MIDDELBlTKCiSÜHE COURANT.
156» Jaargang.
Donderdag
11 September,
FEUILLETON.
Erfelijk belast-
BINNENLAND.
Bit de Staatsconrant.
Uit Stad en Provincie.
I*. 215
1918
Dm oomrut vmohijat fiagalyki, vat mitio*4*ri*g m Zo*- Tiiidij^ii,
par kwartaal, «oowal roor Uidiolkmrg alt voor alia plutiam im N«derla*ltfra*eo pp f I
AfioiiarUjka auamars koste* 5 aa*t
AdTcrtsatic* bij ab*m**me*t op roordeeliga voorvaart».
Pr?sp*cbfMw laarr-a ry* au bat bare»* te bekome».
Aiv-.:tccÜ#E *or «s-ftvoignado *amm»r moetas dat middag, t6 r éóa m i
os* bet barse* beserg# sij*.
A4v#rtaati8« 20 osmt par rogal. Bij mbouaaieat rail lagari Oaboorta dood- es
alle udera familiiboriohtas es Dukbatnigisgas tu 1—7 regale f 1.50elke regel mats
20 easL Kaelamoi 40 osmt per regell Groot* lattari sasr de plaats, dia tij iuamas.
Tot de plaatsisg tas *4v*rt**td0m as reolarcoi, siat afkomstig alt Ze el a ad, botreff**"?
Hudel, Nijverbeid om deldwasoa, ia gerechtigd het Aleemeea AdrerteaÜo-BBToBt
A. BB LA MAKS An,, M.Z. Voorborg er»! 869, A muter dams.
die zich thans op ons
blad abonneeren, ontvangen de
nnmmers tot 1 October gratis
Na de rage beschouwingen en wenschen
der pacifisten op het Vredescongres zijn in
Den Haag gevolgd de scherper omlijnde en
zakelijker debatten der Interparlementaire
ünie, d. i. de bijeenkomst van parlements
leden uit verschillende landen, dus
mannen van de politieke praktijk, die bije
eenkwamen voor hetzeltde doel, maar die
minder beraadslaagden over algemeene moties
dan over vaste voorstellen, we.ke later aan de
derde factor in de vredesbeweging kunnen
worden voorgelegd, n.l. aan de Vredescon
ferentie, aan de bijeenkomst der verantwoor
delijke staten zelf.
Ben van de belangrijke onderwerpen door
deze Interpalementaire Unie behandeld, is
het vraagstuk van de neutraliteit eer
levensbelang bovenal van de kleine staten.
Zooals men weet is een van de voor
naamste resultaten van de Tweede Vredes
conferentie van 1907 geweest, het vaststellen
van twee verdragen, regelend de rechten en
verplichtingen van de onzijdigen, bet eene
voor den oorlog te land, het andere voor
■den oorlog ter zee.
Het was hoog noodig dat er zoo'n al
meene regeling kwam. Want al bestonden
er enkele bepalingen over dat onderwerp,
o. a. door het verdrag van Parijs, de meeste
oaderdeelen waren niet geregeld, en bij
jederen oorlog kon men het waarnemen dat
leder land zijn eigen regeling afkondigde
omtrent het vervoer van oorlogscontrabande
en het trekken van een leger over een neutraal
gebied, om maar twee onderwerpen te
noemen.
Maar in die twee verdragen is toen om
schreven, niet alleen wat iedere neutrale
staat, maar ook wat iedere oorlogvoerende
staat in dat opzicht te doen en te laten
heeft, en een feit is het dat die bepalingen
de leiddraad zijn geweest voor de meeste
proclamaties door oorlogvoerenden en neu
tralen na dien tijd uitgevaardigd.
Het is echter ook een feit, dat men nog
altijd veel rekening heeft te honden met wat
een oorlogvoerende mogendheid durft tegen
een neutrale. Want iedere neutrale mogend
heid staat als zoodanig op zichzelt tegenover
de oorlogvoerenden. Al heeft een oorlogvoe
rende groote mogendheid meestal een andere
groote tegenover zich, zoodat zij niet geheel
vrij is te doen wat zij wil tegenover een derde,
het is even waar dat de andere, neutrale staten
meeBtal machteloos ieder onrecht moeten
aanzien, daar iedere poging om zich in de
geschillen te mengen, voor hen het gevaar
meebrengt zelf hun neutraliteit te verliezen.
Bij dat vraagstuk van neutraliteit komt
bovendien van zelf op de gedachte aan den
toestand van permanente neutraliteit, zooals
die door de verklaringen der groote mogend
heden geschapen is voor België, Zwitserland
en Luxemburg, een regeling die mooier
lijkt dan ze is, omdat de rechten en ver
plichtingen van dergelijke staten niet nauw
keurig omschreven zijn. Zoowel België als
Zwitsorlond rekenen dan ook niet op die
gewaarborgde neutraliteit, maar hebben zelf
door het orgafiiseeren van bun weerkracht
maatregelen genomen om zich tegen aan.
vallen te verdedigen.
Wat de vorige week ten opzichte van de
onzijdigheidskwestie op de Interparlemen-
laire Unie besproken werd, was tweeledig.
Ten eerste wiide men trachten die ver
klaring van permanente neutraliteit ook
mogelijk te maken door actie van iederen
8taat zelf, zonder daarbij geheel afhankelijk
te zijn van den wil der groote mogendheden.
Noch Zwitserland, noch België' hebben zich
zelf neutraal verklaard. Dat deden de mogend
heden toen ze daarin op zeker oogenblik
allen heil zagen.
En ten tweede wilde menatrachten de
onzijdigheidsverdragen zoodanig aan te vul
len, dat men beter verzekerd is van de
navolging daarvan.
Zooals we reeds zeiden, is die neutraliteits-
kwestie een levensbelang bovenal van de
kleine staten. Wij kunnen niet op tegen
de geweldige bewapening der groote mogend
heden. En wanneer die grooten gaan oorlog
voeren, loopen de kleinen gevaar in het
gedrang onder den voet te geraken, tenzij
zij hnn rechten kunnen doen gelden. Maar
daarvoor is het noodig dat men precies weet
wat die rechten zijn.
Nu lagen er voor de Interparlementaire
Unie twee resoluties.
De eene, afkomstig van dr. Munch men
lette welden minister van defensie van
Denemarken, dus niet van den eersten den
besten pacifist, maar van een man van de
praktijk had ten doel eenerzijds de moge.
lijkbeid te scheppen dat iedere mogendheid
de bevoegdheid krijgt zich permanent onzij
dig te verklaren, en anderzijds om de ver
dragen betreffende de rechten en verplich
tingen der neutralen zoo te amendeeren dat
die onzijdigheid nog nauwkeuriger omschre
ven wordt.
Die permanente onzijdig-verklaring stelt
dr. Munch zich op de vólgende manier voor
Aan alle bij de Vredesconferentie aange
sloten mogendheden wordt een algemeen
verdrag ter onderteekening voorgelegd. Ieder
dier mogendheden kleine en groote, maar
het zullen wel vooral de kleine zijn kan
zich dan permanent onzijdig verklaren, en
neemt daardoor de verplichting op zich om
aan geen oorlog deel te nemen, hoewel zij
het recht behoudt om, zelfs door geweld
aanvallen tegen haar grondgebied, of inbreu
ken op haar onzijdigheid af te slaan.
Maar daartegenover verbinden zich de
andere mogendheden om zich van elke daad
te onthouden welke een inbreuk vormen op
die onzijdigheid.
En als een dier mogendheden dat nu toch
doet
Roman van
KLARA HOFER.
45
U beiden zou veel onaangenaams be
spaard zijn gebleven, wanneer u van het
begin af aan het juist begrip had gehad
van dezen bijzondcren aanleg. Verwijten
behoeft u zich niet te maken. Ik ken veel
óp deze wijze erfelijk zwaar belaste per
sonen, die de hoogste en veranlwoorde-
lijkste betrekkingen belcleeden, dat zijn
menschen, die door verstandige voor
zorg een proces van regeneratie schep
pen voor hun persoon en tegelijk voor
htm nakomelingschap.
Er bestaat niet alleen degeneratie, er
fs ook 'n regeneratie, die gegrond is op
de zedelijke en geestelijke eigenschappen
van het individu. De slappen, de krach-
teAoocen zinken weliswaar van genera
tie op generatie, maar in de derde of
vierde komt er een eind aan de vloek der
erfelijkheid: zij sterven uit. Zij, de laatste
leden van deze gezonken geslachten
gezonken niet zonder eigen schuld want
dat gepraat van hun onverantwoordelijk
heid is een weekelijke, onmannelijke
zwakheid, vragen onze barmhartigheid, de
eersten vragen onze bewondering en de
hoop."
De jonge vrouw had zwijgend in haar
stoel gezeten, haar oogen hadden hem
de woorden van de lippen gelezen Maar
nu, nu uit de diepste moedeloosheid de
hoop opsteeg, begaven haar de krachten.
Haar lippen beefden. Zij klemde kramp
achtig haar handen ineen.
„U zult hieruit zien," ging hij voort,
„dat u naar het tegenwoordige standpunt
der wetenschap, ook geen bijzondere
vrees voor uw kinderen behoeft te heb
ben."
De tranen vloeiden haar uit de oogen.
Vóór haar het licht en achter haar de
nacht.
De man vatte haar hand. „Uw taak
is niet gemakkelijk. Maar bedenk, hoe
veel van uw kracht afhangt, bedenk, wat
Daarvoor bevat het door dr. Munch op
gestelde ontwerp-verdrag de volgende be
paling
Mocht een mogendheid welke zichzelf
permanent onzijdig heeft verklaard,
worden aangevallen of haar onzijdigheid
geschonden, dan zullen de mogendheden
welke het verdrug onderteekend hebben
en buiten het conflict staan, in onder
handeling treden om de middelen te
beramen ten einde voldoening te schen
ken aan de mogendheid wier onzijdig
heid geschonden is. De aangevallen
onzijdige mogendheid zal het Bureau
van het Haagsche Arbitragehof verzoe
ken het initiatief te nemen tot zooda
nige beraadslaging.
En het is ook weer het Permanente Hof
van arbitrage dat door dr. Munch werd aan
gewezen als rechter, indien gesohillen tus-
schen een permanent onzijdige mogendheid
en een andere niet langs diplomatieken weg
kunnen worden opgelost.
Naast dat voorstel van dr. Munch stond
een ander, afkomstig van de Nederlandsche
groep, toegelicht door den oud-minister
mr. S van Houten, en naar hij meedeelde)
geopperd door prof. Eysinga, hoogleeraar in
het internationaal recht te Leiden.
Dat voorstel was van veel beperkter strek
king, maar had juist daarom, naar mr. Van
Houten opmerkte, des te meer kaus tot een
resultaat te voeren.
Het bepaalde zich tot de vraag, wat de
overige onzijdige mogendheden moeten doen
indien een hunner zich in haar neutraliteit
ziet bedreigd door een daad van een oor
logvoerende mogendheid, en indien de aan
gevallene niet over voldoende middelen be
schikt om haar rechten als neutraal te doen
eerbiedigen.
De resolutie, door mr. Vun Houten voor
gesteld, trad niet in bijzonderheden over
de wijze, waarop die andere mogendheden
dan zouden moeten optreden. Maar zij wees
er op, en mr. van Houten lichtte nog nader
toe, dat de neutraliteitsverdragen van 1907
daar niets over bepalen en dus aangevuld
dienen te worden. En voorts bleek uit de
debatten, dat sommigen te dezen opzichte
dachten aan een samenwerking van alle
neutralen ter bescherming van ieders rechten
Dus iets in den trant van het aangehaald
artikel van dr. Munch's voorstel.
Over deze beide resoluties is zeer uitvoe
rig van gedachten gewisseld. Er waren er
velen die zoo'n verklaring van permanente
neutraliteit geen voldoende waarborg achten
voor vrijwaring tegen aanvallen, en die in
ieder geval meer waarde hechten aan een
verdedigde neutraliteit. Anderen juichten
dat denkbeeld van een algemeen verdrag toe,
en meenden dat het een het ander niet uitsloot.
We zullen ons echter niet wagen aan een
overzicht der debatten, te minder omdat het
ten slotte toch nog niet tot een beslissing
Immers het eind der discussies is geweest
dat de beide resoluties zijn gesteld in handen
der centrale commissie, die nu zal trachten
ze met elkaar in overeenstemming te brengen,
op de bijeenkomst van het volgend jaar
de moeder van uw echtgenoot onder
moeilijke omstandigheden heeft volbracht.
En op welk een rijk leven zult gij kunnen
1 terugzien, aan de zijde van een man, die
aan uw hulp en toewijding het beste
heeft te danken, te midden van uw kin
deren, voor wie u meer dan alleen moe
der zult zijn geweest. U zult de geluk
kige resultaten kunnen zien in wijden
kring..
Getroffen door zijn grootheid van geest
zag zij hem door haar tranen aan „En
hoe groot moet uw oogst zijnl"
Zijn blik werd somber. „Mijn werk is
niets dan een poging om boete te doen
voor een met vloek beladen leven
Zij begreep hem niet.
Een pijnlijke trek ging over zijn gelaat.
„U gelijkt op iemand, om wie ik zwaar
misdreven heb. God zij haar en mij
genadig Er is iets verwants tusscben
u en haar."
Hij drukte haar hand en zag haar met
smartelijken blik aan „Mijn gebeden voor
u en uwe kinderen I"
Zij ontving handdruk en blik als een
daaromtrent een gemeenschapperjk voorstel
in te dienen.
We hebben echter gemeend toch nu reeds
uit de uitvoerige verslagen der Unie-verga
deringen de hierboven uiteengezette denk
beelden te moeten lichten, en, ontdaan van
onleesbare verdragsformules, hier te moeten
uiteenzetten, omdat ze zoo'n belangrijke aan
wijzing geven voor de richting waarin d(
neutraliteitskwestie zich beweegt sedert de
onzijdigheidsverdragen van de Vredesconfe
rentie van 1907 er de grondslagen voor
vaststelden.
Het kan niet anders of het in beide voor
stellen belichaamde denkbeeld, om door
samenwerking van alle staten de ellende van
den oorlog te beperken tot hen die hem
verklaarden, en zelfs sommige staten voorgoed
buiten iederen oorlog te sluiten, dat
denkbeeld kan niet anders dan begroet
worden als een goed plan, omdat het eón
der erge dingen van den oorlog bestrijdt,
n.l. het erin betrekken van anderen die
oorspronkelijk buiten het geschil stonden.
Natuurlijk is de Interparlementaire Unie
niet een lichaam dat definitief over zoo iets
kan beslissen. Beide resoluties hadden dan
ook het karakter van een in overweging
geven aan de Vredesconferentie. Maar die
Interparlementaire Unie is een lichaam van
invloed, door do positie der leden-volksver
tegenwoordigers. We verwachten dan ook,
dat een voorstel van die zijde, hoe hst dan
ook het volgend jaar moge luiden, niet
slechts voor kennisgeving kan worden aan
genomen door de staten zelf.
In de St Crt. is opgenomen een Kon
besl. ter aanvulling van het kon. besl. van 5
Oct. 1910 tot instelling van een eerelee-
ken voor belangrijke diensten of jegens
de vereeniging „het Nederlandsche Roode
Kruis" bewezen.
De aanvulling luidt als volgt:
„Ter herinnering aan bijzondere ge
beurtenissen, waarvoor de medaille wordt
verleend, kan door Ons een op het lint
te bevestigen gesp van zilver aan het
eereteeken worden toegevoegd. Het op
dien gesp aan te brengen opschrift zal
telkenmale door Ons worden vastgesteld.'
Uit Middelburg.
Door het Centraal Vrijzinnig Comité op
Walcheren zijn tot candidalen voor dc
Provinciale Staten in het district M i d-
d e I b u r g geproclameerd, nadat de heer
mr. J. Adriaanse had verklaard ditmaal
geen candidatuur te aanvaarden, de hee
ren Jhr. H. A. van Doorn burgemeester
van Veere en Vrouwepolder en mr. J.
-T. Heijsc, advocaat te Middelburg
In de Dinsdagavond gehouden vergade
ring van dc anli-rev. kiesvereeniging „Ne
derland en Oranje" werd blijkens een
De deur viel achter haar in 't slot De
assistent verscheen en geleidde haar naar
haar kamer
Doodclijk vermoeid en uitgeput door
gebrek aan slaap en toch als bevrijd
kwam zij den volgenden morgen weer
thuis. Zij klopte zacht aan de deur der
ziekenkamer. De verpleegster opende
voorzichtig- „De ritmeester slaapt nog"
Zij zag door de deur zijn gezicht in
het donker gehouden vertrek. Hij haalde
rustig adem Ook de kleinste sliep nog.
Maar het ondgrwijs der beide oudsten
was reeds begonnen Zij trad de kinder
kamer binnen, inet haar mantel nog los
over haar schouders Zij wilde hun ge
zichten zien. Zij wisten in het geheel niet,
dat zij weg geweesl was. Zij gingen
vroeg naar bed
De gouvernante stond op De jonge
vrouw kuste de kleinen en wenkte haar
toe met de les voort te gaan Hc-t was
over eenige minuten negen uur. Zacht
ging zij op den leuningstoel van gevloch
ten riet op den achtergrond zitten
De gouvernante vervolgde de les „Hoe
mededeeling in „De Zeeuw" met betrek
king tot ide verkiezing voor tfen gemeente
raad werd besloten, een der beide uilge-
gcvallen gemeenteraadsleden candidaal te
stellen in hel Marlet-district (vacature Den
Bouwmeester) en voor de andere vaca
ture te steunen den candidaat der R K
kiesvereeniging i ndicn door deze kies
vereeniging een candidaal gesteld wordt.
Eveneens zal in 't le district een der
uitgevallen gemeenteraadsleden gecandi-
deerd worden als protest tegenover de
handelwijze der liberalen die bij de laat
ste verkiezingen de voorkeur hebben ge
geven aan de candidalen der S D A. P.
tegenover twee verdienstelijke aftredende
rechtsche leden.
„Was bet vroeger vaak gewoonte, zoo
meldt „De Zeeuw" verder dat in deze
districten geen candidalen werden ge
steld, ja zelfs één der liberalen werd ge
steund, thans is de positie veranderden
zullen alle rechlsche kiezers worden op
gewekt geen enkele slem uit te bren
gen op liberale candidalen.
Het feit dat Middelburg plm 1100
rechtsche kiezers telt tegenover plm. 1800
linksclie, doet de eersten aanspraak ma
ken op ten minste 6 zetels in den Raad
De voorloopige candidalen van deprov.
Staten worden nog niet genoemd; zij zul
len van de centrale kiesvereeniging wor
den meegedeeld.
Er is hier ter stede een zeld
zame staking uilgebroken op de groente
en vruchtehveiïingen der Veilingsverecni-
ging „Walcheren" hebben Woensdag
avond de kooplieden eendrachtig gewei
gerd iels te koopen
We ontvingen over de aanleiding daar
van een uitvoerig schrijven van Jac L".
A de Lange, die door dc kooplieden als
hun vertegenwoordiger is aangewezen.
We meeuen echter dat dit schrijven te
veel afdaalt in bijzonderheden die voor
t publiek van weinig belang zijn, en zul
len ons dus bepalen lot een samenvatting
van het zakelijke in dit schrijven.
De directe aanleiding tot de staking is
de grief dat door het bestuur der Vei-
lingsvereeniging tot beambte bij het nieu
we mijntoeslel niet is benoemd de vorige
afslager J Simpelaar, maar P. Leijnse, de
7.oon van het bcstuurslid-veilingsmcester
Bart Leijnse Als motief daarvoor werd
opgegeven dat de nieuwe titularis beter
kan schallen
Het bestuur van den koopmansbond
„Eendracht maakt Macht" kreeg nu op
dracht van zijn leden om aan het be
stuur der veilingsvereeniging te verzoe
ken alsnog op zijn besluit terug te ko
men, voorloopig althans, en Jan Simpe
laar in de nieuwe functie te plaatsen tot
Nieuwjaar als proef
Maar levens werd aan het bestuur van,
den Koopmansbond opgedragen over ver
schillende andere grieven met het vei-
lingsbestuur te confereeren
Twee afgevaardigden bezochten Dins
dag een vergadering van het Vciiings-
bestuur, maar dit weigerde op zijn be
sluit terug te komen en gaf geen enkele
toezegging.
De twee afgevaardigden brachten ver
slag van hun zending uil in een Dinsdag
avond in het Schuttershof gehouden druk
bezochte vergadering van koopvrouwen
kooplieden, belegd door den Koop
mansbond, en daar werd met algemeene
stemmen besloten om niets te koopen
vóór Jan Simpelaar in de betrekking aan
luidt het slot der geboden?"
En duidelijk, langzaam herhaalde het
kind met zijn heldere stem de woorden
van de troostrijke belofte uit overoude
tijden door de beangste menschheid als
iets kostbaars bewaard, eeuwen door de
groote openbaring van hel Eeuwige aan
het aardsche:
,Want ik, de Heere uw God, ben een
ijverig God, die de misdaad der vaderen
bezoek aan de kinderen, aan het derde
en aan het vierde lid dergenen, die Mij
halen; en doe barmhartigheid aan dui
zenden dergenen, die Mij liefhebben en
mijne geboden onderhouden."
„Wat is dat?" vroeg de gouvernante.
De jongen ging voort.
Eensklaps zag de gouvernante ver
baasd op
De jonge vrouw had hét meisje tegen
zich aangedrukt, haar tranen liepen over
het blozende gezichtje. De zoon omhelsde
moeder en zusier.
De gouvernante verliet zacht de kamer-
De klok begon te slaan.
EINDE.
