bofdpijn
ts* r
Kiespijn
Iers A.M.
EERSTE BLAD
ieeft U op als Abonné.
rijs van echtheid
elke poeder A.M-
Let hierop I
ZATERDAG
17 NOVEMBER 1928
ROSA MARINA
COCtólNGSb 79 ROTTERDAM
TELEFOON N2 10632
Grootste inrichting in Nederland
DAMES Indien tijdig bericht ontvangen wordt,
is een cabine voor U gereserveerd.
et, zou te weinig uitgehaald hebben met
n auto, waardoor h|j M. v. N., schilder te
nde Tonge, aanreed, zoodat diens wagen
ierzij ging en groote beschadiging opliep.
|Uit het getuigenverhoor blijkt, dat get. v. N
in den graskant heeft uitgehaald, wat den
Ideren dag is komen vast te staan uit een
ep spoor in den graskant en het gras tus-
hen de wielen der auto.
Geëischt wordt 10 subs. 10 dagen heeh-
nis. Veroordeeld tot 5 subs. 5 dagen
ichtenis.
S. v. d. V. te Herkingen, wegens rijden
rider licht, 5 subs, 5 dagen hechtenis.
P. D., wegens rjjden zonder licht met een
an paarden en boerenwagen, schuldig ver
aard zonder strafoplegging.
IJ. M. te Melissant, wegens rijden zonder
:ht, 5 subs. 5 dagen hechtenis.
;T. V., wegens rijden zonder licht met een
ian paarden en een boerenwagen, ƒ3 subs,
dagen hechtenis.
In deze zaak trad bij volmacht op verd.'s
pder, die aanvoerde, dat het onmogelijk is
een voer op vaste assen een lantaarn aan
brengen. Ook de gemeentewagen rijdt zon-
br licht.
W. d. L. te Stad aan 't Haringvliet, die
nip had laten vallen op den weg, waardoor
bt verkeer gehinderd werd, 2 subs. 2
igen hechtenis.
immmm
verdrijft men spoedig met
es van 6 stuks 45 Ct.
goede drogisten.
Prijs per kwartaal
Losse nummers
ADVERTENTIËN
van 16 regels
Elke regel meer
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f 1,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
|Voo?straat Middelharnis.
11E JAARGANG.
N°. 5
Week-revue.
Binnenland.
De Tweede Kamer zit midden in de begroo-
tingsdebatten en de diverse politieke kop
stukken hebben ons met hun critiek en wen-
schen ten opzichte van het huidige en toekom
stige regeeringsbeleid gelukkig gemaakt. Nu
geen der partijen zich verantwoordelijk ge
voelt voor de daden van het huidige inter
mezzo-cabinet, ligt er iets mats over de de
batten. Voor de zooveelste maal hebben de
leiders van rechts hun bereidwilligheid uitge
sproken tot herstel der coalitie, mits, en dan
volgen de verlanglijstjes. Tellen we al deze
verlanglijstjes bij elkaar op, dan krijgen we
een respectabele lengte, waarvan bij een even-
tueele overeenstemming heel wat bestemd is,
om voorloopig tot de vrome wenschen te
blijven beliooren. Ook links heeft braaf mee
gedaan in het geven van lonkjes en verkla
ringen, dat men ook hier bereid is om de re-
geeringsverantwoordelijk te aanvaarden.
In de memorie van antwoord aan de Tweede
Kamer over de begrooting van '29, merkt de
minister van Buitenlandsche Zaken met be
trekking tot de verhouding tot België het
volgende op:
Gelijk bekend zijn met de Belgische regee
ring besprekingen aangeknoopt, die tot dus
ver een voorloopig karakter hadden en welker
doei was, na te gaan, of er een grondslag kan
worden gevonden voor nieuwe onderhande
lingen.
De Belgische regeering heeft haar standpunt
nog niet kenbaar gemaakt ten aanzien van de
bevindingen der deskundigen, die te 's-Gra
venhage besprekingen hebben gevoerd, en
van hetgeen de Nederlandsche regeering haar
heeft meegedeeld, als wat deze eenerzijds
gewenscht en anderzijds mogelijk acht. Het
zal geredelijk worden begrepen, dat het niet
mogelijk is, in dit stadium der zaak in nadere
uiteenzettingen te treden. Wat mede, gelet
op de inzichten der Belgische regeering kan
worden meegedeeld, is in onderling overleg
door de pers bekend gemaakt.
nog onvoldoende was en dat het geen basis
goed voor onderhandelingen, en komen weer
met verschillende oude en ongemotiveerde
grieven aandragen. Zoo langzamerhand raken
we hieraan gewend, ook al achten dit niet in
het belang eener spoedige oplossing.
INGEZONDEN MEDEDEELING.
DMlSlflA-vAN-VALKEMBURG'S-
A mLEVÈRTRAM
Dezer dagen lazen we het nieuwste van het
nieuwste en wel, dat de burgemeester van
Nisterode zoek was. De burgemeester, de heer
Van der Ven, heeft eerst ontslag genomen als
burgemeester, omdat hij in de theologie
wenschte te studeeren. Na dit ontslag kwam de
heer Van der Ven op dit besluit terug en gaf
hij te kennen, dat hij gaarne in zijn vorige
functie zou worden hersteld. Daar er nog niet
in de bestaande vacature was voorzien en
waar de heer Van der Ven algemeen zeer ge
zien en als burgemeester zeer gewild was, is
er toen alles gedaan, om hem weer als burge
meester te kunnen installeeren. Deze pogingen
werden met succes bekroond en in Oct. 1927
werd hij opnieuw geïnstalleerd. Op zijn ver
zoek kreeg hij tot Nov. j.l. ziekteverlof en na
het dorp verlaten te hebben, is hij aldaar niet
teruggekeerd. Niemand is met zijn verblijf
plaats bekend. Van onregelmatigheden of
wantoestanden is geen sprake, doch verschil
lende gemeenteraadsleden, hebben in een
openbare vergadering hun misnoegen te ken
nen gegeven over deze zonderlinge toestand.
Buitenland.
De hoofdschotel van het politiek gebeuren
der afgeloopen week, is de herdenking geweest
van den wapenstilstand (tienjarig). Allerwe
gen is dat aanleiding geweest tot plechtige,
ontroerende bijeenkomsten, schitterende rede-
Deze verklaringen en ook hetgeen hierovervoeringen enz. enz. Deze herdenkingen hebben
in de Kamer is gezegd, maken ons al heelons even in gedachten terug gevoerd naar al de
weinig wijzer. Blijkens de artikelen der Bel-verschrikkingen van de grootste menschen-
gische bladen, hebben de Nederlandsche des- slachting, welke de geschiedenis tot heden heeft
kundigen een nieuw kanaal-tracé ontworpen,1 gekend. Dit „Tot heden" mag hier helaas
dat meer westelijk loopt dan het verworpenvooral niet ontbreken, want het ziet er nog
Moerdijk-project en wel via den dam, welke niet naar uit, dat de dure lessen, welke voor
Noord-Brabant met Zuid-Beveland verbindt, tien jaar zijn afgeloopen, de hardleersche
dwars door de Ooster Schelde oostelijk langs menschheid voldoende hebben geleerd.
Tholen door en langs de Een dracht naar het) Deze herdenkingen zijn natuurlijk voor
Volkerak. Dit nieuwe kanaal van Antwerpen
naar het Volkerak, geeft verbinding door het
gewone vaarwater Volkerak-Hellegat-Holl.-
Diep met de Dordtsche Kil. De uitvoering
van dit nieuwe kanaal zal vele millioenen
kosten en volgens de verschillende berichten,
betwijfelen de Nederlandsche deskundigen
het, of het redelijk is, dat deze kosten door
Nederland alleen worden gedragen, gezien de
uitgegeven millioenen voor het Zuid-Beve-
landsch kanaal, dat bij de uitvoering van dit
plan vrijwel waardeloos wordt.
Indien dit plan aan de Belgische regeering is
voorgelegd, dan zal er afgezien der kosten,
hiertegen wel eenig verzet komen uit Neder
land en speciaal uit Rotterdam. De Belgische
bladen doen vermoeden, dat het aanbod zelfs
FEUILLETON.
DOOR
MELATI VAN JAVA.
22)
„Prachtig.intens.wat een diepte van toon,
wat heerlijke gama's van wit en grijs!"
En als de avond viel en de lantaarns gloeiden
als gouden sieraden tusschen watten gelegd, en
de roode en groene tramlichten dwalende robijnen
en smaragden geleken, dan drukte hij haar de
hand en riep:
„Dat is immers veel mooier dan die banale zon."
„Neen," antwoordde zij, „ik houd van licht.'
„Och, kind," zeide hij medelijdend, en het ge
sprek was uit.
Aan een enkel punt klampte Rose-Marie al haar
vast; een herinnering behield zij met kracht in
haar geest. Het was haar eerste ontmoeting met
Frank.
„Toen heeft hij toch gedaan als een gewoon,
als een vriendelijk mensch," zeide zij tot zichzelf;
„ik begrijp niet veel van hetgeen hij nu wil, maar
dat bewijst toch voor zijn goed hart."
„Goed was hij anders genoeg voor haar; het
eenige wat hem hinderde was, dat zij nooit iets
van hem wilde aannemen, geen kleeren, geen geld,
niets. Voor alles wat hij aan Jans wilde geven
aan lekkernijen, toonde zij zich dankbaar, maar
voor zijzelf weigerde zij alles. Zij stond er op
menig staatsman aanleiding geweest om een
rede uit te spreken. De meest dezer redevoe
ringen hebben vrijwel eenzelfde strekking,
doch de rede van Coolidge, de Amerikaansche
president, welke na zijn aftreden door Hoover
zal worden opgevolgd, maakt hierop toch een
uitzondering. Hij heeft zich in zijn rede niet
alleen bepaald, om al de verschrikkingen nog
eens in herinnering te brengen, doch heeft
revens eenige rake dingen gezegd, welke de
Franschen en de Engelschen niet aangenaam
is geweest. Wij zullen uit deze rede eenige
grepen doen.
De Vereenigde Staten, aldus Coodlige,
hebben den stoot gegeven tot de uiteindelijke
overwinning, daarna Europa van de ondergang
gered en bij de slotafrekening in tegenstelling
met hun bondgenooten, geen der Duitsche
bezittingen begeerd of aanvaard.
Na het bekende. Amerikaansche standpunt
over vlootbehoeften te hebben uiteengezet,
waarbij hij opmerkte, dat Engeland en Frank
rijk zeer groote bedragen uitgegeven voor
militaire doeleinden, zeide College over de
schulden der geallieerden ongeveer het vol
gende:
De geallieerden schulden moeten geregeld
worden overeenkomstig het barmharige prin
cipe van hetgeen onze schuldenaren kunnen
betalen. Waarschijnlijk zouden wij ons beter
kunnen veroorloven deze te verliezen, dan
onze schudenaars zich kunnen veroorloven,
die te betalen. Een dag na deze rede heeft de
Algemeene Marine-raad nog eens de marine-
politiek van den Raad uiteengezet. Allereerst
wordt geconstateerd, dat het de vlootpoliek
der Vereenige Staten is, dat de vloot bij geen
andere ter wereld mag achter staan. De Mari-
neraad neemt het principieele standpunt in,
dat het de politiek der Vereenigde Staten kan
ondersteunen en de bezittingen der Vereenig
de Staten op het vaste land van Amerika en
over zee kan beschermen.
Verschillende Engelsche en Fransche bladen
toonen zich maar matig met deze rede van
Coolidge ingenomen, welke houding gemakke
lijk is te begrijpen. De Engelschen vinden het
niet prettig er steeds weer aan te worden
herinnerd, dat Amerika er naar streeft een zoo
sterk mogelijke vloot te bouwen. De Franschen
moeten hun schulden nog nader regelen tegen
over Amerika en hopen, dat de rijke Ameri
kaansche oom een groot deel der oude oorlogs
zonden van de lei zal vegen, dus vinden ze het
pijnlijk, indien er gewezen wordt op de gewel
dige bedragen die ze voor oorlogsdoeleinden
besteden.
Het merkwaardige en bijna onbegrijpelijke
van den internationalen toestand is, dat iederen
den oorlog vervloekt, (lees de diverse rede
voeringen bij de herdenking der wapenstil
stand uitgesproken) dat -vrijwel de meeste
landen gebukt gaan onder geweldige schulden,
als een gevolg van den oorlog en dat er ondanks
dit alles dag en nacht gewerkt wordt om voor
te blijven in den waanzinnigen bewapinings-
wedloop, of om bij te komen.
Voor eenige dagen liepen er geruchten, dat
Jhr. Loudon zou overgaan tot het bijeen
roepen der ontwapenings-conferentie. Deze
geruchten zijn door Jhr. Loudon tegengespro
ken en hierbij heeft hij tevens verklaard, dat
het juiste en geschikte moment hiervoor nog
niet was aangebroken.
Een Amerikaansch bericht maakt melding,
dat Hoover, zoodra hij het presidentschap
heeft aanvaard, een conferentie zal bijeen
roepen voor de beperking van bewapening te
land en ter zee, behalve wanneer een der Euro-
peesche mogendheden in dezen reeds eerder
het initiatief neemt. Na de talrijke misluk
kingen op dit punt, hebben we dus kans bin-
INGEZONDEN MEDEDEELING.
voor blijvende haargolving systeem „EUGEN"
benevens watergolving, ondulatie „MARCEL",
manicuren, pedicuren, massages, enz.
uit het huis van haar stiefvader te trouwen.
„Het is geen mooi huis, maar het is toch niet
onfatsoenlijk," zeide ze.
Raadgevers had zij niet^maar haar fijn instinct
ried haar steeds het juiste aan, wat zij doen of
laten moest. Frank vond haar overdreven, dwaas,
maar hij kon haar tot geen andere gedachten
brengen.
„Van mijn aanstaande neem ik niets aan," zeide
zij, „het zou mij verplichtingen geven tegenover
u, en die wil ik niet hebben."
Diep griefde het haar dat hij er niet aan scheen
te denken haar aan zijn familie voor te stellen;
toen zij er eens zeer bescheiden over sprak, ant
woordde hij: „Maar kindlief! dat is immers niet
noodig. Waartoe zou het dienen? Je trouwt mij
en niet mijn familie."
„En vindt je mama het dan goed?"
„Zij geeft haar toestemming en dat is voldoende.'
„Maar zal ik haar en je zusters niet leeren
kennen?"
„Als zij er niet naar vragen, wel neen!"
„Och, Frank!" zuchtte zij, „het is zoo'n vreemd
huwelijk. Zou Gods zegen er wel op rusten?"
Hij glimlachte.
„Wat ben je toch naïf, maar zoo heb ik je toch
heel graag. Je moet natuurlijk wezen, precies
zooals vroeger, nu eens lachen, dan bedroefd kijken
of boos, maar geen gelegenheidsgezichten trekken
hoor!"
Zij lachte een weinig pijnlijk en durfde niets
meer te zeggen; iets later vroeg zij: „Nu wordt
dokter Adrichem ook mijn oom, niet waar-,
Frank?"
„Ja, zekerl"
„En wil hij mij ook niet ontvangen?"
MIJN H ARDT'S
Hoofdpijn-Tabletten 60 ct
Laxeer-Tabletten 60 ct
Zenuw-Tabletten 75 ct
Staal-Tabletten 90 ct
Maag-Tabletten 75 ct
Bij Apoth. en Drogisten
(Adv.)
nenkort een hernieuwde krachtige poging, te
zien, om dit netelige probleem op te lossen.
Laten we hopen, dat het althans een stap
nader zal brengen in de goede richting.
De toestand van het groote arbeidsconflict
in de metaalindustrie van het Roergebeid is
nog weinig veranderd. Partijen staan nog even
scherp tegenover elkander en bij de debatten
in de Rijksdag zijn'er harde woorden gevallen
over de houding der werkgevers. Van ver
schillende zijden werd betoogd, dat de uit
sluiting van arbeiders niet noodig was geweest,
doch dat het geschil ook tot oplossing was te
brengen, terwijl er in de fabrieken gewerkt
werd.
Het arbeidsgerecht te Duisburg heeft den
eiscli der werkgevers tot ongeldigverklaring
van de scheidsrechterlijke uitspraak in het
conflict in de metaalindustrie toegewezen. De
3 metaalarbeidersvonden hebben naar aanlei
ding hiervan een oproep gericht tot hun leden,
waarin ze deze uitspraak als onjuist beschou
wen en waarin ze tevens verklaren den ver
deren weg van het recht tot aan het Rijks
arbeidsgerecht te zullen bewandelen.
De regeeringspresident van Dusseldorp,
Bergmann, heeft zoowel arbeiders als werk
gevers uitgenoodigd om de besprekingen over
bijlegging en oplossing van het conflict. Beide
partijen hebben zich hiertoe bereid verklaard.
Er hebben reeds besprekingen met Bergman
piaats gehad, doch over de resultaten is, ter
wij wij dit neerschrijven, nog niets bekend. De
invloed der staking in het stakingsgebied is
heel duidelijk te merken. Er wordt in honder
den arbeidersgezinnen armoede geleden en
het geheele economische leven krijgt door deze
krachtproef een geweldige knauw.
De Fransche regeeringscrisis is opgelost en
Poncaré is er in geslaagd nogmaals een minis
terie in elkaar te timmeren, evenwel zonder de
radicaal-socialisten. De readicaal-socialisten
waren niet genegen zitting te nemen in een
ministerie, waarin tevens aanhangers van de
Marin-groep zaten (de meest rechtsche groep)
„Neen, hij keurt mijn plan geheel af."
„Hij ook al? Ik dacht nogal dat.dat hij mij
een beetje lijden mocht."
Frank zweeg; zij droogde haar tranen af.
„Ben je aamhet huilen?" vroeg hij, „wat scheelt
je?"
„Och, ik vind het zoo naar op die manier in
de familie te komen. En toch, als mama geleefd
had en mijn eigen vader, zou ik me niet behoeven
te schamen. Weet je mijn naam nu al, Frank?"
„Heb je me dien al gezegd?"
„Ja zeker, maar je hebt het weer vergeten. Mijn
papa was luitenant ter zee, dat is toch een mooie
eervolle betrekking, en hij heette1: Doremael van
Asperen."
„Het kan me niets schelen, kind! Je moet mij
je papieren eens meegeven, Rose, dan zullen wij
de volgende week aanteekenen."
Hoe dichter de dag naderde, hoe meer Rose-
Marie's hart inkromp. Het ging alles zoo vreemd
en zonderling toe; mevrouw Van Haeren gaf haar
toestemming per notarieele acte en vertrok met
haar dochters naar Parijs. Henri liet niets van
zich hooren en de getrouwde zuster evenmin. Van
oom Theo had hij ook niets meer vernomen; zijn
moeder en Henri waren er geweest en na dat
bezoek had zijn moeder schreiend en zuchtend
beloofd haar toestemming te geven, maar tevens
verklaard zich niet met zijn meisje verder te willen
inlaten. Toen echter de notarieele acte opgemaakt
werd en natuurlijk Rose-Marie's echte naam moest
worden opgegeven, zette mevrouw Van Haeren
groote oogen op.
„Maar dat kind is van goede familie!" riep zij
uit. Dat zijn de Doremaels van Asperen uit Nij-
i megen, heel deftige menschen, en ook de moeder
schijnt van goede afkomst te zijn geweest. Dat
zij zich mistrouwd heeft, kan het kind niet helpen,
wanneer Frank het toch anders had aangelegd,
wanneer hij het meisje nu uit die omgeving bij
ons had gebracht, wanneer hij nu vertrouwelijk
met mij had gepraat, we zouden het meisje wel
geciviliseerd hebben, want Doremael van Asperen
is een naam dien je noemen kunt."
Maar Frank, met wien zij nog eens over de zaak
praten wilde, verklaarde ronduit dat hij zijn meisje
niet in dezen kring vol conventioneele vormen en
banale begrippen wenschte te brengen; zij zou dan
worden als de rest en dan was er voor hem alle
aantrekkelijkheid af.
Het huwelijk had dus in allen eenvoud plaats;
het bruidje had een eigengemaakt eenvoudig
kleedje aan; 's middags vertrokken zij naar den
Haag, waar Frank zich wilde vestigen, en de ge
heele gracht had er pleizier in zij waren met
hun drieën. Jansje vergezelde hen.
Frank bracht zijn jonge vrouw en schoonzuster
in een paar kamers, die hij „binnenshuis" had
gehuurd in een der nieuwe buurten; er was een
mooie ruime kamer bij, welke hij voor atelier
inrichtte.
„Nu vraag ik maar één ding van je, Rose,"
zeide hij, „dat je je op je gemak stelt en heel,
heel gewoon doet."
De eerste indrukken, die Rose-Marie van haar
leven als getrouwde vrouw ontving, waren niet
onaangenaam. Zij was den heelen dag bijna alleen
met Jansje, want Frank ging aan zee schetsen
maken. De kamers waren net gemeubeld en zij
hadden niets te doen; eten, bediening, alles was
er onder begrepen. Rose-Marie zocht en vond ook
werk, de stille nette omgeving deed haar goed; zij
en daardoor was Poincaré genoodzaakt, wilde
hij voldoen aan zijn aanvaarde opdracht tot
vorming van een kabinet, om een minis.erie
te vormen, zonder kopstukken der linkerzijde.
Het gevormde ministerie beteekent dus een
verschuiving naar rechts. De radicaal-socia
listen gaan in de oppositie en hebben reeds
contact gezocht met de socialisten. De meer
derheid van Poincaré is daardoor beduidend
geslonken, doch men berekent, dat hij alsnog
over voldoende meerderheid beschikt, om de
aanneming der begrooting te verzekeren.
Poincaré hoeft zelf geen portefeuille aanvaard
aangezien hij tijdens de voor Frankrijk zoo
gewichtige onderhandelingen te Berlijn over
de herstelbetalingen, zich waarschijnlijk naar
Berlijn zal begeven. Het Fransche regeerings-
scheepje dobbert weer op de politieke baren,
de bemanning in d- stuurman zijn bekwaam en
ervaren, doch of het ondanks dit alles een lang
leven za! hebben, valt te betwijfelen.
(Adv.)
In Roemenie is de regeeringscrisis opgelost
door de vorming van een kabinet der boeren
partij, onder leiding van Maniu. De liberalen
hebben dus voorloopig de nederlaag geleden
en hebben voor de eischen van Maniu moeten
wijken. De taak waar Maniu zich geplaatst
ziet is geenszins gemakkelijk en het is zeer
de vraag, of hij zijn partij een dienst heeft
gedaan, door nu reeds de regeeringsverant-
woordelijkheid te aanvaarden. Het zal een
ware krachtproef worden om den achterge
laten desolaten boedel te beredderen. Siaagt
hij hierin niet, dan zullen de liberalen hem
verwijten, dat hij niet in staat is tot regeeren.
De berichten over de uitbarstingen der Etna,
dacht met siddering terug aan de onwelriekende
gracht met haar bloemennaam en aan de ruwe
tapperij, waar zij, de dochter van een zeeofficier,
eiken werkman bedienen moest. Jansje sprak tel
kens haar tevredenheid uit, en met geen mogelijk
heid zou zij kunnen opgeven, wat haar ontbrak.
Frank ging zijn eigen weg, hij kwam soms eten,
soms ook niet; hij sprak weinig en was altijd in
gedachten. Rose-Marie kwam hem steeds vriende
lijk tegemoet en verhaalde hem dan allerlei kleine
voorvallen uit haar beider leven; hij luisterde zeer
afgetrokken.
„Scheelt er iets aan?" vroeg zij dan bezorgd.
„Neen, Rose, neen! maar ik denk aan mijn
schilderij, ik heb al mijn vermogens noodig om
inwendig te zien; spoedig zal ik je lastig moeten
vallen."
Hij had zijn album vol krabbels van de zee, die
hij te Scheveningen ging bestudeeren; soms nam
hij zijn vrouw mee en wandelde met haar langs
het strand; het was September en dikwijls slecht
weer, het badseizoen liep ten einde en de gasten
gingen heen. Rose-Marie had zoo gaarne eens met
hem over gewone dingen gesproken, maar hij ging
op in zijn luchten en tonen, in zijn stemmingen
en kleuren.
„Is er nu niets in de wereld belangrijker dan
dat schilderij?" vroeg zij zichzelf af, en dan zag
zij hem van terzijde aan en dacht dan hoe heel
anders het zou wezen als Frank niet altijd bezig
was met zijn kunst, maar ook met haar.
(Wordt vervolgd.)
