Hntirmlutionair
mi
nieuws- en Advertentieblad
Zeeland.
FEUILLETON.
In den Levensstrijd.
Lit de Tweede Kamer.
No. 961.
Zaterdag 26 October 1912.
10e Jaargang.
ABONNEMENT:
Per drie maanden binnea Ter Neuzen ƒ1,Franco
per post: voor Nederland ƒ1,10.
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, Postdirec
teuren en Brievengaarders.
Dit blad verschijnt Dinsdag- en Vrijdagavond,
uitgezonderd op Feestdagen,
bij den Uitgever D. H. LITTOOIJ Az. te TER NEUZEN,
Inzending van advertentiën vóór uren op den dag der uitgave.
ADVERTENTIEN:
Van 14 regels ƒ0,40. Voor eiken regel meer ƒ0,10.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde adver
tentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend.
-< Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
INGEZONDEN STUKKEN TE RICHTEN AAN DE REDACTIE; ABONNEMENTEN EN ADVERTENTIES TE BEZORGEN BIJ DEN UITGEVER.
Y Buitengewone Vergadering
van het Prov. Comité van Anti-Rev. Kies-
vereenigingen in Zeeland op Vrijdag 1 No
vember 1912, des namiddags ten 1 ure, te
Middelburg, in het Militair Tehuis, Nieuwstr.
Agendum:
1. Voortzetting bespreking van het vraagstuk
der evenredige vertegenwoordiging.
2. Voorstel der Kiesvereeniging Goes, lui
dende
a. Het vraagstuk omtrent de volkomen
gelijkstelling tusschen openbaar en bijzonder
onderwijs urgent te verklaren
b. In de centra onzer provincie in overleg
met de andere rechtsche organisaties, verga
deringen te beleggen, waar de urgentie van
de rechtsgelijkheid op 't gebied van 't onder
wijs worde aangetoond
c. Aan de Deputaten-vergadering voor te
stellen de volkomen rechtsgelijkheid tusschen
de beide takken van ons volksonderwijs op
het Program van Actie te plaatsen
d. de andere Prov. Comité's uit te noodigen
adhesie te betuigen met het voorstel, opdat
de kans dat dit punt op het program kome,
zoo groot mogelijk zij.
3. Eventueele andere besprekingen.
Men wordt dringend uitgenoodigd deze ver
gadering niet te verzuimen.
Y Betrouwbaar?
Meermalen is reeds gewezen op de onbe
trouwbaarheid, die de socialisten kenmerkt,
wanneer zij het „volk" voorlichten.
Dat kwam zeer treffend verleden week uit
in de zitting van den Rotterdamschen gemeen
teraad.
Aan de orde was een bespreking van de
loonen, die de Gemeente uitbetaalt aan haar
werklieden.
Wethouder Mr. A. de Jong (anti-rev.) had
beweerd, dat de loonen vanwege de Gemeente
glansrijk een vergelijk met de loonen door
particulieren uitgekeerd, kondert doorstaan.
En daar had men het lieve leven gaande,
Met den heer Spiekman aan de spits werd
dc Wethouder voortdurend door de socialisten
in de rede gevallen op een wijze, die hen her
haaldelijk een scherpe terechtwijzing van den
Voorzitter bezorgde.
Om de heeren te overtuigen, noemde Mr.
De Jong verschillende loonen, bij particulieren
en bij de gemeente uitbetaald, voor het zelfde
werk.
Hein Bronders en Bram schijnen hun plage
rijen te hebben opgegevenze laten hem ten
minste met vree. Elkanders gezelschap kunnen
ze echter niet missen steeds ziet men ze bij
elkander en de betergezinden onder het werk
volk zien met weerzin, hoe de aan den drank
verslaafden Bronders zich aan Bram hecht
als een klit.
Vooral de laatste avonden zijn ze steeds
samen. En wonderlijk genoeg is thans de
kroeg niet het doel hunner uitstapjesmeer
malen kan men ze den weg zien inslaan naar
de minder druk bezochte buitenwegen, 'tls
duidelijk, dat een of ander plan het onderwerp
hunner langdurige geheimzinnige besprekin-
ken is.
Op zekeren morgen mist Steven, als hij op
het werk komt, een beitel. Overal zoekt hij
er naar, maar nergens is hij te vinden. Een
zeker gevoel van wantrouwen rijst bij hem,
wanneer hij Bram weder dicht in Bronders
gezelschap ziet, terwijl beiden zich houden,
alsof zij hem niet opmerken. Hij is er bijna
riepen Spiekman en
Dat was niet waar,
Heykoop voortdurend.
Ze tartten den wethouder eens namen te
noemen van particulieren, die zulke loonen
uitbetaalden.
Als volgt
De heer SpiekmanBij wie Noem eens
namen
De Voorzitter hamert en zegt tot den heer
Spiekman ge hebt niet het recht den heer
De Jong eischen te stellen.
Wethouder De Jong: Wacht u maarik zal
u ten volle bedienen Magazijnknechts van de
Gemeente f 14.04 in 56.6 uur van particu
lieren f 13.50 in 60 uur; stokers v-an de Ge
meente f 15.14 in 64.8 uur van particulie
ren f 13.50 in 66 uur.
De heeren Heykoop en SpiekmanNiet
waarNiemand die dat betaalt
Wethouder De Jong: wagenmakers der Ge
meente f 16.69 in 57 uur bij particulieren
f 12.40 in 70 uur.
De heer Spiekman Ge hebt ongelijk Noem
eens één naam
Wethouder De Jong: De cijfers zijn abso
luut betrouwbaar ze zijn ontleend aan volgn.
De lieer SpiekmanNoeih eens ééi^ naam 1
En nu kwam het mooiste.
Al de cijfers, door den heer De Jong ge
noemd, kwamen voor. zooals deze verklaarde,
in een voorstel, ingediend door een commissie
van 8 raadsleden inzake minimumloon en
maximum arbeidsduur in gemeentebeslekken
En dat voorstel was mede onderteekend
door de heeren SPIEKMAN, HEYKOOP
en VAN HINTE
Dat was de komische zijde van het debat.
Maar het toont ons ook een zeer bedenke
lijk verschijnsel.
De socialisten volgen deze taktiek geregeld.
En vooral op volksmeetings doet zij opgeld.
Men ontziet geenerlei middelen om zijn doel
slechts te kunnen bereiken.
Men werkt en goochelt met cijfers, als ae
beste.
Daarmee helpt men de arbeiders vooruit.
Of alles den toets der eerlijkheid kan door
staan, is een vraag, die de heeren niet al te
zeer verontrust.
Het herinnert ons telkens met grooten nadruk
aan wat Henri Polak een poos geleden/schreef
„Wij zijn geen dogmatici, wij „moderne"
vakvereenigingsmannen. Alle middelen zijn
ons goed in ^en industriëelen strijd wij stellen
slechts deze voorwaarde, dat zij doelmatig
zijn, de machtspositie der organisatie te ver
sterken en de machtsvorming van het prole
tariaat te bevorderen.
Inderdaad, is hier elke commentaar over
bodig. Z.
zeker van, dat een van beiden den beitel
heeft weggenomen hij herinnert zich stellig,
het gereedschap den vorigen avond in zijn
kist te hebben gelegd en dezen morgen heeft
hij dadelijk gemerkt, dat alles onderstboven
gegraaid was. Hij wil evenwel niets vragen,
daar timmers vergeefsche moeite zou zijnen
wellicht maar aanleiding zou geven tot nieuwe
onaangenaamheden.
Als het schafttijd is geworden zoekt hij, als
naar gewoonte, een plaatsje, waar hij zijn eten
kan nuttigen en na dit gedaan te hebben,
strekt hij zich languit op wat krullen neer.
't Is buiten niet bijzonder aangenaamde
regen valt in stroomen en hier is hij rustig
en alleen. Als hij zoo eenigen tijd gelegen
heeft, hoort hij voetstappen. In een fluiste
rend gesprek gewikkeld, gaan Hein en Bram
Sanderse hem rakelings voorbij, zonder hem
op te merken. Steven kan niet verstaan,
waar zij het over hebben en het kan hem
eigenlijk ook niet schelenmaar plotseling
scherpt hij zijn ooren, want duidelijk hoort
hij den naam Barends uitspreken. Onwille
keurig licht hij het hoofd wat opdeze be
weging ontdekt den twee fluisteraars zijn
tegenwoordigheid.
Dadelijk staken ze hun gesprek en wisselen
met elkander blikken van verstandhouding.
Steven is opmerkzaam "geworden hij kan
Vergadering van Woensdag 23 October.
De algemeene beschouwingen over het
wetsontwerp tot verzekeririg van arbeiders
tegen geldelijke gevolgen van invaliditeit en
ouderdom worden hervat.
De heer Vliegen (S. D. A. P.), zijn afge
broken redevoering voortzettende, zegt, dat
de socialisten voor de invaliditeits- en ouder-
domsverzekering geen bijdrage van de zijde
der arbeiders willen. Spr. licht dat toe en
wijst daarbij op het verschil tusschen armen
zorg en staatspensioen. Hij tracht daarbij
eenige van katholieke en anti-revolutionaire
zijde tegen het staatspensioen geopperde be
zwaren te ontzenuwen en bestrijdt ook het
argument, dat de kosten te hoog zouden loopen.
Op den grondslag van 70-jarigen leeftijd zou
het staatspensioen z.i. 15 a 16 millioen kosten.
Door voor de uitvoering de hulp in te roepen
van de gemeente kan m^n, volgens spr. de
uitgaven voor de administratie beperken en
hij geeft aan, uit welke bronnen de algemeene
kosten bestreden kunnen worden.
Krachtig verzet spr. zich tegen de tarief
plannen van de regeering. Hij pleit nogmaals
voor de invoering van een staatspensioen en
zegt, dat de sociaal-democraten tegen het ont
werp zullen stemmen.
De heer Tydeman (V. L.) hpudt vol, dat
bij dit onderwerp een afjakkersysteem gevolgd
wordt. De noodige objectiviteit komt daardoor
niet tot haar recht en spr. vreest daarvoor
ook bij de Tariefwet* De regeering heeft z.i.
legislatief voordéel opgeofferd aan politiek
voordetel en wordt de wet aangenomen, dan
zal spr. niet berusten hij acht zich niet ver
plicht voort te bouwen op grondslagen, die
niet deugen.
Spr. is voor wettelijke maatregelen met
staatssteun, niet tot oplossing van deze maat
schappelijke kwestie, maar om haar vooruit
te brengen. Het Duitsche ambtelijke stelsel
van verplichte verzekering acht, hij afgedaan.
Spr. wijst op de kentering dienaangaande, een
strooming, die langs de regeering is heenge
gaan. In deze regeling van de verzekering
echter' wordt het opvoedend element geheel
gemist, alles werkt automatisch, buiten den
werkman om, en als dwang. De arbeiders
aanvaarden haar dan ook alleen uit moede
loosheid. De werkgever moet als zaakwaar
nemer van de regeering het geld van den
arbeider zien te krijgen en dit punt zal daarom
aanleiding tot wrijving geven.
De beperking tot de loonarbeiders acht spr.
een onrecht. Hij betoogt dit nader en bestrijdt
ook de door de regeering aangevoerde gronden.
echter niets meer vernemende twee hebben
niet alleen gezwegen maar zich bovendien
oogenblikkelijk verwijderd. Er is iets in dit
alles, dat hem zeer onaangenaam stemt, ja
heimelijk verontrust, zonder dat hij er reden
van zou kunnen geven.
„Duinoord" ligt tamelijk eenzaam.
Vooral nu in den donkeren nachtde regen,
die den laatsten tijd voortdurend aanhield,
klettgrde op de stoep voor het huisgutst
van het dak. De wind, aangestoven over de
wijde watervlakte, opgerend tegen de steile
duinen, werpt zich met volle kracht op de
muren der villa, die onaandoenlijk blijken voor
zijn geweld. Somber en zwart rijst de hui-
zinge, tijdelijk door haar bewoners verlaten
en trots als lniar eigenaar heft zij haar hoofd,
dat den regenstroom afschudt en den wind
dwingt zich te verdeelen, met wat huilende
woede hij het bespringe.
Is dat knerpende geluid slechts een luik,
dat misschien losraakte en knarsend op zijn
hengsels draait Opent zich de deur voor
een wijl en flikkert een oogwenk een licht
straal bij het portiek Glinstert een tijdlang
schijnsel door een enkelen kier der stijfge-
sloten blinden Is dat het beukend storm
geweld of de slag van een hamer
Toch gelooft spr. niet, dat eene algemeene
verzekering bij een verplicht stelsel mogelijk
is. Hij wijst op de evolutie in de opvattingen
betreffende de staatsarmenzorg en wraakt de
koppeling van de invaliditeitsverzekering aan
de ouderdomsvoorziening, die z.i. de algemeen
gewenschte is. De ouderdomsgrens moet dan
verlaagd worden tot 65 jaar, zegt spr., en hij
wijst op het verband van de iuvaliditeitskans
met deze grensbepaling.
Nadat besloten is Donderdag ook 's avonds
te vergaderen, zet de heer Tydeman zijn rede
voort en komt dan tot de meening van de
vrije liberalen omtrent de verplichte verzeker
ring. Hij is in beginsel voor vrijwillige ver
zekering met krachtigen staatssteun, doch
daarmede zal men het geheelg gebied niet
kunnen bestrijken, er zou een aanvullende voor
ziening moeten zijn in den nood van hono
rabele, doch behoeftige ouden. Spr. zet de
voordeelen van dit stelsel uiteen. Tot de
kosten voor de ouderdomsvoorziening moeten
de gemeenten bijdragen en de werkgevers
het overige zal door een nieuwe inkomsten
belasting gedekt kunnen worden. De invali
diteitsverzekering zal betaald moeten worden
voor een deel door het bedrijf, terwijl in be
ginsel de verzekerden in de kosten dienen
bij te dragen. Spr. eindigt met^ nadruk te
leggen op den eisch van vrijheid hij elke
regeling.
De lieer Van Ijlsinga (C.-H.) komt op
tegen het verkeerde begrip, dat tegenwoordig
aan sommige termen gehecht wordt cn oefent
kritiek uit op den toestand in Engeland.
Spr. is niet tegen een bij de wet gefixeerde
uitkeering uit de staatskas, mits men het
armenzorg noeme, maar de groote grief is,
dat men zulk een uitkeering valschelijk een
uitgesteld pensioen noemt. Hij wil veel geld
geven voor het onderwijs der arbeiders, om
hun geneeskundige verzorging, doch hij is
tegen uitkeering van ziekengeld en pensioen
uit de staatskas.
Welnu, de aanhangige weg geeft feitelijk in
hoofdzaak staatspensioen, want wat tijdelijke
staatsbijdrage wordt genoemd, is feiteiijk een
blijvende gift. Aan dwang en verplichting
zai niet altijd te "ontkomen zijn, maar op dc
vraag hoe en aan wie verplichtingen worden
opgelegd, geeft het ontwerp een onbevredigend
antwoord.
De heer Vorsterman van Oyen (V.-
D.) stelt den minister enkele vragen terzake
van de invoering van de wet.
Bij de Donderdag voortgezette behandeling
van het ontwerp invaliditeits- en ouderdoms-
verzekering verdedigde de heer De Klerk
nader de staatspensionneering. De heer Patijn
„Nee, 't valt tegen. Alleen in dien lessenaar
wat. Hier pak an, jij vier, ik zes."
„Gelijk op deelen, zeg ik."
„Vooruit dan, ieder vijf. En ik het klein
geld
„Slokop
„Kom, er uitga mee."
Door de smalle deuropening vaart plots een
hevige windstoot, die zijn korten triomfkreet
loeit door gangen en kamers.
„Doe dicht
„De beitel?"
„Ligt op den lessenaar."
Een schorre lach gaat verloren in den bul
derenden storm, die opsteigert tegen de Iiooge
muren, door den stortregen gegeeseld.
„Duinoord" ligt tamelijk eenzaam.
HOOFDSTUK XIV.
Diepe Val.
Weer is een Zondag voorbijgegaan. En
weer heeft Steven des Zaterdags een over
winning behaald hoe ook Hein Bronders en
Bram hem trachtten mee te troonen naar dg
kroeg, hij heeft hen weerstaan, 't Was eigen
lijk vreemd, hoe die twee de laatste dagen
jegens hem veranderd waren.
(Wordt vervolgd.)
Advertentiën voor dit blad worden
aangenomen tot 's namiddags I UUR op
den dag der uitgave.
22) DOOR ZELANDIA.
