Tweede blad
PROVINCIALE ZEEUWSCHE COURANT
Woensdag 24 November 1941
KERSTNACHT
Nog steeds Kerstmis!
Kossemisse op Walchere
Als nu de bruidegom vertoefde,
werden zij allen sluimerig en vie
len in slaapMatth. 25 5.
O ja, Kerstmis. Je zou het bijna ver
geten. De kaarsen zgn uitverkocht en het
snoep is op den bon. En 't weer is zóó
zaoht (gelukkig!), dat je eerder aan Pa-
schen, dan aan Kerstmis denkt. We hefcr
ben dit- jaar niet aan Sinterklaas gedaan,
de tijden waren er niet naar. Zullen we
Kerstmis, dat zoo op zachte voeten nader
kwam en ons eigenlijk wat overvalt, ook
maar niet overslaan? De tijden zijn er
toch eigenlijk niet naar: er zijn geen
kerstkransjes en geen slingers voor den
kerstboom te krijgen en de vrede is uit
verkocht.
Je moet bovendien wel totaal mal zijn,
als je je nu nog door kerstliedjes en
vrede-op-aardé-gefemel zou laten ontroe
ren.
Den Brabander voelt het zoo fel, die
onwaarachtigheid van 't gewone Kerst-
gedoe:
'k Moet mijn geheugen gaan
vervloeken:
O leugen der vertelselboeken,
Besneeuwd verhaal, dat mij zoo
plaagt
Het menschdom, dat U zoo belaagt
Heer, heeft opnieuw den steun
verlaagd
en 't sneeuwt slechts op de
Kerstkranskoeken.
Er waren eens fïen meisjes, die op weg
gingen naar de bruiloft. In 't donker zou
den ze den bruidegom opwachten om hem
dan in blijden lampenschijn naar de feest
zaal te begeleiden.
Wie zijn lamp niet brandende meedroeg,
kon aan het feest niet deelnemen. Vijf
waren er verstandig, ze hadden olie in
't reservoir, zoodat de pit niet verdroogde,
maar voortdurend vochtig bleef.
Vijf waren dwaas, die hadden wel de
pit vochtig, maar als ze aangestoken werd,
zou 't licht gaan uitdooven.
In de duisternis wachtten ze op den
bruidegom.
En als de bruidegom dan uitblijft, wor
den ze allen slaperig en dutten in.
Inplaats van te zien of de lampen wel
in orde zijn, (nu de bruidegom wegblijft,
konden ze de schade nog tijdig inhalen!)
slapen ze. En als ze plotseling wakker
geschrikt bij de komst van den bruidegom
hun lampen toebereiden, is het voor de
vijf dwaze meisjes te laat
Er waren eens vele millioenen menschen,
die al vele jaren achtereen een kerstboom
in huis hadden en voor die gelegenheid
spraken van „vrede op aarde".
Toen brak de oorlog uit. Ja en toen
vonden velen, dat ze dit jaar er maar niet
aan mgesten doen
Kerstfeest, dat is de boodschap van
Jezus' Christus, die op de aarde kwam om
zondaren zalig te maken; om aan men
schen, die zonder de vergeving Gods in
dit leven en nè. dit leven doodongelukkig
zouden zijn, een vrede t eschenken, die
door 't felste spervuur en 't hevigste bom
bardement niet te verstoren is: vrede met
God.
Kerstfeest Is niet maar snoepfeest, maar
feest van de genade Gods: „alzoo lief heeft
God de wereld gehad, dat Hjj Zijn eigen
Zoon gegeven heeft, opdat een ieder; die
in Hem gelooft niet verderve, maar het
eeuwige leven hebbe."'
Kerstfeest is geep argeloosheid. Achter
de kribbe staat het kruis!
Er Is niet veel veranderd, Heer, sinds
Bethlehem
Gij zijt voor ons een kind gebleven;
Om dien wij kruisten te Jeruzalem
behoeft geen Kerstvreugd prijsgegeven.
Nu wij Uw dag weer zullen vieren
bij kaarslicht en bij rooden wijn,
en onze woning zingende versieren
omdat wij meenen zonder kwaad te zijn
doé Heer ons toch verschrikt begrijpen
dat Golgotha begint bij Bethlehem:
Wien rond Uw stal slechts droomen
rijpen,
hij zocht vergeefs een nieuw Jeruzalem.
Golgotha begint bij Bethlehem. Niet de
kerstboom, die nu in de autobussen opge
stookt wordt, niét de kaarsjes, waarvan
het yet nu wel beter gebruikt kaü wor
den, 'niét de zoetigheid, die op den bon is,
maken Kerstfeest tot vredefeest, zelfs de
z.g. goede wil van de menschen niet......
maar Gods wil, die door Jezus volbracht
werd aan het kruis: „opdat niemand ver-
Toren ga."
Er waren en er zijn nog steeds milli
oenen menschen op wegeehmaal zal
Christus, die den eersten keer als kindeke
in een kribbe, als doemeling aan een kruis
kwam, wederkomen. De Bijbel noemt de
Christenen (noemen we ons niet allen
zoo?) „bruidsmeisjes", die in 't donker
van deze wereld op den bruidegom wach
ten.
Sommigen zijn dwaas, sommigen wijs.
De dwazen „deden" tot nu toe nog steeds
aan Kerstfeest, zelfs verleden jaar nog.
Nu denken ze"er hard over, om 't „wegens
de tijdsomstandigheden" uit te stellen. Ze
vierden wel Kerstfeest, maar hadden het
altijd wel kunnen laten, ze wisten niet,
dat Gölgotha begon bjj Bethlehem, ze wis
ten en weten niet, dat de vrede van
Kerstmis geen „Versailles" brengt, maar
vrede met God, waardoor wij blijde wach
ten kunnen in 't duister der wereld tot
Christus wederkomt, om een nieuwe
aarde te brengen, waarin gerechtigheid
y/oont, een goede aarde.
Nog steeds Kerstfeest? Waarom? Om
dat Christus nog steeds vertoeft te komen.
Waarom? .Ömdat Hij wacht op U en op
mij, tot we eindelijk waarachtig Kerst
feest gaan vieren.
Ontwaak gij die slaapt en sta op uit
de doön,
En Christus zal over U lichten!
Sta op uit de dooden,
't Is spoedig te laat!
r* y.
In de schone Nacht van heden
Spoeden duizenden zich voort.
Waarheen richten zij hpn schreden,
Doelbewust en onverstoord?
Is het naar een rijke woning,
Naar èen groot of machtig heer?
deur
DIRK li. BROEDER.
Kriege me oök 'n kerstboom, voader?
vroeg Keetje en lee d'r 'andje op d'r voa
der z'n schouwer.
'n Kerstboóm? vroeg den ouwe Krien
de Nood ietwat verbaesd en keek z'n
dochtertje vraegend an.
Jae, toe noe, me kriege d'r toch oók
een, ee Da wee'k nog nie, oor, prombeerde
De Noöd d'r van af te komme. 't Is t'er te-
gewooreg anders de tied nie naer om
kerstboömé en zoó t'ebbe.
Keetje keek 'n'bitje beteuterd, mae ze
gaf de moed nog nie op. Voader zee al-
tied mae, dat 'n gin geld oa, mae 't zou
wè mee um lósloöpe. Kiek maer is naer
de pries van de sukerpeë van 't jaer. Nou,
en voader eit toch 'n berg meer gezet as
verleje jaer, docht Keetje bie d'r eige.
En oe best was den oest van 't jaer nie
geweest, ee? Ze oaën kweet-nie-oevee
aerepels van *n paer roe goa, en dan zou
voader praete van de slechte tied! Jae,
jae, Keetje was nog wè' op schole, mae
ze wist oók a' 'eel wat van 't boerebe-
drief van d'r voader mee te praete.
Noe, voader, kriege me d'r een?
vroeg ze mee naedruk en keek d'r moeder
tersluuks an.
Ik kan je nog niks belove, 'oor. Me
zu' zie, antwoordden ie mee 'n knipoögje
naer z'n vrouwe. Wacht nog mae 'n stui-
tje.
Vrouw De Noöd keek nae Keetje en
knikte eve, asof ze zegge wou: wees jie
mae nie ongerust, 'oor, m'n kind. 't Kom
wè'. En toen zee ze: 't Is nog 'n 'eele
weke voó de kossemisse. Wie weet wat er
nog gebeurt eer da 't zoover is. En gae
noe maer is gauw kieke wat Sientje en
Lein uutspoke, want as die guus zoo stil
bin, doen ze nie vee' meer as kwaeds.
Keetje klapte in eur 'ande van de leute
Ja, misschien, een vorst of. koning*
Die daar troont, vol pracht en eer?
Neen, zij gaan een Kind bezoeken
In een kribbe, in een stal
En dat Kind, in schamele doeken,
Vraagt om Liefde bovenal.
en maekte 'n sproeng g'liek asof ze 'n
geite was.
Die ei de kossemisse noe a' in d'r
oót, Ma, mork De Nóód lachénd op en
stopte z'n puupje, langde de zwamme uut
de zak van z'n dikke pilo broek en stak
z'n'puupje an. Nae 'n stuitje kriengelde
groöte, grieze roókplume naer de zolde
ring.
Dienk 'n bitje om me gerdiene, 'oor.
Ik 'ange d'r^ geen schoóne meer op voó
de volgende weke, zee vrouw De Nood en
dee g'liek asof ze kwaed wier.
De Noöd zee niks vrom mae schoof z'n
krukstoel 'n bitje dichter bie de kachel
en stak z'n kousevoete in den ove. Uut
de bakkeete kloenk 't geluud van kinder-
stemme. De Noöd keek z'n vrouwe is an
en lachte.
Brieng Dunderdag as je nae de mart
gaet mae is 'n kerstboom mee, zee de ba-
zinne zonder van d'r breisel op te kieke.
van eiges, zee De Noöd, ik was
töch van zinne om d'r een mee te brien-
ge. Doch je as da 'k 't nie gedae zou
'ebbe?
Vrouw De Nóód stieng op en goeng nae
de kachel om 'n stikje van 't slofje t'aele
voó in de test te doe, want ze oa kouwe
voete gekrege.
Ik geloöve, da 'k Dunderdag oók
meegae, want ik mocht toch nog is 't een
en oare koöpe. Dan moe je de veerewaege
mae inspanne, want ik dienke d'r nie over
om mee da' vuule weer op de fiets te
gae. Van de weke bin 'k naebie onderuut
gegleje, toen 'k naer Nele de Buck goeng;
allemachtelikkes nog an toe, wat is me
dien diekwegt toch vet!
Noe, dan gaen me tesaeme nae de
stee, Ma, zee De Noöd, klopte z'n pupe
op z'n 'and uut en dee 'm in z'n buten-
zak. Toen stieng 'n op en zee dat 'n nog
eve de geite zou ghe melleke terwiel as
Ma zoo 'eete z'n vrouwe, ee? 't
waeter voö de koffie op 't vier zetté.
Toen 'n bie de deure van de bakkeete
stieng, bleef 'n 'n stuitje luustere en
Is de Zoon van God, die heden
Uit Zijns Vaders eeuwig Rijk,
Tot ons af kwam hiér beneden
Om te zijn aan ons gelijk.
Om het mensdom te bevrijden
Van Ellende, zonde, nacht
wees mee z'n duum in' de richting van
waer ie de guus 'oorde zien ge.
Keetje za' ze 't wè' leere, zee t'n
lachend.
De bazinne stieng opv en luusterde oók.
Ze kreeg d'r traene van in d'r oöge. Kin-
derstemme, zoo elder as glès, kloenke in
de bakkeete en zoenge:
En as de ster bleef stille stae
De groöte dag van kossemisse was an-
gebroke. 't Was taemeluk goed weer ge
weest en 't was temiste droog bute. De
joengers van de openbaere en de christe
lijke schole op het durp waere al op 't
les gewiest, mae vrouw De Noöd oa tege
Keetje gezeit asdat ze Sientje en Lein
wè' 'n endetjè meugde meeneme, mae ze
meugde nie op 't ies en de kleine guus
zeker nie. Afijn, Keetje zou d'r wè' voö
zurrege en vrouw De Noöd wist da' ze
d'r ouwste dochter wè' vertrouwe kon.
De vorige Dunderdag was de vrouwe
van Krien De Noöd mee d'r man nae de
stee mee wiste rieje en oa daer oallerlei
inkoöpe gedae: sliengers van dat zuiver
spul voö de Kerstboóm, 'n paer doóze ge
kleurde kaerse want ze 'ebbe op 't
platteland nog nie overa' ellektrieksche
licht, anders oa De Noód-wè' van die el
lektrieksche kaerse meegebrocht, begriep
je? en Verder zuivere balie mee rooie
krienge en blauwe sterre beschilderd en
afijn, nog 'n 'eele 'oöp van dat pronte spul
mee tierelantijne d'r an. Jae, jae, Krien de
Noöd van d'oeve Landzicht was 'n oardige
veint as ie 't in z'n oöt kreeg om wat voö
de guus te doe. Z'n bure zeejen asdat 'n
vee's te riaal was en dat 'n vandaeg of
merrege wel is van 'n kouwe kerremis
thuuskomme zou. Mae, zooas ik gezeid
'ebbe, Krien de Noöd was noe eemnael 'n
oardige veint en as 't z'n guus anbelang-
de, gaf t'n d'r nie om 'oevee 't oök kostte.
Maer om noe op m'n ver'ael terug te
komme: De Noöd oa dan 'ier, daer en
gunter geweest om de spulle voó de kerst-
TeeVF^-- "-i. 'BIrtnga.
C!i'-hé v. Friesl.
En de werèld te verblijden
Met het Licht der Liefdemacht.
Lieve Jezus, wij ook knielen
In aanbidding voor U neer.
Stort Uw Vrede in onze zielen J-
In de Hoge z$ U eer
ED. MAX. PONJEE.
boom te koöpe, en de vrouwe van d' oeve
oa de kedootjes gekocht. Dat'was nog ia
'n 'andig wuuf. Breie kon ze as de beste
en ze dee 't alles zelf. Oók naaie en stop-
pe. Maer as een van de guus verjaerden,
dan goeng ze altied naer de stee om is
wat specioals te koöpe, zooals 'n nieuwe
rok voó Keetje, een Zondagsche beuk voó
Sientje of een van die nieuwmoosche pak
jes voö Lein, krek zooas de joengers uut
de stee an 'adde.
Noe dee ze oök zoó, mae butendien
kocht ze toch ook nog snoepgerei, want
de maege wil oók wat, ee? Da' bin julder
toch oók zeker wel mee mien 's-eens, ee?
Affijn ik dwaele wee of. 's-Aevus, toen
de guus in de be'stee laege te roenke,
brocht De Noöd de kerstboóm voö den
dag. Toen ie verleje weke uut de stee
thuus gekomme was, oa t'ie 'm 'eel stil
letjes-achter 'n paer bosse strooi op den
deelt gezet en toen de guus in 'uus waere
om te ete, oa t'ie den boóm bovenop 't
'ooi getrokke en daer verborrege. De klei
ne guus kwaeme toch nooit bovenin de
schure. De boóm was dan oók dien aevut
te voóschlen gaeld en in 'uus gebracht*
en De Noöd en z'n vrouwe oaën 'm an-
gekleed, zooas ze dat noeme. Och, 'eere,
wat zag da' dienk d'r toch pront uut!
Krien en z'n vrouwe waere d'r nie over
uut. Ze oaën nooit zooiets biegeweund,
Wa' zouë de guus merrege d'r ooge uut-
kieke! Kaerel, kaerel nog an toe!
Voö da't nog tien ure was, stieng oalles
a' gereed. Op taefel oaën ze drie pakjes
geleit voö de guus. Voö Keetje en Sientje
oallebei 'n nieuwe beuk en 'n mooie lange
musse. Volgend jaer goeng Keetje van
schole en dan kreeg ze misschien wè 'n
trekmusse van groötemoeder Dev Noöd,
want eKetje 'eete natuurlijk naer 'eur
omdat ze de ouwste was. En noe ze toch
zoö flienk uutgebouwd was, zee iederen-
deën, da' ze d'r vee' ouwer uutzag as ze
was. Lein was op z'n burregers en die
oa nog gebrek an 'n paer flienke school-
