^Provinciale j^eeuuischc
X/EEEL^
per üio en
iting
r a-
den
Juwe
zal
en
|i<k>
lot
ran
|ken
ïnd
1651
|er-
tek
on-
en-
■an
lin-
|h.
lft
in-
|F
|tr.
De abonnementsprijs bedraagt voor Middelburg en 't agentschap Vlissingen
2.30, elders 2.50 per kwartaal. Week-abonnementen in Middelburg
18 cent per week. De advertentieprijs is, voor de gewone advertentiën
30 cent per regel; voor ingezonden mededeelingen 60 cent per regel.
Bij abonnement voor beide veel lager. Men vrage daarvoor de tarieven.
UÏTG.: N.V. DE MIDDELBURGSCHE COURANT
Lange St. Pieterstraat, Middelburg
Telefoonnummers:
Redactie 269 Administratie 139
Postchèque en Girorekening 43255
Familieberichten en dankbetuigingen: van 17 regels 2.10; elke regel
meer 30 cent. In de rubriek „Kleine Advertentiën" worden, mits uit
drukkelijk daarvoor opgegeven, advertentiën, tot niet meer dan 5 regels
opgenomen a 85 cent bij vooruitbetaling. Advertentiën onder „Brieven" of
„Bevragen bureau dezer courant" 10 cent extra. Bewijsnummers 5 cent.
No. 17 4.
Twee bladen.
ZATERDAG 26 JULI 193 0.
Eerste blad.
173e Jaargang.
he
Anderer- en eigen-wijsheidjes
over onze schrijftaal.
De Nederlandsche taal is een schoon,
maar niet gemakkelijk voertuig om onze
gedachten duidelijk in uit te drukken
vele zijn de voetangels en klemmen, die
liggen op den weg van hem, die taal
zuiverheid nastreeft.
Iedere Nederlander, hoe ver hij ook
van dat zuiverheidsideaal verwijderd
blijve, zal althans er naar streven, zijn
Nedffrlandsch zoo goed mogelijk te
schrijven en het is lang niet uitgesloten,
dat het stuntelige briefje van een onont
wikkeld man heel wat meer kopzorgen
kostte dan de slecht gestelde brief van
den, zich een heelen Piet wanenden,
kantoorbediende.
De moeilijkheid, om het goed te doen;
de overtuiging van ieders goeden wil en
het bewustzijn van eigen onvolmaakt
heid vooropstellende, mogen hier dan
een paar afwijkingen van den goeden
weg vermeld worden, die zóó veelvuldig
in onze hedendaagsche schrijftaal voor
komen, dat een zwakke poging om hierin
verbetering te brengen, door het licht op
die dwaalwegjes te laten schijnen, mis
schien wel eenige waardeering mag ver
wachten te ondervinden.
Daar zijn dan allereerst die drie onuit
staanbare gezusters tante Betje, tante
Datje en tante Doortje. Hier volgen ze:
Wij hopen u spoedig weer te zien,
en gaan wij dan samen eens naar
Zandvoort. (Betje.)
Dit moet zijn
en dan gaan wij samen
eens naar Zandvoort....
Wij zijn van meening wij niets
hebben nagelaten. (Datje.)
Dit moet zijn
Wij zijn van meening, dat wij niets
hebben nagelaten.
In handelsbrieven is tante Datje een
zeer gewaardeerd familielid. En, ten be
wijze dat we den balk in eigen oog
wel zien, een aanhaling uit ons blad
„Door het bestuur der Vereeni-
gingis aan den gemeenteraad
alhier het volgende schrijven gezon
den:
....Een en ander zou niet mogelijk
zijn geweest, wanneer wij niet door
de gemeente met een extra-subsidie
van f 500 in de groote kosten waren
tegemoet gekomen," (Doortje.)
Of dit met alle geweld fout is, dat zou-
den. we niet durven beweren maar
leelijk en logisch onverantwoord is het
zeker. Waarom tante Doortje niet om
hals gebracht, door te schrijven
„Het bestuur der Vereeniging.
heeft het volgende schrijven gezon
den en„wanneer de gemeente
MOEILIJKE WEGE.M
ons niet met een extra-subsidie tege
moetgekomen ware
Het „doortje-systeem" wordt zoo'n
soort automatisme, evenals dat van den
gelegenheidscorrespondent van een dag
blad, die meent dat een behoorlijk be
richt moet aanvangen met „Naar wij
vernemen"en dat het wel erg met
tante Doortje is, bewijst wel een gesprek
met een collega van een Antwerpsch
Vlaamsch blad, die ons zeide: „Het ty
pische verschil in schrijftrant tusschen
den Nederlander en den Vlaming is, dat
laatstgenoemde schrijft: „Ik heb hem een
muilpeer verkocht, die hij wel verdiend
had," terwijl de Nederlander zegt:
„Door mij werd hem een muilpeer ver
kocht, welke door hem wel verdiend
was." Helaas er viel niet veel tegen
in te brengen.
De drie oude tantes aan de kaak ge
steld zijnde, blijft er nog een en ander
over. Bijvoorbeeld het werkelijk alom in
den lande, van hoog tot laag (gebruikte
germanisme meerdere. Een meerdere
is iemand, die hooger in rang is daa
iemand anders; de korporaal is de meer
dere van den soldaat en de generaal is
de meerdere van den korporaal. Maar
„m eerdere malen is hij geverbali
seerd" moet zijn: „M eermalen is
hij"en „M eerdere mannen zijn
verdronken" moet zijn „Verschei
dene (verschillende, onderscheidene,
een groot aantal, vele) mannen zijn ver
dronken."
Dan is daar het woord trawler.
Waarom zouden wij Nederlanders toch
de Engelsche schrijfwijze volgen van het
Nederlandsche woord t r e i 1 e r, dit is
een vaartuig, dat met den treil of hel
sleepnet vischt? Dat heeft toch geen zin?
Vervolgens: „vele doctoren beve
len dit geneesmiddel aan". Dat is ook
mis, bedoeld worden n.l dokters.
Want: doctoren zijn alle gepromoveer
den, in de letteren, scheikunde, wijsbe
geerte, natuurwetenschappen, rech
ten.... maar men bedoelt: artsen of
geneesheeren, ook wel dokter ge
noemd, en het meervoud daarvan is
dokters.
Dan den wervelstorm, die den laat-
sten tijd in Japan woedde, en die men
daar in „Het verre Oosten", geregeld
aantreft in. bepaalde jaargetijden. Deze
noemt men in Nederland, zonder eenigen
zin tyfoon, (spreek uit: tiefoon). Hoe
men daar aan komt De Chinees noemt
dien storm thaifoen', dit is thai (de
groote) foen' (wind, storm). De Engelsche
phonetische schrijfwijze van dit Chinee-
sche woord is typhoon (uitspraak
taifoen), en de Nederlander nam dit klak-
loos over, waardoor het echter zonder
zin werd. De Duitscher schrijft phone-
tisch Taifun en wij moeten schrijven
taifoen. Willen we dit niet, dan het
algemeene woord cycloon of or
kaan gebruiken.
Het slakkenleger is nog grooter, maar
we kunnen noch willen probeeren overal
zout op te leggen. Twee kleine diertjes
mogen nog aan het schandpaaltje gena
geld worden: verplichtend en 't
z e e r t j e. Wat het eerste betreft: het
werkwoord „verplichten" heeft twee be-
teekenissen; het best wordt het verschil
aangeduid door dezen zin: „Ik gevoel
mij ten zeerste verplicht aan die familie,
maar ik ben niet verplicht hem die reke
ning te betalen". Het eerste duidt op een
zekere gevoel van „verplichting", hei
tweede op een zedelijken of zelfs wette-
lijken „plicht". En de fout, die men nu
vaak begaat, is deze: „Het dragen van
avondtoilet is verplichten d". Dat
is fout, want het beteekent, dat deze
dracht „verplichtingen scheppend" zoude
zijn. Bedoeld wordt dan ook: „Het dra
gen. isverplich t." Kijk Van Dale
en echter niet op na, want die stelt
o n s in het ongelijk, maar dat komt, om
dat Van Dale veel registreerde, zonder
het te kritiseeren.
En het „zeertje": Zeer zeker zult
ge met ons van meening zijn, dat het ten
zeerste ongewenscht is, deze zeer
leelijke uitdrukkingen in onze zeer
schoone moedertaal te handhaven, en
ofschoon het zeer moeilijk zijn zal, dit
zeer uit te snijden, toch is het zeer wel
mogelijk, een zin te schrijven, zonder
dat daarin zeer vele malen het woordje
„zeer" voorkomt. Zeer hopen we, dat
uw taalgevoel door het vorenstaande
niet ten zeerste beleedig werd.
En nu: men schrijve er maar weer
lusitg op los wij hebben ons hart eens
gelucht en gaan óók weer kalm verder!
BIJ LIJDERS AAN MAAG-, DARM- en
STOFWISSELINGSZIEKTEN brengt het
gebruik van 't natuurlijke „Franz-Josei"-
bitterwater de spijsverteringsorganen
weer tot geregelde werking en verge
makkelijkt op die wijze, dat de gezonde
voedingsstoffen in het bloed geraken.
BINNENLAND.
INT. BRANDWEERTENTOON
STELLING.
en ons doen inzien, dat het materiaal' en
de wijze van blusschen nog' steeds ver
beterd konden worden.
EEN KWAJONGENSDEMONSTRATIE.
GEYSENDORFFER EN SCHOLTE.
Naar het Hdbl. verneemt komen de
bekende vliegers Geysendorffer en
Scholte, de piloten van Van Lear Black,
dezer dagen weer in Holland terug. Zij
komen per s.s. „Nieuw Amsterdam" uit
New York en brengen het driemotorige
Fokkervliegtuig mee: dat moet in de fa
briek te Amsterdam aan revisie worden
onderworpen.
DE K. P. M. EN DE VEREENIGING
VAN GEZAGVOERDERS EN
STUURLIEDEN.
De directie der K. P, M. heeft de be
staande samenwerking met de Vereeni
ging van gezagvoerders en stuurlieden
in Ned.-Indië schriftelijk verbroken we
gens de „tendentieuze weergave van den
arbeid der stuurlieden in dienst van de
K. P. M." aan het Int. Arbeidsbureau te
èGenève. In het orgaan der vereeniging
zullen alle nota's en rapporten worden
gepubliceerd.
.1. SloMffischery „lobrdiof
WASCHT
I
(Ingez. Med.)
8 ARNHEM
Bezoekt Hotel Restaurant
Piaza, Velperplein 78 -
Telefoon 23521 - Prima keu- 1
ken - Billijke prijzen - 2
(Ingez. MerL)
Zeeuwsch Profetenbrood
het echte,
M. PETERSE,
Confiseur-Patissier.
(Ingez. Med.)
ZEELAND.
MIDDELBURG.
(Wordt vervolgd.)
ll
llid-
Ibe-
Ige-
al-
3e-
oht
id-
I
|rk.
j.
Jin-
N.
ln-
lle
la-
ln"
IJ.
in-
j,
al.
MIDDELBURGSCHE COURANT
DOOP
H.AMTONSEM, 4
20 f
Zoo holde Joyce dan de trap af en
sprong op haar fiets en trapte tegen
een heuvel op die steil genoeg was om
iemand een hartverlamming' te bezor-
glen^, om het mogelijk: te maken, dat haar
broer een trein zou kunnen halen,, die
hem van haar weg zou brengen n-aiar
de zeekust,, ver weg van het saaie dorp
en het sombere predikantshuis, tuschen
een troep jongelui, waaronder zij zelf
ook zoo dol graag zóu geweest zijn
En Didk ging door met pakken, veef
te blij, dat hij er eens tusschén uit;
k°n, om er lang over na te denken, 'hoe
[jammer het voor zijn zuster was, det
ze niet mee kon'. Hij1 dacht er zelfs
geen oogenblik aan, of ze het geld, dat
ze hem gegeven had, soms ergens an
ders voor noodig kon hebbenze had
er 9 maanden voor moeten sparen om
het bij elkaar te krijgen en het was hatar
kleedgeld,, waarmee, wie weet voor hoe
lang ze zou moeten rondkomen. Hij vroeg
zich zelf zelfs igeen oogenblik af, hoe
Z1| Zl® zo)_l moeten vermaken in dien
tijd, dat hij voor zijn plezier uit was.
Hij1 was in Oxford geweest.... vier jaar
lang|.
Joyce had nooit wat gehad.
En nu zou hij' dit pretje weer hebben;
maar zonder haar geld zou hij' het nooit
gehad hebben. Broers en zusters zijn
soms vreemde schepsels.
XII.
De zilte zeelucht woei door de por
tieren naar binnen. Dick' keek op .zijn
horloge. Het leek' hem jaren geleden, dat
hij uit Whiiteleaf vertrok. Nog tien mi
nuten... en dan.... natuurlijk eerst die
goede knul van 'n Winkles en dan .de
Bungalow en de lui daar en lachen en
pret en sport. Hij haalde eens diep
adem en zuchtte, omdat 'de trein melt
zoo'n slakken gangetje voortkroop, stond
op. stak zijn "hoofd buiten 't raampje en
'kleek met samen geknepen oogen langs
de locomotief heen naar de daken van
Seabridge boven op de kalksteenheuvels
Daarachter lag de onmetelijke zee. Hij
trok zijn hoofd terug en haalde zingend
zijn koffer uit het net en zijn foan|b
en zijn golfclub'. Zijn oogen glinsterden.
Hij was er eindelijk eens uit,' blij als
een kind. De taxi van het eerie statiolri
naar het andere was een heele gebeurtn-
ms voor hem geweest. Het Londensche
rumoer had hem in de ooren .geklonken
als een vrijheidszang. De drukte hjajd
zijn bloed sneller doen stroomen. Het
was toch wel goed in het leven. Ten
laatst© 'begon de trein te knersen en te
l-omimelen, schoof het perron langs on
Zwijgen staat den wijzen goed, hoe
veel te meer dan den narren!
(Ingez. Med.)
Onder groote belangstelling v).n vele
brandweerautoriteiten uit Nederland,
België en Duitschland, is gistermiddag de
Internationale Brandweertentoonstelling
Rotterdam- 1930, welke tentoonstelling
van 25 Juli tot en met 10 Augustus, wordt
gehouden op het voormalige Nenijtoeter-
rein, officieel geopend door den burge
meester van Rotterdiam, mr. P. Droog-
leever Fortuyn.
Alvorens de burgemeester het woord
nam om de tentoon stelling te openen,
heeft de heer mr. J. Dijckmeester, voor
zitter der Kon. Ned. Brandweervereeini-
ging, met enkele woorden herinnerd aan
de groote branden, die de laatste jaren
ons land hebben geteisterd. De laatste
groote brand, die van Middelburg,
zoo zeide hij, heeft ons wakker geschud
der veel lawaai en hield stil in eeln
wolk van gierenden stoom.
Hallo, Dick
Hallo, Winkles. Hoe gaat het?
Hij rolde het perron op, 'bijna in de
armen van den ander en greep diefhs
hand. Winkles was geheel verbrand. On;
der de lange gummi-jas, die hij droeg, kwa
men zijn bloote voeten en witte strand,-
schoenen te voorschijn.
Moeder, zei hij, dijt is nu (Dick.
Dick stond een oo.genMik later de hand
tte schudden van een groote.,; knappe;
vrouw, met heel eigenaardige oogen
Je hebt Izie ik, [je banjo meegebracht
zei ze. Dat is 'best Dick.
Zijn oo,gleden trilden even, toen ze
hem zoo, dadelijk bij zijn voornaam nocip-
de. Ze zag het meteen.
Kijk eens aan, vervolgde ze. Wet
zetten het wel niet op1 ons hriefpapi'elr
maar het is biji ons toch altijd: Vrijt»
heid blijheid. Het kan ons niet schelen
wie of wat je bent. BijvoorbeeJdL... hij
is Wtinklels. Ik ben mevrouw Winklesl
en jijl bent Dick... basta. Jij bent huis|«
tuin of keuken-Dick en dat Mijl je. Zoo.
js het met allemaal in de Bungalow. IS
dat duidelijk?
Als een klontje, mevrouw Winkles)
antwoordde Dick haar nogmaals in de
'lacnende oogen ziende.
Prachtig' zei ze, de 'banjo opnemend.
Winkles neem jij, zijn koffer en voor
uit. Het is tijd voor de thee.
Haar grinnikende zoon volbracht het
Mede dank zij het schrijven van den
minister van Binnenljandsche Zaken, werd
in Rotterdam een comité opgericht, om
te komen tot het organiseeren van 'n in
ternationale brandweer ten lo o n se til i ng
Deze tentoonstelling' is breed van op
zet en we hebben reden om dankbaar
te zijn voor het Initiatief en de wijze,
waarop alles tot stand is gekomen.
Daarna betrad burgemeester Droogilee-
ver Fortuyn het spreekgestoelte tot het
houden van zijn openingsrede.
Er wordt in verschillende Nederland
sche dagbladen eenigen ophef gemaakt
van het voornemen van een aantal poli
tiek onbenulligen en onverstandilgen uit 't
naburige België, staande onder leiding
van den annexionistisch-gezinden heer
Pierre Nothom'b,, dewelke vandaag en
morigen op de Nederlandsche Schelde
op annexionistische wijze wat wilden spe
levaren. Misschien willen ze zelfs' strooi
biljetten in het water uitschudden, of
zoo, iets. De boot met een paar honderd
leden van eenige afdeelingen dezér an-
nexionistisch gezinde organisatie, zoo
meldt de N. Rott. Crt. zou omstreeks
10 uur van Antwerpen vertrekken met
bestemming' Zeebrugge. Het was niet be
kend, of Terneuzen of Vlissingen zou
worden aangedaan. Zondag 'keert de boot
naar Antwerpen terug, na te Zeebrugge
een aantal leden van afdeelingen der Jeu|-
nessesi Nationales uit Gent, Brugge, Char
leroi enz. aan 'boord te hebben genomen
Laten we ons er nu toch heusch niet
druk' o ver maken; de autoriteiten zullén
wel een oo^je in het zeil houden, dat
deze 'kwajongens geen al te 'bonte streken
uithalen en voor 't ijverige.- het ware
al te veel eer dit kinderspul au sérieux
te nemen.
QROOTE MARKT C 12
Sk
bevel, ondanks dat Dick tegenstribbelde.
Hij wierp dus zijn golftasch over den
schoutier eu volgde. Het scheen zoa te
hiooren. Hij bemerkte, dat de portier!
en de andere beambten zonder te .grin
niken over de ongewone dracht der
Winkles, eerbiedig aan hun pet tikten.
Aan net portier van een enorm1 groote
limousine stond een chauffeur. Hij nam
de 'bagage terstond over en borg ze
op. Mevrouw Winkles ging zelf achter
het stuur zitten.
Stap in jongeluli, zei ze, en gunde
hun nauwelijks den lijd om het te doen;
voordat ze wegreed.
Het stadje Seabridgte was vrij druk\
De straten leken wel een mierennest.
Maar de .groote wagen toeterde wild.en
luid en beschreef mooie bochten om
karren en fietsers en kinderwagens heen
onder de vaste hand van mevrouw WJn,
kies. Dick nield telkens weer zijn adem
in. Hij was in Whiteleaf zulke dingen
niet meer gewend. Het was zoo echt heel
anders voor hem. Maar hij was er spoe
dig aangewend en had er inwendig ple
zier in.
Waar zit jij over te prakkizeeren?
vroeg Winkles.
Hij kreeg geen antwoord. Dick bleel
zitten te soezen over de heerlijke voor
uitzichten van de komende 14 dagen.
Stomme eend, zei zijn vriend.
Wacht maai* tot we thuis zijn. Dan zul
len we wel weer een beschaafd mensch
van je maken.
De Commissaris der Koningin en
mevr. Quaries van Ufford vertrekken he
den voor enkele weken naar het nuiten-
land.
"Benoemd tot commies ter gemeen
te-secretarie van Sm'aliingerland!, de heer.
J. M. Dikkenberg te Drachten, thans
adj. commies le kl. ter secretarie dier
gemeente, vroeger ambtenaar ter secre
tarie alhier, afkomstig van Aardlenhurg.
De heer L. Ondierdijk, secrètaris-
penningmeesler van het Mididelburgsch
Ziekenfonds, verzoekt ons om den velen
beleenden en onbekenden gevers hartelijk
dank te zeggen voor de vele pakken ba-
by-kleertjes en nog' enkele bijdragen in
geld, waardoor dat fonds ruimschoots
in de gelegenheid is gesteld, in de be
hoefte te voorzien; aan dat verzoek is
hiermede voldaan.
Het is zeker medejgevalllen, dat deze
week' een muziekuitvoering plaats kon
hébben op het Molenwater. Dit was gis
terenavond mogelijk door dat de natuur
tot kalmte was gekomen en een heldere
lucht en afwezigheid van wind het ver
blijf op hetlpilein tot een genot maakte
De belangstelling was dan ook' grooter
dan op de vorige uitvoeringen van het
Middelburgsen muziekkorps, dat op de
bekende wijze deed genieten van een.
afwisselend programma.
Een der vroolij'ke daglen voor Mid
delburg, is zeker wel die, waarop dp
jaarlijksche rinigrijderij van Vreemdelin-
De éung'alow was een nieuwe wereld
voor Dick, ©en soort ongelooflijk vreem
de droomwereld, waarin hij •rondging,
zonder goed te weten, of hij waakte of
sliep, een wereld vol jonge menschen
met onuitpul'baren levenslust, vrij van
zorgen en dol van pret. Toen de wagen
voor de villa stil hield, kwamen twee
jongens en drie meisjes over het strand
hollen. Achter het huis vandaan kwe-
men er twee andere met tennisrackets
in de hand, met verbrande gezichten.
,En nog ©en paar kwamen de oprijlaian
door met golfs'tokken over de schouderSj
lachend en joelend.
Hallo, mevrouw Winkles.
Die heeft zijn eigien koekepan mee
gebracht.
Bent u niet bekeurd wegens veel
te langizaam rijden?
Zeg, wat zou hij voor een virtuoos
zijn?
Op dal oogenblik begon binnen een
groot© 'hel te luiden. Ze waren juist op
tijd voor de thee thuis. Mevrouw Winkles
stak haar hand omhoog.
Kinderen. Kinderen. Sta stil en hou
je monden dicht, dan kan ik Dick voor
stellen.
Aller oogen waren op hem gevestigd
ofschoon ze hem al van top tot teen
hadden opgenomen.
