T insecten doodt \\m TWEEDE BLAD TAB Zaterdag 9 Juni 1928 No. 135, BINNENLAND RECLASSEEItING IN I.N11IE {Van onzen Indische® medewerker) Te Batavia is opgericht een vereeni- ging tot reclasseering van ontslagen ge vangenen, die naast net werk, dat Pro Juventute sinds tal van jaren voor jeugdige boefjes en misdeelden doet, meer in het bijzonder zich met him volwassen genooten zal bezig houden. Telegrafisch is de oprichting van die vereeniging gemeldi en thans brengen de dagbladen nadere bijzonderheden, namen der bestuurders enz. Men hoeft er nfiet aan te twijfelen, of deze grolep altruïstische mannen zal nuttig werk Verrichten, evenals vcreenigingen met gelijke strekking in Semarang en en kele andere plaatsen reeds geruimen tijdi deden. Veel wordt er door particulieren voor ontslagen gevangenen gedaan; zoo neemt h(et Leger des Heils wel eens enkele ervan op in zijn tehuizen of in zijn landbouwkolonie te Kawa- lara (Celebes) en hieblben verscheiden groote werkgevers zich herhaaldelijk bereid( verklaara, nuip te verleenen. Maar het meeste doen particulieren toch voor de| jeugdige misdadigers. Zoo is bejpaald vermaard de inrichting van Pa Van dek- Steur bij Mag|eilan(g diei soms tot duizend weezen en ver waarloosd© kinderen tegelijk opvoedt. Verder de Witte Kruiskolonie boven Salatiga, opgericht door het eohtpaar van Emmerik. oorspronkelijk h'pilsol- dateïi, die daar iederen inlander aan namen en verpleegden en arbeid be zorgden, zonder naar zijn anteceden ten te vragen. De tehuizen van Pro Juvehtule bij Batavia, Semarang en Soerabaja kunnen ook op belangrijke iresultaten wijzen; aan zeer velen is .daar een nuttig handwerk geleerd en dei grondslag gelegd voor later suc- ces. Ook individueel worden alom in rlndié telkens particulieren gevonden, .■die met groote opofferingen hulp bren- rgeh aan jeugdige ongelukkigenonder de velen wil ik slechts noemen ds. Kyfteinbelt. die lange jaren te Makad- Bar geplaatst was en zich lot voojgjd heeft laten benoemen vian niet minder dan 2" verlaten inao-Ëuropeesclie kin deren en hun allen in zijn eigen hui» een puike opvoeding heeft gegeven Maai- verreweg het meest d.oel toch de overheid in Indiê voor de ontslagen (gevangenen In de groote centra zijn door de regeering reclassec^ngsabte- naren aangesteld,, die geregeld brief wisseling houden met de bekendste (werkgevers van heel Ind,ië en voort durend in verbinding blijven met de ccoimmissies van toezicht (in Neder land,: regenten) der gevangenissen en die voor eiken gevangene, die liet niet 'bepaald, weigert, na afloop van zijn straf wel een betrekking weten te vin den. Dit werd zoo bekend, dal wel eeaxs menschen, dje niets op hun ge weten had(den, aan een reclasseeringsJ- ambtenaar vroegjen, om toch maai' als jgevangene ingeboekt te mogen wpr- den, omdat ze meenden dan gemak kelijker aan liet werk te zullen komen, ook heet het, dpt de directeur vap^een gemeentelijke arbeidsbeurs (de groot ste en bekendste is in Soerabaja) den jrcclasseeringsambtenaar als z.ijn era- stigen concurrent beschouwde. Men maakt er de regeering wel eens een verwijt van, dat zij geen oogenblik aarzelt om zeer bekwame en inlègre ambtenaren voor bet hoofd te stooten en het verder dienen onaangenaam te maken of zplfs onmogelijk en zulks op ger,uchten en om futiliteiten of geheel zonder reden, maar dat de regecring daarentegen vaak voor misdadigers groo te goedertierenheid aan den dag legt. De meest markante voorbeelden van den laatsten tijd zijn een gewezen hoofdcommissaris van politie, die ver scheidene jaren gevangenisstraf heeft moeten uitzitten en de beheerder van een gouvernemenlspandhuis, die an- I derhilf jaar gezeten heeft, beiden we- gens verduistering van 's Lands gcl- aen tof zeer hooge bedragen; beiden zijn terstond na ommekomst van hun straf in 'sLands dienst herplaatst: de eerste is nu inspecteur bij de ar beidsinspectie en de tweede refeivn- daris aan hel departement van finan ciën. Wat heL vooral hatelijk maakt voor anderen, die die ambten ambieer den' en minstens .even goed zouden kunnen vervullen, is dat beide spre kende voorbeelden zijn van het spreek- woord, dat dc Induik zoolang te water gaat tot zij barst, a'e politieman was als zooo'anig begonnen in den Haag, maar weg gecoinmondeerd omdat liij niet deugde (O! dat ellendige wegre- commandceren 1) en de pandhuisbe heerder had reeds 20 jaar geldelijke moeilijkheden' gehad eu telkens had den familieleden, pm een aanklacht te voorkomen, geld bijgepast, totdat het eindelijk niet meer mogelijk was. Voor liet gouvernement is in dergelijke her benoemingen oen klein voordeeltje en wel dit, dat een klein deel van de ver dwenen landsgelden verder van dc bezoldiging der herbenoemden kan worden ingehouden Voor de herbe noemden zelf is er de groote kans, dat ze door de bestraffing zulk een schok kregen, dat zij zij'n g;uni inzien dat een kalm rustig leven wan geregeldcn arbeid toch te verkiezen is boveu hel avontuurlijke en altijd angstige be staan, dat gepaard ging met de krom me sprongen, die ze vroeger maakten Naar aanleiding van de arrestatie van een paar advocaten in Semarang en Soerabaja, die men belangrijk ge noeg vond, om ze over te seinen, vroeg men, of dit mi niet verschrikkelijk was èn voor henzelf cn voor de familie in NedeiTmd. Nu, zoo verschrikkelijk hoeft dat niet te worden gevonden. De omgeving van die gearresteerden wist toch al lang, da't ze den verkeer den weg opgingen, zoodat hun leven toch al zeer onaangenaam was door de geringe achting .die hun werd be toond: indien ze niu maar niet zoo, oud en flatloos rijn, dat men aan verande ring wanhopen moet. dan is het juist uitstekend, dat ze weggenomen zijn uit dëj verleidingen, waarvoor zij be zwekenEn al hebben ze geen gouver- nementsgeld verduisterd, gc.neclasseerd zullen ze zeker we] kunnen wordein en als zij ver van hun laatste verblijf plaats onder toezicht geregelden ar beid verrichten, zal er zeker goed mo gelijk nog iets van hen terecht komen, wat stellig nic hlet geval zou zijn. in dien men hen liet op de plaats, waar ze niet deugden. Voor de rechtschapen advocaten is het heel wat aangenamer, wanneer een paar confrères als deze uit de balie worden weggenomen cn voor het publiek, dat rechtsbijstand zoekt en mogelijk niet op de hoogte is van de moraliteit van die paar gezonkcueu is het een beveiliging, dat ze niet lath ger als advocaat mogen optreden Wie weet, als bun ernstig geraden wordt, den raad van den reclasseeringsamb- tenaar niet in don wind1 tc slaan of men hen over jaren niet ook ais refe rendaris op een of ander departement ziet werken, waar ze niet met plubliek in aanraking behoeven te komen en mogelijk nog tevreden, rustige burgers kunnen worden. De jonge reclasseenngs-vereieniging te Batavia zal wel begrijpen, dat ze geen succes kan hebben als .concur rent naast den reclasseeringsambte- naar. maar wel indien ze van zijn er varing partij trekt en met hem samen werkt, want hij heeft als regel wel zoo dr,uk werjc', dat hulp hem altijd welkom is. In een paar groote 'dag bladen werd het oprichten van deze vereeniging te Batavia voorgesteld als iets nieuws en heL leek nel nuttig, er hier even op tc wijzen, dat geen van beide jiuist is, hoewel natuurlijk steeds dergelijke vcreenigingen n,ultig kun nen zijn en toegejuicht mogen worden VOOR DE VROUWEN Op neg naar hel eord der verdna/ing. Alleen óp reis gaan heeft Véél voor, vooral als de reis s morgens vroeg be gonnen wortel en ex-Veen eenigszins grauw ochtendhumeur stilzwijgend moet worden opgewerkt tot rooskleuriger gemoedsge steldheid. Er zijn van die hopelooze, hokkerige buitenpensions, (speciaal op d,e Veluwe), met onbescheiden dunne muren van luciferbout, waar een dier bare stemming wordt aangekweekt die 2ieh vooral uit, in een iuformeeren naar elkanders nachtrust, terwijl het ontbijt- beschüitje met suiker en kaneel in de thee wordt gesopt, een bedrijf dat op zich zelf al een gruwelijken aanblik op levert Alleen op reis gaan daar is geen kunst aan, maar alleen blijven is alleen hoogstens weggelegd voor de Kamerleden die triomfantelijk het roode, eerste klas- se pluche bezitten in dubbele beleekenis. j Maar in een tweede klas niet rooken I zit natuurlijk minstens een half dozijn handelsreizigers die geestig eu bedrijvig den dag inluiden, vaak met moppen die I „het Leven zou afwijzen^. In de twee de „dames oftewel moderner-onaïbau- kelijk „Vrouwen' zit zeker en vast een half dozijn onderwijzeressen of leerares- sen t verschil' is niet Zoo grool als liet wel lijktf), die elkaar half of drie kwart I kennen en welwillende discoursjes in zetten Tweede niet rooken werd dus maar blijmoedig bestegen en o v\ onder op dien grijzen Vrijdag vöör Pinkster troonde daar slechts één mevrouw uit de provincie, kouwelijk in twee jassen gehuld „om reden de verwarming met I een blik op den koppigen kalender, t nu positief vertikte cn die mevrouw zal tevreden met baar lot in haai-hoekje op de moirêe zijden japonschoot „Gouden Schakels" ,ïn hel-rooden band, cn ze deed op heel het lange traject maar één verrukt verhaal over „me man en den wagen en me dochter die in Leiden blijkbaar gepolitoerd werd lot het gang bare confectietvpe „jongmeisje". Man, dochter, auto en de zeer breed- voetige mevrouw, zouden iu combinatie te Noordwijk, de Pinksterdagen beleven. Nu, hel is zéker wonderwel geslaagd. Ze zullen veel gegeten, lekker gedronken en getuft hebben met den wagen, die naar het enthousiaste verhaal, goruisch- loos voortsnelde met groen lak van bui ten met grijs peau dc suède vau binnen weelderig bekleed. ,Ja misschien, mis schien' zei de mevrouw, ..gaat me man met den wagen naar bet stadion. „Maar je moet voorzichtig zijn hè met zoo'n kostelijk cn kostbaar bezit sloeg toch waarschijnlijk op de groen en grijze (Ingez. Med.) auto') Ik had toen nog niet in Amster dam door een automalbeur een paar splik- splinternieuwe kousen verspeeld en glimlachlle dus wijs en ironisch- Op de terugreis na ons bezoek aan „het ver stoorde mierennest waar de automieren als bezetenen sloven, flitsten en botsten, zou hel inzicht beter zijn geweest* Verder was er maar één onschuldige handels reiziger die intelligent opmerkte dat er in Drente zoo weinig boterbloemen groei den ja, moest de sombere hei nu ineens zujke buitensporigheden uithalen '- dan las 't heerschap dp sportcourant enoftn secuur en verdiept roerde in zijn pui lende portefeuille naar een dierbare toe gangskaart Holland—Uruguay, om als derde actie eenige monsters ongebrande koffie van het eene zakje in hel andere uit te gieten en slpol ten slotte de actieve oogen om te gaan droomen van slraf- corners en reuze keepers in topvorm). Verder zat daar stil als een ivoren beeldje ecu donker oogige non in zwart cn witte dracht, dc bïeeke handen gedo ken in de wijde mouwen, een zachte uit drukking op liet moederlijk gelaal; een liefdezuster waaraan onze kinderlijke ver beelding in vroeger jaren geloofde, een geheime charme uitstraljend uog versterkt door een melodieuze Limburgsche in tonatie en een slil-blijmoedig mecdeelen dat zij eeu kort geknipt kopje wel lijden mocht, de mevrouw voor Noordwijk be stemd was ill in het vreeselijk over gangsstadium van „ik will 'weer een knoelje". Dan, terwijl de dag zonniger werd. kwam de lichte 'stemming van eruit zijn. eu een heerlijk onbezorgd genieten van dp vroeg zomersche sfeer die koel heenwaarde over de weemoedige heivljak- len. waarin kristal heldere plassen den hemel blauw weerkaatsten, oiuhi'd door zilverige wolgraspluimen. hater dan de voornaam machtige rivier, zich strek kend in breede zwierige bochten, be varen door een donker-zcilig schip om zoomd door bloemige weiden, waarin roze geel wat en groen vervloeiden daar- lusschen de zwart cn wille koeien loom aandachtig grazend of breed rustend met ^niNDmDLADü VAN DE M!DDELDVncac=ME COVJISRANL^IIW mm Ij J HET WONDER .Moeder zal je zelf lekker instoppen, schat," zei juffrouw Boelofs. 't Is zoo koud buiten en dim/ is 't lekker oim vroeg in je bed te liggen". 'Lat vond Henk ook. Hij wou best naar bed, als moeder hemzelf bracht, maar 't kwam zelden voor. Moeder Boelofs had; een winkel, waar zeep, parfum en allerlei aanverwante artikelen verkocht werden In dien win kel hielp moeder zelf. Vadpr had een betrekking op een kantoor en hij Henk was alleen. Dat alleen-zijn had hem vaak veel verdriet gedaan Geen {speelkameraadje, geen preljc kon hem gemis van broertjes en zusjes vergoe den. Moeder vond het wel vaak ver drietig, maar zij kon er niets aan doen I Als zij tijd Iiadj, zorgde zij heel lief voor Henk, maar juist, alk 't zjjn bedtijdi, was en in t uurtje vóór bedtijd,, waar op Henk zich altijd verheugd,e, als vader zijn krantje zat te lezen en moeder rus tig naaide of breide4, dan ging de bel en moest moeder weer opstaan. „Dag juffrouw", zei moeder dan. „wat wenscht u?" „Een half dozijn veters, juffrouw." Moeder haalde de veters te voor schijn en babbelde intusschén met de klant. Henk dacht dan: - „Schiet toch op! Ik heb Moe nog haast niet gehad en over veters hoef je toch niet zoo te smoezen". Eindelijk zijn ze ingepakt. Henk blij. Maar mis, Ivoor! Moeder wil net naar dp deur gaan om baar klant uit te laten, of daar bedenkt deze, dat ze nog wat ver gelen heeft en zegt: „O, dat is waar ook' Heeft u hiervan nog een half el? Moeder neemt nu ecu staaltje satinet en gaat vergelijken. Vader kijkt op de klok en zegt: „Henk, 't wordt tijd„ vent." Henk zucht en scaat op Tegenspre ken geeft niets; dal weet hij vooruit en hij gaat alleen naar zijn kleine ka- taertje en naar bed. Vader stopt hein ook wel eens onder, maar niet zoo als Moeder, o nee! Maar vanavond bofte hij. Vanavond was er geen klant Nu kon hij moe veel vragen, van die dingen vragen, waarover je met moe alleen sprak. Geen klanten in d,en winkel vanavond; t was toch iets heerlijks, vond Henk Moeder knipte liet eleclrische licht aan in Henk's kamertje en ging op één der twee stoelen in 't aardig verlVekje zillen. Ze keek eens rond Gezellig was 't hier met die mooie platen aan den muur, echt leuk, zoon jongen had toch van alles: planken met boeken, speelgoed en allerlei knutselgeschiedenissen ,Zeg Mams, heb je wel eens een won der beleefd?" vroeg Henk op eens De jongens op school zeggen, er zijn geen wonderen meer. Alles kan bedacht eu gemaakt worden." Moeder dacht even na en antwoordde toen: „Ja zeker, vent, heb ik wel eens een wonder beleefd" „Hoe zoo dan?" vroeg Henk. „Alles er toch: radio en film en veel^ ,wat wij nog niet begrijpeu en zelfs voor groo te menschen moeilijk is." „Ja, mannet je .„maar kleed jc nu vlug uit, dan vertel ik je een verhaaltje. „Alstublief, mevrouwtje," zei Henk, maakte eeu buiging en schoof zijn roest kleurige trui over ziju hoofd. Moeder ging nu voort: „Vanavond zal ik je een verbaal ver tellen uit mijn eigen jeugd." „Alstublieft, schattige mammei ,„Nu, luisler dan maar. Je weet, we woonden in een groot dorp. Daar was een school, waar arm en rijk op ging. Vader was boer en vond, dat ik boeren werk moest (jjOen en ik leerde dat dan ook als jong meisje. Maar waarvan ik vertellen wilde, gc- beurae nog, toen ik op school was. Mocaer liet me 's morgens alleen gaan en 's avonds kwam iu ook weer alleen thuis. We aten en dronken ons brood en onze melk op school tussohen den mioihg, want het dorp was erg lang en de weg naar school heel ver Op een avond dat ik weer naar huis wou gaan en al bijna thuis was, hoorde ik een hond janken Ik ging natuurlijk kijken en^voud een hond met een be- zeeraen poot bij een pak kleeren zitten jannen. Vader w as er spoedig bij gehaald Hij waschte den pool met een beetje water af. verbond hem en zei: „Zoek dan, brave hond!" Dc hond rende nu weg en vader liep zoo hard mogelijk achter hem aan met d,e kleeren onder zijn arm Een liéel eind verder lag helgene, dat de hond Iwou aanwijzeneen groote tasch, die zwaar was en rammelde. Vader nam nu ook de tasch mee en zei tegen Harms, onzen knecht, dat hij moest uitkijken, of er niet iemand aankwam i Harms was sterk en durfde iedereen aan. Maar vader vond het een naar geval en wou maar, d,al we er niets mee te maken hadden Maar hij wilde er toch meer van weten. Hij keek eens 'in de tasch om te zien of deze ook een aanwijzing bevatte en vond op den achterkant een klein plaat je waarop stond: Abel Nieuwstijn, banklooper. Abel Nieuwstijn, banklooper' Va dep schrok geweldig, want Abel Nieuwstijn was moeders broer. Hij was in de stad in dienst bij eeu groote firma. Nu bekeeu Vader den houd dan ook eens goed, maar dien kende hij toch niet Zoodra vader thuis kwam, vertelde hij alles aan moeder en zij zei „Weet je wat?! Ga naar dén meester toe en laai hem telcfoneeren. Toen vader bij den meester kwam en de zaak vertelde telefoneerde de- j ze dadellijk voor hem naar de stad. Laar was een groote opschudding. Moe- ders broer was vermist met een bedrag van 90.000 gulden en ze dachten, dat hij dit had ontvreemd. Maar zoo was hel gelukkig niet. En nu komt het wonder waarvan ik vertellen wilde. Sommige menschen noemden het een toeval, maar ili vind het eeu wonder. Die hond was de hond van het kan toor en erg gehecht aan moeders broer, die liem 's Zondags vaak meenam. Deze was met het geld, dat hij in de buurt geïnd had en een nieuw pak kleeren voor vader naai' ons toe willen komen om vader te vragen hem even terug te rijden naar de stad Niet veto ver van ons huis was liij echter niet lekker geworden. Hij was eerst wat gaan zitten, daarna gaan liggen en in slaap gevallen Hij wist. dat de hond toch op zijn tasch met geld en liet pak klee ren paste. Deze is met alles gaan slepen, waar door de man, toen hij eindelijk wak ker, werd, tasch èn kleeren èn hond miste Radeloos is hij daarop naar do stad teruggeloopen luist was zijn vermissing aangegeven. Je kunt begrijpen, hoe blij allen waren, want wie weet. hoe alles afgeioopen zou zijn, als dc hond zicli niet be zeerd had I Zulke dingen noemt men een wonder, baasje, en een wonder onthoudt men heel lang. Mie menschen in het dorp hebben liet nog steeds over dit vreemde geval En nu vlug onc(er de wol'" Moeder knuffelt haar kereltje nog eens extra en stopt hem ondier In het nu donkere kamertje ligt ons haasje Iblij. dat moeder gelijk heeft: clat er wonderen zijn, waaraan je nog kunt gelooven. ook al ben je een groot mensch TRUUS SALOMONS. VAN ALLES WAT STRIKVRAAG. Op de tafel liggen drie dubbeltjes naast e lkaar. Hoe kun jc nu bet mid delste van die dubbeltjes (No, 2 dus) uit liet midden verwijderen, zonder het aan te raken? uaSnij noppini jöi[ ui J091U joiu sjouiury g jo-yj jjfijq jotucui oxp do (uaS8oi oi t io_S[ ïsncu uo uoiuon oj do g oyj jo) uojlSai oi g loy^ isruu no uaniou o] do i oyj SrpnoAUoo joo<j DE KAARTEN OPNOEMEN ZONDER ZE TE ZIEN. Neem vóór je op de tafel een liioedi en stort daar boven op wat water. Het plasje moet ongeveer zoo groot als een gulden zijn Ga daarna met de ellebogen op de tafel èn dp armen op den rand van den hoed liggen, zoodat niemand van liet gezelschap liet water zien kan. Verzoek nu iemand^ de kaarten goed te schudden, neem ze in handen en zet een kaars recht vóór je. Wanneeir je dc kaarten d^n bonen den hoed jclicliit bij je lioofd. in de linkerhand houdt, zal élke kaart in den droppel water weerkaatst worden, even als in een spiegel Je kunt dp kaarten dan heel gemakkelijk, zonder ze gezien te te hebben, één voor één opnoemen. Het spreekt vanzelf, dat je dit kunstje niet zonder kaars kunt uitvoeren.

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1928 | | pagina 5