N°. 823. Zaterdag 30 Maart 1901. Achttiende jaargang. EN Te hooge dunk. TWEE BROEDERS. - Public atiën. J. K C. POT, !1| FEU1LLET0L 3an. Vau onze berichtgevers. BINNENLAND. IERSEKSCHE THOOLSGHE COURANT, utfflaj, itiül aai it lalaipi ra nesterteclt, laillwi, Dit blad verschijnt eiken Zaterdag. Prijs per S maanden, franco per post 65 cents. Voor het buitenland 90 cents. Inatzaadsn stukken, enz. worden uiterlijk op DONDERDAGAVOND het bureau te T hol en ot v66r DONDERDAGMIDDAG hl Bij dit nummer behoort een bijvoegsel. SCHIETOEFENINGEN. De Majoor-Commandant van het 2e Bataljon, 3e legiment Infanterie te Middelburg, daartoe gemachtigd Z. E. den Minister van Oorlog, brengt ter kennis, t tot verhooging van 's Lands weerkracht, de ge- ;enhcid zal worden opengesteld tot beoefening van :t schieten. Aan deze schietoefeningen kunnen deelnemen alle Walcheren, Noord-Beveland. Schouwen, Duiveland, St.-Philipsland, Tholen, Zuid-Beveland, westwaarts aaan Rilland-Bath en Oud-Vossemecr wonende kader- reservisten, miliciens met verlof en mannelijke inge- tetenen van lb 24-jarigen leeftijd, die niet in het Héger onder de wapenen zijn, onder beding evenwel, frnt zij, die niet als militair hebben gediend, om tot ie oefeningen te kunnen worden toegelaten, moeten deelnemen of met gunstigen uitslag hebben deelgenomen, lan het voorbereidend militair onderricht. ,1 Die oeteningen zullen in de eerste plaats gehouden borden te Middelburg eiken Zaterdag, in de maanden Mei en Augustus van 1*2 uur middag tot 7 uurnm. en in de maanden Juni en Juli van 12 uur middag tot 8 uur nam. Bjj genoegzame deelneming zullen dezerzijds opk pogingen in het werk worden gesteld om beschikking te verkrijgen over schietbanen in andere gemeenten. Zij, die aan bovenbedoelde schietoeleningen wenschen leel te neuten, worden verzocht zich uiterlijk 10 April is, daartoe schriltelgk of in persoon aan te melden lij den CouimmiUaui van bei ze Bataljon, 3e Regiment Infanterie te Middelburg, (Bureel Korte Noordstraat), ilwaar tevens nadere inlichtingen ter zake zijn te bekomen. Middelburg, 28 Maart 1901. De Majoor voornoemd, ROEST VAN LIMBURG. lg¥ ingewaeht aan onzen medewtfxer ta larsekt. UITGEVER: Tiolih. Advertentiënvan 1 tot 4 regels 40 cents; iedere regel meer 10 cents; groote letters naar plaatsruimte. Elk* advertentie, 3 maal ter plaatsing opgegeven, wordt aleehts 2 maal in rekening gebracht. Wij menschen, wij doen meestal niet wat wij kunnen, wij laten ons beheerscben door een geest van traagheid, wij voelen spoedig den moed zinken als alles niet gaat, zooals we ons lat hadden voorgesteld en wij geven maar al te gaarne aan anderen de gelegenheid om ons werk over te nemen. Zoo blijft er een aan merkelijke hoeveelheid kracht ongebruikt en gaat mitsdien verloren. Niet minder veelvuldig komt het voor, dat men van zijn vermogen een te hoogen dunk Ifeeft. Dat wordt het meest waargenomen bij lieden, die den strijd des levens nog niet in d zijn hevigheid hebben leeren kennen en dus meenen dat zij, waar anderen zijn bezweken, wel overwinnaars gebleven zouden zijn, die nog sooit in de gelegenheid waren een gewichtige ak geheel te voltooien, zoodat zij niet weten litjjfceveel inspanning daartoe wordt vereischt. De rschool des levens kweekt nederigheid, maar liet allen, die er hun opleiding ontvangen, Jehooren tot de aannemelijke discipelen en zoo I remt het voor, dat men zich een lange reeks van jaren, in overmaat van ijver, moe heelt getobd, zonder nog geraakt te zijn tot een helder besef van de grenzen zijner krachten, hetwelk is het eerste nummer op het programma der zelfkennis. Wie daarmee klaar is, heeft iets van groote waarde verkregen. Hij weet, hoe ver hij gaan kan, zonder te moeten denkeu en zal dus met groote zekerheid den tocht aanvaarden. Het is hem duidelijk, welk doel hij wil bereiken, en tevens als hij in staat is er te komen, dan zal hij, niet meer zoekende in het onbestemde, ook al zijn krachten daar samenbrengen, waar zij noodig zijn en er zich niet over bezorgd maken, dat er nog vele andere dingen zijn, misschien van even groot belang, aan welke hij niets kan doen. Want och, wij zogden wel, als Atlas, de geheele wereld willen torschen, maar wij hebben daar nu eenmaal geen schouders voor, en om wezenlijk iets van eenige beteekenis tot stand te brengen, moeten wij aanhoudend bedacht zijn op zeltbeperking. Want zelfbeperking is een deugd van den verstandige. Een deugd, niet een aangeboren eigenschap, welke men slechts tot ontwikkeling heeft te brengen en die grootendeels onder den invloed der opvoeding haar vollen wasdom bereiktverstand en hart moeten samen in werking worden gebracht, om haar tot ons deel te maken. Wij gevoelen dat er een taak i», welker grootsehheid ons aantrekt of welker onmisbaarheid ons dringt haar aan te vatten, en het goed inzicht in hetgeen daartoe wordt vereischt wijst de middelen aanbeslist tevens of wij die bezitten. Zijn die overwegingen met beleid gedaan, dan begrijpt men ook, dat alles op het ééne doel gericht moet worden, dat er niets mag worden afgenomen van hetgeen be stemd behoort te blijven voor dat ééne. Niet op godsdienstig gebied alleen geldt de ge lijkenis van de paarl van groote waarde, tot welker verkrijging de handelaar alles verkoopt, wat hij heeftals de omstandigheden des lerens ons een arbeidsveld hebben aangewezen, op hetwelk wij ons doel van het maatschappelijk werk goed kunnen doen, dan is het raadzaam, onze begeerten niet uit te strekken naar nog iets bovendien, wanneer de kans bestaat, dat deze versnippering van krachten oorzaak zou kunnen worden, dat zoowel het een als het ander ons ontgaat. Inderdaad is velerlei mislukking uitsluitend toe te schrijven aan gemis van zelfbeperking, gevolg van een niet onderscheiden der ons gestelde grenzen. Men noemt de vorige eeuw een tijd van groote beweging, en dat is het ook. Toch gelooven wij te mogen zeggen, dat er meer geklapper van molenraderen vernomen, dan meel gezien wordt. Niet zij, die zich het levendigst roeren, brengen het meest tot stand integendeel zullen de wandelaars op allerlei verschillende wegen, die elk voor zich, overal willen komen, licht in een doolhof geraken, waar zij werkeloos moeten blijven zitten. Het ontbreekt in onze dagen niet aan lieden, die alle mogelijke denk beelden en dan liefst de allernieuwste, willen helpen verwezenlijken zij zijn vegetariër, anti- alcoholist, feminist, ja, we zullen het lijstje inaar niet afmaken, er moeten nog minstens een dozijn woorden bij dingen spreken zij een uit, dat het verbazing niet meteen wist, hoe Dat .kan niet anders; stukken, door die ken; n, moet rr«- »r zich lang en goed mede bezighouden i-jrwi>ie uit hun even wicht geraakte menschen zant». weerwil van hun drukte, iets tot de oplossing kllüDeti bij dragen. Gemis aau zelfbeperking is inderdaad een kwakd, dat, wellicht de vooruitstrevende be weging eigen is, door haar niettemin belemmerd. Hebben we misschien te lang stilgestaan, ons vergenoegende met hetgeen door vroegere slachten is verricht en in do meening dat nu 1 aan staat en maatschappij en kerk de vrijheid I en over al deze 7.66 volstrekt oordeel zou wekken als men ledig van zin het is. om een van de vraag- namen aangeduid, goed te van het prachtig cadeau wordt voor Mij niet weinig verhoogd door het feit, dat met onbe krompen hartelijkheid door alle standen er toe werd bijgedragen. Dit schitterend huldeblijk zal Mij steeds een dierbaar aandenken blijven aan de schoonste dagen van mijn leven. Ik verzoek U, mijnheer de Voorzitter en het ver dere Hoofd-Comité, ook uit naam van den Prins der Nederlanden, Mijn Gemaal, Onzen diepge- voelden dank over te brengen aan alle eom- missiën, die tot dit nationaal huldeblijk hebben medegewerkt; Wij hopen, dat door deze com- missiën die dank ook het Nederlandsehe Volk zal bereiken." Het nationaal geschenk bestaat uit een dia deem, twee armbanden en een halssieraad, sa mengesteld uit brillanten en sapliieren, waarbij een album, bevattende o.m. eene oorkonde en da namen der hoofd- e.n commissieleden. Uit uiii* Uit het Duitseh. ovtifl Nauwelijks was de rust hersteld, of de kom en andant wijdde zijn zorgen aan hen, wier bloed istroomd had voor het behoud van den ge- ortegrond of van het tweede vaderland Hij -gaf zich naar het hospitaal om te zien of n hunne verzorging niets ontbrak en de lijders n woord van dank en bemoediging toe te KS' reken. Daar stond hij bij het leger van Her in, die aan wondkoortsen leed en in een rgwekkenden toestand verkeerde. De vrij wil le indiensttreding van Herman als rempla at van den jongen Saurin kwam hem voor t«n geesthet gansehe levensdrama van Her- nart was hem bekend, en nu begreep hij ten 'He de sohoone daad van den jongen krijgs- n. Hij wendde den blik om zich heen. Het 't uur, waarop familieleden en vrienden tot 95Ü de zieken werden toegelaten. Hier lag een moeder geknield, de hand van den beminden zoon aan het hart geklemd, daar reikte een zuster den lavenden drankginds weder zag men den handdruk van den vader trotsch op den dapperen zoon een weinig verder een trouwe slavin, den verkwikkenden oranjeappel steelswijze tussolien de dekens stoppende, uit vrees voor ontdekking overal liefde en toe wijding. Hier niemand. Treffend beeld van het leven I Dit stuitte den krijgsman, gehard maar niet verstompt. Hij kon het denkbeeld niet ver dragen, dat deze edele jongeling eenzaam en verlaten, slechts door huurlingen omgeven, zou sterven en het geheim zijner zelfopoffering mede ten grave nemen. Hij verliet ijlings het hospitaal en spoedde zich naar de woniug van Saurin. De bijzonderheden van het strijdtooneel maak ten natuurlijk gedurende een geruimen tijd na het vertrek van den vijand het onder werp van het gesprek uit. Niet het minst deelden de gewonden daariu, en niemand was er, die niet haarfijn van alles was onderricht. was verzekerd, alles verder wel door een évolutie, aan welke wij niet behoeven te helpen, zal terecht komen en staan we, nu we tot het inzicht zijn geraakt, dat er gehandeld moet woru :n, een weinig uit den koers, zijn wij gelijk het kind, dat pas begint te loopen en zijn richting nog moet zoeken, zoodat het zieh tienmaal meer inspant dan strikt noodig was. Is de verdeeling onzer krachten over verschillende lijnen het bewijs, dat we nog onbeholpen ar beiders zijn in den socialen wijnberg Dat zal het zijn. We moeten de dingen wat beter zoeken te regelen, overal waar mensehen samenwerken om de wereld beter te maken, in Parlementen zoowel als in Maatschappelijke instellingen. Elk het zijne dat geldt niet slechts voor het nemen, ook voor het geven. Om onze taak, al is zij klein, moeten we een kring trekken en ons tot het binnenste van die omgeving beperken. Als er dan heel veel van die kringen zijn, die behoorlijk aansluiten, dan gaat het zeker goed. Haag wordt gemeld dat luitenant- 5 i generaal K.-'d, chef van den generalen staf, zieh oereid heelt verklaard de portefeuille van oorlog te aanvaarden en-, dat zijne benoeming zeer spoedig zal afkomen. De Tweede Kanier heeft;, hij de behandeling der woningwet, een zeer bclaïtgr'jke beslissing frennmen. Ofschoon de. arondaet genomen. Ofschoon de grondwet%£* tegendeel niet geheel onmogelijk maakt, wcru tok '-du;, voor zoover ons bekend, niet -ugewekeu den regel, dat onteigening geschiedt t.ij sen wet. In 't verTolg zullen, (natuurlijk als de woningwet wordt aangenomen) tot o.it-dgening ook bevoegd zijn gemeenten en vereei - gen, vennootschappen of stichtingen, doch alleci. zij beoogen verbetering van de volkshuisvesting. Daardoor wordt in zulke gevallen de onteigening verbazend vergemakkelijkt. Te Renesse is overleden op ruim 61-jarigen leeftijd, Mr. J. A. Bolle, notaris aldaar eu van 1890 af lid der Provinciale Staten van Zeeland. Bij Kon. besluit is herbenoemd tot Kanton- rechter-plaatsvervanger in het Kanton Tholen, de heer Iz. van Gorsel. Bij circulaire aan de Provinciale en Plaatse lijke Commissiën, geeft de Hoofd-Commissie kennis, dat het huldeblijk van het Nederlandsehe volk door H. M. onze Koningin op 7 Maart 1.1. met groote ingenomenheid werd ontvangen. H. M. dankte voor de aanbieding in ongeveer de volgende bewoordingen „lk aanvaard het kostbare geschenk der Natie met groote dankbaarheid en verklaar Mij diep getroffen door dit hernieuwd blijk van aanhan kelijkheid en liefde van Mijn Volk. De waarde Toen Saurin vernam, dat Herman zich onder de gewonden in het hospitaal bevond, ontwaakte zijn geweien. Zijn eerste opwelling was hem te bezoeken, maar de vrees voor de publieke opinie hield hem terug. Had hij maar den steun zijner vrouw gehad, hij zou gegaan zijn, maar nu deze hem ontbrak, had hij geen moed daartoe. En de hooghartige mevrouw Saurin Ook bij haar was een gevoel ontwaakt dat zij te voren niet had gekend. De gedachte aan den onwettigen zoon haars echtgenoots was bij haar altijd met bitterheid vermengd. Hoe kwam het, dat zij zich thans tot hem voelde aangetrokken Was het misschien een voorbij gaande opgewondenheid bij de algemeene geest drift voor de edele strijders? Of wel, daeht ze nu aan den doodsangst, dien ze om Rudolph had uitgestaan, aan het lot dat ook hem had kunnen treffen Ze voelde zich zoo wonderlijk te moede. O, kon ze die valsohe schaamte maar overwinnen 1 Ze zou zoo gaarne iets van hem vernomen hebben, misschien Luid geschel brak haar gedaehtenloop eensklaps af, en een oogenblik later liet majoor Gurs zieh bij haar aanmelden. Hij behoorde IERSEKE. Dinsdagavond werd de ijzeren aak van schipper J. Lerooi alhier tusschen Kat- tendijke en Wemeldinge plotseling door een stormvlaag aangegrepen met het gevolg, dat het vaartuig zonk. De opvarenden, schipper en knecht, konden zich met moeite in de roeiboot redden. De aak was geladen met mosselzaad, bestemd voor de Zandkreek. Schip en lading zijn verloren, doeh hot eerste is geassureerd. Den Hen April vertrekken van hier niet minder dan 5 gezinnen, uitmakende 30 per sonen, naar Amerika. Woensdag zal „Mozart" een soirée geven, waarbij o.a. een tooneelstuk zal opgevoerd worden. Voor den nieuwen cursus aan de open bare scholen, die 1 April begint, zijn 109 leer lingen ingeschreven. tot den kring van d^Saurins en zag hen dikwijls. Het ongewone uur van zijn bezoek verraste haar echter. Zou dit bezoek ook in verband staan tot de jongste gebeurtenissen, tot de verzuimde oproeping van Rudolph Deze gedachte deed haar ontroeren en wekte de vrees op, dat haar zoon in ongelegenheid kon geraken. Ze trachtte zich te herstellen en den binnen- tredeuden krijgsman te geuaoet gaande, zeide ze, na de gewone plichtplegingen„Waaraan heb ik de eer van uw ongewone visite te danken?" Een blik op het ernstige gelaat van den majoor was niet geschikt haar gerust te stellen. Zij miste daarop den fijnen lach, die gewoonlijk om zijn mond speelde. De gansehe houding van den majoor had iets afgemetens en on gewoons want majoor Gurs was niet slechts een goed krijgsman, maar tevens iemand, die door zijn beschaafden toon en aangename manieren in de salons zeer gezien was. „Mevrouw," antwoordde hij, „een ernstige zaak voert mij op dit ongewone uur tot u." Mevrouw Saurin, nog onder den indruk van hare opvatting, meende in deze woorden en in de houding van den majoor een bevestiging

Krantenbank Zeeland

Ierseksche en Thoolsche Courant | 1901 | | pagina 1