ZATERDAG 28 OCTOBER 1933
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
r IN HET KRAAIENNEST
lil 1 UIT DE PERS 1'
GEKKE GESPREKKEN
'11 Woor d' over „do Caur ia,nt".
Conrector Sicking heieflt eien. bbolebuuirfje
geschreven dat «en maisisla-verspreiding 'ver
dient onder onze mensKsluen. De schrijver
richt zich met heldere woorden en klare
gedachten liegen den verwoestenden, in
vloed van de zoogenaamd neuttrata pers,
delii des ibe gievaiarlifkier ia naarmate rij
langzamer ,e,n voorzfchltigler de grondvesten
v,an gelooi' ,e.n Zeiden ondjeranjlnft. H'et
zwaarste geschut richtt-ei dhr. Sicking op
„Dei Courant", hij! 'liet het niet hij rede
neerkunde en gavoelsiarglumenlteiitlip maar
komt met tleitten, even imploneerend ials
overtuigend. 'Elem en ia,nieter is belangrijk
genoeg om er eemige qitaten. uit pver te
nemen.
„AIS prof. v. d. Pluym icyol Kerstavond
een artikel schrijft over het Karstgebieiu-
ren, maakt hijl een eöoat verioinflsiohuldi-
ging. waintzooi velen oazieir leiziers zijin
onkerkelijkJem, wier innerlijk het dogma
eener bèpiaaldici kerk' mi,et kan aanvaarden!
En voior heit overige? Och mein zoekt te
vergeefs de mooie Kersltisit,ommin,g. Elan
vertelling van v. Wïeirmesiklerken zit nog
vol van echtscheiding ©n filmwereld. En
verder .gaat heit. over kieirsts|piair)reniniduistirie,
flauwiteiten iem mislqtoie; over da ongoloio-
vigei Kerstviering, welke het feiest be
houdt. izionder aan 't voorwerp! van 't feest
tei .denken.
Is dit 'n blad voor uw huiskamer'?. Een
Had voor uw kinderen? Zullen zij! er he
ter door worden Of birongt ge over hen
nïeitveieleer .da ongeloiovigie, sfeer, wleïkle
van dit blad' (uitga,ait?"
In dein CTarnn.val&tij'd van dit jaar,
schreef het blad hef volgende fraais:
„Als heit Ciairnaval is, da,n worden alle
ondeugden omgeitooverd in (lengden, ep
ijdelheid is de eersite eisch; wie nieit ijdel
is, deugt niet voor het feiest van den
pronk. En niaiasf dei ijdelheid viert, de licht
vaardigheid hoogtij tegelijk me.t 'het aan
trekken van onzei maskerade-plunje, trek
ken wijl het atinakk'a kleed van onze waar
digheid uit en voor allen geldt dan 'de
weit der 'wieibteloosheid'."
Zietdaar da wufte sfeer van de „nem
traliteit."
„Eb is dit jaar ontzettend geklaagd
oveir de verwording, de verwildering via,n
onzei maatsehaplpjijj. De hiedenkalijke, zin-
nem-streeleude foto's van, film- en andere
diva's ons door „Dei Courant" gebtoden,
helpen hier wel duchtig aan mee.
Wkiineicr men de lilm-reaensia's van
„Dei Courant" mat die va.n Katholieka
bladen vergelijkt. valt het onsi van zelf op,,
hoe' „De Courant" films met ongewensclite
verhoudingen bespreekt, alsof heb de
meest gewone zaken ter wiereld waren. Zie
b!.v. het nummer van 19 Augusitpsi 193,3.
Van de zoo, z©er gemotiveerde, klachten
over het strandleven van dit jaar verne
men we niets. Een enkel simple! blerichtjie.
Meer niet! Maar wel Wbrden alle bad
pakken en toiletten geëtaleerd-
O,p| 5 Augustus luidt het onderschrift
va,n een dergelijke! foto: „Modern, splortieff
en luchtig, drie voornam© factorein voor
strandkleeding. Da wijde plan'talon voor
ziet in de eerste fwaei blelhoieliten en, heit
rugdécioleté laat zon en wind vrïji spiel1."
Het nemelt van foto's van zwemsters en
dergelijke."
Ook eigenaardige grapjes worden er
over gemaakt. Och, „De C'o-uranfc" (accep
teert blijkbaar de van verwildering ge
tuigende sfrandmodee en manieren van dit
jaar.
Dergelijke voorbeelden zijn 'bij, 'honderd
tallen uit de kolommen dier „neiutrale"
piers op* te dieipien. Toch' zij'n er n,o,g
talrijken onder «nis, 'die er niéts in zien ,ein
daarom voortgaan meit de 'gifstof in te ne
men die hun geestelijk en godsdienstig
leven langzaam doodt en hun m'oreelen
weerstand slapper ,en islapper maakt.
Mocht hielt, hnoclru rtj c van dan reetor
Sroking meebeOjplen to'fc heb bewust Wor
den omtrent hef gevaar!
UITKIJK.
biaar was ein «pi allen die hij liefhad, maar
met een goeden, eemi .ededen trots.
Eens op het college nauwelijks ,wais
hij 12 jaar hoorde, hij, enkele kameraden
spottend en k'leineerend over hun moiacler
spreken. Hij! dacht aan zijn eigen moeder,
snelde opi da groejpj toe en zonder >a,arzle-
lirag, zonder een enkel woord', schoon om
aa,n te zien in. zijin, toornige! vermetelheid,
gaf' bij dein grootste een klap) in heit ge
zicht.
Des avonds, nadat zijn moeder door an
deren omtrent heit geval was ingelicht,
zegende rij hem, zeggende
Dank, mijn zoonook ik ben troitslch
opi je>!
Hij omhelsde haar en beloofde:
Ik doe niog meer: ik wil God ver
dedigen
Hij), hield woord.
Overal en altijd verdedigde hij God; op
het college, als hiji piarlij voor zijn mees
ters koos tegen de kwade sitreklem dier on
deugende leerlingen, terwijl hij jnlet ijiver
studeerde' om in sltaat te wezen later God
tel verdedigenin helt leger, gledurendo
het jaar dat hij, in d'e kazerne doorbracht,
door niet toe te staan, dat men in zijn te
genwoordigheid met godsdienst, priesters
en sacramenten den Spot dreef.
Hiji verdedigde God in de, wereld als
vrijmoedig kampioen der H. Maagd en der
Heiligen, wanneer men trachtte hein be
lachelijk te maken, al's hij de H. Kerk!
voorsprak iederan keer als ha,ar gezag in
twijfel 'werd getrokken, lals hij geen men-
schelijk' opricht toomde Hj 't verrichten
van een goede daad, .als hij .nooit mee
lacht© om een dubbelzinnig w,porti of <?en
twijfelachtige aardigheid.
Al was hiji alleen, geheel alleen mlat zijn
meening, hij schroomde, niet te zeggen:
wat is dal mooi! van w'a.t goed' en schoon
WÜIS.
Wiat kwaad Wias, helt lichtzinnig too-1
neel, de slechte roman, ©en vtarleidlelij'k
schilderstuk', wlara het van den beroem-
sten schilder of schrijver, durfde hij vrij:
uit vle'roiordteelendlat is slecht!
Hiji verdedigde God in bet openbaar
leven door immer voor zij'n katholiek ge-
looll uit fel komen. In bef restaurant ver
zuimde hij niet hef tafelgebod, liij groet tic
in het voorbijgaan liet H. Sacrament, Wet
Kruis, de kerk, de priesters, onverdroten
bad bij zijn rozenkrans, altijd mankte hij'
heb kruisteeken openlijk1 en ferm alsl elem
soldaat, dip zijn G,od 't eercaaluut brengt.
Hij verdedigde God binnen- en buitens
huis.
Bij! een communistisch relletje, toen het
gepeupel een,kruis langs den weg iw'ild'e
neerhalen, trad bij! dapjper maar voren om
het te verdedigen, uitroieplemd
God wil het! God leve!
Een slag met 'n looden degenstok wierp
hem tegen den grond, waar hij bleef lig
gen aan den voet van het kruisbeeld.
Hij wiais 23 jaar.
Ik heb hem teruggezien, uitgestrekt opi
rijn klein ijzeren ledikant. Zijn gevouwen
handen omstrengelden het beeld va,n dan
Verlosser. God lag opi .zij'n gelaat, hij
scheen te glimlachen.
Do bloem'en geurden in het vertrek'.
Mem had er alias, gelaten als tijdens zijn
loven. Door het geopende venster drong de
lemtekoelte binnen, de vinken z'omgem in
het prieel. Naast hot bad brandden de
kaarsen, zinnebeeld der onsterfelijke ziel.
Eere en triomf aan u, die gevallen
zij ti bij de verdediging van Uw God. Nooit
hebt gij, u voor Jezusi geschaamd in deize
wereld, Hij1 schaamt Zich u'wier niet in
de andere!
PIERRE L'ERMETE.
De drie rozen.
H;et was een vreemde dag voor vrouw
(Therese Goed.
Zij was den opgegaan naar het klein!?
bperenkerk'j'e op den berg, niets had halre
plpmerbzaalmlieid getrokken, de wouden
jaohfer de rivier stonden in blauwt waiaa
,en hadden een laat winferkJieeid aan;' hejfc
was niet khu;d ofschoon de snceuW einder
ihaar voeten kraakte.
Beneden in bet dal volgde de rivier
een smalte Wedding, o'mjzloiolmd door (j'st-
randien waar ide Zon op, speelde, zoadat pi
les fonkelde ien schitterde. Die, hemel was
blauw. Therese had daugzlaam en rustig
haar weg vervolgd en sltioaid nul besllwife,-
loos v,oor dp deur dier kelrih.
„Goiedeu dag vrouw Goed" hoorde zij
plotseling' .een goedige stem' en toani zlij
rich haast verschrikt omkeerde, stond de
guide pastoor van het kerkje vioor haait
en keek haar met d'e heldere mogen Van
een ,o,u,den man aan iinlaor auilike oogVn
rijn scherp*' en btemerken alles, d'a mlinste
opwinding, die ridli in het gezicht weer-
epiiegelt.
„N.ou, nou, vrouw Gaeid" vervolgde de
'pastoor, „heb1 ik ,u Zoo gemakkelijk! doen
schrikken?"
„Neen, neen!" weerde de vroufw af en
hst was haar als bracht dit woord haak
al het gebeurde pias goed tot het bewusjt-
rijn.
„Ik moet naar de stad, hot is 'prettiger
met rin tweeën, of hebt ,u een anderen
WiCg,?."
,jDp,et me ve.el genoegenWe propfld'a
Vrouw Goed te lachen. Toen sffloot zijl rich
bijl den pastoor aan en bedden) gingen
langz'aam den weg door het woud. In het
begin werd er geen woord gesp|rpklen.
„Het is prachtig weer vandaag', de
bcele wereld' dokt haar z'orgen tod melt
zoo'n beetje zonneScihijin. Konden de, mCm-
suhen hot toch ook Zooi! Ilioe oneindig) is
deze hemel, hoe, groot, blauw en helder,
zeggen wij en hij! is toch in zijne g'root-
hedd. on'biaSc'hrijlflllijlk."
,,'Ja, ja" zei vrouw Goed', torw'ijl haar
■gedachten elders toefden.
Plotseling bleef1 de oude pastoor spaan,
z'iji waren a,an een open p'lwk, blijf keeli
vrouw Goed redht in het gezicht aan.
„Ik geloof, dat er iets niet in orde isr,
v'rouw Gocld. Heb ik gelijk of' niet?" En
toen vrouw G,oeid blepf z'wij'gen, vloegde
hij! ,er aan toe1: „Het z'al niet zoo erg 'zjijin."
.Vrouw Goed ademde verlicht. „Het is
niet erg", Zei ze. „,en toieih kam ik lojr'
niet ,over uit, het speelt me d,en heeilen
dag in het hoofd. Die Zaak is deze. 'Van
morgen vond ik drie roz'en Vootr sniij'n
deur. Heeft iemand Ze weggeworpen,
heeft iemand z'e bij) imlij voor de, deur ge
legd, ik weet hot niet. D,oc,t ook' niets
ter z'ake. 'k Heb' me eerst [afgevraagd wa.t
ik met de bloelmlen doen zou, daarna
dacht ik?bijl mezelf, hierboven Wij! de Moe
der Gods, die van alle genadnan, in haar
kerkje, daar hebben Zijl bet beter. En
toen heb ik zo genomen ©n ben weg ge
gaan. En toen ik in de keik' kwam en
de roz'en uit hot papier nam', waren zij
heelemaal verwelkt:, dor, verflenst.. T,oen
ilieb ik mij1 er een stil verw(ij|t van ge
maakt, dat ik niet beter voor dc blioelinten
(gezorgd heb, Zij! waren 's morgen® tolöh
nog zoo, mtaoi. Ik leg ze ,op> het altaar
Voor Maria en wil het papier weelr mooi
Iglad strijken en de rozen inpak'ken en
toen gebeurde iets, wat men ianclers 'slechts
in legendeal east: Dia rozen waren weler
bol en rond en bloeiend.
Ik durfde Ze nauwelijks aanraken,
heb ik het gedaan en wilde er tn!ee weg
gaan. B'iiiten keek ik ,er nog' eiens naar
en toen waren ze weer verwelkt. Eien
eigenaardig gevoicl overviel' mie toen en
ik ging ten tweodjen malei de keik' bin
nen. Mijnheer ipastoor, als u me niet ge
looft, gaat .u dan ma,ar eens kijken, de
rozen liggen voor de Moeder Gods in
haar kerkje en Zijb mooier dan van
morgen."
Vrouw Therese Goied Zweeg.
JDc pastoor was weer doorgeloppen.
Langzaam en nadtinkend; ieen lachje
.'speelde om z'ijh Hplpen. „Die natuur is
oihdioorgrondelijk!" zbide hlijl tensilofte.. „D|e
iS|dhepp'er doet met. alle, gcschalplein leven
de wezens wa.t hij' wil. Dlagrls eigerffijlkl
niets wonderbaars in. Dlat niet, vrouw
Goed, maar.*....'1 i 1 i
Vrouw Goed keek hpm aan,,wat fmjaar'.?,
vroeg ze snel. J I I
„Ziet u, allies bestaat in geMjkfcnisslcn
en altijd is er iets, waarvan die mens'cli
leeren ka,n. Iets, dat het beter Verslaat,
dat in z'n onschuld aan den menseh eien
weg w'ijist, een aansporing geeft."
Een poosj o z'weieg de oude, man. En
Zwijgend ging Therese naast hVm voort.
Langzaam kwamen Zij' dichter hiji de stad.
iDaar waren reeds die celliste huizen, da
eerste straten, nauw, z'ooials dat voor een
oud, landelijk stadje betaamt.
Nog altijd z'weeg de pastoor.
Rieeds bereikten Zijl het mark'pplein mtet
Zijn oud, hobbelig plaveisel. En spfoe-
-dig' kwam het huis vim fThleresie Goed.
„Omdat liet nu, eenjmlaal Zoo, is, vrouw
Goed," vervolgde de pastoor 'plotseling
moet ik u iets vragen: Is ,er in den la,alt-
sten t'ijld niet iets gieweiest, waarvoor delz'o
drie rozen oen gelijkenis koinden Zijln?"
Die vrouw versfond hem niet. M'ij'n
God, er Zijln zooveel dingen iin het dagie-
llij'ksCli leven.
„Denk er e,ens oVer na, vrouw Goed!,'
en nu, vaarwel, ik moet daar een Vfezhek
brengen." D|e pastoior had' Zich reeds ©eni
ge passen verwïjldierd, toen lilij| zich om
keerde en zei„Weten moet ik! het toch
nog eens, vrouw Goed, weten zoor ik liet
toch nog eens graag, hoe het mtefc dit
ï'O'Zenwoniler afgeloopen is; en, blezoekcn
dc*e ik ,ii vandaag nog z-elfer, dat beloof
ijk li. Het doet goed d!e| welldadien tb
Zien, die zolfe verwellcte roZen WeieP tot
blcjei kunnen brenigen!"
Eien oogen'blik stond vrouw Goed al
leen. Menschon passeei-denii haar, somlma-
gen groetten haar, Zijl dankte vluchtig,
dan liep Zijl verder; zijf overdacht nog
eenmaal dezen dag, den miiorgen waatojt
z'ij drie rozen voor haag deur viond den
wejg naar de Moeder Gods van alle Ge
naden, het Zoete kleine rozenwonder, dap
tzleker oen heel eenvoudige, nataurïjilde|
reden had en dan de woorden van den
ouden goeden man over 'die gelijkenis,
die ecu wig naast onsdagelij'k'sch leven
staat, bereid voor alle zienden Zijn waarde
te schenken.
Reeds voor liaar huis bleef' vrouw
Goed nog eenmaal staan. Hoe had de
oude pasfoor dat geZegd: „Het doet
goed, de weldaden te zien, die Zelfs,
au.de, verwelkte rozen weer tot M'deien
brengt
Weldaden, herhaalde Zij'. En toen licr-
innerde z'ij' zich plotseling dezbni voor
middag, eien 'bez'oek cn in de,ni looipi van
het gesprek een heftige, onverklaarbare
liardc. afkeu,ring.
Goedheid! Vertrouwen! Anderen liel-
plen! Dal was het! Jawel, dat was het.
E-n vrouw Go.eld een nieuw, womldervol
on'beischrijffiellijjh gevoel, toen z'ij: van haar
huis wie,er de straat atfliepi naar ,een ander
oud huis to,ei, daar binnentrad en) plotse
ling voor menschen. «tonld, die voormid-
dhgls haar hulpi noodig gehad hadden.
Niemand wist, hoe het gebeurd was, nie
mand kende de reden, dj© vrouw Goed
dwongen naar dat huis. Eemige woorden
slechts', iz'ij 'hielp, rij richtte een gezin
iotp! J 1 1
„U bent Zoo goed" Zei do vnouiw./
Maar vrouw T!h|erese Goed waagde het
niet in haar mogen te Zien. Die. mlan' stond
er bij en Zweeg.
Vrouw Goeld ging vlug lieen. „Niet
ik' ben liet" had z'ij1 gezegd.
Ma.ar do menschen begrepen niet, wat
zij) daarmede bedoelde: ook zlij! zClf Kon
den waren 'grond niet vinden. Vroiuw Goed
wfet miet Zekerheid! dit «ene: „dat het drie
ro,z'en waren, die iemand Wij' 'haar voor de
deur 'gelegd had'.
Dlrie rozen, die de menschelijke goed
heid deed opbloeien.
Ambtenaar en Overheid.
Zooals in ons blad is vermeld, heejfö
de, Ministerraad, met heit oog op d'e (Moei
lijke tijdsomstandigheden er aan herinnerd,
dat ambtelijke plicht medebrengt, dat de
ambtenaar de overheid steun© en haa,r
geeen moeilijkheden b|erolcklene ein dat Mjl
Zic'h zal hebben te onthouden vain elke
openbare aiötiet egen de ov©vheid en haar
beleid.
Er is ons read's 'gevraagd om de preeielsjei
interpretatie va.n ddzle bekendmaking,
maar wij' hebben geen Zitting in den
Riaad der Ministers.
D'e; bedoeling kan echter naar o'nizia
meening geen ander© Zij'n dan deze, dat
atobten aren zich p|ubliekd3ijik' niet te uiten*
hebben tegen het regie,eringsbeleid. Er
wordt van hen terecht reeds in normale
omstandigheden toee'r reserve verwacht
da.n van gewone. Wurgers ein h'ct' kaïn
zeker niet in overeensfeimlmlimg mlet deze
vereischt reserve z'ijh, wannepr, om eein
recent voiorhee'M to noemen, ecln ins'pec-
temr van het lager onderwijs in pubtfcbe
vergaderingen rdchtstireeks Zijn 'hoogst,en
dief, den verantwoordelijken Minister den-
Kroon, attaqueert.
In liet besluit leZen wijl niet, dat da
ambtenaren iets ongeoorloofds z|ouden
doen als Zijl pp gematigde, waardige wlijl-
Zei hun eigen positie Wesp,rekenMaar
blijkbaar is het well de bedoeling der
Rieige-ering de sancties voorkomende in. het
Ambtenarenreglement te hanifeerein tegen
ambtenaren, die in de tegenwoordig* am-
Slaiwligheden publiek stelling wemeji fegCn
de regeering en haar beleid.
Uiteraard heeft liet besluit allereierBt
de rijksambtenaren op het oog, doch het
lijdt geen twijfelt, of de Regteering .m,oe|t
wenschen, dat haar ri chtllijnem ook zul
len geilden voor personeel in dienst der
lagere pulbliekre'chteijlkb organen.
De' merkwaardige toestand, waarin wij
nu verkeeren, cl'at n.l. de ailliea-gtt'lo.oIsjtJo
reserve is opgelegd aan rijksambltnalfleu,
aan wie in vele gevallen zelfs hielt Vier-
lof tot liet houden van spreekb'eurtlen bMeir
onder hen ressiorteeirlende materie woreft
onthouden, terwijl ambtenanc'n, in dienst
van gemeenten ein provinciën comlpJIefe
politieke fournée's door het land organ!
seeren, Zal op don duur moeilijk gieduld
'kunnen worden*.
D|at in normale! omlstaardigheden ambte
naren op gematigde en behoorlijke wïjjze
hun meening te kcnuien. geven over m'aal
regelen, door de overheid te hunnen op
zichte genomen of te neimlen, l'ijk't ons
lpatbaar, ofschoon dei ondervinding bo-
wijist, dat- gematigheid en 'btehoofEj|k« vorm
geer makkelijk in het gedrang gbraken,
D,at de, regeering thans in deze' zoo
uiferst moeilijke periods, waarin ,zSij| allliai"-
Jjci maatregellien im'oet memion, lang niet tot
liaar gienoegen, die eiemvouidig' onivermijide-
l'ijlk zlijh, groofere reseirvo van haan* amb
tenaren eiseht, viiidiein w'ij! geihael vferldaar-
b'aar. 1
't Is .overigens een uiting van eien stre
ven, dat in het regceringsbleileid meer an
anieer tot uiting kooit en dei gelvaele g'oed-
keuring moet wegdragen van altan, die h(et
goied met het landskeDlang imieenen, om
n.l. de teugélfe wat etrjaikkfer in handem te
nemen.
En op jöciouoimisoh terrein èm ap het
punt van algemeen regeerinjgslbleileid be
gint dp regeering steiads doortastendelrl oip
te treden.
Dlat is, naar onze, meening, juist wat
de tegenwoordige, toestand leiseht.
Terwijl anderen o,m daden roepien, wor
den ze door het verantwoordelijk gezag
igpsteld. i
D|a.t is id|e beste methode, om( nn,n alfe'
lextremisimle ieder biest.aansr.eeht te ont
nomen. MsW:
Het verdachte goudstuk.
Hoei .sc'haiaiisch gouden muinifem als b'e-
tiaalmiddiel geworden rijk in «rato da,gen,
wordt door eien 'beriiohitijei uit da Times:
ifalffend gieïllu8|tr©ea>d. Een leiziglea* uit
W'.e'st-Aiiikla vroeg aa-n ie,en der iafcehfen
va,n heit Wjaterloia Station aen kaartje maar
Wolkïng ein feglda een gomden sjaveneig'n
neer. Tien joiar geleden zou hot) milelts bif
zonders geweest zijin als e,en gelwloiou ar
beider goudgeld tad willen Wisselen, maai'
loketbeambte nam thomsi het munHstuk
eerst eens, goed op, liet het leem paar maal
klinkend neervallen om d'e echtheid te
koeteen ,e,n verklaarde ten slotfei of-
■siohoon de sovereign niog islleeds «en ge
woon 'en Wettig Wataalmiddleil is dat hij
hem alleen wilde [wisselen alls, de reiziger
zijn naam en adres wildte! oipigevein. Daar
da reiziger toevallig eigenaar wa,s van leien
plantage in Wlasit-Afrika, ha.d hij: een |pias,
dien hij even toonde, e,n de zaak lieipl dua
tot genaeglen van blei,de p'artijlen af, maar
heit feit is niettemin feekmemd als pfcaaltjB
van dc gpudploliitiek onzer hedendaagselia
re, geerinmen.
Slakkcmferlt,
Bi,i .hel stadje Garlshafen aan de iWlezer
ligit een slakkenfarm, wa,ar geWieldige hoe
veelheden van d'e wijkbier|g,siak' (Helix po-
maltia.) worden geteeld'. De londerniamiug
is 0,0,11,geleg'd door nakiomalinigein van Franl-
ach© néifugdési, die zieh in den tjj'd. van da
Hugenoten dpi 'den Hte,sl9isldbem oever van
dlel Boven Wie,ze,r hebben gevestigd.
Del f'arm is a.la volgt ingericht,: Eien 30
tot 40 'C.M. hoog1»', 10 e.M. dn dein biadem
ingegraven om'beiininig loiqpjt om de teelt
en mesttuinen waarin de slakken, zorg
vuldig behoed voor hun giwota vijanden,
dei egels, huizen. In Mei en Juni leiggen
die' slakken hun 'eieren in den vochtigekl
grond. Na. 30 dagen klomen de jongen uit
heit ei .en groeien snel. In Augustiuis bies
ginit de mesbk'uuir, d'e dieren Worden met
salade, kool, wingierdblladieren, Ibiejtien cm
klaverblad gevoed en dijen uit fot ward
praebteix,emplane®, «üa wel tot 20 gram
wegen. In belt begin van helt najaar 'trekt
do slak zich in haar huisje terug, dla,t zijl
geetd dicht kapselt.
Dan biegint de „pluk". Dei slakken wor
den gewafBctau, „gepolijist" en daarna, be
gint de verzending, die gemiddeld mil-
lioen stuks per jaar bedraagt (een ge
wicht van pi.m. 500 oeinltlefnaar). Dei sLak-
kein, 'gaan bijlna uitsluitend niaar Fraulcrijk',
waar zij als „eHeargote" als lekkernij, zleer
opi (pa ijls woi den gesifeid.
Wleest flji' uw hoede.
Aan kwadp posten hebben de Einigial'-
scli'C' winkeliers in een jaar vienlolrien te
som van 30 nnliUiqem pond sterling. Het
ma,g ongeloioïïijk klinken, ma,ar de st.atis-
1*,wijst het. Een groet deel van hiat ge,-
nqsmde verlies is natuurlijk ontstaan detor
wanbetaling van debiteuren, die bijl den
koop beziekl waren met de boste violoj.*-
niemens en later niet in ata,at waren E,ajn
hun verplichtingen te voldoen. Dloch ook
viele, millioenen van het vterlies k'ijln te
wijten aan listige kunstgrepen, rijper bie-
lagprs des Je heter is h'ijl daarljeigen ge
wapend en da,aa'om heef't de liieier Mauriele
C. Moore- een bio,ek het licht doiem rien,
getiteld „Frauds oud Swindles", waarin
h'ijl een 'bloemlezing geie'f't van mtxterue
opliehbersmelboden en ztwendielarljien.
Hier volgt één voorbeeld, d© truc' van
den man Met de vioiol.
Ren oude man staat op het trottoir
voor dpn winkel een poos oipi eieu Vi(o|ol te
knaisteem. Dlan vraagt, hij! dein winkelier liiet
instrument even te, willen blewaren, totdiat
li'ijl terug is van een eeha'ftkfelder in diei
'huurt, E|ui paar minuten later koimlt «r
leen gopd gekleed heer liinnen. H'ijl koopt
wat. sigaren, zliet „bij' toeval" <fe viool
len neemt haar in die hand. H'ij' is zoo, iets
van musicus, een kenner van violen ieu
prob)eert het instrument. Een plracht van,
leen toon, te koop? 'Waard' 20 pond, zjeioi
zjeker als een eent. Nog wat gepraa,tl
pr over en meneier Vejilfeekt, im|aai* hij! klomit
morgen terug. Die oude fledelaar is Haam
met zijn lunch en stapt den, winkel 'bin
nen. De winkelier vraagt dan of h'ij de'
viool kan koioppm. (Uit de statistiek 'blijkt,
dlat dp winkelier dat in alle onderjzo,cht|e
gpvallen heeft gedaan). Maar de oud'ei
muzikant kan nipt scheiden, van z'ijln ge
liefd instrument, waartoee h'ij1" ztaoveieï ja
pen z'ijli brood hééft verdiend. Die vioiol
is rijn leven, neen, yerkaopien kan hiij)
liaar nipt. Maar na een poos aandringen
van dien winkelier is hij' ofwer condities te'
eerleken. Een winkelier was er, die 15
Pond! betaalde voor een prul, dat nog
•fpen 12 shilling .waard Wais. .Onnoodig te
zeggen, dat h'ijf kon fluiten naar den
gopid gekleeden taer, idi© mlorglem zbu terug
kblmpn.
B|e MaskuSl-ral.
Dl» Muskluerat is gl.en knaagdier, dat na
verwant is met de woelmluis en .a,aiwan-
ileülijk louteir voo,r jachtgenoegen diopï den
Vorst van Collonedo-Mannsfeld in 19Ü5
in Bdheanen werd mgevoe|rd.
In Amerika is hot dier geizbcht oin| zij'n
bont. Het uitBcheidingsp'iiO'duot van zfijla
m'Usklu'sMi'aren wordt wal in parfums ve|r-
wieirkl. Eien tijld lang heeft m,em -er ook'
aan .geidaclht hier te lande da 'biziamrait
voor bbntwinning in tei voerein, maar peir
slot van rekening is paem daar om! het
groot,ei gevaar voor dijken en wateirk'eie-
ringen van teruggekomen.
Dia muskusrat wordt in zijln vaderland
min ,of toleier door klimatotogisclhe p'm1-
standighiaden in ,Joom gehouden. In Bio-
hiemen met ziijn veel milder klim'aati
hetzelfde gel'dt voor gelieiel midden-Eiuiioi-
pa planten zij! zich ve,eil| sneller voort.
Dja.ar komlen per j.aar .m'aximaal 36 na-
konilelingen van 1 ouderpaar ter weireld.
D|a dieren nestelen in dijkbn en water-
Ifeeringen, maken Zomeirs mtesten van 20
tot 60 d.M. in diamleiter 'bijl een hoogta
van 2035 cM., tprw'ij'l voor den winter
een gr.oote voarra adsclrujulri van 2 M. in
doorsnede wordt gemaakt.
Als het water stïjlgt, Wordt op de oor-
spronk'e'Iijke woning een étage gezpt., wat
natuurlijk da schade nog vergroot. Do
dieren rijn vegetariërs, eten g|ewoonlijlk
onkruid maar vreten, a,ls rij! de kans
schoon zien, <oiok veldlv'ruehten om o(oft,
Visdh ©ten rij alleen als Üëittiood Hijlpt.
In 1905 werden 3 wijfjes en 2 man
nietjes ingevoerd. In 1917 was Boliamen
reeds bijna vergeven vtan de m'us'kus-
ratten. D!a,arna nam de plaag ziender-
oogen in sterkte toe, naar het Noordem
2|uidien, Westen en Oosten, znodat. men
all© mogelijke Middelen ter bestrijding
a|a|nwiendt, tot nog toe Zander al te Veel
sluc'ocs en zonder in staat te zijin een Ver
dere uitbreiding van de plaag tegen tb
gaan, wa.t niie/t ie verwomderein is1, als taën
dm enorme veitoiieerdering der dierem in
■alanmierking neamit,
WAT MENIGEEN NIET WEET-
Ten tijde der Kelten laafden "bleier,
eland', bizon en oer-oes'en' in onze basi
sche n vier reujz'en (uit het dietenjrljkj,
die re-ed's sedert pleiuwien uit ons" land
Verdwenen ,,z!ij|n.
Die aifstajmjmjm'g van den Mikado
van Japan zou tot. meer dan 2500 jiaair
vastgesteld' Zijn.
Die koning van Eingelanid, Wezlit van
oudsher den titel tan Kanunhik' d'ér
Slt.-Dlavids-katihedraal in deze 'hoedanig
heid .g'eniiot hij een salaris vani '1 guinj©
(21 'shilling) pea* jaar, en heeft hij het
«eicht éénmaal per jaar in die kerk' te
p,roeken.
SOHOTiSOH!
Wat zet je tooh ,een bedrukt ge
zicht Je heb't toch gisteren piais den
grooten prijs in de Sweepstake ge'w.omi'eri!
Ja, dat wel.... maar ik heb t,we© lo
ten gekocht ,en nu erger ik mijl eraan, dat
ik liet geld voor het andere lat 'had kun
nen sparen,!
JANSEN HEEFT GELIJK!
Jansen en Hendriks' ontmoetten elkaar.
Jansen: „W,at heb' jiiji daar 'n mooie
aster in het knoopsgat."
Hendriks: „Chrysanthemum spellen
jei hebt gelijk Jansen, 't is tóeh 'n laster."
Hendrikfe,: „Da,t isi geen aster, dat is
oen Chrysanthemum."
Jia;n«pn: „Chryslamthemuim'?. Dal. gefoiof'
ilf niet-! Hoe spel je diat 'dan?"
EINDELIJK!
„Je weet toch nog wél, die 'broer van
Kleintjes", vertelde hij', „die twintig ja.ar
gelegen naar Amerika is gegaan en waar
van ze nooit meer iets gehoord hebben.
„J,a," 'knikte z,e, ademloos. „W]at. jsi
daarmee gebeurd
„Gisteren heelt Kleintjes iaën telegram
gekregen, da.t z'ij'n broer gssfarvenj is ,en
liem tot zijn universeele® erfgenaam heef't
benoema."
„Zoo," zegt ze, „eindelijik' 'heeft-ie da.n
eens eien toeken van leven gegclveai
VERSCH.
Vischvrouw: „Kijk eens', mevronlw', ;wla,t
'n mooie anioiek'! Eu nog levend!"
Mevrouw: „Ja, ja, maiar is-ltis nog
veTseh?"
UITGANG EN INGANG.
Inspecteur van [politie: „Ontsnapt, zeg
je,.ontsnapl? Hoe kan dat? Hebben jul
lie dan nieit allo uitgangen bewaakt, zo, o ais
ik gezegd heb?"
Ag'en't: „Zeker wel, inspecteur. De vent
moeit een der ingangen gebruikt hebben."
SAMENWERKING.
„Nu mo'elt je piijl eens eerlijk' do waar
heid zeggen, Erjts! Wie heeft' jei opstel
gemaakt?"
„Vader."
„Heel alleen?"
„Nee, ik heib hem geiliolpien!"
DE TAAL VAN DEN TIJD.
„Waar is mama, Maxjief?"
„O, diei plarkeert al meer dan een uur
voor 'de deur mieit taevroiuw Spits!"
ZOEjK MAAR UIT.
Als iemand maar woef tva|t-ie wil en al
leen maar dat wil 'wlat-i© k'an, en kan
wat-ia wil en jwleiat da,t-io kan Iwlat-ie wil
dan maak't-iei carrière.
OORZAAK EN GEVOLG.
Buurman: Ik' geloof' dat' die juffrouw
Turelpuit tegenwoordig niets andiers dan
papier sltoiold.
Buurvrouw: Ja ziet u, haar man brengt
'n gratis-advertentieblad rond!
