Handen af van Nederland KRONIEK VAN DEN OM Goud in de Wildernis TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT GOESCHE COURANT) VAN WOENSDAG 20 MAART 1940. No. 68. Roemenië aanwezig waren. Een merkwaar dige manifestatie a.h.w. van „de Interna tionale" van dat soort nationalisme. Later werd de IJzeren Garde neergesla gen. Niet het minst was dit te danken aan de felle buitenlandsche protesten, toen in Roemenië een regeering aan de macht kwam, die o.m. in haar anti-semitische politiek niet meer scheen te zyn dan een overgang naar een staatsleiding door de IJzeren Garde. Engeland en Frankrijk protesteerden in 1937 tegen de anti-semitische richting van Goga. Thans is er in Roemenië een officieele partij, „het Nationale Front" en deze is evengoed anti-semitisch als vroe ger de IJzeren Garde. Wat dit beteekent, kan men nagaan als men weet, dat een nor maal bestaan afhankelijk is van het lid maatschap van het Nationale Front. En dit omvat thans alle partijen en bevolkings groepen, behalve de Joden die, evenals vroe ger de beweging van Codreanu, een milli- oen zielen tellen. Zonder ophef gebeurt thans in Roemenië, waar nog slechts enke le jaren heftig verzet tegen opkwam. Velen zien hierin een achteruitgang van den in vloed, welken de Geallieei'den langen tijd in Roemenië hebben uitgeoefend. Men voe ge hierbij, dat Roemenië lang niet demo cratisch is. Dit alles bij elkaar: a-democratisch of zelfs anti-democratisch, totalitair, nationa listisch en anti-semitisch, maakt, dat er een zekere gedachtensamenhang is met de offi cieele Duitsche zienswijze. En dit leidt ge makkelijk tot sympathie. Berlijn laat niet na deze sympathie, die men potentieel aan wezig kan noemen, uit te buiten. Uit ver schillende bronnen wordt gemeld, dat Duitschland evenals de Geallieerden be reid is aan Roemenië een garantie te ge ven. En als dit zoo is," zit hierin een andere beteekenis dan in de Geallieerde belofte. Want algemeen ziet men in de laatste niet zoozeer een streven om Roemenië te vrij waren voor vreemde overheersching als wel de bedoeling om Duitschlands macht niet nog meer te laten uitbreiden naar het Zuidoosten. De Duitsche garantie kan twee doeleinden hebben: te zorgen, dat de Ge allieerden niet onder een of ander voor wendsel vasten voet krijgen in dat deel van Zuidoost-Europa eneen belofte van be scherming tegen eventueele Russische agressie. Het is wel mogelijk, dat dit kron kelpad in de internationale politiek uit loopt op den weg, die Berlijn en Moskou samen bewandelen en die tegenwoordig o.m. schijnt te moeten leiden naar een samen werking tusschen Rome, Bei-lijn en Mos kou. Inderdaad zou een der eerste voor waarden daartoe zijn, dat de Russische macht niet verder naar het Westen komt. Terwijl dus de Geallieerde garantie ervan uitging, dat Roemenië beschermd moest worden tegen Duitschland, schijnt het land van Koning Carol door zijn binnenlandsche politiek zelf steeds meer in het Duitsche vaarwater te komen, welk proces Berlijn natuurlijk gaarne versnellen wil om het tenslotte, zoo mogelijk, te consölideeren en op die manier verder te werken aan het wegnemen van aanvalsmogelijlcheden voo> de Geallieerden tegen Duitschland. Minister Van Klef fens spreekt tot het Amenkaansche volk. Twee schepen op hef IJsselmeer door den storm overvallen en gezonken. De voorjaarsstorm, welke gisteren ge woed heeft, maakte het IJsselmeer tot een zeer ruw vaarwater, dat zijn slachtoffers heeft geëischt. Twee schepen zijn nabij Urk gezonken. Het zijn het sleepschip „Ekama" 'en het motorschip „Risico". Het laatste schip meet 270 ton en was met een lading grint en zand van Urk op weg naar Lem mer. De stortzeeën sloegen over het schip heen, waardoor de lading ging werken en het schip water maakte. Het motorschip Johanna", dat in de onmiddellijke nabij heid van de „Risico" was, heeft schipper B. Oppeneer en zijn knecht, die het zinken de schip met een roeibootje hadden verla ten, opgepikt en veilig naar Lemmer ge bracht. Het wrak, van de „Ekama" ligt op onge veer zeven km W.Z.W. van Urk. Het ligt geheel onder de oppervlakte. Van de „Ri sico" steekt de boventop van de mast juist boven den waterspiegel uit. De positie van de „Risico" is ongeveer acht tot negen km ten Noorden van Urk. Beide wrakken vor men een ernstig gevaar voor de scheep vaart. Gisteren heeft te "New York de opening plaats gehad van de „Holland House Corpo ration" een stichting welke ten doel heeft de economische banden tusschen ons land en de Ver. Staten te versterken. Ter gelegenheid hiervan heeft onze mi nister van buitenlandsche zaken, mr E. N. van Kleffens. een radio-rede tot het Ameri- kaansche volk gehouden, waaraan "wijhet volgende ontleenen: Het gebied van Nederland in Europa is klein een weinig uitgestrekter dan de oppervlakten van de staten Maryland en Rhode Island te zamen. Maar men stelt zich niet steeds duidelijk voor oogen, dat dit kleine gebied niet minder dan 8 mil- lioen inwoners heft, dit vergeleken met de 21/i_.millioen van Rhode Island en Mary land. Nederland is inderdaad een van de meest dichtbevolkte gebieden in de wereld en ik zoude U niet minder dan vijftien sta ten van de Unie kunnen noemen, die te zamen evenveel inwoners hebben als Ne derland alleen. Tengevolge hiervan heeft Nederland meer dan 600 inwoners per vier kante mijl, tegen niet meer dan 36 per vierkante mijl in de Vereenigde Staten. Te midden der oorlogvoerenden. Het is dit kleine en zeer dichtbevolkts land, dat zich thans bevindt tusschen twee machtige tegenstanders Engeland en Frankrijk eenerzijds, Duitschland ander zijds, tegenstanders, die niet slechts tot de tanden gewapend, doch tevens in een oor log van geweldige afmetingen zijn gewik keld, welke, wreed als deze moge zijn, el- ken dag nog afgrijselijker kan worden. Het stemt mij tot voldoening te kunnen zeggen, dat wij in Nederland, in Augustus, van bei de partijen de verzekering hebben ontvan gen, dat zij de neutraliteit, die dit land, evenals de Ver. Staten in dit conflict be waart, zullen eerbiedingen. Wij vertrouwen erop, dat deze beloften gehouden zullen worden. Wij hebben gëen enkel gescliil van oenig belang met een van de oorlogvoeren de landen en gij weet, dat, indien een der gelijk geschil zoude ontstaan zulks niet aan Nederland te wijten zou zijn. Immers, de enkele getallen, die ik U zoo even hebt genoemd, zullen U dit doen be grijpen, dat een oorlog in- dit, zoo uitermate dichtbevo 1 k t e 1 an d een barbaarsche slachting zou worden het zou gelijk staan met een oorlog in de straten van een Uwer groote steden. Het zou welhaast onmogelijk zijn een onderscheid te jmaken tusschen combattanten en niet-combattanten, en het staat vast, dat vrouwen eii kinderen in ge lijke mate als soldaten er het slachtoffer van zouden worden. Oorlog in ons land zou een ramp zijn, verschrikkelijker nog dan in minder dichtbevolkte landen. Hoe meer derhalve de woorden „hands off Holland" in de gansche wereld herhaald worden, hoe liever het ons is. Ik moge hieraan toevoegen, dat wij er krachtig naar hebben -gestreefd om onze neutraliteit te versterken door onze hekken te sluiten en onze deuren te grendelen. Zooals het Amerikaansche leger en de Amevikaansche vloot in de eerste plaats tot taak hebben Uwe positie te verdedigen, zoo ook hebben wij onze gewapende macht ter verdediging van de onze. ONZE VERDEDIGING. De omstandigheden dwingen ons tot dienstplicht, en sedert Augustus torsen wij den last welken nationale mobilisatie met zich brengt. Eveneens hebben wij de hulp ingeroepen van dat onzekere element, dat zoo dikwijls onze vijand was, maar nu onze vriend is: het water. Met onze marine- strijdkrachten vormt de zee aan de eene zijde onze bescherming, aan de andere zijde zyn lange strooken land, over een uitge- slrekhcid van mijlen en mijlen onder wa ter gezet en krachtig versterlct, om een ieder Nederland zon willen binnenvallen daarvan te weerhouden. Maar tenslotte is ons zuivere geweten onze diepste bron van kracht, welke niemand ons ooit met geweld zal kunnen ontnemen. Datgene, dat wij Rioleering op 'i Zand, Zij zal worden aangesloten op die der gemeente Mid delburg. KOUDEKERKE. De gemeenteraad be handelde gisteren, zooals reeds in 't kort gemeld, het voorstel van B. én W. om in beginsel te besluiten tot den aanleg eener o.m. met dat dappere land: Finland, ge-*f^0lledige rioleering op 't Zand, en deze aan te sluiten op de rioleering der gemeente hebben is de overtuiging, dat de klei nere landen en in het bijzonder die van hen, welke hun eigen karakter hebben en hun eigen bijdrage tot het gemeenschappelijk bezit van menscheijlke beschaving hebben" geleverd, evenveel recht hebben op een on afhankelijk bestaan als grootere landen. In den loop der tjjden hebben de Hollanders het hunne bijgedragen tot het gemeenschap pelijk welzijn van de wereld. De lijst van Nederiandsche winnaars van den Nobelprijs is lang. Ik moge een vooraanstaand Ameri kaan aanhalen, die dit land goed kende en het beminde, en de volgende woorden in uw herinnering brengen, die tegen het ein de van de vorige eeuw werden geschreven, en die U tegelijkertijd zullen doen voelen, hoeveel de Vereenigde Staten en Neder land gemeen hebben: Als wü de geschiedenis van godsdienstige kwezelarij en vervolging, die een smet heeft geworpen op den roem van zoo menig volk in beschouwing nemen, rijst voor onze oogen dat kleine Holland, dat aan de zee werd ontwoekerd, in een aureool van glo rie op. Laat anderen spreken van hun ge wapende macht en hunne overwinningen, wij willen spreken van groothartigheid en verdraagzaamheid van het volk, dat een kerk was onder het Kruis, en dat onder dat Kruis datgene gebouwd heeft wat de Vader wilde, dat al zijne kinderen zouden doen onder het teeken der liefde: een toe vluchtsoord voor de vervolgden en de on derdrukten. En zoo is het, aldus schreef Uw landgenoot, dat in lengte van dagen de naam van Holland zal blijven voortbestaan, daar deze de christelijke goddelijke liefde vertegenwoordigt". En daarom, dames en heeren, beteekent liet Holland House in New York niet slechts een knooppunt waar stoffelijke behoeften samenkomen, hoe belangrijk dit ook moge zijn. Het is evenzeer een uiting van hooge geestelijke waarden, die de Vereenigde Sta ten en Nederland gemeen hebben. Uw land, evenzeer als het onze, is een toevluchts oord voor de onderdrukten en voor hen, die onder zware" lasten gebukt gaan. En Holland House is eveneens een baken van dat diepgewortelde gevoel van vrijheid, dat wellicht slechts .in landen, die als de onze, ervaren hebben wat het beteekent daarvan verstoken te zijn, een zoo essentieel deel vormt van het nationale bewustzijn". Engeland zal niei afwijken van zijn oorlogsdoel Cfmmiberlam over liet on- ulerlioud tusschen Mussolmi en Hitler. In een gisteren in het Engelsclie Lager huis gehouden rede heeft minister-president Chamberlain o.m. gesproken over het on derhoud dat Mussolini en. Hitier Maandag hebben gehad op den Brenner. De ontmoeting, zoo zeide Chamberlain, heeft natuurlijk aanleiding gegeven tot ve le speculaties over de bedoeling er van. Sommigen dachten, dat de bedoeling was om nieuwe vredesvoorstellen uit te wer ken. Ik weet niet of dit waar is of niet. Ik weet er niet meer van dan dat deze beide heeren hun tijd misschien hebben doorge bracht met te spreken over de omstandig heden, waaronder een Italiaansch schip Woensdag door een Duitsche myn is ver nield. Wat ook het resultaat moge zijn, wij zijn gereed er het hoofd aan te bieden. Het is niet: waarschijnlijk, dat wij worden afge leid van de doelstelling, waarvoor wij de zen oorlog zijn ingetrokken. Chamberlain verwees vervolgens naar Roosevelts definitie van een moreelen vre de en voegde hieraan t,oe: „Om zulk eer vrede te verkrijgen hebben wij de wapens opgenomen. Wij zijn den tot hij is verkregen". te strij- Middelburg. B. en W. achtten 't gewenscht dat de gronden waarin de buizen worden /gelégd eigendom der gemeente zijn. Ge tracht-aal worden het geheele werk in werkverschaffing te doen uitvoeren en het stichtirig$<apitaal op te nemen bij het Werkfonds- Indien eenigszins mogelijk zal het grootste gedeelte der kosten gedekt moeten worden door een in te voeren riool belasting, te betalen door hen die op de rioleering zijn aangesloten. Nadat dit voorstel eerst in geheime zit ting was besproken vroeg na heropening de hr. Kammeraad het woord. Spr. zeide zicli wel met het voorstel te kunnen vereenigen. Een bezwaar achtte spr. het evenwel, dat door een aansluiting op de rioleering van Middelburg de gemeente altijd aan een vaste bijdrage blijft verbonden.- Spr. zag ook wel in dat het zelf in exploitatie nemen van een zuiveringsinrichting ook moeilijk heden met zich zou brengen, maar toch voelde spr. meer voor het laatste. De hr. G e 1 d o f zeide dat centralisatie is aan te bevelen; dat blijkt reeds bij vele diensten. Spr. vond aansluiting bij Middel burg dan ook veel beter. De hr. M o e n s was ook voor aanbeste ding van het werk. Wellicht is het, aldus spr., even duur als bij uitvoering in werk verschaffing. De V o o r z. betoogde, dat men het er dus algemeen -wel over eens is, dat aanleg van de rioleering noodzakelijk is. De vraag is numoet er een eigen exploitatie komen, of aansluiting bij Middelburg. Hoe meer er gecentraliseerd wordt, hoe meer er tech nisch kan worden uitgevoerd. Een eigen installatie beteekent ook beheer van mo toren etc. Daarbij kan men ook voor on verwachte tegenslagen komen te zitten. Daarom zijn B. on W. huiverig om tot eigen exploitatie over te gaan, temeer daar door Middelburg billijke voorwaarden voor aansluiting zijn gesteld. De financieele verplichtingen moeten vastgelegd worden in een contract. Men moet dan ook niet vergeten dat het pomp- gebouw in Middelburg eveneens aan slijta ge onderhevig is. En wanneer Middelburg mettertijd ook tot vernieuwing van haar zuiverings-installatie zou moeten overgaan, dan is het billijk dat ook Koudekerke zijn deel daaraan bijdraagt. Aansluiting bij Mid delburg geeft een voordeel van 700. Spr. zeide dat men zich ontlast van een groote zorg, wanneer men besluit bij Mid delburg aan te sluiten. Alle mogelijke wen- schen, bij de besprekingen naar voren ge bracht zullen, aldus de Voorz., wanneer t.z.t. nadere voorstellen worden ingediend, behandeld kunnen worden. Goedgekeurd werd daarop het voorstel om B. en- W. op te dragen den aanleg van een rioleering op 't Zand voor te bereiden en voorts om in beginsel te besluiten tot aansluiting der aan te leggen rioleering op 't Zand, op die van de gemeente Middel burg en B. en W. op te dragen, terzake een overeenkomst af te sluiten met genoemd gemeentebestuur. De hr. Kammeraad wenschte aanteelcening dat hij tegen het laatstgenoemde voorstel heeft gestemd. Aangenomen werd het voorstel om een aanslag hondenbelasting en een aanslag schoolgeld ongeldig te verklaren. Het be treft hier een aanslag van A. Vader, Bijdrage Herv. School. Van het bestuur der Herv. School was een verzoek ingekomen uit de gemeentekas gelden ie mogen ontvangen voor restaura tie van het schoolgebouw. Volgens de Voorz. betreft het hier een constructiefout der muren. -Besloten werd de gevraagde mede werking te verleenen. Rondvraag. Bij de rondvraag vroeg de hr. Geldof scherper politietoezicht op den weg naar Middelburg, waar volgens spr., het kleine groen wordt vernield. De V o o r z. zeide deze kwestie met de politiebeambten te zullen bespreken. Roemenië in Duitschlands vaarwater Dezer dagen wordt herhaaldelijk de naam van Roemenië genoemd. Ook dit land is door de Geallieerden gegarandeerd, zoodat Engeland en Frankrijk de verplichting op zich hebben genomen om Roemenië bij een eventueelen aanval te steunen. Onwillekeu rig brengt een dergelijke garantie de ge dachte met zich mee, dat een dergelijk land dus in gevaar is en dat dit gevaar van den anderen kant komt. En inderdaad scheen voor deze veronderstelling reden te over te bestaan. Rusland, Hongarije en Bul garije hebben „vorderingen" op Roemenië, vorderingen uit den tijd onmiddellijk na de wereldoorlog, en vorderingen, welke in den kuidigen tijd van opleving der nationale en nationalistische gevoelens met grooter kracht dan anders zouden kunnen worden herhaald, als er aanleiding toe zou zijn. En die aanleiding zou men kunnen zien in het feit, dat in de internationale politiek van onzen tijd groote veranderingen dikwijls het werk zijn van slechts enkele dagen, ter wijl de vredesverdragen van na den vori- gen oorlog niet de sympathie hebben van de landen, die op het oogenblik in Europa dergelijke veranderingen teweeg brengen. Het is echter duidelijk gebleken in zooverre tegenwoordig een politieke zaak nog duidelijk genoemd kan worden dat Roemenië geen vrees behoeft te koesteren voor een gewelddadige poging tot grens wijziging welke uitgaat van zijn buren in het Westen en Zuiden. En het heeft er ver der ook den schijn van, dat de groote buur aan de Oostgrens Rusland zich voor- loopig wel kalm zal houden, omdat hij een •flinke veer heeft moeten laten in Finland en omdat zijn nieuwste bondgenoot er alles op zet om dien Oostelijken buur te verzoe nen met Italië, dat echter van een eventu eelen invloed van dien buur op den Bal kan niet wil weten. Zoo zal Roemenië zich thans wellicht rustiger voelen dan het sinds het uitbre ken van den oorlog gedaan heeft. En hoe voelen zich de andere landen, die belang hebben bij dit land? Dat is, merkwaardig genoeg, geen kwestie van buitenlandsche politiek, maar zuiver een zaak van Roe- meensche binnenlandsche politiek, althans sen zaak, die door deze politiek beheerscht wordt. En die politiek ontwikkelt zich op een merkwaardige wijze. Er gebeuren in Roe menië dingen, die in minder rumoerige tij den dan thans sensatie zouden verwekken, doch die thans voor het grootste deel der wereld verborgen blijven. Kort geleden is van deze gebeurtenissen iets naar buiten gebleken. Er gebeurde iets, dat voor buitenstaanders zeer verwonder lijk was, doch dat, gezien in het licht van den gang van zaken in dat land tijdens het laatste halfjaar, begrijpelijk wordt. Een groot aantal leden van de fascistische IJze ren Garde werd n.I., zooals men in ons blad heeft kunnen lezen, uit de concentratiekam pen ontslagen en verklaarden, dat zij in het vervolg de regeering zouden steunen. Als men nagaat, dat de leider van de IJzeren Garde, Codreanu, verleden jaar „op de vlucht werd doodgeschoten" wat alge meen begrepen werd als een andere vorm van executie terwijl ook andere vooraan staande personen uit deze organisatie ter dood werden gebracht, dan lijkt het vreemd, dat hun volgelingen thans trouw beloven aan de regeering. Het wordt echter al wat begrijpelijker als men zich herinnert, dat de regeering van thans niet dezelfde is als die van het vorige jaar. Op het oogenblik is minister-president Tatarescu de leider der regeering en dat is dezelfde, onder wiens vorige bewind de organisatie van Co dreanu groot werd, zoo groot, dat zij, naar ingewijden beweren, nog steeds een milli- oen aanhangers telt. Deze ultra-nationa listische beweging keek, zooais meer der gelijke bewegingen, veel naar het buiten land. En de vreemde staten, welke officieel eenzelfde standpunt innamen als deze Roe- meensche partij, gaven meermalen te ken nen, dat ook zjj de IJzeren Garde beschouw den als de Roemeensche vertegenwoordig ster van deze ultra-nationalistische totali taire strooming. Men herinnert zich bijv., dat bij de teraardebestelling van twee le den der IJzeren Garde, die in Spanje, aan den kant van Franco, gesneuveld waren, de Duitsche en de Italiaansche gezant in Wfl li 1 li Ji Naar het Engelsch van C. VANDERBELT Jr. 32). Sally trok haar wenkbrauwen lachend omhoog, „Vraag dan, of Mimi u vergezelt", zei ze met zusterlijke vinnigheid. „Ze is een maand geleden begonnen met in één ervan dienst te doen, maar ze heeft het gauw opgege ven". „Niet waar!" protesteerde Mimi. '.,',Het kwam van al die nare luchtjes. Ik was lede ren dag misselijk. Ze hebben me ten slotte naar huis gestuurd!" „Kom, kom, kinders", suste Rob Jamie- son. „Waar blijft nou het liedje, dat je voor ons zou zingen. Mimi?" „We mogen heusch niet langer blijven", mompelde Laura, opstaande. „Mijn patiënt moet naar zijn hotel terug. Laat opblijven is heel erg „Onzin!" viel Jim haar in de rede. „Ik heb je gisteren als verpleegster ontslag ge-, geven. De avond is pas begonnen en we gaan nog meer uit. Jij moogt onze gids zijn, Mimi. Jij weet de kanalen, doorvaarten, ■stroomversnellingen en zandbanken!" „Stel je Mimi voor op een zandbank!" mompelde Russell. „Wat zou die Martini dèn droog, „extra dry" zijn!" Mimi luisterde echter niet naar Russell. Jim's woorden hadden haar het hart ver- -warmd. Ze klonken zoo kameraadschappe lijk in haar ooren. Ze deden haar denken aan den tocht met de Elephantine II en het Eskimo-liedje, dat hij haar geleerd had. Ze ging naar de piano, zette zich er' voor en improviseerde een begeleiding. En zong: Eija eija, Rond me heen Raasde de storm, Eija eija.' Haar donkere stem droeg het liedje voor niet zooveel gevoel, dat het diepen indruk maakte. Het vervulde de kleine zaal met de stemming, die over de wateren van het Noorden- hangt, als de meeuwen er krjj- schend overheen scheren in hun eenzame vlucht. Jim zag haar weer voor zich, zooals ze aan den riem in de schouw had gestaan met haar slanke lichaam in de uiterste spanning en haar op den wind fladderende goudblonde haren, om haar deel van liet werk te verrichten. Ongedurig haalde hij de schouders op en hield zichzelf voor de z'ooveelste maal voor oogen, dat hp haar nooit naar het Noorden had moeten mee voeren, terwijl lip zich nu tevens afvroeg, of het wel verstandig van hem geweest was, hier te komen, zelfs al was hij dan werke lijk voor zaken in Chicago. Natuurlijk was het wel verstandig van hem! Hij had slechts te kijken naar deze' Mimi, een halfnaakte zeemeermin in een ragfijn groen zijden kleed, met te roode lippen, te schrillen lach en handen die al te gretig naar het glas reikten! Dit was zoo echt dezelfde Mimi die hem zoo over haast, zonder een woord van afscheid op Lone Island verlaten hadJa, één avond doorgebracht met Mimi, zooals ze in wer kelijkheid was in haar eigen gewone omge ving. zou haar beeld voci'goed uit zijn ge dachten verdrijven! Het doel, waarnaar de ouders ten opzichte van hun kinderen hebben te streven, is: zich zelf overbodig te ma ken. Jim dronk zijn glas in één teug leeg, als had hij er plotseling groote behoefte aan. En meteen voelde hij zich ietwat ge prikkeld over het feit, dat Laura hem af keurend bekeek. Die goede Laura! In haar hospitaal voelde ze zich zoo sereen rustig, maar hier was ze geheel buiten haar sfeer! Ze moest toch eigenlijk met meer toegeef lijkheid, wat meer aanpassingsvermogen trachten te verwervennet als hijzelf dat noodig had. Het leven bracht nu een maal veranderingen mee en met die ver anderingen de noodzakelijkheid zich zelf ook te veranderen en aan te passen! Groote goedheid, wat zou hij zelf in veel opzichten moeten veranderen! Een million- nair wordenhij kon het zich nauwelijks voorstellen. En toch hadden die mannen hier aan tafel hem reeds een half mil- lioen voorschot gegeven op aandeelen in de Doode Man's of zooals Laura dan liever wilde in de Nishima Mijn. Die goei? ouwe Laura... geen speelpopje, maar echt een vrouw om mee te trouwen! Het gezelschap klapte in de handen, toen Mimi haar lied gezongen had. Ook een ander troepje, dat binnengekomen was om te luisteren, applaudiseerde. Russell wilde beslist voor Mimi en het heele gezel schap champagne bestellen, omdat, naar hij volhield, de barden in vroeger tijden steeds met champagne gedoopt werden. „Je bedoelt zeker barken", vebreterde Sally hem. „Maar we zullen 'm liever op drinken. En dan zal het net zoowat tijd worden, om Tony bij ons te balen." Dus dronken ze champagne en inviteer den, Tony, bij hen te komen zitten. En To ny. een builenlandsch type met geplakte haren, bleek een echte boemelaar te zijn, afkomstig uit een zwaar rechtzinnige boe renfamilie in Vermont, die Laura al dade lijk als Brunhiida betitelde en een spelletje met haar wilde beginnen, totdat hij be merkte dat het haar niet aanstond. Het werd een zotte avond. Een echte dolle boel. Van de Ivanhoe Club naar Pan ther Room in de College Inn, naar H. Hat, naar de Alabam ClubEn hoe verder ze gingen, des te vroolijker werd Mimi; en des te opgewekter deed Jim met haar mee. Laura daarentegen, al dong ze met succes naar de welwillendheid en goedkeuring van Jim's oudere begunstigers, toonde een kal me afkeuring van het uitgelaten gedrag der jongelui. In dat heele gezelschap was Laura de eenige, die zeker wist, welke bestemming zij uitgekozen had. De anderen mochten zich dan druk maken over geldzaken, liu- welüksschandaaltjes en gebroken harten, zij alleen zag den weg, dien ze gaan wide, duideijk voor zich liggen. Haar weg, die feitelijk een weg was voor twee menschen. Zij zou een broemde verpleegster in Noord- Canada worden en ze zou gaan trouwen met Jim Wayne! Ze kon haar tijd afwachten, kon 'n paar van dergelijke nachten, als Jim dat graag wilde, meemaken, kon luisteren naai- het zingen van Mimi Jamieson, dulden, dat iemand als Tony haar Brunhilde noemde, en zich aardig voordoen tegenover den ouden Rob Jamieson, al kon die haai' niet uitstaan! Want vast en zeker had de oude Jamieson hemel en aarde bewogen, om een huwelijk tusschen Mimi en Jim tot stand tc brengen. Laura begreep nu -pas door en door, wat die oude lieer ermee voor gehad had, toen hij zijn dochter met Jim naar Lone Island mee liet gaan, met Jim naar goud liet zoeken en waarom hij die oude heeren belangstelling voor Jim's mijn had trachten in te boezemen. Daar moest een huwelijk van komen! Laura kon haar lachen bijna niet hou den, toen ze van een dans met een der grijsharige stroomannen van den ouden Rob terugkeerde. Ze voelde groote neiging om tegen hem te zeggen: „Hoor eens hier, meneer! Ik ben niet zoo doortrapt als die kostelijke dochter van u is, maar ik ben verpleegster en weet heel goed, hoe ik met mannen moet omspringen. Als u dus door gaat met op uw manier uw spelletje te spelen, dan zal ik het op mijn manier ook doen. En veel verschil zal het dan niet maken... behalve dan, dat. ik het winnen zal!" In de taxi, op den terugweg naar het Congress Hotel, waar Jim zijn kamers had op de eene verdieping en Laura de hare een verdieping lager, merkt Jim bedacht zaam op: „Het was toch wel keurig van Mimi, dat ze er een teind aan maakte, toen je zei, dat je moe was." „Vind je ook niet?" stemde Laura mee in. Ze is een aardig klein ding, al is ze wat wild. Jammer, dat ze nog zoo in de war is over haar graaf, hè?" „Wat?O, jazei Jim en vroeg na een paar minuten: „Wil je werkelijk onder geleide van Mimi de ziekenhuizen rondgaan (SIot V0,SÜ-

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1940 | | pagina 6