„ASPHALT". De Kroonjuweelen. Zaterdag 7 September iffBH 172* Jaargang Volledige liquidatie van den wereldoorlog Electro-Bioscoop, Markt. MG. 211 Dit nummer bestaat uit Twee bladen. EERSTE BLAD. FEUILLETON (The crinkled Crown). BINNENLAND DE SLUITING VAN DE ZITTING DER STATEN-GENERAAL. NEDERLAND EN BELGIE. TWEEDE KAMER- j DE ALASTRIM. DE AANLEG EN DE VERBETERING DER RIJKSBINNENWEGEN, DRANKBESTRIJDING, HANDELSVERDRAG MET TURKIJE. MIDDELBURGSCHE COURANT "De abonnementsprijs bedraagt, voor Middelburg en 't agentschap Vlissingen, 2,30, elders 2.50 per kwartaal, Week-abonnementen in Middelburg 18 cent per week, De advertentieprijs is, voor de gewone advertentiën, 30 cent per regel v^?r ingezonden mededeelingen 60 cent per regel. Bij abonnement voor beide veel lager. Men vrage daarvoor de tarieven. UITGAVE N.V. MIDDELBURGSCHE COURANT Lange St. Pieterstraat, Middelburg Telefoonnummers Redactie 269 Administratie 139 v Postcheque- en Girorekening 43255 Familieberichten en dankbetuigingen: van 17 regels ƒ2.10, elke regel meer 30 cent. In de rubriek „Kleine Advertentiën" worden, mits uit* drukkelijk daarvoor opgegeven, advertentiën, tot niet meer dan 5 regel»* opgenomen a 85 cent bij vooruitbetaling. Advertentiën onder „Brieven" of „Bevragen bureau dezer courant" 10 cent extra. Bewijsnummers 5 cent< Men kan de dingen ook te nuchter zien. Wij Noord-Nederlanders moeten al heel weinig en misschien wel te weinig hebben van de rhetorica en pathos der meer Zuidelijk van ons in Europa wo nende mede-blanken. Waneer Mussolini de vonken zijner welsprekendheid laat spetten in het rond en met vurige oogen banbliksems naar rechts en links slingert, dan denken wij „altemaal verlakkerij" en vergeten daarbij, dat het Zuidelijk temperament dezen man echt doet zijn, als hij zoo spreekt. Dat Mussolini tevens een zeer groot man, een figuur der eeuwen is, vergeten we heelemaal, omdat we hem nog niet in het licht der wereldgeschie denis kunnen zien. En zoo moet de Nederlander óók al heel weinig hebben van den schitteren den Franschen rhetoricus, orator en im provisator, Aristide Briand. Wanneer deze alle registers zijner welsprekendheid openzet en op alle klavieren des men- schelijken gemoeds speelt, dan denkt de nuchtere Nederlander alweer: „hard gaat-ie, maar 't is allemaal koeke- bak".... Dat is verkeerd gezien, totaal ver keerd. Men mag nu eenmaal niet den Zuider ling meten met de andere maten des Noorderlings. Men moet daarentegen oordeelen naar de grondslagen waarop alles berust, naar de eerlijke bedoelingen van den spreker, de gemoedsaandoenin gen en beweegredenen, die hem drijven te spreken, zooals hij doet. Weet men eenmaal, dat, om haar in onzen denkaard te transponeeren, zulk een redevoering cum grano salis genoten moet worden wel, dan geniet men haar eenvoudig mèt een weinigje zout. Overigens: doen wij altoos alles precies zoo, als we het be loven? Aristide Briand is een man, die in latere jaren met eere genoemd zal wor sen als de liquidateur van den wereld oorlog. Met Stresemann en Mac Donald hebben ze dat in Nederlands residentie stad klaar gespeeld en het oordeel der geschiedenis zal over het werk dezer drie mannen gunstig luiden. Maar Briand wil meer nog. En dat niet zonder reden. Een zaak kan failliet gaan of geliqui deerd worden. Maar als het een nood zakelijk bedrijf is, dan wordt het weer opgezet, en op beteren grondslag. De wereldoorlog was een catastrofe, die leidde tot het faillissement, moreel en materieel, van heel Europa en een deel or&autoriseerde vertaling uit het Engelsch, van William Le Queux, door Mej. E. H. 5S) Zij had haar zwakheid overwonnen en stond tegenover hem, met droge oogen Maar zij was met taeer geheel de vijan dige en wraakzuchtige Pauline van een ©ogenblik te voren. Het geduld en de nederigheid van den man, misschien de bewustheid van zijn trouwe liefde, had haar zachter gestemd, eenig toegrip üi haar gewekt van het ïngjewikkelde van zijn karakter. ,JMaar ik kan u niet vergevenEens als d e tijd deze (bittere dingen wat meer op den achtergrond heeft geschoven, zal ik hel over mij kunnen verkrijgen, om n te vergeven. Goeden dag." verliet hem, nadat izjij slechts even zijn hand had aangeraakt. En, toen zij weg was', zonk Lenoir in een stoel en keek droevig het vertrek rond, dat nog ééns zoo somher leek, nu zij toet haar toevallige tegenwoordigheid ontbrak'. Spij tig keek hij naar de lekkernijen, die der buitenklanten kreeg zijn aandeel nog mede van de narigheid. De wantoestan den, die na het faillissement waren in getreden of blijven bestaah (Rijnlands bezetting, Saargebied, Duitschlands las ten, om er maar enkele te noemen) heeft men geliquideerd of gaat men althans met ernst aanpakken; nu moet, na fail lissement en liquidatie, de reconstructie ter hand genomen worden. Waarop moet de blik gericht worden? Op welvaart, vrede en verzoening. Het materieele noemen wij 't eerst, schoon we 't niet het hoogst aanslaan: we achten het echter gemakkelijker be reikbaar dan het ideeële dat daarom echter met des te meer kracht nage streefd moet worden. Als voorbeeld (voor zoover dit dan die welvaart betreft, en ook niet verder) kunnen wij ons Amerika voor oogen stel len. Wat is de reden van de groote wel vaart daar te lande? Het zijn er meer dan één, maar een voorname reden is er toch wel, dat binnen het enorme uitgestrekte gebied van de Vereenigde Staten van Noord-Amerika geen tolmu ren bestaan. Zeker rondom trok men hooge en lastig te forceeren muren op voor ons: helaas! maar binnen dat gebied, een werelddeel op zichzelf, heerscht vrijhandel. Daaraan is, naast an dere factoren, die thans niet aan de orde zijn, de Amerikaansche welvaart voor een groot deel te danken. Briand heeft te Genève men kon 't gisteren nog in ons blad lezen van zijn voornemen doen blijken, de Ver eenigde Staten van Europa op te rich ten. Dat zal, na het negatieve, zijn positief werk wezen, dat de liquidatie van den wereldoorlog volledig moet maken. Het denkbeeld is niet nieuw: behalve een Deen, Herreford, heeft graaf Couden- hove-Kalergi, een Oostenrijker, er al lang voor geijverd, boeken er over geschre ven, lezingen gehouden, in krantenarti kelen propaganda gemaakt voor zijn Pan-Europa idee. Het plannetje is voor den weltfrem- den idealist kostelijk,': broederlijke sa menwerking in plaats van onderlinge te genwerking, vrede in plaats van oor log.... het is haast te mooi om waar te zijn. Inderdaad: dat is het ook. Idealisten zijn er noodig, als voortstuwers, maar de real-politicus moet de rem aanzetten en met beide beenen stevig op den beganen grond gaan staan, om werkelijk iets te bereiken van datgene, wat de idealist nastreeft.... om het nooit te bereiken! Zoo zullen we dan van de Pan-Europa- idee slechts dit zeggen: de menschen zijn geen engeltjes en de Europeanen dus ook niet; de verschillen van ras en geaard heid, gewoonten, denkrichtingen en bo venal van taal, zullen het ontstaan van één Europeeschen superstaat, waarin de staten van Europa broederlijk samenwo nen, verhinderen of deze weer snel doen ineenstorten. Dat kan nu eenmaal niet hier in Europa, zelfs niet als we allemaal Esperanto zouden spreken als de beste. zij niet had willen aanroeren, omdat zij den gever zoozeer verachtte. HÜj had met zulk' een vreugde de 'bijeenkomst tegemoet gezien en dit was hu het drjoevig resultaat. De vrouw, die hij had lief gehad van kind af, had hem verlaten en beschouwde hem als haar erlgsten vijand. En wat deed Pauline, nadat zij hem zoo koud had vaarwel gezegd? Zeging naar Ryderstreet, en kéék op naar het huis, waar Easterbee had gewoond. Ver scheidene malen liep zij op en neer, zich weer voor den geest halend de enkele ontmoetingen, die daar hadden plaats gehad; zuchtend over de teedere her inneringen van dagen, die voorbij waren en die nooit zouden weerkeer en. Dien volgenden dag ging zij terug naar Parijs, naar den Bohémienkring, d|en Stéphanie Dubois: om z|oh heen ver zameld had, naar den vrij eentonigen sleur van haar ambtsbezigheden, in de gelegenheid van monsieur Benoit. HOOFDSTUK XVI. Op haar terugreis' besloot Paulinfe, om aan Stéphanie te vertellen, dat er een vriendsfchapsbreuk had plaats gehad tujs« sjchen haai* en Lenoir. Zij wist, dat pom en nichtje elkaar van tijd bot tijd $chre ven, en, als Stéphanie h|et dus niet van En dus: maar op 't oude koepaadje j voortsukkelen? Neen, dat zeker ook niet! Het met vuur en verve door de idea listen geschilderde ideaal moet door de mannen van de praktijk, die van goeden wille zijn, nauwkeurig bekeken en 'be oordeeld worden; alles wat niet voor practische verwezenlijking vatbaar is, dat banne men naar den idealistischen rommelzolder wilt ge liever: voor raadschuur en het anno 1930 bruik bare worde aanbevolen, gepropageerd en, zoodra het kan, gerealiseerd! Al dra zal dan blijken, dat vooral op het gebied van handel en industrie dus merkwaardigerwijze daar, waar na de volslagen uitbanning van den volke- renoorlog de strijd dezer volkeren voort- gestreden zal worden nu al heel wat te bereiken valt. Wees niet de secretaris-generaal van Utrechts Jaarbeurs er nog op, hoe snel de Foire de Lyon en de Leipziger Messe elkaar wisten te vinden, zoo, dat Neder land als neutraal rendez-vous voor den internationalen handel niet noodig was? Een bloeiende handel en industrie op Europa's vasteland zullen tot de ver broedering der volkeren heel wat kun nen bijdragen en wanneer de Vereenigde Staten van Europa voorloopig eens en kel als tolverbond voor Europa des noods zónder Engeland en Rusland verwezenlijkt konden worden, dan ge- looven wij, dat daarmede inderdaad al een heele stap in de richting van de vol ledige liquidatie van den wereldoorlog gedaan zou zijn. En tevens een schrede op den weg naar voorkoming van een nieuwen oorlog. i In de Groene Amsterdammer van ver leden week wijdt de heer A. C. Jose- phus Jitta een beschouwing aan hetzelf de onderwerp: hij ziet hier gevaar, voor Europa en voor ons vaderland in het bij zonder. De schrijver verwacht, in plaats van onderlinge trriefmuurtjes, nu één enorme tariefmuur a la Amerika, tegen de landen die buiten een Europeesch tolverbond staan: „men zal de niet bij zonder hooge tariefmuren te Roosendaal en te Zevenaar neerhalen, om hooge ta riefmuren te IJmuiden en Hoek van Hol land op te houwen." Met onze Neder- landsche vrijhandelspolitiek zal het dan gedaan wezen, zoo meent schrijver. Het wil ons voorkomen, dat deze be zwaren niet zóó zwaar wegen, omdat het niet zoon vaart loopen zal daarmee. Bij de staatslieden van Genève toch in wezen allen voorstanders van de vrij handelspolitiek zal niet voorzitten het denkbeeld door een soort statenkongsie voldoende kracht te vinden, om geza menlijk Engeland en Amerika te gaan be- tarievenoorlogen: bevordering van 's we relds en Europa's welvaart zal immers hun drijfveer wezen? En dan: in zooda nig staten-tolverbond zullen óók wij toch zeker een woordje hebben mee te spre ken, zoo goed als Parijs, Berlijn, Rome, Madrid, Boekarest en Luxemburg? Met nuchterheid en bezonnenheid zul len o.i. de leidende staatslieden wel een vorm voor het Europeesch tolverbond weten te vinden zoo, dat de zegeningen daarvan maximaal zullen zijn. En of dan het tijdperk van den dui zendjarigen vrede zal zijn aangebroken? Neen, dat niet, althans niet enkel door zulk een Europeesch tolverbond of een Europeeschen statenbond. Daartoe is veel meer van noode: een revolutie des geestes, een totale ommeker van denken in onze moede en wat warre hoofden! Wat nu nog mooi en idealistisch in het Pact van den ouden braven Kellogg ge formuleerd staat, dat moet levende wer kelijkheid in ons aller hoofden en har ten worden: de oorlog is geen menschwaardig middel meer ter beslechting van geschil- 1 e n. Dan, maar ook niet eerder, zal het vrede zijn De tegenwoordige zitting der Staten- Generaal zal worden gesloten op Zater dag 14 September, des namiddags te drie uren. Verwacht binnen twee weken de Film (Ingez, Med;) Naar aanleiding van het bericht van. de Tijd, dal wij 'gister overnamen en dat betrekking had op de onderhandelingen, welke de Belgische ministers Jasp.ar en Hijmans te s-Gravenhage zouden heb ben- gevoerd met hun Nederljaindsche collega's Ruys de Beerenbrouck en Bee laerts van Blokland welke besprekingen, te Genève zo uden worden hervat, seint Beiga uit Brussel, dat volgens door dit bureau ingewonnen informaties de Vol komen officieuze onderhandelingen zic!h zouden hebben beperkt tot besprekingen van zeer algemeenen aard allies' 'betrek king hebnende op de mogelijkheid om de (officieele) Nederl andsdh-Bielgische be spre tin gen in min of meer verwijderde toekomst weder op te vatten. Het spreekt vanzelf |aldus Belga De benoemde Tweede Kamerleden jhr. j mr. Ruys de Beerenbrouck en jhr. mr.dat de beide ministers van buitenland- de Geer hebben hun geloofsbrieven niet|sche zaken der beide 'landen le Genève binnen den bij de wet bepaalden termijn gelegenheid zullen vinden om zich met ingediend. Thans zal de voorzitter van elkander te onderhouden, het centraal stembureau in de plaat?1 van jhr. Ruys de Beerenbrouck tot lid van de Tweede Kamer benoemd ver klaren mr. Goseling te Amsterdam en in de vacature-de Geer jhr. mr. Beelaerts van Blokland. Aangezien jhr. Beelaerts minister is, zal ook deze zijn zetel niet innemen, waarna dan benoemd 2al worden ver klaard jhr. Rutgers van Rozenburg. Sinds de vorige opgave hebben zich te Rotterdam 5 nieuwe gevallen van alastrim voorgedaan. Op de vragen van het Eerste Kamfer- ldi den heer Smeenge betreffende voor- Deze week had le Haarlfem de 50e Algemeene Vergadfcring plaats van de Nat. Ohr. Geheel-Onthouders Vereeni- ging, onder leiding van ds. P. Veen te Utrecht. Als leden van het Hoofdbestuur wer- den herkozen prof. dr. J. R.. Slotemaker ziemngen m het belang der voetgangers j? Henr- Ledel)oer Eerst_ bq den aanleg en de verbetering van; Rijkswegen heeft den Minister van Wa-fnoemde deelde terstaat geantwoord dat ook naar zijn!te aanvaarden, en de leidingder-Ver. J, eenigma weer op zich te wallen nemen, oordeel bij de wegenvierbetermg naast de belangen van het snel- en rijwielver-1 keer die van de Voetgangfers in het oog dienen te worden gehouden. BOND VAN GROOTHANDELAREN IN Voor den aanleg en de verbeteringf MARGARINE, van Rijkswegen zijn laatstelijk bij be- j Het Nederl. Weekblad voor Kruide- schikking van 15 Aug. 1929, afd. Water- nierswaren meldt, dat de Nederl. Gros- staat T, normale dwarsprofielen vast-siersbond het initiatief heeft genomen, gesteld, waarbij ook is gerekend op den tot de oprichting van een bond van aanleg van eenvoudige voetpaden, be- groothandelaren in margarine, houdens voor die wegen, welkte uitslui tend voor het verkeer mfet motorrijtuigen en rijwielen zullen worden bestemd Echter is het niet de bedoeling om, waar in en nabij bebouwde kommen het Het ministerie van buitenlandséhe za- plaatselijk verkeer bijzondere voorzie f „vo~w tongen reor de voetgangers eischt, deken maaJd ^kend, dat de Turksche kosten van die bijzondere voorzieningen regeering met ingang van 30 Augustus voor Rijksrekening ie „en*». Dpre wer-,^ «P 25 ken zullen in samenwerking tusschen be i J langhebbenden en be, Rijk kennen io ^cepv—J8 toagggg» werking treedt. stand komen. Pauline zelve hoorde, zou zij het toch van den anderen kant te weten komen. Het speet Stephanie zeer, toen zij de vervreemding vernam: „Oom Gustave heeft altijd in zulklei vleiende bewoordingen over je gespro ken; ik bén zeker,, dat hij dan 'wal iteer op je gésteld was," bei zé. ,,,ïisi 'het een ernstige oneenigbeli Of bestaat er kans', dat je weer goede vrienden zult worden, als je 'beiden wat kalmer gestemd bent?" Pauline schudde het hoofd: „Neen, ik zou het hem nooit kunnen vergéven, hij heeft mij onherstelbaar leed berokkend, dat van invloed is op heel mijn verder leven." En zij meende dit ook vaist. Zi) was te verstandig, om niet In te zien,, !dia| Easterbee nooit, in den korten tijd,, dat ze elkaar hadden -gekend, haar vurige liefde had betoond. Maar deze terughou ding kon ze zeer goed begrijpen en plaat sen: Voor iemand van zijn opvoeding en beginselen was haar ongunstige 'afkomlst een zeer ernstige belemmering. Zij kon ook niet van hem Verwachtéln, 'dat hij tot een aanzoek bij haar zou overgaan, zon der er eerst heel wat over nagedacht te hebben. Ook was (zij er zekér van, dat, als ze elkaar weergezien hadden - wat het geval -zou zijn geweeist-, aj's Lenoir niet tusschen beiden gekomen was de liefde op het einde wel feverwon- nen zou hebben en zij de gelukkigste vrouw van de wereld zou zijn geworden. I Toen Pauline haar vriendin zoo na- drukkelijk betuigde, hoe Lenoir haar een beleediging had aangedaan die nawerkte op heel h aar verder leven, wasi Stépha- nie wel heel nieuwsgierig. Zij was echter te kiemh van- opvattingen, om eenigte rechtstreeksche vraag te stellen; maar •ze merkte wel op, dat het haar (onmoge lijk was partij te kiezen, daar zij dé! eigenlijke aanleiding tot de breuk niet kende. Zij hield heel veel van haar (oom Gustave, ofschoon nu al jaren lang huh omgang zich 'bepaald had tot briefwis seling. Zij hield ook veel van Pauline. „Ondanks zijn geavanceerde opvat tingen, is hij een taan van eefn hart en een vriendelijke natuur," zei ze. „Ik kan mij niet voorstellen, hoe hij iemand moedwillig beleedigen- zpiu, en Üejs fce min der nog iemand, voor wie hij voorgaf zooveel genegenheid te voelen." Pautina besloot haar op de hoogte te brengen van alle bijzonderheden van het droeve voorval. In Waarheid deed het haar. na die lange periode van lijden in stilte, goed, dat zij eindelijk eenjs ie mand in haar vertrouwen kon nemtejn. En zij 'kende de jonge Francaise als een meisje mét een warm deelnemlend hart. Ze vertelde de (geschiedenis geheel van haar eerste ontmoeting met Easter bee, dien- avond op de club te beginnen. Stéphanie luisterde aandachtig, zooals iedere vrouw luistert naar een liefdes geschiedenis, of die nu ook gelukkig af loopt, of niet. Een warme blos van schaamte steeg haar naar het gelaat, toen zjj hoorde van den leelajken streek van Lenoir, tegenover het o-nergden- kende jonge meisje, dat hem haar ver trouwen had geschonken. Er was geen onbeslistheid in haar houding, toen Pauline klaar was met haar verhaal, niet zonder dat zij eefa'paar maal, door aandoening overmand, was blijven steken; voornamelijk, toen zij sprak van- haar gespannen wachten op den brief uit Rusland, dien Lfenoir had achtergehouden. „Nu, ik begrijp ook, dat je het hem nooit zult kunnen vergeven", zei ze met naldruk. „Het is moeilijk, dm) zoo iets te gelooven van oom Gustave,; die zoo wel mijn moeder als ik, altijd beschouwd hebben als een man van de fijnste ge voelens in zijn particulier leven. Daaruit leid ik af, dat hij zelve verliefd was op je en dat zijn dwaze jalouzie hem zoo zeer verblindde, dat hij overging tot d(e vernedering van zichzelven. Maar dat is geen verontschuldiging. Ik zal nu nooit meer aan hem' kunnen denken, als eerst. Mijn illusie is van hem af." (Avordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1929 | | pagina 1