L
1
De roman van li
ZATERDAG 7 OCTOBER 1933
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
i.
r IN HET KRAAIENNEST
HISTORISCHE KRONIEK
Apologetische Vragenbus
ALLERLEI
GEKKE GESPREKKEN
BIJi DEN. SLAGER!, B®J: 'T STATION.
OVERBODIGE vragen.
broote waarde
^an publiciteit
Jaarboek
St.*Radboud^
FEUILL
j
j
t
a
c
ij
ip
k
-3
3
IÉ
P
g
n
Is
ie
Ie
Is
|z
re
ie
ln
lb
{v<
id
re
0
'pi
d
C
1
g
Si
g
n
k
C u mui la,'bi ®-
Over geen zaak' wordt tegenwoordig
zooveel gesproken en gegohreivie® ;al® ofvfar
ae cumulatie, de opeenhoioping van Unmet"
ties, pensioentjes p® andere voio-rdaelm
uit. de Jlulbliekei kas. Dit isi te begrij|p|e®.
Nu tienduizenden gedoemd zijn tot werk
loosheid moot heit wel tienmaal scherper
optvalle®, dat enkelen zich overladen zien
met betrekkingen. Hot euvel dateert al
lerminst van den laatsitem tijd. Vroeger
kwam heit in evengroote mate voor, doch
toen had iedereen werk' en maakte me® er
zich geen steen des aanstoots uit; botve®-
aien was het aantal ontwikkelden toen
ve.el geringer en kon mom voor de bij-
baantjes moeilijker gegadigden vindon.
Zoo hebben wij 'n burgemeester gekiend,
die behalve .een compleet andier hlerqe(p| 'n
tiental nevenbetrekkingen had, waaron
der vele secretariaten. Het was een pu
bliek geheim, dak de administratie, welke
al deze ambten meebracht, door het secre
tarie-personeel in zijn gewone® arbeidstijd'
verricht werd en toch hoorde men nooit
'n woord van protest, het, heerschap tverd
daarentegen hoogelijk vereerd.
Dit is nu anders. Het scheelt weinig of
degenen, die zich .aan cumulatie „steihluldig
maken", worden meitj den vinger nage
wezen.
Van koogerhand wordt betweei'd dat bet
met de cumulatie nog,al losloopt en dat
het publiek overdrijft, Wianneer wij in
iigen omgeving rondzien kunne® wij 4a,t
optimisme niet deelen. Do cumulatie ia
nog wèl erg en het meest funeste ervan is
juist dat da regeering er nog te gemak
kelijk over denkt.
Herhaaldelijk komt het bijv. voior dat
gepensioeneerden of Kamerledern tot bur
gemeester worden benoemd, hoewel ,er een
keur van sollicitanten aanwezig js.
Ook onze politieke lichamen zijn van
den mistoestand niet voldoende overtuigd.
In enkele weken koos men in den Haag
en te Amsterdam drie Kamerleden tot
welh. en het w;as ook1 te Amsterdam dat
da raad met ongeveer algemaene stammen
iemand tot gem.secr. benoemde, .wiens
Vrouw reeds 'n gemeentebatrekkingi vam
f6000 had! Vele gemeenteraden willen
ook nog immer niet besluiten de gehuwde
vrouw niet-kostlwinster te ontslaan.
De Morgen schreef' onlangs, dat er
ten opzichte van de cumulatie schandelijk
overdreven en zelfs gelasterd wordt. Dit
is ons niet duidelijk. Wiah wijl er van
hoorden en lazen, ging altijd over bekende
feiten, die. nooit tegengesproken werden.
Waar blijft de overdrijving ,en laslter dan.?.
Vooral de leidende politici moeten in
deze voorzichtig zijn, willen ze hun par
tij niet hopeloos bena,deelen. Iedereen! is
dit nog niet. Enkelen tijd geleden ontvin
gen wij van 'n kath. Kamerlid nog een
aanbieding om Kameroverzichten 'te schrij
ven; hetzelfde Kamerlid deed ons nog
later kond dat hij een persbureau had
opgericht. Wanneer men nu weet dat deze
persoon nog twee andere functies heeft,
dan is men meteen op da hoogte met de
omstandigheid dat dit Kamerlid de cumu
latie zeker niet verfoeilijk vindt.
Blijfitj dan nog het raadsel wat er Waar
ia van „het; den geiheelen persoon o|p-
eiscliende Kamerlidmaatschap."
I DITKC31K.
Jiésus Magie.... aye® Ipitié do nous!
weenden de yro,uwen.
Ze wierpen zich op Ide knieën voor
de binnendnagers en ©takken hun kleinste
Suigelingen omhoog.
Df'iesken, mijn lief1 ventje, hier is
■uw vader! riep J|an.... Driesfeen! Dries-
ken! Antwoord maar raipi! Niet bang we
zen manneken, ize zuflen iu niets jneer
Een voor een nam hij de kinderen op.
Zijn Zoontje wias er niet bij'. Alle hoe
ken werden doorzocht, alle koffers en
manden omgeworpen.
Eensklaps weerklonken buiten blijde
Stemmen.
Ze hebben hem, ffja.n! Ze hebben
hem!.,+
Met een vreugdekreet 'sprong hij' ta
midden van dei 'groep'. Dte zoon van den
koster stond, dampend van het zweet,
Hagend van Vermoeienis achter Zijn vela.
.Waar is hij? Wiaar is hij?.
Zonder op die vraag te antwlolorden
begon de ma® met den vel/> hen uit ta
Idoheldfcn.
Gijl domme, domtóei lumlmlolsGij
an -uw vrouw, ge trekt er samen uit, zon
der naar uw huis om te Zien. D|e k'leina
is ,al lang terug! Ik heb zoo moeten Zoe
ken vooraleer ik u bad,
Thuis-.? Waar.?.,.
Toen ide '.burgemeester en Zijne
tóneder thuis kwamen van Antwerppn, Imlet
iden laatste® trein, hoorden z|e uwen Dirieis
weemen. Hij W(as in hun .rnramielhokje op
gesloten. Hoe hij er in geraakt is, dat
moet ge hemzelf! maar vragen.
(„Av. Wi.>) EiLZA WOLF.
Pompejus' daad.
in den - strijd! om de ma-chtl tussoheh
Juliu® Caesar en Pompejiuis, had de eerste
eindelijk overwonnen .ein F.oimpejus was
verplicht, te vluchten, na de geweldige, ne
derlaag in de vlakte Van Enipieus. Hier
hadden twee geweldige Romeinsdhe legers
tegenover elkaar gestaan, hier hadden,
landgenooiten tegen elkaar gestreden. P|om-
pejus had', volgens, sommige schrijvers,
25000 man verloren en hij moest nu pogen
uil, de handen van zijn tegenstander te
ven. Hij ging met zijn vrouw en zoom
naar Elgypta en vroeg daar aan den
jongen vorst PMemaensi gastvrijheid. De
jonge vorst had daar wel neiging koe,
maar zijn raadgever (Theodofeus) zei, dat
men heter deed Pompejus geen gastvrij
heid te verleenen, w,ant dan zou mem Cae
sar in het harnas jagen; en weigerde mem,
dan zou men Pompej|U|S) vertoornen, ztopdah
het maar het baste waal na,ar zijn
ooraeel om Romptojusi .te laten landen
in Eigypte en hem dan om ta brengen.
Dan waren ze van alle moeit,e af. Do
vorst- stemde toe.
Men zond daarom1 Pom'piejus een klein
vaartuig, met de mededeoling', dat de
grooitc vaartuigen niet aan de kuist kom-
den komen. O'pl heitj Egyptische sclhip
bevonden zich twee Romeinen, ,die vroe
ger onder Pom'piejius 'hadden gediend.
Pompiajus stemde toei om van zijn
schip, waarop hij' zich met. zijn achtge-
noott» en zoon heivomd, met dit kleine
vaartuig naar land.tel gaan. Hij nam (af
scheid van vrouw en kind. Zijn vrouw;
Cornelia, had hem verzocht niet te gaan,
want zij wiantnouwdia- den Egyptische®
vorst pn de lieden die hij met het, vaar
tuigje had gezonden.
Ga, niet, had zij gezegd. Maar Pom
pejus had geantwoord met de versregels
van Sophocles.:
„Ja, wie naar de tyranne® zijn
schreden richt,
Wórdt hun slaaf!, zelfsi wanneer hij
als een vrije ging."
Hij besteeg het vaartuig. Toen het de
Egyptische kust naderde, zei Pompejus,
omi heit stilzwijgen te verbreken, dat om
hem heersdhte, tot éen der K.omeinen die
onder hem had gediend:
Ik verheeld mij, u te kennen; zijin
wij geen 'wapenbroeders geweest L3
Ma.ar de Romein zeide niets.
Daaropi nam pompejus zonder verder
een woord te spreken ©en papier, wlaarop
hij ue, toespraak tot .den Egyptischs®
koning had geschreven.
Men kwam aan land. Pompejus stond
op| om nit te staplpen. Tioen kreeg hij
van den Romein een dolksteek in! den
rug, en de andere soldaten, die zich in het
vaartuig Jjeivonden, sloegen hem met hun
zwaarden neer. Aan tegenstand viel niet
ta denken. Zonder een wpoird te zeggen
verborg Pompeju® zijn gelaat in zijn man
tel, zooals later zijn tegenstander Caesar
zou doen, toen dleze iopi zijn beurt werd
vermoord.
Zijn .gemalin Cornelia had van verre
den moord' gezien en zij vluchtte met haar
zoontje, ©ui dit iaan de slavernij in Egypte
tei onttrekken.
Zoo stierf iop| den 29,aten September
van het jaar 48 vóór Cbr. Poanpiejus', in
zijn 58ste levensjaar, na 35 jaar veldheer
der Romeinen te zijn geweest.
Zijn hoofd werd hem afgeslagen, zijn
lichaam opi dei kust neergelegd. Men zond
het hoofd na,ar Caesar. Tpen deze het zag,
keerde hij zich diepi bedroefd om. Hij: liet
Jiet hoof'd van Pompejus in ,een Jer voor
steden van Alexandria, waar Juljuisi XIa©-
sar zich juist bevond, begraven met vor
stelijke praal. En opidit graf werd een
tempel, gewijd aan de godin Nemeisjs, ge
sticht.
■E'|e vpirijcMij'kci'.
P|azla week was het 325 jaar geleden
idiat de brilliensfijlper, Ha,ns Lipipei'hey, te
Middelburg' blïjj dei Gaten-Generaal e©n
.verzoekschrift indie.nde, waarb|ijl hij, te
kennen gal' een 'instrument' te hebb-en
luitgevonciien om „verre te zien", verzoe
kende-, veimits deze (ontdekking niet al
gemeen hakend behoorde ,te worden, e'en
loetropi voor dertig japen, pfwel een jaar
geld, om tinei kijkers alleen te mogen ver
vaardigen ten dienste van den lande,
iHoewiei Lipperhey algemeen erkend wordt
ais de eigenlijk© uitvinder der .verreklijj-
ker, is dit toc-h niet .gjphteel juist. Hjet
was omstreeks 1590, ,dat die kinderen van
den hrillensliij'pier Zacaharias Jjansfcn, ©ven-
eens woonachtig tje Middelburg, met eeni-
ge brilheglaizpn speelden, ©en bolrond en
een holrond. Dezte glazen hielden zie ev©v-
■wiijdig van elkiaar ten bemerkten toen tot
hun groote vierwondpring, Itlat de .kerk
toren, waarnaar zij! staarden, allengs g-rop,-
ier werd. Dit vertelden de kind-eren aan
hun vader, dia toen pp het idee kwam.
om twee briUegLaz'eu op den vereischte®
lalstand ju een kokertje .bijl .elkaar te
■plaatsen, pie-z'e eerste verrekijker hooid
(Jlansen ,a,an Prins Maurits aan; toen he-
looning wilde die, man niet pntvangem,
idoch wel vlertooht hlji den Prins did
nieuwle uitvinding strikt geheim te hou-
jden, da.ar hïji mleonde, dat zijn verrek(ij|.
ker in de toekomlst van groot nut kon
zijn in 's land's dienst. Evienwiel lekte da
uitvinding der vlerrek|ij'k'er toch uit en
©enigen t'ij'd later vervoegde Zich een
vreemdeling 'te Middelburg, om den .uit
vinder tie spreken. Hïjl raakte evenwel te
land Rij' Lipiperhley, die den man op slimm'e
wijze wist uit tie hooren over het geval.
Na het vlertrek van den vreemdeling toog
Lipperhley u,an het werk en penige dagen
later, namleüijk ,op 2 October 180.8, dien
de hij hjij die Staten-Generaal .een ver
zoekschrift in, waarin hiji ta kennen gaf
eien instrument te hobibjen uitgevonden,
waarmede men in d'e verfe kon zien. Hij
gaf' hierbij' da wiensch te kennen, dat hij
,een 30-j.arig octrooi op zij'n nieuwe uitii
vinding wilde hebben, ofwel ©en jaar
geld, om die kijkers alleen te mogen ver
vaardigen tien dienste van den lande.
Lipperhley 'kreeg toestemming tot het ver-
viaiardigen van ©en Zestal instrumenten.
Intussehen w,as leehter gebleken, dat de
uitvinding niet nieuw meer Wias, want
'pok Melius ha,d patiënt aangevraagd. Lip-
jperbey -en J|adob M'etius kunnen daarom
bijna, gelijke: rechten doen geld©n. V,aak
'wordt verondersteld, dat de vreemdeling
die 6e Middelburg Jbij' Lipiperhey aan
klopte, niemand anders was dan Melius
zelf, die bij' den brLHeslijper enkele in
lichtingen wlenschte, hoewel deze veron
derstelling v,a,ag is. Hoe het ookl zij',
Lipiperhiey moc'ht zlijn dioior de Stahen-
Gemeraal bestelde kijkers leveren en spoe,-
Idig daarop waren den nieuwe instm-1
mienten, welke eierst uit hout, daarna uit
stalen huizen bestonden, ook buiten Ne
derland blekend. Frankrijk, Engeland,
jD]uitschl,a,nid en Italië interesgeerden zich
bïjiZonder voor vlerrekijhers. Reeds in 1609
wicrdlen zij' in de Ëngelsche lioófidstad
verkocht, terwijl Neurenberg, spoedig het
middelpunt dier kijker-industrie werd.
Galilei vroeg in de eerste bestaansjaren
der verrekijkers niet minder dan f' 1000
voor zïj'n instrument. Zijn kijker werd
door vellen nagebootst, doch Galilei lieelft
de namakers nimlmer kunnen achterhalen.
.Vragen worden ingewacht bij de redactie.
Vraag. Ik' helb wel eens gehoord, dajfc
God van vro,olijke menschen 'hloiudt. Hoe
kan dan Thomas a Kempnia zeggen, dat
we| altijd moeten treuren om onze ziomdemi
Hoe; kan hij dan willen, dat we altijd ,aan
den 'dood zouden danken?"
Antw.Zeker, God heeft den blijden
gever lief', zegt de, profeet. En da Roioph-
scha blijdschap.is spreekwoordelijk. Maar
dan beoefenen w« daarmee de echte vneiug-
de, die een der vruchten des H. Geiesltes
is, .de vreugde, die alleen slechts wonen
kan hij een rein geweten. Alle .andere
vreugde is slechte namaak', lijkt er alleen
uitwendig een heel klein beetje op|. Eln
gelukkige vre,ugidemenschen k|unneni toch
best bedroefd zijn over hun vergeven
zouden. Dia.t houdt hen klein en nederig
en voorzichtig. Die droefheid maakt, dat
hun vreugd nie.t overslaat in uitgelaten
heid. W,e hebben in die droefheid lover
da zonde een bron van liefde jegens] Goid,
die zo ons Zoioi barmhartig yeirgaS, en
daarin tevens, een waarborg van 'ee,uwïga
vreugde, als we nu, voortaan maar Hem
getrouw willen blijven. En is de gedachte
aan den dood geen brom v,ain vreugde?
God dank ,zei de H. Theresia vol hlijd-
schia.pi als ze 'n klok hoioird© slaan, „alweer
'n uur diohter bij het graf', diclhhteir ibiij
God!" Is dat niet de ideale katlipRafce
opvatting? Dei do,oid is het, openen van de
kooi, die: den gevangen vogel teruglho.uidt.
„We treuren niet gelijk zij', dia geen hoop
meer hebben," zegt. St. Pauluis. Voor ons
is de' dood onzer dierbaren sleohto een
korte, scheiding, die weldra, zal gev,c*l|gd
worden door -een eeuwig yiederzien. Daiar-
orn zjngt dei Kerk bij een lijkbaar, daarom
juicht; Ze bij een open graf'. Da Banger
Emiel Hulleibroeck stelt lonisi ©en maedeir
voor bij .heit lijkje van haar kind en zegt
dan: „Moederke alleen kan laichiem op
kind en 'dood." En dan bedoelt hij zoo'®
diepigeloiovige1 moieider, dia ha,ar kleine bij
God weet. -Hoe pppveir staat naaisit dien
Roomschen rijkdom de schamele armoe van
het ongeloof met zijn wanhioiop! Dat zijn
die wondere „Paradoxen van Katholicis
me", door Robert Benson zoo, magnifiek
beschreven. Het hóek staat hier voor me.
Bestel heit ook eens, n zult ©r van smullen.
Vraa'g. Wiaar kwamen de menschen
vandaan, dia Columbus in 1492 in Ame
rika, .aantrof, to,en hij da,t werelddeel Ont
dekte.?
Ant.w.Alle mensiche® stamanen iaf
van één menschenpaar, Adam ein E,Va. Bij
de uitbreiding ©n opschuivingen der vol
keren is ©en 'gade,6% staeids noordo|osf|-
waarts ge®tu;wd door Azië heen naar do
Beringsatraait. Een of meer stammien heb
ben die betrekkelijk smalle zaeëngte over-
ge,sfoken en zo,o kwamen zie ijo, Jtf. Wl.
Amerika,, .het geibied Aljasjka. Mislsohijen
pak zijn ze door een westerstorm) per onge
luk daarheen afgedreven. Wleigensi de ge
brekkige verkeiensuniddielen was gepn
communiaaitje met heit moederland, waar
men de afgedrevenen als verongelukt) zal
beschouwd hehb-en. Dezie kweekte® echter
e,en nieuw gasla,ch't waarvan de yerr©
naneven kennis maakten met Columbus,
dio hij hen oudei traditiesi aantrof1 va®
zondvloed en ziomdeivfll, wamt z'e- 'hadde®
aifbeeldingen v,a.n ©epi man ein een vrouw
onder een appelboom, wlaaiiomheen zich e©n
slang kronkelde. i i l
Inspectie «pi d|c roh'heremlcrneining.
Opi de Indische: cultuuronderneming is
hot bezoek v,an den directeur niet altïjld
oen lonverdieelde vreugde. Het Alg. Land
bouwweekblad van N..T- weet daarvan te
vertellen
„G^iat u gerujst uw gang, ik loop zelf!
wel zoio'n heetj© rond?-
D;eze vriendelljlk© woiorden werden ge
ep,roken door den directeur, tot den ad
ministrateur van de onderneming jX-..*.'.,,
teamen waren z5j| naar da fabriek gewan
deld cn werd da ia,dministratour voor oe®
telefoon weggai'oepen. I
Hen- Direktor slentert wat om over het
fabrieksterrein cn komt zoo teiredht h(ij| heit
xuhlbeiTookhuis. H[ij| bestijsgt het bordes
■en opent een v,an de rookkamers, eichter,
juist die, waarin do beroerdste sheets
hangen, welke de, laatste week warden
gem,a,ak,t. Tot z'ij'n groot© ontsteltenis ziet
de administrateur, die inmiddels uitge-
telcfdneerd is, hoe des directeuren be
langstelling nu juist moet uitgaan naar
die verzameling mislukte ruhb-ervelletjcis
Enfin, afwachten maar Wia.t «r van komt!
Er kwam echter niets, allerlei z|aiken
werden besproik-en, over het roekhuis werd
niet -gerept ©n de haeren gingen naar
huis voor de thee. Ple manager v-oelda
zich echter no,g niet safe, hjij'l vertroiuwdje
[de zaak niet en des nachts liet de achter-
duchtige het minderwaardige rookkamer
tje listig leeghalen en wederom vullen
joaet -de meest flnaaie sheets, welke op
■de onderneming te vinden waren. Na
gedanen -arbeid is het goed rusten en
een opgelucht gemo-ed schooi' de slim
merik in zjijh étui.
Den volgenden morgen, na het ont-
b|ij)t, zegt d© directeur, het roekhuis nog
even te willen be!k|ij|k'en. .Waarom ook
niet, denkt de beheerder, en h|ij| Vei'ht|ugli
Zich ial -o-var id hjijlna geslaagde list,
Bjij) liet borders gekomen biedt hij; vaor-
kiomend ,aan: „Zal ik u maar even voor
gaan, mjijhheer Hlijl gaat voor en met
elegante onverschilligheid opent, hjij) de
deur van d« extra behandelde Kamier. [Dl©
dir.ecteiur, die gisteren dope den zrewilr©®
f»|ok weinig, heeft 'gezien, verw,aiardig|t
de kamc?- met geen blik en zegt:, „N,een,
'die heb ik >al gezien, dat is- in p,rde. Maar
doiet u deze maar eens ppen.'l „Plazq
is juist de kamer, waarin 's nacihtsl het
minderwaardig product is ondergebracht.
N,u is ©r toevallig weinig rook en meent
de directeur ta mogen constataeren, da(t
h(ij| wel eens batera sheets he^ft g|epien.
(Die hingen dan Zek-ar in die kamer va®
gisteren! i
DisiZend maal feu huwlejijlk gevraagd.
Een meisje uit Liverpool is didzend-
maal ten huwejijlk gevraagd -en heeft er
duizendmaal voor bedankt. Ze heet Pa
tricia, jjPaddie", GHar-a en de ©er 'dei-
duizend huwelijksaanzoeken haeft Ba ge
noten nadat z« een week lang dfe rol van
Iholbewoonstier in een Iflaes'tsijilel in haar
iwoonplaats gespoeld had. Eien moderno
holenmenseh, in een luipaardvel gehuld,
sleeipitie haar aan haar lange hair over
het hopneel ©n deed (uLsof1 h|jj| hapr sloeg.
Aan het ©inde gooide hjijl haavr oVer een
schouder ©n .droeg haar in zjij(n hol. 'Dlaar
haar foto's Mb holbewoonster niet alleen
in EngeLand, maa,r ook opi. heit vasteland',
in de ,Vur. Staten e® ip. Zuid-Amerik|a
gepiublice^rd wianen, kw-amen de hu,wfel|ijlks'-
oanzoeken uit heel de wereld. Eien 1$jjdj;e
probeerde Paddi© reriendel|ij|k te zïj'n je
gens ha,a,r bewonderaars. Ze schreef! hun
brieven, waarin ze ben bedankte voor
hun belangstelling en vol tact het' aan
zoek laf'wees. Maa,r elke post bracht
nieuwe b,rieven van verliefden en ten
slotte g,af' ze dat we,rkje maar opi. [Die
kroon op het geval zatte de brie® van
'©en Indischcn prins, die een toto va®
zichzelf' e,r bijl Ideed en pronkte met zijid
medailles en acn lange Zwarte snor. Als
uitzondering kreeg hiji teen beleefd be
dankje. En nu is Paddie, de Liverpool-
ische schoonheid geëngagjeard. De geluk
kige heet Jl. 'A. Lightowler en is onder-
Wijzer in Londen. Mama 0'Har.a is ver-
rukt. Ik hoop, zei ze, da,t dit den mannen
uit heel de wereld Zal weerhouden nog
verder ia,an roïj'n (docMer tte schrijven,
ha,ar op; te 'beUen -en ons bedoeken te
brengen.
Eten pendant van M,oz|cs Hitlier.
Het Parïjls'ch© Jloiurnal meldt uit Boe
karest, dat in '1892 een zekere Adoil®
Hitler, Oostenrijksc'h onderdaan, te Boe
karest in liet Codtztea-ziekenhuis aan tu
berculose is overleden. De vergunning
tot teraardebestelling, welke door het ge
meentebestuur van Boekarest werd ge
geven, droeg nr. 5653. Er wordt pp ver
meld, diat wijlen Hitier een zoon is van
ISpmluel Hitler en 'diens vrouw Slara.."
„Ik heb" - iaidus dte correspondent
„begeleid ,door den bewaarder, een be
zoek gebracht aan de begraafplaats voor
Ide Jioiods'chte pi-men. Ik' heb graf nr. 9
gezien, van de 18 e iSjj. 'Deze af dealing
(bevat dia graven van da armen. Op 'het
;graï staat op' teen bordje de naajnI viajn
Adolf Hitler. Volgens de registers z'ijn
de kostten voor de teraardebestelling en
van het, grafschrift gedragen door de
Joodsche vereeniging Boraeha.
Sedert dertig jaren heeft niemand zich
voor dit 'graf geïnteresseerd behalve den
beheerder der .begraafplaats. Dp Opper
rabbijn van Bpekanest, senator iNyami--
royer, -dien de borrespondent ©en belzloekj
hoe'ft gahrateht, heeft liem! gezlegd: Indien
men hiier niet de verwantschap van wijl-
AdiOÏ'f Hitler kan vastst'ejllcn. is nochtans
één ding zeker en wel da,t de Hitlers Oos
tenrijkiers zijn, die jJ]oden zjijjn, in tegen
stelling met hetgteep de Diuitsche, Made®
Zeg'gen". Do ralblbïjn wees op de merk
waardige omstandigheid, dat de voor
naam eensluidend is met dien van de®
„Hührerf.
Bijgeloof ci11 Bali.
De, bewoners van he.t eiland Boli, het
westelijkste der Kleine Soenda-eilande®.
zijn groatendeels 'Wiong-Modjopiahit, d.w.z'.
menechen van Modjopahit, Iheit bekende
n'indoerijk op Java, en belijders, van het
Raliseh Hindoeïsme, dat echter tengevolge
van den invloed v;a® het Ciwaïsma een
weelaerigen voedingsbodem voior bijgeloio-
vige h'egriinpien en denkbeelden is| gewor
den. Daartoe behoprt in de eerste plaats
het diepgewortelde geloof, dat de geboort©
van 'tweelingen van verschillend geslacht
■als een groot ongeluk te hieadmuwen is
ttaf heit oord dopr zulk een gebieiurlenis ©,en
vervlockfei plaats wordt. Heeft een
vrouw tweelingen ter Wereld geibkaoht,
dan ziet men in dit feit een s'traf van
Goa voor een verborgen zonde, die da
inoeaer bega,an heeft. Maar hot ongeluk
is nog grooher als het tweelingpaar nit
een kna.ap en oen meisje bieakaat. Dat is
net toppunt van verschrikking en de
schande bepaalt; zich niet tot de ongeluk
kige moeder, maar valt opi het gansche
dorp. Dei tempels worden gesloten en de
moeder met schimp en schande uit het
aorp verdreven. D© gebruikelijke dier-
ofl'ers en bidstonden, waarmee men an
ders God verzoent, blij.ven -achterwege.
Er zijn, veeleer, wekenlange verzoenings-
oeremoniën noodig om he.fc dorpi em zijn be
woners van den smaad' tei reinigen pn in
genade en eer te herstellen.
j.n vroegere tijden werden zulke twee
lingen gedood, tegenwoordig ia mieu du'ld-
zamer en vergenoegt- men zich ermee
moeder en kinderen te verbannen. Men
gelooft, dat de beide, tegelijk ontvangen
kinderen, reeds vóór hun intrede in de
wereld hun reinheid verloren hebben, -de®
te eken, dat da moeder in een vroegere
incarnatie een vreaselijke schuld op zich
geladen moet hebb'ben. Zulk een onge
lukkige ka® derhalve, nergens ruat duur
of vrede vinden. Na de voorgeschreven
gebeden en gtediirende de verzofaningsciere-
moniën, mag zich overdag niemand' op
straat laten zien. Er mag noch vuur ge
maakt, uoch spijs toebereid en evenmin
's nachts licht aanngest-oken worden. Pen.
paar ouden, die een bijzondere bosiplrenkfe-
liug met gewijd Water hebben ondergaan
eu die „sanbangan" genoemd! worden, heb
ben er vo.or ta waken, dat niemand deze
getioaen overtreedt, daar anders de reini
ging en verzoening van het dorp Vertra
ging ondervinden zal.
En dan piraten sommige „verlichte" lie
den nog over heit) „gelukkige heidendom".
Tegen dei bedelarij.
Hef hoofd der Berlijn,scihe pplitie heeft
de bevolking verdocht, niet meer aan
1 femelaars te geven. Heb geld! dat) aan
bedelaars vermorst; wordt, kan men veel
bat,er de georganiseerd© armenbulp etugen.
.Wiant, zegt de politieman, bedelaars (plegen
ontzettend veel bedrog. Er zijn veel asociale
elementen onder, gelegianh'eidsdieveni, alco
holisten en inbrekers. Als voorbeeld wordt
aangehaald een vader, dia mek zijn drie
zoons een bepaald gebied van B.erlijin
terroriseerde. Da flamilie had! warktoozen
sfeiun en dei .vroulw had ,als werkster vol
doende inkomen. Andere bedelaars wer
ken met „geleende" kinderen, vela bede
laars zijn spionnen, dia weten wille®,
wie er in huig is, e® dergelijk©. Ook
wordt zeer gelwlaarschuiwd1 voor da indi
viduen ,die laanhieiden op «an auitpi >ta
passen. Art, 361 van het Wletibbek vpol
KUalrecht verhiadt da bedelarij «n 'be-
ureigt den overtoeder met hechtenis1, in
derdaad was den vorige® winter het ge
bedel niet meer te verdragen. Menig huis
vrouw, die- alleen thuis (was, maakte hij
éénmaal bïellen mieit; opm, wan't „het is
toch maar een bedelaar, mijn kennissen
weten, dat za tweemaal moeten belle®".
W ia werkelijk alle gebel na liep, W:erd mte-
nigen dag, zoo tussahen tien en twee iu|ur,
elk kwartier van haar Iwerk gehaald. Noor
ds openbare veiligheid is hek weren van
bedelaars een belangrijk' ding. In ©en nor
maal woonhuis kent de pprtier, die de
üe.ur opien moat mahen, all© bewoners van
liet huis. In een z.g. opien huis kennen ge
woonlijk de belwlonensi elkaar. Oheft m®n
dan een vreemde in het trappenhuis, dan
houdti men zqoi iemand in da gaten. y©r-
trouwt men hem niet, vreest men b.v. dat
hij tot den zolder z'al doiorloopen, om
later eventueel ziju slag te slaan, dan
waarschuwt men anderen. Va® politie-
atandpunt ia er daarom enorm v-eiel voor
da bestrijding der bedelarij te zeggen.
-WAT MENIGEEN NIET .WEET.
D|e nationale rijkdom van U)apan wordt
geschat op, tien milliard] (10.000 ynffl.);
Engeistehe. ipid. sts; Ide na,tio®ailie schuld
bedraagt ongereeier de helft.
In den BraBiiliaansdhe® staat Mi-
nas Geraeis zlijn in dte bedding va® de
Bentoi-xivicr geweldige djamantvandsten
gediaa®; p. o|. werd -'® diamant va® 2000
karaat gevonden.
In de Staats,-Kke'eftehkwBekerij' te Nor
ank, Cónnectient, wordieln thans kreef,
ten geteeld, die hem-elsblljaiuW' van kleiur
ZijnIzïj] worden ©ahtc1 giel^jik: de andere
klreieften r-ood in de kö,oik.
Koning Foaa,d van Eigy.pt|e| is do,o-r
do BlerlijhSc'he Universiteit tof eere-dootoa.'
henaemd.
Het eiland Hjaïti, de Amlerikajan-
eche uager-repuhliek, is herdjoopt e® heet
thans „HispianiolaJ'.
Die P(a,rijisfelhei taxi'is worden van chp-
ciolaide- ©n sigaretten-automate® voorzfen.
BEEXHEIDEN. IJ- l
„Is jullie waakhond go©d.?.'i;'
„En ioB! Als wij' iets Verdachts haoren
'dia® behoeven wijl iheni maar wakker te
mak-en ©n dan blajflfc-ie als .een bez'eteoe.
'ONDIER) 'VRliENDljNNiEN.
„Ik hpor, diat je tegen bekenden van
ons bekt gezegd, dia(t ik' zoo oud; was,
dat ik je mo-eder wel kon zijn,'-5
„Belachelijk Ik heb alleen maar ge
zegd, da,t i'k zoo- jong ben, dat ik je doiclh-
ter wel zijn kio®!"
ZAKELIPK.
„Voor mijn nieuwe aivondjapp® moet
ik beslist een stof! hebban, die bij m'ij®
teint papt,"- verklaart mevrouw Pompeav
,fDa;aiagt mevrouw 'savonds dezelfde
teint als nu?" informeert de gedienstige
verkioopistcr. 1 I
HET THEATER! INi 1933.
Van Dlalen, de. k'^ïtoan, gaat pooit
na,ar de schouwburg. i
„Ook niet els er een drama gespeeld
tsvordt.? 1
Van Dlalen knort:
„Als ik een drama wil zien, da® hoef
ik mijn geld maar te tellen H
BEREKEND. I
Arts, nadat hiji den kleinen Frits on,
derzocht heeft„.Wjat wil je hebben,
levertraan o!f' staal?"
Prits: „Hooigtezon.'t
Arts: „.Waarom?"-' 1
Prits: „Die kun j© gem,akktelijifc .in
nemen.''- i
„Hebt u pok bloedWorst.?''-
„Nee," (I
„Of leverworsÜ'1 1 H
„Ne©;|J
„Hebt u d|an missclhien ham'?";
„D'onkt u som, diat h«t hier het infor
matie-bureau isj |j
„Wa.arom wordt hier voor dien man
een gedenkteeken opgericht.?" vroeg de
vreemdeling nieuwsgierig.
Vermoeidelijk omdat hïjr e:r Uog geen
heeft", verklaardle de dorpeling.
D]E BIEiLEEEDEl- 'Ml!
Zij1: „Lk lees hier in de krant, dat ©en
ma.n tien jaren lang biet zijn vxojuw,
niet 'gesproken Jiejeiflt."
Hij„Waarschijnlijk' w»u hij haar niet
In de rede vallen."'
WpORlDi GEHPDBEN.
„Dte vorig© weeik heb ik je tien gul
den geleend I Die -zei, dat 'je. ze miaar
Voor körten tijidl noodig hadi'i
„KloptBinnen het kwartier waren
■ze pi we-gi'l f i
Bureaux van Redactil
Telefoon Interlocaalf
Bijkantoor MIDDEll
Eien voorlcalj
lustrum der IL-1
Aan de® vom-areiojwl
[ustruim der Keizer-Kal
scheen heit tiende jaauf
baudisit.i'Cht.ing. Die vd
genoeg .samen met be
dei meest verdiensteli|
jjonifeTS der sitiohtin
ffiferetaxis Jhr. Wl,
Amelisweerd.
Het. is vel van-zej
na de' als- hooifdlartjik
degen en 'diieip|gia,ande
gen retetor-miagnificus
Heijden, getiteld „Hiein
ven" de Jiaarhbetk-ri I
Dr. J. Hoogveld die hif
©n la.tscheid, herdenkt
uit de gesehiedlenis dier J
De< schrijver 'schetst,
van nabij ,dei rol v,an ,1
innigste verweven w.asl
tijdvak van de, vbiorbexl
de eerst-e bestaansjperioT
„Het leeuwendeel
iaidus vangt het herl
die:, sincfë de opiril
R'aidboudteta-chting '0]|
1905, i'S verricht; i|
.Universiteit, is gtedrJ
liaris dier stichting,!
Sept,ember zijn fiinkll
Hij heieft gewerkt el
derd-e voiorbareidingl
naaste, verder aan dl
'dei oprichting drukt.1
den van het beiheer I
deel op' zijn sehoud'l
dia, heeft hij mleifc of
kracht -en onverplool
t.a,ak vervuld. Wie 1
van,g yan dia ta,ak nl
is ,en enig'e kennis dl
w.aarop zij is vervf
hoe de ViOiOrzit,ter
Aartshlsschop!, zoi
rheitori©a' tofc de sd
bon zeggen: „dé vd
tel kort om uw verdl
Da martiale figuul
lefeit geheel in deze
„En al zijn werk
pro Deo. Dit eierstel
zin van ,,oml nieit".
niet, zooials ik wel
iemand gemakk-elijh
bronnen van 'bestal
voorbeelden v:an z:o,'|
arhfeid zijn zeer
wil p|ro Deio hier voo
eiers'to betekenis: te
anders werd' niet, g
eigen eer. Als hij va
diat 'eerzucht hem d
persoon hij hem- voion
hij „gemakkelik", „s
mand zijner omgev
Bltijd was hij- in 1
en volstrekt eerlik,
doodsvijand. Hij: stj
eisen en daarom m
verdragen, dat hij at
voorschrift wag, t|ot
•V,an alle „a pieu-p'ri
ke-er. Slapheid en
ren en toegeflelikbeii
vo,0T hem grote fóute
straffe feugel, maai
kader van de voorst
leiendei maidit, aüe We
w-eierstiond hij tot hc
I lik! onderdanig a.an
a,an titulaar of vorri
wild© hij ook in and
re-ktheid. Zo lïeef't
karakter Sint Radhl
Uitgave, van het
St. Riaidhoudisti'cbtiiiig1.
41
Hen volgenden mor;
ten vol van het seinsl:
yijdlien kolommen a,a:
1 tekenden müionair ei
teiel over de arm-e
bladen brachten -eei
portret van haar in
trapt» zich er opi,
Veiel -emotie bekeek; hi
al opi -die h'o.oigto z'o®
te-stament hoe zij
als^ ze; tot het besef
t'alikant haar veirnuf
den miljonair wag ui-
Lang zamerhand wia
hawustzijn va® haar
fen cg'oïabischte ftplpervl
al liét -d e herinnering
liem nog niet altijd los
trof het gepiarfumeier
'dien middag gebracht
■verwachtingen.
Pierne, Roh's htedien
te® het exemtri'ek-krul
den brief dien hij op e
