De XXe Eeuw.
AMSTERDAM
mi
p"1
^rotiinciale Ztenm^the
No. 17
DINSDAG 21 JANUARI 1930
BINNENLAND
Eleetpo Bioscoop
hhI
24 JaüÜAM -1 FEBRUARI
AUfDNOBillSN
MOTORRIJWIELEN
njy
BRUINISSE. Gistermorgen kreeg de
beurtschipper van hier W. S. bij 't los
sen te Rotterdam een slag van de lier.
gewaar-
rij liier
m'sch"
ïlfspre-
ïrijffijk
inis en
lgen.de
Salz-
la Soe,
Kin-
itoor-
-H.-4L
leer-
J Zoom,
Istbode
I; S. J.
torst ad
fhilips-
Joh.
juwer-
Ein-d-
ïer en
[ndij'ke,
Jse, ar-
Iklestr.
Ginne-
Her-
A. de
Pader-
ouwer
reizi-
|tr. 68;
ïster-
ver-
andee,
IGrens
ïring
Jobur-
|8 uur.
Na-
Prof.
|it.
iomsl
Jdelb.
met
in.
INete-
fedin-
1 Joris
Ver.
stu-
olaar.
Haag
land.
•Leger
lllard.
sings-
i|berg.
laai.
iiger=
I Doo-
|5 u.
llcon-
Boer
Geb.
ichtb.
asch-
Vike-
jCon-
Ineet,
1 Ver-
Ri-
|R.v(
lof.
ver-
P.Z.
kmst.
Idelb.
idel-
I title
k.
leert
|(met
list).
)ER,
MIDDELBURGSCHE COURANT
De abonnementsprijs bedraagt voor Middelburg en 't agentschap Vlissingen
2.30, elders 2.50 per kwartaal. Week-abonnementen in Middelburg
18 cent per week. De advertentieprijs is, voor de gewone advertentiën
30 cent per regel; voor ingezonden mededeeliogen 60 cent per regel.
Bij abonnement voor beide veel lager. Men vrage daarvoor de tarieven.
UITGAVE: N.V. MIDDELBURGSCHE COURANT
Lange St. Pieterstraat, Middelburg
Telefoonnummers:
Redactie 269 Administratie 139
Postchèque en Girorekening 43255
Familieberichten en dankbetuigingen: van 17 regels 2.10; elke regel
meer 30 cent. In de rubriek „Kleine Advertentiën" worden, mits uit
drukkelijk daarvoor opgegeven, advertentiën, tot niet meer dan 5 regel*
opgenomen a 85 cent bij vooruitbetaling. Advertentiën onder „Brieven" o'
„Bevragen bureau dezer courant" 10 cent extra. Bewijsnummers 5 cent.
173e Jaargang
Zegeltjesplakken volgens
ouden of nieuwen stijl?
Het zegeltjesplakken zal, vreezen we,
nooit populair worden. Maar we berus--
ten erin, en als we eens hooren, dat
iemand langen tijd verpleegd werd, of
in een sanatorium was „vanwege den
Raad van Arbeid" dan geeft ons dat
even een gevoel van: 't is toch wel er
gens nuttig voor!
Graag plakt echter niemand ze, dunkt
ons zoo. En te véél plakken, daarvoor
zal men wel heelemaal niets voelen. Toch
is welhaast met zekerheid te zeggen, dat
menigeen op 't oogenblik teveel plakt.
Hoe dat zit?
Het is heel ingewikkeld, als we dat
allemaal zouden moeten uitleggen en mo-
tiveeren, we zouden van ingetrokken
wetsartikelen en dito Koninklijke beslui
ten, van Staatsbladen zus en nummer zoo,
moeten verhalen, maar 't komt ten slotte
hier op neer:
Sinds een half jaar ongeveer plakt men
hier naar een anderen maatstaf dan vroe
ger, en menigeen plakt duurdere zegel
tjes, dan hij voorheen deed.
Vroeger toch waren de factoren, die
bepaalden, hoeveel men moest plakken:
1 e e f t ij d en loon.
De wetswijziging en ingetrokken Ko
ninklijke besluiten beoogden, voortaan
uitsluitend den 1 e e f t ij d als maatstaf
voor de duurte van het te plakken ze
geltje te nemen en sinds Juni, Juli onge
veer plakt men nu alom in den lande
volgens die nieuwe regeling. Edoch: één
Nederlandsche plakker ging daar niet
mede akkoord, hij „zocht het hoogerop",
zooals men dat noemt, en in hoogste in
stantie werd beslist (9 Jan. j.l.) dat be
doeld Kon. besluit onverbindend is,
omdat art. 61 der Invaliditeitswet, be
palende, dat bedoelde regeling eerst ge
geven kan worden, nadat de Raden van
Arbeid daarover zijn gehoord, niet is na
gekomen.
Dat wil dus zeggen: de vroegere toe
stand is weer ingetreden.
Nu zal men het er van hoogerhand wel
niet bij laten zitten, en er zal dus wel een
nieuw K. B. komen, dat op deugdelijker
grondslag zal berusten, maar voorloopig
is dat er nog niet.
De vraag rijst voor de plakkers: wat
nu?
Uit den aard der zaak zal een Raad
van Arbeid, als officieel lichaam, niet ad-
viseeren plak maar weer naar den
ouden maatstaf.
Maar wij zouden dezen raad wèl dur
ven geven: plak vooral niet teveel! Als
ge te weinig plakt, dan zal men het wel
van u navorderen, maar als ge te veel ge
plakt hebt, dan zijn we er nog lang niet
zeker van, dat ge 't terugkrijgt. Plak dus
voorloopig maar weer naar den ouden
maatstaf, zooals die vóór de tweede helft
van 1929 gold dan zijt ge aan den vei-
ligen kant!
Krijgt de Raad van Arbeid hier nadere
instructiesvan hoogerhand, dan zal hij
daaraan wel voldoende bekendheid ge
ven en dan gedrage men zich daarnaar.
De vrucht van den gestadigen arbeid
is de zoetste der genietingen.
i3^iejaii»|cwiia;wiBl«lW8ll8Wll«|l.aila|ie||alicii>|iw»||Spll»iBlB
VOOR EEN NIEUWE ZEESLUIS TE
TERNEUZEN.
De correspondent' te Brussel meldt aan
de N. Rott. Crt.
In een artikel getiteld La nouvelle
écluse de Terne u zen komt het te
Gent in de Fransche taal verschijnende
blad La Fl. nare Libérale met aandrang
op voor een spoedige regeling' tusschen
Brussel en Den Haag, buiten de Neder-
'landsch-Belgische onderhandelingen om,
van de kwestie der nieuwe zeesluis te
Tcrneuzen, die de 'Gentsche handel
onoutneerhjk acht.
De Flrndre Libérale constateert dat
zoo hel Scheldevraagstuk van internatio
nalen aard is, hetzelfde toch niet van
de verbinding Antwerpen—Rijn kan wor
den gezegd. Met deze verbinding zijn
vooral Antwerpsche belangen gemoeid.
Wij kunnen alleen maar betreuren, al
dus het Gemtsch-Fransch blad, dat de
geografische positie van Gent niet toelaat,
de belangen van zijn haven met die van
de haven van Antwerpen, in dit geval, te
solidariseeren. Onze route naar den Rijn
is en 'blijft het kanaal van Terneuzen,
de Westerschelde tot Hansweert, het ka-
na al d:or Z u i d-B èvelan d, de Oosler-
Schelde en het Hollandsche Diep naar
Dordrecht. Er is sprake van, Brugge met
Sluis en Bres kens te verbinden door
middel van een kanaal, toegankelijk voor
Rijnschepen. HeL zal nog langs denzelf
den weg zijn dat de verbinding met den
Rijn wordt verwezenlijkt. De haven van
Gent evenmin als die van Brugge heeft
dus eenig belang Dij het graven van het
Moerdijkkanaal; het tegendeel is waar
schijnlijk juist. Wij kunnen dus niet aan
vaarden aat men het bouwen van de
nieuwe sluis te Terneuzen afhan
kelijk zou maken van het succes of hel
ecTïèc der aanslaanae besprekingen be
treffende de herziening van de tractaten
van 1839, den aanleg van het Moerdijk
kanaal inbegrepen. Met de vaart, welke
de dingen tnans nemen, zal de oplossing'
van het vraagstuk niet vóór tien jaar ge
vonden zijn.
Verder betoogt de schrijver van het
stuk in de Flandre Libérale, dat de
Belgische re-geering ongelijk heeft gehad.
Sedert den oorlog het Vooroorlogsch'e»
speciale regime, waarbij1 de haven van
Terneuzen, voor wat de Belgische spoor
wegtarieven betreft, gelijk gesteld werd
met de Belgische havens, op "te heffen.
Men heeft gemeend zich aldus 'nog een
troef meer in de hand te spelen, ten na-
deele van Nederland, terwijl met deze
onbehendige politiek juist het tegenover
gestelde zal worden bereikt, indien er
van hoogerhand, niet wordt van afgezien,
want de sluis te Terneuzen, en de haven
van Gent zijn geen zaken van plaatse
lijk belang alleen.
De Flandre Libérale zegt nog, geen
reden te hebben om te veronderstellen,
dat de Nederlandsche regeering thans
een andere houding zou aannemen
dan deze welke in 1895 en 1902,
telkens wanneer de sluizen of het kanaal
\an Terneuzen moesten wórden verbe
terd of verbreed, met zooveel welwil
lendheid tot uiting kwam en trekt dan
ook de conclusie., dat geen enkele be
schouwing van welken aard ook, éen
nieuwe contactneming tusschen de beide
regeevingen in den weg mag staan.
Vanaf VRIJDAG a.s. zullen de
vertooningen plaats vinden van
EMIL TANNINGS' MEESTERWERK
„DE PATRIOT"
Regie van ERNST LÜB1TSCH.
„UE PATRIOT"
is- een filmwerk, dat historisch zal
worden. Een ongelooflijk grootscbe
schepping en waarachtigekunstfilm
I sch
«am
(lüg. med.)
ZEEL A N D.
Buitengewone zitting der Provinciale
Staten.
De Commissaris der Koningn is bij IC.
B. ven 13 dezer, zooals- reeds gemeld,
gemachtigd tot het bijeenroepen der Sta
ten in buitengewone zitting tot behan
deling van onderwerpen, 'betrekking heb
bende op -de clectriciteilsvoorziening en
de Prov. S toomboo l dien sten, welke zitting
zal worden gehouden op Dinsdag 18
Februari a.s. des avonds te 71/2 uur en
de daaropvolgende openbare vergadering
op Donderdag 13 Maart te 2 uur.
MIDDELBURG.
De eenige firma, die bij den brand
van 7 December twee panden verloor, is
de firma S. Wiener Co., die haar te
genover elkaar gevestigde zaken in
vlammen zag opgaan. Het is te begrij
pen, dat zij, die haar engroszaak in de
Giststraat tijdelijk kon onder brengen
en haar atelier voor maatwerk op den
Wal, ook zoo spoedig moigeilijk haar de
tailzaak weder open wilde stellen. Nu zij.
over terrein voor een groot nieuw pand
aan de zijde van de straat, waar haar
oudste winkel stond, kan beschikken, is
het o. i. een gelukkige gedachte geweest
op de plaats waar de tweede zaak
stond, wijk B 148, een tijdelijke winkel
te doen verrijzen. Met vereende krach
ten is men er in geslaagd een goed ge
heel te krijgen. De ruime étalagekasten
zijn herrezen, de winkel is ruim sn keu
rig, en achter in is door nette gordijnen
een paskamer afgescheiden, en een klein
kantoortje zal in de tijdelijke behoefte
zeker voorzien. Vele nieuwe artikelen
zijn reeds aangekomen en op de beken
de artistieke wijze geëtaleerd. Heden
middag werd het tijdetijk magazijn ge
opend.
Desgevraagd wijzen we er gaarne
op, dat de toelichting van een dozijn) re
gels, die voorkomt ondter de gisteren
vermelde vragen van het Raadslid, den
heer A. Jeronimus jr., door ons eigener
beweging fi\ an die vragen werd' toege
voegd..
WALCHEREN.
Verbetering van den Veerschen weg,
VFERE. De Raad van Veere besloot
gister met 4 tegen 3 stemmen tot verbe
tering van den Veerschen weg. Uitvoe
rig verslag volgt morgen.
ZUID-BFVELAND,
GOES. Gister bracht nir. dr. Deckers,
Minister van Defensie, een bezoek aan
bezoek aan het Oorlogsmuseum van den
heer J. A. Wilton van Reede, bankier
alhier. l;
De Fransche regeering heeft, bij
besluit van 1 October 1929, den heer ',J.
A. Wilton van Reede, stichter van het
Oorlogsmuseum te Goes, benoemd tot
Officier de l'Inslruction Publique.
BORSSFLE. Vrijdagavond vergaderdie
de Raad dezer gemeente voor het eerst
in het nieuwe gemeentehuis.
De voorz. sprak er zijn voldoening
over uil, dat eindelijk in ee;n l.an,g 'ge
voeld e behoefte wlas voorzien, 1111 de
voormalige dokterswoning als raadhuis
w;as ingericht.
Aan de leden werd ter inzage gegeven
de k,aart der waterleiding voor de ge
meente. De leiding komt van Ovezande
af. In den Monsterweg, op de grens Ove
zande—Borsselc komt een watermeter.
De voorz. leest het ontw'erp-contract
tusschen de gemeente en de N.V. De
laatste verbindt zich voor 30 achtereen
volgende jaren water te Leveren aan
Borssele ten hoogste 20000 kub. M. per
jaar, niet meer dan 100 kub. M. jper
etmaal en 15 kub. M. per uur.
De Raad verleende B. en W. machti
ging het contract te teekenen. Besloten
wordt een annuïteitsleening aan te gaan,
ten bedrage van f 35000 tegen 41/2 pCt.
per jaar, af le lossen in 25 jaar, voor
den aanleg" der leiding.
Een verzoek v|an den heer O. de Krij
ger om te mogen zorgen voor de mlec-
trische installatie's in de gfem'een te-gebou
wen wordt Vain de hand gewezen. Alleen
de beide wethouders stemmen voor. Op
de vraag van één der leden van wie wet
Djy
GEOPEND VAN
10VM.-5N.M; ÖN.M.-ION.M.
(Ingez. Med.)
door: ANNY VON PANHUYS.
2
Dit gesprek met den hertog kon Ber-
nel' den gansciien avond' iet vergeten.
De woorden: ,,ik heb niet veel vertrou
wen in het niet bestaan van familie-
ijdelheiai" lieten hem niet met rust en
terwijl in de blauwe zaal de jeugd iop
de klanken ven het uitstekendie orkest
danste, de andere lieeren het zich in de
daaraan grenzende gele zaal bij een f'lesch
goeden wijn en met een geurige sigaar
gemakkelijk hadden gemaakt en de bal-
moeders onder een genoegelijk babbelte
naar het dansen keken, zat professor
Bemer in een doorgang tusschen twee
vertrekken, half achter een portière -ver
scholen. Allerlei gedachten gingen hem
deur zijn breinhij moest met zichzelf
alleen zijn.
Hij was een zeer nerveus man; boven
dien had door een hartkwaal, die hem
in den Iaatsten tijd kwelde, zijn zenuwge
stel zeer geleden en dikwijls nam hij
de ionsch 111 digste dingen als bitteren ernst
op. Zoo moest hij thans onophoudelijk
denken aan hetgeen de hertog zooeven
naa gezegd. Met een bijna dweepzieke
ilefde was hij aan vrouw en dochter ge
hecht, e.n daatviitn krenkte het hem zoo
dat iemand zou kunnen denken, dat die
twee hem zoo dierbare wezens zijn por
tret na zijn dood niet uit het schlderij-
museum zouden opeischen. Want zijn
portret was voortreffelijk uitgevallen en
Wielschmann, de schilder, had zichzelf
overtroffen. Jen dit portret dat hem weer
gaf, zooals hij er werkelijk uitzag, dit
portret zou zijn gezin in die stijve, kale
directeurskamer laten hangen uit lou
ter ijdelheid? Directeurskamer werd het
afzonderlijke vertrek van de Schneiditz-
sche schilderij zaal genoemd', waar de
drie portretten zijner ambtsvoorgangers
hingen en weldra ook het zijne. Lang
zou het er echter wel niet blijven, dat
wist hij zeker. .Hij voelde, dat hij niet
lang meer zou leven zijn hart plaagde
hem te erg en dan zouden wouw en
dochter het portret dkoen terugbrengen
naar de vriendelijke villa in de Allee-
strasse. waar de hooge Ahornboomen
in den zomer bun groene, dicht bebla-
derde takken beschuttend over het dak
van zijn woning uitbreidden.
Een wals van Strauss klonk uit de
blauwe zaal. Langzaam' stond Berner op
en door den staallen gang trad hij de
zaaldeur binnen om een oogenblik naar
het dansen te kijken. Juist kwam zijn
l blonde dochter aan den arm van Tom-
witz vorbij. De knappe luitenant zag
er vroolijk uit en lachte met het jonge
meisjje. Hij wist nog niet, dat er Voor zijd
liefde geen hoop meer bestond'. Hoe
zou hij dan ook iets kunnen weten, wat
zeker nog niemand in de residentie wist
dat de bij de heeren zoo geliefde Else
Berner in het mooie stadje Nauheim
zich met een eenvoudig ingenieur had!
geëngageerd
Zijn Else, zijn zonnekind had den be-
slissendcn stap gedaan en hij zou haar
geen hindernis in den weg ieggen. wat
echter zijn vrouw nog altijd trachtte te
do-en, daar haai- een baron Tomwitz als
toekomstige echtgenoot voor haar mooie
dochter 'begeerlijker toescheen. Een in
genieur Zernikow was haar niet volko
men naar de-n zin. Maar, dacht hij glim
lachend', zij1 zal er zich toch mee moe
ien tevreden stellen, want Else had haar
eigenzinnige hoofdjje van helm' geërfd.
Kijk, daar kwam' ze weer voorbij; haar
oogen zochten de zijne en groetten hem.
\V,at was het meisje toch mooi! Vol
(i'clsche vadervreugde keek hij het dan
sende paar na. Zijn dochtertje, zijn lie
veling. moest innig, innig gelukkig wor
den; dat was zijn vurigste wenseh.
Hofraad von Weiden klopte hem' op
den schouder. ,,Zoo professor kijkt u,
-ook eens naar het gehuppel? Gelukkige
jjeugd" zuchtte hij met een blik naar dte
dansende paren en zijn arm onder dien
van Berner schuivend, vervolgde hij:
„Gaat u mee de buffetten 'n- beetje plun
deren? Ik heb een honger als een Jpaard."
Nadat zij aan een tafeltje naast heit
reusachtige buffet hadden plaats geno
men, wenkte vo-n Weiden één der la-
wel hel initiatief moet uitgaan, 0111 een
begin te maken met. de maatregelen ter
verkrijgen van eleclril'icatie der gemeen
te, jatntwoordt de voorzitter, dat afge
wacht moet worden, lot de P. Z. E. M.
zich tol de gemeente wendt.
De voorz. zegt, dat het herstel van
de stormschade aan de haven is aanbe
steed voor f 470, maar. dat door den
hevigen wind van 1.1. Zondag weer 60
M. is weggeslagen.
HANSWEERT. Gistermorgen is de ka
pitein P. Vendeville a. b. Motorschip
„Zeeleeuw" in de sluis, terwijl hij een
draad vastmaakte, plotseling doodgeble
ven, vermoedelijk tengevolge van een
hartverlamming.
Het sloomschip „Telegraaf 6" dat
op de Schelde is aangevaren, is met
noodreparalie op- eigen kracht naar Rot
terdam op-gestoomd om daar te worden
gerepareerd
SCHOUWEN-DUrVELAND.
ZIERIKZEE, Door Gedeputeerde Sta
ten is aan den lieer L. Moerland, bureel-
ambtenaar bij den Provincialen Vlater-
staat alhier, met ingang van 1 Februari
a.s. eervol ontslag verleend.
Met een gebroken knieschijf is hij naar
het ziekenhuis aan den Coolsingel ver
voerd.
THOLEN.
STAVENISSEVrijdag vergaderde de
raad. In weerwil de contributie van het
Centr. Archief en Inlichtingsbuirea-u voor
Maatschappelijk Hulpbetoon gebracht is
keien en bestelde het een en ander.
W-elara stonden eenige smakelijke scho
teltjes en twee glazen champagne voor
de heeren gereed.
„Zeg eens, professor bent u niet een
beetje bang1 voor al die eerbewijzen, die
binnenkort uw deel zullen worden?"
vrceg de heer von Weiden, met smaak
jetend.
„Ik zal ze wel moeten dulden," ant
woordde de andere vriendelijk.
„U denkt ook maar: aan alle narig1-
heia konil een einde, nietwaar?"
„Ja, zoo iets" 'bevestigde de profes
sor. Eenige andere heeren, kwamen bij
hein zitten en men praatte over allerlei
dingen. Plotseling zei de heer von Wfei-
den, zond-er dat het ergens bij te p-as
kwam: ..Velen de heeren al, dat men
zegt, -den -ouden Thomas weer aan den
iingang van het Schilderijmuseum te heb
ben gezien V"
„Wat?" Plotseling veranderde de ge-
laatsuitorukking van professor Berner en
hij staarde den spreker aan, als-of hij
een Meausahoofa zag.
„Mrar mijn waarde professor, wat kijkt
u verschrikt!" De heer von Weiden zag
hem verbaasd aan: „U gelooft toch niet
aan zulke bakersprookjes?"
„Bakersprookjes! U hebt gelijk", zei
professor Bernerr, maar het kwam er
zelazram gedwongen uit. Wjat was hel
aan, dat hem' 'bij von Wieiden's woorden
bijna den adem benam en een pijnlijke
hartklopping bij hem1 teweeg bracht?
„Wat beteekent dat, dat men zegt den
ouden Thomas weer aan den- ingang van
het Schilderijmuseum te hebben zien
staan?" vroeg één der heeren.
De neer von Weiden trok zijn wenk
brauwen op.
Aan die vraag bemerkt men. dat u
maar kort in onze stad woont, mijn
heer von Pettow, want de residentie-
bewoners weten allen wie de oude Tho
mas is." t
„Zou ik het dan ook eens mogen 'ver
nemen?" vroeg de heer. die met dén
naam v„n von Pettow was aangesproken.
„Waarom niet? Ik, tenminste weet er
geen enkel bezwaar legen", luidde Ihet
antw-cora.
De professor stond op. „Ik ga vrouw
en dochter weer eens opzoeken: de hee
ren zullen mij wel willen verontschuldi
gen, dat ik geen lust gevoel mijn eigen
doodvonnis mede aan te hooren". Wieer
lachte hij gedwongen en verdween.
„Zijn eigen doodvonnis?" vroeg de
heer ven Pettow op gerekten loon en to-ok
een zonderling gezicht, alsof hij aan het
verstand van den professor twijfelde.
De heer von Weiden trok de schouders
op.
„Ja, haa ik geweten dat de goede
man een bakersprookje zoo tragisch zou
hebben opgevat, dan had ik mijn mond
gehriuden, mrar nu hindert het niet
meer."
(Wordt vervolgd).
