flntirmlutionair
mt
nieuws- en Advertentieblad
Zeeland.
FEUILLETON.
In den Levensstrijd.
Uit de Pers.
Biiinenlandsch Nieuws.
Buiteiilaiidsch Overzicht.
Het feest te Antwerpen.
No. 941.
Zaterdag 17 Augustus 1912.
10e Jaargang.
ABONNEMENT:
Per drie maanden binnen Ter Neuzen ƒ1,Franco
per post: voor Nederland ƒ1,10.
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, Postdirec
teuren en Brievengaarders. f
Dit blad verschijnt Dinsdag- en Vrijdagavond,
uitgezonderd op Feestdagen,
bij den Uitgever D. H. LITT00IJ Az. te TER NEUZEN.
Inzending van advertentlSn vóór uren op den dag der uitgave.
ADVERTENTIEN:
Van 14 regels ƒ0,40 Voor eiken regel meer ƒ0,10.
Bij directe opgaaf vap driemaal plaatsing derzeifde adver
tentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend.
Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend..
INGEZONDEN STUKKEN TE RICHTEN AAN DE REDACTIE; ABONNEMENTEN EN ADVERTENTIES" TE BEZOROEN BIJ DEN UITGEVER.
De linksche Concentratie.
Telkens en telkens duiken berichten op van
candidaatstelling voor de Tweede Kamer.
Nota bene, reeds tegen 1913.
't Zijn vooral de socialisten, die zich weren.
't Lijkt daar wel een handig toegepaste
manoeuvre, om no. één te wezen.
Dat heeft immers altijd wat voor zoodoende
meent men, met het oog op de veelbesproken
algem/ene linksche concentratie voor het
komende jaar, de andere samenwerkende par
tijen te stellen voor een fait accompli, d. w. z.,
een feit, waaraan niets meer te veranderen
valt.
Als. het waar is, dat een brutaal mensch
de halve wereld heeft, staan de socialisten er
goed voor.
Er zal echter aan de samenwerking nog
wel eens een en ander haperen.
Vooreerst is daar de vijandschap tussclien
S. D. A. P. en S. D. A.
Dan de wrijving tusschen S. D. A. P. en
de vrijzinnige-democraten.
Vervolgens de familietwist tusschen oud- en
vrij-liberalen.
't Laat zich echter aanzien, dat de rechter
zijde in 1913 links wel en-bloc tegenover zich
zal vinden.
En dat ongetwijfeld de sociaal-democraten
een geduchten stap voorwaarts zullen doen.
De oude geschiedenis zal zich weer herhalen.
Er is in heel deze concentratie iets weerzin
wekkends.
Met het oog op de linkerzij-zei/'.
Kwam men eerlijk voor de bedoeling uit,
dat men gezamenlijk de christelijke grond
slagen van ons volksbestaan wenscht te onder
graven, dan kregen we een zuiveren toestand.
Dien men echter links niet aandurft.
Omdat, werd deze bedoeling ronduit erkend,
de mislukking van dat pogen met zekerheid
ware te voorspellen.
Neen, van oud-liberaal tot socialist toe doet
men de witte das voor.
De oud- en unieliberale manieren zijn meer
dan bekend.
De mannGn var. den godsdienst de binnen
kamer 1
De steunpilaren der vaderlandsche kerk
De socialisten beweren nog steeds met de
grootste onbeschaamdheid, dat christendom en
hun socialisme zeer wel vereenigbaar zijn.
Maar dit is alles niets dan misleiding.
Mr. Troelstra moge zeggen, dat minister
En ze sprak er over met hem.
Nu ja, 't moest dan maar.
Maar vooral op een afstand houden geen
familiariteiten.
HOOFDSTUK IX-
Kampen.
Den volgenden dag is Greet op haar post.
In een zijkamertje, dat haar uitzicht verleent
ver het strand op, is een plaatsje voor haar
ingeruimd.
De mist is opgetrokken en een koud, doch
vriendelijk Maartzonnetje doet voor een oogen-
blik vergeten, dat het nog half winter is
wekt schoone verwachtingen van lieflijke voor
jaarsdagen.
Wat heeft het Greet moeite gekost, om
tegenover mevrouw Barends haar woord te
houden,
Niet alleen, omdat ze met zichzelf zulk een
harden strijd had te strijden, maar bovenal,
om de tegenkanting, die haar voornemen vond
thuis
Talma's invaliditeitswet een stuk volksbedrog
is, de linksche concentratie is dit ontegen
sprekelijk.
Men vereenigt zich onder een negatieve
leuze.
Men doezelt alle verschillen eenvoudig weg.
Tot op zekere hoogte zou men kunnen toe
geven, dat de heeren dit zelf maar moeten
weten.
Maar hun optreden heeft ook een beteekenis
voor ons volk.
Kan ook, wat God verhoede, den politieken
evenaar doen zwenken.
Dan geschiedt één van heiden
Of, de innerlijke voosheid der linksche coali
tie belet elke goede en gezonde wetgeving en
leidt binnen korten tijd tot een groote dèbacle.
Of, de socialist neemt de leiding, stuurt de
wetgeving in zijn richting en brengt, de erva
ring elders bevestigt het, het land niet dan
jammer en verwarring.
Moge alle man van christelijke belijdenis
dit helder inzien.
En beseffen, dat de strijd in 1913 niet in de
allereerste plaats is, een kamp voor het recht-
sche ministerie, maar een worsteling om het
behoud en de bevestiging van de ordinantiën
Gods in ons publieke leven-
Tot die worsteling hebben we ons zeer ern
stig voor te bereiden.
Vinde 1913 dan alle man in 't geweer
Z.
Hoe gaat het met de uitlevering van
beschuldigden en misdadigers?
In een der Amerikaansche bladen komt een
entrefilet voor, waarvan het „Hbl." de ver
taling geeft.
Daarin wordt het uitleveringsvraagstuk be
handeld en onder anderen gezegd „Waar nu
de Vereenigde Staten dit jaar ook met de
Midden-Amerikaansche Staten een uitleverings
verdrag gesloten hebben en er thans zoover
wij weten geen enkel land is waar de Ame
rikaansche misdadiger ongestraft heen kan
trekken, heeft het misschien zijn-doel de aan
dacht de vestigen op de eigenaardige rechts
toestanden welke dikwijls bij deze uitleveringen
te pas komen. Wij geven hier een geval uit
velen, niet omdat het op zichzelf zoo belangrijk
is, maar omdat het een goed voorbeeld vormt.
Twee Amsterdamsche bankiers werden ver
dacht zich in hun vaderstad aan oplichting
schuldig te hebben gemaakt en vluchtten over
Grootvader had er eerst niet ,van willen
hooren en Steven, Steven had, toen hij 't ver
nam, de vuisten gebald.
„Bij dat volk Als 't nog eens ergens anders
was
En kleine Em, die begreep dat zus nu een
heele dag telkens uit zou blijven, had met haar
zoetste stemmetje gevleid 't niet te doen, had
eindelijk met dikke traantjes getracht Greet
van haar voornemen af te brengen.
Maar Greet had doorgezet.
En tegen haar klemmende redeneeringen viel
weinig in te brengen.
Zoo zit ze daar nu.
Grootvader zal zich met kleine Em wel zien
te redden.
Greet moet maar even wachten.
Mevrouw zal zoo wel komen.
En ondertusschen kijkt ze 't raam uit, naar
de zee. En ver weg zwerven haar gedachten
in een oogenblik. Ze ziet hoe haar vader
kampt met de golven in een hangen storm
nacht, kampt om z'n leven. En ze ziet, hoe
de woedende baren het scheepje beloopen met
grimmige kracht, hoe
Mevrouw treedt binnen.
Eensklaps wordt Greet aan haar visioenen
ontrokken.
Ze groet beleefd de binnentredende.
„Hoor eens, kind," klinkt het koel van haar
Liverpool naar Amerika. Zij hielden zich te
Boston op. De Hollandsche Regeering vroeg
de uitlevering van den eene, dien men als den
méést schuldige aanzag. Hij werd door be
middeling van het Hollandsche consulaat in
Boston gevangen genomen en door een gerechts
beambte per trein van Boston naar New-York
gebracht. Deze beambte léverde zijn gevangene
aan boord van een Hollandsch schip af en
vertrok weer onmiddellijk naar Boston. Maar
nu deed zich het eigenaardige geval voor dat
de gevangene, indien hij lust had gehad, een
voudig weer van boord had kunnen wandelen
en dat geen mensch het recht had hem tegen
te houden. Had de Hollandsche kapitein ge
zegd „Hier blijven" dan had de quasi-gevan-
gene het recht gehad hem wegens vrijheids-
berooving te vervolgen voor een gerechtshof
van den Staat New-York.
De Hollandsche bankier toch stond op dat
oogenblik onder de jurisdictie van den Staat
Massuchusetts, welke hem uitleverde. Deze
heeft echter geen het minste gezag in den Staat
New-York of New-Jersey. Zoodra de offieieele
man van het gerecht van den Massachusetts
verdwenen was, hield de jurisdictie op en de
gevangene was op dat oogenblik weer zoo
vrij als een vogel in de lucht.
Nu wilde liet geval, dat het hem in ons land
miserabel was gegaan, dat hij waarschijnlijk
de vaderlandsche gevangenis boven honger
lijden in Amerika verkoos en dat hij dus rustig
aan boord bleef.
Van uit een juridisch oogpunt echter bleef
liij geheel uit eigen beleefdheid en geenszins
omdat hij er toe genoodzaakt was.
Dergelijke gevangenen (en het geval komt
dikwijls voor) zijn ook aan boord passagiers
en niet gevangenen. In de regel worden zij
dan in de eerste Europeesche haven waar het
schip aanhoudt, officieel gearresteerd doordat
het betrokken land een beambte met de
noodige volmacht daarheen zendt om hen op
te wachten. Maar voordat een dergelijke be
ambte aan boord komt, heeft men nog kans
dat de man ontloopt.
Veronderstel dat hiet schip de haven van
Southampton of Boulogne aandoet. Welnu,
de gevangene, die eigenlijk een vrij man is,
klimt over de verschansing, springt in het
water en laat zich door een van de Engelsche
of Fransehe sleepbooten oppikken (die kunnen
toch niet weigeren een verdrinkend man te
redden)dan is hij, veronderstel dat hij geen
Engelsch of Fransch onderdaan is, vrij om te
gaan waarheen hij wil. En dan moet liet be
trokken land weer de geheele omslachtige
uitleveringspapieren in orde laten brengen
voordat men hem officieel gevangen nemen
kan.
tantes lippen, „ik heb er met mijnteer Barends
over gesproken. Je kunt, indien je werk vol
doet, eiken week een dag komen. Maar overigens
blijft alles, zooals het vroeger was, begrijp-je
Greet voelt de beleediging. De fiere zee
mansdochter heeft een hooghartig antwoord
gereed, maar ze beheerscht zich. Moeders
woord, moeders beeld, weerhoudt haar.
„'t Is goed, mevrouw antwoordt ze eenvoudig.
Maar de purperen gloed, die zich over haar
gelaat verspreidt en de strakke trek om den
mond bewijzen, dat de bedoeling maar al te
duidelijk is verstaan.
Mevrouw legt haar eenig werk voor en onder
richt Greet omtrent haar bedoelingen daarmee.
„En nu laat ik je maar alleen. Ik kom af
en toe wel eens naar je kijken." Meteen ver
trekt ze.
Greet zet zich tot den arbeid.
Is het wonder,, dat, terwijl ze zich buigt
over haar werk, iu ieder oog een traan parelt?
Ze moet het goed blijven voelen, dat ze hier
een vreemde is dat elke toenadering onmoge
lijk zal blijkendat jze op geen liefde heeft
te hopen. De strijd, dien ze zoo moedig heeft
aanvaardt, is wél een harde, een bitter harde.
„Moeder, vader 1" kermt haar ziel. Een
oogenblik voelt ze zich als overmand door 't
verdriet.
Maar neen, geen moed verloren. Met God
De Jaarvergadering van den Christelijk Na-
tionalen Werkmansbond is vastgesteld op Don
derdag en Vrijdag 12 en 13 September a.s. in
het gebouw van Kunsten en Wetenschappen
te Utrecht.
In de morgenvergadering van den eersten
dag zal o.a. de verkiezing van een lid van
liet Hoofdbestuur voor de provincie Zee
land plaats hebben. Voor de eerste maal
zal ook Zeeland in het Hoofdbestuur ver
tegenwoordigd worden.
Van de 150 afdeelingen van den Bond zijn
er ruim 30 in Zeeland.
In de middagvergadering zal de eere-voor-
zitter dr. J. Th. de Visser inleiden Behan
deling van het wetsontwerp op de ouderdoms-
en invaliditeitsverzekering.
Op den tweeden dag behandeling der inge
komen voorstellen.
-1- In de laatst gehouden gemeenteraads
vergadering te Jaarsveld werd met 5 tegen 2
stemmen besloten de herbergen des Zondags
middag te 12 uren te doen sluiten tot des
anderen daags des morgens 5 uur.
Gisterenmiddag is te Zutfen de tentoon
stelling door Minister Talma geopend, aan
wezig waren ook liet Kamerlid Lieftinck, de
directeur van den landbouw Hoek, de inspec
teur Löhnis, burgemeester Zimmerman en het
dagelijksch bestuur dér gemeente.
Minister Talma hield een rede ter opening.
De voorzitter van de afdeeling, baron Van
Nagell bedankte den minister voor zijn tegen
woordigheid waarna een rondgang over het
terrein plaats vond.
De Koningin bezocht ook de landbouwten
toonstelling. Tusschen dichte rijen juichende
bezoekers wandelde de Koningin over de ten
toonstelling naar het terrein, waar concours
hippique werd gehouden. Hier stond in de
konininklijke loge de stoel, waarop in 1754
stadhouder Willem IV heeft plaats genomen
en waarvan bij latere bezoeken gebruik is ge
maakt door Prins Willem V en de koningen
Willem I, II en III.
Over het bezoek van de Belgische koninklijke
familie aan Antwerpen ter gelegenheid van
het feest ter eere van Conscience meldt het
Handelsblad van Antwerpen o. a. het volgende
vooruit
En de naald gaat ijverig heen en weer. Ze
moet moeders nagedachtenis eeren ook in haar
werk
Een kinderkopje komt om 't hoekje van de
deur gluren.
't Is Emmy Barends.
„Hé," |pgt de kleine, met onverholen ver
bazing, „oen-je weer hier Heerlijk," laat ze
er op volgen, want ze voelt zich tot Greet m
aangetrokken. „Ik kom een beetje hij je zitten.
Mag ik Je zit hier zoo alleen.
Ja, wél alleen.
„Gerust hoor," en Greet wendt het gelaat,
waarop nog tranen glinsteren, naar de lieve
snapster, die haar zoo aan haar eigen Em
herinnert, „Wel zeker, dat vind ik heel aardig
van je, Em
Maar je moet niet schreien Greet. Je heet
Greet, nietwaar Zeg Greet, waarom schrei je
„O, 't is al over, hoor. Kom, daar praten
we niet meer van. Zeg, hoe oud ben je Em
„Vijf," en Em heeft zich op een stoof dicht
bij Greet neergezet en kijkt heel vertrouwelijk
naar haar op, of ze al oude vrienden zijn.
„Als ik zes ben, mag ik naar school. Vindt
je dat niet heerlijk
(Wordt vervolgd)
Advertentiën voor dit blad worden
aangenomen tot 's namiddags I UUR op
den dag der uitgave.
(12 door ZELAMDIA.
Chr. Nat. Werkmansbond.
De landbouwtentoonstelling te Zutfen.
