FEUILLETON, ■«sas— Na. 78. Zaterdag 2 April i927 170' Jaargang URGSCHE COURANT. 'mm Dit nummir bestaat uit Twee bladen. EERSTE BLAD. Abonnementsprijs per kwartaal op de buitenwegen om Middelburg, en voor de andere gemeenten per post f 2.50 voor Middelburg en agentschap Vlis- singen f 2.30 weekabonnementen in Middelburg 18 cent per week. Advertcntiën worden berekend per regel plaatsruimte, met inbegrip van omranding. Gewone advertentiën: 30 ct. per regel. Ingezonden Mededeelingen: 50 cent per regel. Bij abonnement voor beide veel lager. Familieberichten en dankbetuigingen van 17 regels f2.10, elke regel meer 30 cent. Kleine advertentiën niet groo- ter dan vijf regels druks en waarbij is aangegeven, dat zij in deze rubriek moe ten geplaatst worden, 85 cent bij voor uitbetaling. Advertentiën onder brieven of bevra gen bureau dezer courant 10 cent extra. Bewijsnummer 5 cent per stuk. Advertentiën moeten, willen ze nog in ons blad van dienzelfden dag worden opgenomen, uiterlijk 12 UUR en des XaTERDAGS uiterlijk II.ILF ELF aan ons Bureau bezorgd zijn. Postchèque- en Gironummer 43255. BINNENLAND. INDISCHE KRONIEK. XXVII. Over Macasser naar de olie- stad Balik-Papan. Aan het oerwoud ontwoekerd. Onze Paketboot klieft ongeveer een dag de kalme wateren der Java-zee en als wij den anderen ochtend uit onze patrijspoort de situatie opnemen, ont waren wij op het watervlak rondom ons schip een ongewone bedrijvigheid van prauwen: wij zijn op de reede van Ma casser, Met de algeheele minachting voor conventie en de instinctmatige be hoefte om het ons nu en voortaan zoo makkelijk mogelijk te maken, die al spoedig den Indischen toerist, en zeer terecht, eigen wordt, aanzelen wij geen oogenblik om na een vluchtig kamme tje door onze haardossen in pyjama het dek te betreden en over de reeling leu nend ons niets van den aanblik bij het binnenvaren te laten ontgaan. De haven Macasser biedt een Euro- peeschen aanblik, althans mist zij het karakteristieke Indische aspect, dat on ze opvolgende pleisterplaatsen bij de voortzetting der reis zullen toonen. Een moderne havenaanlegplaats met kade muren en steigers doemt op uit de och tendnevelen en terwijl ons schip allengs nader glijdt, onderscheiden wij daarach ter een aaneengesloten rij Europeesche gebouwen, kantoren, pakhuizen, haven- bureelen. Inderdaad, Macasser, de hoofdplaats van Zuid-Celebes, is in nog geen twaalf jaar tijds van een klein, beteekenend havenplaatsje geworden een belangrijke moderne haven, een knooppunt op de groote handelswegen van Oost naar West en vice versa, waar alle groote reederijen, alle groote Indi sche handelshuizen en banken hun filia len gevestigd hebben. Hier treft het den reiziger voor het eerst uit eigen aan schouwing, wat de zoogenaamde buiten bezittingen heden ten dage eigenlijk voor enorme beteekenis hebben gekregdh* voor Indië's en Nederland's groei en bloei, dank zij de vooruitziende blikken van mannen als van Heutsz en zijn medewerkers. En er is alle reden om aan te nemen, dat de ontluikende bloei dier buitengewesten en ook van Macas ser nog slechts het beginstadium is van een ontwikkeling, welke die van Java naar de kroon zal steken en wellicht eens zal overvleugelen. De zon brandt fel, ondanks het vroege uur en na een nauwelijks verfrisschend ochtendbad en een haastig ontbijt, gaan wij van boord om met de stad Macasser nader kennis te maken. Hier als overal elders de onvermijdelijke Chineesche „kamp", de wijk waar de nijvere handel drijvende Chineezen wonen. Nauwe straten en stegen, krioelende menschen en kinderen, drukbezochte pasars, dui zend geurtjes, die alle dit gemeen heb ben, dat zij Westersche reukorganen allesbehalve streelen, vervallen huizen en verweerde pakhuizen, waaruit men aan talrijke kenmerken den ouden Hol- landschen oorsprong en stijl herkent, al ware het slechts aan de kleine, ruitjes in de opschuiframen en aan de deuren, die zoowaar in een onderrij en een bo venstuk zijn verdeeld. Het Europeesche stadsdeel biedt aan genamer aanblik. Hier alles ruim en groot, met die bewonderenswaardige In dische royaliteit van ruimte-indeeling, die van elk niet al te modern huis een koel paleisje in een klein plantsoentje maakte, al wordt ook hier in den laat- sten tijd bij het duurder worden van den grond helaas dit begin*1 bij nieuwe re behuizingen ook lang niet altijd nog doorgevoerd. Het centrum van de stad is een enorm plein, d.w.z. een Indisch plein, derhalve een uitgestrekte gras vlakte, waaromheen aan drie zijden groote, meerendeels officieele gebouwen liggen, zooals het gouvernementshuis, het paleis van den gouverneur, maar ook een kerk en de sociëteit. Aan de vierde zijde van het plein liggen de ka zernes en het kazerne-kerkje, omringd door de hooge steenen wallen van een oud fort. Langs dit plein loopen schoo- ne en schaduwrijke tamarinde-lanen, waar men de huizen der gezeten Euro peanen vindt Ondanks zijn groeiende belangrijkheid als haven en handelscentrum is er te Macasser behalve in de handelswijk en aan den havenkant weinig vertier. Wie er behalve de gebruikelijke societeits- geneugten, af en toe een militair con cert of een voetbalwedstrijd mondain vermaak of levendigheid zou zoeken, komt bedrogen uit. Als op zoovele In dische plaatsen moet men de afwisseling des levens ook hier voornamelijk zoeken in den onderlingen omgang. *De omstre ken bieden den inwoners weinig attrac tie. Daar is de beroemde waterval van Maros, op 40 paal afstand van de stad, dien natuurlijk elke toerist bezichtigt doch lang niet elke Europeaan, die in Macassar woont; van uit Maros kan men de zoogenaamde piek van Maros, den Stormachtige Hoogten. «••r het Sngefsch T*n EMILY BRONTB. Door W. A. C. VAN STRIEN. (68) ,>Het zal lang duren, voor ik jouw knecht ben", gromde de jongen. „Wat zeg je daar?" vroeg Oalharina, verrast. „Dat hel lang zal duren jou onbe schaamde heks!" antwoordde hij. ,„Daar. Miss Oathy! u ziet dat u iD aardig gezelschap verzeild bent," viel ik in. „Dat zijn aardige woorden tegenover een jonge dame! Begin als je blieft niet met h.em twisten. „Kom laat ons zelf Minny gaan zoeken en verdwijnen „Maar Ellen." riep ze, de oogen wijd open van verbazing, hoe durft hij zoo tegen mij te spreken? Moet hij niét ge dwongen worden om te doen wat ik vraag? Jou leclijlc schepsel, ik zal papa vertellen wat je zei Ziedaar!" Hareton scheen deze bedreiging niet te voelen, zoodat de tranen haar vaii verontwaardiging in de oogen sprongen. „Je brengt mijn poney" „riep ze uit, terwijl ze zich tot de vrouw wendde „en laat mijn hond oogenblikkelijk vrij I" „Zacht wat juffrouw," antwoordde de aangesprokene„u zult met beleefd heid niets verliezen. Al is mr. Hareion daar niet de zoon van den meester, „hij is uw neef, en ik was nooit gehuurd om u te dienen." „Hij mijn neef!" riep Oathy met een verachtelijken lach. „Ja werkelijk antwoordde de vrouw die haar berispt had. „O Ellen! laat ze toch niet zulke din gen zeggen," ging ze in groote onrust voort. „Papa is mijn neef uit Londen gaan halen; mijn neef is de zoon van een heer. Dat mijn" ze hield op ein weende luid, geheel ontsteld alleen bij het idee van bloedverwandschap met zulk een lomperd. .„Stil stil!" fluisterde ik „de menschen kunnen veel neven hebben, en in aller lei vorm, Miss Oathy, zonder dat zc daar zelfs iets slechter om zijn, ze hoeven alleen maar niet hun gezelschap te zoe ken als ze onaangenaam en slecht zijn." „Hij is niet hij is mijn neef niet,i Ellen 1" ging ze voort, terwijl ze op nieuw bij de gedachte in tranen uit barstte en zich in mijn armen wierp om het idee te ontvluchten. Ik was heel boos op haar en op de dienstbode om hun wederzijdjsche ont hullingen; daar ik er niet aan twijfelde dat Linton's naderende aankomst, die door de eerste"* was meegedeeld aan Mr. Heathcliff ,zou worden overgebracht, ter wijl ik mij even zeker voelde dat Oa- tharina's eerste gedachte bij haar vader's terugkeer zijn zou om een uitleg te vra- Boeloe Seraoeng, een berg van ongeveer vijftienhonderd meter hoogte, in de ver re verte aanschouwen, doch daarbij blijft dan ook vrijwel het praktische bereik bare doelpunt voor uitstapjes en tochten. Vacantie-oorden in de bergen, omde Ma- cassersche hitte te ontvluchten kent men er vooralsnog niet, daartoe zijn de ver bindingen op Zuid-Celebes nog te ge brekkig en het land nog te weinig geci viliseerd. Dat alles is voor een misschien nabije toekomst. In den middag keeren wij terug naar ons schip en het duurt daarna niet lang of de trossen worden losgegooid en wij glijden zachtjes weer de open ruimte te gemoet. Wanneer Macasser met zijn huizen en kaden al reeds lang met de kustlijn verdoezeld is, zijn het alleen nog Celebes' bergen met de ruim drieduizend meter hooge piek van Bonthain, die nog langen tijd zichtbaar blijven, totdat de vallende schemering alles omhult. Ter wijl wij aan het avondmaal versche krachten opdoen voor de komende ver moeienissen, is het inmiddels geheel don ker geworden en koerst ons schip volle kracht naar het land der toekomst, Bor neo. Op dit ontzaglijke eiland met zijn nog geheel onbekende binnenlanden zijn na tuurlijk verbazende ontdekkingstochten mogelijk, waarvan de wonderlijke rela zen boekdeelen zouden vullen, maar zul ke avonturen zijn voor eenvoudige toe risten zooals wij niet weggelegd en daar om moet de lezer van mij dan ook geen sensationeele besohrijvingen verwachten van zulk soort ondernemingen, doch zich tevreden stellen met alweer een vluch tige impressie en dan nog niet eens van Borneo's oerwouden en wilde stammen, maar eenvoudig van wat binnen het nu eenmaal vooropgestelde kader past, een indruk van een der Europeesche neder zettingen en dat dan wel van de aller belangrijkste, de oliestad Balik-Papan. Ja, in waarheid, een oliestad, en dat wel een oliestad, ontwoekerd aan het oerwoud! Want inderdaad heeft Bor neo's Oostkust, waarlangs wij sinds uren varen, ons totnogtoe niets anders gebo den dan het beeld van een bergachtige wildernis van ongelooflijke vegetatie. Het oerwoud grenst hier over een lengte van honderden kilometers aan de zee straat, zonder eenigen schijn of schaduw van strand spoelt de zee, zooals overal in dezen tropischen archipel, tegen den ondoordringbaren muur van eeuwig groen. Maar uit de verte reeds ontwa ren wij in deze groene wildernis een plek als een open wonde in het oer woud, een kleine lichte plek met vreem de ronde witte vlekken. Deze vlek is Balik-Papan en de vreemde ronde wit te vlekken zijn de obetanks. (Slot volgt). VOOR HE HUISVROUW. Eieren. Witje, witje lag op den balk, Witje, witje viel van den balk En er is geen ééne timmerman Die witje, witje maken kan Dit primitieve raadsel-rijmpje was het wat de zevenjarige Kleindochter voor het eerst alléén logcerend in de Faaschva- canlic van de strenge, edoch stilletjes humoristische Grootmoeder opkreeg Maar het kleine meisje, hoewel altijd in eerbiedige vrceze voor do zeer bijzonder wakkere Grootmama, was niet voor niets al een jaar op school geweest bij de juffrouw die zoo mooi zong en veel fantasie bezat, en Rus vond zij de bevre- 'tngende oplossing en reciteerde op h55r beurt „Iu Mei, leggen alle vogeltjes een ei, behalve de koekoek en de spriet, aie leggen in de Meimaand niet." Nu was 'l jammer, dat Oma dat rijmpje al kende van af haar eigen zeven jaar, maar het was verzoenend, dal Grootmoeder en kleinkind beide in twijfel bleven over de spriet, die ze heelemaal niet kenden Een koekoek eigenlijk ook niet, maar dien hoorde je als er regen in aantocht was en op school had zij geleerd, dat de koekoek een indringer en een lui beest was, die zich niel beijverde om zijn eigen zachte nest te bouwen, zacht en 'toch sterk zooals dal van andere vogels, maar brutaal ging zitten in het huis van een ander, en daar soms eerst de eitjes uit stootte Nee aan den koekoek moet je het land hebben, maar die spriet waar zat zoo'n beest nu' Mijnheer Thijssen schreef in die jaren nog niet in „de Groene" de mooie stukjes over natuur en vogelleven zoo aantrekkelijk dat 't voor een stedeling haast niet om uit te houden is. Als je zoo leest over \Toege duinwandelingen en late avond- tochten door de Kennemer landauwen, zou je de leelijke steenen straten en stomme, grijze asfaltvloeren kunnen ha ten. Enfin, er komt toch een dag, dat je plicht en regelmaat den bons geeft en de wijde zomerwereld inwandelt. Als iemand ooit een monument moet hebben is het Dr J Thijssen, die het meest nobele in kind en mensch wakker maakt de liefde, dus het respect1 voor 51 wat leeft. Wat zijn vogels loch bezielde lente- aankondigers; daar zit een glimmenR j spreeuwtje op de uiterste punt van het burcndalc en "l leclijk-prutserige gevel tje met timmermanshoulwerk onlsierd, j krijgt een zekere gratie en humor, puur alleen door de oolijko aanwezigheid van den gevederden bode. Een roodborsl zonder partner, wellicht weduwnaar of gescheiden na vele strubbelingen, „sur ta branche", vindt Jjel zonnig huis met de wijd-open ramen betrouwbaar genoeg vanuit den stillen, glanzende» tuin eens binnen te wippen Van af den bu reaustoel ziet hij als een miniatuur bur- I gemeestertje, met rood-glimmend vesl.i aandachtig rond met zijn kittig "bruin oog en verwaardigt zich een paar toe geworpen beschuitkruimels op te pikken Het verlrouwen van de Zwitsersehe moe- zen. die hoog bij Axenstein, waar ook menschen in ijler sfeer gestegen, rust en vrede uitstralen, uitte zich door een voorzichtig plaats nemen op de uitge stoken hand van den ontroerden en ver- eerden mensch. Het vertrouwen van die j ren te bezitten, maakt den mensch fier en zachter van aard. Dierenmishandeling is een beleediging, het eigen ik en do natuur aangedaan en minder te vergeven dan dooden, hoewel ik den schoon pree- j kenden dominé, die zijn grijze zachte duifjes ten slotte den kop afhakte en aan den Zondagschen disch smakelijk oppeuzelde, in combinatie van een glas rooden wijn, een vurigen, wellicht weinig logischen haat toedraag. De bewondering van onzen geest gaat i uit naar den vegetariër hoezeer ook deze met zijn leeren schoenen en bee- lien jasknoopen lot inconsequentie ge- j doemd is), de begeerte van ons instinct, hoezeer ook de cultuur vijlde en poli- loerde, wil het sappige, gebraden vleesch, dus de dood, Doch wie in de lente wei de eerste j wollen speelgoedlammetjes ziet huppelen 1 en dom verwonderd kijken naar een dat: Jk'Cf P'S j7mandeltjespudding met grafts Grenadine-saas Een heerlijke délicatesse Een voortdurende attractie («I dat: dl'C/'P's Sprookjes-pudding met Sprookjes-boekjes. in Sprookjes-bosjes, met die heerlijke Sprookjes- Sao», Een succes op Uw tafel is. dat: JVCf'P's 7{omapudding smaakt als rooml dat: wij ïeer fraaie kunst-gravures beschikbaar stellen Puddingfabriek A J POLAK. Groningen. (Ingez. Med.) ietsje cn een nietsje, terwijl ze eens on handig met hun platte staartjes klap peren, heeft daarna nog animo lamsco- teleltcn te bestellen'' Als wij stuk voor stuk naar het abattoir moesten slappen en daar eigenhandig dooden hel goedige dier, dat met starre oogen staat en wacht, zouden wc het mes neersmijten in den versten hoek en levenslang te vreden blijven met noten, honing en booucngchakl IIoc begrijpelijk is het jongetje in „het Spiegeltje", dal 's mid dags aan tafel hartstochtelijk weigert vleesch te clen, tot woede van den va- der-notaris, die geen' sentimentaliteit duldt maar C.ou weigert, met blceke tippen, vastbesloten, want voor zijn oogen heeft hij die zacht geduldige koe zien slachten! Ontzettend als een ramp kan dicr-lijden op oen gevoelig kind in werken en blijft het dier en zijn offe ren in ons aller leven niet oen scha duw, waarheen we angslig-egoïstiscli niet willen zien en die toch steeds met ons meegaat de jaren door? Een universeel vegetarisme is ondenk baar, gegeven hel feil, dat dc culluur- inensch steeds zoekt naar uitbreiding van behoeften op elk gebied een opmerking van den physioloog Dr Steensma, die waarschijnlijk in de toekomst bewaarheid wordt i Hoe vredig ligt intusschen Wit je-witje to wachten, want nietwaar, hel 7k onnoodige inspanning des geestes om oplossing te zoeken wat éérst was de kip of het ei De kip is pedant-onaan trekkelijk, het kuiken bumorisüscli-don- zig, het ei neutraal-begeerenswaard. De kip. een Chineesche van verre af komst, is matig populair, wellicht om haar dom-arroganten blik het ei is aantrekkelijk voor jong en oud, de leek zoowel als de wetenschappelijke zwaaien lof toe. De populariteit van het kippenei vindt verklaring door have licht verteerbaar heid en neulralen smaak; door proeven bleek, dat het zacht gekookte ei het gen van de bewering van de laatste met betrekking lot haar lompe verwantschap. Hareton die zich van zijn ergernis dat hij voor een knecht gehouden werd, herstelde, scheen door haar verdriet be wogen, en nadat hij de poney bij de deur gebracht had, nam hij om haar gunstig te stemmen een mooi krompoo- jong van een terrier uit het hok', legde het in haar hand en verzocht baar stil te zijn, want dal hij niets bedoeld had. Ze hield met haar geklaag op, be schouwde hem met een blik van vrees en afschuw en barstte toen opnieuw uit. Ik kon mij nauwelijks weerhouden te (glimlachen over deze antipathie voor den armen jongen, want het was een flink gebouwde athletisclie jongeling mei een knap gezicht cn stevig en gezond, maar in klecrcn gestoken die pasten bij zijn dagelijksche bezigheden: het werken op de boerderij en het najagen van konij nen en wild op de heivelden Toch dacht ik dat ik in zijn gelaat een geest kon ontdekken die betere kwaliteiten bezat dan zijn vader ooit bezeten had. Goede eigenschappen,, zeer zeker, die verloren waren onder een wildernis van onkruid, wier weligheid ver boven hun verwaar loosden groei uitreikte; maar die des ondanks getuigenis gaven van een rijken grond die onder andere en gunstige om standigheden rijke oogsten zou kunnen geven Ik geloof dat Mr. Heathcliff hem niet lichamelijk slecht behandeld had, dank zij zijn onbevreesde natuur, die niet uitlokte tot dat soort van verdruk king, bij had uiets van die vreesachtige lichtgeraaktheid die naar Heatlicliff's oordeel een slechte behandeling tol een genoegen zou hebbben gemaakt. Hij scheen zijn kwaadwilligheid er op ge richt te hebben om hem lol een soorlt wilde te maken: lezen of schrijven was hem nooit geleerd; hij was nooit berispt om eenige slechte gewoonte die zijn be waker niel verveelde, hij was nooit een enkelen stap naar de deugd geleid, of door een enkel voorschrift voor ondeugd bewaard. En naar wat ik hoorde droeg Joseph zeer tot zijn verslechtering bij door een bekrompen partijdigheid die hem dreef hem als jongen te vleien en te vertroetelen omdat hij het hoofd van de oude familie was. En zooals hij gewoon geweest was om Oalharina Earnshaw en Heathcliff loen ze kinderen waren te beschuldigen dat ze het geduld van den meesier hadden uitgeput en hem dwongen zijn troost te zoeken in den drank door wat hij| hun „onbeschaamde manieren" noemde, zoo legde hij nu den heolere last van Hareton's fouten op de schouders van deii overweldiger van zijn bezitting Als de jongen vloekte corrigeerde hij hem niet; ook niet als hij zich ook! nog zoo schuldig gedroeg Het verschafte Joseph blijkbaar voldoening te zien hoe hij het sterkst den verkoerden weg op ging. Hij liet toe dat de jongen gedi neerd werd; dat zijn ziel aan het verdierf werd overgegeven^ maar dan bedacht hij dat Heathcliff het zou moeten verant woorden en er lag een onmetelijke troost in die gedachte Joseph had hem een trots op zijn naam en op zijn afkomst ingedruppeld; hij zou, als hij gedurfd had haat tuSSClieu hem en den tegenwoordige» eigenaar van de Heights gekweekt hebben, maar zijn vrees voor dien eigenaar naderde het bijgeloof; cn hij beperkte zijn gevoelens tegenover hem tol gemompelde toespe lingen en bedreigingen die hij voor zich zelf hield. Ik beweer niet dat ik intiem met dd wijze van leven bekend was die. in die I dagen op Wulhering Heights gebruikelijk was: ik sprak alleen van lioorcn zeggen; want ik zag weinig. De dorpelingen ver- j zekerden dat Mr Heathcliff gierig was en eon wreede lieer voor zijn pachters: mar het huis had van binnen onder I vrouwelijk bestuur zijn oud geriefelijk uiterlijk herkregen, en de braspartijen die in Hïndley's tijd gewoon waren, had- I den nu niet binnen zijn muren plaats, j De meester was t e somher om met ecnig j mensch, hetzij goéd of kwaad verkeer te zoeken, en zoo is hij nog. Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1927 | | pagina 1