CORNs HENNING
ATELIERS VOOR MODERNE FOTOGRAFIE
S$ar/iige iMinderopnamen. 'Mooie TSruidófcto
éJpeeiafe pnjjen voor troepen en Tfereenipingen,
Wapeiij'As oCerai ie ontêieden.
FEUILLETON.
No. 9»
Zaterdag 16 April \®Ê7
170' Jaargang
MIDDELBUR6SCHE COURANT
Dit nummer bestaat uit Twee bladen.
EERSTE BLAD.
MAANDAG, 2DE PAASCHRAG, VER
SCHIJNT I)E MIDDELBURGSCHE COU
RANT NIET.
Daar wij Dinsdag den 3en Paasch-
dag, vroeger ter perse hopen te gaan,
zullen advertenties niet later dan half
elf v.m. kunnen worden opgenomen.
Abonnementsprijs per kwartaal
op de buitenwegen om Middelburg,
en voor de andere gemeenten per post
f 2.50
voor Middelburg en agentschap Vlis-
singen f 2.30
weekabonnementen in Middelburg 18
cent per week.
Advertentiên worden berekend
per regel plaatsruimte, met inbegrip van
omranding.
Gewone advertentiên: 30 ct.
per regel.
Ingezonden Mededeelingen:
50 cent per regel.
Bij abonnement voor beide veel lager.
Familieberichten en dankbetuigingen
van 1—7 regels f2.10, elke regel meer
30 cenl.
Kleine advertentiên niet groo-
ter dan vijf regels druks en waarbij is
aangegeven, dat zij in deze rubriek moe
ten geplaatst worden, 85 cent bij voor
uitbetaling. p
Advertentiên onder brieven of bevra
gen bureau dezer courant 10 cent extra.
Bewijsnummer 5 cent per stuk.
Advertentiên moeten, willen ze nog in
ons blad van dienzelfden dag worden
opgenomen, uiterlijk 12 UUR en des
fc/vfERDAGS uiterlijk HALF ELF aan I
ons Bureau bezorgd zyn.
Postcheque- en öironummer 13255.
SS MN EN LA®.
HAAG3CHE BRIEVEN.
(Nadruk verboden).
Den Haag heeft twee landgoederen
aangekocht voor volkshuisvesting en
stadsuitbreiding, de landgoederen Ocken-
burg en Meer en Bosch. Ze liggen beiden
in Loosduinen en het lijkt iemand, die
buiten deze politieke beslommeringen
van de gemeente staat, wat voorbarig,
want ze zijn nog ver uit de buurt. Maar
wie Den Haag heeft zien wassen en nog
ziet groeien, en zich er dan over ver
wondert hoe snel dat gaat, in duinstre
ken waar hij in tijden niet geweest is
zooals in Waalsdorp plotseling een
groote nieuwe stadswijk ontdekt, de Laan
van Meerdervoort ziet aangroeien als een
lintworm, en bij een bezoek aan Marlot
een gloednieuw groot villapark ontdekt,
die zal moeten 'inzien, dat zulk een aan
koop zoo erg vooroarig ni"* Is. Den
Haag ls steeds op zijn noede geweest,
staat vooraan op het gebied van stadsuit
breiding.
Het zijn twee oude en zeer typische
landgoederen, die er nu zijn aangekocht.
Den natuurliefhebber zal het aan het
hart gaan. dat ze verdwijnen Meer en
Bosch ligt heel dicht bij Lóosduinen en
Dij Kijkduin, <ïe nieuwe, zich snel ont
wikkelende badplaats, waar niet alleen
in het hotel, maar ook in de grappige
villaatjes van het nieuw villapark jaar
lijks heel wat badgasten komen, die er
werkelijke rust zoeken. Voor allen die
belang in hel landgoed stellen is het
opengesteld voor een kleine vergoeding,
doen zelden vindt men er wandelaars,
of 't moest een enkele natuurkundige
wezen met een plantentrommel. Maar
het is er zeldzaam aardig als een natuur-
monumentje. De cultuur is er niet door
gedrongen liet is er wilder en ongel-ep-
ter dan op de Veluwe, waar de bosch
bouwkundigen aan net werk zijn ge
weest- en den boschbouw in praktijk
hebben gebracht, waar ge vaak prulle-
manden vindt en overal bordjes om
tegen brandgevaar te waarschuwen, waar
het afgevallen blad wordt gebruikt voor
mest, boomen stelselmatig worden aan
geplant en gerooid.
Hier riekt het nog naar bosch. Hier
is in jaren misschien niet gekapt of
gehakt. De wilde hyacinthen groeien er
bij duizenden, hcele velden van die
paarsblauwe bloemen van de propperige
geurenae cn voor vazen onbruikbare
bloemen, die meestal verminkt worden
voor bloemwerken.
Er groeit en woekert van alles en
de vogels hebben er de volle vrijheid
om te nestelen. Een prachtige vijver,
als een ven uit Brabant, ligt midden in
dat boschje, dat afgelegen van den weg
in de weilanden ligt. Een plas met hoog
riet, waar nog lal van zeldzame water
vogels huizen, en rondzwemmen met
hun talrijk kroost.
De boerderij dicht bij den ingang,
waar de opzichter woont, is er het
eenige verschijnsel van menschelijk be
staan en daar is het druk van kippen
en andere vogels, maar ïïit verstoort
er den vrede toch niet. Men waant er
zien hgcl ver van de stad en het is een
melancholische gedachte dat hier wel
dra Den Haag met zijn kleine nette wo
ninkjes zal doordringen. Hoe dat gaan
zal weet niemand en men mag nog
hopen, dal de gemeente respect zal heb
ben voor dit stukje, waar de vogels, die
overal vcroreven worden door de ont-
bosschïng, er van sparen zaf wat mo
gelijk is, dat de wilde hyaeinlhen niet
door bloemetjes van de gemeentekwee-
lcerij zullen worden vervangen en de
koeten en wilde eenden niet dooi; tamme
eenden of deftige zwanen.
OckeDburg is groolcr cn uilgestrekler.
Het is in hel bezit van een Hnagsche
combineie, die waarschijnlijk gespecu
leerd neefl op dezen aankoop Maar
de menschen die daar wonen hebben
locb ook hun respect voor het land
goed bewezen. Er wonen natuurkenners
en iu mocht er eens rondloopcn met
een bioloog, die cr zijn woning heeft
en wonderen van de natuur loonde,
die ine theoretisch verhaalde over den
vogelstand en welke vrienden hier nog
huizen. Er is bosch. heide en weiland,
de fazant broedt er evengoed als de
kievit. Op dc landgoedeven zijn die bloe
men, die er het best groeien, in ccre
gehouden. In het voorjaar is het ook
daar een weelde van wilde hyaeinlhen,
maai- ook van lelietjes van "daelen in
groolcn overvloed en vooral in het na
jaar is het er prachtig, door de tallooze
elige scneulen van vingerhoedskruid,
planten van meer dan anderhalve me
ter hoogte in rijen langs de paden en in
groote bosschen lusschen het hout. Men
e.r de natuur een weinig te hulp geko
men. Voor het publiek is Ockenburg
MIDDELBURG
Markt C m
VLISSINGEN
Badhuisstraat 63
(Ingez. Med
Stormachtigs hoogten.
Naar het Engelsch van EMILY BRONTE.
Door W. A. Q. VAN STItlEN.
79)
„Een of twee, Ellen, om terwüle van
Linton te bewaren 1"
Ik maakte den zakdoek los en begon
ze u it een hoek te laten vallen en de
vlam warrelde den schoorsteen in,
„Ik wil er een houden, jou wreed mis
punt!" gilde zij, terwijl ze haar hand snel
in het vuur stak, en eenige halfverteerde
fragmenten te voorschijn haalde, ten
koste van haar vingers.
„Heel goed en ki wil er eenige
houden om aan papa te laten zien?" ant
woordde ik, terwijl ikj de rest in den
bun,del terugschudde, en mij opnieuw
naar de deur keerde.
Zij liet haar geblakerde stukjken in de
vlammen vallen cn dreef mij aan het
offer te voltooien. Het was geschied, ik
ratelde d e asch' op en begroef ze on
der een handvol kolen ,en zij trok zich
stom en met een gevoel van uiterste
verongelijking naar haar eigen kamer
terug. Ik ging naar beneden om mijn
meester te vertellen dat de plotselinge
ongesteldheid van de jonge meesteres
bijna voorbij was, maar dat ik het voor
haar het best oordeelde om nog een
poosje te gaan liggen.
i
niet toegankelijk zóoals Meer en Bosch.
Den Haag kent het dus in het geheel
I niet, zelfs niet die intimi, die weinigen,
j die van onze^ omgeving en zijn naluur-
I schoon een studie hebben gemaakt.
Beide landgoederen zijn van groot bc-
belang voor den vogelstand. Gelukkig
heeft Den Haag daar een goed oog voor,
heeft men studie gemaakt, worden er
voor de vogels boschjèss gespaard eu
zijn er öfficicele boekjes zelfs over onze
ITaagsche vogels geschreven, om de
menschen op te wekken tot belang
stelling.
Hoe noodig die zijn blijkt in dezen
voorjaarstij d. Zoo ligt het vogel lew ar-
Lier hij de bosclijes van Pool en dat
is de slaapplaats van de spreeuwen voor
een gebied, uren in den omtrek. Tegen
den avond komen de zwermen daar te
zamen; als wolken die snel door de
lucht drijven, trekken ze er heen, bij
duizenden en duizenden. Ze zetten zich
op de daken, dik er dan zwart van
zijn, spelen een onbegrijpelijk spel, vlie
gen in troepen in eens op en strijken
neer op een ander dak, zitten in dichte
rijen op telefoondraden cn kwetteren
en dartelen met een vroolijkheid, die
haast aanstekelijk is.
Tol de avond valt en ze allemaal
ter ruste gaan in dat kleine gespaarde
stukje bosch bij het groote villapark.
j M al er huist in de beide pas a.inge-
jkochte landgoederen aan vogels en.die-l
ren en wat er groeit aan bloemen, is
[echter alles van groofere beteekenis dan
wat men lot dusverre Jieel 1 kunnen be
sparen op de terreinen die in exploi-
j lali<> genomen zijn.
Want men moge doen wat men wil
cn wat men met het in stand houden
van bijv Meiendal heeft gedaan, is zeer
toe te juichen en het boschje in de
duinen achter Waalsdorp is een pracli-
tig natuurbezit voor onze sTad het
groote gevaar ligt hierin, dat door den
aankoop der gemeente en door al wat
er verder over is te doé», de aandacht
1 gevestigd wordt- van het groote publiek
i op zulke terreinen, die voor dien de
aandacht niet waard achtte. En als cr
dan dc motoren gaan knallen en de jon-
ge razende Rolands met hun motor-
engelen bezoeken komen brengen, als
I geheelonthoudersclubs er gaan pic-nic-
1 ken cn liederen legen den drank gaan
t galmen of andere propaganda-vereenj-
j gingen er Zondags feesten gaan vieren,
krijgt menige vogel het er benauwd, moet
menig mooi blocscmboompje het ontgel-
den, al is de controle op hel vernielen
van planleu en bloemen nog zoo streng
en is er, ondanks alle goedwilligheid
Zij wilde niet dineeren ,maar ze ver
scheen weer bij de thee, bleek en rood
om d e oogen en uitwendig wonderlijk
onderworpen.
Den volgenden morgen beantwoordde
ik. den brief door een stukje papier,
waarop ik schreef' „Jongenheer Hcalh-
cliff wordt verzocht geen briefjes meer
aan juffrouw Linton Ie sturen, daar zij
niet wil ontvangen". En voortaan
kwam de kleine jongen met leege zak-
leen.
HOOFDSTUK XXII.
De zomer nam een einde en de eerste
herfst. We waren St Michiel (29 Septem
ber) voorbij, maar de oogst was dit jaar
laai en op eenige van onze velden stond
nog altijd een gedeelte van den oogst.
Mr. Linton en zijn dochter plachten
zich herhaaldelijk lusschen de maaiers
te begeven bij het vervoer van de laatste
schoven bleven zij lol donker, en daar
de a vond toevallig kil en vochtig was,
kreeg mijn meester een leelijkc verkoud
heid. die zich hardnekkig op zijn lon
gen vast zetteen hem den geheelen
winter binnenshuis hield, nagenoeg zon
der onderbreking.
Arme Cathy, zoo hardhandig uit haar
kleine roman wakker geschrikt, was
sinds hel gemis daarvan aanmerkelijk
droever en stiller geweest, cn haar va
der drong er op aan dat ze minder
las en meer beweging nam. Ze had niet
langer zijn gezelschap; ik achtte het
mijn plicht om het gemis daarvan zoo
veel mogelijk door het mijne aan te vul- glurend, zien dat ze een hand ophief
len; een ontoereikende aanvulling, (want
ik kon maar twee of drie uur missen uit
mijn talrijke dagelijkgclie bezigheden, om
haar voetstappen le volgen, en dan was
mijn gezelschap blijkbaar minder ge-
wenscht dan het zijue
Op een achtermiddag in October of
en iets van haar wangen afveegde
lk keek rond naar een middel om
haar gedachten af te leiden. Aan een
kant van den weg rees een steile," ruwe
hoogte -op, waar hazelaars en krom ge
groeide eiken, met hun wortels half
bloot, zich onzeker vast hielden
van hot stadsbestuur toch allijd een
grool verlies, terwijl natuurlijk hel bou
wen van huizen op die terreinen cr ook
neel wat diercnrnsl verstoort. - T.
VOOR DE HUISVROUWEN.
Lcnfckuni-.
Nu moeten wc rechter gaan loopen
En dragen een nieuwe japon
Een vrooüjk-roode. die glanst in de 7011,
O heerlijk, wat kleurigs te koopen.
Weg winterséhi' jurk en bonte jas
Je maken me suf en bestoven.
De grauwheid, we zijn ze le bovenr
Kern. loop nu met veerlichten pas.
De leehjkc winkels zijn aardig.
Dc straten vol lenlegeglans.
Een orgel noodigl ten dans'.
Helaas, we zijn deftig en waardig.
Maar de geest tiereliert
En dc fantasie zwiert!
Neen. dit is geen hooge poëzie, alleen
maar een impulsieve uiting een vcirsje,
zooals de vroolijke musch in de dakgoot
ook zou kunnen maken, als hij maar wist
hoe met pen en inkt om te gaan Als
er ooit in een menschelijk brein 'n mu-
in het begin van November een fris- j grond was voor de laatste te los; en
scbe nattige achtermiddag, waarbij de i sterke winden hadden sommige bijna
graszoden en de paden ritselden van I horizontaal geblazen, In den zomer had
ochlige, verwelkte bladeren en de kou- i Miss Calharina cr haar vreugde in om
de blauwe lucht half verborgen was langs hun stam op klimmen en in de
door wolken donkergrijze regen wol- takken le zltlen cn twintig voet boven
leen, die snel van liet westen kjvaraeu den grond le schommelen en ik die
opzeilen en overvloedigen regen voor- j vermaalt schepte in baar vlugheid en
spelden verzocht ik mijn jonge haar licht, kinderlijk, hart, oordeelde
meesteres om haar wandeling op le liet tocli gewenschl haar iedoren keer
geven, omdat ik zeker wa's van sïorl- i dal ik haar óp zulk, een verhevenheid
buien. Zij weigerde en ik deed onwillig onldekle, een standje te makien, maar
-een mantel aan en nam mijn paraplu om 1 zoo dal ze wist dal hel niet noodzakelijk,
haar op een wandeling tot achter in het j was om naar beneden le komen Van
park te vergezellen, een stijve wandeling het diner tot aan de thee placht ze in
die ze meestal deed als ze neerslachtig haar door den wind geschommelde wieg
was en dat was zc onveranderlijk als j le liggen ,zönder iels le doen dan voor
Mr Edgar erger was geweest dan ge-1 zich zelf oude liederen le zingen
woonlijk iels dat hij nooit zelf bekende, i die ik haar als kind geleerd had of
maar dal Zoowel door haar als door mij j de vogels de medebewoners gade le
ongemaakt word uit zijn meerdere stil- slaan, ils ze hun jongen voedden en be-
zwijgendheid en dc droefgeestigheid van j proefden te doen vliegen, of zich mcJ
zijn gelaat.
Zij wandelde droevig voort; er was nu
geen sprake van loopen of springen,
hoewel de kille wind wel jjeschikl was
geweest om haai- tol een wedren le ver
lokken. En dikwijls kon ik, van terzijde
gesloten oogleden in te nestelen, half
denkend en half droomend, gelukkiger
dan woorden kunnen uitdrukken.
„Kijk eens, juffrouw!" riep ik uil, Ier
wijl ik naar een hoek onder dc worte-ls
van een gedraaide» boom wees. „Hier
is de winter nog niet Daar boven op
is een bloempje, de laatste knop van
een menigte lenteklokjes, die deze gras-
oden in Juli met een paarschen nevel
overdekten Will u op klauteren cn het
plukken om het papa le laten zien?"
Galhy staarde langen tijd op den een
zamen bloesem, die 'trilde in zijn aard-
sche schuilplaats, en antwoordde ten
slotte
Neen, ik wil hem hiel aanraken
ïr hij ziel crNtroefgeestig uil. niet
Ellen?"
Ja", antwoordde ik, ..bijna even
kwijnend cn futloos als u uw wan
gen zijn bloedloos; laten wc elkanders
handen, vatten en hard loopen U bent
zoo neerslachtig, ik geloof dal ik u bij
zal kunnen houden'
..Neen," herbaalde zij, en bleef voort-
drentelen, terwijl zc mei tusschenpoozcn
ophield, om over een stukje mos te
peinzen of over een' bosje verbleekt
gras, of over een zwam, die zijn hel
der oranje lusschen de lioopen* van
bruine bladeren uitspreidde cn telkens
weer hief ze haar hand op naar haait
afgewend gelaat.
„Catharina, waarom schrei je, lieve9"
vroeg ik, terwijl ik naderde en mijn
arm op haar sijjiouder legde „Je moet
niet schreien omdat papa kou gevat
heeft; wees dankbaar dat het niet er
ger is."
(Wordt vervolgd
