T
insecten
doodt
\\m
TWEEDE BLAD
TAB
Zaterdag 9 Juni 1928 No. 135,
BINNENLAND
RECLASSEEItING IN I.N11IE
{Van onzen Indische® medewerker)
Te Batavia is opgericht een vereeni-
ging tot reclasseering van ontslagen ge
vangenen, die naast net werk, dat Pro
Juventute sinds tal van jaren voor
jeugdige boefjes en misdeelden doet,
meer in het bijzonder zich met him
volwassen genooten zal bezig houden.
Telegrafisch is de oprichting van die
vereeniging gemeldi en thans brengen
de dagbladen nadere bijzonderheden,
namen der bestuurders enz. Men hoeft
er nfiet aan te twijfelen, of deze grolep
altruïstische mannen zal nuttig werk
Verrichten, evenals vcreenigingen met
gelijke strekking in Semarang en en
kele andere plaatsen reeds geruimen
tijdi deden.
Veel wordt er door particulieren
voor ontslagen gevangenen gedaan;
zoo neemt h(et Leger des Heils wel
eens enkele ervan op in zijn tehuizen
of in zijn landbouwkolonie te Kawa-
lara (Celebes) en hieblben verscheiden
groote werkgevers zich herhaaldelijk
bereid( verklaara, nuip te verleenen.
Maar het meeste doen particulieren
toch voor de| jeugdige misdadigers.
Zoo is bejpaald vermaard de inrichting
van Pa Van dek- Steur bij Mag|eilan(g
diei soms tot duizend weezen en ver
waarloosd© kinderen tegelijk opvoedt.
Verder de Witte Kruiskolonie boven
Salatiga, opgericht door het eohtpaar
van Emmerik. oorspronkelijk h'pilsol-
dateïi, die daar iederen inlander aan
namen en verpleegden en arbeid be
zorgden, zonder naar zijn anteceden
ten te vragen. De tehuizen van Pro
Juvehtule bij Batavia, Semarang en
Soerabaja kunnen ook op belangrijke
iresultaten wijzen; aan zeer velen is
.daar een nuttig handwerk geleerd en
dei grondslag gelegd voor later suc-
ces. Ook individueel worden alom in
rlndié telkens particulieren gevonden,
.■die met groote opofferingen hulp bren-
rgeh aan jeugdige ongelukkigenonder
de velen wil ik slechts noemen ds.
Kyfteinbelt. die lange jaren te Makad-
Bar geplaatst was en zich lot voojgjd
heeft laten benoemen vian niet minder
dan 2" verlaten inao-Ëuropeesclie kin
deren en hun allen in zijn eigen hui»
een puike opvoeding heeft gegeven
Maai- verreweg het meest d.oel toch
de overheid in Indiê voor de ontslagen
(gevangenen In de groote centra zijn
door de regeering reclassec^ngsabte-
naren aangesteld,, die geregeld brief
wisseling houden met de bekendste
(werkgevers van heel Ind,ië en voort
durend in verbinding blijven met de
ccoimmissies van toezicht (in Neder
land,: regenten) der gevangenissen en
die voor eiken gevangene, die liet niet
'bepaald, weigert, na afloop van zijn
straf wel een betrekking weten te vin
den. Dit werd zoo bekend, dal wel
eeaxs menschen, dje niets op hun ge
weten had(den, aan een reclasseeringsJ-
ambtenaar vroegjen, om toch maai' als
jgevangene ingeboekt te mogen wpr-
den, omdat ze meenden dan gemak
kelijker aan liet werk te zullen komen,
ook heet het, dpt de directeur vap^een
gemeentelijke arbeidsbeurs (de groot
ste en bekendste is in Soerabaja) den
jrcclasseeringsambtenaar als z.ijn era-
stigen concurrent beschouwde.
Men maakt er de regeering wel eens
een verwijt van, dat zij geen oogenblik
aarzelt om zeer bekwame en inlègre
ambtenaren voor bet hoofd te stooten
en het verder dienen onaangenaam te
maken of zplfs onmogelijk en zulks op
ger,uchten en om futiliteiten of geheel
zonder reden, maar dat de regecring
daarentegen vaak voor misdadigers groo
te goedertierenheid aan den dag legt.
De meest markante voorbeelden van
den laatsten tijd zijn een gewezen
hoofdcommissaris van politie, die ver
scheidene jaren gevangenisstraf heeft
moeten uitzitten en de beheerder van
een gouvernemenlspandhuis, die an- I
derhilf jaar gezeten heeft, beiden we-
gens verduistering van 's Lands gcl-
aen tof zeer hooge bedragen; beiden
zijn terstond na ommekomst van hun
straf in 'sLands dienst herplaatst:
de eerste is nu inspecteur bij de ar
beidsinspectie en de tweede refeivn-
daris aan hel departement van finan
ciën. Wat heL vooral hatelijk maakt
voor anderen, die die ambten ambieer
den' en minstens .even goed zouden
kunnen vervullen, is dat beide spre
kende voorbeelden zijn van het spreek-
woord, dat dc Induik zoolang te water
gaat tot zij barst, a'e politieman was
als zooo'anig begonnen in den Haag,
maar weg gecoinmondeerd omdat liij
niet deugde (O! dat ellendige wegre-
commandceren 1) en de pandhuisbe
heerder had reeds 20 jaar geldelijke
moeilijkheden' gehad eu telkens had
den familieleden, pm een aanklacht te
voorkomen, geld bijgepast, totdat het
eindelijk niet meer mogelijk was. Voor
liet gouvernement is in dergelijke her
benoemingen oen klein voordeeltje en
wel dit, dat een klein deel van de ver
dwenen landsgelden verder van dc
bezoldiging der herbenoemden kan
worden ingehouden Voor de herbe
noemden zelf is er de groote kans, dat
ze door de bestraffing zulk een schok
kregen, dat zij zij'n g;uni inzien dat
een kalm rustig leven wan geregeldcn
arbeid toch te verkiezen is boveu hel
avontuurlijke en altijd angstige be
staan, dat gepaard ging met de krom
me sprongen, die ze vroeger maakten
Naar aanleiding van de arrestatie
van een paar advocaten in Semarang
en Soerabaja, die men belangrijk ge
noeg vond, om ze over te seinen, vroeg
men, of dit mi niet verschrikkelijk was
èn voor henzelf cn voor de familie in
NedeiTmd. Nu, zoo verschrikkelijk
hoeft dat niet te worden gevonden.
De omgeving van die gearresteerden
wist toch al lang, da't ze den verkeer
den weg opgingen, zoodat hun leven
toch al zeer onaangenaam was door
de geringe achting .die hun werd be
toond: indien ze niu maar niet zoo, oud
en flatloos rijn, dat men aan verande
ring wanhopen moet. dan is het juist
uitstekend, dat ze weggenomen zijn
uit dëj verleidingen, waarvoor zij be
zwekenEn al hebben ze geen gouver-
nementsgeld verduisterd, gc.neclasseerd
zullen ze zeker we] kunnen wordein en
als zij ver van hun laatste verblijf
plaats onder toezicht geregelden ar
beid verrichten, zal er zeker goed mo
gelijk nog iets van hen terecht komen,
wat stellig nic hlet geval zou zijn. in
dien men hen liet op de plaats, waar
ze niet deugden.
Voor de rechtschapen advocaten is
het heel wat aangenamer, wanneer
een paar confrères als deze uit de
balie worden weggenomen cn voor het
publiek, dat rechtsbijstand zoekt en
mogelijk niet op de hoogte is van de
moraliteit van die paar gezonkcueu
is het een beveiliging, dat ze niet lath
ger als advocaat mogen optreden Wie
weet, als bun ernstig geraden wordt,
den raad van den reclasseeringsamb-
tenaar niet in don wind1 tc slaan of
men hen over jaren niet ook ais refe
rendaris op een of ander departement
ziet werken, waar ze niet met plubliek
in aanraking behoeven te komen en
mogelijk nog tevreden, rustige burgers
kunnen worden.
De jonge reclasseenngs-vereieniging
te Batavia zal wel begrijpen, dat ze
geen succes kan hebben als .concur
rent naast den reclasseeringsambte-
naar. maar wel indien ze van zijn er
varing partij trekt en met hem samen
werkt, want hij heeft als regel wel
zoo dr,uk werjc', dat hulp hem altijd
welkom is. In een paar groote 'dag
bladen werd het oprichten van deze
vereeniging te Batavia voorgesteld als
iets nieuws en heL leek nel nuttig, er
hier even op tc wijzen, dat geen van
beide jiuist is, hoewel natuurlijk steeds
dergelijke vcreenigingen n,ultig kun
nen zijn en toegejuicht mogen worden
VOOR DE VROUWEN
Op neg naar hel eord der verdna/ing.
Alleen óp reis gaan heeft Véél voor,
vooral als de reis s morgens vroeg be
gonnen wortel en ex-Veen eenigszins grauw
ochtendhumeur stilzwijgend moet worden
opgewerkt tot rooskleuriger gemoedsge
steldheid. Er zijn van die hopelooze,
hokkerige buitenpensions, (speciaal op
d,e Veluwe), met onbescheiden dunne
muren van luciferbout, waar een dier
bare stemming wordt aangekweekt die
2ieh vooral uit, in een iuformeeren naar
elkanders nachtrust, terwijl het ontbijt-
beschüitje met suiker en kaneel in de
thee wordt gesopt, een bedrijf dat op
zich zelf al een gruwelijken aanblik op
levert
Alleen op reis gaan daar is geen
kunst aan, maar alleen blijven is alleen
hoogstens weggelegd voor de Kamerleden
die triomfantelijk het roode, eerste klas-
se pluche bezitten in dubbele beleekenis.
j Maar in een tweede klas niet rooken
I zit natuurlijk minstens een half dozijn
handelsreizigers die geestig eu bedrijvig
den dag inluiden, vaak met moppen die
I „het Leven zou afwijzen^. In de twee
de „dames oftewel moderner-onaïbau-
kelijk „Vrouwen' zit zeker en vast een
half dozijn onderwijzeressen of leerares-
sen t verschil' is niet Zoo grool als liet
wel lijktf), die elkaar half of drie kwart
I kennen en welwillende discoursjes in
zetten Tweede niet rooken werd dus
maar blijmoedig bestegen en o v\ onder
op dien grijzen Vrijdag vöör Pinkster
troonde daar slechts één mevrouw uit
de provincie, kouwelijk in twee jassen
gehuld „om reden de verwarming met
I een blik op den koppigen kalender, t
nu positief vertikte cn die mevrouw zal
tevreden met baar lot in haai-hoekje op
de moirêe zijden japonschoot „Gouden
Schakels" ,ïn hel-rooden band, cn ze
deed op heel het lange traject maar
één verrukt verhaal over „me man en
den wagen en me dochter die in Leiden
blijkbaar gepolitoerd werd lot het gang
bare confectietvpe „jongmeisje".
Man, dochter, auto en de zeer breed-
voetige mevrouw, zouden iu combinatie
te Noordwijk, de Pinksterdagen beleven.
Nu, hel is zéker wonderwel geslaagd. Ze
zullen veel gegeten, lekker gedronken
en getuft hebben met den wagen, die
naar het enthousiaste verhaal, goruisch-
loos voortsnelde met groen lak van bui
ten met grijs peau dc suède vau binnen
weelderig bekleed. ,Ja misschien, mis
schien' zei de mevrouw, ..gaat me man
met den wagen naar bet stadion. „Maar
je moet voorzichtig zijn hè met zoo'n
kostelijk cn kostbaar bezit sloeg toch
waarschijnlijk op de groen en grijze
(Ingez. Med.)
auto') Ik had toen nog niet in Amster
dam door een automalbeur een paar splik-
splinternieuwe kousen verspeeld en
glimlachlle dus wijs en ironisch- Op de
terugreis na ons bezoek aan „het ver
stoorde mierennest waar de automieren
als bezetenen sloven, flitsten en botsten,
zou hel inzicht beter zijn geweest* Verder
was er maar één onschuldige handels
reiziger die intelligent opmerkte dat er
in Drente zoo weinig boterbloemen groei
den ja, moest de sombere hei nu ineens
zujke buitensporigheden uithalen '- dan
las 't heerschap dp sportcourant enoftn
secuur en verdiept roerde in zijn pui
lende portefeuille naar een dierbare toe
gangskaart Holland—Uruguay, om als
derde actie eenige monsters ongebrande
koffie van het eene zakje in hel andere
uit te gieten en slpol ten slotte de actieve
oogen om te gaan droomen van slraf-
corners en reuze keepers in topvorm).
Verder zat daar stil als een ivoren
beeldje ecu donker oogige non in zwart
cn witte dracht, dc bïeeke handen gedo
ken in de wijde mouwen, een zachte uit
drukking op liet moederlijk gelaal; een
liefdezuster waaraan onze kinderlijke ver
beelding in vroeger jaren geloofde, een
geheime charme uitstraljend uog versterkt
door een melodieuze Limburgsche in
tonatie en een slil-blijmoedig mecdeelen
dat zij eeu kort geknipt kopje wel lijden
mocht, de mevrouw voor Noordwijk be
stemd was ill in het vreeselijk over
gangsstadium van „ik will 'weer een
knoelje". Dan, terwijl de dag zonniger
werd. kwam de lichte 'stemming van eruit
zijn. eu een heerlijk onbezorgd genieten
van dp vroeg zomersche sfeer die koel
heenwaarde over de weemoedige heivljak-
len. waarin kristal heldere plassen den
hemel blauw weerkaatsten, oiuhi'd door
zilverige wolgraspluimen. hater dan
de voornaam machtige rivier, zich strek
kend in breede zwierige bochten, be
varen door een donker-zcilig schip om
zoomd door bloemige weiden, waarin
roze geel wat en groen vervloeiden daar-
lusschen de zwart cn wille koeien loom
aandachtig grazend of breed rustend met
^niNDmDLADü
VAN DE
M!DDELDVncac=ME
COVJISRANL^IIW mm Ij
J
HET WONDER
.Moeder zal je zelf lekker instoppen,
schat," zei juffrouw Boelofs. 't Is zoo
koud buiten en dim/ is 't lekker oim vroeg
in je bed te liggen".
'Lat vond Henk ook. Hij wou best naar
bed, als moeder hemzelf bracht, maar 't
kwam zelden voor.
Moeder Boelofs had; een winkel, waar
zeep, parfum en allerlei aanverwante
artikelen verkocht werden In dien win
kel hielp moeder zelf. Vadpr had een
betrekking op een kantoor en hij
Henk was alleen. Dat alleen-zijn had
hem vaak veel verdriet gedaan Geen
{speelkameraadje, geen preljc kon hem
gemis van broertjes en zusjes vergoe
den. Moeder vond het wel vaak ver
drietig, maar zij kon er niets aan doen
I Als zij tijd Iiadj, zorgde zij heel lief
voor Henk, maar juist, alk 't zjjn bedtijdi,
was en in t uurtje vóór bedtijd,, waar
op Henk zich altijd verheugd,e, als vader
zijn krantje zat te lezen en moeder rus
tig naaide of breide4, dan ging de bel en
moest moeder weer opstaan.
„Dag juffrouw", zei moeder dan. „wat
wenscht u?"
„Een half dozijn veters, juffrouw."
Moeder haalde de veters te voor
schijn en babbelde intusschén met de
klant. Henk dacht dan:
- „Schiet toch op! Ik heb Moe nog
haast niet gehad en over veters hoef
je toch niet zoo te smoezen".
Eindelijk zijn ze ingepakt. Henk blij.
Maar mis, Ivoor! Moeder wil net naar dp
deur gaan om baar klant uit te laten, of
daar bedenkt deze, dat ze nog wat ver
gelen heeft en zegt:
„O, dat is waar ook' Heeft u hiervan
nog een half el?
Moeder neemt nu ecu staaltje satinet
en gaat vergelijken. Vader kijkt op de
klok en zegt:
„Henk, 't wordt tijd„ vent."
Henk zucht en scaat op Tegenspre
ken geeft niets; dal weet hij vooruit
en hij gaat alleen naar zijn kleine ka-
taertje en naar bed.
Vader stopt hein ook wel eens onder,
maar niet zoo als Moeder, o nee!
Maar vanavond bofte hij. Vanavond
was er geen klant Nu kon hij moe veel
vragen, van die dingen vragen, waarover
je met moe alleen sprak.
Geen klanten in d,en winkel vanavond;
t was toch iets heerlijks, vond Henk
Moeder knipte liet eleclrische licht
aan in Henk's kamertje en ging op één
der twee stoelen in 't aardig verlVekje
zillen.
Ze keek eens rond Gezellig was 't
hier met die mooie platen aan den muur,
echt leuk, zoon jongen had toch van
alles: planken met boeken, speelgoed en
allerlei knutselgeschiedenissen
,Zeg Mams, heb je wel eens een won
der beleefd?" vroeg Henk op eens De
jongens op school zeggen, er zijn geen
wonderen meer. Alles kan bedacht eu
gemaakt worden."
Moeder dacht even na en antwoordde
toen:
„Ja zeker, vent, heb ik wel eens een
wonder beleefd"
„Hoe zoo dan?" vroeg Henk. „Alles
er toch: radio en film en veel^ ,wat
wij nog niet begrijpeu en zelfs voor groo
te menschen moeilijk is."
„Ja, mannet je .„maar kleed jc nu vlug
uit, dan vertel ik je een verhaaltje.
„Alstublief, mevrouwtje," zei Henk,
maakte eeu buiging en schoof zijn roest
kleurige trui over ziju hoofd.
Moeder ging nu voort:
„Vanavond zal ik je een verbaal ver
tellen uit mijn eigen jeugd."
„Alstublieft, schattige mammei
,„Nu, luisler dan maar. Je weet, we
woonden in een groot dorp. Daar was
een school, waar arm en rijk op ging.
Vader was boer en vond, dat ik boeren
werk moest (jjOen en ik leerde dat dan
ook als jong meisje.
Maar waarvan ik vertellen wilde, gc-
beurae nog, toen ik op school was.
Mocaer liet me 's morgens alleen gaan
en 's avonds kwam iu ook weer alleen
thuis. We aten en dronken ons brood
en onze melk op school tussohen den
mioihg, want het dorp was erg lang
en de weg naar school heel ver
Op een avond dat ik weer naar huis
wou gaan en al bijna thuis was, hoorde
ik een hond janken Ik ging natuurlijk
kijken en^voud een hond met een be-
zeeraen poot bij een pak kleeren zitten
jannen.
Vader w as er spoedig bij gehaald
Hij waschte den pool met een beetje
water af. verbond hem en zei:
„Zoek dan, brave hond!"
Dc hond rende nu weg en vader
liep zoo hard mogelijk achter hem aan
met d,e kleeren onder zijn arm Een liéel
eind verder lag helgene, dat de hond
Iwou aanwijzeneen groote tasch, die
zwaar was en rammelde.
Vader nam nu ook de tasch mee
en zei tegen Harms, onzen knecht, dat
hij moest uitkijken, of er niet iemand
aankwam i
Harms was sterk en durfde iedereen
aan. Maar vader vond het een naar
geval en wou maar, d,al we er niets mee
te maken hadden Maar hij wilde er toch
meer van weten.
Hij keek eens 'in de tasch om te zien
of deze ook een aanwijzing bevatte en
vond op den achterkant een klein plaat
je waarop stond:
Abel Nieuwstijn, banklooper.
Abel Nieuwstijn, banklooper' Va dep
schrok geweldig, want Abel Nieuwstijn
was moeders broer. Hij was in de stad in
dienst bij eeu groote firma. Nu bekeeu
Vader den houd dan ook eens goed,
maar dien kende hij toch niet Zoodra
vader thuis kwam, vertelde hij alles aan
moeder en zij zei
„Weet je wat?! Ga naar dén meester
toe en laai hem telcfoneeren.
Toen vader bij den meester kwam
en de zaak vertelde telefoneerde de-
j ze dadellijk voor hem naar de stad.
Laar was een groote opschudding. Moe-
ders broer was vermist met een bedrag
van 90.000 gulden en ze dachten, dat hij
dit had ontvreemd. Maar zoo was hel
gelukkig niet. En nu komt het wonder
waarvan ik vertellen wilde. Sommige
menschen noemden het een toeval, maar
ili vind het eeu wonder.
Die hond was de hond van het kan
toor en erg gehecht aan moeders broer,
die liem 's Zondags vaak meenam.
Deze was met het geld, dat hij in
de buurt geïnd had en een nieuw pak
kleeren voor vader naai' ons toe willen
komen om vader te vragen hem even
terug te rijden naar de stad Niet veto
ver van ons huis was liij echter niet
lekker geworden. Hij was eerst wat gaan
zitten, daarna gaan liggen en in slaap
gevallen Hij wist. dat de hond toch
op zijn tasch met geld en liet pak klee
ren paste.
Deze is met alles gaan slepen, waar
door de man, toen hij eindelijk wak
ker, werd, tasch èn kleeren èn hond
miste Radeloos is hij daarop naar do
stad teruggeloopen
luist was zijn vermissing aangegeven.
Je kunt begrijpen, hoe blij allen waren,
want wie weet. hoe alles afgeioopen
zou zijn, als dc hond zicli niet be
zeerd had I
Zulke dingen noemt men een wonder,
baasje, en een wonder onthoudt men
heel lang. Mie menschen in het dorp
hebben liet nog steeds over dit vreemde
geval
En nu vlug onc(er de wol'"
Moeder knuffelt haar kereltje nog eens
extra en stopt hem ondier
In het nu donkere kamertje ligt ons
haasje Iblij. dat moeder gelijk heeft:
clat er wonderen zijn, waaraan je nog
kunt gelooven. ook al ben je een groot
mensch
TRUUS SALOMONS.
VAN ALLES WAT
STRIKVRAAG.
Op de tafel liggen drie dubbeltjes
naast e lkaar. Hoe kun jc nu bet mid
delste van die dubbeltjes (No, 2 dus)
uit liet midden verwijderen, zonder het
aan te raken?
uaSnij noppini jöi[ ui
J091U joiu sjouiury g jo-yj jjfijq jotucui oxp
do (uaS8oi oi t io_S[ ïsncu uo uoiuon oj
do g oyj jo) uojlSai oi g loy^ isruu no
uaniou o] do i oyj SrpnoAUoo joo<j
DE KAARTEN OPNOEMEN ZONDER
ZE TE ZIEN.
Neem vóór je op de tafel een liioedi
en stort daar boven op wat water. Het
plasje moet ongeveer zoo groot als een
gulden zijn Ga daarna met de ellebogen
op de tafel èn dp armen op den rand
van den hoed liggen, zoodat niemand
van liet gezelschap liet water zien kan.
Verzoek nu iemand^ de kaarten goed
te schudden, neem ze in handen en
zet een kaars recht vóór je. Wanneeir
je dc kaarten d^n bonen den hoed
jclicliit bij je lioofd. in de linkerhand
houdt, zal élke kaart in den droppel
water weerkaatst worden, even als in
een spiegel Je kunt dp kaarten dan
heel gemakkelijk, zonder ze gezien te
te hebben, één voor één opnoemen.
Het spreekt vanzelf, dat je dit kunstje
niet zonder kaars kunt uitvoeren.