MAART
Let vooral op dit adres.
M ANN
EERSTE BLAD
„Hotel-Restaurant SIMONS"
OPENING
DAMES- EN HINDERHOEDEN
MODEMAGAZIJN
L. J. APPEL.
ÖIMBORM'S
flfANOL
MIMOSA-DROPPELS,
DE SALAMANDER
AdreM in „Onze Eilanden"
ZATERDAG
3 MAART 1928
DWAALLICHTEN.
Moeders
LOGEEREN
PIET SIMONS zorgt voor U
ter1
I ztjn1
[lend
Jeinej
lisch
lHetl
[zeer
8ni
pern j
??en
hger
1 hij
|gen
iaga
j uit
^een
ver-
Is ke
jden
in
3 de
"oen
Iber,
looi-
I jche
hongerig uitzagen. Yvonne Vieslct had
hooren zeggen dat, al hadden gevangenen
honger, mon hun toch geon eten mocht
geson. Eu dit, terwijl zij en haar viieudin-
ucljts niet zoo ergeo honger hadden sn --
eik ecu p;s-OLtvangen broodje in de hand
hiolöer. Zoo kwam hel, dat Yvonne, uit
een ingeving van baar kinderhart, door liet
schoolhek heen een Fransch soldaat haar
broodje toestople. Hetgeen door een Duitsch
soldaat werd gezien. In het volgende oogen-
blik nam deze zijn geweer op, legde op het
kind aan en vuurde. Doodeljjk getroffen
stortte Yvonne neer. Een kreet van afschuw
ging uit de aanwezigen op.
Thans willen alle vaders en moeders van
Marchienne-au-Pont tegen den tienden Wa-
peDstilstandsdag, het geld bijeenbrengen om
een monument neer te zetten voor het on
gelukkig kind, slachtoffer van een goed hart,
maar vooral van blinden oorlogswaanzin.
Yan het comité zyn de-Belgische gezant te
Londen, Cattier de Marchienne,en de burge
meester van het stadje, de heer Fesier, voor-
zittel s.
Nog erger.
Marietje. „Verbeeld je, mijn tante heeft
valsch haar en valsche tanden."
Jenny. „O, dat is niets; pa zegt dat mijn
tante een valsche tong heeft."
LT V. D. TAKSTRAAT
Zaterdag a.s.desmiddags2 uur
gelijks
|m. en van
afspraak.
236.
van een naar de eischen
des tijds ingericht
OP HET ZANDPAD B 274
Beleefd aanbevelend,
MIDDELHARNIS.
3ehaisvanafdeFa.VisvanHeemstSCo.
lutmastt
LAAT NIET LOS
BREUKBANDEN J_
alle soorten met en zonder veer I
GENEESMIDDELEN
tegen Urinekwalen, Vrouwen
ziekten, enz.
SANTOLMIDIE f 2,25 per flacon.
INJECTIE f 1,— per flacon.
Vraagt onze bekende
ter regeling v. d. bloedsomloop
falen nooit, succes verzekerd.
Al onze goederen worden onder volle
garantie verkocht. Niet goed, geld
terug.
IV Let op het adres:
Kipstraat 43, ROTTERDAM.
Inlichtingen gratis ook per brief.
Schoone volle lichaamsvormen door
onze Oostersche krachtpillen, een
Gulen per flacon van 80 pillen.
Prijs per kwartaal
Losse nummers
Advertentiën v. 1—6 regels 1,20
Elke regel meer. 0,20
Bij contract aanzienlijk korting.
Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen
f 1,— per plaatsing tot een maximum
van 10 regels, elke regel meer 15 cent.
Dit blad verschijnt lederen
Woensdag- en Zaterdagmorgen.
Het wordt uitgegeven door de
fJ.V. Uitgeversmaatschappij
„Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15
Voorstraat Hiddelharnis.
10E JAARGANG. N°. 35
TubereMlose-tiestrtjdaaig.
De tijd ligt nog niet zoover achter ons,
'tis pas 20 a 25 jaar geleden, dat men
zich ten onzent ernstig ongerust maakte
over het groote aantal slachtoffers, dat de
Witte Dood, waarmee men de tering be-
titelde, tot zich trok. Eigenlijk was het in
die jaren niet erger dan anders, maar 't
was vooral de statische wetenschap die
onze oogen toen voor de werkelijkheid
opende en met de koude, doch onaan
tastbare cijfers den omvang der verschrik
kelijke volksziekte blootlegde. We werden
wakker geschud uit onzen dommel en
met fiksche energie, die we dankten aan
het sociaal ontwaken der massa in het
begin dezer eeuw, zijn we aan het werk
getogen om de ziekte te bestrijden, min
der door methoden van genezing, die
eigenlijk onbekend waren en nog zijn, dan
wel door een wijziging te brengen in de
sociale omstandigheden, waarin de tuber
culose haar bestaans- en ontwikkelings
mogelijkheden vond. Speciale vereenigin-
gen tot bestrijding der tuberculose werden
opgericht die in Amsterdam bestaat nu
bijna 23 jaar, te Rotterdam 24, te 's Hage
22 jaar en hoewel aanvankelijk veel
vooroordeel bekampt moest worden, zijn
langzamerhand tastbare resultaten verkre
gen. De menschen hebben geleerd om
het kwaad onder de oogen te zien; ze
laten zich tijdig onderzoeken en behan
delen, ze hebben respect gekregen voor
begrippen van hygiëne, ze hebben aan
vaard de leeringen omtrent doelmatige
voedingsmethoden en weten hun voordeel
te trekken uit de betere maatschappelijke
omstandigheden door een ruimere huis
vesting,
't Gevolg van deze actie is, dat het aantal
dat de sterfte aan tuberculose op het plat
teland niet in dezelfde gunstige mate ver
minderd is, als in de steden Maar toch
is deze tegenstelling slechts schijnbaar.
Jaren geleden hoorden of lazen we
eens 'n„mop":
Zeg, zoo was de vraag, weet je,
waarom het op het platteland zoo ge
zond is?
Omdat de boeren hun deur altijd
dicht houden luidde 't antwoord.
Daarin ligt een kern van waarheid. De
onmetelijke luchtmassa's, die over onze
heiden en weiden rust, zal niet noemens
waard verontreinigd worden als de boeren
hun deuren openzetten maar wèl is het
juist, dat de boeren, die toch eigenlijk
onder zulke gunstige omstandigheden
leven, hun eigen gezondheid dikwijls
ernstig te kort doen door de hygiënische
eischen af te wijzen, die de huidige me
dische wetenschap aan het leven stelt. De
buitenman vindt dat alles te gauw „mo
derne of steedsche malligheid", hij houdt
De plattelanders behoorden niet zoo
cynisch en laatdunkend over de medische
theoriën omtrent een hygiënische tevens-
wijze te oordeelen. De wetenschap ver
hoedde ons voor pest, cholera, pokken
en andere ziekten, die hier vroeger ge
regeld epidemisch voorkwamenals we
verstandig luisteren naar goeden raad, kun
nen we ook van den Witten Dood verlost
worden.
(Adv.)
ramen en deuren nog te veel „lekker-
warm" dicht, hij doet alles nog graag in
één kamer: eten, slapen,koken, wasschen
ook -al heeft hij meerdere vertrekken
tot zijn beschikking. Op sommige plaat
sen bestaat nog een onberedeneerd verzet
tegen bacterie-vrij leidingswater, omdat
„het putwater altijd goed geweest" isde
huidverzorging is vaak nog uiterst primi-
sterfgevallen, aan tuberculose, dat voor ons tief. Dat alles is oorzaak dat, verhoudings-
land in 1900 nog 20 per 10.000 inwoners gewijze, op het platteland meer menschen
bedroeg, in 1926 tot ongeveer 7 was ge
daald en dat uit die geleidelijke daling
geconcludeerd mag worden, dat er een
toekomst in het verschiet ligt, waarin de
tuberculose een overwonnen ziekte mag
worden geheeten.
„Laat licht, lucht en zon in uwe wonin
gen treden!" hebben de propagandisten
van de vereenigingen tot bestrijding der
tuberculose ons jaar op jaar en, zooals
de feiten uitwijzen niet zonder succes
toegeroepen. En als de lijders aan de ver
schrikkelijke ziekte, onder ongunstige
sociale omstandigheden bij zich thuis, geen
genezing konden vinden, dan werden ze
naar sanatoria vervoerd die op verschil
lende plaatsen aan zee of te midden der
bosschen waren opgericht, en meestal
vonden ze daar herstel. Die frissche en
reine buitenlucht moet dus wel gezond
zijn. En toch wijzen de statistieken uit
aan tuberculose sterven dan in de steden,
Het verslag, dat we dezer dagen van de
Amsterdamsche vereeniging tot bestrijding
der tuberculose ontvingen, wijst nog eens
duidelijk op die verschillen. In zoo'n
groote, dicht bevolkte stad, moeten de
levensomstandigheden toch wel veel on
gunstiger zijn dan buiten, op het land. En
toch was het gemiddelde sterftecijfer
aan tuberculose in de jaren 19221926
per 10.000 inwoners, gemiddeld:
in Amsterdam', nog niet ten volle
10 per jaar.
in de Zaanstreekwaar wèl in
dustrie, maar weinig landbouw
is, bleef het cijfer nog iets be
neden dat getal, maar
in de landbouw gemeenten, Mar
ken, Broek in Waterland, Ou-
der-Amstel, Diemen, Landsmeer,
Monnikendam en Nieuwer-Am-
stel, waren die cijfers respectie
velijk 25, 17, 17, 14, 14 en 13.
FEUILLETON.
E. WERNER
VERTALING VAN HERMINA.
Geautoriseerde uitgave van D. BOLLE.)
44)
De jonge vrouw liet hare hand langzaam van
zijn- arm afglijden en sloeg de oogen neer bij deze
koele afwijzing van haar bijna smeekend verzoek
het eerste dat zij hem deed, sedert zij zijne vrouw
was.
„Standhouden!" herhaalde zij zacht. „Dat doe
ik; maar ik hoopte, dat gij mij daarbij ter zijde
zoudt blijven."
„Dit is voor het oogenblik mij niet mogelijk.
Overigens verstaat ge meesterlijk de kunst om van
je af te spreken. Dat hebt ge mij en het geheele
hof vandaag getoond maar ik vertrouw dat ge
den wenk, dien ik je straks heb gegeven, opvolgen
en voortaan wat voorzichtiger in je antwoorden
zijn zult. In elk geval blijft ge op Furstensteia,
totdat ik je hier weer kom afhalen."
Adelheid zweeg; zij begreep dat ze haar zin niet
zou krijgen. Walmoden trad weer op zijn schrijf
tafel toe en borg de ontvangen stukken achter slot.
Nu namTiij het blad weer ter hand, waarop hij het
antwoord had geschreven, en vouwde dit samen.
„Nog iets, Adelheid!" zeide hij als ter loops.
„De jonge vorst Adelsberg was vandaag onop-
Week-revtte.
Binnenland.
Wij waren deze week in de gelegenheid
het vertrek van de reddingsboot „Schutte-
vaer van Rotterdam naar Amerika bij te
wonen. Er bestond voor dit vertrek in Rot
terdam zeer groote belangstelling en duizen
den gaven door hun aanwezigheid blijk van
hun medeleven met deze moedige poging.
Zooals de lezer bekend zal zijn, bestaat de
geheele bemanning van het kleine bootje
uit vier personen, waaronder de heer Schutr
tevaer. Op waardige wijze is het bootje tot
Hoek van Holland uitgeleide gedaaD, door
een groot aantal volgbooten, terwijl ook
langs den geheelen waterweg honderden het
vertrek gadesloegen. Het is een buitenge
woon zware tocht voor zoo'n onnoozel
nootedopje, doch zoowel de constructie van
het bootje, als de uitmuntende bemanning
wettigt de verwachtte g, dat abnormale moeir
lijkheden voorbehouden, het veilig en wel
te New York zal aankomen. Voor Schutte-
vaer zou het een schitterende belooning zijn
voor zijn doorzettingsvermogen, welke on
danks de vele moeilijkheden nooit is verslapt.
Door middel van de radioinstallatie aan
boord, zullen w£j in staat zijn, deze moedige
mannen op hun verdere tocht te vergezellen
Wij hebben op zecvaartgebied een kostbare
reputatie hoog te houden en daarom is het
dubbel te wenschen, dat deze vier mannen
er in zullen slagen, deze reputatie-nogeens
te onderstreepen.
Zoodra de oorlogsbegrooting in de Kamer
is, blykt steeds weer hoeveel legerspecialisten
we toch wel in onze Kamer hebben, Het
aantal sprekers is steeds bijzonder groot en
de minister van oorlog heeft de dankbare
taak de van alle kanten losbrekende critiek
te weerleggen. Dit bleek ook nu weer dui
delijk bij de behandeling van de Capitulanten-
wet. Vry'wel de eenige die in dit ontwerp
nog iets goeds wist te ontdekken, was de
minister. Dit is wel een der meest ondank
bare baantjes. Een deel onzer Kamer zou
liefst alle gelden voor leger en vloot schrap
pen, terwijl de voorstanders voor een be
hoorlijke encaareerteg en bewapening van
ons leger, van den minister schijnen te ver
wachten, dat deze uit een soort van geheim
zinnig goocheldoosje allerlei moois kan doen
te voorschijn komen, zonder dat het iets
kost. Indien de aangevoerde argumenten tegen
dit ontwerp juist zijn, dan dringt zich de
vraag direct naar voren, of de nu niet be
kwaam geachto capitulanten, eventueel in
oorlogstijd wel bekwaam genoeg zijn, hun
zware oorlogstaak te vervullen. De minister
maakte een einde aan de debatten hierover,
door schorsing der behandeling te vragen.
Voorloopig is hiermede deze capitulanten-
geschiedenis van de baan.
G-ed. Staten van Friesland hebben in de mo
tiveering "'hunner weigering tot goedkeuring
der begrooting van Smallingerland duidelyk
hun meening over deze ergerlijke knoeie
rijen bij de gasfabrieken kenbaar gemaakt.
Volgens dit standpunt is het onverantwoor
delijk, dergelijke onbetrouwbare ambtenaren
in hun verantwoordelijke posities te hand
haven. Indien dit standpunt streng zou wor
den doorgevoerd, dan zullen er in de eerste
weken zeer veel vacatures voor gasdirecteur
ontstaan. Een dergelijke functionaris moet
natuurlijk ten volle kunnen worden ver
trouwd en een directeur, welke reeds jaren
lang retourcommissies heeft genoten, heeft
blyk gegeven, dat hij absoluut onbetrouwbaar
is. Blij ven dezen in hun functie gehandhaafd,
dan is' het zeker te verwachten, dat het voor
loopig eenigszins onderdrukte kwaad opnieuw
weer welig zal gaan tieren, tot groote schade
zoowel van de gemeenschap, als van de repu
tatie van de ambtenaren. Zachte dokters
maken stinkende wonden en het is noodig,
dat het mes diep in de wonde wordt gezet,
opdat alle vuil grondig wordt verwijderd.
Minister Kan, die onvermoeid er op uit is,
de werkeloosheid te bestrijden, heeft zich
alvorens de werkelooze Schiedammers naar
het Eenerveld vertrekken, persoonlijk van
de getroffen maatregelen omtrent de huis
vesting overtuigd. Dank zij de prijzenswaar
dige ijver, waarmede minister Kan de werk
keloosheid tracht te bestrijden, is niet alleen
voor het heden productief werk voor de werke-
loozen gevonden, doch de getroffen maat
regelen scheppen ook voor de toekomst meer
werkgelegenheid. Immers de woeste gronden,
welke in het Noorden in cultuur worden
gebracht, geven in de toekomst aan honder
den gezinnen werkgelegenheid. Hierdoor
wordt er dus blijvend tot een bestrijding
der werkeloosheid gewerkt en dat de minis
ter een zeer warme belangstelling voor dit
werk heeft, blykt wel uit de vele reizen die
hiervoor worden ondernomen. Veel is er dooi
de steun van dezen minister tot stand
bracht op dit gebied en het is te hopen, dat
de optimistische verwachtingen van den
minister in de toekomst niet worden teleur-
INGEZONDEN MEDEDEELING.
Wrijft een weinig PUROL tusschen de
handen en strijkt het door de haren Uwer
kinderenhoofdhuid en haar blijven dan rein
en gezond en de groeikracht der haren wordt
er door bevorderd, 't Voldoet iedereen.
hand is er eenige beterschap ontstaan en van
samenwerking is al lang geen sprake meer
en bestaat hoogstens in een theoretisch be
toog, of in een vaag besluit, dat ons practisch
geen haar verder brengt. Het oorspronkelijke
blijspel is veranderd in een drama, en het
laatst restje prestige van den Volkenbond is
dezer dagen verdwenen.
Nadat eerst Litauen openlijk blijkt geeft,
dat het niet van plan is zich aan de afgelegde
beloften te houden, maakt Hongarije, ge
steund door Italië nog erger, doordesmok-
kelaffaire met machinegeweren. In strijd
met de bepalingen van den Volkenbond wer
den deze machinegeweren binnengesmokkeld
en nadat dit eindelijk openlijk uitlekte, wor
den de protesten van den Volkenbond een
voudig genegeerd en de bewijzen van deze
smokkelzaak weggevaagd. "Wij worden straks
gelukkig gemaakt met een veiligheidstoe
stand, steunende op papieren verdragen,
welke door wantrouwen zijn ondermijnd. Dit
is de oorzaak, waarom al deze verdragen
practisch van ieder nut zyn
houdelijk in je nabijheid; hij betoont je zijn hulde
wel wat in het oog loopend."
„Verlangt ge, dat ik die hulde afwijs?" vroeg zij
onverschillig.
„Neen; ik verzoek je alleen, haar binnen de
noodzakelijke perken te houden, zoodat. er niet
noodeloos over gepraat wordt. Ik denk er niet aan,
je ecnigen dwang in den omvang met anderen op
te leggen. Wij leven en bewegen ons niet in burger-
Iijke omstandigheden, en in mijne positie zou ik
mij bespottelijk aanstellen, als ik mij als jaloersch
echtgenoot deed kennen, en elke attentie, welke
men mijne vrouw bewijst, wantrouwend opmerkte
en afkeurde. Ik Iaat dit geheel aan je eigen tact
over en vertrouw je in dit opzicht onvoorwaarde
lijk.
Dit alles klonk zoo bedaard, zoo verstandig en
zoo vreeselijk onverschillig. Van ijverzucht moest
men mijnheer van Walmoden inderdaad vrijplei
ten; de onder geen stoelen of banken gestoken
bewondering van den jongen vorst boezemde hem
niet de minste bezorgdheid in en hij verliet zich
kalm op den „tact" van zijne vrouw.
„Ik ga het telegram even zolf bezorgen," ging
hij voort. „Zoolang de hertog hier is, hebben we.
een tèlegraafbureau in het kasteel. Schel om
je kamenier, kindlief, ge ziet wat bleek en zijt waar
schijnlijk moe Goedennacht!"
Hiermede verwijderde hij zich, maar Adelheid
volgde den ontvangen raad niet op. Zij was weder
om aan het venster getreden en een half bittere,
half droevige uitdrukking speelde haar om de
lippen. Nog nooit had zij 't zóó duidelijk gevoeld
als nu, dat zij voor haar achtgenoot niets was dan
een schitterend sieraad, waarmede men pronkt
een vrouw, die men steeds «net de grootste beleefd-
Buitenland.
Een groot gedeelte van de wereldbelang-
stelling concentreert zich op Geneve. Hier
speelt de zooveelste acte van de wereld-revue
onder regie van de groote mogendheden.
Deze bezetten hierin de beste rollen en de
vertegenwoordigers der kleinere mogend
heden funtioneeren in dit groote drama als
figuranten, welke op comando met armjes
en beentjes slaan. Evenals een of ander
tooneelstuk of film, is ook de Volkenbond
met veel reclame aangekondigd- De eenvou
dige van ziel moest iu het begin wel de
indruk krijgen, alsof het slechts een kwestie
van eenige maanden zou zijn om hetaardsch
paradijs te scheppen. De groote oorlog had
de krachten van het oude Europa dermate
ondermijnd, dat het ernstig ziek was en onder
de invloed hiervan is de Volkenbond ont
staan. Evenals by iedere ernstige ziekte,
werd toen volkomen beseft wat een goede
gezondheid waard is en de goede voornemens
tijdens deze ernstige crisus afgelegd, zjjn
legio. Doch al deze mooie voornemens zjjn
nu reeds lang weer vergeten. Zoo langzamer
In den Rijksdag is door de vice-kanselier
Hergt de regeeringsverklaring over het nood-
program afgelegd. Dit noodprogram omvat
voorstellen tot regeling van schadeloosstelling
aan degenen, die door den oorlog en de
liquidatie zijn benadeeld, een steunregeling
voor den noodlijdende landbouw en maat
regelen voor maatschappeffjken steun aan
de kleine rentetrekkers en de invaliden. De
regeeringsverklaring legt er de nadruk op,
dat dit noodprogram één onverbreekbaar
geheel vormt, zoodat verwerping van een
dezer voorstellen tevens de uitvoering van
de andere maatregelen zal beletten. De keuze
is dus ten zeerste beperkt en er zal hoogstens
eenige kleine wijzigingen in kunnen ont
staan. Verder werd in deze regeeringsver
klaring aangekondigd, dat de verkiezingen
de laatste helft van Mei zullen worden
gehouden. Er zal dan evenwel flink moeten
worden aangepakt, wil het geheele nood
program voor dien tijd zftn afgewerkt.
heid en vriendelijkheid behandelt, omdat men met
hare hand een vorstelijk vermogen heeft ontvan
gen, en die men met dezelfde beleefdheid een ver
zoek afslaat, waaraan men toch zoo gemakkelijk
zou kunnen voldoen.
Nachtelijke duisternis breidde zich uit over het
bosch, de hemel was bewolkt, slechts hier en daar
flikkerde een enkele ster aan het uitspansel, en
naar dat donkere zwerk zag thans een aangezicht
op, niet koel en trotsch en kalm, zooals de wereld
't gewoonlijk te zien kreeg, maar met een angstig
smeeltende uitdrukking.
De jonge vrouw hield beide handen tegen de
borst gedrukt, alsof haar hier iets pijn deed. Ze
had immers willen vluchten voor de onbekende
macht, die zij reeds lang had voelen naderen en
die haar steeds meer en steeds dichter omsingelde,
ze had bescherming bij haar man willen zoeken
vergeefs! Hij ging heen en liet haar achter, en een
ander bleef, een ander, die niet zijne donkere
vurige oogen, met zijn welluidende stem zulk een
geheimzinnige, onweerstaanbare aantrekkings
kracht op haar uitoefende. „Adat" Die naam met
zijngwonderlijk zoeten klank ruischte haar hoog
als een stem' uit de geestenwereld in de ooren.
't Was immers haar naam, dien de heldin uit de
„Arivana" droeg.
't Was October geworden en de herfst begon zich
reeds met nadruk te doen gelden. Het loof van de
boomen vertoonde allerlei bonte tinten, het land
schap lag 's morgens en 's avonds in nevelen ver
zonken en soms viel er 's nachts rijp, terwijl 't over
dag meestal fraai en zonnig weer was.
en het gebruiken van een middagmaal
is een kwestie van vertrouwen.
DOE ZULKS IN HET HUIS WAAR
UW VOOROUDERS DIT DEDEN.
BOERENVISMARKT 12, bij de Groote Kerk
te ROTTERDAM.
(Adv.)
Behalve het groote feest, dat al de bewoners uit
den omtrek op Furstenstein had vereenigd, en de
jachtpartijen, die in dezen tijd van het jaar na
tuurlijk op den voorgrond traden, hadden er geen
bijzondere feestelijkheden plaats. De hertog, zoo
wel als de hertogin, hield altijd meer van kleinere
gezelschappen, en zoo wilden zij zich de rust en
ongedwongenheid van hun najaarsverblijf niet
door luidruchtige vermaken laten verstoren. Des
te meer werden er uitstapjes in den omtrek ge
daan en de bergen te paard of te voet beklommen,
terwijl zich dagelijks eenige gasten aan de vorste-
ij ke tafel vereenigden.
Ook Adelheid en Walmoden behoorden tot dezen
uitverkoren kring. De hertogin, wie 't ter ooren
was gekomen, op welke wijs hare schoonzuster
der jonge vrouw hare positie trachtte te bemoei
lijken, maakte dit door dubbele vriendelijkheid
goed en noodigdc haar telkens bij zich, waarmede
de hertog, die den gezant en zijne vrouw bijzonder
wenschte te onderscheiden, 't volkomen eens was.
Walmoden zelf bevond zich nog te Berlijn; de
veertien dagen, die hij voor zijne reis had bepaald,
waren al voorbij en nog hoorde men niets van zijne
terugkomst.
Een bijna dagelijksche gast op Furstenstein was
Egon van Adelsberg, de verklaarde lieveling van
zijne vorstelijke bloedverwanten, en niét hem viel
ook zijn vriend Rojanow steeds de eer eener uït-
noodiging ten deel. De jonge vorst had 't wel ge
weten: Hartmut geleek een schitterende meteoor,
dien" ieders blik vol bewondering volgde en waar
van men volstrekt niet verwachtte, dat hij de
gewone banen van het hofleven zou gaan. Op ver
langen van de hertogin had hij zijne „Arivana"
reeds voorgelezen en hiermee alle mogelijke eer
ingelegd. De hertog had hem terstond de opvoe
ring van het drama in den hofschouwburg gewaar
borgd en prinses Sophie nam den jongen dichter
als haar bijzonderen gunsteling aan. De omgeving
volgde natuurlijk het voorbeeld der vorstelijke
personen eti volgde in dit geval maar al te gaarne.
De betoovering, welke die man nu eens op ieder
ander uitoefende, bleek ook hier niet zonder uit
werking
De jachtwagen van vorst Egon wachtte voor
het kasteel op Rodeck. 't Was nog vroeg in den
ochtend en de nevelachtige Octobermorgen scheen
een helderen, fraaien dag te belpven. Juist trad
Egon, van het hoofd tot de voeten in jachtkos
tuum gekleed op het terras, pratende met den
slotbewaarder, die hem volgde.
„En dus wilt gij ook eens een kijkje nemen van
de jacht?" vroeg hij, „Natuurlijk, als er iets te zien
valt, moet Peter Stadinger er bij zijnkMijn kamer
dienaar heeft mij ook al vrijaf gevraagd en ik
geloof dat de geheele bevolking van „het bosch"
vandaag uittrekt, om met ouden en jongen' naar
het jachtterrein te gaan."
„Ja, Hoogheid, zoo iets is er ook niet dikwijls
te zien," zeide Stadinger. „Die groote jachten
van het hof zijn in onze streken zeldzaam gewor
den. Gejaagd worclt er overal, maar dan zijn de
heeren meestal onder zich, zooals hier op Rodeck,
en als er geen dames bij zijn
„Dan is 't gruwelijk vervelend'." viel de vorst
in. „Zóó denk ik er óver, maar gij zijt anders zoo
ingenomen tegen de vrouwelijke sekse en roept
ach en wee, als iets, dat den canoniekep. leeftijd
nog niet heeft bereikt, de grenzen van Rodeck
overschrijdt. Hebt gij je op je ouden dag nog be
geerd?"