bij, zonder'dat uit Zeeland ge-
dachtenflitsen uitgingen naar
dit schip, dat zich daar ergens
bevond tussen Indië en
Nederland, bij Ceylon, bij
Port Said, bij Algiers of
Gibraltar, bij Kaap Finis-
terre, of bij Southampton...
Dit ongeduld heeft zich
op treffende wijze medege
deeld aan vrijwel de ganse be
volking. De telefoon op onze
bureaux heeft niet stil ge
staan. Ontelbare malen heeft
een heel even trillende vrou
wenstem en soms ook een
schorre mannenstem de tel
kens eendere vraag gesteld:
„Waar i3 de Oldenbamevelt.."
Nu is het dan eindelijk zo
ver. Nu heeft het Zeeuwse ba
taljon, weg uit de eeuwig
groene wereld van Indië, de
vaderlandse duinenreeks zien
opdoemen aan een winters-
grauwe horizon.
Ons bataljon is thuis!
Zeeland Is trots op wat dit
bataljon presteerde. Het heeft
zijn plicht gedaan en meer dan
dat! Het is eervol in de dag
bladen vermeld, verscheidene
malen. En het heeft teleurstel
lingen en telkens nieuwe moei
lijkheden met Zeeuwse kop
pigheid overwonnen om zijn
mooie taak, orde en rust en
vrede en veiligheid te bren
gen waar terreur heerste, zó
te volbrengen, dat Zeeland er
trots op kon zijn.
Zeeland heeft meegeleefd
met zijn zonen onder de eve
naar. Het was voor de dag
bladen moeilijk om overzich
telijk nieuws te verkrijgen om
trent het Zeeuwse bataljon.
Maar wat er in de kranten
kwam, werd letterlek verslon
den en het zelfde was het ge
val met de duizenden en dui
zenden brieven, die in beide
richtingen, meer dan twee
jaar lang, de grote afstand
overbrogden tussen Zeeland
en Indië.
Nu waaien van honderden
gevels de vlagden. Omdat het
heimwee van wie in Indië toef
den en het heimwee van wie
dierbaren naar de evenaar
zagen treken, eindelijk gestild
is. Opnieuw is onze driekleur
een symbool van vreugde. Een
mooier welkom kan geen
Zeeuwse jongen zich hebben
gewenst!
Niet allen keren terug.
En niet in alle woningen,
waaruit twee en een half jaar
geleden jongens naar Indië
trokken, heerst vreugde.
Er zijn er, die vielen en
rusten ver van hun geboorte
grond. Bg hun graf ruist geen
meidoorn. Er wuiven palmen.
Dat is hard en doet pijn,
meer dan woorden kunnen
zeggen. Vooral op dagen als
deze.
Hoe onzegbaar schraal is de
troost, die woorden van eer
bied kunnen geven.
Omdat dit laatste zo is, om
dat wie geen schrijnend gemis
voelt op dagen als deze maar
slechts vreugde, zo ontnuchte
rend weinig kan doen voor wie
wel offers brachten, moet hier
een ernstig woord worden ge
zegd.
De jongens, die vandaag
met open armen worden be
groet en die, als zij Bergen op
Zoom voorbij zijn, hun gevoe
lens wellicht nauwelijks mees
ter zullen blijken, gaan een
moeilijke tijd tegemoet. De
overgang van leger naar bur
germaatschappij na/ een zo
lange periode is groot. De de-
mobilisatieraad heeft een zwa
re taak, waar het er om gaat
er voor te zorgen, dat wie in
Indië hun plicht deden, hun
weg weer vinden in het gewo
ne dagelijkse leven. Die taak
kan alleen met succes worden
verricht, als wie in de gelegen
heid is om mede te werken,
dat inderdaad doet.
Er zijn na de bevrijding zo
veel illusies gesmoord.
Op ons volk rust daarom de
verplichting ervoor te zorgen,
dat onze thuis komende jon
gens tenminste him verwach
ting, dat men hen helpen zal
om de twee Indische jaren in
te halen, in vervulling zullen
zien ,gaan.
Alleen daardoor kan ons
volk bewijzen, dat de vreugde
van heden meer is dan een
sentimentele bevlieging. Alleen
daardoor kan het een waardig
monument oprichten ter ere
van wie hun plichtsvervulling
met hun leven bekochten. Al
leen daardoor kan 't de velen,
die ook na de thuiskomst van
het Zeeuwse bataljon in Indië
toeven, vertrouwen geven voor
de toekomst
Alleen daardoor wordt het
welkom van heden tot een
Het Wereldgebeuren
Frankrijk ziet af van verdere Don Quichotterie.
Plan-Marshall ook voor
Franco.
Hector Mc Neil, de ener
gieke Britse onderminister
van buitenlandse zaken, heeft
in het Lagerhuis enkele las
tige vragen moeten beant
woorden over Spanje. Een er
van was of de Britse rege
ring nog steeds vasthield
aan de politiek om Spanje
niet toe te laten tot de be
sprekingen over een plan
voor West-Europa of 't plan-
Marshall. Volgens Mc Neil
was dat inderdaad het geval
zolang een totalitair regime
in Spanje bestond en de
Franse regering was van dat
standpunt volkomen op de
hoogte. Een conservatief lid
vroeg daarop, waarom dan
destijds uitnodigingen waren
gezonden naar Joego-Slavië,
Roemenië en Bulgarije. Mc
Neil kon daarop weinig an
ders zeggen dan dat deze
vraag weinig zin had omdat
de uitnodigingen niet waren
aanvaard.
Het probleem van Franco-
Spanje vormt nog altijd een
ietwat pijnlijk geval voor de
West-Europese regeringen. In
het openbaar hebben de Wes
terse staatslieden te pas en
,e onpas herhaalde malen
hun afkeuring uitgesproken
over het Franco-regime en
dat vaak in termen, die niets
aan duidelijkheid te wensen
overlieten. De Ver. Naties
gingen zelfs zover om in een
vrij scherpe resolutie gedeel
telijk afbreken van het diplo
matiek contact met Madrid
aan te bevelen.
Verder dan deze symboli
sche gebaren voor de galerij
is men nooit gekomen. De te
genstelling Oost-West over
schaduwde alles, ook het ver*
leden van Franco Het enige
land, dat het niet bg woorden
alleen wilde laten en practi-
sche stappen deed, was
Frankrijk.
In Februari 1946 sloot het
de Spaans-Franse grens in
de hoop. dat Engeland en
Amerika zich by de econo
mische boycot tegen de res
ten van het Europees fascis
me zouden aansluiten.
Deze hoop bleek ydel. Voor
Washington wogen strategi
sche motieven zwaarder dan
ideologische, in Londen dacht
men er niet 'over de handel
Shaw heeft geen haast.
Er worden plannen ge
maakt voor de begrafe
nis van George Bernard
Shaw. Een aantal Ieren,
met Sir Shane Leslie aan
het hoofd, heeft het
voorstel gedaan, om
wanneer Shaw sterft,
hem een rustplaats te
bezorgen naast Swift, in
de St. Patrick's Cathe
dral te Dublin.
G.B.S. vindt de plan
nen echter voorbarig. In
zyn woning te Welwyn
(Hertfordshire) zeide hij
naar aanleiding van deze 1
plannen: „Ik kan nu nog
niets zeggen. Later, la
ter".
met Spanje stop te zetten of
te verminderen.
Zodoende bleef Frankrijk,
alleen gesteund door Noor
wegen in de kou staan. Twee
jaar lang leed het verliezen
aan inkomsten en prestige
door een gebaar, dat zonder
uitwerking bleef.
Het is volkomen begrijpe
lijk, dat de Franse regering
thans een eind heeft gemaakt
aan haar solo-actie tegen
Franco, die tot een Don
Quichotterie was geworden.
Gisteren is het reizigersver
keer hervat, 1 Maart zal het
vervoer van goederen worden
hersteld en terstond zullen
onderhandelingen beginnen
over een handelsaccoord.
Nu de zaken zo staan is
het onwaarschijnlijk, dat
Spanje inderdaad voor altijd
buiten het plan-Marshall zal
worden gehouden. Franco zelf
heeft te kennen gegeven er
alleszins voor te voelen mee
te delen in de komende goe
derenstroom fen er ook wat
voor over te hebben. In
Washington bleek men niet
geheel en al ongeneigd Fran
co te betrekken in net cor
don van anti-communistische
staten.
Voor de Spaanse regering
in ballingschap is deze ont
wikkeling de nekslag. De
hoop, dat Franco binnen af
zienbare tijd door druk van
buiten zijn plaats zou moe
ten ruimen, is nu wel voor
goed vervlogen.
wordt Koning Fa-
roek van Egypte 28
jaar;
is het vijf jaar
dat Churchil
geleden
verklaarde dat
duikbotengevaar
dwongen was*
het
be-
Auto te water.
Drie inzittenden verdronken.
Maandagavond is te Utrecht
op de Hogelanden Westzijde 'n
auto met drie personen, de 28-
jarige S., die de wagen be
stuurde, z\jn 25-jarige echtge
note en haar 61-jarige moeder,
in de Vecht gereden. Nadat de
wagen was opgehaald, bleek
dat zich in de auto slechts
2 verdronken personen bevon
den. De bestuurder had blijk
baar nog kans gezien
uit de auto te ko
men, maar de sterke stroom,
die het gevolg was van het
feit, dat op hetzelfde tijdstip
de nabijgelegen sluizen ge
opend waren, heeft hem belet
de wal te bereiken. Naar zijn
stoffelijk overschot wordt nog
gedregd. De oorzaak van het
ongeluk moet waarschijnlijk
worden gezocht in een defect
aan de stuurinrichting.
Bij de Tweede Kamer is
ingediend het ontwerp van
wet: „intrekking van de wet
van 2 September 1946, hou
dende instelling van een
Commissie-Generaal voor
Ned.-Indië"
WERELDREIS OP STAATSKOSTEN.
Veelzijdig oplichter.
Gisteren maakten wy reeds
melding van de huwelijks-
zwendelaar J. A. Tijdens het
onderzoek in deze zaak is
gebleken, dat hij in militaire
dienst is geweest. Toen de
politie de betrokken autori
teiten om inlichtingen vroeg
kwamen ook van die zijde
zonderlinge feiten aan het
licht.
J. A. was na de bevrijding
als Nica-officier naar Indië
vertrokken met de rang van
eerste luitenant. Het hoogte
punt van zgn verblijf aldaar is
een reis om de wereld van In
dië uit per vliegtuig op 's lands
kosten gemaakt. Men onder
zoekt nu nog hoe hij dat ge
presteerd heeft.
TERUG IN,
NEDERLAND.
Mei 1946 stond hg plotseling
weer op Nederlandse bodem.
Hij had de reis in gezelschap
van enkele opperofficieren per
vliegtuig gemaakt. Zijn papie
ren schenen in orde te zijn,
want in zijn marsorder stond
vermeld, dat de kapitein J. A.
naar Nederland werd overge
plaatst.
Ondertussen had J. A. onge
noegen met zijn vrouw gekre
gen. Hij liet haar in de steek
en dook in Februari 1947 in
België op. Hij trachtte naar
Amerika te emigreeren. Dit
lukte echter niet. Hij trok wepr
het kapiteins uniform aan en
reisde naar Parijs, waar hij
zich presenteerde bij de mili
taire attaché op de Nederland
se ambassade.
Hjj beging de tactische
fout daar ongeschoren te
verschijnen, want men kon
zich een officier die voor de
regering naar Amerika reist
op de Nederlandse ambassade
te Parijs alleen „clean sha
ven" voorstellen. Een ver
waarloosd uiterlijk verwekt
direct een zeker wantrou
wen. Zijn mouvement-order
werd onder de loupe geno
men en bleek vervalst te zijn.
Ook kwam vast te staan (lat
hij niet gerechtigd was het
uniform van kapitein te dra
gen.
Voorzichtig werd hij aan het
lijntje gehouden en ondertus
sen vroeg men Den Haag naar
zijn antecedenten. Met de ge
vraagde inlichtingen versche
nen spoedig enkele marechaus
sees, die de pseudo-kapitein in
zgn kraag grepen en naar Ne-
dprland overbrachten.
(Van onze speciale verslaggever)
Het Zeeuwse bataljon is weer thuis!
Dinsdagmorgen om 9 uur voer de Johan van Oldenbame
velt de haven van IJmuiden binnen. Over de railing hingen
honderden mannen in wier harten één gedachte alle andere
overweldigde: „dit is het vaderland!"
Ondanks het vroege uur de boot werd immers pas enige
uren later venvacht heerste by de IJmuider sluizen een
grote drukte. Tientallen opschriften werden op doeken en
borden omhoog gehouden door verwanten, vrienden en ken
nissen, die aan de terugkerenden een harteiyk welkom wil
den toeroepen. Biy gejuich klonk van het schip en van de
wal toen de boot veilig in de sluis lag. Groeten werden ge
wisseld en pakjes toegeworpen.
Om tien uur verliet het schip de sluisHelaas kwamen
velen, die met de trein van 10 uur in IJmuiden arriveerden,
te laat. Ze zagen het achterschip nog juist uit de sluis ver
dwijnen.
Het is toch zo jammer dat de repatriëringsdlenst er nog
altyd niet in geslaagd is een behooriyke ontvangst te schen
ken aan hen die terugkeren uit Indië. Er is namelUk maar
één behooriyke ontvangst, dat is een ontvangst met op de
kade biyde vaders en lachende moeders, gelukkige verloof
den en opgewekte verwanten van de huiswaartskerenden.
Een terugkeer in het vaderland moet een terugkeer In de
familiekring zyn. IXJarom hadden Dinsdag op de Javakade
te Amsterdam Zeeuwse mannen, wouwen en kinderen moe
ten staan om to juichen ter ere van het 4e Zeeuwse batal
jon, dat terugkeerde na de volbrenging van him oorlogs-
en vredestaak.
In plaats daarvan stonden
op de druilerige regenkade
wat militairen en enkele pers
mensen en dan was er ge
lukkig ue kapel van het 1-
R.I. uit Assen, die vrolijke
marsmuziek deed opklinken
tydens het meren van de „Jo
han van Oldenbarnevelt", welk
schip nog altijd een sieraad is
voor de Nederlandse koop
vaardijvloot.
Over de verschansingen hin
gen honderden militairen, die
speurden naar kennissen
geen kennissen op de kade
ontdekten en toen maar hun
vreugde uitten door luidkeels
mee te zingen met het mars
refrein van de l-R.I.-kapel.
Het was half vier, toen de
johan van Oldenbarnevelt
gemeerd lag. Vrolijk wapper
den de vlaggen van de pavol-
sering in het flauwe briesje
en aan de achterzgde van het
schip ontplooide zich de Prin-
selgke standaard. Op de brug
stond Z.K.H. Prins Bemhard
temidden van een groep offi
cieren.
ONTROEREND MOMENT.
Dan weerklinken plotse
ling do strofen van het oude
lied, dat het hart van iedere
vaderlander het diepst he
rpen het Wilhelmus. Allen
trachten stil en stram te
staan, maar als we de jonge
mannen daar achter de ver
schansing zien, dan trilt er
toch hier een lip en daar
een hand
Zodra het oude Prinsenlied
heeft geklonken, is binnen en
kele seconden het schip veran
derd in een gonzende bijen
korf. De loopplank gaat uit,
de schaarse bezoekers gaan
aan boord, en daar moeten ze
zich storten in een wirwar van
vreugdevolle emoties van door
elkaar krioelende mensen, die
eigenlijk allen tegelgk aan
iedereen willen zeggenW e
zyn weer thuis!
PRINS BERNHARD
AAN BOORD.
We praten met de mannen
van het Zeeuwse bataljon, met
de mariniers en met de man
nen van het Kon. Ned.-Indi-
sche Leger.
Ze vertellen hoe Prins Bem
hard te Buitenhuis bij Velsen
aan boord kwam. De motor
boot „Neptunus" bracht hem
langszij van de „Johan van
Oldenbarnevelt". Hij sprong
reeds met vlugge stap de val
reep op, toen de mannen nog
juist tyd hadden hem een har
telijke ovatie te brengen.
Prins Bernhard nam plaats
in de eetzaal aan een der
lunchtafels. Behalve de com
manderende troepenofficier,
overste Mutters de bekende
voetbalscheidsrechter! za
ten met Z.K.H. bij deze lunch
aan Overste van Oort, com
mandant van het Zeeuws ba-
tajon, majoor Drenth, com
mandant der Mariniers, en de
majoor Donk, commandant
van het detachement K.N.I.L.
Bij de terugkeer van 2-14-R.I.
De Sociale Dienst van het Ministerie van
Oorlog trof voorbereidingen.
Een klein bureau, dat een
massa werk verzet.
Woensdagmorgen
Nog slechts enkele uren
scheiden ons van het lang
verbeide ogenblik waarop de
autobussen met onze Zeeuwse
Oorlogsvrijwilligers van 2-14-
R.I. in onze provincie zullen
arriveren. Vanavond zal er in
honderden Zeeuwse gezinnen
vreugde heersen over de be
houden terugkeer van man,
zoon of verloofde, die, onmid
dellijk na dè zware worsteling
voor Zeeland's bevrgding, ge
hoor gaf aan de oproep om
het vaderland te dienen en
zich spontaan bereid'verklaar
de familie en werkkring te
verlaten om ook in een ander
deel van ons Koninkrgk orde
en rust te gaan brengen. De-
taak is thans voor de man
nen van 2-14-R.I. beëin
digd, anderen hebben hun
zware werk overgenomen. On
ze mannen inderdaad, ge
louterd en gesterkt door de
moeilgkheden die zy daar op
hun dikwijls eenzame posten
hadden te overwinnen, zijn
het alle mannen geworden
keren thans terug om hun
plaatsen in de burgermaat
schappij weer in te nemen.
Veel zal er reeds gegist
zgn: Hoe zal het vaderland
ons ontvangen?
Gelukkig kan er geconsta
teerd worden dat over het al
gemeen het vaderland zich wel
bewust is van de grote plicht
welke zg tegfenover hen heeft.
Veel is er reeds gedaan om
aan de gerechtvaardigde wen
sen van de oorlogsvrywilligers
voor terugplaatsing in de
burgermaatschappg tegemoet
te komen. Ook voor de man
nen van 2-14-R.I.!
DE SOCIALE DIENST.
Een jaar lang en de laatste
maanden dag en nacht, zijn
de mannen van het bureau
Zeeland van de Sociale Dienst
van het Ministerie van Oor
log, dat te Goes gevestigd is,
onder leiding van het hoofd,
le Luit. Th. N. J. Dankers en
diens even onvermoeide „rech
terhand", 2e luit. H. Mos, aan
het werk om alles voor de
ontvangst van de Zeeuwse
oorlogsvrijwilligers in gereed
heid te brengen.
Voor een juist begrip van
het doel van deze dienst, eerst
nog iets over de begin-periode
Na de bevrgding werd bij
het M.G. de sectie IX inge
steld, welke beoogde het ver
lenen van hulp aan oud-B.S.-
ers, illegalen en militairen, bg
rechtsherstel, schade aan be-
drgven en in posities enz. Na
dat deze sectie op duidelhke
wijze haar grote nut had be
wezen, werd besloten tot op
richting van een sociale dienst
van het ministerie van oorlog
met als voornaamste doel
hulpverlening "bij het terug
brengen van militairen in het
burgerleven op sociaal ver
antwoorde wijze.
Zo werd ook in Zeeland een
bureau van deze dienst ge
vestigd en dat er In de begin
periode reeds een massa werk
verzet is, moge blijken uit
het feit dat tot Juli 1946 in
Zeeland ruim 2000 gevallen
werden behandeld.
Deze hulp bestond uit finan
ciële bgstand, medewerking
by ontslag, bemiddeling by
door werkgevers gepleegde
contractbreuk, credietverle-
ning, huisvestingsproblemen,
pensioenskwesties, informaties
over de toestand van de jon
gens in Indonesië, ontvangst
van demobiliserende militai
ren. her- en omscholing, verle
nen van toelagen voor vak-,
middelbare en hogere studie,
overbrugglngs- thans wacht
geld-regelingen, wanneer niet
direct een passende werkkring
kon worden verkregen, vesti
gingsvergunningen voor za
ken, en aankoopvergunningen
voor materiaal. Voor de reeds
naar Indië vertrokken militai
ren werden honderden geval
len van kostwinnersvergoeding
behandeld, voor de aÖhterbiy-
vende gezinnen werd voor
radioaansluitingen en rywiel-
banden gezorgd enz.
Van de ca. 500 man in Oc
tober 1946* gedemobiliseerde
gezagstroepen in Zeeland had
den er in Januari 1947 slechts
29 personen nog geen plaats
gevonden.
Vorig jaar was er veel werk
aan de winkel voor de gede-
mobiliseerden uit Indonesië,
o.a. van de L.S.K. In Decem
ber 1.1. werden er byv. 331 ge
vallen van sociale, juridische
of econ. aard, gezinskwesties,
financiën, huisvesting, ar
beidsbemiddeling enz. behan
deld. Verder 21 demobllisatie-
voorzieningsgevallen, 66 alge
mene financiële aangelegenhe
den en 111 voorlichtingszaken
Aan het eind van deze zelfde
maand waren er nog slechts
16 gevallen van personen die
niet geslaagd waren in het
vinden van werk. Wanneer
wg er dan nog by vertellen
dat gemiddeld 600 brieven per
maand de deur uitgaan, dan
weet men voldoende over de
werkzaamheid van de Luits.
Dankers en Mos, met hun
zegge en schrijve drie man
personeel.
DE VOORBEREIDINGEN
VOOR 2-14-RJ.
Reeds een jaar lang is het
hoofd van het bureau Zeeland
door onze provincie getrok
ken om de ontvangst van onze
mannen voor te bereiden. Vele
contacten zijn opgenomen met
werkgevers, waarvan de
medewerking prima is be
sprekingen zyn gevoerd met
arbeidsbureaux, kwesties van
studie en herscholing zyn on
der ogen gezien, op tal van
plaatsen zijn lezingen gehou
den over de toestand van de
jongens in Indonesië, op ver
zoek van families werd na
vraag gedaan naar de toestand
van bepaalde militairen enz.
enz.
Voor de regeling der te
werkstelling heeft de dienst
reeds in Indië inlichtingensta-
ten laten invullen, waarby de
mannen hun wensen konden
kenbaar maken. Daarnaast
werd voor alle militairen een
beoordeling van de comman
dant gevraagd. De dienst was
hiermee dus geheel klaar om
zgn werk te kunnen aanvan
gen. Van de ca. 500 oorlogs
vrijwilligers is er thans 20%
dat bij terugkeer nog geen
doel heeft. De inlichtingensta-
ten hebben uitgewezen dat
het overgrote deel van de te
rugkerenden weer in zyn oude
beroep wil gaan werken. On
geveer 20 heeft de wens te
kennen gegeven een test door
de psychologische dienst te
wilen ondergaan. Verder zg
nog vermeld dat ook van In
donesië uit reeds veel contact
met oude werkgevers werd
opgenomen met een gunstig
resultaat.
Teneinde alle moeiiykhe-
den uit de weg te ruimen
en alle ivensen nogmaals
mondeling te kunnen be
spreken, zal iedere demo
biliserende militair op het
bureau te Goes kunnen ver
schijnen, waar hy vrüeiyk
alles te berde kan brengen.
Voor de groep die geen test
wenst, zal dit geschieden
tussen 16 en 25 Februari en
voor hen die eerst een test-
proef willen ondergaan, op
26 en 27 Februari.
Een dikke bundel met dank
betuigingen uit alle delen van
Zeeland vertolkte overduide
lijk de tevredenheid over de
wgze waarop dit bureau reeds
in de afgelopen jaren zyn taak
heeft vervuld.
De thans demobiliserende
militairen kunnen er daarom
van overtuigd zijn dat ook hun
belangen veilig zijn in de han
den van het groepje onver
moeide werkers aan de J. A
v. d. Goeskade te Goes!
(Over de rechten van de
gedemobiliseerden en de gang
van zaken na de debarkatle
iets meer in een artikel el
ders in dit nummer).
troepen, met de gezagvoerder,
Kapitein de Man.
Later begroette Prins
Bernhard in een toespraak
voor dc scheepsradlolnstal-
latio do repatriërende!» met
harteiyko woorden, waarin
hy de dank van het vader
land tot uiting bracht,
Persooniyk richtte de
Prins zich nog tot de Zeeu
wen, die hjj in September
1945, toen zij met de „Alcan-
dra" vertrokken, uitgeleide
had gedaan. Tenslotte on
derhield de Prins zich met
verschillende der aanwezi
gen.
Ongeveer een half uur na
de aankomst op de Javakade
verliet Z.K.H. het schip, waar
op intussen een kleine zwerm
van officials was neergestre
ken ter voltooiing van de de-
barkatie-organisatie. Verder
toonden verschillende opper
officieren van leger en mari
niers hun belangstelling door
een bezoek aan boord te bren
gen.
GELDGEBREK.
Het is moeilijk in deze grote
drukte de juiste mensen tc
vinden. Links en rechts horen
we van de Zeeuwen de verze
kering dat de reis uitstekend
was. „We hebben er alle lof
voor. Aan één ding was ge
brek: aan geld!"
Een van hen wilde met
minister LIeftinck gaan
praten. Hy vond dat de de
viezen te krap geweest wa
ren aan boord. Zo blut wa
ren sommigen tegen het
einde van de reis, dat de
dubbeltjes voor de wasbaas
op kameraadschappeiyke
wyze by elkaar gecollec
teerd moesten worden.
Een ogenblik treffen wg in
de grote salon de commandant
van het Zeeuwse bataljon,
overste van Oort. Wg krggen
de kans niet hem veel vragen
te stellen, want men neemt
hem in beslag voor de debar-
katie-voorbereidingen. Maar de
terugreis was voortreffeiyk,
zegt hg.
VELDPREDIKER VERTELT.
Op eens zien wij ds. de Vey
Mestdagh, de veldprediker. Da-
deiyk is hij bereid om van zgn
Zeeuwen te vertellen. Ik kom
terug met mijn eigen Zeeuwen,
aldus ds. de Vey Mestdagh en
ik kan zeggen dat ze onder
zeer moeiiyke omstandigheden
een zeer hoog moreel peil wis
ten te bewaren. De Zeeuwen
zgn nu het stokpaardje van het
leger. Zy vormen het eerste
oorlogsvrijwilligersbataljon,
dat terugkeert.
Dit moet ons echter niet de
ogen doen sluiten voor het gro
te werk van anderen. Wjj moe
ten nadrukkelijk denken aan
de grote offers, welke de man
nen van het K.N.I.L. en van do
Marine-brigade hebben ge
bracht.
Ds. Veening, de predikant
van de mariniers, dat is een
dapper man, roept ds. de Vey
Mestdagh uit. Hg vertelt ons
de geschiedenis van een domi
nee, die met drie man in de
voorste linies stond en deze
drie gewond zag neerstorten.
De dominee bleef in de voorste
linie, verbond de wonden en
zorgde voor afvoer van zgn ge
troffen mannen.
GEESTELIJK LEVEN.
Ds. de Vey Mestdagh is en
thousiast over de groeiende
geestelyke belangstelling onder
de jonge mensen, die aan zyn
zorgen waren toevertrouwd.
Hij constateerde die groei in
Indië en óók aan boord. De
reeks kerkdiensten aan boord
was druk bezocht. Zondag j.l.
werd deze reeks besloten met
de viering van het Heilig
Avondmaal. Ook werd een
plechtige herdenking gehouden
voor de gevallenen van de Ma
riniers-brigade. Een der offi
cieren van het Zeeuws bataljon
maakte zich tot tolk van alle
aanwezige soldaten, toen hy do
beide predikanten en de paters
dankte voor de geestelijke ver
zorging tydens de reis.
HET K.NJX.'
Wg hebben nog even een
kort gesprek met majoor Donk,
de detachemenlscommandant
van het K.N.I.L. Mijn mannen
voelen zich wat achtergesteld,
aldus deze officier. De grootste
aandacht gaat uit naar het Ne
derlandse leger en het K.N.I.L.
wordt vergeten. Hij wyst ons
op enkele onderofficieren, die
het embleem van de rode oli
fant op de mouw dragen. Dat
zgn de mannen van de landing
op Bali. Direct na hun terug
keer uit krijgsgevangenschap
meldden zy zich voor de strijd.
Er mocht wel wat meer waar
dering voor deze mannen zgn!
HEIT AFSCHEID.
Het is tyd om het schip te
verlaten. Wij drukken nog en
kele tientallen handen van
Zeeuwen, die we straks thuis
zullen zien. Woensdag zal het
laatste deel van de grote tocht
aanvangen. Dan gaat het per
auto tot voor de stoep van het
huis, waar de mannen in dc
schoot van hun familie afgele
verd worden.