ilekplie toni FEIIIUETOI, lUVOEGSEL BINNENLAND. JiM M TAV Woenstag 6 Aug. 1918, no. 183. Hot einde dor Hanreommissies gekomoB? „Zoodra liet verkeer tustechen; de vol keren. zal zijn hersteld, zal een voorstel worden gedaan dat tot het vervatten dei- wet zal leiden,- aldus verklaarde Minister Ort 23 Mlaarl 1917 in de Eerste Kamer in antwoord op -een vraag van den heer Stork njaar het oordeel der regjee- ring over de beteekenis van art. 15 al. 2 der Huurcoinmissiewet, luidend: .^Deze wet vervalt zes maanden na den dag waarop door Ons, dteni Raad van State gehoord, zal zijn verklaard, dal de tegenwoordige bui tengewone omstandigheden hebben opgehouden te bestaan". In de Huuropzeggingswet van 28 Mei 1918 komt een zelfde bepaling voor. Op een nadere vraag van den lieer Stork heeft de Minister die opvatting O|0g beperkt, door te zeggen dat hij „ge heel bevestigend" antwoordde op de vraag van. den heer Stork, of de buiten gewone omstandigheden hebben opgehou den te bestaan „zoodra practisch de te genwoordige wereldoorlog ten einde is." Maar laten we ons nu mlaar houden nan de eerste bewoordingen, doior den Minister zelf zoo geformuleerd. We meenens dat we nu zoo ver zijn, dat „het verkeer tusschcn de volkeren" weel' is hersteld, of althans eerdaags her steld zal worden. In ieder geval zijn de verkeersbelemmeringen wat ons land be treft, vrijwel opgeheven, al gaat het ook npg niet vlot door andere oorzaken. Wat nu? Zal nu eerdaags de regse-' Mag de verklaring afkondigen, dat (die buitengewone omstandigheden hebben op gehouden te bestaan Er zal wel niemand zijn die dat be aamt Sommige abnormaliteiten, tijdens den .oorlog ontstaan, blijken een langer loven te hebben dan de oorlog zelf. Dat is vooral duidelijk hij de "huur-kwesties, duidelijker dan dit was bij dte geboorte der Huurcommissie-wel in 1916, toen de regeering er zelfs wegens d©n „t ij d e 1 ij- ken aard" van hel kwaad niet toe wilde over gaan de huurprijzen te drukken, door met geld uil de publieke kasisen een banlal woningen te bouwen. De regee- ring denkt daar nu anders over, maar ze zal ook wel anders denken over de ab normale omstandigheden die den levens duur der Huurcom'rais'sie-wet bepalen. Als thans de regeering zonder meer overging lot het laten, vervallen van de beide huurwetten,, dan zonden er erge dingen gebeuren. De woningnood is zoo veel ernstiger geworden, dat alleen reeds de invloed Van groot® vraag cu klein aanbod de huurprijzen naar hoven zou doen vliègen, (met alle treurige gevolgen die daaraan onvermijdelijk zijn verbon den voor die huurders welke de hoo ge re prijzen niet zouden kunnen beta len, en die dan zoo snel als mogelijk is uit hun huls zouden worden gezet"! zon der kans een andere woning te vinden, want er zijn er veel te weinig. Er komt npg bij, dat de bouw van' nieuwe huizen zoo ontzaglijk duur is. dal de huurprijzen daarvan wel ho.og móeten zijn, veel hooger dan van over eenkomstige huizen vroeger. En daar van is al weer een onvermijdelijk gevolg dal de algemeen® huurslandaard naar boven zal gaan, zoodra hij vrij wordt Dus nog geen opheffing van de huur- commissie- en van de huuropzeggingwet. GEKOCHT. Naar het Emgelsoh van •HARLES GARVICE. o 72). De arme Lorrimore verkeerde in een eigienaardigen gemoedstoestand. De twee jaren die hij zich zelf had gegeven om Neville te zoeken, waren voorbij en hij had met een zuiver gesveten naar .Audrey, kunnen -terug' keeren Maar zijh liefde maakte hem triolsch en hij bjgd eeu< gevoel pf het onwaardig was terug te komen, om zoo te zeggen met leege handen In dien itijd haatte hij letterlijk den naam van Neville Lynne, en toch voelde liij zicli als 't ware verplicht nog' een poging te doen om hem te vinden Hij besloot nog één maand aan het onderzoek te wijden en daarna, met of zonder succes, zpu hij naai- Audrey gjaan en in liet laatste geval tot haar zeggöu „Ik heb mijn best gej- daan, u uw vriend terug' te bezorgen, en het is mij niet Igfelukl. Ik wit u nipt pan uw stilzwijgend te kennen gegeven be lofte houden - ge zijl vrij. Maar ik heb je iilo'g lief, en als je mij een duizendste deel van die liefde kunt schenken, wprd dan mijn vrouw." Hij ging' den volgenden dag naar Syf- Miar dan onthoude men wel, dat men met een paar wetten blijft zitten, waarin een. geweldige onbillijkheid zit. We we ten heel goed, dat de ergen onder dje huis eigenaren, de bloedzuigers, die van den noodtoestand misbruik maken, het vjoor de goeden bedorven hebben, en dat een dwangmiddel noodzakelijk was. Maar het JLs piel te ontkennen, dat hot een groote onbillijkheid is, om alle personen die nu toevallig hun bezit in huizen belegd hebben, (niet alleen huisjesmelkers, maar ook kleine renteniers, weduwen, weezen, idie de huizen erfden) te beletten, te doen wat ieder andier wèl mag doen. nl. méér inkomsten uit dat bezit vragen dan vroe ger Wie een stuk land bezit kan hooger pacht bedingen, wie een Stuk land heeft met een, huis er op, mag met verho.ogeu. Dil druischl zoo sterk in, legen hel rechtsgevoel, dal een langdurige hand having dier wetten ons onmogelijk Jrjkl. Maar tegelijk zal moeten vast staan, dat er een ander middel zal zijn igevoadeu om het euvel te bestrijden dat de aanleiding tit die wetten werd. Dat de huurprijzen op den <luur alle. paar boven móeten, is onvermijdelijk, want het geld is duurder en hel onder houd is veel duurder Als gevolg van tlie stijging wordt er nu wel treurig weinig pan onderhoud gedaan, maar dat is ook al niet vol te houden, wil men de huizen niet in waarde achteruit laten gaan Nu zijn die twee wetten niet gericht tegen opdrijving van de huurprijzen, maar tegen onrede tij k e opdrijving". Bijge- volg staat de regeering voor het buiten gewoon moeilijke vraagstukhoe kan ik beletten dal de huurprijzen, zooal niet op 'l zelfde peil blijven van 1916. dan toch nipt onredelijk worden opge dreven.; een vraagstuk dat in de praeüjk hierop neer komt: hop belet ik dat' de eigenaars vau huizen van vóór den oorlog, door misbruiltmaking van den woning nood, ook voor hun huizen den Iiooge- ren huprprijs vorderen, die de duurte ivoodig maakt voor nieuwe huizen? Wie er nog aan twijfelt of liet, dien karl uit zal gaan. kijke maar eens naar de steeds hoo.gere prijzen van verkochte (huizen. Het is niet alleen de verhoogde* materialenwaarde die zich in do stijging dier veilingprijzen uitspreekt, Maar ook de v r gel ijking met hetgeen een nieuw ihuis tlian^ méér koisl dan vropgier. Zijn de huur.commissies een afdoend Ave .r middel tegen onredelijke huur-opdrij ving? We vreezen dat ze den drang naar boven niet kunnen weerstaan Het sijpelt nu al door dien. dam in den vorm van laheilei on!tduikin(gjen, sleutelgeld, gefin i geerde onderhoudskosten', quasi-verkoop e.d. Een voorschrift djat als regel ontr- dokem wordt, verliest al dadelijk zijn kJlscht Het eenige zou zijn, dat de Huuroom- jmissies piet meer behoefden vast te liou- den aan den in de wet voorgeschreven huurslandaard van 1 Jan. 1916, en gelei delijk paar boven gingen. Maar hel lijkt ons een uiterst bezwaarlijk werk voor zoo n commissie om een vaste lijn te volgen als zij haar basis los laat, en met haar schaltinjg in de lucht zweeft. En af doend zou haar werk zeker niet zijn. Want er valt niet aan te ontkomen een huis is meer waard en dus duur der cian in 1916. En die huurcommissies behandelen wel het symptoom der kwaal maar niet de oorzaak. Die oorzaak ligt- le. in den overvLo.ed van bevolking ten deele door het stop zetten der Landverhuizing, ten deele door toevloed uil het buitenland; 2e. in den onvoldoenden aanbouw van nieuwe hui zen door de geweldige duurte van, ma terialen en van '1 geld. Die eerste twee oorzaken zijn moeilijk te bereiken door een wet in ons land. Var» de landen waarheen vroeger zich de landvorhuizersstropm richtte, zijn Ame rika en Engeland voor immigratie geslo ten, en heeft Duitschland geen aanlokke lijkheid meer En de toevloed v an Belgen moge 'geëindigd zijn. die van Duilscliers, via's hO|tei om afscheid te nemen van! haar <gn vond haar met Mercy bezig' te beraadt- slagfen, over een geopendeu brief heem- gebogen. Sylvia overhandigde hem den brief met êen glimlach. „Ik ben zoo blij dat u er is," zei ze. „Het is een aanbod van een. opera-direcr teur uit Londen. Zal ik het eenlnfemen of niet?" Lorrimore floot even zachljes, toen hij de voorwaarden nalas. „Op die manier zal je milLonair worden). Sylvia-lief", zei hij met een glimlach. „Ik wou wel eens we ten wal je met het ge ld zult doen." Sylvia glimlachtetoen zuchte zij en keek een anderen kant uit. Als Jack ge leefd had, zou die vraag) niet uoodig ge weest zijn „Aan Jack geven", zou haar antwoord wezen. Sylvia kent een manier om gemakke lijk genoeg van vrij wat geld af le ko men", zei Mercy. „Ik denk soms: dat alle «armen uit Parijs Sylvia legde haar hand op Mercy's lip pen „Niet uit de school klappen!" riep zij lachend uit. „Maar werkelijk, ik doe mij zelf ook vaak die zelfde vraag'; en dit is nog meer en een heel groote som. Zal ik het aannemen?" vroeg ze zoo gedwee als een pupil staat tegenover haar voogd. „Ja, ik zou denken van wel", ant woordde Lorrimore met een flauw zuchtje. Wiat zou hij graag naar Londen Oostenrijkers en Russen blyft uoig steeds aanhouden. Wat dien aanbouw betreft, staat de particuliere bouw nog altijd stop tenge volge der duurte, maai" ook al indirect ten gevolge van de Huurcommissie-wet, die de prijzen.'drukt; e« is de aanbouw van womugvereeaigingen met rijk.svop.r- schol nog altijd verre van afdoende. In Amsterdam was het tekort aan woningen op 1 Jan. '18 14,397. In weerwil van den aanbouw was 't tekort op 1 Jan. '19 gestegen tot 15.708, en was 't in 'teer ste kwartaal van dil jaar trots hel krach- lige vereenigingswerk, nog weer geste:- gen met 45. Het beste middel, nl. aanbouw van zoo veel nieuwe huizen, dat de eigenaars der leeds beslaande woningen hun huur niet kunnen opslaan, werkt dus slechts zeer onvolledig. Er is dezer dagen in „Het Volk" door G. d. S. eer curieus denkbeeld geopperd om hel kwaad (vooral het nemen van woekerwist door onredelijke huurverhop- ging voor reeds bestaande woningen) te ^voorkomen. Hij wil door onteigening van alle huurwoningen (te vergoeden tegen stuk ken staatsschuld) de prijsbepaling in han den stellen van een Centraajl Woning fonds, dal tevens den aanbouw van nieuwe woningen leidt. Wanneer dat fionds dan uilreksnt wat er per jaar uoodig is voor aanbouw, en welk bedrag die nieuwe huizen meer aan huur vragen dan de inu geldende huurprijzen, dan kan het dat meerdere omslaan over alle huizenf, oude en nieuwe samen Dan zullen de (huren van de oude huizen wel iets stijgen, maar véél minder dan wanneer (men de verhooging overlaat aan de huiseigenaars, die dan allen gelijkelijk hel hoogste peil zullen Vrachten te be- reiken. Als we bij de distributie niet zooveel leergeld hadden betaald met overheids bemoeiing op groote schaal, dan zou dit theoretisch mooi lijkende redmiddel meer aandacht trekken, daar het licht werpt op een van de kernen der kwestie- het verhand tusscben de kosten der nieuwe W'.ningen en den huurprijs der oude. Maar al gaat men ook niet zóó ver, in ieder geval zal er iets nioeton gedaan worden, ten opzichte van die twee huur wetten. Volgéns hun eigen bewoordingen moeten ze eerlang vervallen. Maar dan; zal er toch iets anders voor in de plaats moeten komen, want met volledige vrij heid gaan we een groote misère te g©moel'. BEHUIZING DER TWEEDE KAMER. Aan de „Maasbode" komt het lierichl, als zou de Raad van- State verhuizen gaan. zeer aannemelijk voor. Niel alsoF dit hooge Staatscollege slecht woonde, of ooit zijn ontevreden heid had betuigd. Maar hel gaat er óm plaats te maken voor de Tweede Kamer der Staten - Generaal. Wanneer de Regeering thans, in hel reces der Kamer, maatregelen neemt om aan de Tweede Kamer ruimte 1e bieden, wordt daarmee een einde ge maakt aan een onhoudbaren toestand. Werkelijk de volksvertegenwoordiging is tot heden slecht bedacht. Als men de vergaderzaal ziet, heeft imen hel beste van de geheele behuizing der Kamer aanschouwd. Fn dan nog, hoe leelijk doen de beide tribunes in de toch nog wel gestvleerdc zaal. Om te zwijgen van de perstribune, die, hoe kostbaar en voornaam haar bezet ting pok is, uit een aeslhetisch oogpunt liet ellendigste misbaksel is, dat ooit door een timmerman is uitgedacht. Builen de vergaderzaal heeft de Kamer reen vrij goed gehuisveste bibliotheek, een veel te sombere en benauwde koffie kamer, een paar onaanzienlijke vertrek ken voor de griffie, waar toch nog al gaan en in de nabijheid wezen van Ain- drey! „Ik zou denken van wel. Het is een heel mooi aanbod en je moest tich vroeger of later naar .Londen. Ze zullen daar opgetogen over je zijn, Svlvia. „Denkt u dat?" vroeg' ze bescheiden, Soms ben ik bang als ik daaraan denk, en toch Zij zweeg een opgenblik, toen ging zij zachtjes voort „Ik zal blij zijn Engeland weer te zien. Het is mjjn vader land, ofschoon ik het als klein kind heb verlaten en mij' er niet veel meer van herinner." „Je hebt het samen verlaten met je broer, niet waar?" zei Lorrimore vriende lijk. Ilij had altijd vermeden, „haar broer" te noemen en sprak nu aarzelend en zacht Sylvia kreeg eerst een kleur, toen werd ze bleek. „Ik zal u eenmaal alles daarvan vertel len, Lord Lorrimore", zei ze zacht. „Ik nu niet nu niel!" en haar stem be gon zoo te trillen, dat Lorrimore spoedig1 Van iets anders sprak. „Je moet aan het eind van de maand oversteken," zei hy „Hel zal juist in liet drukke seizoen zijn en je zult grooten 'opgang maken." Hij zuchtte veder, Sylvia merkte het op. „Gaat u ook niet mee?" zei ze met" echten spijl. Hij schudde het hoofd. „Neen - nu nog niet in ieder geval. wat te doen is, en overigens oen paar lliokken en kamers, verspreid gelegen, waar de leden bezoek kunnen ontvan gen, in die enkele gevallen, dat niet juist alles bezet is. Veelal dwaalt het bezochte lid met zijn bezoek door de gangen om ergens voor een oogenblik onder dak te komen. Dikwijls eindigt het zoeken met het be sluit de zaken maar op de gang' af te doen. Sjofel, ondoelmatig, kleinzielig is de Kamer gehuisvest. Wanneer nu de Raad van State naar een andere woning in de Residjenlte wordlt overgebracht, komt in hel gebouw der Kamer aanzienlijk meer ruimte. Gevolg zal wezen, dat de vergaderzaal dubbel zoo groot kan worden gemaakt; dal de koffiekamer meer gerief zal bie den en vlak naast de zaal komt te liggen bijna gevaarlijk verleidelijk in de na bijheid. Verscheidene ruime vertrekken komen vrij voor afdeelingsonderzoek, voor de) griffie, voor het houden van cfubverga deringen en conferenties en voor het onf- vaugen van bezoek. Misschien, dal aldus een dragelijke toe- stand kan geschapen worden en de Ka mer bevredigd kan zijn. v Eenjgc maanden geleden heeft zij een motie «aangenomen van den heer Dressel- liuijs, waarbij deze oplossing aan de hand werd gedaan. Die molie schijnt nu geheel te worden gevolgd. Voor de pers zal, als het blad goed is ingelicht, een tribune worden ingericht, niet meer ingebouwd binnen de muren der zaal, maai- uit de zaal. Wanneer Sncn (goed Iel op de acoustiek en .op het zicht welke beide in de rumoerige Kamer veel zenuwafmalting der journa listen op hun kerfstok hebben, - dan is hel ons wel. Te meer daar de tribune, geprojec teerd over de lengte der zaal. veel meer ruimte belooft te bieden. Waar nu de nood der Kamer gaat ver holpen worden loo pen de plannen voor den bouw van een geheel nieuw parley men is paleis gevaar op den achtergrond te raken. Sinds in 1863 de wet dien bouw voor schreef, is nog de definitieve oplossing niet gevonden. Moge de voorloopige oplossing des te meer voldoen. OVERLEG -MET AMBTENAARS VEREEMGINGEN Aan Ged. Staten vau Zeeland is door het bestuur "der afd. Middelbgur van den Centralen Nedfe(rlan(dschen Ambte(- naarsbond een adres gericht waarin hel volgende opgemerkt wordt dat hel in de laatste jaren gewoonte wordt, dal bij salarisherzieningen, enz, van ambtenaren de vereenügingten van personeel in overheidsdienst worden get- hoord; dat dit georganiseerd overleg werkt tol tevredenheid zoowel van de over heid als van de ambftenajren j dat in de Provincie Zeeland ook afdee- lingen bestaan van bovengenoemde ver- eeniginglen en wel de genpemde afd. en de afd Vlissingen van den Centralen Bond van Transportarbeiders dat zij het op prijs zouden stellen in dien de vereeirngSngeii werden gehoord over eventueele herziening der arbeidsf- voonvaarden redenen waarom zij uw college her leefd verzoeken in den vervolge de or ganisaties- daaromtrent te willen raadplef» gen. UIT DE PERS. Het rjjkspaafpporten b urean Het Hand. schrijft: Ons bereiken thans opnieuw klachten over de werkzaamheid van het pasbu reau in Den Haag (of juister- het hu" reau van den vreemdeljargfeiijdtenstt;, die hierop neer koipen daft niet zeer gef- wenschle elementen wel, Ier gjoedernaam en faam bekend staande handelaren Ik ben weer op mijn wilde ganzen jacht. Maar over een week of vier, vijf steek ik oolc over." Sylvia keek op van den brief aan den opera-directeur, dien ze bezig' was te schrijven. „Die wildenganzenjacht van u - hoe moet u die vervelen," zei ze vol deelne ming. „Je hebt gelijk dal doet het ook." „Ik wou (Lat ik u helpen kon," zei ze zacht. „Maar ik kan niel, is 'l wel? In Londen ook niet? Is er niet iets( dat ik voor u kan doen-' Hebt u mij geen bood schap of opdracht mee le geven?" Hij beet zich op zijn knevel, en glim lachte met afwezigen blik. - „Ik vrees van niet. Er is' maar één per soon, aan wie ik een boodschap zou wil len zenden Hij zweeg eensklaps. Mercv zat iels te naaien aan een too- neelcosttuum van Sylvia en ze kon hen niet hooren. Sylvia keek op met een plot seling licht in haar sehoone oogen „Is he.t is' hel een dame?" zei ze fluisterend Lorrimore kleurde. „Ja", zei hij even zacht als zij „Ach, nu begrijp ik u1" mompelde Syl via. Zij dacht dal zij begreep waarom 'deze beste en meest edelmoedige man tor wereld leefde onder een zekeren druk en of hij teen kuagenid vefdneft had. uit Duitschland niel in aanmerking kon den komen voor toelating hier to lande. Het bureau ontvangt maandelijks 18 a 20.000 aanvragen, waarvan circa 75,®/o; uit Duitschland. Het is duidelijk, (kit er; dau wel eens vergiSsinjgjea voorkomen - ook al gunt hel bureau zich rijkelijk, tijd voor hel onderzoek Het is dan opk niet zoo erg, indien eens een onge> wensclit element door de mazen slipt (het is van algemeene bekendheid, «lat de de bolsjewistische propaganda en propa gandisten, op wie de Strengste grens bepalingen in de eerste plaats gemunt zijn, ons land toch weten te vinden, langs andere wegen dan den officieel versperden) en dat een welkome gast buiten de deur wordt gehouden. Men heelt pus meegedeeld, dat het voor velen voldoende blijkt de beschik king te hebben over een gehuurde ka mer in Nederland om toegelaten le wor den. Volgens het njkspaspoortenbureau, dat wij om inlichtingen vroegen, is dat niet geheel juist zijdie vpor ten min ste één maand in de eerste klasse hos tels in de zeebadplaatsen pension heb ben genomen, kunnen, zoo er overi gens geen bezwaren bestaan, worden toegelaten, terwijl overigens voor vacan- tiereizen of bezoeken van particulieren aard geen toegang wordt verleend. Deze inlichting is blijkbaar niet ge heel conform de waarheid Het is óns hekend ,<lat de schriftelijke verklaring van een hotelhouder le Amsterdam géén eerste klas! holet in een zeebad plaats dus.' aan een Duitsclie dame, tiat zij vpor een paar weken een kamer in zijn hotel had gehuurd, voldoend»? was om die dame het lxjgeerde visum te doen geven. Er komen dagelijks dozijnen DuitSche jpleizieyrei/igers pver de grens. Daad- tegen hebben wij géén bezwaar Ons vreemdelingenverkeer zijn gocde lijden te gunnen En of er bij deze pleizier- reizigers dames en lieeren zijn, die de Nedejiandsdie zedelijkheid niet zullen bevorderen, doet ook at minder ter zake Erger is het echter, dat bonafide Duit sclie handelaars, die in Nederland zaken wenschen te doen, daar willen koopen tegen goede N'ederlandsche guldens, die au in Duitschland zoo duur zijn, gewei /górd worden en geen Toegang krijgen, indien ze zich niet wijten leenen voor een hotelkamer-transactie. Ons zijn een paar voorbeelden bekend, met naam en toenaam, van groote tabakshandelaars te Bremen en Hamburg mannen, die» niets met bolsjewisme le maken h.ebbp» - die hier te lande tabak wilden kou pen en géén visum kunnen 'krijgen. Dit hebben wij het pasbureau laten meedoe- leu Daar werd ons gezegd, dat dit waar schijnlijk geweten mpel worden aan oen niet behoorlijke invulling der vragenlijs ten Dit komt ons zeer onwaarschijnlijk voor. Deze heeren kunnen lezen en sclirijven en hebben in Nederland ge noeg relaties met goeden klank, waar men inlichtingen kan vragen. Waarschijnlijk is, dat door al te groo te accuratesse, om een lormeele futili teit dezen heeren eens hel visum ge weigerd werd. Bij een herhaling van dc aanvrage zal de cunsul zich er wel af gemaakt hebben - hetgeen vaak ger woonte is' met een „Reeds eenmaal geweigerd Geen termen om er op terug te komen". En dan moeien deze slacht offers van de „bureaucratische accura tesse' maar zien, dal zij in Nederland komenzonder liolelkamer-truc VERSCHILLENDE BERICHTEN. De audiëntie van den Minister van fVaterslaat zal gedurende deze maand niel plaats hebben. De gewone audiëntie van den Minister van Koloniën en die van den Minister van Financiën zullen op Vrijdag 8 dezer niet plaats hebben. Op het zgu. Stille Strand te Sche- veningen waren Zondag een tweetal zwemmers, een heer en een lame, wal een zorg, die hem nooit verliet. „Is zij g)oed en schoon? Ach, na tuurlijk is zij dat." Hij liet zich in een stoel neeSrvallen, die naas'l haar stond, boog' zich voorover terwijl de kleur verschoot op zijn donker gelaat „Ja, ik vind haar beide, goed en schoon," zei hij eerst met de eigenaar digc schuwheid waarmee mannen altijd! spreken van zaken die het hart raken „Ik vind haar het beste cn liefste meisje op aarde en ik heb haar al jaren geleden mijn hart gegeven Was dal nu zoo ge weest, nu hij keek Sylvia aan, die telen «ogenblik de oogen neersloeg, toen hief zij ze tot hem op en schudde het hoofd. „Ik ben heel bl ijen heel bedrofefd; want u lijkt m ijniet gelukkig toe Is u van haar vandaan gegaan?" „Ja, omdat ze iny weggezonden neeft zei Lorrimore. „Ze heeft mij meer dan twee jaar geleden weggezopidpn om een vriend van haar te zoeken - een grooten vriend die verdwenen is Ik moest hem twee jaar zoeken, en daarna nu, misschien, ik kan het niet voor zeker zeggen zou zij luisteren naai' hetgeen ik liaar te zeggen had „De tijd is om", zei Sylvia, hem aan ziende. „Waarom och waarom gaat u niet naar haar toe?" ^prdf To rv10d1}.

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1919 | | pagina 5