EIIAf1DH1-f1IEIJW5
HET
KIJKVENSTER
Jeugdsolistenconcours
dit jaar op zaterdag
9 april 2005
Overdenking
uit de
Heilige Schrift
Effatha!
Goeree A Overf lakkee
Daad
Goeree A Overf lakkee
Gemeenten leven VROM-regels
bij eigen bedrijven slecht na
Cursus speksteen
bewerken
(%e\fangenen
in de taiga
PAGINA 5
VRIJDAG 28 JANUARI 2005
Blik op kerk
en samenleving
- Het Amsterdamse incident
- De rol van het O.M.
- Bevolkingsgroepen
Het is net of er elke week weer iets gebeurt
in Nederland, waarover iedereen een mening
heeft, en waarover dan de media met elkaar
gaan stoeien. Vorige week was dat het inci
dent in Amsterdam, waarover al veel gespro
ken en geschreven, maar waarover bepaald
het laatste woord nog niet gezegd is.
De feiten mogen bekend zijn. Een automobi
liste werd beroofd van haar handtasje. Zij
reed vrij snel achteruit en klemde daarbij de
dader tussen haar auto en een boom, met het
gevolg dat hij ter plaatse overleed. De vrouw
werd gearresteerd en enkele dagen vastge
houden, het Openbaar Ministerie beschul
digde haar van doodslag.
Het geval bracht de gemoederen niet weinig
in beweging. De jongen, een Marokkaan, die
de dader was, werd al gauw het slachtoffer...
Met name zijn Marokkaanse vrienden zei
den openlijk dat hij door de automobiliste
was vermoord. Een stille tocht, die oor
spronkelijk op het programma stond, werd
door de burgemeester van Amsterdam toch
maar afgeblazen. Familie en vrienden hiel
den toen een soort herdenkingstocht die ein
digde in een moskee, waar een herdenkings
dienst werd gehouden.
Merkwaardige reacties waren er van beide
kanten te horen. Vanuit de Marokkaanse
gemeenschap werd de diefstal gebaggatelli-
seerd. 'ledereen pikt weieens een tasje", zo
werd opgemerkt. Burgemeester Cohen en
later ook minister Verdonk stelden vast, als
de jongen de tas niet had gestolen, hij nu nog
op zijn brommer zou rondrijden, en de
vrouw niet in een politiecel zou zitten...
Later heeft ook premier Balkenende zich in
deze geest uitgelaten. Volgens mij en vele
anderen was dat slechts de constatering van
een feit maar dat mochten ze niet zeggen,
want daarmee liepen ze de rechterlijke
macht voor de voeten.
Het komt mij voor dat het Openbaar Minis
terie toch wel een beetje buiten z'n boekje is
gegaan... Terwijl het onderzoek door de
rechter-commissaris nog in volle gang was,
en deskundigen al hadden uitgemaakt dat er
in geen geval opzet in het spel kon zijn,
beschuldigde het O.M. de vrouw van dood
slag. Later heeft het, ik denk onder druk van
de publieke opinie, toch de vrouw vrijgela
ten. Zij blijft overigens verdachte en zal te
zijner tijd voor de rechter moeten verschij
nen.
Maar zoals het er nü naar uitziet, zal dood
slag zeker niet te bewijzen zijn en kan haar
hoogstens dood door schuld worden verwe
ten.
De hele affaire was aanleiding om het con
flict tussen bepaalde bevolkingsgroepen
nogeens te accentueren. Het is natuurlijk
gemakkelijk om de vraag te stellen wat er
gebeurd zou zijn als het slachtoffer eens
geen Marokkaan, maar een autochtoon zou
zijn geweest. Je kunt je ook afvragen of de
vrouw zou zijn vastgehouden als zij iemand
anders zou hebben doodgereden. Maar dat
zijn hypothetische vragen, die geen relatie
hebben met de werkelijkheid.
Feit is dat veel straatroof wordt gepleegd
door allochtonen.
Feit is ook dat je dat nauwelijks hardop mag
zeggen. Dat betekent wel dat we eigenlijk in
de ban zijn van de angst. En dat het O.M. bij
de hechtenis van de automobiliste daarmee
rekening heeft gehouden.
Ik ben erg benieuwd naar de uitspraak van de
rechter.
WAARNEMER
Deze vraag- en antwoordrubriek staat geheel ten dienste van de lezer die er
kostenloos gebruik van kan maken. Uw vragen op velerlei gebied kunt u stu
ren aan: Redactie Eilanden-Nieuws, Postbus 8,3240 AA Middelharnis, met
in de linkerbovenhoek 'Vragenrubriek' vermeld. De vragen worden door
deskundigen beantwoord en zullen binnen enkele weken na de inzending
compleet met antwoord in deze rubriek worden gepubliceerd.
nalatenschap
Een alleenstaand iemand komt onverwacht
te overlijden. En er is niets geregeld, zodat
iemand van de familie dit onverwachtse
gebeuren, in samenspraak met de autoritei
ten en de begrafenisondernemer, probeert in
goede banen te leiden. Als dan later blijkt
dat volgens het testament de gehele nalaten
schap voor iemand anders is, heeft dan
degene die de begrafenis en alles daar
omheen geregeld heeft recht op 1% van de
totale nalatenschap?
Antwoord: In dergelijke gevallen is het ver
standig om allereerst bij een notaris te infor
meren of er een testament bestaat. In het
algemeen is het aan te raden om een execu
teur te benoemen die tot taak heeft om de
nalatenschap af te wikkelen en de uitvaart te
regelen. De executeur kan één van de erfge
namen zijn, maar het kan ook een buiten
staander zijn. Vanaf 1 januari 2003 kan hij
alleen in een testament worden benoemd,
niet meer bij codicil zoals eerst. Benoemin
gen in een codicil van vóór die datum blijven
wel geldig. De wet regelt het loon voor de
executeur: 1 procent van het vermogen op de
dag van het overlijden. Als er geen execu
teur is benoemd kunnen de erfgenamen ook
iemand een volmacht geven, bijvoorbeeld
één van de erfgenamen of een notaris, om de
nalatenschap voor hen te regelen. In het door
u beschreven geval is er geen sprake van een
executeur of een gevolmachtigde. Als u alles
regelt dan kunt u wettelijk geen aanspraak
maken op de genoemde 1 procent. Het lijkt
ons echter haast wel vanzelfsprekend dat de
later opgedoken erfgenamen u de gemaakte
kosten zullen vergoeden.
veprlichte rookruimte.'
Van mijn twee werknemers rookt er één in de
koffiepauze, de ander niet. Ben ik nu ver
plicht om hem een aparte rookruimte aan te
bieden.
Antwoord: Ons antwoord kan kort zijn: u
bent als werkgever niet verplicht een
rookruimte in te richten voor uw werkne
mers. Aldus de door ons geraadpleegde
overheidsinstantie.
WE verliezen krik'.
Twee leeftijdgenoten uit ons tehuis hebben
hun heup gebroken bij een val. De dokter
zegt dat dit komt doordat we zoveel kalk ver
liezen. Daardoor verdwijnen weefsels en
zakken wervels in en ga je krom lopen en
breek je gauw een arm of been. Is daar iets
tegen te doen
Antwoord: Voor degenen die er op tijd bij
zijn wel. Niet alle kalktabletten die u bij een
MELISSANT - In verenigingsgebouw
'Melishof' wordt zaterdag 9 april weer het
jaarlijkse Jeugdsolistenconcours gehou
den. Deelnemers tot en met 18 jaar worden
tot dit concours toegelaten. Het belooft
weer een dag te worden van muzikaal
genieten voor de toehoorders. Maar voor
al voor de deelnemers is het een spannend
gebeuren om zich te presenteren en naar
het concours toe te werken. Deze meer dan
40-jarige traditie kent veel winnaars, die
inmiddels een zeer geslaagde professione
le muzikale carrière hebben opgebouwd.
Geen wonder dat veel muziekleerlingen
graag aan dit concours meedoen, met
behulp van hun docenten. Nu reeds wordt
geïnformeerd naar de datum van inschrij
ving! Maar ze moeten nog even geduld
hebben, want de aanmeldingsformulieren
worden in februari naar de muziekleer
krachten en muziekscholen gezonden. Het
maximum aantal deelnemers bedraagt 75.
Wacht u dus niet te lang met het inzenden
van de aanmeldingsformulieren, om
teleurstellingen te voorkomen.
De categorieën waarin meegedaan kan
worden, zijn:
1. Klavierinstrumenten: piano, orgel, kla
vecimbel;
2. Kleine instrumenten: blaasinstrumen
ten, gitaar, cello, viool, accordeon, enz.;
3. Zang: solo's, duo's, trio's, enz.;
4. Instrumentaal: solo's, duo's, trio's, enz.
Iedere deelnemer mag uitkomen met één
of twee nummers van in totaal 7 minuten,
en ontvangt een diploma en een jury-rap
port.
Voor nadere inlichtingen kan men contact
opnemen met de heer F. van Leersum, tel.:
0187-602792 of de heer C.J. Smit, tel.:
0187-601270.
drogist haalt, helpen echter. Ons lichaam
neemt geen extra kalk op zonder de vitami
nen D3, waarvan 80 a 90% uit onze huid
komt en waarin het gevormd wordt onder
invloed van het zonlicht. De aanmaak daar
van kunnen we bevorderen door naar buiten
te gaan als de zon schijnt. Liefst met blote
armen en benen, zodat de zon zoveel moge
lijk van de huid bereikt. Dan spaart u dure
vitaminepreparaten uit. Uit onderzoek is
ondertussen gebleken dat flink gebruik van
onze arm- en beenspieren de botcellen sti
muleert en de aanmaak van botweefsel
bevordert. Door veel buiten te wandelen en
wat werkzaamheden te blijven verrichten,
kunnen we onze botcellen actief houden. De
verder benodigde vitamine D kunt u ver
krijgen uit melk en kaas, vette vis als haring
en makreel, eieren, boter en margarine. Ook
voor jongere mensen is dat van belang, want
de kalkvorming in het menselijk lichaam
stagneert al vroeg, indien we te weinig melk
en melkproducten en vitaminen D voor ons
inwendige kalkfabriekje aandragen. Kies
wel halfvolle melk en halfvolle yoghurt of
bijv. karnemelk, want te veel vet is niet
goed. Fosfor, fosfaat en het uronzuur, dat in
kalkrijk zeewier voorkomt, voeren de kalk
ongebruikt af. Gepensioneerden kunnen
vanwege het fosforgehalte dus beter minder
vlees eten en vleeswaren op brood vervan
gen door kaas. De ontkalkende rabarber en
zuring moeten zij beslist schrappen. Verder
is het verstandig om matig te zijn met alco
hol en vet. Peulvruchten zijn voor hen ook
beter dan aardappelen en wie minder aardap
pelen neemt, heeft ook minder jus nodig.
Want dat vet is niet zo gezond als het meer
voudig onverzadigd vetzuur van haring,
makreel en bepaalde margarine, die met
linolzuur bereid is. Wie verstandig eet en
veel lichaamsbeweging neemt, heeft straks
geen speciale behandeling tegen botontkal-
king (osteoporose) nodig.
rond ejen
Wat bedoelde een onderwijzer vroeger, als
hij zei dat hij 'rond-eet'?
Antwoord: Een herder had vroeger het
recht, elke dag bij een andere boer te eten als
Markus 5 34).
Eenzaam is hij, die dove man. Hij kan niets
horen en ook kan hij maar heel moeilijk
spreken. Wat is dat erg. Niet te kunnen horen
wat andere mensen tegen je zeggen. Afge
sloten te zijn voor het wondere lied van de
vogels. En evenmin niet goed in staat te zijn
om je gevoelens onder woorden te brengen.
En wat het ergste was: die dove man kan zo
óók het evangelie niet horen!
In hem komt openbaar, wat de psalmist in
zijn klacht onder woorden heeft gebracht:
"Ja, ik ben als één, wiens oren
niet meer horen,
wat men zegge, kwaad of goed;
wien de tegenreên ontbreken,
om te spreken
en die daarom zwijgen moet".
En dan wordt hij bij de Heere Jezus
gebracht. Door wie? Dat weten we niet. Ze
worden niet bij name genoemd. Maar vast en
zeker hebben ze van de Heere Jezus gehoord
en vertrouwen zij er op, dat Hij die dove man
zal helpen. Heerlijk, die zorg voor elkaar.
Niet alleen in de dingen van het dagelijks
leven. Brengen wij elkaar ook bij de Heere?
De Heere Jezus neemt de dove man apart.
Hij gaat telkens weer verschillend met de
mensen om. Soms helpt Hij een zieke temid
den van een groot aantal omstanders. Dan
moet er kennelijk een getuigenis uitgaan van
wat Hij doet. En dan weer gaat het om een
heel persoonlijke ontmoeting. Zo ook in het
leven van deze man. Vreugdevol is dat. Door
de Heere apart genomen te worden. Daaruit
blijkt, hoe bewogen de Heiland is.
Maar is dat ook op ons toe te passen? Zeker
wel. Ook nu wil de Heere heel persoonlijk
tot het hart spreken. Wanneer wordt dat
doorleefd? Wanneer we in ons gebed 's Hee-
ren aangezicht zoeken. Als de Schriften
opengaan voor ons hart, in Bijbellezing en
prediking. Kennen we die tijden van Gods
ontmoeting? Er is zoveel bij de Heere te
brengen. De zonden van hart en hand, de zor
gen van het leven. En er valt zo veel te vra
gen: vergeving van de zonden en de tekenen
van Gods genade.
Zo gaat deze dove man méé. Kennelijk heeft
hij vertrouwen gekregen in die voor hem nog
onbekende helper. Maar hoe moet hij gehol
pen worden? De Heere kan niet met hem in
gesprek gaan. Daar hoort hij niets van.
Wel, dan daalt de Heere af tot wat hij kan
bevatten. Hij kan niet horen, maar natuurlijk
wel vóelen. Daarom steekt de Heere Zijn vin
gers diep in zijn oren. Dat is wel wonderlijk.
We zouden zeggen: "Nu hoort hij natuurlijk
helema&l niets meer!" Het is, alsof de Heere
hem zijn nood nog eens extra op het hart wil
binden. De onmogelijkheid om genezen te
worden, wordt daarmee nog eens duidelijker
onderstreept. Maar niet alleen zijn oren, ook
zijn mond heeft genezing nodig. Daarom
raakt de Heere zijn tong aan. Wat zal daarvan
de bedoeling zijn geweest? We kunnen den
ken aan wat Jesaja meemaakte toen hij bij het
altaar stond. Toen raakte een engel met een
kool van dat altaar zijn lippen aan. Dat was
een teken van de verzoening.
Zo draagt de Heere door deze wonderlijke
handeling Zijn genade over. Ook deze
komende genezing staat niet op zichzelf. Het
gaat daarbij om de volle zaligheid.
En dan gaat de Heere ook spreken. Sommige
mensen hebben geopperd dat het hier gaat
om een aantal magische handelingen. Tegen
woordig zouden we spreken over magneti
seurs. Ook in de tijd van de Heere Jezus
waren er tovenaars. Die deden allerlei
geheimzinnige dingen en spraken daarbij
onverstaanbare en onbegrijpelijke woorden.
Zo doet de Heere niet. Duidelijk spreekt hij
een woord uit: "Effatha - word geopend!" De
Heere spreekt altijd door Zijn Woord. Daar
moeten we goed op letten. Ook als het gaat
om de bekering van ons hart en leven.
Het is maar één woord. In het hebreeuws. In
de taal die een ieder goed kon verstaan. Zo
wil de Heere tot ons spreken. In verstaanbare
taal. Zeker, ons hart is van nature gesloten
voor het Woord. We begrijpen de dingen niet
die de Heere openbaart. We sluiten maar al te
dikwijls ons hart voor wat ons wordt gezegd.
Dat is een gevolg van de zonde. Daarom heb
ben we nodig dat ons hart ontsloten wordt
voor het getuigenis van Gods Woord.
Maar dat we het niet verstaan, ligt niet aan de
Heere! Het wordt ons zo eenvoudig en helder
verklaard: hoe wij kunnen zalig worden. Het
is zo duidelijk: wij zijn zondaren en kunnen
alleen zalig worden door het geloof in Chris
tus' Middelaarswerk.
Maar laten we niet denken, dat het voor de
Heere Jezus een simpele handeling was! Hij
zuchtte er bij. De Heere ging in gebed tot de
Vader. Hij leed onder de gevolgen van de
zonde. Hij worstelde met de machten van de
afgrond. Het kostte Hem zware inspanning
om Zijn roeping te volbrengen. Hier zien we
dus iets van het lijden van de Middelaar.
Straks zal het nog veel erger worden. Als de
Heere Jezus in Gethsémané Zijn nood zal uit
schreien en nóg later aan het kruis door de
smarten der hel heen zal gaan.
Dat gebeurt later. Nü staat daar een mens bij
de Heiland, die genezen is. Hij kan weer lui
steren en hij kan weer spreken. Graag zouden
we willen weten hoe zijn levensweg verder is
geweest. Zal hij zijn oren gebruikt hebben
om naar de Heere te luisteren? Zal hij met
zijn lippen gesproken hebben tot Gods eer?
De Heere heeft het voor ons verborgen
gehouden.
Maar is het niet veel meer de vraag, welke
vruchten in óns leven zichtbaar worden? Is
het ons een wonder, dat wij hóren kunnen?
En is het dan een vreugde om te luisteren
naar 's Heeren Woord? En begeren we goed
van Hem te spreken?
Het is een wonder als een welgeschapen
kindje geboren wordt. "Alles erop en eraan",
zeggen we dan. Maar het is toch van het
begin af aan het verderf onderworpen. Dat
heeft de zonde teweeg gebracht. Groter won
der is het als we naar lichaam en ziel verlost
worden van het verderf, om de Heere te die
nen met hart en mond. Daarom spreken we
terecht van de énige troost. Kennen we die?
Werkendam, ds. W. Arkeraats
hij met zijn kudde voorttrok. Later kregen
ook ongehuwde onderwijzers het (onge
schreven) recht om dagelijks bij andere
ouders van de schoolkinderen een maaltijd
te gebruiken. Hij bracht het misschien ter
sprake omdat u hem niet uitnodigde voor het
avondeten: maar nu weet u het, voor het
geval hij of zij nog eens over uw kinderen
komt praten...
zeepsteen
Ik kocht een peper- en zoutstel van 'zeep-
steen'. Er werd bij verteld dat het nogal
breekbaar is. Wat voor materiaal is dat dan
Antwoord: Zeepsteen is de verzamelnaam
voor verscheidene zachte mineralen zoals
steatiet, talk en saponiet. Het wordt ook wel
speksteen genoemd. Steatiet heeft in de
geschiedenis van onze kunst nu en dan een
toepassing gevonden die enigszins verge
lijkbaar is met die van ivoor. Het zachte
mineraal wordt evenwel op vele plaatsen in
de wereld gevonden en is niet zo waardevol.
accu mim houden
Hoe voorkom ik slecht starten in de winter?
Antwoord: Door o.a. gebruik van een iets
dunnere motorolie en het op spanning hou
den en warm inpakken (Bijvoorbeeld in
kranten) van de accu als de vorst invalt en
uw auto buiten moet overnachten.
Ruim tweederde van de gemeenten
leeft bij eigen bedrijven de VROM-
regels slecht na. Dit concludeert de
VROM-Inspectie uit een steekproef
bij 27 gemeenten in de provincies
Zuid-Holland en Zeeland. Bij het
onderzoek is gekeken hoe gemeenten
omgaan met bedrijven waarvoor
Burgemeester en Wethouders zich
zelf een milieuvergunning verlenen.
Daarnaast is onderzocht of de overheidsbe
drijven binnen de bestemmingsplannen pas
ten en of bouw- en gebruiksvergunningen
waren verleend. Het gaat hierbij vooral om
gemeentewerven, al dan niet in combinatie
met een brandweerkazerne. In zeven geval
len heeft de inspectie proces verbaal opge
maakt. De aangetroffen tekortkomingen zijn
inmiddels opgelost.
Steekproef
Volgens de Wet milieubeheer van 1 maart
1993 moeten Burgemeester en Wethouders
eigen bedrijven - indien nodig - een milieu
vergunning verlenen. Uit de steekproef van
de VROM-Inspectie blijkt ruim de helft van
deze milieuvergunningen niet in orde. De
vergunningen zijn verouderd, onvolledig of
niet aanwezig. Daarnaast passen sommige
bedrijven niet binnen de gemeentelijke
bestemmingsplannen. Ook is in een aantal
gevallen de gebruiksvergunning niet ver
leend. De bouwvergunningen zijn over het
algemeen wel in orde.
Verbeteren
Om de handhavingsprestaties van gemeen
ten te verbeteren, heeft de Vereniging van
Nederlandse Gemeenten (VNG) een aantal
maatregelen genomen. Zo wordt de niilieu-
wethandhaving geprofessionaliseerd. Alle
gemeenten zijn gevraagd de naleving van de
VROM-regels bij de eigen bedrijven
komend jaar te controleren. De VNG heeft
de Colleges van Burgemeester en Wethou
ders eveneens geadviseerd in het milieujaar
verslag aan te geven wat de situaties bij de
eigen bedrijven is. Dit is wettelijk verplicht.
Eerder onderzoek van de inspectie laat ech
ter zien dat dit niet vaak gebeurt. De VNG en
de VROM-Inspectie hebben daarnaast kwa
liteitscriteria voor de milieuwethandhaving
opgesteld. Gemeenten moeten op basis van
deze criteria jaarlijks een handhavingspro-
gramma opstellen. Ook wordt binnenkort
een handhavingsplan voor bouwregels wet
telijk geregeld. De VNG wil dit veranderen
in een VROM-handhavingsbeleidsplan
maken.
De VROM-Inspectie gaat in 2005 en 2006
het naleven van de VROM-regels bij eigen
bedrijven landelijk onderzoeken. Dit om te
kijken of de inspanningen van de gemeenten
daadwerkelijk tot een verbetering van de
situatie leiden.
OUDE TONGE - De Stichting Welzijns
werk Oostflakkee organiseert in samenwer
king met Michaela Scholz een cursus spek
steen bewerken voor beginners. Speksteen is
een marmerachtige natuursteen die u op de
cursus leert bewerken. Michaela geeft al 6
jaar les in steen bewerken. Haar motto is
'iedereen creatief, dus iedereen kan mee
doen. De cursus begint op maandagavond 7
februari om 19.00 uur in het Infocentrum,
Bemhardstraat 27 te oude Tonge. De cursus
bestaat uit 4 lessen van elk 2 uur. De data
zijn: 7,14, 21en 28 februari. De lessen kos
ten 35 euro, inclusief koffie. De te bewerken
speksteen en het gereedschap kost ongeveer
40 euro. U kunt zich opgeven tot uiterlijk
dinsdag 1 februari a.s. bij de SWO, tel.:
641344.
ïaiga-<ril«gje deel
-27-
Vrachtwagens worden zo goed en kwaad mogelijk
naar hun laadplaats gedirigeerd; en nog geen vijf minu
ten nadat de trein is binnengelopen, worden de goede
ren al overgeladen.
De adem wordt de mannen bijna afgesneden, maar
onafgebroken sjouwen ze de wagens leeg in de auto's
die er vlak tegenaan rijden. Nauwelijks een half uur
later gaat een langzame stroom wagens naar het kamp.
Later wringt zich de donkere slinger van wagens en
mensen, van het kamp naar het station en terug. Het
wordt een gevecht tegen de elementen. Maar met meer
dan duizend man die de wagons lossen, is het karwei
nog redelijk vlug geklaard.
Twee wagons zijn er die extra bescherming genieten,
het zijn degene die het materiaal bevatten voor de ont
worpen projecten. Een groep soldaten die de trein
bewaakt, maakt bezwaren als Franz zich meldt om zijn
spullen te halen.
Zulk belangrijk spul haalt men niet met een van plan
ken en balken in elkaar geprutste slee. Nee vrienden,
zo gemakkelijk gaat dat niet. Er moeten papieren aan
te pas komen. Heel officieel met veel stempels en
voorzien met dure, onleesbare handtekeningen.
Er volgt een discussie, waarbij Karl-Heinz dreigt de
bewakingsmanschappen één voor één met hun hersens
tegen de wagons te zullen slaan.
Pas als er een kapitein aan te pas komt, mogen ze
met lossen beginnen. Voor het zover is, moeten
allen die bij de groep horen op commando van Karl
een plas plegen over de glijders van de slee. Dan
loopt het spul beter, volgens Karl. Het wordt een
vreemde vertoning; zes mannen, die naast elkaar
over de planken, die als glijders dienst doen, staan te
plassen.
De urine bevriest dadelijk en vormt een ijslaagje over
de planken.
'Zo broeders', brult Karl tevreden, 'nu zullen jullie
eens zien hoe ons sleetje glijden wil.'
Ze zullen minstens vijf keer heen en weer moeten, voor
ze de lading uit de wagons hebben. De wind is nog in
kracht toegenomen en de sneeuw valt zo dicht, dat het
zicht hooguit enkele meters bedraagt. Bij de trein is het
een wriemelende massa van soldaten en gevangenen
die alles op alles zetten om de wagons leeg te krijgen.
Het bevel uit Moskou mist zijn uitwerking niet. Als
slaven storten zowel Russen als Duitsers zich op hun
werk, dat ze zo vlug mogelijk klaar willen hebben. Het
is duidelijk dat de trein deze winter niet meer terug kan
gaan. Via de radio is contact opgenomen met het hoofd
bureau voor het vervoerswezen en dit heeft begrip voor
de situatie. De trein mag achterblijven. Het personeel
moet in het kamp worden ondergebracht.
Soldaten van de genie kleven als mieren aan de loco
motief om water af te tappen en er verder voor te zor
gen dat de zware machine veilig de strenge vorst kan
doorstaan.
Onder bewaking van een lichtgewonde worden goede
ren, bestemd voor Franz' project, achtergelaten.
Dan haasten ze zich terug naar de trein. De sneeuw valt
in vrachten naar beneden en er is geen tijd meer voor
deze te ruimen. Onder de wielen van de zware vracht
wagens wordt de massa tot harde brokken gereden, die
het lopen ernstig bemoeilijken, maar toch de zaak zo
walsen, dat de weg met vallen en opstaan begaanbaar
blijft. De wagon waaruit Franz zijn goederen moet
halen is één van de laatste. En daar ze met de slee een
heel eind langs de trein moeten zeulen, valt het niet
mee om de plaats te bereiken. Overal zijn mannen die
gehaast lossen. Het gaat zo vlug dat de vrachtwagens
het niet meer bij kunnen houden, daar het rijden steeds
moeilijker wordt. Langs de trein staan enkele goederen
die men reeds in de sneeuw heeft gezet en die nu in een
oogwenk onder een witte massa worden bedolven. In
de trein werpen olielampen een spookachtig licht naar
buiten. In de sneeuwstorm werkt men bijna op het
gevoel, slechts hier en daar bijgelicht door de lampen
van de vrachtwagens of olielantaarns.
Naast de wagon waaruit Franz moet laden, wordt met
vaten kapoesta en grote mandflessen gesleept. De laat
ste hebben Karl-Heinz' aandacht getrokken; hij is voor
bepaalde zaken erg gevoelig en heeft soms een heel fij
ne neus.
De laatste vracht die ze moeten halen, bestaat uit drie
kisten en twee grote kasten. Bij elkaar heel wat, maar
aan gewicht het minste wat ze tot nog toe hebben ver
voerd. Franz, die de kasten het eerst wil laden, wordt
daarin tegengehouden door Karl, die boven het gehuil
van de storm uit brult: 'Eerst de kisten, dan de rest'.
'Dat is onhandig, ze vallen eraf, roept Franz terug.
'Dat moet ook. Laat mij m'n gang maar gaan',
schreeuwt Karl.
Franz, die begrijpt dat Karl wat van plan is, laat hem
begaan. Nauwelijks is hun slee geladen of ze gaan
weg! Twee man trekken; de rest loopt erachter en
duwt. Ze zijn nog maar een tiental meters op weg of
wat Franz voorspelde, gebeurt. Langzaam zakt de kast
die boven op de vracht ligt, opzij en glijdt sierlijk in de
sneeuw.
'Sufferds', brult Karl, 'kunnen jullie je rommel niet
een beetje steviger vasthouden?' Hij rolt de kast om,
waarbij de deuren open vallen, rommelt er wat aan en
wat er verder gebeurt kan niemand precies zien. Karl
schuift de kast heel voorzichtig op de slee en zegt:
'Kom op, kerels, weg wezen hier.' Hij gaat zelf vóór de
slee staan en trekt hem haastig van de trein weg. In het
gebouw waar de spullen worden ondergebracht, zeult
hij zelf de kast naar binnen. Niemand mag hem daarbij
helpen. Aan zijn gezicht te zien, is de kast blijkbaar
nogal zwaar. Maar wie de kracht kent die in dat
lichaam schuilt, verbaast zich dat hij nu zo'n moeite
heeft met het meubel, dat hij bij wijze van spreken,
normaal onder z'n arm zou slaan.
Maar nee, Karl heeft er werkelijk zijn handen vol aan.
'Zeg kerel, je doet net of je het er slecht mee hebt'zegt
Günter Martin eerlijk verbaasd.
Karl grijnst: 'Inderdaad jochie, het kastje is werkelijk
zwaarder dan ik dacht.' En tegen Franz: 'Hé kameraad,
waar wil je dit meubel geplaatst hebben, dan zal ik het
even op z'n plaats zetten.' Jupp Schenk en Hans Sch-
lomann schieten te hulp en willen de kast beetpakken.
Karl hoeft niet alleen het zware werk te doen. Maar die
is in het geheel niet van hun hulp gediend.
'Afblijven. Ik doe dat zelf.'
Ze kijken hem met stomme verwondering aan, niet
begrijpend dat hij hun hulp niet accepteert.
Wat er buiten gebeurt, begint op een wonder te lij
ken. De mannen slagen erin om, ondanks de sneeuw
storm, de trein te lossen, hoewel de laatste vrachten
slechts kunnen gehaald worden door de zware
trucks, die van rupsbanden zijn voorzien. Deze
weten nog met moeite door de sneeuw te ploegen,
die nu ondanks dat ze steeds wordt vastgereden, bij
na een meter hoog op de wagen ligt. Het kamp 22-12
raakt van de wereld afgesloten. Ook het lopen buiten
is niet meer mogelijk; de laatste mannen komen op
de trucks van de trein terug.
Allen zijn aan het einde van hun krachten.
Met de trucks wordt ook het eten naar de barakken
gebracht. De Russen hebben de inspanning van de
plennies weten te waarderen.
(wordt vervolgd)
