MIDDELBURGSGHE COURANT
JÜ#
158* Jaargang
Maandag
7 Juni.
Binnenland.
FEUILLETON,
KONING ZIJN.
Uit Stad en Provincie.
1- 131.
Owe courant venebgnt dagelijks, met uitzondering tan Zon- en Feestdag®
Prgs per kwartaal, sioowel voor Middelburg als Toor al-e plaatsan in
Nederland franco p. p. f 1.25J
Afzonderlijke nummers kosten 5 cent.
W
Advertentie» k 20 cent pet regel; Bjj abonnement teel lager. Geboorte dood; it
alle andere familieberichten en Dankbetuigingen van 1—7 regels f 1 50
elke regel meer 20 cent. Reclames 40 cent per regel. Groote letters naar <i ptanti
die zij inueiaatua
jWSf™ Advertenties vóór ©én usr te bozorgee.
TWEEDE KAMER.
Gezantschap bij den Paus.
Het regeeringsanlwoord inzake het lij
delijk gezantschap hij den Paus wordt
heden avond verwacht zoodat dus mor-
1 gen de Kamer met de discusies zou
kunnen beginnen.
Militie'enlandweer
Ingediend zijn voorstellen om het in
dienst houden van militie en landweer
te bestendigen lol 31 Dec 1915.
De omstandigheden maken het voir
gens de regeering noodig de lichtingen
die eigenlijk tot de landweer moesten
overgaan, voorloopig nog bij de militie
te behouden ,en om de landWeerlichtin,-
gen die tot den landstorm zouden overr
gaan voorshands de landweer niet te
doen verlaten.
VI u c h t e 1 i n g| e n
Blijkens de Memorie van antwoord
inzake de uilgbven voor de vluchlelin,-
gen .zijn er thans in de vluchtoorden
te Veenhuizen, Ede, Uden en Goudaj
ruim 20 000 personen, terwijl het aaital
over het heele land verspreide behoef-
tigen thans op 50 000 geschat kan wolf
den.
Over cijfers van de hier vertoevende
niet-behoeflige Belgen beschikt de re-
geering niet.
De Minister beaamt 'de Wenschelijkheid
dat de vluchtelingen in him eigen belang
zoo spoedig mogelijk is, naar hunne
haardsteden terugkeeren. De groote
moeilijkheid is evenwel, dal niet kan
worden uitgemaakt in h oever terugkeer
mogelijk is of hardvochtig zoude zijn.
Zoolang deze toestand beslaat, moet de
regeering zich van drang tot terugkeer
onthouden hoezeer zij ook toestemt, dal
het werkeloos verblijf hier te lande
voor vele vluchtelingen demoraliseerend
moet werken.
Er is een meer of minder groot aan
tal vluchtelingen, dal aan ledigheid de
voorkeur geeft boven nuttige bezigheid,
ondanks alle aansporingen en prikkels.
Zoolang deze vluchtelingen zich overi
gens behoorlijk gedragen, kan liet hoofd
van het vluchtoord die ledigheid be*j
zwaarlijk met dwang tegengegaan
De vraag of de mannen niet waren te
-werk te stellen bij den hooibouw, waar
voor in sommige deelen des lands waar
schijnlijk handen te kort zullen komen,
word* door den minister overgebracht
aan den minister van Landbouw.
UIT DE PERS.
Onze positie.
De bespreking over onze eigen be
langen bij den oorlog duurt voort.
De oud-minister C o 1 ij n betoogt in de
„Stemmen des Tijds" dat zich zeer ge
makkelijk een toestand denken laat, waar
bij voor ons de vredesonderhandelingen
nog gevaarlijker periode zouden kunnen
Door COLETTE .YVER.
inleiden dan de oorlogstoestand.
Zou Duitschland b.v over de gelieele
linie zegevieren en België behouden, dan
vrees ik, dat onze positie uitermate moei
lijk zal worden Antwerpen in Duitsche
lianden, daaruit kunnen allereerst econo
misch belangrijke veranderingen voort
vloeien Maar bovendien, Antwerpen een
Duitsche stad, brengt stellig 'en zeker na
enkele jaren het, Scheldevraagstuk naar
voren Het is eenvoudig ondenkbaar, dat
Duitschland op den duur vrede zou heb-
hebben met een toestand als thans te
dien aanzien bestaat. De Schelde grens
rivier is wel het minste dat ons dan te
wachten staalen niet 'ónwaarschijnlijk
komt er zelfs begeerte naar beide Schel-
deoevers en staan this ook Zuid-Beveland
en Walcheren op hel spel. Dit zal, zegt
de heer Colijn, in het onderwerpelijk'
geval, niet dadelijk bij de vredesonder
handelingen aan de orde gesteld wor
den, maar komt zoo langzaam aan op de
dagorde.
Winnen daarentegen de geallieerden,
zoodat aan Duitschland de vrede kan
worden opgelegd, dan ducht ik dezelfde
moeilijkheden, maar nu reeds onmiddel
lijk bij de vredesonderhandelingen Het,
mij niets verwonderen, wanneerf zulks
in dal geval één der eischen zou blijken
te zijn Onder Belgen, zelfs onder onze
Belgische „gasten", hoort men daarover
soms onomwonden spreken „Wij krij
gen bij den vrede n a t u u r 1 ij k Zeeuwscli-
Vlaanderen!'
Dit „natuurlijk' verstaan wij, even na
tuurlijk, in het geheel niet, en vertrouwd
mag worden, dat wie wat van ons hebben
wil, het zal moeien halen onverschillig
wie de begeerige is en op welk tijdstip
hij komt
Zijn de bovenaangeduide twee onder
scheidingen juist, dan volgt Daaruit, dal
een Duitsche overwinning, waarbij Bel-
gie Duitsch blijft, of een overwinning der
geallieerden, die hen in staat zou stellen
de 1 taart van Europa te wijzigen, n i et
in het belang van Nederland zou zijn.
Dan kan dus ook ons verlangen niet
uitgaan naar een van die twee gevallen,
maar dienen we te erkennen, dat het
voor ons het beste, is, wanneer de o"or-
log zóó eindigt, dat België wel is waar
zijne onafhankelijkheid herkrijgt, onj-
dal de onafhankelijkheid van
elgië een Nederlandsch be
lang is, doch zonder dat partijen in
staal zijn daarbij een derdéTc benadcelen.
Op het oogenblik is m i. het vooruit
zicht inderdaad dat het zoo gaan zal.
Maar het kan ook anders loopen en dan
gal tegen het einde voor Nederland nog
de vraag kunnen rijzen, of het, ter wille
van de toekomst van het Vaderland, niet
noodzakelijk is om nog vóór den vre
de mee te spreken, wijl het na den vrede
wel eens te laat kon zijn.
Zoo blijft de toestand voor ons dus
ernstig, en dient gegispt het opkomende
geknabbel en geknaag om den militairen
last onzer dagen te verlichten.
De Vossische Ztg. publiceert onder den
titel: „Hollandischer Feindeen inter
view, dat haai* correspondent, Oskar T.
79).
Hij nam haar met ijskouden blik op,
mei de armen gekruist, hijgend van woe
de.
„Trouwelooze vrouw, je bent even
slecht als alle anderen, je wilt me op
een lage manier in de verzoeking bren
gen. Je hebt hem zóó lief, dat jc, om
hem te redden, je aan mij wilt geven, aan
mij, dien je haat O Clara! Clai*a! nu "be
grijp ik allós Je hebt mij nooit liefgehad,
en nu vandaag wil je de mijne zijn..;.
Ik schatte je zoo hoog!....
Zij wilde hem omhelzen, maar hij
stootte haar ruw van zich af.
„Ga weg",
„Arme Ismaël!"
„Ga weg, zeg ik naai* je koning!"
„Je 'jaagt mij weg?" riep zij uit.
Bij de deur hield hij haar bij de pol
sen vast en beet haar toe*
„Hij zal sterven, hoor je!"
De raadselachtige, vreemde blik, waar
mee zij hem aankeek, toen zij hem ver
liet, deed hem verslagen achterblijven
Ilij had haai* willen terugroepen En hij
had al weer lievig berouw, haar zoo
'wreed te hebben beleedigd. Met zwakke
stem murmelde hij:
„Claral"
Maai* het was te laat Zij was al op
straat Toen zij weer de frissche avond
lucht inademde, sloot zij de oogen, bleef
een oogenblik staan en had een "gevoel
van oneindig geluk En weer herhaalde
bij zichzelf: „Is het dus waar, dat
ik hem liefheb?"
En de stem in haar, die ja antwoordde,
was zoo zegevierend, zoo zoet, zoo zeker
en zoo gelukkig, dat Clara alles vergat,
tot den vreeselijken samenloop van om
standigheden toe. Zij liep op goed ge
luk af, haar weg vindend bij instinct, zij
dacht niet meer aan haar rijtuig, dat zij
aan den ingang van de kathedraal had
laten wachten, om1 de nieuwsgierigheid
der ondergeschikten om den tuin te lei
den Blind liep zij door een doolhof van
smerige straatjes in de buurt van de
haven Langzamerhand, toen zij haar ge
dachten weer verzamelen kon, bemerkte
zij de ongewone drukte, die êfc begon te
heerschen Uit de vuile huizen stroom
den de menseden naar buiten, die min
ste soort bevolking, die alleen maar bij
feesten of bij groote rampen uit haar
krotten te voorschijn 'komen. Een eind
verder, in de winkelstraten, waar de
winkels gesloten waren, heerschte nog
dezelfde drukte, en liep ook de hecle
bevolking op straal. En toen zij in
Schweriner, met prof. Hector Treub had.
Professor TreuLy deelde den( jour
nalist mee, dat hij overtuigd „Deutsch-
feindlich" was, en wel omdat hij er zeker
van w#s, dat de zegepraal van Duitsch
land het einde van Holland wezen zou.
De Duitschers hebben België en zullen
hel behouden Zij hebben behjoefte aan
de zeekunt. Maar die kan hun zonder
Antwerpen van weinig nut zijn. Antwer
pen evenwel beleekent niets zonder de
Sc-telde Met intcrnalionaliseering van de
Schcldemoiiding zou Duitschland weinig
gediend zijn Overwint het, dan verlangt
hel de Schelde. En daar wij die zoo
maar niet afstaan, zal Duitschland haai*
nemen Als wij gelukkig zijn vinden wij
ons zelf dan na dien oorlog terug als
Duitsche bondsstaat, en als wij „pech"
hebben als Duitsche provincie Tn ieder
geval zijn wij dan verloren en daarom
hoop ik, „niet het grootste deel der IIol-
landsche intelleclueelen" dal Duitsch
land verliest.
„Waarom veronderstelt gij van Duilsch-
land zulk een handelwijze?" vroeg de
Journalist
„Omdal ik, ais ik een Duitsch staats
man was, zelf niet anders handelen zou",
luidde het antwoord.
DE AGITATIE TEGEN IIET GEZANT
SCHAP BIJ DEN PAUS.
Gisteravond hield het hoofdbestuur van
den Nationale» Bond van Protestantsche
kiezers i n Nederland een vergadering,
waarin de volgende motie werd aange
nomen
„De meerderheid van het hoofdbestuur
van den Nationale» Bond voor Protes
tantsche kiezers heeft besloten, zijne ver-i
ontwaardiging uit te spreken over het
demagogisch, antl-papistisch karakter van
de zoogenaamde Protestantsche beweging
legen het tijdelijk Gezantschap bij den
Pauselijken Stoel en, waar de naam van
den Bond is misbruikt, zoo mogelijk voort
bestaan als Nationale Kiezersbond."
UIT DE STAATSCOURANT.
Bij Kon besluit:
is op verz. e. o. verl. met pensioen ter
zake van langdurigen dienst aan de kol.
van den pl. staf, pi. comm. te Amsterdam
P. J G. Schott, aan de kol. der genie
W. J. A. Colthoff en W. G, L, Versteeg
en aan den luit kol. der imf. J. van Too-
•enenbergen en in verband met zijn leef
tijd aan den luit. kol. der inf. II. G Fra-
r;
is ter zake van langd dienst e o. en
pens verleend aan den majoor der genie
J. W. Roeloffs Valk;
is hen. tot dir. v. h. tol kantoor te
Maastricht W. H M. de Veer, hoofd-
comm. der tel.
NEDERLAND EN DE OORLOG
Gelukkig afgekomen.
De reizigers en bemanning van dé Za
terdag' te Vlissingen aangekomen
het stadsdeel der rijken kwam, zag zij
uit de prachtige huizen elegante dames
in wandelkostuum haastig naar buiten
komen, die haar handschoenen op htet
trottoir verder dichtknoopten; zij Werden
begeleid door haar echtgenoot of haar
vader De pleinen waren vol inenschcn,
kreten en vroolijke uitroepen stegen uit
die ontelbare menigte op Clara wist het
de heele stad stroomde, naar den koning
toe een uur van te voren stond die
heele menigte langs Hen weg, dien de ko
ninklijke familie zou volgen, om zich dien
avond naar het raadhuis te begeven
En Clara, gedreven door een geheel
andere opgewondenheid, ging ook naar
dengene, die zulk een geheimzinnige
macht bezat.
„Dien machtigen invloed", dacht zij,
„die zoo bedriegelijk is, die de massa
aanlrekt, die haar gevangen houdt, dien
heb ik oudergaan Ik, socialistc, die het
kwaad van de ongelijkheid kende, waar
van hij de sluitsteen is, heb dien invloed
op mij laten werken; ik heb mij' ,overgege-
ven aan d e bedwelming van Bic verafgo
ding, ik trilde in zijn bijzijn, omdat ik
inplaats van zijn glorie te verachten, hem
liefhad, zoodat ik alles liefhad, dat met
hem iu verband stond Toen herinnerde
zij zich de gesprekken, waarin de roya
listische argumenten, zoodra Wolfram ze
aanvoerde, haar plotseling zóó verblind
den, dat zij geen enkele tegenwerping
boot „Prinses Juliana" zijn in Engeland
aan een groot gevaar ontsnapt.
In den nacht van Vrijdag op Zaterdag
te 12 uur, toen juist alle passagiers aan
boord gebracht waren door den tender,
dreef een Zeppelin boven Tilbury en
wierp een 7 tal bommen, die allen in
de buurt van de boot terecht kwamen
De boot lag voor anker De vijfde bom
raakte bijna hel voorschip en spallo
kort voor hel te water vallen uileen De
schok was vreeselijk. Spiegels en gloei
lampjes sloegen slulc Er dntstond een
paniek aan boord Eerst dacht men dat
hel schip geraakt was, doch dit bleek
niet het geval geweest te zijn.
Naar wij vernemen lag' op nog geen
1*00 meter afstand van de Oranje Nas
sau" ,een scheepje, geladen met dyna
miet. Misschien waren de bommen daar
voor bestemd, maar ook dat is puur
raden f
We behoeven zeker wel niel uitvoerig
aan te duiden dat de opschrirten die
sommige Ilollandsche bladen boven clit
bericht zetten zooais „Bommen naar
een Nederlandsch schip geworpen", e. d
onjuiste voorstelling! geven. De Zep
pelin zal te middernacht zeker niet ge
zien hebben, dal hel een Nederlandsch
schip was. Hel zal wel meer gebeuren
bij dergelijke Zeppelin-aanslagen op En-
gelsche 'havens dat daar toevallig een
neutraal schip ligt, zonder dat men
zeggen kan dal die aanval op dat schip
is gemunt
Het gebeurde is echter wel een nieuw
pleidooi leg'cn het gebruik van dit
strijdmiddel Naai* wij vernamen waren
er een 60-tal Duitsche vrouwen en kin
deren aan boord Wanneer de bommen
het schip getroffen hadden, zouden er
waarschijnlijk ook in Duitschland men-
sclien zijn geweest, die zich hadden
afgevraagd ,of er niet iels aan dat mid
del haperde
Kon. Nat. Steuncomité.
De 10ste lijst van bij het Kon. Natio
naal Steuncomité 1911 ingekomen bijdra
gen van 16—22 Mei wijst aan een totaal
van f 11,071 60; makende met het totaal
der vorige lijsten ad f 2 713 184.27y«,
een totaal aan ontvangen bijdragen en
toezeggingen van f 2,187,255.871%.
Geen 1 an dbou w ver 1 o f.
De minister van oorlog heeft bepaald,
dat o nder gieen voorwaarde lanclbouwwr-
lof mag worden verleend aan miliciens
voor eerste oefening onder de wapenen.
(Av.p.)
"Uitvoerverboden.
De lijdelijke opheffing van het uit
voerverbod van diuretinum is ingetrok
ken. Er is een wijziging gebracht in het
uitvoerverbod van dierlijke vetten.
Fransch© en Belgische spoor
wagens.
De Nederlandsch-Duitsche spoorweg,
grensstations hebben order gekregen
geen beladen Fransche of Belgische
spoorwagens van de Duitsche spoorwe
gen over te nemen
meer kon bedenken. Neen, zij was nooit
overtuigd geworden, maar hij had haar
overheerscht, zooals ieder man de vrouw
die hem liefheeft, aan zijn meening on
derwerpt. Ilaai* geest was nooit gewe
ken, maar haar liefhebbend hart was
volgzaam met hem meegegaan
„Toch schaan ik mij er niet over", zei
ze triomfantelijk bij zichzelf „Wat doet
het er toe of zijn levensbeschouwing
mij aangelokt heeft' Hij was een absolute
liefde waardig!"
En toen herinnerde zij zich onmid
dellijk weer Ismaëls bedreiging „Hij zal
sterren, hoor je!"
Haar onmacht was haar een kwelling.
Wat kon zij doen? Hoe kon zij dien man
ontwapenen, die zooals Tiij zelf zeide,
reeds.buiten het leren stond, en die niet
meer door raenschelijke woorden te 'be
reiken was? O, zij zou hem hebben wil
len ketenen, binden, vernietigen Zij
kwam nu bij het koninklijk paleis; bij het
zien van den voorgevel gleed een koude
rilling haar van het hoofd tot de voeten.
En zij dacht- „Zijn leven is in mijn
hand....; wanneer ik zwijg, zal hij ster
ven. wat is mijn plicht?
Zij ging het paleis binnen, als een
gewond dier, dat zijn nest weer opzocht
Zij wilde zich in haar eenzame kamer
gaan begraven," Als iemand haar ge-
gevraagd had. waai zij heenging, zou zij
geantwoord hebben. „Ik ga naar mijn
Nederlandsche locomotieven mogen in
geen enkel opzicht voor dit vervoeg
worden gebezigd
Uitgezonderd hiervan zijn de Belgische
goederenwagens die bij de Maatschappij
tol Exploitatie van Staatsspoorwegen zijn
geïnterneerd en behalve „Elal Betge" ook
gemerkt zijn „S S.". (N. Ct.)
Blokkade van de Dardanelles
De Minister van Biuteniandsche Zaken
brengt icr Kennis van belanghebbenden,
dat alijkcns bericht van Hr Ms. gezant
te Londen de Britsche regeering eene
blokkade heeft ingesteld voor de kust
van Klein-Azië, ingaande 2 aczer te 12
lur voormiddag en zich uitstrekkende
an 37' 35' Nb. lot 40° 5' Nb. niet inbe-
;rip van den ingaug der Dardanelles
oor vertrek van neutrale schepen uit
het geblokkeerde gebied was eene tijd-
"uite \an 72 uren toegestaan
Uit Middelburg.
In antwoord op de vraag hoe het nu
met de intoekening voor de Zondagavond-
concerten staal, kunnen we meedeelen,
dat in de afgeloopen week totaal een
honderd kaarten zijn aangevraagd, maar
ook hierdoor is het bedrag niet bereikt,
noodig om tot het doorgaan der concer
ten te kunnen besluiten
En toch zouden wij het zeer betreuren,
als dit moest gebeuren en willen wij daar
om nog eens op twee zaken wijzen, in de
hoop daL velen, die zich nog niet opga
ven, dit alsnog zullen doen. Toen de
concerten werden opgericht, zijn vele
personen lid geworden, die niet het plan
hadden dikwijls de concerten te bezoe
ken, maar die hun lidmaatschap be-
■houwden als een donaleurssehap Zij
wilden hen, die anders van zulke genot
volle avonden verstoken zouden blijven,
sieunen om deze te verkrijgen Toen het
bleek, dat dc concerten zich zelf kon
den betalen, zijn deze donateurs van lie
verlede in aantal verminderd. Nu de con
certen met ondergang worden bedreigd,
althans zeker dit jaar zouden achterwege
blijven, hebben reeds enkele van die
personen zich weer als lid opgegeven,
en wij vertrouwen, dal velen, die dit le
zen, dit prijzenswaardige voorbeeld zul
len volgen De heer L. K. van der Harst
JJz. zal gaarne mondelinge en schrifte
lijke aangiften opnemen.
Een tweede punt, waarop wij even
de aandacht wilden vestigen is, dat oor
spronkelijk de circulaires voor de Z A.
C. luidden, dat ieder jaar drie of vier
concerten zouden worden gegeven,
meestal was dit de eerste jaren vier.
Toen de financiën dit toelieten werden 1
or 5 concerten aangekondigd, en werden
er enkele jaren geregeld vijf gegeven
Ook verleden jaar stond er op de cir
culaire vier of vijf, het minimum
waarop men recht had was dus vier. Er
zijn in Juni 2 en in Juli 1 concert ge
geven. Dus hebben de inteekenaars een
concert minder gehad dan waarop zij
kamer.' Maar Ismaëls beeld verdween
in haar geest, als een teekening, die
uitgcwischt wordt Er bleef niets levends
voor haar oog over dan het beeld van
Wolfram. En als in een droom ging zij
naar de appartementen van den koning
In de vestibule kwam de eerste kamer
dienaar vim den Honing naar haar toe:
„Zijne Majesteit 2al juffrouw Hersberg
niet kunnen ointvangen Het zal Zijne
Majesteit spijten, dat weet -ik zeker.
Zij glimlachte legen den goeden man,
die zoo ver van de waarheid en van de
werkelijkheid af was, en zei:
„Ja zeker, Zijne Majesteit moet mij"
ontvangen
De nederige dienaar maakte een gebaar
van tegenspraak. Zij ging verder Op dat
oogenblik kwam kolonel Rodolphe uitzijn
kabinet naast dat van den koning Zij
herhaalde weer, krampachtig vasthou
dend
„Zijne Majesteit moet mij ontvangen
Dc adjudant, altijd zoo in de vormen,
bleef sprakeloos tegenover "het ontstelde
gelaal van de geleerde Hij durfde niets te
vragen. Maar toen hij zag dat de jonge
vrouw naar de antichambre ging, waagde
hij de opmerking:
„Zijne Majesteit dineert vanavond al
leen, terwijl de "Koningin en Hare Hoog
heid voor de receptie op het Raadhuis
gekleed worden
(Wordt vervolgd).