t Idiorpbe toni FEDILUrOI. 4 BIJVOEGSEL I VAN DE VAN Dinsdag 24 Jan. 1928 No. 20 WALCHEREN EN HET IIOOGE WATER. Dat ook Walcheren weer in liooge mate den last ondervindt van den ab normaal hoogen waterstand), zal zeker bijna ieder reeds weten. Men behoeft maar een dier wegen van ons eiland even langs te gaan pin te zien, dlat er heel wat plasjes en plassen zijn. Dit is reeds het geval als men Middelburg maar even verlaten beeft, langs 't Zand! of langs Seis-, Noord)- of Veerschen weg. Men kijke maar eens op d,e stadsweide aan den Koudekerkschen weg, of achter Nieuw jdid|delburg; of van uit de elec- trische tram, en op tal van andpre plaat sen. De hooge winterstand) in de vesten en in do watergangen, sprinken en sloo- ten, wijst ook op iets abnormaals. Wisten wij djus wel dat het in de nog lager liggende gedeelten van ons eiland nog erger moest zijn, wij hadjden nog geen gelegenlieid( gehad dat zelf te con- stateereu. Toen dan ook een dezer dagen ons de gelegenheid werd .geboden een dier, zoo al niet het allerergste, dpn toch wel erg dpor hel water geteisterde gedeelten van den Polder Walcheren te bezoeken, hebben wij daarvan gaarne gebruik ge maakt. Het eerste doel van den ons aan geboden autotocht was de hofstede van den 'heer Lampert onder B i g g e k e r k e, welke hofstede ligt tussclien Koudekerke en dp ltom van eerstgenoemde gemeente aan d.en straatweg. De heer Lampert was zoo vriendelijk oozen gastheer en ons zelf met den open wagen dien men op een der beide foto's ziet, naar eenige zijner in den Kraaiens- hoek liggende weiden te vervoeren. Eerst ging het hobbelend! over een landiweg, maar na een paar perceelen bouwland te zijn gepasseerd, die reeds door veel water in de voren aan den hoogen waterstand! herinnerden, stapte dje rustige viervoeter, die ons viertal dte zoon van den heer Lampert hajd "de teugels .ter hand genomen voorttrek, het water in. Het ging dspor een wijden plas, die doet denken aan een der kleine Eriesehe meeren, met dieze uitzondering, dat men hier en daar een klein eilandje boven water ziet staan of een paar sta ken dp plaats van een damliek aanwijzen, en hier en d&ar slootriet waarschuwt, dat men daar op gevaarlijk terrein zou zijn. D,ank zij onze uitstekendje j»idsen, bleven wij op terrein, waar in normalen zomer de koeien en paarden grazen en waar het hooi woixl.1 gesneden voor het wintervoedsel. Of het er diep was? Wij meenen, dat ons plaatje met Tten wagen erop, dit reeds duidelijk aanwijst, en dat onze le zers er nog meer van overriuigd zullen worden, als wij melden, dat wij op som mige plaatsen 60 c.M. water peilden. ©p een weide gelegen naast die, wel ke op de kieken voor komt, ging de wa gen nog dieper onder en zelfs kwjjm het water een oogenblik er van achter in den wagen. Dit was op de weide, die nu reedis se dert Juli eigenlijk niet meer droog is ge weest. Toen de hevige regen van den zom©r' dit laagste deel uit dezen hoek had ondergezel; was de weide voor dieren niet meer te gebruiken. Zij bleef onder staan en er kon sleehts op een zéér klein deel gehooid worden. Hét hooi van bijna MARTIN's VERJONGINGSKUUR Door RAFAEL SABATINI. Uit het Engelsch door C. M. G. d. Wl- 54). Al die. dingen viogen haar door het hoofd, zij zocht overal de een öf andere foul die misschien begaan was en die duidelijk in 't peg viei!, een onrechtvaar digheid die zij den Sénéchal' als ver klaring kon opgeven van haar haat. Maar zij kon nergens iets vinden. Haar haat had geen tastbaren grond, zij "kon geen Verklaring daarvan onder woorden bren gen. Tressans stem deed haar uit haar gepeins ontwaken. „"Heb u geen plan opgemaakt, mada me?" vroeg hij. „Hel zou zeker dwaasheid zijn nu te trachten den markies weerstand te bie den." „Den Markies? O ja, Florimond." Zij kwam wat uit de halve duisternis waarin haar groote stoel haar hulde en liet hel kaarslicht en het vlammend licht van het vuur ten volle vallen op de smette- looze schoonheid van haar volmaakt ge vormd gelaat. Zij had/ een kleur, een kleur van strijdlust en was op het punt den Sénéchal mee te dpelen dat zoo lang één steen van Oondillac nog op den an dere stond,, zoolang ze nog kon ademha heel de weide is in het water verrot.' Hel complex wéiden waarover of beter gezegd de aaneensluitende meeren waardoor wij onzen tocht maakten, ligt ten Zuid-Oosten van den molen vanBig- gekerke. De tweede kiek, genomen van uit ons voertuig, geeft een blik op een klein deel van de wijde waterplas, met molen en dorp achter ons; en wordt omsloten aan den gezichtseinder door hooger gele gen wegen; terwijl de hofstede, die men ziet, die is van den heer J. W. ReijnierseJ We hebben door de beschrijving van dezen tocht en door opneming der foto's nog eens willen vastleggen dat op Wal cheren de overlast van het water dezen winter weer zéér groot is. We hebben onlangs nog herinnerd dat do hooge zo- merstand van het water door den bui- tengewonen regenval van dezen zomer, in de herfstmaanden betrekkelijk snel weer was verdwenen; maar dat de onC- zaglijke regen en sneeuw van de Kerstda gen van ons eiland weer voor een groot deel een moeras maakte. We zullen daar ook al weer niet te veel van zeggen, want in het gister door ons vermelde maandoverzicht van het Kon. Ned. Meteor. Instituut heeft men kunnen lezen, dat verscheidene provin cie in ons land in December beneden het gemiddelde van dpn regenval in De^ cember bleven, maar dat de provincie iZeeland 35 pet. boven nor aal was. Er is dus reden om te spreken van een buitengewonen toestand. Maar die toestand doet djank ook d te sterker voelen dat Walcheren véél meer tijd noodig heeft om dat vele wa ter kwijt te raken dan andere streken van onze provincie, die óók veel regen en sneeuw hebben gehad ,maar die over een gemaal beschikken. Er is de laatste weken regelmatig „ge trokken" door de tij-siuizen te Vlissingen en le Veere. Maar bij sterkeu wind op de kust is die natuurlijke afvoer naar zee be perkt. Het is nu drie weken geleden dal de dooi begon, maar van vermindering van den waterstand is niet veel te bemer ken. Althans niet op de laagste gedeelte en in de vest om Middelburg. Want vaa de hoogere gedeelte in het Noorden stroomt steeds water toe. Wie hebben niet dadelijk alarm geroe pen over het hooge water. Daar blijft men altijd aan bloot staan, wanneer het enkele dagen zoo ontzaglijk regent en sneeuwt als nu 't geval geweest is. Maar dat nu, drie weken later, de waterstand nog niet is vermindert, dat is wél een •zeer ernstige zaak. En nu we dus weer te doen hebben len zij zich niet zou overgeven. Maar zij hield zich in. Het kon toch wezen dat zij ten slotte zulk een plan opgaf. Tres san was zoo leelijk als een paddp, de meest ongerijmde, de bespotlelijkste brui degom die ooit een vrouw naar bet al taar kon leiden. Maar het gerucht luidde dat hij rijk was, en als laatste redjmid- del, ter wille van zijn bezittingen zou z^j het misschien van zelf gedaan kunnen krijgen zijn in 't oog loopende tekortko mingen over 't hoofd le zien. „Ik heb nog geen besluit genomen", zei ze met droevige stem. Ik ha/dj ver wachtingen gekoesterd omtrent Marius, die Marius direigt te beschamen. Ik denk dat ik zoo verstandig moet wezen mij te onderwerpen aan het armoedig leven dat mij wacht in mijn huisje in Touraine". Nu begreep de Sénéchal dlat de tijd gekomen was. De gelegenheid dje hij zoo lang te vergeefs had gezocht, werd) hem voor de voeten geworpen. Iu djen geest zegende hij Florimond die op zulk een gelukkig oogenblik was thuis geko men. Zijn stem trilde van belachelijke ont voering, zijn kleine dikke vingers trilden toen hij ze naar haar uitstak met een theatraal smeekend gebaar. „Ge behoefl nooit over armoede le denken, madjame voordal ge mij hebt afgewezen" zei hij smeekend. „Zeg dat ge wilt en ge zult heerscheres van Tres san wezen. Alles wat ik bezit is slechts een povere versiering voor een schoon mét een blijkbaar langdurige periode van hoog water, dringt zich van zelf de vraag o|T dient niet eindelijk ook Walcheren een bemaling te hebben ten einde zoo spoedig mogelijk het water kwijl le raken 9 Die zaak is verscheidene jaren blijven rusten. Toen een jaar of veertien geleden ook eenige natte winters Tiet vraagstuk naar voren brachten, heeft o.a. de toen malige ingenieur van den polder, de heer van Gelderen ,een plan ontworpen, met een gemaal aan het Kanaal bij Middel burg. Daar is toen een ander denkbeeld tegenovergesteld, en in den strijd daar over kwam men ten slotte lol hel in roepen van het oordeel van een commis sie van deskundigen van elders. Die had weer een ander idee, al. een gemaal bij Zoutèlande, wal echter bij velen weer géén instemming vond. Strijdensmoe heeft men toen de zaak voorloopig laten rusten! Alleen is in 't vorig jaar besloten om althans, voor een plaatselijke verbetering, den watertoevoer naar de sluis te Vlis singen te vergrooten door verbreeding van de sprink van Koudekerke naar Vlissingen. Maar natuurlijk beteekent dit middel niets tegenover den grooten wa teroverlast van nu. En het plan om dit werk in de eerstkomende maanden uit te voeren, zal ook wel belemmerd wor den door den hoogen waterstand. Zoo staan de zaken. Moge de ervaring van dit jaar, eerst in een natten zomer en toen door enkel© dagen overmatigen neerslag in den win ter, ertoe leiden dat opnieuw het groote plan van de bemaling van Walcheren ter hand worde genomen' Is het nog noodig aan te toonen, dat er groote verliezen gepaard gaan aan het lang onder water staan van bouw land, maar ook van weiland? We hebben onlangs aangehaald wat St. daarover in het Landbouwblad schreef. In datzelf de orgaan heeft ook „Weiboer" zijn aan dacht daaraan gewijd. We hebben hel vertrouwen, dat steeds meerderen, ook onder de landbouwers, van wie vroeger velen tegen de kosten opzagen, erkennen, dat er onmiddellijk „geld' verdiend wordt met een snél verwijderen van het water dat er te veel is. Die snelle verwijdering is o. i. de hocfazaak. De kans op zulk een plotse- lingen, reusachtige hoeveelheid neerslag als we nu gehad hebben, blijft natuurlijk altijd bestaan. En men stelle zich ook niet voor, dat met bemaling ook de aller laagste stukken ineens tuinbouwland wor den. Maar van een snelle verwijdering van wat er te veel is, zullen allen pro fiteered dpn de kwartetten, gevormd uit muzikan ten van een en dezelfde vereeniging, werd verworpen met 16 tegen 6 stemmen en 1 blanco. Verder wierd besloten de muziekstuk ken voor den Bonds_pianist, welke functie werd aangenomen door den heer O Schijve te Ooslburg, in le zenden vóór 1 Maart 1928 en een tweetal partijen voor de jury vóór 5 Februari a s. Hel voorstel van het bestuur, den Bondbpiunisl een gelijk honorarium toe te kennen als der juryleden, werd zonder hoofdelijke stemming aangenomen. Besloten werd, nog geen crilisch ver slag te doen verschijnen, doch de jury- te verzoeken op de puntenlijslen korte aanteekeningen aan te brengen, de alge- meene organisatie over te laten aan de Harmonie te Oostburg en le gelegencrtijd! het reglement te wijzigen in verband met kwartetten enz Ten slotte werd medegedeeld, dpt aan iederen solist zoowel voor zichzelf dan wel als deelnemer in een kwartet, enz een diploma zal wordeu uitgereikt, met een punteniijst en dht als extra prijzen beschikbaar zijn dje zilveren wisselbeker van den heer P. Erasmus, burgemeester van Oostburg (thans in het bezit van den heer M van Noppen te Oostburg, en een zilveren medaille van deu heer P de Hullu, secretaris der gemeente Ooslburg Ten slotte zij medegedeeld, dat (terwijl door de jury en den secretaris, tie laat ste werkzaamheden van den Bondsdag verricht word-en) de Harmonie le Oost- burg het programma zal sluiten met een paar concertnummers. KUNST EN WETENSCHAPPEN, Solistenconcours. In een te Oostburg gehouden ver gad,ering van solisten uit den Bond van Muziekvereenigingen in Westelijk Z.Vlaan deren,, welke geleid werd, wegens afwe zigheid van den voorzitter, den heer I. A. d(e Brauwer, door den secretaris, den heer M. A Aalbreglse, weVth. medege deeld, dat deze vergadering te Oostburg werd; gehouden, wegens de slechte tram- verbinding op Zondag en deze gemeente daarom meer centrum is dan Schoondij- kc. Medegedeeld werd verdler, dat uit het gehouden referendum Is gebleken, dat kwartetten enz. ook gevormd; mogen wor den door muzikanten uit verschillende vereenigingen, mits natuurlijk lid) van den boud, zijnde en dal aan liet concours wqrdt deelgenomen door 24 solisten, een d,uo-saxoplioncs uit Sclioondijke en één uil Oostburg, een kwartet uit ZuidKande, Ooslburg en IJzendijke en een seplerl uit Oostburg Besloten werd vervolgens het concours te houden te Oostburg, in hel Beursge bouw, op Zond|ag 18 Maart a s. Het vporslel van Aardenburg om de kwartelten, die gevormd worden door muzikanten van verschillende korpsen te beoordpelen in een hoogere afdeeling, KERKNIEUWS. D r J. II. Gunning J Hz. 70 jaar Bovengenoemde predikant, thans in rust, maar d.oor velen in de omgeving welbekend) door zijn verblijf te Seroos- kerke, en bovendien als redacteur van „Pniël" heeft gisteren te Bilthoven onder zeer vele blijken van belangstelling zijn 70slen verjaardag gevierd De jarige kreeg o.a. de inededeeling, dat de Konin gin d,en 70-jarigen Evangeliedienaar be- benoemd heeft tot officier in de Orde van Oranje Nassau. Namens den commandant van het hoofdkwartier van het Leger des Heils kwam luitenant kolonel Brouwer en Bri gadier Govaers hem gelukwenschen. Ds ,J. Riemens uit Leidpn, vergezeld van den heer Groen uit Leiden, de uit gever van „Pniël", hebben aangeboden een in zwart Ieder gebonden album met liet opschrift „Uit dankbaarheid 1858 23 Januari 1928", waarin nagenoeg 1000 lezers hadflen geschreven wat „Pniël" in den loop der jaren voor hen is geweest. HANDEL, NIJVERHEID EN V1SSCHER1J. Zondpg j.l.fhield de E. K Verbruiks- vereeniging „St Eloy" te Oostburg haar jaarvergadering, welke in verband met het slechte weer toch nog tamelijk bezocht was. Uit dp winst- en verlies rekening bleek, dat 1927 minder vrucht- i baar was djan het voorgaande jaar. j Besloten werd; eenige goederen, ter ge zamenlijke waarde van f 1000, waarvan in de laalstef 2 jaar niets van beteekenis is verkocht, te verkoopen aan sterk ver- minderde prijzen, te bepalen door 2 be stuursleden. Voor deze verminderde prij- zen komen de eerste 14 dagen na deze vergadering alleen de leden aandeelhou ders in aanmerking. Bedrijfsleider en boekhoudster werden voor één jaar herbenoemd, op het sala ris, vastgesteld in de jaarvergadering '27. o Werkloosheid. Bij de districts-arbeidsbeurs stonden Zaterdag als werkloos ingeschreven 2 ty pografen, 13 grondwerkers, 1 loodgieter, 20 opperlieden, 31 schilders, 3 steenhou wers, 29 timmerl., 2 behangers, 1 gra- heid als dje uwe en ik zou het u; nipt durven aanbieden, ware het niet, dat ik behalve mijn bezittingen, het trouwste hart uit geheel Frankrijk' kan schenken. Markiezin Oiotilde, ik werp mij nede rig aan uw voelen. Doe me,t mij wat ge wilt. Ik'heb u lief." Door een krachtdadige poging onder drukte zij haar afkeer van hem -- een afkeer die honderd maal erger werd toen zij hem aanschouwde nu djoor zijn ver liefdheid, veranderd in een satyr en zij1 hoorde zijn djvvaze praatjes aan Als markiezin van Oondillac kwetste het haar gevoel van trots naar hem te luisteren en hem niet met de zweep ge slagen te hebben voor zijn stoutmoedig heid; als vrouw beleedïgde het haar. Toch overwon zij èn de markiezin èn de vrouw. Zij zou jhem geen antwoord geven, dat kon zij niet, zij was op het punt van flauw vallen,, van minachting alleen toch moest zij hem hoop geven tegen den tijd d-at al het andere misschien mislukte, zij moest de bittere pil inslikken, die 'hij haar voorhield. Zij moest met dp wol ven meehuilen. Zij dwong -haar slem tot een toon van zachte droefheid!; zij zette een masker van smart op haar onbeschaamde ge zicht. f„Mijnheer, mjjnheer", zei ze zuchtend en zoo ver overwon zij haar hevigen af keer voor een oogenblik ten minste, dat zij zijn hand even liefkoozent) aanraakte, „u moet niet zoo spreken tol een we-1 duwe, dje pas zes maanden geleden haar man verloren heeft, ik mag niet naar u luisteren." Zijn handen en ook' zijn stem trilden nog meer dan te voren; maar hel was niet langer uit vrees voor een afwijzing; zij beefden nu alleen van hoop, dje .hij opvatte uit haar woorden. Zij was zoo schooi}, zoo onvergelijkelijk schoon, zoo edel, zoo fier en hij zoo- uiterst onwaar dig, zoodat niets dan haar ongelukkige toestand hem moed! gegeven had zijn voorstel te durven dben. En zij antwoord de hem op die wjjze! ,.U geeft mij hoop, markiezin? Als ik later terug kom P" Zij zuchtte eu haar gezicht dat nu weer goed in 't licht kwam, kadi een droevig vragend!© uitdrukking. „Als ik dacht dat wat u gezegd heeft, alleen uit medelijden voortkwam, omdat u bang is dat mijn omstandigheden mij «pijnlijk kunnen wezen, dan zou ik u geen hoop kunnen geven Ik lieb mijn gevoel van trots, mijn vriend. Maar in dien u hetgeen u j*ezegd[ heeft, ook tot mij had kunnen zeggen indien ik mees teres was gebleven te Oondillac. dhn moogt ge uw aanzoek herhalen, in een üjd dat ik naar uw "woorden kan luis teren." i Zijn vreugd zwol en vloeide over in hem zooals een rivier bij plotseling op komenden vloed buiten haar oevers kau treden, t, Hij boog zich voorover, greep haar hand en bracht dje aan zijn lippen. „Clotilde", riep hij met gedempte stem; toen ging de deur open en Marius trad de langwerpige kamer in. Bij het geluid van dl? opengaande deur deed. de Sénéchal zijn 'best om op te staan. Zelfs zeer jonge mensclien dragen zorg niet aldus overvallen te worden, hoeveel te meer een man die dfe eerste jeugd is gepasseerdj? Hij stond met moeite op met des te meer moeite dbor de pogingen dje hij deed om nog vlug te lijken in de oogen van zijn geUefdie Op den indringer wierp hij een blik uit een vuurrood, woedend gezicht, glim mend van transpiratie vau neus en voor hoofd. Bij het aanschouwen van Marius die bleef staan met een leelijkeo, woe denden blik op hel tweetal, stieri de gloed plotseling weg uit zijn oogen. „Zoo, waarde Marius," zei hij op een toon en met een gezicht of hij volkomen op zijn gemak was. Maar de jonge fmau had) .geen blik voor hem over, bij vestigde de oogen onder zoekend op zijn moeder. Zij was ook op gestaan; hij was juist bijtijds gekomen, hoe 'Verschrikt zij ook was bij zijn komst. Er was een blos, alsof zij zich schuldig voelde pp haar wangen, maar toch ont moette zij onverschrokken den blik van haar zoon. (Wordt vervolgd.) I

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1928 | | pagina 5