IAFIE S. Vin DEE PLAST
NIGROIDS
IASTRAAT MIDDELHARNIS
OpenbareVrijwillige Verkooping
IS met
rerk is onze reclame
ZATERDAG
8 September 1928
EERSTE BLAD
ROSA MARINA
Handwondjes
PUROL
fibuut van
deze het
[an Londen
chill, noch
foincaré of
tfew York
arkt waren
Ideren, 229
pammeren,
Ie. 45-47|
17 c., 50 c
B0-82| c.;
c. 39|c.
1 was ruim.
|zen kwam
koe ging
feren waren
pdaar geen
I flink, han-
vrij wel op
fplaar giDg
Ichapen en
1, de handel
jen bleven
tens waren
andel vlug
looger dan
prkt waren
waarvan
(.02-1.14,
),80-0 90
|k-en kalf-
94 vette
tal. 76-84
[levend ge-
- 22, 108
schapen f 38 tot f 40 beiden per stuk; 520
overz. en Geldersche varkens, le kwal. 92 - 93
ct., 2e kwal. 91-92 ct., vette varkens89-91
ct. per Kg. slachtgewicht; 47 paarden f 100-
f 220 per stuk, mindere soorten f68 a f80.
Boter, Kaas en Bieren.
APELDOORN, 8 September. Aanvoer
80.000 eieren van 7-8 per 100 stuks,
middelprijs 7.75. Handel vlug.
OUDEWATER, 8 September. Kaas. Aan
voer 154 partijen, tezamen 6930 stuks, we
gende 34.650 kg. Eerste soort Gouda met
R.M. 54-58, dito mindere qual. ƒ52-54,
zonder R M. 48—52. Handel matig.
ROERMOND, 3 Sept. Eiermijn. Aanvoer
2.750.000 stuks, Kippeneieren J 7.40—8 20,
idem kleine 6.50 7 30, eendeneieren
f 6 50-7.20.
TIEL, 3 September. Aangevoerd 32 kg.
boter, pry's ƒ2.20 2.40; 130.000 stuks eieren.
De groothandel besteedde van f 7 30-8 per
100 stuks. Particulieren van 5 - 8 c. per stuk.
Granen enz., Meel en Oliën.
ROTTERDAM, 3 September. Binnenland-
sche Granen en Peulvruchten. Tarwe met
ruim aanbod lager verkocht van 11.25-
11 f byzondere gevallen iets meer betaald,
voerkwaliteit van 10.75-11, Rogge 10 75
11. Gerst Chevalier ƒ1150—12. Haver
van 11 11,25. Erwten kleine groene prijs
houdend verkocht van 20-22 50. Alles per
110 K.G.
Groenten, Fruit en Aardappelen.
ROTTERDAM, 3 Sept. Heden waren de
prijzen der aardappelen als volgtBrielsche
eigenheimers f 2.90- 3 30, Zeeuwscbe blauwe
f 3.15 3.75, dito eigenheimers f 2 25—2 75,
dito bonte f3.15 3 75, blauwe eigenheimers
f 2 80-3, Westl. zandronde 7-8 ct. p.kg,
poters f 1 75-2. Aanvoer flink, kalme vraag.
AMSTERDAM, 3 Sept. Aardappelpryzen
zandaardappelen f5.20-5 40. overige prijzen
onveranderd. Aanvoer 7 ladiDgen 1369HL.
ober a.s.
|jzing van
Jee zonder
(ordering
let belang
(chriftelijk
waartoe
■nteekeningen.
aan den Oudendijk
te MIDDELHARNIS,
kad. Sectie A nummer 590, groot
16 aren 86 centiaren, ten verzoeke
van den heer KL. VROEGINDEWEIJ
Jz. te Middelharnis.
Op Dinsdag 4 Septem
ber 1928, bij Inzet,
Op Dinsdag 11 Septem
ber 1928, bij Afslag,
telkens des avonds zeven uur
zomertijd in het Hotel MEIJER, aldaar.
Direct te aanvaarden.
Ruime Hypotheek beschikbaar
Notaris VAN BUUREN.
De Centrale Proeftuin
voor
Goeree en Overllakkee
te Middelharnis (Langeweg)
ls op eiken werkdag voor belangstel-
ledden GRATIS TOEGANKELIJK.
Desgewenscht geeft de tuinman alle
Inlichtingen, die mochten worden ver
langd.
FOTO'S zijn van Jansen. Ziet hem hier en daar!
allen, zijn hoofdpijn verdwenen en wat is zijn geheim
ijnpoeder van Dr. J. B. MEENK, gekocht bij een Drogist
luit wonder. Het is een nieuwe Jansen. Hij meldt, dat er
en handel is, dus opletten, dat U de echte poeders be-
gist, met de driehoekzegel E. M. B. achterop en het
3. MEENK in de poeder.
BRASKAMP, RIJSWIJK (Z.H.)
rELIEsR VANAF HET STATION
I A 1 rn Lompen, metalen, zolderoprnlmlngen.
lAAVJU Wij betalen de HOOGSTE prijzen.
HENDRIK WIJGERS,
lat 38a - Tel. 31748 - ROTTERDAM.
Prijs per kwartaal
Losse nummers
ADVERTENTIËN
van 16 regels 1,20
Elke regel meer 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f 1,per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt iederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
N.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Middelharnis.
10E JAARGANG. - N°. 87
Week-revue.
Binnenland.
Utrecht staat voor den negentienden keer
weer in het teeken der jaarbeurs. Tot en met
13 September trekt alles wat met handel
en industrie in verband staat naar Utrecht.
Vanuit alle oorden en hoeken voeren de trei
nen ontelbare passagiers aan, die zich in
chaotische wanorde naar Vreeburg spoeden.
Alle zwartkqkers en dito voorspellingen ten
spijt is de jaarbeurs uitgegroeid tot haar
tegenwoordigen omvang, vormt zy een on-
misbaren schakel in het handelsverkeer. Het
eerste kermisachtige is verdwenen, heel het
wezen der beurs ademt een geest van zake
lijke eenvoud en doelmatigheid. Standhouders
worden niet langer geplaagd door nieuws
gierige dagjesmenschen, die beslag komen
leggen op hun kostbaren tijd. Want zoo ooit,
dan geldt hier „tyd is geld", want behalve
de bestaande relaties, moeten er nieuwe
worden aangeknoopt en heeft ieder zich te
oriënteeren wat voor nieuws er in zyn
branche wordt gebracht. Er heerscht een
gezellige bedryvigheid in Utrecht, waarover
de Utrechtenaren zich terecht verheugen.
De lezer zal zich nog wel herinneren, dat
het s.s. „lusulinde" van den Rotterdamsche
Lloyd, in Mei j 1. zoo'n ongelukkige uit- en
thuisreis heeft gemaakt, in verband met
ziektegevallen die zelfs den dood van eenige
opvarenden ten gevolge hadden. Naar den
oorzaak dezer ziekte, die eerst als angina is
aangeduid, hebben vooraanstaande hygiëni
sche autoriteiten een onderzoek ingesteld en
hierover rapport uitgebracht. Dit rapport
komt tot de conclusie dat de ziekte geen
angina doch roodvonk is geweest, zoodat bier
een ernstige medische fout is begaan. Zoowel
de scheeparts, als de doktoren te Weltevreden
en Priok hebben zich leelijk vergist volgens
dit rapport. Ook een aan boord zynde officier
van gezondheid van het Indische leger was
er totaal Daast. Het is een zwarte bladzijde
in de geschiedenis der Nederlandsche genees
kunde, die zich anders in zoo'n gunstige
reputatie mag verheugen. De Rotterdamsche
Lloyd treft in dezen geen verwijt.
Indische medici zijn over dit rapport hevig
verontwaardigd en hebben hiertegen krachtig
geprotesteerd. Tusschen deskundigen is over
eenstemming een zeer moeilijk ding en de
heeren zullen het wel niet met elkaar eens
worden. Deze geheele geschiedenis is een
zeer dure les en het is te hopen dat zich
geen nieuwe gevallen voordoen, waardoor het
vertrouwen van het publiek opnieuw kan
worden geschokt.
Onze fiscus, die de reputatie heeft, dat ze
ons nog grondiger weet te plukken dan de
meest bekwame poelier zijn kippetjes, is er
niettemin van overtuigd, dat er nog slim*
melingen zyn, die te weinig belasting be
talen. Diegenen, die gedurende eenige jaren
opzettelijk een te lage opgave hebben ge
daan en die nu wel gedwongen zijn hiermede
voort te gaan, omdat ze anders in een lang
niet malsche boete vervallen, wordt nu
gelegenheid gegeven hieraan te ontkomen.
FEUILLETON.
DOOR
MELATI VAN JAVA.
Berouwvolle zondaren, die den inspecteur
vrijwillig met hun ontduikingen in kennis
stellen, krygen een navordering over de te
weinig betaalde belasting over de jaren, waar
voor de termyn voor navordering nog niet
is verstreken, dus over ten hoogste drie jaren,
zonder eenige verhooging. Er zal geen straf
vervolging worden ingesteld. Dat ook de
fiscus humaan is en zich aanpast aan het
nieuwe, blijkt uit het feit, dat eventueele
ontduikers, die niet in eens kunnen betalen,
dit ook op langen termyn kunnen doen. Dat
is dus zoo iets als een afdoening van pekel
zonden op afbetaling. Dit schynt wel het
nieuwste op het gebied der afbetaling en
termijnen, doch of het veel opgang zal ma
ken staat nog te bezien.
Buitenland.
Onder leiding van den Finschen minister
van Buitenlandsche zaken, Procope, is de
negende vergadering van den Volkenbond
geopend. Twee bekende grootheden worden
gemist en wel Chamberlain en Streseman.
Voor Streseman zijn de inspanningen te
Pary's te veel geweest enhy moet zich voor-
loopig ontzien. Chamberlain is eveneens ziek,
en er loopen zelfs geruchten, dat hij in ver
band met zyn ziekte zyn ontslag zal nemen.
Of de ziekte van Chamberlain verband houdt
met de ongunstige critiek op het Fransch-
Engelsche vlootaccoord en dat dit de reden
zou zyn, waarom Chamberlain zich wenscht
terug te trekken is niet bekend. Zoo onwaar
schijnlijk zou het trouwens niet zy'n. Als
leider der Duitsche delegatie is Herman
Müller aanwezig, die voor zijn vertrek naar
Genève eerst een bespreking heeft gehad
met Streseman, om volledig door dezen te
worden ingelicht over diens resultaten te
Pary's.
voor de keel
30 ets. per doosje
(Adv.)
Van de 55 staten, die lid van den bond
zyn, waren er by de opening 48 vertegen
woordigd. Voor en aleer de voorzitter de
openingsrede uitspreekt, is er in geheime
vergaderingen, conferenties enz. enz. al heel
wat pasklaar gemaakt en bekokstoofd. Ach
ter de schermen wordt altijd nog hard, zeer
hard gewerkt en al zitten de heeren aan de
blauwe meren van Zwitserland, al wordt er
te Genève de maag met oesters en champagne
gestreeld, er heerscht geen vacantiestem-
ming. Terwijl wij dit overzicht schrijven is
het groote politieke schaaktoumooi in vollen
gang. De voorzitter was in zyn openingsrede
zeer optimistisch over den arbeid der bond
in het afgeloopen jaar. Zoo'n openingsrede
brengt anders al heel weinig nieuws. Er
worden eenige complimentjes bij uitgedeeld
en zoo kreeg Colijn een pluim voor het ver
dienstelijke werk op het gebied der afschaf
fing van in- en uitvoerverboden en werden
de geesteiyke vaders van het Kellogg-pact
gehuldigd. In fraaie woorden wordt nog eens
het groote doel van den Volkenbond aan
geroerd, in theorie zijn ze het hierover al
g eens, en het leek ons werkelijk niet
overbodig, dat de voorzitter er op wees, dat
er met ernst moest worden getracht een
oplossing der talryke probleemen te zoeken.
Een vermakeiyk geval deed zich Dinsdag
tydens den namiddag voor. Nadat de voor
zitter de algemeene beschouwingen over het
rapport van den secretaris-generaal in zake
de werkzaamheden van den Volkenbond in
het afgeloopen jaar had geopend, moest hy
verklaren dat geen enkele staat een sprekeis-
lyst had ingeleverd en op zyn herhaalde
vraag of iemand het woord wenschte, volgde
er een algemeen stilzwygen. Dit is te merk
waardiger, aangezien bekend was, dat eenige
afgevaardigden met een voorbereide rede
voering in den zak zaten. Blijkbaar leden de
heeren aan plankenkoorts en had niemand
den moed het eerst voor den draad te komen.
Er zat niets anders op dan de vergadering
te sluiten en zoowel publiek als de journa
listen gingen verbaasd heen. De laatsten zal
het weinig gespeten hebben, aangezien ze
hierover ook geen uitvoerige artikelen be
hoeven te geven. Het iykt overigens niet de
manier om het oude en zieke aan talryke
kwalen laboreerende Europa weer wat op te
knappen.
De verwachting dat het Kellogg-pact op
nieuw de ontwapeningsactie zou ter sprake
brengen is tot heden niet bewaarheid. Tot
heden hebben 40 staten zich bereid verklaard
toe te treden tot het Kellogg-pact, doch de
geruchten dat Jhr. Loudon, de voorzitter van
de voorbereidende ontwapeningscommissie,
reeds stappen in deze richting heeft gedaan,
zijn tegengesproken. Voorloopig bestaat hier
op ook niet veel kans. Het fiasco der bespre
kingen in de commissie der Volkenbond, op
den aanmaak van wapens, maant tot voor
zichtigheid. En helaas is dit niet de eerste
mislukking dezer commissie. De zaak is
voornameiyk gestrand op de weigering van
Italië en Japan, welke staten weigerenjcon-
trole op hun wapenfabrieken (staatsfabrie
ken) toe te laten, omdat deze staten hierin
een aantasting zien hunner staats-souvereine-
teit. Alle pogingen in deze richting onder
nomen zy'n schitterend mislukt en ook heden
heeft de commissie weer voor een eerste klas
begrafenis kunnen zorgen.
Op het gebied der internationale ontwape
ning zijn er trouwens veel meer gebeurte
nissen, die ieder optimisme onderdrukken.
Amerika, het vaderland van het Kellogg-
pact, gaat gestadig voort met den verderen
aanbouw der vloot en het is zoo goed als
zeker, dat naast de ratificatie van het Kellogg-
pact eveneens zal worden besloten tot den
bouw van vfif kruisers in elk van de jaren
1929, 1930 en 1931. In totaal omvatten de
Amerikaansche vlootbouwplannen den aan
bouw van 43 moderne kruisers. Coolidge en
Kellogg hebben met nadruk verklaard, dat
het pact in geenerlei verband staat met de
nationale verdediging. Bovendien wordt er
in Amerika steeds weer betoogd, dat het
Fransch-Engelsche vlootaccoord gericht is
tegen de Vereenigde Staten. Het is dus vol
komen begrijpelijk dat hiervoor al heel weinig
enthousiasme in Amerika bestaat. E* daarom
heeft Kellogg op zijn terugreis van Pa
naar Amerika er voor bedankt om Londen
te bezoeken. Hij had geen tyd en meer dezer
uitvluchten, doch er was wel tijd te vinden
2)
„Ja, mijnheer!" antwoordde Rose-Marie, ,,'t Is
voor mijn zusje, begrijpt U, zij is zoo zwak en de
dokter zeide dat een paar weken aan het strand
haar geheel zouden opkwikken. Ik hoop dat het
waar is, niet waar, kind?" en zij knikte haar
vriendelijk, lachend toe.
„Het zal toch niet helpen," was het doffe, som
bere antwoord.
„Dat moet u niet zeggen. De zeelucht is ver
sterkend."
„'t Zal mij toch niet recht maken, en ik zal ook
niet alleen leeren loopen. Wat doet het er dan toe
of ik een beetje meer of minder ziek ben?"
„O foei, neenl" Het gezichtje zag er hopeloos
bedroefd uit, groote tranen parelden aan de randen
harer oogen, „je maakt me zoo verdrietig door
dat te zeggen Jans? Wordt maar eerst sterk en
dan zal je eens zien,"
„Wat zien?"
„Hoe gezondheid een mensch veranderen kan,"
antwoordde het zusje vriendelijk.
„Niet zoo'n gedrocht als ik," klonk het bittere
antwoord. Rose-Marie drukte haar gezicht tegen
de ruiten en streek telkens haastig en zenuwachtig
met de vingers langs de oogen; aan de beweging
van haar schouders kon men zien, dat zij heftig
tegen haar aandoening streed, eindelijk kon zij dit
niet meester worden, zij haalde haar zakdoekje
voor den dag en altijd naar buiten ziende, drukte
zij het tegen haar gelaat.
„Je moet zoo niet spreken," vermaande de heer,
„zie je dan niet hoe het je zuster verdriet doet?"
„Och, waarom is ze ook zoo laf; zij weet toch
dat er niets aan te doen is, of men al met me heen
en weer sjouwt, 't helpt niemendal, hoe gauwer
ik dood ben, hoe beter voor haar."
Rose-Marie was eindelijk klaar gekomen met
haar weerspannige tranen; zij keerde zich om en
nu zag zij er uit als een lentelandschap nog nat
van den dauw, maar reeds weer beschenen door
de zon.
„Och mijnheer I Dat meent zij zoo nieti Soms
alleen is ze wat verdrietig en dan zegt ze zulke
dingen, die mij pijn doen voor een oogenblikje,
maar 't as dadelijk weer over, want wij houden
zooveel van mekaar, niet waar, poes? En om mij
pleizier te doen zal zij goed genieten van de zee
lucht en we gaan samen in het zand liggen en
uren lang kijken naar de zee! De zee is zoo mooi,
zoo mooi Jans!"
„Heeft U de zee dan wel eens gezien?"
„Ja zeker, toen wij van Indië kwamen, maar
dat is al lang geleden, toen was Jans nog niet
geboren."
„Dat kan toch zoo lang niet zijn?"
„Dat was, Iaat eens kijken, ik word achttien cn
Jans is juist twaalf geworden en
De andere berekeningen werden zacht gedaan
en hun slotsom met een paar schalksche oogen
gegeven.
„Dus dit is dertien jaar geleden."
om met een groote boog om Engeland heen
te varen en Dublin aan te doen. Vandaar is
hy weer rechtstreeks naar het drooggelegde
Amerika vertrokken. Dat deze drooglegging
nog niet al te droog is, leert ons de onthulling
over corruptie in Philadelphia. Alles schynt
in Amerika opkoopbaar te zy'n, als het er om
gaat een neutje in de wacht te sleepen. Ook
op dit punt slaat Amerika records, doch dit
zijn geen records om zich op te laten voor
staan.
President Calles, de tegenwoordige voor-
loopige president isregeeringsmoe en wenscht
ingaande 1 Dec. het byitje er by neer te
leggen. Hy wenscht nooit weer in aanmerking
te komen. In een rede wees Calles er op,
dat de tyd waarin wedyverende generaals
met elkaar om de hoogste macht streden en
de uit-den-weg-ruiming van den eenen gene
raal door den anderen tot het verleden be
hoort en dat de weg voor een geordende
democratische regeermethode is gebaand.
Het begrip democratische regeermethode zal
hier wel erg rekbaar zyn en voor meerdere
uitleg vatbaar. Het ziet er nog niet naar uit,
dat de zoo ge wenschte toenadering tusschen
kerk en staat tot stand komt en indien de
opvolger van Calles in dezen niets meer weet
of wil bereiken dan zijn voorganger, dan ziet
het er met de democratische regeermethode
niet erg hoopvol uit en misschien nog min
der met de binnenlandsche rust.
In tegenstelling met Calles die het regeeren
meer dan moe is, heeft Achmed Bey Zogoe,
zich met veel pracht en praal de kroon van
Albanië op zfin hoofd laten zetteD.Hij draagt
nu voortaan den titel van Zogoe I, koning
der Albaneezen. Toen hij zich voor de plech
tigheid naar de Nationale Vergadering begaf,
liet hy zich door soldaten omringen, de
straten waardoor de stoet moest passeeren
waren geheel ontruimd, op de daken waren
ook nog soldaten geposteerd terwijl het
publiek op voldoende afstand werd gehou
den. Erg veel vertrouwen schijnt de nieuwe
vorst in zijn onderdanen dan toch niet te
hebben. Het begin lijkt al erg slecht. Vanuit
Italië waren ter opluistering groote partijen
vuurwerk gezonden. Dat ly kt wel wat over
bodig, want aan vuurwerk heeft de Balkan
nimmer gebrek gehad. Het vervelende is
evenwel altyd geweest, dat Europa altijd
voor dit vuurwerk zoo'n veel te duren prys
heeft moeten betalen.
Van de andere buitenlandsche berichten
vermelden we nog, dat de financieele schan
dalen in Duitschland, betreffende de Duitsche
oorlogsleeningen een nieuwe wending hebben
genomen, door de arrestatie van StinnisJr.
Een sterker voorbeeld van de snelheid waarin
de moderne mensch leeft, dan de geschie
denis der familie Stinnis is moeilijk aan te
halen. Voor weinige jaren is de oude Stiunis
er in geslaagd zich van eenvoudig kolen
handelaartje op te werken tot de machtigste
man van geheel Duitschland en eenige jaren
na zyn overlijden valt zyn heele concern in
puin, slechts weinig overlatende aan de
familie van de fabelachtige rijkdom. Inder
daad we leven meer dan snel, Stinnis Jr. die
plannen koesterde om den ouden glans der
firma te herstellen overdenkt achter een
dikke deur dat hiermede het laatste restje
reputatie der familie teloor gaat en dat niets
vergankelijker is als roem.
Rest ons voor dit overzicht te vermelden,
dat de Franscbe minister Bokanowski, minis
ter van handel, postery'en en de civiele lucht
vaart, bij een vliegongeluk te Toul met vier
anderen op tragische wyze om het leven is
gekomen. De minister had de feestelijkheden
te Sampigny, ter gelegenheid van het twee
jarig bewind van Poincaré tevens diens 68sten
geboortedag bygewoond. Dat is dus wel een
zeer treurig slot dezer feestelijkheden.
INGEZONDEN MEDEDEELING.
doen pijn bij den arbeid en leiden
vaak tot verzwering of bloed
vergiftiging. Reinig ze altijd dade
lijk en behandel ze verder met
Doos 30-60-90 ct.
Rusland en het Bolsjewisme.
ii.
Ik begin dus mijne zéér beknopte beschrij
ving van Rusland, om bij het behandelen
van het Bolsjewisme van een en ander een
betere voorstelling te kunnen maken, terwfil
ik gebruik maak van eenige oude nummers
van de „Zurnal Ministersva narodnago pro*
vescenija" (een officieel blad, door 't ministerie
uitgegeven) en my'n dagboek.
De oudste berichten over Rusland en zyn
bewoners vinden we by Herodot, den oudsten
Griekschen geschiedschrijver (500 j. v.Chr.).
Volgens hem bewoonden de Scyten en de
Sarmaten de streek vanaf de Zwarte Zee tot
aan het Noorden. De Sarmaten bestonden uit
verschillende volksstammen, waarvan de
Slavoniêrs het grootste deel uitmaakten. Om
nu al die verschillende volksstammen (112)
te gaan opsommen zou te vervelend worden,
en trouwens, ik ken ze zelf niet.
By het lezen van deze beschry ving", moet
men steeds de toestanden van vöör den oorlog
in het oog houden, dus tot aan het jaar 1914.
Na dien tyd is, om zoo te zeggén, alles ver
anderd en omver geworpen.
Rusland (Rossija) omvat de grootste oos
telijke helft van Europa, N. Asië en N. W.
Centraal Asië met te samen 22.430.000 KM*,
of het 22ste deel van geheel de aardopper
vlakte, een zesde deel van al het vaste land,
of méér dan het dubbele van Europa. Bergen
van beteekenis heeft men er haast niet, alleen
in de Krim en den Oeralbijgevolg zyn de
landstreken eenvormig. De oppervlakte van
den grond is echter tamelijk golvend.
Géén land bezit zooveel stroomen en rivie
ren dan Rusland. Het klimaat is in 't alge
meen kontinentaal, en de temperatuur in
den zomer -|- 30° C. en in den winter
3G° C.
We kunnen Rusland in vier deelen ver
doelen, n.l. eerstens de Noordpoolstreek. Daar
is het 8 maanden winter, en begint de sneeuw
en het ijs eerst in Juni te smelten. Wat zou
dat voor onze steenkolenmagnaten een gun
stig afzetgebied zijnOnze moeder Natura
heeft echter in alles voorzien. In die streek
vindt men kleine birkenboomen en veel laag
struikgewas. Van landbouw is hier niets te
zien. De meeste daar voorkomende wilde
dieren zijn: het rendier, het goudhaasje, de
„Nu, als ik goed reken, dan was U toen pas vijf
en dat herinnert ge U toch nog?"
„O zoo goedl Als ik mijn oogen dicht doe dan
zie ik de zee, zoo prachtig, zoo groot, zoo wijd!"
Zij sloot werkelijk de oogen en maakte met de
hand een beweging om de uitgestrektheid der zee
voor te stellen. „Nu eens wit als melk en dan grijs
met gouden strepen of donkergroen en soms zoo
rood, zoo rood als gloeiend ijzer." En bijna zonder
eenigen overgang zich tot haar zusje buigend,
zeide zij met onbeschrijfelijke zachtheid in de stem:
„O Jans, wat mag je Onzen Lieven Heer danken,
dat Hij je zoo'n paar goede oogen heeft gegeven.
Verbeeld je, dat je eens blind was, dan zou je de
zee niet kunnen zien en dat was toch duizendmaal
erger dan nu!"
„Moet ik ook niet dankbaar zijn, dat ik niet
doof ben, dan zou ik al dat spektakel van daar
ginds niet kunnen hooren en dat ik niet stom ben?"
„St, st!" Zij drukte den vinger op de lippen,
„foei, Jansl"
De reiziger voelde zijn belangstelling steeds
klimmen. Hij was nog jong, maar hij had vee!
gezien, veel genoten, een zekere moeheid sprak
uit al zijn bewegingen. Zijn haar was even eigen
aardig geknipt als zijn baard, er was ook iets
vreemds in zijn kleeding en het verraste hem
blijkbaar op een allerbanaalst, doodeenvoudig
reisje iets te vinden, dat hem verstrooide, zelfs
amuseerde.
„Zijn de dames alleen op de wereld?" vroeg hij.
„De dames?" herhaalde Rose-Marie en toen zij
wat spotachtig glimlachte bleek het, dat ook deze
uitdrukking haar alleraardigst stond.
„Ik kan toch niet zeggen de heeren!" zoo ver
beterde hij zich en lachte zelf, aangestoken door
de gulle pret, die in de oogjes flonkerde van het
meisje, maar vooral in de kuiltjes, die zich telkens
in haar wangen groefden.
„Nu de dames," antwoordde zij thans, „zijn wel
alleen op reis, maar niet alleen op de wereld."
„Ik wou dat het waar was," mompelde Jansje,
„dat zou vrij wat gemakkelijker zijn."
„Foei Jans, zeg dat nu niet, als ik 't eens zei
was het minder erg, maar jij!"
En toen zich tot den vreemdeling wendend: „Ik
zei niet de volle waarheid daareven. Eigenlijk ben
ik wel alleen, ten minste als ik Jans niet had,
want ziet U, Jans is mijn half zusje. Haar vader,
met wie mijn moeder hertrouwde, leeft nog."
„Als je belieft, of hij nog leeft."
Weer een gebaar van tegenzin bij de oudste,
maar toch lachte zij een heel klein beetje mee.
„En uw beider moeder?"
„Ma is overleden."
De lach was plotseling overgegaan in een blik
vol van een weemoed, die ook de stem als met
tranen vervulde.
„En nu speelt u voor haar moeder?"
„Ja zeker, niet waar Jans? Moe en zus tegelijk,
we kunnen het zoo best met mekaar vinden, zoo
best. En wij gsfon nooit van mekaar af."
„En als ge eens trouwt?"
„Ik trouwen, verbeeld je, ik trouwen? Ik trouw
nooit."
„Nu nu, men kan nooit weten. Gestel ^ens dat
het gebeurde?"
„Dan, danja dan gaat Jans mee!"
„Een prettig vooruitzicht," dacht de jonkman,
en hardop vroeg hij:
„Is 'took onbeleefd als ik uw naam vraag?"
Snel werd een blik gewisseld tusschen de zusjes.
„Giesinger," antwoordde Jansje.
„En u woont in Amsterdam?"
„Ja, in Amsterdam."
„Zoo, daar woon ik ook."
Hij zweeg een poos en ging toen voort als om
ook een mededeeling te ontlokken.
„In de Vondelstraat."
„Zoo."
Het meisje sloot haar lippen zoo vast op elkander
al zou het voortaan elk woord onmogelijk worden,
die barrière voorbij te gaan.
„Het adres mag 't licht niet zien," dacht de
passagier. Hij zag eens door het raam en na een
poosje zwijgen, hernam hij:
„U sprak daar zooeven met zooveel opgewonden
heid van de zee; dadelijk is zij te zien, maar dan
moet u vóór gaan staan op het platform."
Haar oogen schitterden van verlangen, maar
dadelijk wierp ze een ongerusten blik op haar
zusje als moest zij eerst haar toestemming vragen.
„Ik geloof waarlijk dat die groote bang is voor
de kleine," dacht de andere, maar Jansje zeide
op mismoedigen toon.
„Nu, wees maar niet bang mij alleen te laten,
ze zullen mij niet stelen en als ze het deden
brachten ze mij toch dadelijk terug."
Rose-Marie ging naar buiten op het platform
staan, de stoomtram vloog tusschen de duinen,
die hier slechts schaarsch met lange, dorre gras
halmen en helm begroeid waren.
„Wat gaat het hier heerlijk vlug!" zeide het
meisje, „er is anders niet veel te zien. 't Lijkt wel
de woestijn."
(Wordt vervolgd).
