Proefabonnement 42,50 HOOFDREDACTEUR DIELEMAN NA 42 PZC JAREN IN DE VUT *W<alcAen&> OPRUIMING CL# deHllfMB bnassede ONZE NIEUWE a la carte kaart Hij bedenkt: „Ik heb me op het afscheid voorbereid. Wat ik pre cies ga doen weet ik niet. Er is nog zoveel, dat ik me zeker niet zal ver velen". Maar zijn vrouw daarentegen veronderstelt dat hij gewoontegetrouw 's morgens bij de koffie eerst De Volkskrant en vervolgens de - 'zijn' - PZC aandachtig zal lezen. De vraag: 'Hoe hebben ze het gedaan' zit nou eenmaal verankerd in de leesgewoonte van de journalist. Hoofdre dacteur M.P. Dieleman (60) neemt afscheid van de PZC. Per 1 maart treedt hij ver vroegd uit en heeft er dan 42 PZC-jaren op zitten, waarvan zeven tien als hoofdredac teur. Alleen de militaire dienstplicht en een weekje ANP Foto hiel den hem een tijdje uit Zeeland. PZC WEEKBLADEN Ik heb het toen een weekje bij ANP Foto geprobeerd Toen ik in dienst kwam werkten er tien mensen Mijn vader had een hekel aan verbalen schrijven Je moest natuurlijk allerlei klusjes doen Ik heb het vermogen om dingen snel te vergeten Er is nog zoveel wat ik leuk vind Wil Biesmakken (2) V* MY WHEELS, GROTE KORTING MET DE JUISTE KRANT STA JE NOOIT AAN DE KANT! Ik wil lezen wat er leeft in Zeeland, 32t><: f)-c HEEFT U HEM NOG! 4-gangen menu voor maar incl. aperitief en fles wijn per 2 personen GRATIS Kesert vivn gcu vnsl Markt 19, MET STER 'N KLASSE 4331 I.J Middelburg BFTER Tel. 011 HO 12998/24359 FOTOSTUDIO THEO V.D. GENUGTEN vrijlandstraat 75, middelburg (winkelcentrum dauwendaele) "1180-40317 95e JAARGANG NUMMER 7 15 FEBRUARI 1995 'De PZC werkt alsof er een concurrent is' Door Ad Hanneman en Liesbet Mallekoote Na een uur praten zijn alle vragen beantwoord. Onze ker vraagt hij: „Hebben jul lie nou al genoeg?" Kenne- H2)@ rFtom Oplage: 25.200. Gratis huis-aan-huis op geheel Walcheren in combinatie met de Vlissinger. Totale oplage: 48.710. Uitgave: Provinciale Zeeuwse Courant b.v. Administratie: PZC Oost-Souburgseweg 10, postbus 18, 4380 AA Vlissingen. Advertentieverkoop: J.L. Saija, 01184-84312 (privé 01184-18686). Redactie: Ad Hanneman, 01180-81271 en Liesbet Mallekoote (ai), 01180-81270. Redactie-adres: Postbus 5017, 4330 KA Middelburg Faxnr. 01180-81215. Bezorging: 01184-84215. Druk: Vink-Rotadruk b.v., postbus 36,4570 AA Axel. Druktechniek: otlsetrolatie. Sluitingstijd: advertenties vrijdag PZC, Markt 51, 17.00 uur, Postbus 5017,4330 KA Middelburg, tel. 01180-81000 Oost-Souburgseweg 10, 17.00 uur. Postbus 18, 4380 AA Vlissingen, tel. 01184-84000. De Faam en De Vlissinger maken deel uit van de Zeeland Combinatie huis-aan-huisbladen in Zeeland. Totale oplage: 172.550 M.P. Dieleman: 'Vandaag iets aan de weet komen, morgen in de krant'. FOTO ANDA VAN RIET lijk had hij nog wat pijlen op de boog. Een gemiste kans? Ach. Het nagesprek leverde geen nieuwe gezichtspun ten meer op over bijna een halve eeuw regionale jour nalistiek. In de 42 jaar dat Dieleman de PZC trouw bleef week hij heel even uit. „Dat was na mijn militaire dienstplicht. Ik heb het toen een weekje bij ANP Foto geprobeerd. Maar ik was al snel uitgekeken op Amster dam. Ik zou daar voor geen goud willen wonen. Ook heb ik een keertje een sollicitatiebrief klaar gehad voor een regionale krant in het oosten van het land. Die schreef ik in het weekeinde. Op maandag hoor de ik dat mijn toenmalige hoofdredacteur, Gommert de Kok, van de PZC naar de Haag se Courant zou gaan. Ik was adjunct-hoofdredacteur. Die brief heb ik toen niet ver stuurd. Dat was in 1978. Uiter aard heb ik wel eens de aan drang gehad om te sollicite ren, maar ik heb het nooit gedaan. Er kwam steeds wat tussen". Al op zijn zeventiende kwam Dieleman in dienst van de PZC. Dat hij bij het Zeeuwse dag blad stevige wortels schoot, vindt hij niet erg. „In dit vak heb je regelmatig andere zaken te doen. Bovendien kreeg ik zo ongeveer elke vijf jaar ander werk. Er is een con stante wisseling van taken geweest. Toen ik net hoofdre dacteur was, had ik een soort pretpakket, daarna het Zeeuw se pakket. Later'werd ik alge meen hoofdredacteur en kreeg ik de algehele leiding". In de 42 jaar van zijn loopbaan veranderde veel bij 'de krant'. Zo werd de verwerking van artikelen en berichten lang zaam maar zeker geautomati seerd en bereikte het enige Zeeuwse dagblad meer men sen. „Toen ik in dienst kwam werkten er tien journalisten. Nu zijn dat er zo'n zestig. De oplage was ongeveer vijfen twintigduizend. Er waren toen meer kranten in de regio, zoals het Zeeuws Dagblad en het Vrije Volk. Nu hebben we pak weg zestigduizend abonnees en eigenlijk geen concurren tie". Een monopoliepositie lijkt voor een krant rooskleurig. Dieleman: „Je moet je altijd bewust zijn van die positie en je mag niks missen. Met onze redactie houden we dat dan ook dagelijks in de gaten. Bij ons is het niet zo van: nou, dat komt morgen wel. We werken alsof er een concurrent is. Ook omdat we in het nieuws geen kopie van Omroep Zeeland willen zijn. Is er een tip, dan wordt onmiddellijk actie ondernomen. Vandaag iets aan de weet komen, morgen in de krant". „Wat dat betreft kun je beter concurrenten hebben. Dat houdt de spanning erin, houdt je alert. Maar aan de andere kant: in zo'n klein gebied met z'n tweeën lijd je allebei armoe. Er is een periode geweest dat we wat concur rentie hadden van landelijke dagbladen, maar die tijd is, voorbij. We zijn een regionale krant met aandacht voor het nationale en internationale nieuws. Vanwege onze beperkte middelen - weinig advertentiepotentieel - moeten we op de kleintjes letten. Dat betekent dat we in kwantiteit minder binnen-/buitenlandpa- gina's hebben, maar in kwali teit moeten we niet ver achter blijven bij de landelijke bladen. Als Zeeuwse krant moeten we er vooral voor zorgen dat de lezers de PZC kopen voor het Zeeuwse katern". bijvoorbeeld een directie van een krant, als je daarna over salarisverhoging voor je men sen moet onderhandelen". Dieleman groeide op in een gezin waar vader politie-agent was in Sas van Gent. „Het was niet bepaald het type agent zoals je verwacht. Het was meer een bon vivant. Mijn vader had bijvoorbeeld een hekel aan verbalen schrijven. Hij is daar wel eens een keertje voor op het matje geroepen. Hij was tijdens de Tweede Wereldoorlog actief geweest in het verzet. Toen de oorlog was afgelopen kon hij kiezen tussen de douane en de poli tie. Hoewel ik zelf vind dat je het leven wat serieuzer moet benaderen dan mijn vader deed, heb ik bijzonder gewaar deerd dat hij eiste dat wij, de zonen, zouden doorleren, zoals dat toen heette". „Kennis is macht, zei hij altijd. Van hem leerde ik ook wat het woord vrijheid inhoudt. Ik heb daar met Joop van den Berg urenlange discussies over gehad. Jullie weten waar schijnlijk wel dat Van den Berg hier chef-sport is geweest. Ik heb altijd geprobeerd in mijn denken zoveel mogelijk onaf hankelijk te zijn. Dat is belang rijk in dit beroep, dat je niet de autoriteiten achternaloopt. Handelen is weer een ander verhaal. Dan heb je met ande re mensen te maken. Dan moet je vaak concessies doen. Je kunt geen drie weken de poot stijf houden tegenover Toen Dieleman begin jaren vijftig in dienst kwam van de PZC waren de omstandighe den waaronder de journalisten hun werk deden heel anders. Bovendien was de PZC in die tijd nog niet zo groot als nu. „Ik kwam van de HBS en kon zo bij de krant beginnen, na een mondelinge sollicitatie. Je moest natuurlijk allerlei klusjes doen waar de zittende verslag gevers en redacteuren geen zin in hadden, maar feitelijk werd je meteen in het diepe gegooid. En dan bleek als snel of je het vak zou kunnen leren. Je kreeg veel wijze lessen van iedereen om je heen en je deed alles. Verslaggeving, bureauwerk, correctie op zon dagnacht. En sport, dat was altijd voor de jongste leerling. Pas later is onder leiding van Joop van den Berg een aparte sportredactie opgezet". „Als hoofdredacteur heb ik heel leuke dingen meege maakt. Zo stond ik ooit tijdens een jaarcongres van het Inter national Press Institute in Japan oog in oog met Nelson Mandela. Ik heb een heel gesprek met hem gevoerd. Hij was toen nog geen president. Later let je toch anders op zo iemand. Hij vertelde de zaken zoals ze gebeuren moesten in Zuid-Afrika na de apartheid heel menselijk, met een enor me vergevingsgezindheid en zonder revanche-gedachten. Heel indrukwekkend. Tijdens datzelfde congres zag ik een Rus met een stropdas waarop het Zeeuwse wapen stond. Hij was de economisch adviseur van Jeltsin. Die had ooit een bezoek aan bedrijven in Zeeuwsch-Vlaanderen gebracht en van burgemeester Barbé die stropdas gekregen". Naast prettige dingen ook onplezierige zaken? Dieleman antwoordt typisch Dielemans. „Ik heb het vermogen om onplezierige dingen zo snel mogelijk te vergeten. Ik heb wel eens een conflict met iemand, zoals iedereen wel eens conflicten heeft. Maar na amper een uur ben ik het weer kwijt. Ik ben geen type om dat iemand na te dragen. Je hebt van die mensen die daar weken mee rondlopen. Dat is jammer voor ze. Want ze ver knallen hun leven er mee". Van journalisten bij een dag blad is bekend dat ze veel uren werken. „Vroeger was het zo: al had je tot twee uur 's nachts gewerkt, om negen uur 's och tends was je weer op de krant. En je was zeven dagen per week bezig. Er is wat dat betreft gelukkig veel veran derd. Uit een recent onderzoek naar de Nederlandse dagblad journalist werd geconcludeerd dat de bevlogenheid van vroe ger weg is. Journalistiek is geen roeping meer, maar is een vak geworden. Alsof de journalisten minder gemoti veerd zouden zijn. Dank je de koekoek. Mensen moeten ook wel eens vrij zijn. Vrije dagen zijn voor mij een vast agenda punt. Mensen zijn beter gemo tiveerd en inventiever als ze regelmatig kunnen bijtanken. Er zijn veel oudere journalisten die als ze om half vijf naar huis gaan, het idee hebben dat ze tijd van hun baas stelen. Vrije tijd? Dat werkt voordelig naar twee kanten, zowel voor de persoon als voor de krant. Bij calamiteiten zal niemand zeu ren over extra uren". Leerlingen van de Christelijke Scholengemeenschap Walcheren in Middelburg spelen komende week drie keer de Griekse tragedie Oidipous van Sophocles. Drie avonden lang is de voorstelling te zien in de Stadsschouwburg. De brugklassers verzorgen het voorprogramma. Charlie 9 vertelt het verhaal van kinderen van verschillende nationaliteiten die na een atoomoorlog naar de maan zijn geëvacueerd. De Stichting Evenementen Middelburg (SEM) en de Ceremoniemeesters in Middelburg zijn onlangs gefusserd. Samen verzorgen zij in de toekomst de diverse evenementen die de Middelburgse binnenstad levend moeten houden. De fusie kwam voort uit een aanhoudend verzoek van de gemeente Middelburg die liever met één aanspreekpunt te maken heeft. Bovendien zal de nieuwe SEM efficiënter en goedkoper kunnen werken, menen de fusiepartners. Verder in deze krant nieuws van provincie en gemeenten en de rubrieken Kinderboeken, Psychoconsult en Bedrijfskundig Bekeken. Voor de toekomst verwacht de scheidende hoofdredacteur niet bepaald tijd over te heb ben. „Er is zoveel wat ik leuk vind. Studeren, in de tuin wer ken en niet te vergeten mijn kleinkinderen. Daar heb ik nu veel meer tijd voor". En hij gaat ook geen ouwe koeien uit de sloot halen. „Nee, zeker niet. Het moeten nieuwe din gen zijn die ik ga doen. Vroe ger heb ik bijvoorbeeld fantas tisch gebridged. Niet dat ik een topper was, maar ik speelde het spel goed. Ik zal best nog wel eens aan een bridgetafel aanschuiven, maar niet te fanatiek. Het moet een aardig heid blijven. Verder reis ik graag en ik ga graag naar ten toonstellingen. Mijn vrouw zit ook in de VUT dus daar heb ben we nu alle tijd voor". Zijn laatste werkdag is 15 februari en per 1 maart neemt Andreas Oosthoek het roer officieel over. Maar de schei dende hoofdredacteur merkt al sinds een aantal weken dat hij af en toe wordt 'vergeten'. „Dan hoor ik: o, dat speelt pas in maart..." Veel bijnamen ontstonden in iemands jeugd, bij voorbeeld door een of andere onhandig heid of gebeurtenis. Zo heette Piet Duvekot in Vrouwenpol der zijn leven lang Bambaver omdat hij het woord papaver niet kon zeggen en als zijn ver sie steeds 'Bambaver' gaf. Een ander jochie kreeg van zijn vader opdracht om langs de deur te gaan bij gereformeer de mensen en boeken van Kuyper aan de man te bren gen: hij stond zeventig jaar later nog bekend als 'Kuyper'. De bijnamen die de jeugd onderling gebruikte konden ook verloren gaan bij het opgroeien of ze bleven alleen gebruikt in de kring van leef tijdgenoten van één dorp. Die situatie is eigenlijk nog onver anderd, al vermindert de cre ativiteit wel enigszins, of mis schien de behoefte om iemand op deze manier van anderen te onderscheiden. Gelukkig maar, voor wie zijn biesmak als scheldwoord bleef ervaren. Het humorgehalte van bie smakken was en is onveran derd hoog. Wat dacht u van het kleine mannetje dat 'Reus je' genoemd werd, van 'Staele Keutje', 'het ouwe Pikstel' en 'Onweer'? Van een kenner van de Middelburgse binnenstad hoorde ik de ontstaansge schiedenis van twee bijsmak- ken van weleer. De ene ging over een kaaiwerker die altijd hoopte dat er vorst kwam zodat hij niet naar de kaai zou hoeven. „Ik denk dat we een harde winter krijgen" lag in zijn mond bestorven. Voor de rest van de stad heette hij dan ook 'Harde Winter'. Het andere geval betrof 'De Fluitketel' die stoflongen had en al hoestend fluitende gelui den ten gehore bracht. Zijn bij naam kende echter ook een tweede verklaring. Toen de brave man eens bruine bonen wilde eten en geen pan kon vinden, liet hij de bonen wel len in de fluitketel. Jawel: de bonen zetten natuurlijk uit en de ketel barstte open. Jan Zwemer Modellen '94 nu met BOULEVARD PLAZA TEL. 01184-31001 Zondagmiddag geopend dus noteert u mij maar voor een abonnement, vier weken de voor Adres: Postcode: Plaats: Handtekening: In enveloppe zonder postzegel zenden naar: afdeling abonnementen, Antwoordnummer 123.4380 VB Vlissingen. gaat sneller! 01 184 84216

Krantenbank Zeeland

de Faam | 1995 | | pagina 1