Vrijwilliger op de Hr. Ms. Mercuur
Het Oosterscheldegevoel
O—
WOENSDAG 6 FEBRUARI 2019
De Faam
Hier heb ik aan meegewerkt
BEETJE HANDIG EN
TIJD OVER? WORD
VRIJWILLIGER OP
DE MERCUUR
HET LEVEN HOUDT NIET OP ALS JE 70 WORDT
van een naturalist
IK VERWACHT
EIGENLIJK ALTIJD
EN OVERAL IETS TE
VINDEN
Conny den Heijer
Over de restauratie van de Hr. Ms. Mercuur van de Stichting
Maritiem Erfgoed Vlissingen bij het Dok van Perry is al menig
woord gewisseld. Daar willen wij het niet over hebben. Wij
zijn benieuwd naar hoe het is om daar vrijwilligerswerk te
doen.
VLISSINGEN - "Geweldig is
het," zegt André den Exter (77).
"Als voormalig werknemer
bij de KMS gaat je hart hier
van open." Den Exter werk
te op de tekenkamer aan het
ontwerp van de fregatten. Hij
maakte fundaties voor kasten
en apparatuur en werkte aan
de hydrauliek op de schepen.
Immers, alles aan boord moet
schokbestendig zijn, zelfs de
vloeren hebben vering.
Den Exter kende iemand op de
Mercuur die daar al als vrijwil
liger aan de gang was. "Ik was
snel om: ik ben nu de vloeren
aan het schuren, ik schilder
en zet de boel in de lak. Ik ben
graag met mijn handen be
zig en werk hier twee keer per
week van 10.00 uur tot 15.30
uur."
De Mercuur was een torpedo-
werkschip. Het werk aan de
Mercuur is nooit klaar. "Het is
een houten schip. Dat bete
kent dat als je aan de voorkant
klaar bent, je aan de achterkant
weer kunt beginnen. Daarom
zijn we hier met zo'n twaalf
man per keer bezig. De mees
ten van ons komen vanuit de
scheepvaart of de marine. Alle
maal betrokken mensen. Het is
prachtig om hier bezig te zijn.
Er moet nog veel gebeuren,
ook grotere zaken moeten we
nog aanpakken. Maar alles op
zijn tijd. We hopen met Pasen
zo ver te zijn dat we rondlei
dingen kunnen geven." Hoe
blijft Den Exter zo fit dat hij al
die trappen op en af kan op het
schip? "Ik ga ook nog twee keer
per week naar fitness, "zegt hij,
"en twee keer per week naar
de Mercuur. Zo blijf ik fit en ik
wil graag bezig blijven. Als je
hier kunt helpen dan geeft dat
veel voldoening. Als hij straks
hiernaast in het Dok van Perry
ligt kan ik met trots zeggen dat
ik hier aan meegewerkt heb.
Ben je een beetje handig en
weet je geen raad met je tijd
dan zou ik zeggen: kom er bij.
We hebben hier een gezellige
club bij elkaar en alle hulp blijft
welkom."
Wij Zeeuwen worden met zijn allen steeds ouder en blijven ook steeds langer
actief. We gaan niet meer met pensioen als we 67 worden, om vanaf dan achter de
geraniums of de beeldbuis ons leven passief uitte zitten. Neen, we blijven steeds langer
werken, sporten, dansen en reizen of blijven anderszins actief. Vindt u ook dat het leven
pas bij zeventig begint? Meld u dan aan via redactie.bevelander@persgroep.nl of via
redactie.faam@persgroep.nl
Hester Loeff heeft de laatste tijd het nieuws gehaald vanwege
de bijzondere vondsten die ze deed, zoals die van een fossiele
nijlpaardkies en die van 25 exemplaren van de uiterst zeldzame
blauwgestreepte schaalhoren bij het Banjaardstrand.
OUWERKERK Haar fascina
tie voor fossielen bestaat nog
niet zo lang. Een excursie IJs-
tijdfossielen Zoeken op de
Maasvlakte in 2014 vormde
voor Loeff het kantelpunt. In
middels is ze conservator van
de fossielencollectie bij het
Koninklijk Zeeuws Genoot
schap der Wetenschappen en
vrijwilliger bij het Stadhuis
museum waar ze zich bezig
houdt met de bottencollectie,
die overigens grotendeels uit
de Oosterschelde komt. Van
uit haar passie voor de na
tuur verzorgt Hester Loeff via
Natureluren en Little Darwins
onder andere strandexcursies
en workshops.
"Ik verwacht eigenlijk altijd en
overal iets te vinden en ga er
met een open blik naar toe,"
zegt Loeff terwijl ze speurend
vanaf de strandovergang rich
ting strekdam loopt. "Meest
al ga ik eerst naar deze hoek.
Daar liggen veel krukels en
heel soms zitten er asgrauwe
tolhorens tussen. Een soort
die je vooral in Frankrijk vindt
en af en toe dus ook hier. Ik
dacht eigenlijk dat het altijd
fossiele schelpen waren, maar
vorig jaar vond ik ineens een
levende."
Na bij het krukelhoekje ge
constateerd te hebben dat er
alleen recent materiaal ligt,
vertelt ze: "Ik zoek niet gericht,
maar ik ben hier meer om din
gen te ontdekken. Ik onder-
zoek alles en wil alles weten
vanuit een hele grote nieuws
gierigheid, maar ik wil me niet
beperken of vastleggen. Ik voel
me ook meer een naturalist
dan een natuuronderzoeker,
die alles veel wetenschappe
lijker benadert. Grappig is dat
tijdens de strandexcursies die
ik geef cursisten vertellen dat
ze als kind ook altijd schelpen
zochten, maar dat ze dat zijn
kwijtgeraakt. Dat had ik zelf
ook." Met haar ogen gericht
op het strand, loopt ze lang
zaam verder. "Wat is dat?"
vraagt ze zich hardop af. Ze
buigt zich over een enorme
oesterschelp. "Moet je kij
ken, dat iriserende vind ik zo
gaaf." Nadat de schelpen zijn
bewonderd, verdwijnen ze in
haar jaszak. "Die gebruik ik
om op te tekenen," verklaart
ze. "Ik beschilder ze met de
afbeeldingen uit de boeken
van Job Baster. Die kwam uit
Zierikzee en een groot deel
van wat in zijn boeken staat,
gaat over de Oosterschelde.
Het vervelende is dat hij veel
te weinig aandacht krijgt. Hij
had contacten over de hele
wereld, onder andere met Lin
naeus. Ik wil graag nog eens
een boek over hem schrijven,
maar ik wil nog zo veel," zegt
ze lachend. Langzaam slentert
ze verder. "Qua fossiele schel
pen heeft de Oosterschelde
niet veel te bieden. Ter hoogte
van de Heerenkeet zitten een
paar diepe putten zoals het
Gastenputje. Die doorsnijden
de oude lagen en daar halen
we fossiele botten uit de ijs
tijd omhoog. Fossiele haai-
entanden zitten nog dieper.
In België ligt die laag aan de
oppervlakte maar richting Ne
derland zakt die steeds die
per." www.hesterloeff.nl
André den Exter werkt als vrijwilliger mee aan de restauratie van het torpedowerkschip Hr. Ms. Mercuur. FOTO: Conny den Heijer
Hester Loeff loopt graag langs de Oosterschelde om er haar hoop leeg te maken of om naar de zonsondergang te kijken. Foto: Carrie Frederiks
