VROOM s DREESMANN n Verkade's Album DIERENLEVEN IN ARTIS" Advertentie n. BRIEVEN UIT AMERIKA. ADVERTEERRN DOET VERKOOPEN KUNST EN WETENSCHAP. SPAARBANK. MIDDELBURG Dit boek, waaraan bijna 2 jaar is gewérkt, is volgens den schrijver A. F. J. Portielje vooral bedoeld om U vertrouwd te maken met het dierengedrag, waaromtrent zoo veel „praatjes, die geen gaatjes vullen" in omloop zijn. Verkade's nieuwe album „Dieren leven in Artis" is dan ook een werk geworden, zooals er nog nooit over dieren is verschenen! Hoe leert een leeuw jagen? Kan een vogel direct vliegen? Hoe komt de wasbeer aan zijn naam? Op deze en op tientallen andere vragen geeft Portielje een verras send antwoord. De kunstenaars zagen zich voor geen gemakkelijke taak gesteld! Hier konden geen „dierenportretjes" dienst doen, hier moest Portielje's uiteenzetting op den voet worden gevolgd, en in elk plaatje is dan ook 'n karakteristie ke houding van het dier vastgelegd Bestelt nu Uw album. Prijs 75 ct. De plaatjes (grootendeels kleine) worden verpakt bij Verkade's beschuit, koek, enz. .CORN ON THE COB" BIERVLIET DEZE MODELLEN WORDEN DOOR PARIJS GELANCEERD ALS DE MEEST ACTUEELE. HOEVEEL VARIATIE ER IN MODELLEN EN KLEUREN GEBRACHT WORDT, KUNT U THANS ZIEN IN ONZE SPECIALE ETALAGES EN HOEDEN AFD. Ie ETAGE Bedrag op U°, Juni 1938 f 2.535.374.15 Ingebrachte postenf 186783.73 Uitgehaalde 204749.92 17.966.19 Totaal op U°. September 1938 f 2.517.407.96 Inleggers op U°. Juni 19385458 Nieuw geopende rekeningen72 Afgesloten rekeningen63 9 5467 De rente wordt per dag berekend en ééns per jaar bijgeschreven en uitbetaald, namelijk van 1 Januari 1.1. af. Namens de Commissie voor de Spaarbank, Mr. F. B. EVERS, Voorzitter. A. VAN WESTREENEN, Secretaris. Middelburg. Mr. (j. W, A, DE VEER, Kassier. VenJkculk (Van onzen correspondent). New-York, midden September. Het onmiskenbare teeken in het land dat de ergste hitte van den zomer voorbij is en koele zonnige dagen op komst zijn, is „corn on the cob". „Corn on the cob" of mais aan de kolf is voor de Amerikanen dezelfde jaarlijks weerkeerende tractatie als voor ons de Westlandsche asperges en die vergelijking gaat in meer dan één zin op! Een mooie maïskolf, na ontdaan te zijn van de groene blaren en de deels witglanzende, deels bruinverdroogde haren er om heen, is ze ker 20 c.M. lang en 3 a 4 dik, terwijl de kleur van de korrels varieert van donker geel tot spierwit, al naar gelang van het soort. De kolf wordt in water zonder zout gekookt van tien tot twintig minuten, het geen afhangt van de verschheid van het mais en persoonlijken smaak; zout water zou de korrels taai maken. Van de verschil lende maïssoorten is vooral de „sweet corn" of zoete mais het populairst om als groente aan tafel gegeten te worden en bij het ko ken daarvan wordt wat suiker aan het wa ter toegevoegd om den smaak naar voren te brengen. Wanneer de stoomende schaal wordt bin nengedragen want het moet nu eenmaal gloeiend gegeten wordenzullen er maar weinig gezichten rond de tafel niet vroo- lijker kijken en dan nog zullen zij toebe- hooren aan menschen, die wegens gesukkel met maag of tanden geen eer aan de na tionale lekkernij kunnen bewijzen, al zou den zij nog zoo graag willen. De groote moeilijkheid, die ook weer een eigen char me van huiselijkheid heeft, is om die kolf fatsoenlijk leeg te eten. Precies als de as perge is de „corn" gloeiend heet en kan desnoods met een vork bewerkt worden, maar de ware liefhebbers beschouwen het als een doodzonde om er de korrels af te schrapen. De kenner pakt een kolf met de vingers van de schaal en legt die op zijn bord. Dan wordt op een klein deel wat bo ter gesmeerd, die natuurlijk dadelijk begint te smelten, daar wat zout en naar verkie zing peper over heen en dan wordt de kolf zoo ongeveer als een mondharmonika beet gepakt en leeggegeten. Fabrikanten van ta felzilver hebben van alles verzonnen om het eten van „corn on the cob" te verfijnen, maar zonder merkbaar succes. Trouwe bioscoopbezoekers zullen zich Charlie Chap lin's laatste film „Modern Times" nog wel herinneren, waarin Charlie door een dol geworden machine „corn on the cob" tegen zijn gezicht gewreven krijgt, zoodat de korrels er af spatten! En precies als bjj de asperge zijn er lie den, die het zoo keurig eten dat men er ook trek in krijgt, terwijl anderen een min der appetijtelijk schouwspel van zichzelf plegen te maken. En „corn on the cob" is in het seizoen een onderdeel van het menu in de allerbeste hotels en privé woningen! Het is een van die dingen die Amerikanen tevergeefsch in Europeesche hotels en re staurants zoeken en bestellen, maar ik heb mij laten vertellen, dat sommige Parijsche inrichtingen het voor hun plezier aange schaft hebben. Natuurlijk wordt mais in Indië gegeten en de bewoners van Zuid- Afrika kennen hun „mielies" of kafferko ren, maar in het algemeen zijn in onze Wes- tersche wereld de Yankees de groote mais- eters. Waarvoor wij nog in de geschiedenis terug moeten gaan om de aanleiding te vinden. De eerste bewoners van Amerika, de Roodhuiden kenden het mais lang voor dat het eerste bleekgezicht aan wal gestapt was en toen in 1620 een heele troep daarvan bij Boston landde waren het de twee groo te Amerikaansche lekkernijen van tegen woordig: kalkoen en mais, die hen door dien eersten moeilijken winter heenhielpen op aanraden en voorbeeld van de Indianen. Sindsdien is mais, dat bij ons hoofdzakelijk ais kippenvoer beschouwd wordt, voor de Amerikanen een onmisbaar onderdeel van hun levensonderhoud gebleven. De pioniers, die in den loop der eeuwen verder en verder het Westen introkken, bestonden hoofdza kelijk van mais en hetgeen de jacht en vischvangst opbracht. De vrouwen van de ze voortrekkers leerden van de Indianen de vele manieren om mais toe te bereiden en verzonnen er zelf nog de noodige recep ten bij. Vandaar, dat tegenwoordig een Ame- rikaansch kookboek een schier eindelooze rij eetbare vormen van de nederige mais- korrel jgeeft. Daar zijn de beroemde soorten ontbijfv'oedsel in -keurige verpakking en algemeen populair om hun brosheid en lichtverteerbaarheid en de even geliefde „popcorn", waar de korrels op heete pla ten geroosterd worden en dan in al hun knapperigheid met zout en boter, zelfs in stroop gedoopt, gegeten worden. „Popcorn" hoort bij een cocktail als een zoute stengel bij een Voorburgje en wijs mij een bad plaats, een Lunapark, een kinderspeelplaats of een circus waar geen „popcorn" met die eigenaardige drooge reuk de lucht vervult en de grond met leege doozen bezaait! Wjj hebben corn soup en corn fritters, corn muffins en corn bread, samp, hominy, hoecakes, pones, johnnycakes en hasty pud ding om er maar een paar te noemen, waar van ik met geen mogelijkheid een vertaling zou kunnen geven en pas een beschrijving, wanneer ik over veel meer plaatsruimte kon beschikken. Vooral in het Zuiden van de V.S., waar gewoonlijk een negerin de scepter over het kookdomein zwaait, weet men de verrukkelijkste dingen met behulp van mais of maismeel klaar te maken, maar het is ook daar, dat de beruchte „corn whisky" gestookt wordt en in acht van de tien gevallen clandestien gedistilleerd. Ik geloof niet, dat er een ander soort drank onder beschaafde menschen gevonden wordt, die zoo weerzinwekkend smaakt en ruikt als deze maiswhiskey, die ter plaatse „corn likker" genoemd wordt. Bijkans pure alcohol heeft het in overvloedige mate de eigenschap, die door Amerikaansche drinke broers in de eerste en laatste plaats ge zocht wordt, nl. er zoo gauw mogelijk van onder de tafel te geraken of zooals het hier schilderachtig uitgedrukt wordt: corn whis key houdt er de trap van een ezel op na! In de 18de eeuw heeft de Amerikaansche geleerde Benjamin Thompson eens getracht de bewoners van Beieren van den hongers nood te redden door hen „corn meal mush" te laten maken en eten. Volgens de geschie denis verkozen de Beieren liever wat te blijven vasten dan zooiets in te slikken. In onzen eigen tijd heeft Herbert Hoover in zijn kwaliteit van voedseladmini'strateur tij dens den wereldoorlog zonder resultaat ge probeerd de Belgen „corn meal" te laten eten. Maar voelt de gemiddelde Amerikaan soms voor rijst en thee? HET DAGELIJKSCH WEERBERICHT. Het Koninklijk Nederlandsch Meteoro logisch Instituut deelt ons het volgende mede: De dagelijks gepubliceerde weerkaart van het Koninklijk Nederlandsch Meteorologisch Instituut ondergaat met 1 October 1938 eenige wijzigingen. In de tijdsopgaven wordt in het vervolg systematisch de Nederlandsche tijd ge bruikt. Eenige nieuwe stations in Oost Europa worden aan het waarnemingsnet toegevoegd. In de temperatuurkaart zullen de arcee ringen, welke aangeven, of de betreffende temperatuur boven of onder haar normale waarde is, een verschil in dichtheid vertoo- nen; afwijkingen van 2°.0 tot 3°.9 worden met strepen op 8 mm afstand aangeduid, voor afwijkingen van 4.0 tot 5°.9 worden de strepen op 4 mm getrokken, en voor afwij kingen van 6°.0 of meer zullen de strepen op 2 mm afstand worden aangegeven. Voorts zal de luchtdruk in het vervolg niet meer worden aangegeven in de klas sieke eenheid, de millimeter kwik, doch de millibar, een eenheid, die een 30-tal jaren geleden werd ingevoerd en sinds een 10-tal jaren algemeen in gebruik is. Bij het gebruik van den millimeter kwik als eenheia voor den luchtdruk gaf men aan hoe groot de lengte was van de kwik zuil in een kv/ikbarometer, welke even wicht maakt met den luchtdruk in de at mosfeer. Ten einde vergelijking van baro- merstanden op verschillende waarnemings plaatsen mogelijk te maken, moest de lengte van deze kwikzuil echter gereduceerd worden op standaardvoorwaarden nl. C° C en de zwaartekracht op 45 graden geogra fische breedte. Men heeft zich bij de invoering van de millibar op het standpunt gesteld, dat de luchtdruk niet anders is dan een kracht, welke per cm2 wordt uitgeoefend De een heid van kracht is de dyne; nu is 1 m bar= 1000 dynes cm2. De druk van 1000 millibar is gelijk aan het gewicht van een kwikkolom van 750.1 mm gereduceerd op 0°C en 45 graden breedte; of wel: 1 mbar= mm kwik. Op de luchtdrukkaarten worden de iso baren getrokken om de 5 millibar. Het luchtdrukverval wordt gegeven in millibar per 111 km, de schaal waarop de registree ring van den luchtdruk is voorgesteld is eveneens verdeeld in millibaren. Ten slotte wordt op de isobarenkaart 't heerschende weer een weinig nauwkeuriger aangegeven dan tot nu toe het geval was en wel met behulp van één of meer symbo len, welker beteekenis naast de kaart is aangeduid. Abonnementen en Advertentiën voor dit blad worden aangenomen door den Agent A. OORNEIIS.

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1938 | | pagina 7