AKKER.CACHE15 HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor lOel ZEELAND. KRONIEK van den DAG. TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN MAANDAG 26 MAART 1934. N*. 72. BARBARA, BE KEKS VAN WIKSLEA ZEEUWSCHE VEREENIGING VOOR LUCHTVAART. duo#*1 MIDDELBURG. Frankrqk schenkt klaren wijn Engeland voelt nu, hoe laat 't is Bedenkelijke verklarin gen van De Broqueville De crisis Men kan respect hebben voor het Za terdag gepubliceerde memorandum der Fransche regeering inzake het vraag stuk der bewapeningsbeperking. Het heeft de groote verdienste van kordate klaarheid. Men weet nu precies, waar men aan toe is. Voordat het kabinet- Doumergue aan het bewind kwam, scharrelde Frankrijk om de zaak heen, als de kat om de heete brij. Maar er waait nu een andere wind te Parijs. Frankrijk heeft kleur bekend; de we reld hoeft niet langer in twijfel te ver- keeren over den stand van ontwape ningszaken. De stukken liggen thans open en bloot op tafel. En dat is in ieder geval wat waard. Men kan nu de rekening eindelijk op maken en zien, of ze op de een of ande re manier nog sluitend te krijgen is. Tot dusver stonden er als 't ware te veel posten open. Optelling en vergelijking waren vrijwel onmogelijk. Men moest j rekenen met eventualiteiten, waar de waarde niet van te bepalen viel. Thans j niet langer aldus. Men weet nu precies, waar men aan toe is. Een akkoord op het gebied der bewapening kan alleen j nog mogelijk heeten op grond van een algemeen veiligheidspact. De landen moeten bij voorbaat hun militaire appa raten beschikbaar stellen voor de ge zamenlijke bestraffing van een eventu- eelen schender der verdragen. Dat wil Frankrijk. Het voelt zich steeds meer bedreigd door Duitschland, dat dag in dag uit met militarisme wordt ingespo ten. De vorige week hebben we daar de beteekenis reeds van uiteengezet. Het Fransche wantrouwen zit te diep, dan dat een akkoord tot stand zou komen, dat geen tegenwicht voor dat wantrou wen bevatte. En het eenige tegenwicht is de veiligheidsgarantie. Frankrijk heeft altijd op dit stand punt gestaan. Vorige regeeringen zeg den het alleen wat minder onomwon den, gingen aan het schipperen, zoodat men soms moest denken, dat ze tot con cessies bereid waren. Op den keper be schouwd, is dat nimmer het geval ge weest. En daarom mag men het huidi ge kabinet als een verdienste aanreke nen, dat het klare wijn geschonken heeft. De lamlendige onzekerheid, waar in men tot dusver verkeerde en die haar ontstaan in gebrek aan moed vond, behoort nu tenminste tot het verleden. En dat is een geluk. Want: men dient licht bij een ongeluk. Want: men dient klaar onder oogen te zien, dat de kans op een overeenkomst thans aan een zij den draad hangt. Engeland zal de red dende hand moeten uitsteken, zal een frincipe ten offer moeten brengen door rankrijk de gewenschte toezeggingen te doen, wil het schip der ontwapening weer vlot gebracht kunnen worden. Die mogelijkheid mag men helaas nog niet hoog aan slaan. Maar het geeft toch een beetje moed, dat Londen haar in ieder geval overweegt en in nader overleg met Parijs is getreden. Londen legt daarbij zelfs haast aan den dag, hetgeen men moet toejuichen. Tegelijkertijd ech ter kan dat beteekenen, dat de toestand in werkelijkheid ernstiger is, dan de buitenwacht wel beseft. Hetgeen dan zou kloppen met een verklaring, die minister-president De Broqueville dezer dagen in de Belgische Kamercommissie voor buitenlandsche zaken moet heb ben afgelegd. Die verklaring geschiedde in het ge- Je™. doch er lekte iets van uit, n.l„ dat De Broqueville een nota zou heb ben voorgelezen, waal' heel onprettige dingen in stonden. De politieke situatie in Europa zou op 't oogenblik maar wei nig minder gevaarlijk zijn dan kort voor het uitbreken van den wereld-oorlog. Verder had de Belgische minister-presi dent aan de hand van vertrouwelijke ge gevens betoogd, dat Duitschland op het oogenblik nog niet sterk genoeg bewa pend is, om eventueel tot een offensie ven oorlog tegen Frankrijk, Engeland en België over te gaan, maar wel, om een preventieve militaire actie van de geal lieerden met het doel een verdere (Duitsche) herbewapening te beletten, met succes af te slaan. De kamer commissie zou nog al onder den indruk der verklaringen zijn geraakt. Hetgeen te begrijpen valt, als men bedenkt, dat bovengenoemde zaken er slechts een deel van uit maken. Ze zullen natuur lijk met geheime gegevens zijn geïllu streerd en het is zeer wel mogelijk, dat die van ernstigen aard waren. Toch gelooven we, dat men zich door dergelijke dingen niet van de wijs moet laten brengen. Tenslotte is er een vrij sterke anti-oorlogsgeest over de wereld vaardig. En die zal een gewapend con flict niet gemakkelijk toestaan. In dat opzicht liggen de dingen nog wel een beetje anders dan in de jaren 1913 en '14. Wellicht moet er eerst een soorte ment crisis doorstaan worden, voordat de ontwapeningsbesprekingen opnieuw voortgang kunnen hebben. En het ziet er naar uit, dat we op 't oogenblik die crisis beleven. Mage ze heilzaam van niet te langen duur zijn. en door MAY WYNNE 42). Ze wierp het donkere hoofdje achter- tintelendeeoogeenm "Ueo f "T11 Setoord van Moll Cut- PU+?e A laaiM k®*3 ik mijn voorbeeld ontleend. Maar lk heb nooit de dingen gedaan, die op rekening van Jack of Lanthorne worden geschoven. Toch heb ben de vennen nooit een anderen Jack gekend dan je verloofde! Zij sprak zoo overtuigend, dat hij er wel geloof aan moest slaan, hoe onmn- M °°k k'onk' Maar Barbara had andere reden om haar geschiedenis te vertellen, dan en kel om de verbazing op te wekken van haar geliefde. Jack of Lanthorne kon immers nog over de vennen rijden en de zaak van en koning beter dienen dan Barbara Larcroft hoezeer dit ook haar harte- wensch mocht zijn. En dan was er immers nog de Friar's rassage onder den toren van Swilling- ton? Dick Morrice voelde onder het luis teren steeds meer bewondering voor 't moedige meisje, dat zijn hart gestolen Zaterdagmiddag had op de bovenzaal der sociëteit de Vergenoeging te Mid delburg de tweede vergadering plaats van de Zeeuwsche Vereeniging voor Luchtvaart. De voorzitter van het voorloopig co mité, de heer C. A. van Woelderen. ver zocht de aanwezigen een oogenblik op te staan en herdacht in pakkende be woordingen het verlies, dat Nederland heeft geleden door het overlijden van H, M. de Koningin-Moeder. Spr. meende, dat men in den geest van de overledene zou handelen door de werkzaamheden der vergadering ge woon voortgang te doen hebben. Spr, deelde mede, dat de vereeniging thans 126 leden telt en heette in het bij zonder welkom den burgemeester van Middelburg en burgemeester Bannink Zierikzee als vertegenwoordiger van de bevriende zustervereeniging op Schou wen en Duiveland. Spr. hoopte dat men iets meer zou hooren in veband met de plannen tot samensmelting. De heeren dr. A: P. Smitt te Vlissin- gen en P. J. Elout te Domburg hadden bericht van verhindering gezonden we gens uitstedigheid. De K. L. M. schreef, dat de heer Du- dok van Heel was verhinderd, maar voegde daaraan toe de beste wenschen voor de vergadering, speciaal ten op zichte van de zoo gewensche fusie met de Schouwensche vereeniging. Hierna las dr. Smeding, vice-voorzit- ter, de ontwerpen voor de statuten en het huishoudelijk reglement voor. waar op geen aanmerkingen werden gemaakt. De voorzitter deelde in dit verband me de, dat nog onderhandeld wordt met de Nederlandsche Vereeniging ten opzichte van het plan om hen, die lid worden dier vereeniging tot de Provinciale toe te laten, als iid, en dan van het bedrag van 12 aan deze laatste vereeniging 2.50 af te staan. De Nederl. Ver wees er op, dat de plaatselijke en districtsver- eenigingen als paddestoelen uit den grond verrijzen en men daarom eerst een algemeene regeling wil treffen. De moge ijkheid is geschapen om in de Provinciale vereeniging plaatselijke of districtsafdeelingen te vormen. Statuten, waarop Kon. goedkeuring zal worden aangevraagd, en reglement zijn z h, s goedgekeurd. Hierna koos de vergadering het vol gende defhrtief bestuur: de heer C. A. van Woelderen te Vlissingen. vooizitter en als leden de heeren dr. S. S. Smeding, Middelburg; ir. F. A. Holleman, Veere; L, H. C baron van Randwijck te M:ddel- b' rg. A. Smit, Luchtvaj -■ m.S'.I Vlis singen; A van der Have, consul van de K.N.A.C te Kapelle; C. van Bleijs- wijk Tierens Verhagen, consul A.N.W. B. te Wolphaartsdijk; mr. A J. Koster te Kortgene voor N.-Beveland, dr. P. J. Duinker te Tho'en, voor Tholen, J. Hui- zinga te Terneuzen voor O. Z -Vlaande ren, M. Wagtho te Groede en C. Wind van Merkensteijn te Terneuzen voor de beide deelen van Z.-Vlaanderen. De vergadering ging mede met het voorstel van den voorzitter om aan den Commissaris der Koningin, het be schermheerschap der vereeniging aan te bieden. Nog deelde de voorzitter mede, dat 't bestuur aanvankelijk het plan had op 14 Juli een stervlucht of ralley te doen plaats hebben, maar met het oog op den vliegdag te Soesterberg is die thans na der op 25 Augs. bepaald. De heer Bannink wenschte namens de Schouwsche Vereeniging geluk met de definitieve totstandkoming van de Zeeuwsche vereeniging. Spr. betwijfelde voorloopig echter nog, dat men tot sa mensmelting zal komen. Er zijn verschil lende moeilijkheden. Zoo is er het eerst geboorterecht, maar het grootste be zwaar is toch het financieele. De Voorzitter zeide, dat blijkt, dat hij het juist had, toen hij zeide, dat men deze kwestie nog eens onderling moet bespreken. Bezwaren zijn er om overwonnen te worden Spr. gaf dan ook den moed niet op en zag ook geen onverkomelijk financieel bezwaar. De bewoners van Schouwen en Duiveland mogen in dezen niet achter blijven staan bij alle andere goede Zeeuwen, De geschiedenis van de Zeeuwsche Luchtlijn. Vervolgens heeft dr. S. S. Smeding, bestuurslid der Zeeuwsche Ver. voor Luchtvaart, een voordracht gehouden over de vroegste geschiedenis van de Zeeuwsche Lucht Lijn, Spr. ving aan met te wijzen op het innige verband tusschen de aanwezig heid van goede vliegvelden en het ont staan van luchtlijnen; daarom valt de geschiedenis van de Z.L.L. voor een goed deel, althans in haar aanvang, sa men met de geschiedenis der Zeeuwsche vliegvelden. Reeds gedurende den wereldoorlog, dat is voor Nederland de periode van de mobilisatie, deed zich de behoefte aan een militaire vliegweide op Wal cheren gevoelen; men vond dit vlieg kamp op het exercitieterrein van de landmacht, ongeveer ter plaatse van het huidige vliegveld. Uitvoerig ging spr. na, hoe de ontwikkeling van dit terrein was; hoe het Middenreduit, een der oude Na poleontische forten van Vlissingen, ge slecht en er bij getrokken werd, hoe de tegenwoordige fraaie en doeltreffende (Ingez. Med.) Toen drong zijn liefde hem tot het pleidooi: ,,Je moet je niet aan dit gevaar bloot stellen, Babs. Want daar is een risico aan verbonden, waarvoor een man zou terugdeinzen." ,Ja, een man maar een vrouw niet. Mijn geest zal mijn lichaam behoeden, Dicksoon, en Pontegract ook, als gelof ten in den hemel verhoord worden ,,Je bent het koenste, stoutmoedigste en tegelijk het liefste meisje, dat ooit 'n man kan plagen en hem ook het hoofd op hol kan brengen!" verklaarde hij. En hij kuste haar met al de vurigheid, die zij verlangde, terwijl hij de donkere krul letjes van haar voorhoofd streek. „Mijn moedig, lief ding!" zei hij op fluisteren den toon, die tot in het diepst van haar ziel drong, „liefste, kameraad en eens mijn geliefde vrouw! Maar dan verbied ik je die stoute grappenmakerijen, Bab, al zeg ik dan nu ook nog: God zij met je op roekeloos ondernemen!" „Stoute grappenmakerijen, of dappere daden!" lachte zij, de tranen wegpin kend uit haar levendige oogen. „Wat komt er een naam nu op aan, als ik de zaak van den koning maar dien en van mijn geliefde, binnen de muren van het belegerd kasteel!" Zoo namen ook die twee afscheid met een glimlach op de lippen en met har ten, die luide-klopten bij de gedachte dat, als liefde en moed hand aan hand gingen, ze weer tot elkaar gevoerd zou den worden en de volgelingen van den koning dan een toast zouden uitbren gen op „Barbara Carcroft, die kasteel Pontefract ontzette." Koud blies de wind toen zij zich alleen heuvelopwaarts begaf en huiverend sloeg zij haar mantel dichter om zich heen. Had de schaduw van die grijze muren haar die rilling aangejaagd, zoodat het warme bloed haar minder onstuimig door de aderen vloeide en een bang voorgevoelen haar bedreigde? Ze kon dien avond niet zingen, want het was alsof haar de keel werd toe geknepen, terwijl een tranenfloers voor haar deed verloren gaan de kalme schoonheid van het landschap, zooals dit daar voor haar lag in den rooden gloed van den zonsondergang. Daar ginds achter die vreedzame hoo rnen en valleien richtten de wrekers hun schreden naar Pontefract. En het was het zwaard van Dick Mor rice geweest, dat George Rainsborough den vriend van Cromwell, had versla gen! Onwillekeurig vouwde zij de handen over de borst, als wilde zij daarmee te rugdringen het vreeselijk voorgevoelen dat doof die gedachte werd gewekt. Was de liefde, die zij zoo half en half bespot ha.d, omdat ze er niet genoeg zaam voldoening in meende te vinden in haar levendig en naar avonturen ha kend temperament, haar nu tot vijandin geworden, die zich tegen haar keerde door de pijn, die haar aan het hart knaagde bij de gedachte aan Dick's knap gelaat en zijn lachende oogen, toen hij tot haar gesproken had van de vreug de-volle dagen, die later voor hen ko men zouden. „Later!" fluisterde zij, „later!" De zon was ondergegaan en spook achtig verspreidde een grauwe nevel zich over het landschap. HOOFDSTUK XXI. Een middernachtelijk bezoek. Een zwaar beleg en een dappere ver dediging, daarvan wordt in legenden en geschiedenis gesproken, in het blon de graafschap York. Hoog op den heuveltop stond het groote oude kasteel, dat onneembaar werd geacht in zijn rotsige sterkte. Maar de gelederen van den vijand waren dicht als de mazen van een net er omheen gespannen en, terwijl generaal Lam bert, die orders had gekregen tot de grootste gestrengheid, zich dan ook geen laks bevelhebber toonde, was het dus alleen een zaak van tijd, om het garnizoen daar binnen tot den hongers nood te, brengen. Sir John Digby en zijn kapiteins door hangar, het stationsgebouwtje en restau rant van de K.L.M., de landingslichten en de vuurtoren, tenslotte de radio er tot stand kwamen. Vervolgens ging spr. na de wijze van tot stand komen van het vliegveld Haam stede; was dat van Vlissingen uit mili taire noodzaak geboren, het Schouwen- Duivelandsche terrein heeft zijn ont staan uitsluitend aan het particuliere initiatief van de drie pioniers: de hee ren Cock, Van den Broek en ds. Voors, met hun schare van enthusiaste volge lingen te danken. Daarna memoreerde spr. de oprich ting, einde 1920, van het Walchersche Propaganda Comité voor de Luchtvaart, onder eere-voorzitterschap van den toenmaligen commissaris der Koningin in Zeeland, mr. Dijckmeester, en met als voorzitter den heer Van Woelderen, burgemeester van Vlissingen. Hiermede werd de kiem voor de Zeeuwsche Lucht Lijn gelegd; het feitelijke tot stand ko men ervan is zeker enkele jaren ver vroegd door de krachtige actie, welke het in Mei 1925 opgerichte Comité tot bevordering van een geregeld luchtver keer tusschen Schouwen-Duiveland en Rotterdam, onder voorzitterschap van den heer J. J. Cock ontwikkelde. Na een summier overzicht van het geen aan de daadwerkelijke opening van de Zeeuwsche Lucht Lijn vooraf ging, vatte de spreker zijn betoog aldus samen In den tijd van den wereldoorlog ont stond het vliegkamp Souburg; uit mili taire noodzaak geboren is het thans tot een druk bevlogen burger-vliegveld Vlissingen gegroeid; een tiental jaren later ontstond, dank zij een alles overwinnende particuliere activiteit, op West-Schouwen, 't vlieg veld van dien naam, thans tot het vlieg veld Haamstede geworden; eind 1920 is opgericht het Walchersch Propaganda Comité voor de Luchtvaart, hetwelk zich de inschakeling van Wal cheren in het nationale en internatio nale luchtverkeer ten doel stelde, het comité bestaat nog en het heeft zijn doel ten deele reeds bereikt; Mei 1925 is opgericht het Schouwen- Duivelandsche Comité voor een gere gelde luchtverbinding met Rotterdam; het bestaat nog, en het heeft zijn aan vankelijke doelstelling volledig bereikt; den 4en Juli 1931 is het eerste en drukst bevlogen gedeelte van de Zeeuwsche Luchtlijn: Rotterdam-Haam stede geopend en het is tot een dave rend succes geworden; in 1932 is de Z.L.L. doorgetrokken tot Vlissingen en in 1933 tot Knocke-De Zoute en voorjaar 1934 is een permanen te dubbeldaagsche dienst voor zomer en winter in het leven geroepen. Spr. besloot met den oproep tot een drachtige samenwerking, teneinde de groote verwachtingen, die Zeeland van de luchtvaart voor dit gewest koestert, te kunnen verwezenlijken. Na deze rede gaven de aanwezigen door luid applaus blijk van instemming De voorzitter bracht dr. Smeding dank voor zijn boeiende en interessante voordracht. Hij wees er op, dat het ge sprokene zeer goed gedocumenteerd was. Op zijn verzoek verklaarde dr. Smeding zich bereid het gesprokene in brochurevorm te doen verschijnen. De heer Bannink wees er nog eens op hoe men op Schouwen alles in het werk heeft gesteld, om propaganda te maken voor het vliegen en dit veelal met succes, al zijn er nog burgemees ters op Schouwen, die niet vliegen wil len. De voorzitter zeide, dat men op Product Voelt Ge U rillerig en on* prettig, zoo echt grieperig f Neem dan 's avonds voos het naar bed gaan één of twee "AKKERTJES" en tien tegen een, dat Ge U 's mop gens weer zoo frisch als een hoentje voelt, want "AKKERTJES" zijn echte koorts-verdrijvers! Onover* troffen bij rheumaliek, spier pijn, spit, zenuwpijn, ens. Per 12 stuks slechts 50 cent. Gebruikt dus voortaan uifsluiteixh Volgens recept van Apotheker Dumont "AKKERTJES" Bovengenoemde prijs wordt verhoogd met Bijslag voor Omzet-belasting. (Ingez. Med,| Schouwen zeker met groote energie heeft gewerkt en spr. hoopte,, dat de Zeeuwsche Vereeniging moge groeien en bloeien in dezelfde mate als de Zeeuw sche Luchtlijn rendeert. Naar wij vernemen heeft het b e- stuur de functies als volgt verdeeld: vice-voorzitter dr. S. S. Smeding; se cretaris ir. F. A. Holleman; penning meester L. H. C. baron van Randwijck; de vergadering koos overeen komstig de statuten den heer C. A. van Woelderen tot voorzitter. DE VESTEN. Het Dagelijksch Bestuur van den Bond „Heemschut" heeft een adres aan het gemeentebestuur van Middelburg gezonden dat luidt als volgt: „Naar ons Bestuur vernam, is het de bedoeling van uw gemeentebestuur, om de Singelgracht om Middelburg te doen uitbaggeren en de uitkomende specie te doen storten in den Dampoortvest. Aannemende dat dit bericht juist is meenen wij het volgende onder de aandacht van uw college te moeten brengen. De stad Middelburg vormt voor Ne derlanders en buitenlanders een zeer bij zondere bezienswaardigheid, hetgeen bewezen wordt door het vreemdelingen- bezoek, speciaal op de zomersche markt dagen. Wil de stad Middelburg mede in haar eigen belang leze aantrek king blijven behouden dan dient alles a an om de stad te verfraaien en aan genamer te maken. Middel! urg bezit vrijwel complete de oude vestinggracht behoudens het dee', dat indertijd bij den aanleg van den spoorweg is verdwenen. De bebouwing binnen de singelgracht is over het alge meen zeer aantrekkelijk en is bij aesthe- tisch overheidstoezicht waarbij het goede oude bewaard wordt en 't nieu we verbeterd nog te verbeteren. De bebouwing buiten de vesten is bepaald leelijk, wegens de soort bouwkunst en wegens den aanleg. Het ligt dus voor de hand dat een uit breidingsplan gemaakt dient te worden met de oude Singelgracht tot uitgangs punt, Deze gracht is een schoon bezit dat zagen dit wel en menige koene uitval werd gewaagd gedurende de volgende weken, die echter tot niets leidde dan tot een groot verlies van menschenle- vens, aan weerskanten. Maar tenslotte, waar dienden die hef tige gevechten toe, als er geen hulp van buitenaf kon verkregen worden. Zoo vroegen velen van de oudsten zich af, die een somber lot voorzagen, voor hen, daar binnen de dikke muren van kasteel Pontefract- Hoe ging het inderdaad met de zaak van den koning? Het is makkelijk die vraag te stellen, maar minder makke lijk ze te beantwoorden, als de vijande lijke gelederen vlak langs de wallen liggen geschaard. Maar dat er toch wel nieuws hieromtrent uitlekte en ook nog wel ander betreffende het doen en la ten van den vijand, werd generaal Lam bert al spoedig bekend. Ongetwijfeld hielden enkelen van den landadel daar uit den omtrek gemeen schap met het garnizoen van Pontefract, maar ook bij een nauwkeurigst acht ge ven en waken kon men niet ontdekken langs welken weg die tot stand kwam. Lambert gaf zijn bevelen uit voor be waking in verdubbeld aantal, zonder dat er iemand gearresteerd werd of dat ver denking viel op enkele personen; binnen" de muren, 7 f (Wordt vervolgd.)*

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1934 | | pagina 5