Ruim 10© dooden bij bombardement
Goud in de Wildernis
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT GOESCHE COURANT) VAN MAANDAG 4 MAART 1940.
No. 54.
MM VAN DEN 0A6
flet communisme in de Ver.
Staten.
Het binnenlandsch-politieke tafereel der
Vereenigde Staten wordt voor ongeveer
98 procent beheerscht door de beide groote
partijen: de Democratische en de Republi-
keinsche. Er is niemand die kan uitleggen
waarin het principieele onderscheid ligt
tusschen Republikein en Democraat en dat
maakt het begrip van de Amerikaansche
politiek bijzonder moeilijk. In ieder geval
hebben Godsdienstige verschillen en opvat
tingen met deze moeilijkheid in politicis
niets uitstaande. Katholieken .en protestan
ten zijn gelijkelijk over beide partijen ver
deeld. Er blijft nog twee procent over van
hen, die noch depublikeinsch noch demo
cratisch zijn. Dat zijn de rechtsche en de
linksche extremisten en de sociaal-demo
craten. Deze zijn allemaal ondergebracht in
kleine partijtjes, die geen van allen bij de
stembus voor de volksvertegenwoordiging
ook maar de geringste kans maken op ook
maar het geringste succes. Over de sociaal-
democratie hoort men zoo goed als niets.
Zij speelt geen rol. Over de extreme groe
peeringen hoort men echter des te meer.
Zoowel de communisten als de min of meer
fascistoïde organisaties (waarvan er onge
veer 200 moeten zjjn, varieerend in leden
tal tusschen enkele tientallen en en
kele duizendtallen) roeren zich da
nig. De vraag of het betrekkelijk
geringe ledental van al deze extreme or
ganisaties overeenstemt met hun werkely-
ken invloed, blijve hier thans onbesproken.
Al worde opgemerkt, dat er lieden zijn die
beweren dat zij vruchtbaren bodem gereed
maken voor gewillig en groeizaam zaad.
Dit alles is heel moeilijk te beoordeelen,
omdat de Amerikaansche massa heel gril
lig lijkt in haar aandoeningen en sympa
thieën. Vooralsnog zweert zij bij de „de
mocratie".
Maar voor onze begrippen is ook deze
„democratie" een nauwelijks te omschrijven
aangelegenheid. In de Vereenigde Staten
is het begrip „democratie" zóó veel-omvat-
tend, vereenigt het zoovele en zoo verschei
dene ideologieën en begrippen, die oogen-
schijnlijk dikwijls ten zeerste met elkaar
in strijd zijn, dat het er niet gemakkelijker
op wordt.
De beste kenner van de Vereenigde Sta
ten en van het Amerikaansche volk durft
niet te zeggen, welke wending de massa
ooit zal nemenindien zij een wen
ding zal nemen. Meer dan ooit is, onder
den dunnen schijn van een bepaalden gang
van zaken, Amerika in een haastig en on
rustig groeiproces betrokken. Meer dan ooit
is het rijp voor een snelle wisseling van
aspecten. Minder clan ooit is eenig peil te
trekken op de route die de Vereenigde Sta
ten intern nemen. Uit dien hoofde en dit
voor oogen houdende, is ook zijn georga
niseerde Communisme belangrijker dan het
ledental der Communistische Partij zou
kunnen doen vermoeden. Dat ledental be
draagt nog geen 60.000 op 130 millioen
Amerikaansche Staatsburgers. En ook dit
moet vooropgesteld worden: Om de hui
dige Russische pol tiek is het huidige Ame
rikaansche communisme in den neergang.
Tot voor een jaar gold het in bepaalde
hoog-kapitalistische kringen als bon ton
communistische sympathieën te uiten.
Thans is hgt tegendeel het geval. Hetgeen
eens te meer bewijst, dat de Amerikaan
sche volksgunst grillig is. En het is juist
deze grilligheid, die iedere voorspelling
omtrent ieder toekomstig proces onmoge
lijk en onaanvaardbaar maakt.
Eén vierde gedeelte van alle georgani
seerde Amerikaansche communisten woont
in New-York. Dat wil zeggen, dat deze in
aantal nauwelijks overtreffen het aantal
hunner aartsvijanden: de New-Yorksche
politie-agenten. Doch in dezen tijd minder
dan ooit mag aan een gering cijfer een
geringschattende beoordeeling worden ont
leend. Zeker niet in het kader van de
massa-psychologie der Amerikaansche be
volking.
Hoe de N.S.D.A.P. in Duitschland is ge
groeid, ligt nog wel versch in het geheugen
en toen Lenin's bolsjewieken de regeering
van Kerensky overnamen, bevatte hun par
tij slechts 79.000 leden, doch elk dezer le
den was een wei-geoefend leider. De Ame
rikaansche Communistische Partij ontleent
haar optimisme aan dezelfde philosophie.
De Amerikaansche Communistische Partij
en al haar leden stellen zich ten doel on
afgebroken te werken voor dé omverwer
ping van de Amerikaansche staatsinstel
lingen en voor een vervanging van deze
door een Sovjet-staatsvorm. Volgens hen
is de Amerikaansche revolutie een onaf
wendbaarheid. Hun terminologie dramati
seert al het huidige in het licht en de ro
mantiek van deze verwachting. Daarom
heeten bereden 'politiemannen bij hen „Ko
zakken", de werkverschaffing „Concentra
tiekamp" en de padvinderij „een organisatie
voor kapitalistische oorlogvoering".
De groote man in de partij is Earl Brow-
der, 48 jaar, een smal gezicht en een rus
tige stem een typische Amerikaan. Hij
is accountant geweest en gedurende den
vorigen wereldoorlog heeft hij wegens anti-
propaganda in deze gevangenis gezeten.
De tweede man is Clarence Hathawary,
een ex-machinist, die hoofdredacteur is van
het partij-dagblad Daily Worker.
De partij richt zich geheel naar Moskou
en is dus Stalinistisch. Eenige jaren gele
den heeft zich een kleine, doch lastige en
actieve, Trotzkistische groep afgescheiden.
Het schijnt vast te staan, dat de partij vroe
ger 300.000 dollar per jaar uit Moskou ont
ving. Of zij nu nog iets ontvangt en zoo
ja hoeveel, is niet bekend. Browder zegt,
dat hij naast zijn georganiseerde „kame
raden" staat kan maken op 300.000 a
500.000 aanhangers. Er is een werkloozen-
organisatie van ongeveer 600.000 leden, die
sterk onder comunistischen invloed staat.
En in wellicht geen democratisch land ter
wereld is de zoogenaamde communistische
cellenbouw zoo consequent georganiseerd
als hier. Tal van overigens volkomen on
politieke organisaties leeren daarvan voort
durend de consequenties kennen.
En hoe gering in georganiseerd aantal
de party ook is, overal doet zich haar in
vloed onderkennen. Geen doel is haar te
gering om als onderdeeltje in den strijd
te dienen.
Stop op militaire
sommatie
De K.N.A.C. waarschuwt automob:listen
voor de gevaren, welke zün verbonden aan
het niet direct gevolg geven aan het stop-
teeken van militaire wachten. Aangezien
verwacht mag worden, dat onder de tegen
woordige omstandigheden büzonder gelet
zal worden op automobilisten, vooral des
avonds en in den nacht, houde men ernstig
rekening met de mogeiykheid, dat bij niet
direct stoppen'de militairen gebruik zullen
kunnen maken van hun recht op schieten.
Men lette dus terdege op!
Onze
regeering
protesteert weer.
Te Berlijn en Londen.
De regeeringspersdienst meldt:
Ter aanvulling van het bericht betref
fende twee vreemde vliegtuigen, welke zich
Vrydag om het middaguur boven het cen
trum des lands hebben bevonden, kan wor
den medegedeeld, dat op grond van nader
binnengekomen gegevens met zekerheid is
komen vast te staan, dat één der beide
vliegtuigen de Duitsche nationaliteit bezat.
Behalve de beide vliegtuigen, die boven
Utrecht werden waargenomen, is op Vry-
dag te 4.15 uur 's namiddags een Engelsch
vliegtuig binnen Nederlandsch territoriaal
gebied by Vlieland gesignaleerd.
Dit vliegtuig verwyderde zich na beschie
ting van den grond af buiten Nederlandsch
rechtsgebied.
Zaterdagochtend heeft een Duitsch vlieg
tuig de provincie Groningen overvlogen.
Voorts heeft zich Zaterdagochtend een
Duitsch vliegtuig boven den Moerdyk be
vonden en een ander boven Beierland.
Na beschieting door luchtdoelartillerie
verwyderden deze vliegtuigen zich.
Zoowel te Londen ten aanzien van het
Engelsche vliegtuig als te Beriyn ten aan
zien van de Duitsche vliegtuigen zal ge
protesteerd worden.
Het kruiend ijs op het IJselmeer vormde voor de Bruggepoort te Harderwijk een berg, die
het badhuis van de Vereeniging Zuiderzeebad ernstig beschadigde
vara Britscih passagiersschip.
Het verlies van vijf andere
vaartuigen wordt gemeld.
Officieel wordt uit Lonuen medegedeeld,
dat het passagiersschip „Domala", groot
8441 ton, van de „Britsch India Steam Nav.
Co." Zaterdag getroffen is door drie bom
men van een „Heinkèl" bommenwerper in
Het Kanaal. De kapitein werd gedood en
midscheeps ontstond brand. 20 van de 48
Engelsche onderdanen en SS van de 253
Britsch-Indische onderdanen worden ver
mist. Men vreest, dat. zij om het leven zijn
gekomen. Engelsche schepen en een Ne
derlandsch vaartuig hebben de meer
derheid der passagiers en bemanning gered.
Verscheidene overlevenden zijn gewond.
Het Heinkeltoestel ontdekte het schip in
het maanlicht en liét vier bommen val
len. De „Domala", dié thans in een haven
voor anker ligt, was Gen passagierschip, dat
van Antwerpen was uitgevaren met 143
Britsch-Indische onderdanen, die door de
Duitsche regeering waren vrijgelaten en
naar hun vaderland teruggingen.
De „Domala" is ook met machinegeweer-
vuur bestookt door het Duitsche vliegtuig.
Een lid der bemanning vertelde, dat het
vüandelijk toestel over het schip vloog, dat
alle navigatielichten aan had.
De bemanning dacht, dat net een En
gelsch toestel was, tot het neerdook tot op
ongeveer 40 voet hoogte van de dekken af
en bommen neerwierp. Binnen 20 minuien
stond het stoomschip van voor tot achter in
vlammen, zoo voegde hy hieraan toe.
De „Domala" is het eerste groote Engel
sche passagiersschip, dath door een Duit-
schen bommenwerper is aangevallen. De
verlieslyst is grooter dan eenige andere se
dert het torpedeeren van de „Athenia".
TWEE BRITSCHE SCHEPEN
OP MIJNEN GELOOPEN.
Gisteren is voor de Britsche Westkust
hét Britsche s.s. „Cato" (710 ton) gezonken.
Mën gelooft, dat het op een myn is geloo-
pen. Ongeveer 11 leden der bemanning
worden vermist. Twee overlevenden, die
gewond zijn, zijn aan land gebracht, alsme
de de lijken van twee opvarenden.
Het Brische s.s. „Albano", groot 1176 ton,
is Zaterdag buiten de Schotsche kust gezon
ken na op een myn te zün geloopen. De
gezagvoerder en de tweede officier kwamen
om het leven. De overige leden der beman
ning zijn aan land gekomen.
NOORSCH SCHIP TOT ZINKEN
GEBRACHT.
Reuter meldt uit Londen:
De bemanning van het Noorsche
„Vestfoss" (18S ton), dat door vliegtuigen
gebombardeerd en gezonken is, is te Kirk
wall aangekomen.
TWEE GRIEKSCHE SCHEPEN
VERMIST.
Het D.N.B. meldt uit Athene: De beide
Grieksche schepen „Panacharntos" (2900
ton) en „Flora Nomilko" (4500 ton) zün
reeds lang over tijd. Men ne'emt aan, dat
zij aan de .Engelsche kust- zün vergaan.
Met den dag wordt het voor de Grieksche
reeders moeilijker Grieksche bemanningen
te vinden voorde op Engeland varende
schepen, meldt het D.N.B. Alle zeelieden,
die nog geen contract hebben onderteekend,
weigeren aan te monsteren. Anderen, die
wel een contract geteekend hebben, willen
niet aan boord gaan.
Het Britsche s.s. Royal Crown" (4300
ton) dat aan den grond is geloopen op 30
Januari na te zün gebombardeerd en bescho
ten, is geborgen en weggesleept. Het wordt
in een dok opgenomen.
BRAND BIJ COMMUNISTISCH BLAD IN
ZWEDEN.
Vyf menschen omgekomen.
Het gebouw van het blad „Nordens Flam-
man" te Lulea, na de Stockholmsche „Nij
dag" het grootste communistisch orgaan in
Zweden, is gisteren door brand verwoest.
De oorzaak van den brand is nog niet be
kend.
Tot dusver heeft men drie verkoolde lij
ken gevonden. Daar nog twee personen
vermist worden, vreest men, dat vijf perso
nen by dezen brand het leven hebben ver
loren.
Drie kinderen door bei
ijs gezakt
Twee jammerlijk ver
dronken.
Gisteren zijn in Zalk (Overijssel) drie
kinderen door het ijs gezakt, dat zich in
den r.acht in de kolk van Adsum had ge
vormd. Het üslaagje was zeer dun
Twee kinderen uit het gezm Van der
Stouwe, een jongen van negen en een meis
je van tien jaar zijn verdronken
Hun speelmakkertje, eer kind van den
landbouwer Lans, kon worden gered.
Nader wordt gemeld: Gistermorgen om
streeks acht Uur begaven de elfjarige Dirk,
zijn tienjarig zusje Mina, kinderen van den
landbouwer Jan van der Stouwe, en de
negenjarige Jan, zoontje van den timmer
man Lans allen wonende te Loelucht bij
Zalk, zich op het. ongeveer vier centimeter
dikke ijs. De kleine' Ank is een water, dat
de verbinding vormt tusschen de IJssel ën
de kolk van het stoomgemaal Adsum
Het ijs was niet sterk genoeg om de
kinderen te dragen. Toen zij ongeveer drie
meter van den kant waren, zakten zij er
door. Het meisje schoot onder het ijs, de
beide jongens wisten het hoofd boven te
houden. Op hun hulpgeroep snelde de
landbouwer Piet Lans, een oom van Jan
Lans, toe Hij begaf zich ook op het ijs
en gei'aakte eveneens te water. Desalniet
temin wist hij zijn neefje op den wal te
duwen, zelf kon hij den kant evenwel niet
bereiken Inmiddels waren de landbouwer
Jan van Regteren en de vader van de kin
deren Van der Stouwe op liet hulpgeroep
komen toeloopen. Het gelukte hun P
Lans en de beide kinderen op den wal te
brengen De artsen Pel en Bogaerds. bei
den uit Kampen, die spoedig na het onge
luk ter plaatse arriveerden, konden bij de
beide kinderen slechts den dood' conslatee-
ren.
Piet Lans en ook zyn neefje Jan Lans
hebben geen nadeelige gevolgen van het
koude bad opgei oopen
DUITSCHE SOLDATEN ONTVLUCHT
UIT BELGISCHE INTERNEERENG.
De Brusselsehe „Gazette" meldt, dat drie
Duitsche soldaten, die geïnterneerd waren
in het fort van Huy, erin zijn geslaagd te
ontvluchten.
Naar het Engelsch van
C. VANDERBILT Jr.
18).
Eindelqk bereikte de schuit de donkere
golven van het meer. Hier was de lucht
zuiverder en het gevaar minder groot. Maar
de hemel was geheel door rookwolken be
dekt en de groote bosschen langs het meer
gloeiden als hoogovens. Elephantine II ver
volgde log en loom haar weg door het met
brandende wrakstukken overdekte water
eri bereikte eindelek de luwte der ongerep
te groene haven van het Eenzame Eiland.
„Het eiland is nog veilig!" mompelde
Mimi zachtjes en innig dankbaar.
„Ik heb het juist uitgekozen, omdat het
voor boschbrand onbereikbaar is", ant
woordde Jim afwezig. Want zyn gedachten
waren volkomen in beslag genomen dooi
de plichten, die hem wachtten en door de
noodzakeiykheid, zoo snel mogeiyk maat
regelen te tenemen.
,.jy zorgt wel voor de schouw, niet waar
Mimi?" riep hü, aan land springend. „Je
behoeft haar niet te lossen. Ik moet voort
maken; elke seconde telt mee. Zoodra je
haar vastgelegd hebt, kom me dan een
handje helpen, om het vliegtuig te laden".
Mimi gehoorzaamde vlug. Nadar ze het
anker uitgeworpen en het meertouw aan
een paal op den oever vastgemaakt had,
holde ze naar den hangar. Daar hielp ze
Jim om pompen, haken, zagen -en hamers
in het vliegtuig te laden, dat door Jim reeds
naar buiten gebracht was. Toen Jim er
eindeiyk in klauterde en den motor aan
zette, om hem warm te laten draaien, be
sefte Mimi opeens, dat zij alleen achter
bleven zou. „Toe, Jim, neem me, mee!"
vroeg ze dringend. Hü schudde het hoofd.
„Dat gaat niet, kindje. Je zou me maar
in den weg loopen. Blijf nou zoo flink, als
je aldoor geweest bent. Misschien bén ik
wel gauw terugmisschien moet ik het
hier wel als eerste hulppost inrichten. Zou
je alles zooveel mogeiyk in orde willen ma
ken, Mimi? Warm water, voedsel, en alle
verband- en geneesmiddelen, die je maar
vinden kunt, klaar zetten? Daar zou je me
veel.mee helpen". Hü glimlachte en wildé
het deurtje dichttrekken. Maar bij het zien
van haar bevuilde gezichtje, haar moedige
houding en haar vastberaden gelaatsuit
drukking werd het hem toch te machtig.
Hy sprong uit het vliegtuig, nam haar in
zijn armen en kuste haar. Daarna klom hy
weer naar binnen en vloog weg.
Met door tranen van geluk verblinde
oogen keek Mimi de Chasse-Galerie II na,
toen deze zich boven de boomen verhief. En
ze kon niet zien net zoo min als Jim het
kon weten dat een straaltje kostbare
benzine uit de tank liep en in de lucht ver
vluchtigde
HOOFDSTUK VI.
De heks.
Door dien kus van Jim was de geheele
wereld voor Mimi veranderd. Haar nuch
tere verstand zei haar wel, dat het slechts
een opwelling van het oogenblik was ge
weest. tengevolge van de doorstane angsten
bü het ontsnappen aan de gevaren van het
vuur in de bosschen, waarheen hy nu weer
terugkeerrie: ze trachtte zich wel voor te
praten, terwyl ze door het schemerige
avondbosch naar de hut liep, dat Jim zich
slechts bezwaard gevoelde, omdat hy haar
In dezelfde mate als ge wilt ont
vangen moet ge geven wilt gij een
geheele ziel, geef dan een geheele ziel.
IIIIIIIIIIIIIIIIIIII1IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIU
alleen moest achterlaten op dat donkere
eiland, zonder zelfs een enkelen Indiaan om
haar te beschermen. Maar desondanks
slaagde ze er niet in, den warmen druk
zyner lippen op de hare, noch de zoo plot
selinge en korte omhelzing zijner sterke
armen te vergeten.
„Ik zal wel zorgen, dat hy me lief krijgt!"
dacht ze bly in zichzelf. „Ik kan het doen!"
Op haar moccasins haastte ze zich over het
gladde, met dennennaalden bestrooide pad
voort. De lucht op het eiland was benauwd
en verstikkend door de wolken scherpen
rook, die over het meer kwamen aange
waaid. De boomen, waaronder ze liep, zaten
vol kwetterende vogels, die daar een veilig
heenkomen gezocht en gevonden hadden.
In de struiken ritselde het van de dieren,
die het meer waren overgezwommen om
aan de vlammen te ontkomen.
Maar Mimi voelde zich niet angstig. Er
was iets met haar gebeurd, dat tegen allo
eenzaamheid en angst opwoog. Iets dat ge
weldiger was dan vuur en duisternis en
dood.
„Ik heb hem lief!" riep ze opgetogen en
luid. „Ik heb voor het eerst van myn leven
iemand echt lief! Het is om krankzinnig te
worden en ik vind het toch zoo heerlyk!"
Ze duwde de deur van de hut open en
ging in het halfduister naar binnen. Ze
stak één. twee, drie, ja zooveel kaarsen aan,
als ze maar vinden kon.
„Ik heb J;m lief", neuriede ze voor zich
heen, „en hy zal my liefhebben!" Ze danste
het vertrek rond. Voor het eerst vond ze
het mooi. De glanzende bontvellen tegen de
ruwe muren, de met kralen versierde jacht-
kleedyongetwyfeld het werk van een
of andere dankbare Indiaansche! De gewe
ven karpetten op den vloer, de prachtige
bontdeken op haar bed! Beschaamd keek
naar het gat, dat ze er met haar voeten in
getrapt had.
Wanneer? Gister- of eergisteravond?
Needat was jaren en jaren geleden!
Ze herinnerde zich opeens, dat ze de
schouw nog niet gelost had. Ze ging in de
spookachtige schemering de deur uit. Het
was te donker voor Juni en te somber voor
die groene omgeving. Toen Mimi aan den
oever kwam, draaide de wind een oogen
blikje en liet haar een glimpje van de on
dergaande zon zien, waarin de muggen
dansten.
„Ik ben verliefd!" zei ze tegen de verdwy-
nende zon. „En van nu af aan zal ik een
echt mensch wordeneen mensch, zóó
degelyk, dat Jim van me zal gaan houden!"
Beladen met de mand, de pan, het hou
weel en het geweer van Jim keerde ze te
rug. Toen de met kaarsen verlichte hut in
het gezicht kwam, begon ze te zingen, om
dat ze zich zoo gelukkig voelde en de hut
zoo naby was en ze zich den tyd voorstelde,
dat zy en Jim er hun wittebroodsweken
zouden doorbrengen.
„Eyaeyaom me heen ligt kalm
de zee
Ik vaar op stil water
er is geen gevaar meer,
Eyaeya
Heel even kreeg ze het gevoel, dat iemand
haar begluurde, maar dat zette ze terstond
van zich af. Dat waren de vogels en de
eekhoorns in de boomen, dat waren de
dansende muskieten! Muskieten! Lachend
smeet ze de zware deur achter zich dicht.
„Vanavond geen muskieten, lachte ze. „Ik
zal nergens last van hebben. Het is vannacht
een geluksnacht. Jim zal gauw terugko
menOnder het praten door ruimde zo
alles in de kamer op. „Ik zal tegen hem
zeggen, dat ik hem liefhebof nee
ik zal hem eerst toonendat ik een
echt mensch benniet het snertschaap
waarvoor hy me houdt! Ik zal hem toonen,
dat ik hem evengoed helpen kan als Laura
Hillal ben ik dan ook niet blond en
zes voet lang... Wacht eens! Nu is 't geen
tijd om vinnig te zyn. Jim kan ieder oogen
blik terugkomen en misschien menschen
meebrengen, die honger en dorst van het
blusschingswerk hebben gekregen
Ze gooide de „parka" van Jim uit. En
toen die klirrend op haar bed neerplofte,
herinnerde ze zich de stukjes koperpyriet,
die ze van den bodem van dat hol des doods
opgeraapt had nadat Jim de zijne in het
meer had geworpen.
„Die zullen we bewaren als een aanden
ken aan den dag, waarop ik een grooteren
schat gevonden heb, dan de smerigste goud-
myn me ooit verschaft kon hebben". Ze
haalde de steenen uit haar zak en legde ze
weg op een kastplank. Terwijl ze dat deed,
kwam haai- hand in aanraking met een
kistje, waarop zich een hoorn van welbe
kenden vorm bevond. Ze haalde het te
voorschyn. 'n KoffergramophoonZe droeg
hem opgetogen naar de tafel. Ze vond een
stapeltje oude platen, koos er blindelings
een uit en zette die op. En onder de kras
sende tonen van „Kom Josephientje, In mijn
vliegmachientje!" begon ze aan haar nieuwe
en nu prettige huisvrouwelyke taak.
(Wordt vervolgd.)
