FEUILLETON,
■«sas—
Na. 78.
Zaterdag 2 April i927
170' Jaargang
URGSCHE COURANT.
'mm
Dit nummir bestaat uit Twee bladen.
EERSTE BLAD.
Abonnementsprijs per kwartaal
op de buitenwegen om Middelburg,
en voor de andere gemeenten per post
f 2.50
voor Middelburg en agentschap Vlis-
singen f 2.30
weekabonnementen in Middelburg 18
cent per week.
Advertcntiën worden berekend
per regel plaatsruimte, met inbegrip van
omranding.
Gewone advertentiën: 30 ct.
per regel.
Ingezonden Mededeelingen:
50 cent per regel.
Bij abonnement voor beide veel lager.
Familieberichten en dankbetuigingen
van 17 regels f2.10, elke regel meer
30 cent.
Kleine advertentiën niet groo-
ter dan vijf regels druks en waarbij is
aangegeven, dat zij in deze rubriek moe
ten geplaatst worden, 85 cent bij voor
uitbetaling.
Advertentiën onder brieven of bevra
gen bureau dezer courant 10 cent extra.
Bewijsnummer 5 cent per stuk.
Advertentiën moeten, willen ze nog in
ons blad van dienzelfden dag worden
opgenomen, uiterlijk 12 UUR en des
XaTERDAGS uiterlijk II.ILF ELF aan
ons Bureau bezorgd zijn.
Postchèque- en Gironummer 43255.
BINNENLAND.
INDISCHE KRONIEK.
XXVII.
Over Macasser naar de olie-
stad Balik-Papan. Aan het
oerwoud ontwoekerd.
Onze Paketboot klieft ongeveer een
dag de kalme wateren der Java-zee en
als wij den anderen ochtend uit onze
patrijspoort de situatie opnemen, ont
waren wij op het watervlak rondom ons
schip een ongewone bedrijvigheid van
prauwen: wij zijn op de reede van Ma
casser, Met de algeheele minachting
voor conventie en de instinctmatige be
hoefte om het ons nu en voortaan zoo
makkelijk mogelijk te maken, die al
spoedig den Indischen toerist, en zeer
terecht, eigen wordt, aanzelen wij geen
oogenblik om na een vluchtig kamme
tje door onze haardossen in pyjama het
dek te betreden en over de reeling leu
nend ons niets van den aanblik bij het
binnenvaren te laten ontgaan.
De haven Macasser biedt een Euro-
peeschen aanblik, althans mist zij het
karakteristieke Indische aspect, dat on
ze opvolgende pleisterplaatsen bij de
voortzetting der reis zullen toonen. Een
moderne havenaanlegplaats met kade
muren en steigers doemt op uit de och
tendnevelen en terwijl ons schip allengs
nader glijdt, onderscheiden wij daarach
ter een aaneengesloten rij Europeesche
gebouwen, kantoren, pakhuizen, haven-
bureelen. Inderdaad, Macasser, de
hoofdplaats van Zuid-Celebes, is in nog
geen twaalf jaar tijds van een klein,
beteekenend havenplaatsje geworden
een belangrijke moderne haven, een
knooppunt op de groote handelswegen
van Oost naar West en vice versa, waar
alle groote reederijen, alle groote Indi
sche handelshuizen en banken hun filia
len gevestigd hebben. Hier treft het den
reiziger voor het eerst uit eigen aan
schouwing, wat de zoogenaamde buiten
bezittingen heden ten dage eigenlijk voor
enorme beteekenis hebben gekregdh*
voor Indië's en Nederland's groei en
bloei, dank zij de vooruitziende blikken
van mannen als van Heutsz en zijn
medewerkers. En er is alle reden om
aan te nemen, dat de ontluikende bloei
dier buitengewesten en ook van Macas
ser nog slechts het beginstadium is van
een ontwikkeling, welke die van Java
naar de kroon zal steken en wellicht
eens zal overvleugelen.
De zon brandt fel, ondanks het vroege
uur en na een nauwelijks verfrisschend
ochtendbad en een haastig ontbijt, gaan
wij van boord om met de stad Macasser
nader kennis te maken. Hier als overal
elders de onvermijdelijke Chineesche
„kamp", de wijk waar de nijvere handel
drijvende Chineezen wonen. Nauwe
straten en stegen, krioelende menschen
en kinderen, drukbezochte pasars, dui
zend geurtjes, die alle dit gemeen heb
ben, dat zij Westersche reukorganen
allesbehalve streelen, vervallen huizen
en verweerde pakhuizen, waaruit men
aan talrijke kenmerken den ouden Hol-
landschen oorsprong en stijl herkent, al
ware het slechts aan de kleine, ruitjes
in de opschuiframen en aan de deuren,
die zoowaar in een onderrij en een bo
venstuk zijn verdeeld.
Het Europeesche stadsdeel biedt aan
genamer aanblik. Hier alles ruim en
groot, met die bewonderenswaardige In
dische royaliteit van ruimte-indeeling,
die van elk niet al te modern huis een
koel paleisje in een klein plantsoentje
maakte, al wordt ook hier in den laat-
sten tijd bij het duurder worden van
den grond helaas dit begin*1 bij nieuwe
re behuizingen ook lang niet altijd nog
doorgevoerd. Het centrum van de stad
is een enorm plein, d.w.z. een Indisch
plein, derhalve een uitgestrekte gras
vlakte, waaromheen aan drie zijden
groote, meerendeels officieele gebouwen
liggen, zooals het gouvernementshuis,
het paleis van den gouverneur, maar
ook een kerk en de sociëteit. Aan de
vierde zijde van het plein liggen de ka
zernes en het kazerne-kerkje, omringd
door de hooge steenen wallen van een
oud fort. Langs dit plein loopen schoo-
ne en schaduwrijke tamarinde-lanen,
waar men de huizen der gezeten Euro
peanen vindt
Ondanks zijn groeiende belangrijkheid
als haven en handelscentrum is er te
Macasser behalve in de handelswijk en
aan den havenkant weinig vertier. Wie
er behalve de gebruikelijke societeits-
geneugten, af en toe een militair con
cert of een voetbalwedstrijd mondain
vermaak of levendigheid zou zoeken,
komt bedrogen uit. Als op zoovele In
dische plaatsen moet men de afwisseling
des levens ook hier voornamelijk zoeken
in den onderlingen omgang. *De omstre
ken bieden den inwoners weinig attrac
tie. Daar is de beroemde waterval van
Maros, op 40 paal afstand van de stad,
dien natuurlijk elke toerist bezichtigt
doch lang niet elke Europeaan, die in
Macassar woont; van uit Maros kan men
de zoogenaamde piek van Maros, den
Stormachtige Hoogten.
«••r het Sngefsch T*n EMILY BRONTB.
Door W. A. C. VAN STRIEN.
(68)
,>Het zal lang duren, voor ik jouw
knecht ben", gromde de jongen.
„Wat zeg je daar?" vroeg Oalharina,
verrast.
„Dat hel lang zal duren jou onbe
schaamde heks!" antwoordde hij.
,„Daar. Miss Oathy! u ziet dat u iD
aardig gezelschap verzeild bent," viel ik
in. „Dat zijn aardige woorden tegenover
een jonge dame! Begin als je blieft niet
met h.em twisten. „Kom laat ons zelf
Minny gaan zoeken en verdwijnen
„Maar Ellen." riep ze, de oogen wijd
open van verbazing, hoe durft hij zoo
tegen mij te spreken? Moet hij niét ge
dwongen worden om te doen wat ik
vraag? Jou leclijlc schepsel, ik zal papa
vertellen wat je zei Ziedaar!"
Hareton scheen deze bedreiging niet
te voelen, zoodat de tranen haar vaii
verontwaardiging in de oogen sprongen.
„Je brengt mijn poney" „riep ze uit,
terwijl ze zich tot de vrouw wendde „en
laat mijn hond oogenblikkelijk vrij I"
„Zacht wat juffrouw," antwoordde de
aangesprokene„u zult met beleefd
heid niets verliezen. Al is mr. Hareion
daar niet de zoon van den meester, „hij
is uw neef, en ik was nooit gehuurd om
u te dienen."
„Hij mijn neef!" riep Oathy met een
verachtelijken lach.
„Ja werkelijk antwoordde de vrouw
die haar berispt had.
„O Ellen! laat ze toch niet zulke din
gen zeggen," ging ze in groote onrust
voort. „Papa is mijn neef uit Londen
gaan halen; mijn neef is de zoon van
een heer. Dat mijn" ze hield op ein
weende luid, geheel ontsteld alleen bij
het idee van bloedverwandschap met zulk
een lomperd.
.„Stil stil!" fluisterde ik „de menschen
kunnen veel neven hebben, en in aller
lei vorm, Miss Oathy, zonder dat zc daar
zelfs iets slechter om zijn, ze hoeven
alleen maar niet hun gezelschap te zoe
ken als ze onaangenaam en slecht zijn."
„Hij is niet hij is mijn neef niet,i
Ellen 1" ging ze voort, terwijl ze op
nieuw bij de gedachte in tranen uit
barstte en zich in mijn armen wierp om
het idee te ontvluchten.
Ik was heel boos op haar en op de
dienstbode om hun wederzijdjsche ont
hullingen; daar ik er niet aan twijfelde
dat Linton's naderende aankomst, die
door de eerste"* was meegedeeld aan Mr.
Heathcliff ,zou worden overgebracht, ter
wijl ik mij even zeker voelde dat Oa-
tharina's eerste gedachte bij haar vader's
terugkeer zijn zou om een uitleg te vra-
Boeloe Seraoeng, een berg van ongeveer
vijftienhonderd meter hoogte, in de ver
re verte aanschouwen, doch daarbij blijft
dan ook vrijwel het praktische bereik
bare doelpunt voor uitstapjes en tochten.
Vacantie-oorden in de bergen, omde Ma-
cassersche hitte te ontvluchten kent men
er vooralsnog niet, daartoe zijn de ver
bindingen op Zuid-Celebes nog te ge
brekkig en het land nog te weinig geci
viliseerd. Dat alles is voor een misschien
nabije toekomst.
In den middag keeren wij terug naar
ons schip en het duurt daarna niet lang
of de trossen worden losgegooid en wij
glijden zachtjes weer de open ruimte te
gemoet. Wanneer Macasser met zijn
huizen en kaden al reeds lang met de
kustlijn verdoezeld is, zijn het alleen nog
Celebes' bergen met de ruim drieduizend
meter hooge piek van Bonthain, die nog
langen tijd zichtbaar blijven, totdat de
vallende schemering alles omhult. Ter
wijl wij aan het avondmaal versche
krachten opdoen voor de komende ver
moeienissen, is het inmiddels geheel don
ker geworden en koerst ons schip volle
kracht naar het land der toekomst, Bor
neo.
Op dit ontzaglijke eiland met zijn nog
geheel onbekende binnenlanden zijn na
tuurlijk verbazende ontdekkingstochten
mogelijk, waarvan de wonderlijke rela
zen boekdeelen zouden vullen, maar zul
ke avonturen zijn voor eenvoudige toe
risten zooals wij niet weggelegd en daar
om moet de lezer van mij dan ook geen
sensationeele besohrijvingen verwachten
van zulk soort ondernemingen, doch zich
tevreden stellen met alweer een vluch
tige impressie en dan nog niet eens van
Borneo's oerwouden en wilde stammen,
maar eenvoudig van wat binnen het nu
eenmaal vooropgestelde kader past, een
indruk van een der Europeesche neder
zettingen en dat dan wel van de aller
belangrijkste, de oliestad Balik-Papan.
Ja, in waarheid, een oliestad, en dat
wel een oliestad, ontwoekerd aan het
oerwoud! Want inderdaad heeft Bor
neo's Oostkust, waarlangs wij sinds uren
varen, ons totnogtoe niets anders gebo
den dan het beeld van een bergachtige
wildernis van ongelooflijke vegetatie.
Het oerwoud grenst hier over een lengte
van honderden kilometers aan de zee
straat, zonder eenigen schijn of schaduw
van strand spoelt de zee, zooals overal
in dezen tropischen archipel, tegen den
ondoordringbaren muur van eeuwig
groen. Maar uit de verte reeds ontwa
ren wij in deze groene wildernis een
plek als een open wonde in het oer
woud, een kleine lichte plek met vreem
de ronde witte vlekken. Deze vlek is
Balik-Papan en de vreemde ronde wit
te vlekken zijn de obetanks.
(Slot volgt).
VOOR HE HUISVROUW.
Eieren.
Witje, witje lag op den balk,
Witje, witje viel van den balk
En er is geen ééne timmerman
Die witje, witje maken kan
Dit primitieve raadsel-rijmpje was het
wat de zevenjarige Kleindochter voor het
eerst alléén logcerend in de Faaschva-
canlic van de strenge, edoch stilletjes
humoristische Grootmoeder opkreeg
Maar het kleine meisje, hoewel altijd in
eerbiedige vrceze voor do zeer bijzonder
wakkere Grootmama, was niet voor niets
al een jaar op school geweest bij de
juffrouw die zoo mooi zong en veel
fantasie bezat, en Rus vond zij de bevre-
'tngende oplossing en reciteerde op h55r
beurt „Iu Mei, leggen alle vogeltjes een
ei, behalve de koekoek en de spriet, aie
leggen in de Meimaand niet." Nu was 'l
jammer, dat Oma dat rijmpje al kende
van af haar eigen zeven jaar, maar het
was verzoenend, dal Grootmoeder en
kleinkind beide in twijfel bleven over de
spriet, die ze heelemaal niet kenden Een
koekoek eigenlijk ook niet, maar dien
hoorde je als er regen in aantocht was
en op school had zij geleerd, dat de
koekoek een indringer en een lui beest
was, die zich niel beijverde om zijn eigen
zachte nest te bouwen, zacht en 'toch
sterk zooals dal van andere vogels,
maar brutaal ging zitten in het huis van
een ander, en daar soms eerst de eitjes
uit stootte Nee aan den koekoek moet
je het land hebben, maar die spriet
waar zat zoo'n beest nu' Mijnheer
Thijssen schreef in die jaren nog niet
in „de Groene" de mooie stukjes over
natuur en vogelleven zoo aantrekkelijk
dat 't voor een stedeling haast niet om
uit te houden is. Als je zoo leest over
\Toege duinwandelingen en late avond-
tochten door de Kennemer landauwen,
zou je de leelijke steenen straten en
stomme, grijze asfaltvloeren kunnen ha
ten. Enfin, er komt toch een dag, dat
je plicht en regelmaat den bons geeft en
de wijde zomerwereld inwandelt.
Als iemand ooit een monument
moet hebben is het Dr J Thijssen, die
het meest nobele in kind en mensch
wakker maakt de liefde, dus het respect1
voor 51 wat leeft.
Wat zijn vogels loch bezielde lente-
aankondigers; daar zit een glimmenR j
spreeuwtje op de uiterste punt van het
burcndalc en "l leclijk-prutserige gevel
tje met timmermanshoulwerk onlsierd, j
krijgt een zekere gratie en humor, puur
alleen door de oolijko aanwezigheid van
den gevederden bode. Een roodborsl
zonder partner, wellicht weduwnaar of
gescheiden na vele strubbelingen, „sur
ta branche", vindt Jjel zonnig huis met
de wijd-open ramen betrouwbaar genoeg
vanuit den stillen, glanzende» tuin
eens binnen te wippen Van af den bu
reaustoel ziet hij als een miniatuur bur- I
gemeestertje, met rood-glimmend vesl.i
aandachtig rond met zijn kittig "bruin
oog en verwaardigt zich een paar toe
geworpen beschuitkruimels op te pikken
Het verlrouwen van de Zwitsersehe moe-
zen. die hoog bij Axenstein, waar ook
menschen in ijler sfeer gestegen, rust
en vrede uitstralen, uitte zich door een
voorzichtig plaats nemen op de uitge
stoken hand van den ontroerden en ver-
eerden mensch. Het vertrouwen van die j
ren te bezitten, maakt den mensch fier
en zachter van aard. Dierenmishandeling
is een beleediging, het eigen ik en do
natuur aangedaan en minder te vergeven
dan dooden, hoewel ik den schoon pree- j
kenden dominé, die zijn grijze zachte
duifjes ten slotte den kop afhakte en
aan den Zondagschen disch smakelijk
oppeuzelde, in combinatie van een glas
rooden wijn, een vurigen, wellicht
weinig logischen haat toedraag.
De bewondering van onzen geest gaat i
uit naar den vegetariër hoezeer ook
deze met zijn leeren schoenen en bee-
lien jasknoopen lot inconsequentie ge- j
doemd is), de begeerte van ons instinct,
hoezeer ook de cultuur vijlde en poli-
loerde, wil het sappige, gebraden
vleesch, dus de dood,
Doch wie in de lente wei de eerste j
wollen speelgoedlammetjes ziet huppelen 1
en dom verwonderd kijken naar een
dat:
Jk'Cf P'S j7mandeltjespudding
met grafts Grenadine-saas
Een heerlijke délicatesse
Een voortdurende attractie («I
dat:
dl'C/'P's Sprookjes-pudding
met Sprookjes-boekjes.
in Sprookjes-bosjes,
met die heerlijke Sprookjes- Sao»,
Een succes op Uw tafel is.
dat:
JVCf'P's 7{omapudding
smaakt als rooml
dat:
wij ïeer fraaie kunst-gravures beschikbaar stellen
Puddingfabriek A J POLAK. Groningen.
(Ingez. Med.)
ietsje cn een nietsje, terwijl ze eens on
handig met hun platte staartjes klap
peren, heeft daarna nog animo lamsco-
teleltcn te bestellen'' Als wij stuk voor
stuk naar het abattoir moesten slappen
en daar eigenhandig dooden hel goedige
dier, dat met starre oogen staat en
wacht, zouden wc het mes neersmijten
in den versten hoek en levenslang te
vreden blijven met noten, honing en
booucngchakl IIoc begrijpelijk is het
jongetje in „het Spiegeltje", dal 's mid
dags aan tafel hartstochtelijk weigert
vleesch te clen, tot woede van den va-
der-notaris, die geen' sentimentaliteit
duldt maar C.ou weigert, met blceke
tippen, vastbesloten, want voor zijn oogen
heeft hij die zacht geduldige koe zien
slachten! Ontzettend als een ramp
kan dicr-lijden op oen gevoelig kind in
werken en blijft het dier en zijn offe
ren in ons aller leven niet oen scha
duw, waarheen we angslig-egoïstiscli niet
willen zien en die toch steeds met ons
meegaat de jaren door?
Een universeel vegetarisme is ondenk
baar, gegeven hel feil, dat dc culluur-
inensch steeds zoekt naar uitbreiding van
behoeften op elk gebied een opmerking
van den physioloog Dr Steensma, die
waarschijnlijk in de toekomst bewaarheid
wordt i Hoe vredig ligt intusschen Wit
je-witje to wachten, want nietwaar, hel
7k onnoodige inspanning des geestes om
oplossing te zoeken wat éérst was de
kip of het ei De kip is pedant-onaan
trekkelijk, het kuiken bumorisüscli-don-
zig, het ei neutraal-begeerenswaard.
De kip. een Chineesche van verre af
komst, is matig populair, wellicht om
haar dom-arroganten blik het ei is
aantrekkelijk voor jong en oud, de leek
zoowel als de wetenschappelijke zwaaien
lof toe.
De populariteit van het kippenei vindt
verklaring door have licht verteerbaar
heid en neulralen smaak; door proeven
bleek, dat het zacht gekookte ei het
gen van de bewering van de laatste met
betrekking lot haar lompe verwantschap.
Hareton die zich van zijn ergernis
dat hij voor een knecht gehouden werd,
herstelde, scheen door haar verdriet be
wogen, en nadat hij de poney bij de
deur gebracht had, nam hij om haar
gunstig te stemmen een mooi krompoo-
jong van een terrier uit het hok',
legde het in haar hand en verzocht baar
stil te zijn, want dal hij niets bedoeld
had.
Ze hield met haar geklaag op, be
schouwde hem met een blik van vrees
en afschuw en barstte toen opnieuw uit.
Ik kon mij nauwelijks weerhouden te
(glimlachen over deze antipathie voor den
armen jongen, want het was een flink
gebouwde athletisclie jongeling mei een
knap gezicht cn stevig en gezond, maar
in klecrcn gestoken die pasten bij zijn
dagelijksche bezigheden: het werken op
de boerderij en het najagen van konij
nen en wild op de heivelden Toch dacht
ik dat ik in zijn gelaat een geest kon
ontdekken die betere kwaliteiten bezat
dan zijn vader ooit bezeten had. Goede
eigenschappen,, zeer zeker, die verloren
waren onder een wildernis van onkruid,
wier weligheid ver boven hun verwaar
loosden groei uitreikte; maar die des
ondanks getuigenis gaven van een rijken
grond die onder andere en gunstige om
standigheden rijke oogsten zou kunnen
geven Ik geloof dat Mr. Heathcliff hem
niet lichamelijk slecht behandeld had,
dank zij zijn onbevreesde natuur, die
niet uitlokte tot dat soort van verdruk
king, bij had uiets van die vreesachtige
lichtgeraaktheid die naar Heatlicliff's
oordeel een slechte behandeling tol een
genoegen zou hebbben gemaakt. Hij
scheen zijn kwaadwilligheid er op ge
richt te hebben om hem lol een soorlt
wilde te maken: lezen of schrijven was
hem nooit geleerd; hij was nooit berispt
om eenige slechte gewoonte die zijn be
waker niel verveelde, hij was nooit een
enkelen stap naar de deugd geleid, of
door een enkel voorschrift voor ondeugd
bewaard. En naar wat ik hoorde droeg
Joseph zeer tot zijn verslechtering bij
door een bekrompen partijdigheid die
hem dreef hem als jongen te vleien en
te vertroetelen omdat hij het hoofd van
de oude familie was.
En zooals hij gewoon geweest was om
Oalharina Earnshaw en Heathcliff loen
ze kinderen waren te beschuldigen dat
ze het geduld van den meesier hadden
uitgeput en hem dwongen zijn troost
te zoeken in den drank door wat hij|
hun „onbeschaamde manieren" noemde,
zoo legde hij nu den heolere last van
Hareton's fouten op de schouders van
deii overweldiger van zijn bezitting
Als de jongen vloekte corrigeerde hij
hem niet; ook niet als hij zich ook!
nog zoo schuldig gedroeg Het verschafte
Joseph blijkbaar voldoening te zien hoe
hij het sterkst den verkoerden weg op
ging. Hij liet toe dat de jongen gedi
neerd werd; dat zijn ziel aan het verdierf
werd overgegeven^ maar dan bedacht hij
dat Heathcliff het zou moeten verant
woorden en er lag een onmetelijke troost
in die gedachte
Joseph had hem een trots op zijn naam
en op zijn afkomst ingedruppeld; hij zou,
als hij gedurfd had haat tuSSClieu hem
en den tegenwoordige» eigenaar van de
Heights gekweekt hebben, maar zijn
vrees voor dien eigenaar naderde het
bijgeloof; cn hij beperkte zijn gevoelens
tegenover hem tol gemompelde toespe
lingen en bedreigingen die hij voor zich
zelf hield.
Ik beweer niet dat ik intiem met dd
wijze van leven bekend was die. in die
I dagen op Wulhering Heights gebruikelijk
was: ik sprak alleen van lioorcn zeggen;
want ik zag weinig. De dorpelingen ver-
j zekerden dat Mr Heathcliff gierig was
en eon wreede lieer voor zijn pachters:
mar het huis had van binnen onder
I vrouwelijk bestuur zijn oud geriefelijk
uiterlijk herkregen, en de braspartijen
die in Hïndley's tijd gewoon waren, had-
I den nu niet binnen zijn muren plaats,
j De meester was t e somher om met ecnig
j mensch, hetzij goéd of kwaad verkeer
te zoeken, en zoo is hij nog.
Wordt vervolgd.)