PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT Zeeuwse jongens weer in het Vaderland Spanje weer in tel Van Battle-dress tot burgerpakj e Vandaag Don Juan had vergeten zich te scheren „Johan van Oldenbamevelt" in Amsterdam aangekomen Ds. de Vey Mestdagh over zijn werk onder de soldaten 191e Jaargang - No. 35 Uitgave van de Firma Provinciale Zeeuwse Courant. Middelburg. DrukKero Fa. F- van de Velde Jr. Vlissingen Dit blad verschijnt dagelijks, chmteuikePtee^dageiT AI«emee° WAARIN OPGENOMEN OE MIDDELBURGSE, VLISSINGSE, GOESE, BRESKENSE COURANT EN VRIJE STEMMEN Woensdag 11 Febr. '48 ABONNEMENTSPRIJS: 25 Ct per week; 1 3,20 per kwartaal; franco per post t 3.45 oer kwartaal. Losse nummers 6 ct ADVERTENTIEPRIJS: 12 ct per mm., minimum p. advertentie 1 2. Giro nr. 359300 P.Z.C.. Middelburg. Bureaux gevestigu te Vlissingen: Walstr .tel 10 en 51 - Middelburg: .ondense Kaai 29. tel. 2077 en 2924 Goes: L. Vorststr 55. tel 2475 (b.g.g 22281 - Oostburg: Gratamastr 3, tel 102 - Temeuzen: Brouwert1»tr. 2 - Zlerikzee Nwe Bogerdstr C 160. tel 26. WELKOM. De Johan van Oldenbarne- velt ligt gemeerd aan een der Amsterdamse kaden. Sedert hedenochtend is de debarka- tie in volle gang. Straks rij den treinen en bussen langs alle wegen, die naar Zeeland leiden. Nog later zullen er bo ten varen naar alle eilanden van Zeeland. En er is wel haast geen dorp in Zeeland, hoe klein ook, waar niet in zenuwachtige spanning ge wacht wordt op een, die thuis komt, thuis, voor het eerst na lange, lange tijd. Sedert het vertrek van de Johan van Oldenbamevelt op dien Januaridag uit Indië heb ben zeer, zeer velen hun onge duld nauwelijks kunnen be dwingen. Geen uur ging voor bij, zonder'dat uit Zeeland ge- dachtenflitsen uitgingen naar dit schip, dat zich daar ergens bevond tussen Indië en Nederland, bij Ceylon, bij Port Said, bij Algiers of Gibraltar, bij Kaap Finis- terre, of bij Southampton... Dit ongeduld heeft zich op treffende wijze medege deeld aan vrijwel de ganse be volking. De telefoon op onze bureaux heeft niet stil ge staan. Ontelbare malen heeft een heel even trillende vrou wenstem en soms ook een schorre mannenstem de tel kens eendere vraag gesteld: „Waar i3 de Oldenbamevelt.." Nu is het dan eindelijk zo ver. Nu heeft het Zeeuwse ba taljon, weg uit de eeuwig groene wereld van Indië, de vaderlandse duinenreeks zien opdoemen aan een winters- grauwe horizon. Ons bataljon is thuis! Zeeland Is trots op wat dit bataljon presteerde. Het heeft zijn plicht gedaan en meer dan dat! Het is eervol in de dag bladen vermeld, verscheidene malen. En het heeft teleurstel lingen en telkens nieuwe moei lijkheden met Zeeuwse kop pigheid overwonnen om zijn mooie taak, orde en rust en vrede en veiligheid te bren gen waar terreur heerste, zó te volbrengen, dat Zeeland er trots op kon zijn. Zeeland heeft meegeleefd met zijn zonen onder de eve naar. Het was voor de dag bladen moeilijk om overzich telijk nieuws te verkrijgen om trent het Zeeuwse bataljon. Maar wat er in de kranten kwam, werd letterlek verslon den en het zelfde was het ge val met de duizenden en dui zenden brieven, die in beide richtingen, meer dan twee jaar lang, de grote afstand overbrogden tussen Zeeland en Indië. Nu waaien van honderden gevels de vlagden. Omdat het heimwee van wie in Indië toef den en het heimwee van wie dierbaren naar de evenaar zagen treken, eindelijk gestild is. Opnieuw is onze driekleur een symbool van vreugde. Een mooier welkom kan geen Zeeuwse jongen zich hebben gewenst! Niet allen keren terug. En niet in alle woningen, waaruit twee en een half jaar geleden jongens naar Indië trokken, heerst vreugde. Er zijn er, die vielen en rusten ver van hun geboorte grond. Bg hun graf ruist geen meidoorn. Er wuiven palmen. Dat is hard en doet pijn, meer dan woorden kunnen zeggen. Vooral op dagen als deze. Hoe onzegbaar schraal is de troost, die woorden van eer bied kunnen geven. Omdat dit laatste zo is, om dat wie geen schrijnend gemis voelt op dagen als deze maar slechts vreugde, zo ontnuchte rend weinig kan doen voor wie wel offers brachten, moet hier een ernstig woord worden ge zegd. De jongens, die vandaag met open armen worden be groet en die, als zij Bergen op Zoom voorbij zijn, hun gevoe lens wellicht nauwelijks mees ter zullen blijken, gaan een moeilijke tijd tegemoet. De overgang van leger naar bur germaatschappij na/ een zo lange periode is groot. De de- mobilisatieraad heeft een zwa re taak, waar het er om gaat er voor te zorgen, dat wie in Indië hun plicht deden, hun weg weer vinden in het gewo ne dagelijkse leven. Die taak kan alleen met succes worden verricht, als wie in de gelegen heid is om mede te werken, dat inderdaad doet. Er zijn na de bevrijding zo veel illusies gesmoord. Op ons volk rust daarom de verplichting ervoor te zorgen, dat onze thuis komende jon gens tenminste him verwach ting, dat men hen helpen zal om de twee Indische jaren in te halen, in vervulling zullen zien ,gaan. Alleen daardoor kan ons volk bewijzen, dat de vreugde van heden meer is dan een sentimentele bevlieging. Alleen daardoor kan het een waardig monument oprichten ter ere van wie hun plichtsvervulling met hun leven bekochten. Al leen daardoor kan 't de velen, die ook na de thuiskomst van het Zeeuwse bataljon in Indië toeven, vertrouwen geven voor de toekomst Alleen daardoor wordt het welkom van heden tot een Het Wereldgebeuren Frankrijk ziet af van verdere Don Quichotterie. Plan-Marshall ook voor Franco. Hector Mc Neil, de ener gieke Britse onderminister van buitenlandse zaken, heeft in het Lagerhuis enkele las tige vragen moeten beant woorden over Spanje. Een er van was of de Britse rege ring nog steeds vasthield aan de politiek om Spanje niet toe te laten tot de be sprekingen over een plan voor West-Europa of 't plan- Marshall. Volgens Mc Neil was dat inderdaad het geval zolang een totalitair regime in Spanje bestond en de Franse regering was van dat standpunt volkomen op de hoogte. Een conservatief lid vroeg daarop, waarom dan destijds uitnodigingen waren gezonden naar Joego-Slavië, Roemenië en Bulgarije. Mc Neil kon daarop weinig an ders zeggen dan dat deze vraag weinig zin had omdat de uitnodigingen niet waren aanvaard. Het probleem van Franco- Spanje vormt nog altijd een ietwat pijnlijk geval voor de West-Europese regeringen. In het openbaar hebben de Wes terse staatslieden te pas en ,e onpas herhaalde malen hun afkeuring uitgesproken over het Franco-regime en dat vaak in termen, die niets aan duidelijkheid te wensen overlieten. De Ver. Naties gingen zelfs zover om in een vrij scherpe resolutie gedeel telijk afbreken van het diplo matiek contact met Madrid aan te bevelen. Verder dan deze symboli sche gebaren voor de galerij is men nooit gekomen. De te genstelling Oost-West over schaduwde alles, ook het ver* leden van Franco Het enige land, dat het niet bg woorden alleen wilde laten en practi- sche stappen deed, was Frankrijk. In Februari 1946 sloot het de Spaans-Franse grens in de hoop. dat Engeland en Amerika zich by de econo mische boycot tegen de res ten van het Europees fascis me zouden aansluiten. Deze hoop bleek ydel. Voor Washington wogen strategi sche motieven zwaarder dan ideologische, in Londen dacht men er niet 'over de handel Shaw heeft geen haast. Er worden plannen ge maakt voor de begrafe nis van George Bernard Shaw. Een aantal Ieren, met Sir Shane Leslie aan het hoofd, heeft het voorstel gedaan, om wanneer Shaw sterft, hem een rustplaats te bezorgen naast Swift, in de St. Patrick's Cathe dral te Dublin. G.B.S. vindt de plan nen echter voorbarig. In zyn woning te Welwyn (Hertfordshire) zeide hij naar aanleiding van deze 1 plannen: „Ik kan nu nog niets zeggen. Later, la ter". met Spanje stop te zetten of te verminderen. Zodoende bleef Frankrijk, alleen gesteund door Noor wegen in de kou staan. Twee jaar lang leed het verliezen aan inkomsten en prestige door een gebaar, dat zonder uitwerking bleef. Het is volkomen begrijpe lijk, dat de Franse regering thans een eind heeft gemaakt aan haar solo-actie tegen Franco, die tot een Don Quichotterie was geworden. Gisteren is het reizigersver keer hervat, 1 Maart zal het vervoer van goederen worden hersteld en terstond zullen onderhandelingen beginnen over een handelsaccoord. Nu de zaken zo staan is het onwaarschijnlijk, dat Spanje inderdaad voor altijd buiten het plan-Marshall zal worden gehouden. Franco zelf heeft te kennen gegeven er alleszins voor te voelen mee te delen in de komende goe derenstroom fen er ook wat voor over te hebben. In Washington bleek men niet geheel en al ongeneigd Fran co te betrekken in net cor don van anti-communistische staten. Voor de Spaanse regering in ballingschap is deze ont wikkeling de nekslag. De hoop, dat Franco binnen af zienbare tijd door druk van buiten zijn plaats zou moe ten ruimen, is nu wel voor goed vervlogen. wordt Koning Fa- roek van Egypte 28 jaar; is het vijf jaar dat Churchil geleden verklaarde dat duikbotengevaar dwongen was* het be- Auto te water. Drie inzittenden verdronken. Maandagavond is te Utrecht op de Hogelanden Westzijde 'n auto met drie personen, de 28- jarige S., die de wagen be stuurde, z\jn 25-jarige echtge note en haar 61-jarige moeder, in de Vecht gereden. Nadat de wagen was opgehaald, bleek dat zich in de auto slechts 2 verdronken personen bevon den. De bestuurder had blijk baar nog kans gezien uit de auto te ko men, maar de sterke stroom, die het gevolg was van het feit, dat op hetzelfde tijdstip de nabijgelegen sluizen ge opend waren, heeft hem belet de wal te bereiken. Naar zijn stoffelijk overschot wordt nog gedregd. De oorzaak van het ongeluk moet waarschijnlijk worden gezocht in een defect aan de stuurinrichting. Bij de Tweede Kamer is ingediend het ontwerp van wet: „intrekking van de wet van 2 September 1946, hou dende instelling van een Commissie-Generaal voor Ned.-Indië" WERELDREIS OP STAATSKOSTEN. Veelzijdig oplichter. Gisteren maakten wy reeds melding van de huwelijks- zwendelaar J. A. Tijdens het onderzoek in deze zaak is gebleken, dat hij in militaire dienst is geweest. Toen de politie de betrokken autori teiten om inlichtingen vroeg kwamen ook van die zijde zonderlinge feiten aan het licht. J. A. was na de bevrijding als Nica-officier naar Indië vertrokken met de rang van eerste luitenant. Het hoogte punt van zgn verblijf aldaar is een reis om de wereld van In dië uit per vliegtuig op 's lands kosten gemaakt. Men onder zoekt nu nog hoe hij dat ge presteerd heeft. TERUG IN, NEDERLAND. Mei 1946 stond hg plotseling weer op Nederlandse bodem. Hij had de reis in gezelschap van enkele opperofficieren per vliegtuig gemaakt. Zijn papie ren schenen in orde te zijn, want in zijn marsorder stond vermeld, dat de kapitein J. A. naar Nederland werd overge plaatst. Ondertussen had J. A. onge noegen met zijn vrouw gekre gen. Hij liet haar in de steek en dook in Februari 1947 in België op. Hij trachtte naar Amerika te emigreeren. Dit lukte echter niet. Hij trok wepr het kapiteins uniform aan en reisde naar Parijs, waar hij zich presenteerde bij de mili taire attaché op de Nederland se ambassade. Hjj beging de tactische fout daar ongeschoren te verschijnen, want men kon zich een officier die voor de regering naar Amerika reist op de Nederlandse ambassade te Parijs alleen „clean sha ven" voorstellen. Een ver waarloosd uiterlijk verwekt direct een zeker wantrou wen. Zijn mouvement-order werd onder de loupe geno men en bleek vervalst te zijn. Ook kwam vast te staan (lat hij niet gerechtigd was het uniform van kapitein te dra gen. Voorzichtig werd hij aan het lijntje gehouden en ondertus sen vroeg men Den Haag naar zijn antecedenten. Met de ge vraagde inlichtingen versche nen spoedig enkele marechaus sees, die de pseudo-kapitein in zgn kraag grepen en naar Ne- dprland overbrachten. (Van onze speciale verslaggever) Het Zeeuwse bataljon is weer thuis! Dinsdagmorgen om 9 uur voer de Johan van Oldenbame velt de haven van IJmuiden binnen. Over de railing hingen honderden mannen in wier harten één gedachte alle andere overweldigde: „dit is het vaderland!" Ondanks het vroege uur de boot werd immers pas enige uren later venvacht heerste by de IJmuider sluizen een grote drukte. Tientallen opschriften werden op doeken en borden omhoog gehouden door verwanten, vrienden en ken nissen, die aan de terugkerenden een harteiyk welkom wil den toeroepen. Biy gejuich klonk van het schip en van de wal toen de boot veilig in de sluis lag. Groeten werden ge wisseld en pakjes toegeworpen. Om tien uur verliet het schip de sluisHelaas kwamen velen, die met de trein van 10 uur in IJmuiden arriveerden, te laat. Ze zagen het achterschip nog juist uit de sluis ver dwijnen. Het is toch zo jammer dat de repatriëringsdlenst er nog altyd niet in geslaagd is een behooriyke ontvangst te schen ken aan hen die terugkeren uit Indië. Er is namelUk maar één behooriyke ontvangst, dat is een ontvangst met op de kade biyde vaders en lachende moeders, gelukkige verloof den en opgewekte verwanten van de huiswaartskerenden. Een terugkeer in het vaderland moet een terugkeer In de familiekring zyn. IXJarom hadden Dinsdag op de Javakade te Amsterdam Zeeuwse mannen, wouwen en kinderen moe ten staan om to juichen ter ere van het 4e Zeeuwse batal jon, dat terugkeerde na de volbrenging van him oorlogs- en vredestaak. In plaats daarvan stonden op de druilerige regenkade wat militairen en enkele pers mensen en dan was er ge lukkig ue kapel van het 1- R.I. uit Assen, die vrolijke marsmuziek deed opklinken tydens het meren van de „Jo han van Oldenbarnevelt", welk schip nog altijd een sieraad is voor de Nederlandse koop vaardijvloot. Over de verschansingen hin gen honderden militairen, die speurden naar kennissen geen kennissen op de kade ontdekten en toen maar hun vreugde uitten door luidkeels mee te zingen met het mars refrein van de l-R.I.-kapel. Het was half vier, toen de johan van Oldenbarnevelt gemeerd lag. Vrolijk wapper den de vlaggen van de pavol- sering in het flauwe briesje en aan de achterzgde van het schip ontplooide zich de Prin- selgke standaard. Op de brug stond Z.K.H. Prins Bemhard temidden van een groep offi cieren. ONTROEREND MOMENT. Dan weerklinken plotse ling do strofen van het oude lied, dat het hart van iedere vaderlander het diepst he rpen het Wilhelmus. Allen trachten stil en stram te staan, maar als we de jonge mannen daar achter de ver schansing zien, dan trilt er toch hier een lip en daar een hand Zodra het oude Prinsenlied heeft geklonken, is binnen en kele seconden het schip veran derd in een gonzende bijen korf. De loopplank gaat uit, de schaarse bezoekers gaan aan boord, en daar moeten ze zich storten in een wirwar van vreugdevolle emoties van door elkaar krioelende mensen, die eigenlijk allen tegelgk aan iedereen willen zeggenW e zyn weer thuis! PRINS BERNHARD AAN BOORD. We praten met de mannen van het Zeeuwse bataljon, met de mariniers en met de man nen van het Kon. Ned.-Indi- sche Leger. Ze vertellen hoe Prins Bem hard te Buitenhuis bij Velsen aan boord kwam. De motor boot „Neptunus" bracht hem langszij van de „Johan van Oldenbarnevelt". Hij sprong reeds met vlugge stap de val reep op, toen de mannen nog juist tyd hadden hem een har telijke ovatie te brengen. Prins Bernhard nam plaats in de eetzaal aan een der lunchtafels. Behalve de com manderende troepenofficier, overste Mutters de bekende voetbalscheidsrechter! za ten met Z.K.H. bij deze lunch aan Overste van Oort, com mandant van het Zeeuws ba- tajon, majoor Drenth, com mandant der Mariniers, en de majoor Donk, commandant van het detachement K.N.I.L. Bij de terugkeer van 2-14-R.I. De Sociale Dienst van het Ministerie van Oorlog trof voorbereidingen. Een klein bureau, dat een massa werk verzet. Woensdagmorgen Nog slechts enkele uren scheiden ons van het lang verbeide ogenblik waarop de autobussen met onze Zeeuwse Oorlogsvrijwilligers van 2-14- R.I. in onze provincie zullen arriveren. Vanavond zal er in honderden Zeeuwse gezinnen vreugde heersen over de be houden terugkeer van man, zoon of verloofde, die, onmid dellijk na dè zware worsteling voor Zeeland's bevrgding, ge hoor gaf aan de oproep om het vaderland te dienen en zich spontaan bereid'verklaar de familie en werkkring te verlaten om ook in een ander deel van ons Koninkrgk orde en rust te gaan brengen. De- taak is thans voor de man nen van 2-14-R.I. beëin digd, anderen hebben hun zware werk overgenomen. On ze mannen inderdaad, ge louterd en gesterkt door de moeilgkheden die zy daar op hun dikwijls eenzame posten hadden te overwinnen, zijn het alle mannen geworden keren thans terug om hun plaatsen in de burgermaat schappij weer in te nemen. Veel zal er reeds gegist zgn: Hoe zal het vaderland ons ontvangen? Gelukkig kan er geconsta teerd worden dat over het al gemeen het vaderland zich wel bewust is van de grote plicht welke zg tegfenover hen heeft. Veel is er reeds gedaan om aan de gerechtvaardigde wen sen van de oorlogsvrywilligers voor terugplaatsing in de burgermaatschappg tegemoet te komen. Ook voor de man nen van 2-14-R.I.! DE SOCIALE DIENST. Een jaar lang en de laatste maanden dag en nacht, zijn de mannen van het bureau Zeeland van de Sociale Dienst van het Ministerie van Oor log, dat te Goes gevestigd is, onder leiding van het hoofd, le Luit. Th. N. J. Dankers en diens even onvermoeide „rech terhand", 2e luit. H. Mos, aan het werk om alles voor de ontvangst van de Zeeuwse oorlogsvrijwilligers in gereed heid te brengen. Voor een juist begrip van het doel van deze dienst, eerst nog iets over de begin-periode Na de bevrgding werd bij het M.G. de sectie IX inge steld, welke beoogde het ver lenen van hulp aan oud-B.S.- ers, illegalen en militairen, bg rechtsherstel, schade aan be- drgven en in posities enz. Na dat deze sectie op duidelhke wijze haar grote nut had be wezen, werd besloten tot op richting van een sociale dienst van het ministerie van oorlog met als voornaamste doel hulpverlening "bij het terug brengen van militairen in het burgerleven op sociaal ver antwoorde wijze. Zo werd ook in Zeeland een bureau van deze dienst ge vestigd en dat er In de begin periode reeds een massa werk verzet is, moge blijken uit het feit dat tot Juli 1946 in Zeeland ruim 2000 gevallen werden behandeld. Deze hulp bestond uit finan ciële bgstand, medewerking by ontslag, bemiddeling by door werkgevers gepleegde contractbreuk, credietverle- ning, huisvestingsproblemen, pensioenskwesties, informaties over de toestand van de jon gens in Indonesië, ontvangst van demobiliserende militai ren. her- en omscholing, verle nen van toelagen voor vak-, middelbare en hogere studie, overbrugglngs- thans wacht geld-regelingen, wanneer niet direct een passende werkkring kon worden verkregen, vesti gingsvergunningen voor za ken, en aankoopvergunningen voor materiaal. Voor de reeds naar Indië vertrokken militai ren werden honderden geval len van kostwinnersvergoeding behandeld, voor de aÖhterbiy- vende gezinnen werd voor radioaansluitingen en rywiel- banden gezorgd enz. Van de ca. 500 man in Oc tober 1946* gedemobiliseerde gezagstroepen in Zeeland had den er in Januari 1947 slechts 29 personen nog geen plaats gevonden. Vorig jaar was er veel werk aan de winkel voor de gede- mobiliseerden uit Indonesië, o.a. van de L.S.K. In Decem ber 1.1. werden er byv. 331 ge vallen van sociale, juridische of econ. aard, gezinskwesties, financiën, huisvesting, ar beidsbemiddeling enz. behan deld. Verder 21 demobllisatie- voorzieningsgevallen, 66 alge mene financiële aangelegenhe den en 111 voorlichtingszaken Aan het eind van deze zelfde maand waren er nog slechts 16 gevallen van personen die niet geslaagd waren in het vinden van werk. Wanneer wg er dan nog by vertellen dat gemiddeld 600 brieven per maand de deur uitgaan, dan weet men voldoende over de werkzaamheid van de Luits. Dankers en Mos, met hun zegge en schrijve drie man personeel. DE VOORBEREIDINGEN VOOR 2-14-RJ. Reeds een jaar lang is het hoofd van het bureau Zeeland door onze provincie getrok ken om de ontvangst van onze mannen voor te bereiden. Vele contacten zijn opgenomen met werkgevers, waarvan de medewerking prima is be sprekingen zyn gevoerd met arbeidsbureaux, kwesties van studie en herscholing zyn on der ogen gezien, op tal van plaatsen zijn lezingen gehou den over de toestand van de jongens in Indonesië, op ver zoek van families werd na vraag gedaan naar de toestand van bepaalde militairen enz. enz. Voor de regeling der te werkstelling heeft de dienst reeds in Indië inlichtingensta- ten laten invullen, waarby de mannen hun wensen konden kenbaar maken. Daarnaast werd voor alle militairen een beoordeling van de comman dant gevraagd. De dienst was hiermee dus geheel klaar om zgn werk te kunnen aanvan gen. Van de ca. 500 oorlogs vrijwilligers is er thans 20% dat bij terugkeer nog geen doel heeft. De inlichtingensta- ten hebben uitgewezen dat het overgrote deel van de te rugkerenden weer in zyn oude beroep wil gaan werken. On geveer 20 heeft de wens te kennen gegeven een test door de psychologische dienst te wilen ondergaan. Verder zg nog vermeld dat ook van In donesië uit reeds veel contact met oude werkgevers werd opgenomen met een gunstig resultaat. Teneinde alle moeiiykhe- den uit de weg te ruimen en alle ivensen nogmaals mondeling te kunnen be spreken, zal iedere demo biliserende militair op het bureau te Goes kunnen ver schijnen, waar hy vrüeiyk alles te berde kan brengen. Voor de groep die geen test wenst, zal dit geschieden tussen 16 en 25 Februari en voor hen die eerst een test- proef willen ondergaan, op 26 en 27 Februari. Een dikke bundel met dank betuigingen uit alle delen van Zeeland vertolkte overduide lijk de tevredenheid over de wgze waarop dit bureau reeds in de afgelopen jaren zyn taak heeft vervuld. De thans demobiliserende militairen kunnen er daarom van overtuigd zijn dat ook hun belangen veilig zijn in de han den van het groepje onver moeide werkers aan de J. A v. d. Goeskade te Goes! (Over de rechten van de gedemobiliseerden en de gang van zaken na de debarkatle iets meer in een artikel el ders in dit nummer). troepen, met de gezagvoerder, Kapitein de Man. Later begroette Prins Bernhard in een toespraak voor dc scheepsradlolnstal- latio do repatriërende!» met harteiyko woorden, waarin hy de dank van het vader land tot uiting bracht, Persooniyk richtte de Prins zich nog tot de Zeeu wen, die hjj in September 1945, toen zij met de „Alcan- dra" vertrokken, uitgeleide had gedaan. Tenslotte on derhield de Prins zich met verschillende der aanwezi gen. Ongeveer een half uur na de aankomst op de Javakade verliet Z.K.H. het schip, waar op intussen een kleine zwerm van officials was neergestre ken ter voltooiing van de de- barkatie-organisatie. Verder toonden verschillende opper officieren van leger en mari niers hun belangstelling door een bezoek aan boord te bren gen. GELDGEBREK. Het is moeilijk in deze grote drukte de juiste mensen tc vinden. Links en rechts horen we van de Zeeuwen de verze kering dat de reis uitstekend was. „We hebben er alle lof voor. Aan één ding was ge brek: aan geld!" Een van hen wilde met minister LIeftinck gaan praten. Hy vond dat de de viezen te krap geweest wa ren aan boord. Zo blut wa ren sommigen tegen het einde van de reis, dat de dubbeltjes voor de wasbaas op kameraadschappeiyke wyze by elkaar gecollec teerd moesten worden. Een ogenblik treffen wg in de grote salon de commandant van het Zeeuwse bataljon, overste van Oort. Wg krggen de kans niet hem veel vragen te stellen, want men neemt hem in beslag voor de debar- katie-voorbereidingen. Maar de terugreis was voortreffeiyk, zegt hg. VELDPREDIKER VERTELT. Op eens zien wij ds. de Vey Mestdagh, de veldprediker. Da- deiyk is hij bereid om van zgn Zeeuwen te vertellen. Ik kom terug met mijn eigen Zeeuwen, aldus ds. de Vey Mestdagh en ik kan zeggen dat ze onder zeer moeiiyke omstandigheden een zeer hoog moreel peil wis ten te bewaren. De Zeeuwen zgn nu het stokpaardje van het leger. Zy vormen het eerste oorlogsvrijwilligersbataljon, dat terugkeert. Dit moet ons echter niet de ogen doen sluiten voor het gro te werk van anderen. Wjj moe ten nadrukkelijk denken aan de grote offers, welke de man nen van het K.N.I.L. en van do Marine-brigade hebben ge bracht. Ds. Veening, de predikant van de mariniers, dat is een dapper man, roept ds. de Vey Mestdagh uit. Hg vertelt ons de geschiedenis van een domi nee, die met drie man in de voorste linies stond en deze drie gewond zag neerstorten. De dominee bleef in de voorste linie, verbond de wonden en zorgde voor afvoer van zgn ge troffen mannen. GEESTELIJK LEVEN. Ds. de Vey Mestdagh is en thousiast over de groeiende geestelyke belangstelling onder de jonge mensen, die aan zyn zorgen waren toevertrouwd. Hij constateerde die groei in Indië en óók aan boord. De reeks kerkdiensten aan boord was druk bezocht. Zondag j.l. werd deze reeks besloten met de viering van het Heilig Avondmaal. Ook werd een plechtige herdenking gehouden voor de gevallenen van de Ma riniers-brigade. Een der offi cieren van het Zeeuws bataljon maakte zich tot tolk van alle aanwezige soldaten, toen hy do beide predikanten en de paters dankte voor de geestelijke ver zorging tydens de reis. HET K.NJX.' Wg hebben nog even een kort gesprek met majoor Donk, de detachemenlscommandant van het K.N.I.L. Mijn mannen voelen zich wat achtergesteld, aldus deze officier. De grootste aandacht gaat uit naar het Ne derlandse leger en het K.N.I.L. wordt vergeten. Hij wyst ons op enkele onderofficieren, die het embleem van de rode oli fant op de mouw dragen. Dat zgn de mannen van de landing op Bali. Direct na hun terug keer uit krijgsgevangenschap meldden zy zich voor de strijd. Er mocht wel wat meer waar dering voor deze mannen zgn! HEIT AFSCHEID. Het is tyd om het schip te verlaten. Wij drukken nog en kele tientallen handen van Zeeuwen, die we straks thuis zullen zien. Woensdag zal het laatste deel van de grote tocht aanvangen. Dan gaat het per auto tot voor de stoep van het huis, waar de mannen in dc schoot van hun familie afgele verd worden.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1948 | | pagina 1