VROOM s DREESMANN
n
Verkade's
Album
DIERENLEVEN IN ARTIS"
Advertentie n.
BRIEVEN UIT AMERIKA.
ADVERTEERRN DOET VERKOOPEN
KUNST EN WETENSCHAP.
SPAARBANK.
MIDDELBURG
Dit boek, waaraan bijna 2 jaar
is gewérkt, is volgens den schrijver
A. F. J. Portielje vooral bedoeld
om U vertrouwd te maken met het
dierengedrag, waaromtrent zoo
veel „praatjes, die geen gaatjes
vullen" in omloop zijn.
Verkade's nieuwe album „Dieren
leven in Artis" is dan ook een
werk geworden, zooals er nog
nooit over dieren is verschenen!
Hoe leert een leeuw jagen? Kan
een vogel direct vliegen? Hoe
komt de wasbeer aan zijn naam?
Op deze en op tientallen andere
vragen geeft Portielje een verras
send antwoord. De kunstenaars
zagen zich voor geen gemakkelijke
taak gesteld! Hier konden geen
„dierenportretjes" dienst doen, hier
moest Portielje's uiteenzetting op
den voet worden gevolgd, en in elk
plaatje is dan ook 'n karakteristie
ke houding van het dier vastgelegd
Bestelt nu Uw album. Prijs 75 ct.
De plaatjes (grootendeels kleine)
worden verpakt bij Verkade's
beschuit, koek, enz.
.CORN ON THE COB"
BIERVLIET
DEZE MODELLEN WORDEN
DOOR PARIJS GELANCEERD
ALS DE MEEST ACTUEELE.
HOEVEEL VARIATIE ER IN
MODELLEN EN KLEUREN
GEBRACHT WORDT, KUNT
U THANS ZIEN IN ONZE
SPECIALE ETALAGES EN
HOEDEN AFD. Ie ETAGE
Bedrag op U°, Juni 1938 f 2.535.374.15
Ingebrachte postenf 186783.73
Uitgehaalde 204749.92
17.966.19
Totaal op U°. September 1938 f 2.517.407.96
Inleggers op U°. Juni 19385458
Nieuw geopende rekeningen72
Afgesloten rekeningen63
9
5467
De rente wordt per dag berekend en ééns per jaar bijgeschreven
en uitbetaald, namelijk van 1 Januari 1.1. af.
Namens de Commissie voor de Spaarbank,
Mr. F. B. EVERS, Voorzitter.
A. VAN WESTREENEN, Secretaris.
Middelburg. Mr. (j. W, A, DE VEER, Kassier.
VenJkculk
(Van onzen correspondent).
New-York, midden September.
Het onmiskenbare teeken in het land dat
de ergste hitte van den zomer voorbij is en
koele zonnige dagen op komst zijn, is „corn
on the cob".
„Corn on the cob" of mais aan de kolf
is voor de Amerikanen dezelfde jaarlijks
weerkeerende tractatie als voor ons de
Westlandsche asperges en die vergelijking
gaat in meer dan één zin op! Een mooie
maïskolf, na ontdaan te zijn van de groene
blaren en de deels witglanzende, deels
bruinverdroogde haren er om heen, is ze
ker 20 c.M. lang en 3 a 4 dik, terwijl de
kleur van de korrels varieert van donker
geel tot spierwit, al naar gelang van het
soort. De kolf wordt in water zonder zout
gekookt van tien tot twintig minuten, het
geen afhangt van de verschheid van het
mais en persoonlijken smaak; zout water
zou de korrels taai maken. Van de verschil
lende maïssoorten is vooral de „sweet corn"
of zoete mais het populairst om als groente
aan tafel gegeten te worden en bij het ko
ken daarvan wordt wat suiker aan het wa
ter toegevoegd om den smaak naar voren
te brengen.
Wanneer de stoomende schaal wordt bin
nengedragen want het moet nu eenmaal
gloeiend gegeten wordenzullen er maar
weinig gezichten rond de tafel niet vroo-
lijker kijken en dan nog zullen zij toebe-
hooren aan menschen, die wegens gesukkel
met maag of tanden geen eer aan de na
tionale lekkernij kunnen bewijzen, al zou
den zij nog zoo graag willen. De groote
moeilijkheid, die ook weer een eigen char
me van huiselijkheid heeft, is om die kolf
fatsoenlijk leeg te eten. Precies als de as
perge is de „corn" gloeiend heet en kan
desnoods met een vork bewerkt worden,
maar de ware liefhebbers beschouwen het
als een doodzonde om er de korrels af te
schrapen. De kenner pakt een kolf met de
vingers van de schaal en legt die op zijn
bord. Dan wordt op een klein deel wat bo
ter gesmeerd, die natuurlijk dadelijk begint
te smelten, daar wat zout en naar verkie
zing peper over heen en dan wordt de kolf
zoo ongeveer als een mondharmonika beet
gepakt en leeggegeten. Fabrikanten van ta
felzilver hebben van alles verzonnen om het
eten van „corn on the cob" te verfijnen,
maar zonder merkbaar succes. Trouwe
bioscoopbezoekers zullen zich Charlie Chap
lin's laatste film „Modern Times" nog wel
herinneren, waarin Charlie door een dol
geworden machine „corn on the cob" tegen
zijn gezicht gewreven krijgt, zoodat de
korrels er af spatten!
En precies als bjj de asperge zijn er lie
den, die het zoo keurig eten dat men er
ook trek in krijgt, terwijl anderen een min
der appetijtelijk schouwspel van zichzelf
plegen te maken. En „corn on the cob" is
in het seizoen een onderdeel van het menu
in de allerbeste hotels en privé woningen!
Het is een van die dingen die Amerikanen
tevergeefsch in Europeesche hotels en re
staurants zoeken en bestellen, maar ik heb
mij laten vertellen, dat sommige Parijsche
inrichtingen het voor hun plezier aange
schaft hebben. Natuurlijk wordt mais in
Indië gegeten en de bewoners van Zuid-
Afrika kennen hun „mielies" of kafferko
ren, maar in het algemeen zijn in onze Wes-
tersche wereld de Yankees de groote mais-
eters. Waarvoor wij nog in de geschiedenis
terug moeten gaan om de aanleiding te
vinden. De eerste bewoners van Amerika,
de Roodhuiden kenden het mais lang voor
dat het eerste bleekgezicht aan wal gestapt
was en toen in 1620 een heele troep daarvan
bij Boston landde waren het de twee groo
te Amerikaansche lekkernijen van tegen
woordig: kalkoen en mais, die hen door dien
eersten moeilijken winter heenhielpen op
aanraden en voorbeeld van de Indianen.
Sindsdien is mais, dat bij ons hoofdzakelijk
ais kippenvoer beschouwd wordt, voor de
Amerikanen een onmisbaar onderdeel van
hun levensonderhoud gebleven. De pioniers,
die in den loop der eeuwen verder en verder
het Westen introkken, bestonden hoofdza
kelijk van mais en hetgeen de jacht en
vischvangst opbracht. De vrouwen van de
ze voortrekkers leerden van de Indianen
de vele manieren om mais toe te bereiden
en verzonnen er zelf nog de noodige recep
ten bij. Vandaar, dat tegenwoordig een Ame-
rikaansch kookboek een schier eindelooze
rij eetbare vormen van de nederige mais-
korrel jgeeft. Daar zijn de beroemde soorten
ontbijfv'oedsel in -keurige verpakking en
algemeen populair om hun brosheid en
lichtverteerbaarheid en de even geliefde
„popcorn", waar de korrels op heete pla
ten geroosterd worden en dan in al hun
knapperigheid met zout en boter, zelfs in
stroop gedoopt, gegeten worden. „Popcorn"
hoort bij een cocktail als een zoute stengel
bij een Voorburgje en wijs mij een bad
plaats, een Lunapark, een kinderspeelplaats
of een circus waar geen „popcorn" met die
eigenaardige drooge reuk de lucht vervult
en de grond met leege doozen bezaait!
Wjj hebben corn soup en corn fritters,
corn muffins en corn bread, samp, hominy,
hoecakes, pones, johnnycakes en hasty pud
ding om er maar een paar te noemen, waar
van ik met geen mogelijkheid een vertaling
zou kunnen geven en pas een beschrijving,
wanneer ik over veel meer plaatsruimte
kon beschikken. Vooral in het Zuiden van
de V.S., waar gewoonlijk een negerin de
scepter over het kookdomein zwaait, weet
men de verrukkelijkste dingen met behulp
van mais of maismeel klaar te maken, maar
het is ook daar, dat de beruchte „corn
whisky" gestookt wordt en in acht van de
tien gevallen clandestien gedistilleerd. Ik
geloof niet, dat er een ander soort drank
onder beschaafde menschen gevonden
wordt, die zoo weerzinwekkend smaakt en
ruikt als deze maiswhiskey, die ter plaatse
„corn likker" genoemd wordt. Bijkans pure
alcohol heeft het in overvloedige mate de
eigenschap, die door Amerikaansche drinke
broers in de eerste en laatste plaats ge
zocht wordt, nl. er zoo gauw mogelijk van
onder de tafel te geraken of zooals het hier
schilderachtig uitgedrukt wordt: corn whis
key houdt er de trap van een ezel op na!
In de 18de eeuw heeft de Amerikaansche
geleerde Benjamin Thompson eens getracht
de bewoners van Beieren van den hongers
nood te redden door hen „corn meal mush"
te laten maken en eten. Volgens de geschie
denis verkozen de Beieren liever wat te
blijven vasten dan zooiets in te slikken. In
onzen eigen tijd heeft Herbert Hoover in
zijn kwaliteit van voedseladmini'strateur tij
dens den wereldoorlog zonder resultaat ge
probeerd de Belgen „corn meal" te laten
eten. Maar voelt de gemiddelde Amerikaan
soms voor rijst en thee?
HET DAGELIJKSCH WEERBERICHT.
Het Koninklijk Nederlandsch Meteoro
logisch Instituut deelt ons het volgende
mede:
De dagelijks gepubliceerde weerkaart van
het Koninklijk Nederlandsch Meteorologisch
Instituut ondergaat met 1 October 1938
eenige wijzigingen.
In de tijdsopgaven wordt in het vervolg
systematisch de Nederlandsche tijd ge
bruikt. Eenige nieuwe stations in Oost
Europa worden aan het waarnemingsnet
toegevoegd.
In de temperatuurkaart zullen de arcee
ringen, welke aangeven, of de betreffende
temperatuur boven of onder haar normale
waarde is, een verschil in dichtheid vertoo-
nen; afwijkingen van 2°.0 tot 3°.9 worden
met strepen op 8 mm afstand aangeduid,
voor afwijkingen van 4.0 tot 5°.9 worden de
strepen op 4 mm getrokken, en voor afwij
kingen van 6°.0 of meer zullen de strepen
op 2 mm afstand worden aangegeven.
Voorts zal de luchtdruk in het vervolg
niet meer worden aangegeven in de klas
sieke eenheid, de millimeter kwik, doch de
millibar, een eenheid, die een 30-tal jaren
geleden werd ingevoerd en sinds een 10-tal
jaren algemeen in gebruik is.
Bij het gebruik van den millimeter kwik
als eenheia voor den luchtdruk gaf men
aan hoe groot de lengte was van de kwik
zuil in een kv/ikbarometer, welke even
wicht maakt met den luchtdruk in de at
mosfeer. Ten einde vergelijking van baro-
merstanden op verschillende waarnemings
plaatsen mogelijk te maken, moest de
lengte van deze kwikzuil echter gereduceerd
worden op standaardvoorwaarden nl. C° C
en de zwaartekracht op 45 graden geogra
fische breedte.
Men heeft zich bij de invoering van de
millibar op het standpunt gesteld, dat de
luchtdruk niet anders is dan een kracht,
welke per cm2 wordt uitgeoefend De een
heid van kracht is de dyne; nu is 1 m bar=
1000 dynes cm2.
De druk van 1000 millibar is gelijk aan
het gewicht van een kwikkolom van 750.1
mm gereduceerd op 0°C en 45 graden
breedte; of wel: 1 mbar= mm kwik.
Op de luchtdrukkaarten worden de iso
baren getrokken om de 5 millibar. Het
luchtdrukverval wordt gegeven in millibar
per 111 km, de schaal waarop de registree
ring van den luchtdruk is voorgesteld is
eveneens verdeeld in millibaren.
Ten slotte wordt op de isobarenkaart 't
heerschende weer een weinig nauwkeuriger
aangegeven dan tot nu toe het geval was
en wel met behulp van één of meer symbo
len, welker beteekenis naast de kaart is
aangeduid.
Abonnementen en Advertentiën voor dit
blad worden aangenomen door den Agent
A. OORNEIIS.