FEUILLETON,
Fittiutim.
No. 185.
Dinsdag 9 Augustus J921<
164® Jaargang
Binnenland.
1
1TP
■L-
DB KWESTIE VAN DEN
SCHOLENBOUW
Br werd ions toegezonden een exem
plaar van „De Tijd", van 30 Juli, waaruit
(ons blijkt dat dit Rah. lorgaan in een
hoofdartikel onder het fapschjrift „Her
opening van den schoolstrijd?" een uit
voerige bestrijding publiceerde van (ons
artikel „Schiotolblouw-waanzin".
Over het dikke woord „heropening van
den' schoolstrijd" zullen we niet lang
;uitweiden. .We wenschen die heroipening
Wiet; maar we zullen niet schnolmten
de gevallen in 't licht te stellen waarin
10. i. fde iaiajng|enomen onderw.-rejg|eling leidt
tot nadeelige geviolgcn, zoioals naar pnze
meening de gemeenlefinanciën op vaak
zeer ongewenschte wijze bezwaard wfcxr-
JdeH dojor de regeling van 'den bouw of
Verbouwing van bijzondere scholen, ter
wijl de gemeenteraad zijh medewerking
Hiet mag weigeren wanneer de aanvraag
tlot zulk een bjouw vergezeld is dool",
eeUige verklaringen Oiver het aantal leejr-
liögen, en diopr het stellen vjan een waar
borgsom -van 15 pCt. der kosten, zie
artikel 73.
Nu stelt de Tijd tegenover ons artikel
de beschuldiging: gij kent die wet niet.
kWant de gemeenteraad heeft wel degelijk
bevoegdheid veranderingten in het aange
boden plan aan te brengen.
Imimers volgens art. "'77 20:. kan de ge-
mieenteraad een btestaand schoolgebouw
beschikbaar stellen, en dan, als het
Schoolbestuur mocht weigeren, de beslis
sing inroepen van den Minister.
iEll ten tweede kunnen B. en W., als
rij btezwaar hebben tegen bestek, keuz|e(
vaü het terrein, of eerste inrichting der
Schotel, of wel de raming der klosten te
hpog vinden, eveneens de beslissing van
dexl Minister inroepen.
En daarmee is Volgens de Tïjtt dte
Onjuistheid aangetoond van den grondslag
van ons artikel, want er blijkt uit dat de
(gbmfeenteraad nief dte plannen in hun
geheel heeft te aanvaarden.
Is daarmee werktelïjk alles weerlegd?
.We öieemen nog altijd dat de hioofdr
zaak precies eender blijft als ze was, en
en dat de dbor de Tijd aangehaalde (ons
heuscfa niet onbekende) wetsbepalingten
slechts speciale gevallen betreft.
Zeker, de raad kan een btestaand ge-
bauw Van een (openbare) school beschik
baar stellenals hij' er een beschik
baar heeft. Dat was jn Vlissingen bijV.
het geval met de neutrale bïj'z. schotel.
Maar voOr de aangevraagde vergropting)
Van de Kath. school hpd de gemeentte
gteen gjebouw als plaatsvervanger. B. en
W. Van Vlissingen waren dan ook zeer
sofater in hun toelichting: daar aan de
Vereischten is voldaan, en-dus ingevolge
[sort. 75 lid 2 uw mtediewerking niet ge
weigerd mag worden, hebben wij: dte eter
U viojor te stellen de faenoodigdte geldjefn
'ter Vergrooting toe te staan. Wat moes
ten B. en W. en 'de raad luide rs dloten?
Zeker, de kans bestaat dat in komen-'
de jaren nog meer katholieke kinderen
van de openbare stobolen weggaan naar
de verlgnoote katholieke en dat dan een
Openbare school beschikbaar komt. Maar
die heeft men nü niet ter aanbieding1 aan
de katholieken zelfs nief na de onlangs
vastgestelde reorganisatie in Vlissingen,
Dat is een koopje wajarmee de gpmeehtlè
l&ter blijft zitten. Ze moet later maar zien
wat voor baten ze nog kan trekken uit
een ongebruikt Schoolgebouw.
Maar voor 't oolgtenblik mag de ge
meenteraad, al heeft hij' ook alle moeite
om zijn financiën in orde te brengen
®n te houden, niet wejgteren zijh mtedter
werking te verleenen aan den bijbouw
van de Kath. stehOol.
En nu toome De Tijd eens niet aan mefj
dat overleg Van B, en W|. (niet de gj
meenteraad) en het schoolbestuur over
bestek, raming enz. Dat h' een detjail-
kwestie, die misschien tot veel onbehaag
lijk geschrijf en gewrijf aanleiding kan
geven, misschien tot een beknibbeling van
enkele posten kan voeren, maar die dè
hoofdzaak liaat staan: nl. 't verschaffen
van de gelden, noodig bij1 den bouw. En
btehalve dat staat zoo'n college vau B. en
Wi. toch al niet sterk. Het heeft niet eens
den positieven steun van het schooltoe
zicht achter zich. Al'S het zelf een open
bare School wil verbouwen, ja, dan moet
het de plannen onderwerpen aan de goed*
keuring van den inspecteur. Maar bij' d®n
bouw of verbouwing1 van een bijzondere
school is het werd dezer dagten nog
(door (dien Minister bevestigd, te]en advies
van den inspecteur voldoende. Hij hteeffl
er zich verder niet in te mengten.
Neen, die bepalingen djoen het hoofd
bezwaar niet verdwijnen.
We hjadldjen dian (ook van „De Tijd" ver-
Vacht dajt die de wet beter zou kennen,
en zou hebben aangehaald de bepaling
waarmee de Minister zelf getracht heeft
aan het door fans aangewezen, en dós-
o,ok door hem zelf niet ongegrond ge
achte bezwaar tegemloet te komen. Wie
bedoelen art. 76, 2e bepalend dia(t bin
nen dertijg dfagen na zulk een raadsbesluit
ieder ingezetene djaarVan bij Ged. Staten
in beroep kan komen.
Misschien heeft „de Tijd'' het maar
weggtelaten omdat z'ij voelde dat die voor
zong ctok al niet voldoende is. De erva"
rin'g in Vlissingen en elders heeft al aan
getoond, dp/t zloo'n beroep van ingezette
nen, een djaad is waartoe de menschen
heel mfaeilijk komen. Men hjoiort er niet
van.
Maar ook ai stelde een injgjezeflene zoo'n
beroep in, wat zou 'dat d|an nog baten?
Hecht „De Tijd" meer waarde aan het
oordeel vjan een (onVervalschten bijzon
dere school-ïnjan als 't Kamerlid Rutgers,
dan. aan d[at van een bekrompen liberaial
als wij? Laat het blad dan majar eens le
zen Wat de heer Rutgers schreef in zijn
afzonderlijke nota bij het afdeelingsver-
sliag. Hij haalde djaarin ajan de bewering
van de M. v. T., dat door dit beroep
ote raming ook aan het oordeel van Ged.
Staetn zou worden onderworpen, en ver
volgde djan:
„Maar hierin ligt een misvatting,
daar Ged. Staten in beroep beslissen
de, een beslissing die de Raad vol
gens de Wet moe^t nemen, niet zul
len kunnen vernietigen. Ged. Staten
zullen zich op het standpunt moeten
stellen, waarop de Raad volgens de
wet mioejt st(aan, en dus een aanvrage
alleen kunnen weigeren wanneer niet
ban de in art. 76 (nu 73) omschreven
vereischten voldaan is.
Die bepaling is' echter onveranderd ge
bleven. De waarbortg' die de Minister zelf
noodzakelijk aïdhtte blijkens die gelegen
heid tot beroep op Ged'. Statten, is la
ter niet versterkt. Ze bleef zoo zwak,
ial's zij volgtens het gtetjuigenis 'van den heer
Ru tigers was.
Wij blijven er daarom bij, dat de ge
meenteraden groot® somlmen moeten be
schikbaar stellen iaan particulieren zondter
dat 'die (gemeenteraden .een beslis>sing|s-
recht Ihebben over de wenschelijkheid en
noodzakelijkheid, zooals zijl bij alle an
dere uitgaven wèl hebben.
En nu hale de Tijd niet uit.dit betoogl,
'dat wij tegen iedere aanvraag voor bouw
of verbouwing1 van bijzondere scholen
zijndat Wij den schoolstrijd, hebben her
opend. We erkennen 'dien achterstand, dien
de voorstanders van bijzonder onderwijlsi
hebben tegenover hen die voor hun kin
deren van het openbaar onderwij's pro
fiteerden.
Waar wij tegten op komen is
le. de automatisch gtedwongen mede
werking: van de gemeenten aan plannen'
van schoolbesturen zonder dat er eenig'e
Roman naar hat Erageiscfe
vob BOOTH TARKINGTOM
73).
„Goeden dag en dank u" zei Mary.
„Waarvoor?"
Voor den brief."
„O," zei hij verbouwereerd. „Tot uw
dienst. Gpeden dag."
iMary stak haar hand uit. „Goeden ,da(g."
„U moet mijn linkerhand excuseeren,'
zeide hij. „Ik heb een ongeluk met dte
andere gehad."
Zij slaakte een kreet van medelijden
toen zij die zag. „O! arme mr. Sheri
dan 1"
„Het beteekent niets 1 Ik dicteer nu
alles." Hij' lachte vrooTijk'. „Heeft iemand
verteld, hoe he? gebeurde?"
„Ik1 heb' gehoord dat u uw hand had ge
blesseerd mlaar niet precies hoe."
„Het gebeurde aldus" begon hij1, en
beiden gingen als onbewust weer zitten.
„U zal het wel niet weten, maar ik placht]
rekening wordt gehouden met de gemeen-
tefinanciën;
2e. de onvoldoende macht der 'gemeen
tebesturen om al die schoolplapnen tot
samenwerking te brengten.
Wij zijn werkelijk niet de ®tenig|e die
over dat laatste klagten. Het besluit vau
den Amst er dam steh en Raad om een aan
vraag, tegen de wet in! af tte wijzen ten
einde tijd te winnen voor nog een po-
ging| tot regeling van den chaos, gte-
tuigt er al evenzeer van als de verkla
ring van den burgemeester van Rilland-
Bath, zelf een voorstander van bijzonder
onderwijs, dat hij het „een gruwel" zou
adhten wanner er in de gemeente vier,
wellicht vijf scholen zouden komen, waar
door de Hoofd. Omslag tot meer dan 't
dubbele zou stijgen. Dat voorbeeld van
een grnote en van een kleine geméén,-
te kan vermeerdterd worden.
Ten slotte nOg twee verklaringen aan
„De Tijd".
We hebben geschreven dat speciaal
de katholieken bijna Overal koortsach
tig aan 't werk zijh pm him schplen uit te
breiden op kosten der burgerlijke gte-
mteenten. Voor die „loszinnige beschul
diging" zpfaals de Tijd haar noemt kunnen
wij inderdaad geen cijfers aanhalen. Die
zijn nog niet fateschikbaar. Wïj! gingen
daarbij af op de meidefdfeelingen die wij'
zoowel uit onze omgeving als van elders
ontvingen, en Op de courantenberichten
waabbij we telkens weer van katholieke
aanvragen lazen. Nu hebben we na dien
tijd werkelijk ook meer dan te voren
gelezen van aanvragen van prat. kerke
lijke en van neutrale zijde. Goted, we nef-
toen graag aan, dat er oOfc nog anderen
dan katholieken zijh, die van de wet
trachten te profiteerenMisschien datj
er later cijfers beschikbaar komen pirn
„met (bewijzen" vast te stellen, wie do
ijverigste waren.
VoOr de hoofdzaak: de inancieele ge-
vlalgen der wet, maakt dat niet veel uiL
En dan niog dit: wat het blad ons nu
vOlorhoudt oVer het verband tusscbien de
kbsten van leermiddelen etc. van bij
zonder en Openbaar onderwijs hebben
wij in óns artikel niet verzwegen. Hef
wordt er duidelijk in aangegeven. Las
het blad daar overheen? We vestigden
er echter de aandacht op om er aan te
herinneren dat de genneentte|n er met
den scholenbouw niet af zijn, en dat zij'
Ook diè onkosten niet kunnen afwijzen.
E\GETROK|KEN DE VERIIOOGING VAN
INVOERRECHTEN. I
De Minister van Financiën, de heer
De Geer, heeft aan de Tweede Kamér
doen weten dat het wetsfontwerp tot vter-
hooging van het tarief van invoerrechten
na bekomen machtiging Van H. M. de
Koningin is ingetrokken.
DiE KELNERSSTAKING.
De stakingsleiding betwist de juistheid
der dolor Horeca gepubliceerde gis
ter pp'k door ons vermelde cijfers.
Het aantal der stakers die zich voter een
extra-uitkeering' opgeven, ioivertrof reeds
in de eerste ploeg het aantal van Horecaf,
opgave vtoor Amsterdam, mtet 210. Voor
den Haag, Rotterdam en Utrecht bedraagt
dit 622 mteer dan Horecaf Vermelde.
NEDERLAND EN DUITSCIILAND.
Op een te Essen gehouden congres
v,an Nederl. vereenigmgen in Duitsehland
is besloten een Alglemeene Bond van deze
vereenigfaigen op te richten. Aan het be
stuur werd opgedragen onmiddellijk de
behartiging der belangen van Nederlan
ders in Duitsehland aan te vangen.
Als voorzitter van den Bond werd geko
zen de heer jhr. E. J. M. Witttert te Ber
lijn-, als secretaris-penningmeester de heer
W'. J. Weber te Berlijn, als 2e voorzitter
dr. B. Kapma te Oberfaausen, als1 2e stee.-
penningmeester J. J. Hallebeek te D.us1-
seldorp, als commissarisfsen Setter te
Hamburg!, de Groot te Botehum, Meeuwig
te Din slaken, Vellingla te Orsoij
De heer A. Rienks, vertegenwoordiger
van den Minister van Onderwijs, sprak
de hoop uit, dat een samengjaan tusscfaen
Nederlanders in Duitsehland met pie vian
het moederland het gevolg zou zijn van
deze bijeenkomst.
Den tweeden ctehgres-dag heeft de heer
Rinks een uiteenzetting gegevteln van het
geen de Nedérl. Regetelring doet ter be
vordering van de geestelijke belangjeP,
speciaal van het taalgebruik om de saam-
hporigheid te kweeken. Reeds in 1912
zijn 8 cursussen in Rij'nland-Wesitfalen
opgericht, die ondanks den oorlog ble
ven leven, en die dO|or het Rijk bekostigd
worden. De spr. drong aan ze oiok in an
dere streken op te richten. Reeds blelék
ter vergadering dat er voorbereidingen
toe werden getroffen in sommige plaatsen
verder over "de grens.
Dat dit werk niet overbodig is, bleek
uit het debat over het onlangs opge
richte Nederlandsche orgaan De Póst uit
Holland. Bij de vraag naar de oorzaak
van 't geringe aantal abonné's werd er
b'.a. jop gewezen dat de meeste Neidfefrlan-
ders in Duitsehland noch Nederlandsefa!
spreken noch lezen. Er zijn vtereeniginf
gen van 600 leden, van wie 500 hun
mioledertaal niet meer kennen. De 'bet
langstelling in de Nederlandsche vereeni-
gingen was bij velen van zuiver materi-
eelen aard. Dioor de levensmiddlelenpa-
ketten zijn de meeste Nederlandtefrs in
Duitsehland zich weer Nederlander gaan
voielen.
mij zeer bezorgd te maken over dten jongj-
sten van mijn jongens over dengteen
idie somtijds na Jims dood, bijl -u placht
te komen dat is ik bedoel Bibbs'. Hij
is dengeen, van wien ik' sprak als. mijn
compagnon en de waarheid is', dat het
daarop een dezer dagen zal aangaan
als zijn gezondheid het ten minste uit
houdt, Wel u herinnert" u zeker pog,
dat ik hem bij een machine had in een
mijner werkplaatsen en af en toe ging
ik d,aar eens naar binnen om' te zien
hoe hij zich van zijn taak kweet. Ik
nam somtijdis een dokter mee omdat
Bibbs nooit geheel robuust was om het
zoo eens te zeggen. Ouwe dokter Gurney
u kent hem misschien wel? Een
lange, magere man; hij is altijid \vat sla
perig
„Ja."
„Nu, op zekeren dag waren ik en ouwe'
dokter Gurney weer eens daar en ik was
zoo dom Bibbs te wijzen hoe faijl de ma
chine moest bedienen. Hij zeide tegen
mij, dat ik voorzichtig moest wezen, maar
ik wou niet luisteren en was niet voor
zichtig en zoo is het gebeurd dat ik
mijn hland blesseerde dioor Bibbs te too-
nen d at hij iets mfaest doen dathïg! wel
kende en ik niet. Het maakte mij zoo bal
sturig. dat ik mij zelf niet wilde bekennen
dat ik era; gteblesseerd was en aldus 'moest
ouwe Gurney langzamerhand radicale
maatregelen met mij nemen. Hijl is een
heel gfaed dokter. Vindt u ook niet mrs.
Vertrees?"
„Ja."
..la daf is hij!" Sheridan was nu ge
heel op dreef en praatte alsof hij den ge-
lieelen dag' nog voor zich had om te bafa
beien. „Neem hem in Bibbs 'geval. Ik
sprak van morgen met hem over Bibbs.
Wel u zou lachen over de manier waarop
ouwe Gurney daarover sprak. Hij is na
tuurlijk zoowel een vriend als een dokier
en hij| stelt evenveel belang in Bibbs
alsof hij tot de familie behoorde. Hij
zei, dat Bibbs nu in geenen deele slecht
af was, en hij dacht wel, dat hij zoo zou
kunnen doorgaan en er zelfs dik bij wor
den, indien inu komt het wat u zou
hebben doen lachen, als u er bij' ge>
weest was. mrs. Vertrees eerlijk waar."
Hij hield op en grinnikte waarbij hij
een steeischen blik op haar wierp. Zij
keek, recht voor zich uit, naar den muur;
haar lippen waren gescheiden en pj
haalde zichtbaar diep en snel adem'.
Hij vreesde, dat zij1 woedend zou worden,
miaar hij had het gesprek geleid naar
Klachten vain vreemdelingen over
afzettterij bij 'hun verblijf in ons land,
verspreiden zich s'nellter en verder onder
hun landlgenoolen dan de verhalen over
't goede. Daarom' heeft fatet een zeer on
aangename betetekenis, dat men ons twee
Belgische bladen kon doen lezen, waar
in gtekLaugjd wordt over afzetterij te
Vlissingen bij excursies van Antwer
penaren.
In de Antwerpstóhe Matin van 25 Juli
wordt in een verslagl van e®n uitstapje
naar Vlissingien van de afdeeling! „cafe-
tiers" van den Patroonsbond1, beweerd
dat een restaurateur den gulden bere
kende op 10 franc.
En in de Antwerpsche Nep torn® van
2 Aug1, wordt in een verslagl van e®n an
dere excursie o». a. geschreven bij 't ver
melden van ',t bezoek aan de café's te
Vlissingien
„Hier begint een lange reeks particulier
re drama's, die men zou kunnen samen
vatten onder het opschrift: de m®nsche-
lijke hebzucht is internationaal. De Bel
gische bezoekers worden kaal gpschoren,
en de Hollandlsche kooplui doen -het niet!
met den achterkant van een lepel. Voor
gemunt geld is een biljet van vijf franc
plotseling' niet meer waard dUn vi®r. Aan
den anderen kiant stfijlglt de guldten met een
zeldzame energie, den wisselkoers met
een merkwaardige voltiarding overtref
fend. Een kopje koffie, Iter grootte van
een dobbelsteen, komt^ op 1 fr. 75."
Het is jammer 'dat er geen -namen wor
den genoemd. De feiten zijn niet tje con-
trtoleeren. Maar als er in twee Belgische
verslagen van verschillende tochten in g
hetgeen hij wenschte te zeggen en ging
nu voort, besloten alles te zeggen. Hij
boog zich naar voren en gaf aafc zijn stem
een klank van vertrouwelijke ri-iendel ijl-ö-
heid, ofschoon hij daarin nog altijd een
toon b ewaarde die aanduidde, dat hij de
opinie van ouwen dokter Gurney slechts
als een grap beschouwde wat zij zeker
ook zou doen. „Ja miss, u zou zeker heb
ben gelachen! Die ouwe man denkt dlat
u er iets mee lieeft lie maken. U Zulf,
het aan hem moeten wijten, jonge dame,
■als het bij u den lust opwekt, iemand eens
flink af te ranselen. Hij houdt er feitelijk
deze theorie op na: Bibbs werd beter
toen hij in de fabriek werkte omdat u
hem steeds in een opgeruimde stemming
'hield en hem zich goed deed gevoelen.
En hij beweert, als u het wilde toestaan
hem weer eens bij u te zien misschien
niet dikwijls, alleen zoo nu en dan Bibbs
dat oneindig veel igoed zou doen. Natuur
lijk, dat zegt alleen de dokter. Ik weet[
•daarvan niets af, maar wel weet ik, dat
ik nooit in m'ijh leven zoo'n geestelijke
verbetering bij iemland heb waargenomen
all ik in den laatsjten tijd' bij Bibbs heb
opgemerkt. Ik geloof, dat u hem veel on
derhoudender zult vinden dan hij placht te
wezen. U zult zich dia|t misschien moei
lijken geest wordlt geklaagd, dan vreezen
we toch dat er café-houders in Vlissin-
Igbn zijn 'die meer rekenen 'dan zij ma
gen.
We halen idie opmerkingen dan oök
aan -om dezulken eraan te herinneren?
dal 7e een dromtoels gevaarlijk werfe
doen. want zulke berichten in de bladen
doen veel kwaad aan 't vreemdelingen-
faezOek, te meer omdat zij blijkbaar niel
ue eenige klachten zijn.
Van personen die in Antwerpen w|a-
ren, boorden we dat Walcheren daaP
de reputajtie heeft (gekreg/en van een dnur
land waar de Belgische bezoekers wor
den afgezet.
Men verfgete niet dat dioor de verhou
ding van gfulden ten franc ons land reeds!
van zelf duur is voor een Belg. Alte daar
dan nog bij 'komt dat sommige caféhou
ders nojg minder voor een franc rekenen.'
dan de kloers, dan djpet dgt enorm kwaad
aan het vreemdelingenbezoek. Want ieder
verhaal daarover verspreidt zich in Bel"
Igië met de toevoeving1: je moet niet naar
Walcheren gaan, want daar wordt je af
gezet.
Nu vreezen we, dat juist zij, die gewe
tenloos genoeg' zijn om vreemdelingen!
'af te zetten ,zich ook het minst zullen
aantrekken van een waarschuwing als
deze. Wat de 'goeden kunnen d|oen om(
er een eind aan te maken we ten we
niel aan te geven. Maar dat deze kwestie
hun volle aandacht verdient, is zeker.
Uit Middelburg. 7
Gedurende de maand Juli hebbeii
alhier 505 vreemdelingen in hotels
enz vertoefd ,n.l. 456 Nederlanders, 20
Duitschers, 4 Belgen, 1 Fronschman, 6
Engelschen, 1 Oostenrijker, 14 Amteri-
nanen, 1 Zwitser, 1 Deen, en 1 Zweed.
Gisterenmiddlalg viel door niet gfoed
opladen op de kade nabij de Bellinkstraatt
een voer hout van een sleepierswagem, ge
lukkig zonder ongelukken te veroorza
ken.
n
Uit Vlissingen.
We lezen in de Vliss. Crt.
Zondagavond (om tien uur was een na
tuurverschijnsel waar te nemen. Een on
zer le/ers deelt ions liet volgende medte:
„Op een kleine, juist onbewolkte plaats
in het Westen verscheen plotseling een
licht, daC- den vorm had van de maan*1
sikkel bij wassende maan, alleen ontbrak
de onderste punt. Aanvankelijk hield men
het voor de maan, maar weldra mioest
men consta|teeren dat dlat onmpigelijk zoo
kon zijn, daar dte maan daar nooit ^taat.
De kleur was zeer h®ldter goudgeel.
Spoedig was de lichtschijf geheel ver
dwenen en verscheen iets daaronder een
komeet waarvian de staart behoorlijk lan||
was. Hel licht verflauwde spoedig, alleen
zou men meenen ,dat er achter de volklen
nog een schijnsel bleef."
Een (ander ooggetuige bericht ons, aat
dat hij de lichtbol heeft zien ontstaan.
Aanvankelijk was deze klein, werd steeds
grooter. nam toen een waaiervorm aan
en tensLo(ttte den bovengenpemdlen schijf-
vorm.Tusschen het verschijnen van de
tv.] en het verdwijnen van de komeet
verliepen verscheidene minuten.
0
Uit W'alcberen,
De lijken van den heer G. en Mej.
de H., die Ziondag bij het badten zijn ver
dronken, zijn aan het s(trand onder Vrou-,
wepolder op (ongeveer 100 M. van elkaar
(aangespoeld.
o
Uit Schouwe n-D u i v e 1 a n d.
Maandajg is aan den zeedijk ondter
Kerkwerve het lijk van een jonge
man aangespoeld.
Te Nieuw erker k kwam Vrij
dagmiddag' het 13-jarig dichtertje van
den landbouwer C. met haar kleeren in
lijk kunnen voorstellen na de manier waar
op hij hier zoio hals over kop dien dag bin
nenkwam om u te vragen met hem voor
hei altaar te stfaan, mia,ar volgens dokter
Gurney zit u hem zoo hloog
Mary spronjg op. „Mr. Sheridan!" riep
zij.
Hij zuchtte diep. „Daar! Ik merkte
wel, nat i) boos werd. Ik wóu nie(t
„Neen! Neen! Neen!" riep zij1. „Maar ik
Logrijp niet en u zeker ook nie|t. Walt
verlangt u van mij?"
Hij zuchtfte weer maar ditmaal v.an
verlichting. „Wel, wel" zei hij. „U heefit
gelijk., Het zal gemakkelijker zijn rond
uit te spreken. Ik hoopte dat ,u dien
jongen een's weer bij u wilde laten ko-f
men zocdlat hij u eens weerzag? Zou d|ajt
niet gaan?
„U begrijpt helt niet." Zij klemue haar
{handen met een smartelijk gebaar ineen
„Ja wij moeten ronduj(t spreken. Bib'ba
boorde dlat ik (geprobeerd had uw oud
sten 'zoon in ite palmen, pmdalt ik arimwas
en daarom 'kwam' Bibbs mij vragen met
he'm te: trouwen hij was met mij be-
tgaan. En ik kfan ,hem niet meer zien!"
riep zij bedroefd! uit „ik kan hem niet
bteer zien
(Wordt vervolgd),