MIDDELBURGSGHE COURANT JÜ# 158* Jaargang Maandag 7 Juni. Binnenland. FEUILLETON, KONING ZIJN. Uit Stad en Provincie. 1- 131. Owe courant venebgnt dagelijks, met uitzondering tan Zon- en Feestdag® Prgs per kwartaal, sioowel voor Middelburg als Toor al-e plaatsan in Nederland franco p. p. f 1.25J Afzonderlijke nummers kosten 5 cent. W Advertentie» k 20 cent pet regel; Bjj abonnement teel lager. Geboorte dood; it alle andere familieberichten en Dankbetuigingen van 1—7 regels f 1 50 elke regel meer 20 cent. Reclames 40 cent per regel. Groote letters naar <i ptanti die zij inueiaatua jWSf™ Advertenties vóór ©én usr te bozorgee. TWEEDE KAMER. Gezantschap bij den Paus. Het regeeringsanlwoord inzake het lij delijk gezantschap hij den Paus wordt heden avond verwacht zoodat dus mor- 1 gen de Kamer met de discusies zou kunnen beginnen. Militie'enlandweer Ingediend zijn voorstellen om het in dienst houden van militie en landweer te bestendigen lol 31 Dec 1915. De omstandigheden maken het voir gens de regeering noodig de lichtingen die eigenlijk tot de landweer moesten overgaan, voorloopig nog bij de militie te behouden ,en om de landWeerlichtin,- gen die tot den landstorm zouden overr gaan voorshands de landweer niet te doen verlaten. VI u c h t e 1 i n g| e n Blijkens de Memorie van antwoord inzake de uilgbven voor de vluchlelin,- gen .zijn er thans in de vluchtoorden te Veenhuizen, Ede, Uden en Goudaj ruim 20 000 personen, terwijl het aaital over het heele land verspreide behoef- tigen thans op 50 000 geschat kan wolf den. Over cijfers van de hier vertoevende niet-behoeflige Belgen beschikt de re- geering niet. De Minister beaamt 'de Wenschelijkheid dat de vluchtelingen in him eigen belang zoo spoedig mogelijk is, naar hunne haardsteden terugkeeren. De groote moeilijkheid is evenwel, dal niet kan worden uitgemaakt in h oever terugkeer mogelijk is of hardvochtig zoude zijn. Zoolang deze toestand beslaat, moet de regeering zich van drang tot terugkeer onthouden hoezeer zij ook toestemt, dal het werkeloos verblijf hier te lande voor vele vluchtelingen demoraliseerend moet werken. Er is een meer of minder groot aan tal vluchtelingen, dal aan ledigheid de voorkeur geeft boven nuttige bezigheid, ondanks alle aansporingen en prikkels. Zoolang deze vluchtelingen zich overi gens behoorlijk gedragen, kan liet hoofd van het vluchtoord die ledigheid be*j zwaarlijk met dwang tegengegaan De vraag of de mannen niet waren te -werk te stellen bij den hooibouw, waar voor in sommige deelen des lands waar schijnlijk handen te kort zullen komen, word* door den minister overgebracht aan den minister van Landbouw. UIT DE PERS. Onze positie. De bespreking over onze eigen be langen bij den oorlog duurt voort. De oud-minister C o 1 ij n betoogt in de „Stemmen des Tijds" dat zich zeer ge makkelijk een toestand denken laat, waar bij voor ons de vredesonderhandelingen nog gevaarlijker periode zouden kunnen Door COLETTE .YVER. inleiden dan de oorlogstoestand. Zou Duitschland b.v over de gelieele linie zegevieren en België behouden, dan vrees ik, dat onze positie uitermate moei lijk zal worden Antwerpen in Duitsche lianden, daaruit kunnen allereerst econo misch belangrijke veranderingen voort vloeien Maar bovendien, Antwerpen een Duitsche stad, brengt stellig 'en zeker na enkele jaren het, Scheldevraagstuk naar voren Het is eenvoudig ondenkbaar, dat Duitschland op den duur vrede zou heb- hebben met een toestand als thans te dien aanzien bestaat. De Schelde grens rivier is wel het minste dat ons dan te wachten staalen niet 'ónwaarschijnlijk komt er zelfs begeerte naar beide Schel- deoevers en staan this ook Zuid-Beveland en Walcheren op hel spel. Dit zal, zegt de heer Colijn, in het onderwerpelijk' geval, niet dadelijk bij de vredesonder handelingen aan de orde gesteld wor den, maar komt zoo langzaam aan op de dagorde. Winnen daarentegen de geallieerden, zoodat aan Duitschland de vrede kan worden opgelegd, dan ducht ik dezelfde moeilijkheden, maar nu reeds onmiddel lijk bij de vredesonderhandelingen Het, mij niets verwonderen, wanneerf zulks in dal geval één der eischen zou blijken te zijn Onder Belgen, zelfs onder onze Belgische „gasten", hoort men daarover soms onomwonden spreken „Wij krij gen bij den vrede n a t u u r 1 ij k Zeeuwscli- Vlaanderen!' Dit „natuurlijk' verstaan wij, even na tuurlijk, in het geheel niet, en vertrouwd mag worden, dat wie wat van ons hebben wil, het zal moeien halen onverschillig wie de begeerige is en op welk tijdstip hij komt Zijn de bovenaangeduide twee onder scheidingen juist, dan volgt Daaruit, dal een Duitsche overwinning, waarbij Bel- gie Duitsch blijft, of een overwinning der geallieerden, die hen in staat zou stellen de 1 taart van Europa te wijzigen, n i et in het belang van Nederland zou zijn. Dan kan dus ook ons verlangen niet uitgaan naar een van die twee gevallen, maar dienen we te erkennen, dat het voor ons het beste, is, wanneer de o"or- log zóó eindigt, dat België wel is waar zijne onafhankelijkheid herkrijgt, onj- dal de onafhankelijkheid van elgië een Nederlandsch be lang is, doch zonder dat partijen in staal zijn daarbij een derdéTc benadcelen. Op het oogenblik is m i. het vooruit zicht inderdaad dat het zoo gaan zal. Maar het kan ook anders loopen en dan gal tegen het einde voor Nederland nog de vraag kunnen rijzen, of het, ter wille van de toekomst van het Vaderland, niet noodzakelijk is om nog vóór den vre de mee te spreken, wijl het na den vrede wel eens te laat kon zijn. Zoo blijft de toestand voor ons dus ernstig, en dient gegispt het opkomende geknabbel en geknaag om den militairen last onzer dagen te verlichten. De Vossische Ztg. publiceert onder den titel: „Hollandischer Feindeen inter view, dat haai* correspondent, Oskar T. 79). Hij nam haar met ijskouden blik op, mei de armen gekruist, hijgend van woe de. „Trouwelooze vrouw, je bent even slecht als alle anderen, je wilt me op een lage manier in de verzoeking bren gen. Je hebt hem zóó lief, dat jc, om hem te redden, je aan mij wilt geven, aan mij, dien je haat O Clara! Clai*a! nu "be grijp ik allós Je hebt mij nooit liefgehad, en nu vandaag wil je de mijne zijn..;. Ik schatte je zoo hoog!.... Zij wilde hem omhelzen, maar hij stootte haar ruw van zich af. „Ga weg", „Arme Ismaël!" „Ga weg, zeg ik naai* je koning!" „Je 'jaagt mij weg?" riep zij uit. Bij de deur hield hij haar bij de pol sen vast en beet haar toe* „Hij zal sterven, hoor je!" De raadselachtige, vreemde blik, waar mee zij hem aankeek, toen zij hem ver liet, deed hem verslagen achterblijven Ilij had haai* willen terugroepen En hij had al weer lievig berouw, haar zoo 'wreed te hebben beleedigd. Met zwakke stem murmelde hij: „Claral" Maai* het was te laat Zij was al op straat Toen zij weer de frissche avond lucht inademde, sloot zij de oogen, bleef een oogenblik staan en had een "gevoel van oneindig geluk En weer herhaalde bij zichzelf: „Is het dus waar, dat ik hem liefheb?" En de stem in haar, die ja antwoordde, was zoo zegevierend, zoo zoet, zoo zeker en zoo gelukkig, dat Clara alles vergat, tot den vreeselijken samenloop van om standigheden toe. Zij liep op goed ge luk af, haar weg vindend bij instinct, zij dacht niet meer aan haar rijtuig, dat zij aan den ingang van de kathedraal had laten wachten, om1 de nieuwsgierigheid der ondergeschikten om den tuin te lei den Blind liep zij door een doolhof van smerige straatjes in de buurt van de haven Langzamerhand, toen zij haar ge dachten weer verzamelen kon, bemerkte zij de ongewone drukte, die êfc begon te heerschen Uit de vuile huizen stroom den de menseden naar buiten, die min ste soort bevolking, die alleen maar bij feesten of bij groote rampen uit haar krotten te voorschijn 'komen. Een eind verder, in de winkelstraten, waar de winkels gesloten waren, heerschte nog dezelfde drukte, en liep ook de hecle bevolking op straal. En toen zij in Schweriner, met prof. Hector Treub had. Professor TreuLy deelde den( jour nalist mee, dat hij overtuigd „Deutsch- feindlich" was, en wel omdat hij er zeker van w#s, dat de zegepraal van Duitsch land het einde van Holland wezen zou. De Duitschers hebben België en zullen hel behouden Zij hebben behjoefte aan de zeekunt. Maar die kan hun zonder Antwerpen van weinig nut zijn. Antwer pen evenwel beleekent niets zonder de Sc-telde Met intcrnalionaliseering van de Schcldemoiiding zou Duitschland weinig gediend zijn Overwint het, dan verlangt hel de Schelde. En daar wij die zoo maar niet afstaan, zal Duitschland haai* nemen Als wij gelukkig zijn vinden wij ons zelf dan na dien oorlog terug als Duitsche bondsstaat, en als wij „pech" hebben als Duitsche provincie Tn ieder geval zijn wij dan verloren en daarom hoop ik, „niet het grootste deel der IIol- landsche intelleclueelen" dal Duitsch land verliest. „Waarom veronderstelt gij van Duilsch- land zulk een handelwijze?" vroeg de Journalist „Omdal ik, ais ik een Duitsch staats man was, zelf niet anders handelen zou", luidde het antwoord. DE AGITATIE TEGEN IIET GEZANT SCHAP BIJ DEN PAUS. Gisteravond hield het hoofdbestuur van den Nationale» Bond van Protestantsche kiezers i n Nederland een vergadering, waarin de volgende motie werd aange nomen „De meerderheid van het hoofdbestuur van den Nationale» Bond voor Protes tantsche kiezers heeft besloten, zijne ver-i ontwaardiging uit te spreken over het demagogisch, antl-papistisch karakter van de zoogenaamde Protestantsche beweging legen het tijdelijk Gezantschap bij den Pauselijken Stoel en, waar de naam van den Bond is misbruikt, zoo mogelijk voort bestaan als Nationale Kiezersbond." UIT DE STAATSCOURANT. Bij Kon besluit: is op verz. e. o. verl. met pensioen ter zake van langdurigen dienst aan de kol. van den pl. staf, pi. comm. te Amsterdam P. J G. Schott, aan de kol. der genie W. J. A. Colthoff en W. G, L, Versteeg en aan den luit kol. der imf. J. van Too- •enenbergen en in verband met zijn leef tijd aan den luit. kol. der inf. II. G Fra- r; is ter zake van langd dienst e o. en pens verleend aan den majoor der genie J. W. Roeloffs Valk; is hen. tot dir. v. h. tol kantoor te Maastricht W. H M. de Veer, hoofd- comm. der tel. NEDERLAND EN DE OORLOG Gelukkig afgekomen. De reizigers en bemanning van dé Za terdag' te Vlissingen aangekomen het stadsdeel der rijken kwam, zag zij uit de prachtige huizen elegante dames in wandelkostuum haastig naar buiten komen, die haar handschoenen op htet trottoir verder dichtknoopten; zij Werden begeleid door haar echtgenoot of haar vader De pleinen waren vol inenschcn, kreten en vroolijke uitroepen stegen uit die ontelbare menigte op Clara wist het de heele stad stroomde, naar den koning toe een uur van te voren stond die heele menigte langs Hen weg, dien de ko ninklijke familie zou volgen, om zich dien avond naar het raadhuis te begeven En Clara, gedreven door een geheel andere opgewondenheid, ging ook naar dengene, die zulk een geheimzinnige macht bezat. „Dien machtigen invloed", dacht zij, „die zoo bedriegelijk is, die de massa aanlrekt, die haar gevangen houdt, dien heb ik oudergaan Ik, socialistc, die het kwaad van de ongelijkheid kende, waar van hij de sluitsteen is, heb dien invloed op mij laten werken; ik heb mij' ,overgege- ven aan d e bedwelming van Bic verafgo ding, ik trilde in zijn bijzijn, omdat ik inplaats van zijn glorie te verachten, hem liefhad, zoodat ik alles liefhad, dat met hem iu verband stond Toen herinnerde zij zich de gesprekken, waarin de roya listische argumenten, zoodra Wolfram ze aanvoerde, haar plotseling zóó verblind den, dat zij geen enkele tegenwerping boot „Prinses Juliana" zijn in Engeland aan een groot gevaar ontsnapt. In den nacht van Vrijdag op Zaterdag te 12 uur, toen juist alle passagiers aan boord gebracht waren door den tender, dreef een Zeppelin boven Tilbury en wierp een 7 tal bommen, die allen in de buurt van de boot terecht kwamen De boot lag voor anker De vijfde bom raakte bijna hel voorschip en spallo kort voor hel te water vallen uileen De schok was vreeselijk. Spiegels en gloei lampjes sloegen slulc Er dntstond een paniek aan boord Eerst dacht men dat hel schip geraakt was, doch dit bleek niet het geval geweest te zijn. Naar wij vernemen lag' op nog geen 1*00 meter afstand van de Oranje Nas sau" ,een scheepje, geladen met dyna miet. Misschien waren de bommen daar voor bestemd, maar ook dat is puur raden f We behoeven zeker wel niel uitvoerig aan te duiden dat de opschrirten die sommige Ilollandsche bladen boven clit bericht zetten zooais „Bommen naar een Nederlandsch schip geworpen", e. d onjuiste voorstelling! geven. De Zep pelin zal te middernacht zeker niet ge zien hebben, dal hel een Nederlandsch schip was. Hel zal wel meer gebeuren bij dergelijke Zeppelin-aanslagen op En- gelsche 'havens dat daar toevallig een neutraal schip ligt, zonder dat men zeggen kan dal die aanval op dat schip is gemunt Het gebeurde is echter wel een nieuw pleidooi leg'cn het gebruik van dit strijdmiddel Naai* wij vernamen waren er een 60-tal Duitsche vrouwen en kin deren aan boord Wanneer de bommen het schip getroffen hadden, zouden er waarschijnlijk ook in Duitschland men- sclien zijn geweest, die zich hadden afgevraagd ,of er niet iels aan dat mid del haperde Kon. Nat. Steuncomité. De 10ste lijst van bij het Kon. Natio naal Steuncomité 1911 ingekomen bijdra gen van 16—22 Mei wijst aan een totaal van f 11,071 60; makende met het totaal der vorige lijsten ad f 2 713 184.27y«, een totaal aan ontvangen bijdragen en toezeggingen van f 2,187,255.871%. Geen 1 an dbou w ver 1 o f. De minister van oorlog heeft bepaald, dat o nder gieen voorwaarde lanclbouwwr- lof mag worden verleend aan miliciens voor eerste oefening onder de wapenen. (Av.p.) "Uitvoerverboden. De lijdelijke opheffing van het uit voerverbod van diuretinum is ingetrok ken. Er is een wijziging gebracht in het uitvoerverbod van dierlijke vetten. Fransch© en Belgische spoor wagens. De Nederlandsch-Duitsche spoorweg, grensstations hebben order gekregen geen beladen Fransche of Belgische spoorwagens van de Duitsche spoorwe gen over te nemen meer kon bedenken. Neen, zij was nooit overtuigd geworden, maar hij had haar overheerscht, zooals ieder man de vrouw die hem liefheeft, aan zijn meening on derwerpt. Ilaai* geest was nooit gewe ken, maar haar liefhebbend hart was volgzaam met hem meegegaan „Toch schaan ik mij er niet over", zei ze triomfantelijk bij zichzelf „Wat doet het er toe of zijn levensbeschouwing mij aangelokt heeft' Hij was een absolute liefde waardig!" En toen herinnerde zij zich onmid dellijk weer Ismaëls bedreiging „Hij zal sterren, hoor je!" Haar onmacht was haar een kwelling. Wat kon zij doen? Hoe kon zij dien man ontwapenen, die zooals Tiij zelf zeide, reeds.buiten het leren stond, en die niet meer door raenschelijke woorden te 'be reiken was? O, zij zou hem hebben wil len ketenen, binden, vernietigen Zij kwam nu bij het koninklijk paleis; bij het zien van den voorgevel gleed een koude rilling haar van het hoofd tot de voeten. En zij dacht- „Zijn leven is in mijn hand....; wanneer ik zwijg, zal hij ster ven. wat is mijn plicht? Zij ging het paleis binnen, als een gewond dier, dat zijn nest weer opzocht Zij wilde zich in haar eenzame kamer gaan begraven," Als iemand haar ge- gevraagd had. waai zij heenging, zou zij geantwoord hebben. „Ik ga naar mijn Nederlandsche locomotieven mogen in geen enkel opzicht voor dit vervoeg worden gebezigd Uitgezonderd hiervan zijn de Belgische goederenwagens die bij de Maatschappij tol Exploitatie van Staatsspoorwegen zijn geïnterneerd en behalve „Elal Betge" ook gemerkt zijn „S S.". (N. Ct.) Blokkade van de Dardanelles De Minister van Biuteniandsche Zaken brengt icr Kennis van belanghebbenden, dat alijkcns bericht van Hr Ms. gezant te Londen de Britsche regeering eene blokkade heeft ingesteld voor de kust van Klein-Azië, ingaande 2 aczer te 12 lur voormiddag en zich uitstrekkende an 37' 35' Nb. lot 40° 5' Nb. niet inbe- ;rip van den ingaug der Dardanelles oor vertrek van neutrale schepen uit het geblokkeerde gebied was eene tijd- "uite \an 72 uren toegestaan Uit Middelburg. In antwoord op de vraag hoe het nu met de intoekening voor de Zondagavond- concerten staal, kunnen we meedeelen, dat in de afgeloopen week totaal een honderd kaarten zijn aangevraagd, maar ook hierdoor is het bedrag niet bereikt, noodig om tot het doorgaan der concer ten te kunnen besluiten En toch zouden wij het zeer betreuren, als dit moest gebeuren en willen wij daar om nog eens op twee zaken wijzen, in de hoop daL velen, die zich nog niet opga ven, dit alsnog zullen doen. Toen de concerten werden opgericht, zijn vele personen lid geworden, die niet het plan hadden dikwijls de concerten te bezoe ken, maar die hun lidmaatschap be- ■houwden als een donaleurssehap Zij wilden hen, die anders van zulke genot volle avonden verstoken zouden blijven, sieunen om deze te verkrijgen Toen het bleek, dat dc concerten zich zelf kon den betalen, zijn deze donateurs van lie verlede in aantal verminderd. Nu de con certen met ondergang worden bedreigd, althans zeker dit jaar zouden achterwege blijven, hebben reeds enkele van die personen zich weer als lid opgegeven, en wij vertrouwen, dal velen, die dit le zen, dit prijzenswaardige voorbeeld zul len volgen De heer L. K. van der Harst JJz. zal gaarne mondelinge en schrifte lijke aangiften opnemen. Een tweede punt, waarop wij even de aandacht wilden vestigen is, dat oor spronkelijk de circulaires voor de Z A. C. luidden, dat ieder jaar drie of vier concerten zouden worden gegeven, meestal was dit de eerste jaren vier. Toen de financiën dit toelieten werden 1 or 5 concerten aangekondigd, en werden er enkele jaren geregeld vijf gegeven Ook verleden jaar stond er op de cir culaire vier of vijf, het minimum waarop men recht had was dus vier. Er zijn in Juni 2 en in Juli 1 concert ge geven. Dus hebben de inteekenaars een concert minder gehad dan waarop zij kamer.' Maar Ismaëls beeld verdween in haar geest, als een teekening, die uitgcwischt wordt Er bleef niets levends voor haar oog over dan het beeld van Wolfram. En als in een droom ging zij naar de appartementen van den koning In de vestibule kwam de eerste kamer dienaar vim den Honing naar haar toe: „Zijne Majesteit 2al juffrouw Hersberg niet kunnen ointvangen Het zal Zijne Majesteit spijten, dat weet -ik zeker. Zij glimlachte legen den goeden man, die zoo ver van de waarheid en van de werkelijkheid af was, en zei: „Ja zeker, Zijne Majesteit moet mij" ontvangen De nederige dienaar maakte een gebaar van tegenspraak. Zij ging verder Op dat oogenblik kwam kolonel Rodolphe uitzijn kabinet naast dat van den koning Zij herhaalde weer, krampachtig vasthou dend „Zijne Majesteit moet mij ontvangen Dc adjudant, altijd zoo in de vormen, bleef sprakeloos tegenover "het ontstelde gelaal van de geleerde Hij durfde niets te vragen. Maar toen hij zag dat de jonge vrouw naar de antichambre ging, waagde hij de opmerking: „Zijne Majesteit dineert vanavond al leen, terwijl de "Koningin en Hare Hoog heid voor de receptie op het Raadhuis gekleed worden (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1915 | | pagina 1