MAART Let vooral op dit adres. M ANN EERSTE BLAD „Hotel-Restaurant SIMONS" OPENING DAMES- EN HINDERHOEDEN MODEMAGAZIJN L. J. APPEL. ÖIMBORM'S flfANOL MIMOSA-DROPPELS, DE SALAMANDER AdreM in „Onze Eilanden" ZATERDAG 3 MAART 1928 DWAALLICHTEN. Moeders LOGEEREN PIET SIMONS zorgt voor U ter1 I ztjn1 [lend Jeinej lisch lHetl [zeer 8ni pern j ??en hger 1 hij |gen iaga j uit ^een ver- Is ke jden in 3 de "oen Iber, looi- I jche hongerig uitzagen. Yvonne Vieslct had hooren zeggen dat, al hadden gevangenen honger, mon hun toch geon eten mocht geson. Eu dit, terwijl zij en haar viieudin- ucljts niet zoo ergeo honger hadden sn -- eik ecu p;s-OLtvangen broodje in de hand hiolöer. Zoo kwam hel, dat Yvonne, uit een ingeving van baar kinderhart, door liet schoolhek heen een Fransch soldaat haar broodje toestople. Hetgeen door een Duitsch soldaat werd gezien. In het volgende oogen- blik nam deze zijn geweer op, legde op het kind aan en vuurde. Doodeljjk getroffen stortte Yvonne neer. Een kreet van afschuw ging uit de aanwezigen op. Thans willen alle vaders en moeders van Marchienne-au-Pont tegen den tienden Wa- peDstilstandsdag, het geld bijeenbrengen om een monument neer te zetten voor het on gelukkig kind, slachtoffer van een goed hart, maar vooral van blinden oorlogswaanzin. Yan het comité zyn de-Belgische gezant te Londen, Cattier de Marchienne,en de burge meester van het stadje, de heer Fesier, voor- zittel s. Nog erger. Marietje. „Verbeeld je, mijn tante heeft valsch haar en valsche tanden." Jenny. „O, dat is niets; pa zegt dat mijn tante een valsche tong heeft." LT V. D. TAKSTRAAT Zaterdag a.s.desmiddags2 uur gelijks |m. en van afspraak. 236. van een naar de eischen des tijds ingericht OP HET ZANDPAD B 274 Beleefd aanbevelend, MIDDELHARNIS. 3ehaisvanafdeFa.VisvanHeemstSCo. lutmastt LAAT NIET LOS BREUKBANDEN J_ alle soorten met en zonder veer I GENEESMIDDELEN tegen Urinekwalen, Vrouwen ziekten, enz. SANTOLMIDIE f 2,25 per flacon. INJECTIE f 1,— per flacon. Vraagt onze bekende ter regeling v. d. bloedsomloop falen nooit, succes verzekerd. Al onze goederen worden onder volle garantie verkocht. Niet goed, geld terug. IV Let op het adres: Kipstraat 43, ROTTERDAM. Inlichtingen gratis ook per brief. Schoone volle lichaamsvormen door onze Oostersche krachtpillen, een Gulen per flacon van 80 pillen. Prijs per kwartaal Losse nummers Advertentiën v. 1—6 regels 1,20 Elke regel meer. 0,20 Bij contract aanzienlijk korting. Dienstaanbiedingen en Dienstaanvragen f 1,— per plaatsing tot een maximum van 10 regels, elke regel meer 15 cent. Dit blad verschijnt lederen Woensdag- en Zaterdagmorgen. Het wordt uitgegeven door de fJ.V. Uitgeversmaatschappij „Onze Eilanden", Tel. Int. No. 15 Voorstraat Hiddelharnis. 10E JAARGANG. N°. 35 TubereMlose-tiestrtjdaaig. De tijd ligt nog niet zoover achter ons, 'tis pas 20 a 25 jaar geleden, dat men zich ten onzent ernstig ongerust maakte over het groote aantal slachtoffers, dat de Witte Dood, waarmee men de tering be- titelde, tot zich trok. Eigenlijk was het in die jaren niet erger dan anders, maar 't was vooral de statische wetenschap die onze oogen toen voor de werkelijkheid opende en met de koude, doch onaan tastbare cijfers den omvang der verschrik kelijke volksziekte blootlegde. We werden wakker geschud uit onzen dommel en met fiksche energie, die we dankten aan het sociaal ontwaken der massa in het begin dezer eeuw, zijn we aan het werk getogen om de ziekte te bestrijden, min der door methoden van genezing, die eigenlijk onbekend waren en nog zijn, dan wel door een wijziging te brengen in de sociale omstandigheden, waarin de tuber culose haar bestaans- en ontwikkelings mogelijkheden vond. Speciale vereenigin- gen tot bestrijding der tuberculose werden opgericht die in Amsterdam bestaat nu bijna 23 jaar, te Rotterdam 24, te 's Hage 22 jaar en hoewel aanvankelijk veel vooroordeel bekampt moest worden, zijn langzamerhand tastbare resultaten verkre gen. De menschen hebben geleerd om het kwaad onder de oogen te zien; ze laten zich tijdig onderzoeken en behan delen, ze hebben respect gekregen voor begrippen van hygiëne, ze hebben aan vaard de leeringen omtrent doelmatige voedingsmethoden en weten hun voordeel te trekken uit de betere maatschappelijke omstandigheden door een ruimere huis vesting, 't Gevolg van deze actie is, dat het aantal dat de sterfte aan tuberculose op het plat teland niet in dezelfde gunstige mate ver minderd is, als in de steden Maar toch is deze tegenstelling slechts schijnbaar. Jaren geleden hoorden of lazen we eens 'n„mop": Zeg, zoo was de vraag, weet je, waarom het op het platteland zoo ge zond is? Omdat de boeren hun deur altijd dicht houden luidde 't antwoord. Daarin ligt een kern van waarheid. De onmetelijke luchtmassa's, die over onze heiden en weiden rust, zal niet noemens waard verontreinigd worden als de boeren hun deuren openzetten maar wèl is het juist, dat de boeren, die toch eigenlijk onder zulke gunstige omstandigheden leven, hun eigen gezondheid dikwijls ernstig te kort doen door de hygiënische eischen af te wijzen, die de huidige me dische wetenschap aan het leven stelt. De buitenman vindt dat alles te gauw „mo derne of steedsche malligheid", hij houdt De plattelanders behoorden niet zoo cynisch en laatdunkend over de medische theoriën omtrent een hygiënische tevens- wijze te oordeelen. De wetenschap ver hoedde ons voor pest, cholera, pokken en andere ziekten, die hier vroeger ge regeld epidemisch voorkwamenals we verstandig luisteren naar goeden raad, kun nen we ook van den Witten Dood verlost worden. (Adv.) ramen en deuren nog te veel „lekker- warm" dicht, hij doet alles nog graag in één kamer: eten, slapen,koken, wasschen ook -al heeft hij meerdere vertrekken tot zijn beschikking. Op sommige plaat sen bestaat nog een onberedeneerd verzet tegen bacterie-vrij leidingswater, omdat „het putwater altijd goed geweest" isde huidverzorging is vaak nog uiterst primi- sterfgevallen, aan tuberculose, dat voor ons tief. Dat alles is oorzaak dat, verhoudings- land in 1900 nog 20 per 10.000 inwoners gewijze, op het platteland meer menschen bedroeg, in 1926 tot ongeveer 7 was ge daald en dat uit die geleidelijke daling geconcludeerd mag worden, dat er een toekomst in het verschiet ligt, waarin de tuberculose een overwonnen ziekte mag worden geheeten. „Laat licht, lucht en zon in uwe wonin gen treden!" hebben de propagandisten van de vereenigingen tot bestrijding der tuberculose ons jaar op jaar en, zooals de feiten uitwijzen niet zonder succes toegeroepen. En als de lijders aan de ver schrikkelijke ziekte, onder ongunstige sociale omstandigheden bij zich thuis, geen genezing konden vinden, dan werden ze naar sanatoria vervoerd die op verschil lende plaatsen aan zee of te midden der bosschen waren opgericht, en meestal vonden ze daar herstel. Die frissche en reine buitenlucht moet dus wel gezond zijn. En toch wijzen de statistieken uit aan tuberculose sterven dan in de steden, Het verslag, dat we dezer dagen van de Amsterdamsche vereeniging tot bestrijding der tuberculose ontvingen, wijst nog eens duidelijk op die verschillen. In zoo'n groote, dicht bevolkte stad, moeten de levensomstandigheden toch wel veel on gunstiger zijn dan buiten, op het land. En toch was het gemiddelde sterftecijfer aan tuberculose in de jaren 19221926 per 10.000 inwoners, gemiddeld: in Amsterdam', nog niet ten volle 10 per jaar. in de Zaanstreekwaar wèl in dustrie, maar weinig landbouw is, bleef het cijfer nog iets be neden dat getal, maar in de landbouw gemeenten, Mar ken, Broek in Waterland, Ou- der-Amstel, Diemen, Landsmeer, Monnikendam en Nieuwer-Am- stel, waren die cijfers respectie velijk 25, 17, 17, 14, 14 en 13. FEUILLETON. E. WERNER VERTALING VAN HERMINA. Geautoriseerde uitgave van D. BOLLE.) 44) De jonge vrouw liet hare hand langzaam van zijn- arm afglijden en sloeg de oogen neer bij deze koele afwijzing van haar bijna smeekend verzoek het eerste dat zij hem deed, sedert zij zijne vrouw was. „Standhouden!" herhaalde zij zacht. „Dat doe ik; maar ik hoopte, dat gij mij daarbij ter zijde zoudt blijven." „Dit is voor het oogenblik mij niet mogelijk. Overigens verstaat ge meesterlijk de kunst om van je af te spreken. Dat hebt ge mij en het geheele hof vandaag getoond maar ik vertrouw dat ge den wenk, dien ik je straks heb gegeven, opvolgen en voortaan wat voorzichtiger in je antwoorden zijn zult. In elk geval blijft ge op Furstensteia, totdat ik je hier weer kom afhalen." Adelheid zweeg; zij begreep dat ze haar zin niet zou krijgen. Walmoden trad weer op zijn schrijf tafel toe en borg de ontvangen stukken achter slot. Nu namTiij het blad weer ter hand, waarop hij het antwoord had geschreven, en vouwde dit samen. „Nog iets, Adelheid!" zeide hij als ter loops. „De jonge vorst Adelsberg was vandaag onop- Week-revtte. Binnenland. Wij waren deze week in de gelegenheid het vertrek van de reddingsboot „Schutte- vaer van Rotterdam naar Amerika bij te wonen. Er bestond voor dit vertrek in Rot terdam zeer groote belangstelling en duizen den gaven door hun aanwezigheid blijk van hun medeleven met deze moedige poging. Zooals de lezer bekend zal zijn, bestaat de geheele bemanning van het kleine bootje uit vier personen, waaronder de heer Schutr tevaer. Op waardige wijze is het bootje tot Hoek van Holland uitgeleide gedaaD, door een groot aantal volgbooten, terwijl ook langs den geheelen waterweg honderden het vertrek gadesloegen. Het is een buitenge woon zware tocht voor zoo'n onnoozel nootedopje, doch zoowel de constructie van het bootje, als de uitmuntende bemanning wettigt de verwachtte g, dat abnormale moeir lijkheden voorbehouden, het veilig en wel te New York zal aankomen. Voor Schutte- vaer zou het een schitterende belooning zijn voor zijn doorzettingsvermogen, welke on danks de vele moeilijkheden nooit is verslapt. Door middel van de radioinstallatie aan boord, zullen w£j in staat zijn, deze moedige mannen op hun verdere tocht te vergezellen Wij hebben op zecvaartgebied een kostbare reputatie hoog te houden en daarom is het dubbel te wenschen, dat deze vier mannen er in zullen slagen, deze reputatie-nogeens te onderstreepen. Zoodra de oorlogsbegrooting in de Kamer is, blykt steeds weer hoeveel legerspecialisten we toch wel in onze Kamer hebben, Het aantal sprekers is steeds bijzonder groot en de minister van oorlog heeft de dankbare taak de van alle kanten losbrekende critiek te weerleggen. Dit bleek ook nu weer dui delijk bij de behandeling van de Capitulanten- wet. Vry'wel de eenige die in dit ontwerp nog iets goeds wist te ontdekken, was de minister. Dit is wel een der meest ondank bare baantjes. Een deel onzer Kamer zou liefst alle gelden voor leger en vloot schrap pen, terwijl de voorstanders voor een be hoorlijke encaareerteg en bewapening van ons leger, van den minister schijnen te ver wachten, dat deze uit een soort van geheim zinnig goocheldoosje allerlei moois kan doen te voorschijn komen, zonder dat het iets kost. Indien de aangevoerde argumenten tegen dit ontwerp juist zijn, dan dringt zich de vraag direct naar voren, of de nu niet be kwaam geachto capitulanten, eventueel in oorlogstijd wel bekwaam genoeg zijn, hun zware oorlogstaak te vervullen. De minister maakte een einde aan de debatten hierover, door schorsing der behandeling te vragen. Voorloopig is hiermede deze capitulanten- geschiedenis van de baan. G-ed. Staten van Friesland hebben in de mo tiveering "'hunner weigering tot goedkeuring der begrooting van Smallingerland duidelyk hun meening over deze ergerlijke knoeie rijen bij de gasfabrieken kenbaar gemaakt. Volgens dit standpunt is het onverantwoor delijk, dergelijke onbetrouwbare ambtenaren in hun verantwoordelijke posities te hand haven. Indien dit standpunt streng zou wor den doorgevoerd, dan zullen er in de eerste weken zeer veel vacatures voor gasdirecteur ontstaan. Een dergelijke functionaris moet natuurlijk ten volle kunnen worden ver trouwd en een directeur, welke reeds jaren lang retourcommissies heeft genoten, heeft blyk gegeven, dat hij absoluut onbetrouwbaar is. Blij ven dezen in hun functie gehandhaafd, dan is' het zeker te verwachten, dat het voor loopig eenigszins onderdrukte kwaad opnieuw weer welig zal gaan tieren, tot groote schade zoowel van de gemeenschap, als van de repu tatie van de ambtenaren. Zachte dokters maken stinkende wonden en het is noodig, dat het mes diep in de wonde wordt gezet, opdat alle vuil grondig wordt verwijderd. Minister Kan, die onvermoeid er op uit is, de werkeloosheid te bestrijden, heeft zich alvorens de werkelooze Schiedammers naar het Eenerveld vertrekken, persoonlijk van de getroffen maatregelen omtrent de huis vesting overtuigd. Dank zij de prijzenswaar dige ijver, waarmede minister Kan de werk keloosheid tracht te bestrijden, is niet alleen voor het heden productief werk voor de werke- loozen gevonden, doch de getroffen maat regelen scheppen ook voor de toekomst meer werkgelegenheid. Immers de woeste gronden, welke in het Noorden in cultuur worden gebracht, geven in de toekomst aan honder den gezinnen werkgelegenheid. Hierdoor wordt er dus blijvend tot een bestrijding der werkeloosheid gewerkt en dat de minis ter een zeer warme belangstelling voor dit werk heeft, blykt wel uit de vele reizen die hiervoor worden ondernomen. Veel is er dooi de steun van dezen minister tot stand bracht op dit gebied en het is te hopen, dat de optimistische verwachtingen van den minister in de toekomst niet worden teleur- INGEZONDEN MEDEDEELING. Wrijft een weinig PUROL tusschen de handen en strijkt het door de haren Uwer kinderenhoofdhuid en haar blijven dan rein en gezond en de groeikracht der haren wordt er door bevorderd, 't Voldoet iedereen. hand is er eenige beterschap ontstaan en van samenwerking is al lang geen sprake meer en bestaat hoogstens in een theoretisch be toog, of in een vaag besluit, dat ons practisch geen haar verder brengt. Het oorspronkelijke blijspel is veranderd in een drama, en het laatst restje prestige van den Volkenbond is dezer dagen verdwenen. Nadat eerst Litauen openlijk blijkt geeft, dat het niet van plan is zich aan de afgelegde beloften te houden, maakt Hongarije, ge steund door Italië nog erger, doordesmok- kelaffaire met machinegeweren. In strijd met de bepalingen van den Volkenbond wer den deze machinegeweren binnengesmokkeld en nadat dit eindelijk openlijk uitlekte, wor den de protesten van den Volkenbond een voudig genegeerd en de bewijzen van deze smokkelzaak weggevaagd. "Wij worden straks gelukkig gemaakt met een veiligheidstoe stand, steunende op papieren verdragen, welke door wantrouwen zijn ondermijnd. Dit is de oorzaak, waarom al deze verdragen practisch van ieder nut zyn houdelijk in je nabijheid; hij betoont je zijn hulde wel wat in het oog loopend." „Verlangt ge, dat ik die hulde afwijs?" vroeg zij onverschillig. „Neen; ik verzoek je alleen, haar binnen de noodzakelijke perken te houden, zoodat. er niet noodeloos over gepraat wordt. Ik denk er niet aan, je ecnigen dwang in den omvang met anderen op te leggen. Wij leven en bewegen ons niet in burger- Iijke omstandigheden, en in mijne positie zou ik mij bespottelijk aanstellen, als ik mij als jaloersch echtgenoot deed kennen, en elke attentie, welke men mijne vrouw bewijst, wantrouwend opmerkte en afkeurde. Ik Iaat dit geheel aan je eigen tact over en vertrouw je in dit opzicht onvoorwaarde lijk. Dit alles klonk zoo bedaard, zoo verstandig en zoo vreeselijk onverschillig. Van ijverzucht moest men mijnheer van Walmoden inderdaad vrijplei ten; de onder geen stoelen of banken gestoken bewondering van den jongen vorst boezemde hem niet de minste bezorgdheid in en hij verliet zich kalm op den „tact" van zijne vrouw. „Ik ga het telegram even zolf bezorgen," ging hij voort. „Zoolang de hertog hier is, hebben we. een tèlegraafbureau in het kasteel. Schel om je kamenier, kindlief, ge ziet wat bleek en zijt waar schijnlijk moe Goedennacht!" Hiermede verwijderde hij zich, maar Adelheid volgde den ontvangen raad niet op. Zij was weder om aan het venster getreden en een half bittere, half droevige uitdrukking speelde haar om de lippen. Nog nooit had zij 't zóó duidelijk gevoeld als nu, dat zij voor haar achtgenoot niets was dan een schitterend sieraad, waarmede men pronkt een vrouw, die men steeds «net de grootste beleefd- Buitenland. Een groot gedeelte van de wereldbelang- stelling concentreert zich op Geneve. Hier speelt de zooveelste acte van de wereld-revue onder regie van de groote mogendheden. Deze bezetten hierin de beste rollen en de vertegenwoordigers der kleinere mogend heden funtioneeren in dit groote drama als figuranten, welke op comando met armjes en beentjes slaan. Evenals een of ander tooneelstuk of film, is ook de Volkenbond met veel reclame aangekondigd- De eenvou dige van ziel moest iu het begin wel de indruk krijgen, alsof het slechts een kwestie van eenige maanden zou zijn om hetaardsch paradijs te scheppen. De groote oorlog had de krachten van het oude Europa dermate ondermijnd, dat het ernstig ziek was en onder de invloed hiervan is de Volkenbond ont staan. Evenals by iedere ernstige ziekte, werd toen volkomen beseft wat een goede gezondheid waard is en de goede voornemens tijdens deze ernstige crisus afgelegd, zjjn legio. Doch al deze mooie voornemens zjjn nu reeds lang weer vergeten. Zoo langzamer In den Rijksdag is door de vice-kanselier Hergt de regeeringsverklaring over het nood- program afgelegd. Dit noodprogram omvat voorstellen tot regeling van schadeloosstelling aan degenen, die door den oorlog en de liquidatie zijn benadeeld, een steunregeling voor den noodlijdende landbouw en maat regelen voor maatschappeffjken steun aan de kleine rentetrekkers en de invaliden. De regeeringsverklaring legt er de nadruk op, dat dit noodprogram één onverbreekbaar geheel vormt, zoodat verwerping van een dezer voorstellen tevens de uitvoering van de andere maatregelen zal beletten. De keuze is dus ten zeerste beperkt en er zal hoogstens eenige kleine wijzigingen in kunnen ont staan. Verder werd in deze regeeringsver klaring aangekondigd, dat de verkiezingen de laatste helft van Mei zullen worden gehouden. Er zal dan evenwel flink moeten worden aangepakt, wil het geheele nood program voor dien tijd zftn afgewerkt. heid en vriendelijkheid behandelt, omdat men met hare hand een vorstelijk vermogen heeft ontvan gen, en die men met dezelfde beleefdheid een ver zoek afslaat, waaraan men toch zoo gemakkelijk zou kunnen voldoen. Nachtelijke duisternis breidde zich uit over het bosch, de hemel was bewolkt, slechts hier en daar flikkerde een enkele ster aan het uitspansel, en naar dat donkere zwerk zag thans een aangezicht op, niet koel en trotsch en kalm, zooals de wereld 't gewoonlijk te zien kreeg, maar met een angstig smeeltende uitdrukking. De jonge vrouw hield beide handen tegen de borst gedrukt, alsof haar hier iets pijn deed. Ze had immers willen vluchten voor de onbekende macht, die zij reeds lang had voelen naderen en die haar steeds meer en steeds dichter omsingelde, ze had bescherming bij haar man willen zoeken vergeefs! Hij ging heen en liet haar achter, en een ander bleef, een ander, die niet zijne donkere vurige oogen, met zijn welluidende stem zulk een geheimzinnige, onweerstaanbare aantrekkings kracht op haar uitoefende. „Adat" Die naam met zijngwonderlijk zoeten klank ruischte haar hoog als een stem' uit de geestenwereld in de ooren. 't Was immers haar naam, dien de heldin uit de „Arivana" droeg. 't Was October geworden en de herfst begon zich reeds met nadruk te doen gelden. Het loof van de boomen vertoonde allerlei bonte tinten, het land schap lag 's morgens en 's avonds in nevelen ver zonken en soms viel er 's nachts rijp, terwijl 't over dag meestal fraai en zonnig weer was. en het gebruiken van een middagmaal is een kwestie van vertrouwen. DOE ZULKS IN HET HUIS WAAR UW VOOROUDERS DIT DEDEN. BOERENVISMARKT 12, bij de Groote Kerk te ROTTERDAM. (Adv.) Behalve het groote feest, dat al de bewoners uit den omtrek op Furstenstein had vereenigd, en de jachtpartijen, die in dezen tijd van het jaar na tuurlijk op den voorgrond traden, hadden er geen bijzondere feestelijkheden plaats. De hertog, zoo wel als de hertogin, hield altijd meer van kleinere gezelschappen, en zoo wilden zij zich de rust en ongedwongenheid van hun najaarsverblijf niet door luidruchtige vermaken laten verstoren. Des te meer werden er uitstapjes in den omtrek ge daan en de bergen te paard of te voet beklommen, terwijl zich dagelijks eenige gasten aan de vorste- ij ke tafel vereenigden. Ook Adelheid en Walmoden behoorden tot dezen uitverkoren kring. De hertogin, wie 't ter ooren was gekomen, op welke wijs hare schoonzuster der jonge vrouw hare positie trachtte te bemoei lijken, maakte dit door dubbele vriendelijkheid goed en noodigdc haar telkens bij zich, waarmede de hertog, die den gezant en zijne vrouw bijzonder wenschte te onderscheiden, 't volkomen eens was. Walmoden zelf bevond zich nog te Berlijn; de veertien dagen, die hij voor zijne reis had bepaald, waren al voorbij en nog hoorde men niets van zijne terugkomst. Een bijna dagelijksche gast op Furstenstein was Egon van Adelsberg, de verklaarde lieveling van zijne vorstelijke bloedverwanten, en niét hem viel ook zijn vriend Rojanow steeds de eer eener uït- noodiging ten deel. De jonge vorst had 't wel ge weten: Hartmut geleek een schitterende meteoor, dien" ieders blik vol bewondering volgde en waar van men volstrekt niet verwachtte, dat hij de gewone banen van het hofleven zou gaan. Op ver langen van de hertogin had hij zijne „Arivana" reeds voorgelezen en hiermee alle mogelijke eer ingelegd. De hertog had hem terstond de opvoe ring van het drama in den hofschouwburg gewaar borgd en prinses Sophie nam den jongen dichter als haar bijzonderen gunsteling aan. De omgeving volgde natuurlijk het voorbeeld der vorstelijke personen eti volgde in dit geval maar al te gaarne. De betoovering, welke die man nu eens op ieder ander uitoefende, bleek ook hier niet zonder uit werking De jachtwagen van vorst Egon wachtte voor het kasteel op Rodeck. 't Was nog vroeg in den ochtend en de nevelachtige Octobermorgen scheen een helderen, fraaien dag te belpven. Juist trad Egon, van het hoofd tot de voeten in jachtkos tuum gekleed op het terras, pratende met den slotbewaarder, die hem volgde. „En dus wilt gij ook eens een kijkje nemen van de jacht?" vroeg hij, „Natuurlijk, als er iets te zien valt, moet Peter Stadinger er bij zijnkMijn kamer dienaar heeft mij ook al vrijaf gevraagd en ik geloof dat de geheele bevolking van „het bosch" vandaag uittrekt, om met ouden en jongen' naar het jachtterrein te gaan." „Ja, Hoogheid, zoo iets is er ook niet dikwijls te zien," zeide Stadinger. „Die groote jachten van het hof zijn in onze streken zeldzaam gewor den. Gejaagd worclt er overal, maar dan zijn de heeren meestal onder zich, zooals hier op Rodeck, en als er geen dames bij zijn „Dan is 't gruwelijk vervelend'." viel de vorst in. „Zóó denk ik er óver, maar gij zijt anders zoo ingenomen tegen de vrouwelijke sekse en roept ach en wee, als iets, dat den canoniekep. leeftijd nog niet heeft bereikt, de grenzen van Rodeck overschrijdt. Hebt gij je op je ouden dag nog be geerd?"

Krantenbank Zeeland

Onze Eilanden | 1928 | | pagina 1