AZAR
en Nuttige
is-Cadeaux
ng blijft!
straat 30, Goes
Kleeding
Middelburg
4 BERG
ÏHUYT
N AT I O N A L E
in Sanitair
en mooie
s-cadeaux
Wijnen,
Likeuren en
Gedistilleerd
nuttig geschenk.
uiterlijk.
ilaas-Cadeau
ade - Goes
De roman van Robert Haftings
CHE COURANT
rdeelige prijzen.
kijken
iel leuks!
s voor
[nodellen
prijken
iet duur?
voor den laagsten prijs
rkstraat 12, Goes
den laagsten prijs.
Ueeren-Rijwielen
idel
Goes
ONTSPANNINGSLECTUUR
Een niet-alledaagsche
Surprise.
FEUILLETON
LEVENSVERZEKERING-BANK ROTTERDAM
SI
i
INDEN - KETTINGEN
SES-LEPELTJES, enz.
L-
3.
rs
AU i3 een
ens beter en goedkooper.
enige
slist goed in orde.
3,
ROLHAMMETJE, een
GEROOKT VLEESCH
!e FIJNE WORST-
is dan zeker tevreden.
Het wn.3 een braad© straat. Een. stille
straat. &>nder winkels. Aam weerszijden
oen eentonig huiZemiblok. Die wlj|k van
gteipensdonmeerdtan, renteniertjes en stil-
'levende, aeniZamie ouwe vrSjiers en vïlj-
r-,_ huizien waren alle precies eender.
Twee ramen aan da straatzijde miet m
portiekje en kruin geverfde deur rechts,
graan geverfde deur links.
Noor ons verhaal blijven we aan do
graane Zijde der straat, den z.g. ■vtrijgie-
zMiien-kant ©ni wel otp na 11 "fin 13.
'Hielt uiterlijk aspect dnidde aan, dat op
bedde nummers bloamienkefheblbers huis
den, want geraniums in kleurige potjies
blikten met hun hedLraode toppan blij'
naar buiten. Het naambordje p-pi de deur
van no. 11 vermeldde: 0. HI Medjler; dat
van no 13; R>, E. Nieepjes.
Mieijler was 'n hïjf; Neepjes 'n zij'.
Zébedaeus Hlaniel Meijer, 'n klein, dikl-
bjuikig manneke, met dikke, bollei wangen,
waartegen grijzende bakkebaardjes plak
ten en met kaalhoofd1. Zoo kaal1, als 'n
glimmend ivoren biljartbal, had heel ei n
leven - hij was nui drié-en-vijftig -
-nilca andiers gedaan, dan op gezette tijden
doluponnietjes geknipt, prompt de krant
gletezen, 'n Goudsehe pijjp gerookt en
lederen middag tuissohen 12 emi 2 uur en
dies avonds van 810 uur politiek ge-
mieukt in -zi'n stamkroeg:
'Die Tinnen Kroes. Hij was altiijjd pre
cies eender gekleed, maar éonreet, in
Zwart jacquet en dito vest, waarop 'n
broeden, gouden horlogeketting benlgiêldje,
glestreepte braek, keurig in de vouw, die
hing op 'n paar gris-'parle Bk>bfco|usen,
waarandler luit kleine, dikke voetjes eta'-
kten, 'n zwart kalfsl'eeren étui's. Op het
hoofd drae-g hij altijd 'n ücht-grijlzé deuk-
lioed met Zwart lint, 'n echt Btatsow, en
dies winters bovendien, nog over z'n jaé-
quiet 'n pelsjas, als teeken van -»V waar
digheid tds rentenier: wanit Ziébledaeuis Da
niel Meijer was rentenier, onallhankeliijik
man en eandidatusl pterpeitiuiu'si van het
groepje oniaühankelijKen, dat gevormd
door de bewoners dier breude. stille stmaiat
met de bruine dauiren redhts en de groe
ne deuren links.
De Zij Van no. 13, mejuffrouw Eosialia
Barta N-eepjés, was iets langer dan d'r
buurman van no. 11. Bovendien! was ze
Broodmager. 'n .Wiandelend skelet, Zeiden
'de tiuren. Ze keek steedst grimmig uit jd'r
grijze oogan, die een lange, spitste mens,
llankteerden, waaronder tuSsdhten Breede
lippetn .een wijde gILeufl .gaapt, diie alles
behalve ,'n jufferslmondjé verried.
Haar ingevallllen gelaatstrekken duidden
op' velsjlaglan tandenlooslhieid. Haar huids
kleur had veell Van perkament m d'r haal
was gieiel-rood, met hier en daar ipliekken
was evenals haar buurman ooiiwle
vrijster en renheniersfar, en .lid van heit
theekransje „Albedil".
Beiden hadden een daghitje.
Bet hitje van no. 11 heette iRioosjo.
Mdjer wou alleen hit-es mét den naam
Roosje. Hlijl had een Zwak vo,or dien naam,
daar deze hem1 herinnerde aan -zTn buur1-
vrojuw van no. 13, op .wie hij| altijd een
oogje had gehad en nóg had. Maar da
dikkerd was steeds té bléu geweest om
het haar te zeggen.
Het hitje van nö. 13 heette Ceesj©.
Ze wou alléén Ceesjes om dezelfde rp-
- 61 - i
Het gereahitelijfc onderzlolek werd dien
volgenden dag jgehioiuden in de dtorpBSehjool.
Het kleine .gebouw was nog! nooit te vo
ren voor Zoo'n tragisch 'doel gebruikt, en
fiob vond heit Verschrikkelijk!; de wroe
ging liet hem noig. steeds niet fos. Hij luis
terde met gesplannen .aandacht haar die
vragen van den coroner en de verklarin-.
gen van de getuigen. Hiji zia|g jmrf blbékj
maar toen hij ,a;an de hieiurt was, .'klonk
rijn stem helder .en. vadt. Hij veijtjeOlde
wat 'hij wist van den bbchel en hoe) hij1
hein voor het eersit onifpaoet bad.
11 zegt dait hij een grief tegen u had,
mr. Haftings. Kunt ui ons yertjellén
waarom.'.? i
Het was jaloezie, mr. Coroner, klonk
het zonder aarzelen.
Om welke reden'?,
Hij schijnt verliefd tel jfjn geweést'
op mijn vrouw.
Zijn leven lang hleefl dit moment Eo-
'ert Haftimgs bij. Hij. had de woorden la
ten klinken als een uitdaging en hij hoor
de onderdrukte uitroepen van dia dompe-
mgen die achter in het schoollokaal pp-
SSCukt stonden; hjj Zag de verblaiais'de
hen van de jury. en ving den Öamk'-
denen als Meijer Rtasje®.
Achten de huisdeur vau no. 11 en n».
13 klopten: iZwei Seeto .und' eirn Gedan-
ikletn.
Op surprise - avion d pntvinjg Rosalia
Neepjes altijd precies klokslag acht uur
©en hart van marsepein, waarop' in sicF-
lijk© ronde suikjerlieitters,,I Love yiou"
en de initialen: Z. Dl. M. 11.
Meijer ontving steeds op detozélfdfin
.avond ©n hetzielfd'a uur ook) een hart Van
marsepein, doch Zonder „I Love ytoju".
Dlaarvoor in 'd© plaats stond een pijl
van suiker, waaronder: Rl. B. N. 13.
(Djat had zooi al menig jaar geduurd,
maar de verhouding der twee minnende
harten was tot dusver niet Verder giew'ar-
derd dan deze traditionleele surprise, wiel'-
kei al lang geen eurrpiSa m«er was, en
een ihoofdiknifcje plus eon praatje over het
weer, .als Ze elkaar toevallig .laan de
deux .ontmoetten, wamt tuintjes om over
d« heg te praten, hadden de woningen
niet. f
Meijer had al dikwiijjlls zitten piekeren
hoe het aan te leiggon oim I juffrouw
Neepjes tot vrouw te ikmjlgen. V;o|pral
deu laatsten tijd, nu SinterHaais wieer-
in het land was, dacht lilij 'er voortdurend
aa,n, kwelde hem1 diei 'gedachte dag <!n
nacht.
Rosalia Neepjes verkeerde in diezelfde
otnstandigheden.
Beiden besloten den raad in te winnen
van derden. Zaj vain 'n kennis v'an het
theekransjehij van 'n etamgiast uit „Die
Tinnen Kroes".
Meijer koos tot adviseur in lietfdesziaL
ken Jtodoclus ISkrS.jjkipl.a.nlk1, Tailbr Made vlotoï
dames en heeren, elegante Ooupe.. Rosa
lia Neepjes nam als adviseiuz© Alida van
Kibbelen, Klapeköter van hot theekrans
je een huisvrouw Van Antonius v'an Kib
belen, comWissionnair in effecten.
D|e reden van dia kouz© was dat Strijk1-
plamk ©n Van Kibbelen bedden eveneens
eerst gehuwd waren hoven de vijftig en
dus verstand hadden vlam late liefde.
®en paar rondjes in „Die Tinnen Kroes"
deden Strijkplank! aan. Meijer adviseeren
zidh 'zélf met Surprise'-awond1 als ver
rassing te zenden aan jnfffronw Neep
jes en wel natjesi uitgedost en verpakt
in een groote kist. Hijl, Strijkplank, 'z'o,u
dien avond wel zboïang pp n». 11 tomen
om alles mee te regelen ien Idle surprise van
nio. 13 in ontvangst namen.
Op hot theekransje adviseerde Alida
van Kibbelen aan 'Rosalia Neepjes pre
cies hetzelfde. Zij, Van Kibbefen, a™
dan op no. 13 toornen.
Zoo ietsverzekerden StrijkplankVan
Kibbelen moest suclctes helblben.
Roosje en Ceeislje, dé daghitjos, wer?
den in het geheim ingewijd en Zouden
dien avond iD|orus en Fred Verzloeken,
hun respectieve vrfijiers, om de kist met
de levende surprise aan het juist e ad ces
adres te bezorgen.
Surprise-avond! Zenuwachtige bedrijvig
heid op uo. 11 en .13.
Strijkplank en Alida van. Kibbelen wa
ren op hun post!
Meijler kleedde zich in gala, met hoogo
hoed en IgksChoenen, waarover wit-zijden
dWbkouscn. In het Idnkerknolöpsgat van
iz'n smbking droeg hij 'mi grapte, rooda
dahlia en Fn witgllacé gehanldsdlioenda
handen omklemdem een 'groot Mank' bruid»
bouquet. lil i
JJthffrouw Rosalia Neepjes w,ns in .een
(avondtoilet. Zwaar olpgemaiaikt. In d'r
iztwart-,zijden japon met zdlver-tuJiei over
kleed leek 'Ze n .reusachtigthpepop. In
d'r mode haar stak 'n witte chrysant.
Uit heel haar weZen steeg dé igjeur Van een
tuin HftUbdgant.
baren blik van Eluistaca Myers 'ojp.
.Wia.t ;er verder op de teirieohlb.zitttónig, Lge-
beurde, drong niet meer hlehfcr tolt hieim
door. I
Op leen gegeven oogtemblik) bevond hij
zich weer buiten in da zonneschijn mlei
Ban shell's arm door de zijne: Ondanks
alles voelde hij zidhi lOpgepueht; hipt schrik
kelijk, drukkkend geheim waisi nu geen
geheim meer; Ros'alie waisi zijn vrouw niet
.alléén voor God en voor de wet .en Zijn. ge-
wéten maar ook voor de heielie wereilld,
voor allé kletsende ;en balbbelzudhtiga
mensohen. En hij zou zijn dappere kleinia
vrouw hóóghouden tegen .al die mensohen,
haar hullen in ©en mantel van liefde
zoo 'hét de Voorziemigheid hbbaagdie 'haar
bteter te laten worden. Bet w:as alsof oen
gelfed naiar zijn lippien wefd©
Ze stapten in de au|to, maar toen Bans-
hell de richting v,an „Four Winds" in
wilde draaien, schudde Rob Jachtend het
hoofd. I
Den anderen kant uit, vriendje; ik
moet naar Bedmund.
Eu Banshelil' moeet opnieuw zijn ziel
in lijdzaamheid bezitten voor d© deur
van het landhuisje van mrs. FoWleir. Toen
Rosalie Riob zag binnenkomen, glimlacht©
zei hem zonnig toe: z© had het iimimlers
verwacht. "Hij bukte zich! oVer haar en
gaf haar «en zadhten zoen op het voor
hoofd.
Ze wist waar hij gewieesit was de laat
ste twee uur had ze vol spanning
Om zéven uur dien avond zlaten béiden
reeds klaar voor de wedemziijldSciha ver-
rasitimg. M«ijier ,en Stilijjkfplamk! |T(orikten v(o|or
tijtlverdxlijlf dikike sigaren en dirankcu
duw© Bols.
Rosalia Neepjes en Alida van Kibbe
len slurpten thee mét een klolekjfo.
In de salons van no. 11 en 13 deed
men geweldig nerveius.
In d© respectieve' touklentjles z'agéu die
daghitjés en lachten.
Tegen .achten werd tegelijkertijd op
béide nummers heftig gebeld. D|ei hitjes
vlogen naar vpren.
Rioosj© liet giecheiénd Dlorus binnen en
Ceesje, Fred, die zouden meespelen in dé
rol van expediteurs.
't Wordt 'zbpi z)Oletjes aan tij'd,_ Mdij-
ter, Bei Strijkplauk, om! iu de 'kist ta
kruipen.
Jla! Ja! 'Eivén nog.
Meijer nam1 nog een' piercverschgilcklct',
trok nog 'n paar m!a.al .heftig aan z'a
dik figuur, door Strijkplaukf geholpen, in
d© kist..
Zitten? vroeg Strijkplank.
iJla.
Nou dau, kbp in, dan @a.at er de
deksel op.
Strijkplank- dééd de deksel op de Kist,
waarop mét 'groote letters stjond geschre
ven Aan mejuffrouw R. B. Neepjes
vau .Sint Nicolaas! Op d© zjijwaniden
Stand; .Voorziöhtig! Niet kantelen
drooghouden!
Alida v.an Kibbelen beduidde1 aam Ro
salia Neopjes, d.at hot voor ha,ar ©vten-
©ens tijld werd iu do 'kist kkuipen;.
Rosalia nam nog ©ven eein slokje thee
en 'n koekje cni Zoende Alida, die haar
nog twee koekjes mee gaf vojor onder
weg. Toen knoop, juffrouw Neepjes in
de 'kist en gin(g de deksel erop, waarop
te lezen stond: Van Sinterklaas aan
'den heer Z. Dl. Meijer. En op de zlijj
wandten; ^VoorzichtigBreetobaarPio|r-
selein! Antiek!
Strijkplankn riep. Roosje en Dérus
Van Kibbelen riep Oeesje en' Fr©d.
Kamerdeuren ,en hnisdoureui werden
opengezet.
.Voorzichtig en héhaedlZaam' werden met
vereende 'krachten heide kisten naarbui-
ten gedragen.
Op dé, steepl stietten d© béide surprijsW5
een ©ogenblik tegen elkaar, want z'e kwa
men tegelijkertijd buiten, maar verder be
landden ze iztolnder ongelukken no. 11 in
no. 13 en mo. 13 in na l'l.
Het begon langzamerhand beid© sur
prises te benauwen in hun houten om1-
hiulseil!; ze kregen, 'n eigpmaardige ktiie1-
héling in ;de keel ern verlangden vurig
verlost te Worden.
Dé ouwe Bols en de. 'thee begonnien te
werken.
Strijkplank' békéeke en oogenblikf wan
trouwend de bdnmengehrachte kist.
Alida van Kibbelen deed precies het
zelfde. i
Dan opende Strijkplainkf ,z'n kist
J|uff'roU"w Rosalia 'Neepjes kwam' er uit.
gepiept.
Alida van Kibbelen opende, haar kist
Woven den rand verschleien do dik
buikige figuur van Zebedaeuis Meijer.
Gegil op /no- 11.
Gegil op no. 13.
Sprakelooize verbazing en verwaWring
op 'beide numlm'ers.
Strijkplank v©rb|oiuweree|nd.
Alida van Kibbelen Verblouwereerd.
Roosje en Doru® pijpestten.
Ceesje en Fred' proestten.
dluffrouw Neepjes vloog als 'n be1-
-zétene de deur* uit naar.no. 13.
Meijer vloog! op lïkjjn beurt naar "op. 11.
luisteren of ze den motor v,an zijn wa
gentje nog niet langs den Hlamgleni wieg
hoorde ronken. Hij had niet gezegd dat
hij tomen zou, ma,ar zij; had er geeu
©ogenblik ia,an getwijfeld.
W,as het erg naar, Rob'.?
Och, ik ben blij da,t 'het afgeftoopen
is. Zég, je kunt nu niet meer van. mé pf,
zei hij Kwaist-luchtig om zijn diepere ge
voelens te, verbergen; ze weten nu
allemaal dat je mijn vronw bent.
Ik héb' nog nooit verlangd cm Van j©
af te komen, zei z© eenvoudig. Plotseling
betrok haar gezicht.
O, Rob, soms ben ik toch zoo hanig.
Veronderstel eens dat ik nieit weer hleefe-
ma,al beter wordt, dat j© je hteefe feven
met een kheupele, bujlpelopza vr,o(u!w op-
gasdheept zit.
Wie zullen dat voorloopig maar niet
veronderstellen, zei hij' wéér op zijn luch-
ligen toon, ma.ar Zijn hart kromp ineen
van vrees, niet om zidhzielf, wamt hij
zou, als het moest, ..de zOrg die Zij zon
téhoeven, mét liefde opi zidh nemen, toaar
terwilfe van haar zelf.
Ik blen Vaist overtuigd dat ja héele-
maal beter wordt, .anderszei hij edhert-'
send, geloof ik niet dat j© écht vain me
houdt!
Ze hief hia,ar gezicht met de Sch&tjtierende
grootte oogen naar hem op:
Vindt j© dia.t dan prat(tig dat ik véél
van je houd?, vroeg za sohuidhter.
Het is het «enige wat ikf Verlang op
Een polis volgens het Ideaal-tarïef, in 1933 gesloten, verzekerende:
a) een uitkeerïng betaalbaar in geval van overlijden t/m 1963 van Kosl een 30-jarige
f 1000.- rente 's-jaars en bovendien slechts ƒ294.-
b) een in elk geval ïn 1963 betaalbare som van 10.000.- ineens per jaar
Op d© stoepi botsten da verliefde ver
rassingen tegen elkaar.
Hulp!?.? gild© Rosalia.
Stil! nijdigd© Zebtedaflus.
D'an sloegen twelei déurön heftig dicht.
Voor Strijjkp'lanki stond weer Mefijjejr) ©n
voor Alida Van Kibbelen juffrouw Neiep'-
jés, heiden Met hoogropd© kleur, bevende
ten ietwat verfomfaaid.
Strijkplank en vani Kibbelen, Dbrus cn
iROosje. Fred en Oecsjte, dropen stiltetljcls
all I
(D© verassing, 'die suclctó mioest heb
ben, was deerlijk mislukt.
Iu d© Wreede, stilüé straat is allefc. nog
hetzelfde igebteven. De deiurem, rechts zijln
nog bruin, de dauran links nagu.groien. Dé
naaimplaatjeis dragen wog, iziwart op wit,
idézalfde namien.
Maar nio. 11 ©n tno. 1'3 van liniKs kij|k«n
elkaar niet meer aan. Hun Jat© liefde
is uitgebreid.
Roosje heet vo|ortaan Marietj© en Ceesje
Aialitjj©.
Die bankébhakker in, de zijlstraat oim
dein hoek bakt sinds dien vtoor Surprislel-
avond twee harten yam: marsepein minder.
Wont no. 11 ©ni mo'. 13 Zenden rftolar
geen surprise mleer.
HERFST.
Bladeren die afvaltfan, donkere
storm, mist en neigen, hiet is d© herfst imr
zfn naargeiestigiheid.
Dé herfst des levens, het. zijn de- Ver
dwenen illusies, de 'beproevingen d©s har
ten, zieleikwalling, levensmoeheid.
Die slagen van het noodlot als z|oio|vieJ©
wreede wonden doen vaak het harte blpe1'-
den, en het lijldéni lontneemt de armp
menschheid haar vreugde, Zooalé d© snij
dende herfstwind, hum. izomens'cfhén dos aan
d© bOomen die bij ontbladert.
Lilden is het woord dat den mtemieih
h©t meest afsdhrikt, dia drukkende en in
stinctmatig© vrees, diet da Zielen foltert.
Het aardZche bestaan sdhijkit eein voort
durende zorg, een enkel doel te hébben,
vervat in dez'e twiea formules, die all'en
zich héijvereu te
'het gelujk te zoeken,
heit leed te vermijden.
Ondervindt men in het uur der 'beproe
ving het lijiden nieit al's een kwaad, het
ergst van alle kwaad?? Wie kwam nooit
in opstand t©gan het lijden?
Eenzelfde uitroep vdgt op de aautooni-
digmg van eemi zware Ziekte ein gelaft
.uiting aan onlz© gevoelens bij h«t verneb
men v.an een onh'eil, dat ónz© omgle.ving
heeft geitroiïenho© droevigboe onge
lukkig! T
Alles wiordt in het werk gesteld (om1 ons
aan d© onverbiddelijke wet van het lijiden
t© onttrekken tij|d, geld, wetenschap! Al
les ©erd'er dan lijden is de krept diettl mctni-
'Schelijike Zwakheid.
do wereld, ziei Rob en hij drukte ©en kus
op haar lippen.
hoofdstuk XXV.
Het was nu dria dagen geledon dat
Brenda- Myers begraven was op het kleine
kerkhof van Alperbou, toen Robert Haf.
tingsi mr. Fergersou kwam bezoeken.
Dr. Myers had tijdetij'k z|ijh intrek gie<
nomen hij den ouden heer, sdn'dis die mid
dag dat hij als' een gebroken mam de be-
graaiplaats had verlaten. Het waa aan-i
doenlijk hoe deze mammen, die alk jonlgens
samen gespeeld hadden, .eikaars toegewijde
vrienden gebleven waren in dit gemeen,
schapf.clijk verdriet. Z,e konden urem. sa
men zitten praten over den oiudien tijld.
Ik hiebi een brief van den jongen
Haftings, zei mr. Fergerson 's xcwTgena
aan het ontbijt. - Hij komt vanmiddag
hier om mij te splreken; ik weet niet otf
oc-k bézwaar hebt om hiem te ontmoaten,
Bezwaar? Ik'?, vroeg Myers ver-
fcaasd. Ik mag Rob heel graag, ïniaiar
hij tracht bet gesprek op wat anders
en tegen den tijd dat Rbt-ért komen zou
bledaoht hij -een 'excuus om zidh te kun-
nan verwijderen. Niet dat hijl Rob ieit,g
verweet of wrok' tegen h<em koesterde...
hij was wel d-e laatste die daar het redbt
toe zou hebben! maar er zijn nu eem-
mla.a 1 dingen die zélfs 'een sterk ma-n niet
verdragen klan.
Rbb schrok toein hüj den advocaat zaïg.
Maar God Schenkt Zijln getrouwen hét
licht deis gelloioifs waarin 'hun verstand
Gods rechtvaardigheid ©hkient ©n waairdoor
hun wil raat onderwerping het lijdcin aan
vaardt. Het begrip der noodzlaklelijkhédd,
der schoonheid en! Zoutheid vaml het lijiden
ïs den christen voorbehouden.
'Eén igeloovige vrouw sprak in heilige
berusting: Bk vraag te lijiden mlet JéZu-s,
opdat hij aan d© dwalende én. Verdwaalde
zielen het beste deel' van mijn vlerdietnstéln
toefcenne!
Dbor h©t vrijwillig offer van ons leed
wordt Wat w'ijj 'kwaad noclmon ©au goed,
verandert on'Ze droefheid itai Mrleuigde.
D|och op d© wiereld vindt mlem oplto,
©en sombere 'herfetstelmlming©am .ziekere
droefgeestighleid, di© haar ontstaan damkfc
aan d© inbeeldiinlg, van een ziekelijk!® ge-
imloiedsgesteltenis.
Ken gevaar zijin de doellbazie mïjknérin-
gen die de 'Zwartgalligheid in de ziei uit
storten en de stralend© gtenade verdiiistel-
ren.
[Wanneer sommigein tein prooi zijh han
©en bluitengewioinie prikklellbaarheid is hét
igéwoionte gewo-rdein zich te béklageml Plvfei1
„een kwaden dag." Eeml onbéistemde wieelZ-
Zin tegen laH.'es 'en allcm, word verontschul
digd door vtpo-r het kWade humeur de uit
drukking te bézigen ik heb m'n kwaden
dlaigl. I l
Tben goede kfenlnissen een dappere chris
tin vroegen, hoe zij haar Kwada dagen ta
hoven kwam antwoordde Zij: iki heb géem
tijld om trouri'g te w-ezleti.
Toegeven aan bbos humleui', aam. mélan-
clholi© is christelijk noch verstandig.
H©t is maar namaak van weiktelijlifeiil
klolmlmer, en te dikiwijls ©en gevolg yam
traagheid, hoogmoed en eigenliefde.
Iémand die zich toegeeft, eimdnd die
naar d© inblaiziimgeii der aigjeihlielfde lu-jstert
is niet in staat te lnisteremi naar die Zteih-
mem die God in de «miaaamlheid jomzer zfel'
doet spreken:
d© stem van het geweten,
d© stem van den plicht,
d© stem' der gemade.
Geheimzinnige roapstemlmlani die wij
moeten gehoo-rzaméin ptaf bet leven te ï-ei-
'dén, dat God van ons verlangt.
Welkt de herfst ernstige gedachten aain
d© vergankelijkheid dar aa-rdsClhe dingen,
ons sterkt de blijde hoop dat wïjj djopr da
kwellingen etn plagen diés levens gjeraklan
tot «en eeuwigen Zomer des gfeluikis.
Blijkmoedig door den herfst, d|opr het
leven gaan, is lévaisikfumsf;.
Betkénd is -het gezégde: „e|en treurige
heilige is maar een treurig soiolrt van
heilige
PIEBE L'FRMITB.
Blaek «n vermagerd, echt oud-geword!eia
zat hij in een diepten leunstoel weglgezoni,
1.1 I i Tl/J
-Je bent zeker niet erg over me ta
spréken, hé Robert'?, vroeg hij. Hs
héb inderdaad misschien, verkeerd gedaan
door j© de waarheid niet te zetgjgem, maar
ik deied bet om j© bestwil. Je hlaid heusah
een lesje noodi'gneem me niet kwialijk.
- Ik hebl het verdiend en ik héb zekér
niet verdiend om zoo. gelukkig te zijn alia
ik nu hem.
Meen je da.t werkelijk dat j© Zoo
gelukkig- bént?
- Kekérbbhalv© dam. dat de dood
vain mrs. Myers natuurlijk' ©em schaduw
over mijn geluk werpt -en dam. verder Ro
salie's toestandMorgein is de opera
tie. Hij liep Zenuwaoh'fcig da kamer oip ©n
neerHeeft dr. Myers ier nog wat vain
'gezegd tegen n vroeg hij Bezorgd.
Alléén da,t hij' d© zaak heel hoopvol
inziet. j
Ja, het gevaar van 't blelgin daif. zo
niet téter wild© worden is nu gelukkig
voorBij. glimlachte Rbb.— Als alles goed
glaat en ze is wat aangesterkt, gaan wa
naar het Zuiden. Als hét nu maar lento
wash et is zoo aHemaohltig triest Bui
ten opi heit oogenblik en hét huiiistjé is zoo
ongelukkig klein. Ikf had baar zioo graag
naiaT de „Four Winds" laten overbren
gen maar Iddler wou het volstrekt niét
heibibeni
1
(Wordt vervotg'd.).
