Proefabonnement
42,50
HOOFDREDACTEUR DIELEMAN NA 42 PZC JAREN IN DE VUT
*W<alcAen&>
OPRUIMING
CL#
deHllfMB
bnassede
ONZE NIEUWE
a la carte kaart
Hij bedenkt: „Ik heb
me op het afscheid
voorbereid. Wat ik pre
cies ga doen weet ik
niet.
Er is nog zoveel, dat ik
me zeker niet zal ver
velen". Maar zijn
vrouw daarentegen
veronderstelt dat hij
gewoontegetrouw 's
morgens bij de koffie
eerst De Volkskrant en
vervolgens de - 'zijn' -
PZC aandachtig zal
lezen.
De vraag: 'Hoe hebben
ze het gedaan' zit nou
eenmaal verankerd in
de leesgewoonte van
de journalist. Hoofdre
dacteur M.P. Dieleman
(60) neemt afscheid
van de PZC. Per 1
maart treedt hij ver
vroegd uit en heeft er
dan 42 PZC-jaren op
zitten, waarvan zeven
tien als hoofdredac
teur.
Alleen de militaire
dienstplicht en een
weekje ANP Foto hiel
den hem een tijdje uit
Zeeland.
PZC WEEKBLADEN
Ik heb het toen een
weekje bij ANP
Foto geprobeerd
Toen ik in dienst
kwam werkten er
tien mensen
Mijn vader had een
hekel aan verbalen
schrijven
Je moest natuurlijk
allerlei klusjes
doen
Ik heb het
vermogen om
dingen snel te
vergeten
Er is nog zoveel wat
ik leuk vind
Wil
Biesmakken (2)
V* MY
WHEELS,
GROTE KORTING
MET DE JUISTE KRANT
STA JE NOOIT AAN DE KANT!
Ik wil lezen wat er leeft in Zeeland,
32t><: f)-c
HEEFT U HEM NOG!
4-gangen menu
voor maar
incl. aperitief en fles wijn per
2 personen GRATIS
Kesert vivn gcu vnsl
Markt 19,
MET STER
'N KLASSE 4331 I.J Middelburg
BFTER Tel. 011 HO 12998/24359
FOTOSTUDIO
THEO V.D. GENUGTEN
vrijlandstraat 75, middelburg
(winkelcentrum dauwendaele) "1180-40317
95e JAARGANG NUMMER 7
15 FEBRUARI 1995
'De PZC werkt alsof
er een concurrent is'
Door Ad Hanneman
en
Liesbet Mallekoote
Na een uur praten zijn alle
vragen beantwoord. Onze
ker vraagt hij: „Hebben jul
lie nou al genoeg?" Kenne-
H2)@ rFtom
Oplage: 25.200.
Gratis huis-aan-huis op
geheel Walcheren in
combinatie met de Vlissinger.
Totale oplage: 48.710.
Uitgave: Provinciale Zeeuwse
Courant b.v.
Administratie:
PZC
Oost-Souburgseweg 10,
postbus 18, 4380 AA
Vlissingen.
Advertentieverkoop:
J.L. Saija,
01184-84312 (privé 01184-18686).
Redactie: Ad Hanneman,
01180-81271 en Liesbet
Mallekoote (ai), 01180-81270.
Redactie-adres: Postbus 5017,
4330 KA Middelburg
Faxnr. 01180-81215.
Bezorging: 01184-84215.
Druk: Vink-Rotadruk b.v.,
postbus 36,4570 AA Axel.
Druktechniek: otlsetrolatie.
Sluitingstijd: advertenties
vrijdag PZC, Markt 51, 17.00 uur,
Postbus 5017,4330 KA
Middelburg, tel. 01180-81000
Oost-Souburgseweg 10, 17.00
uur. Postbus 18, 4380 AA
Vlissingen, tel. 01184-84000.
De Faam en De Vlissinger
maken deel uit van de Zeeland
Combinatie huis-aan-huisbladen
in Zeeland.
Totale oplage: 172.550
M.P. Dieleman: 'Vandaag iets aan de weet komen, morgen in de krant'. FOTO ANDA VAN RIET
lijk had hij nog wat pijlen op
de boog. Een gemiste kans?
Ach. Het nagesprek leverde
geen nieuwe gezichtspun
ten meer op over bijna een
halve eeuw regionale jour
nalistiek.
In de 42 jaar dat Dieleman de
PZC trouw bleef week hij heel
even uit. „Dat was na mijn
militaire dienstplicht. Ik heb
het toen een weekje bij ANP
Foto geprobeerd. Maar ik was
al snel uitgekeken op Amster
dam. Ik zou daar voor geen
goud willen wonen. Ook heb ik
een keertje een sollicitatiebrief
klaar gehad voor een regionale
krant in het oosten van het
land. Die schreef ik in het
weekeinde. Op maandag hoor
de ik dat mijn toenmalige
hoofdredacteur, Gommert de
Kok, van de PZC naar de Haag
se Courant zou gaan. Ik was
adjunct-hoofdredacteur. Die
brief heb ik toen niet ver
stuurd. Dat was in 1978. Uiter
aard heb ik wel eens de aan
drang gehad om te sollicite
ren, maar ik heb het nooit
gedaan. Er kwam steeds wat
tussen".
Al op zijn zeventiende kwam
Dieleman in dienst van de PZC.
Dat hij bij het Zeeuwse dag
blad stevige wortels schoot,
vindt hij niet erg. „In dit vak
heb je regelmatig andere
zaken te doen. Bovendien
kreeg ik zo ongeveer elke vijf
jaar ander werk. Er is een con
stante wisseling van taken
geweest. Toen ik net hoofdre
dacteur was, had ik een soort
pretpakket, daarna het Zeeuw
se pakket. Later'werd ik alge
meen hoofdredacteur en kreeg
ik de algehele leiding".
In de 42 jaar van zijn loopbaan
veranderde veel bij 'de krant'.
Zo werd de verwerking van
artikelen en berichten lang
zaam maar zeker geautomati
seerd en bereikte het enige
Zeeuwse dagblad meer men
sen. „Toen ik in dienst kwam
werkten er tien journalisten.
Nu zijn dat er zo'n zestig. De
oplage was ongeveer vijfen
twintigduizend. Er waren toen
meer kranten in de regio, zoals
het Zeeuws Dagblad en het
Vrije Volk. Nu hebben we pak
weg zestigduizend abonnees
en eigenlijk geen concurren
tie". Een monopoliepositie lijkt
voor een krant rooskleurig.
Dieleman: „Je moet je altijd
bewust zijn van die positie en
je mag niks missen. Met onze
redactie houden we dat dan
ook dagelijks in de gaten. Bij
ons is het niet zo van: nou, dat
komt morgen wel. We werken
alsof er een concurrent is. Ook
omdat we in het nieuws geen
kopie van Omroep Zeeland
willen zijn. Is er een tip, dan
wordt onmiddellijk actie
ondernomen. Vandaag iets
aan de weet komen, morgen in
de krant".
„Wat dat betreft kun je beter
concurrenten hebben. Dat
houdt de spanning erin, houdt
je alert. Maar aan de andere
kant: in zo'n klein gebied met
z'n tweeën lijd je allebei
armoe. Er is een periode
geweest dat we wat concur
rentie hadden van landelijke
dagbladen, maar die tijd is,
voorbij. We zijn een regionale
krant met aandacht voor het
nationale en internationale
nieuws. Vanwege onze
beperkte middelen - weinig
advertentiepotentieel - moeten
we op de kleintjes letten. Dat
betekent dat we in kwantiteit
minder binnen-/buitenlandpa-
gina's hebben, maar in kwali
teit moeten we niet ver achter
blijven bij de landelijke bladen.
Als Zeeuwse krant moeten we
er vooral voor zorgen dat de
lezers de PZC kopen voor het
Zeeuwse katern".
bijvoorbeeld een directie van
een krant, als je daarna over
salarisverhoging voor je men
sen moet onderhandelen".
Dieleman groeide op in een
gezin waar vader politie-agent
was in Sas van Gent. „Het was
niet bepaald het type agent
zoals je verwacht. Het was
meer een bon vivant. Mijn
vader had bijvoorbeeld een
hekel aan verbalen schrijven.
Hij is daar wel eens een keertje
voor op het matje geroepen.
Hij was tijdens de Tweede
Wereldoorlog actief geweest
in het verzet. Toen de oorlog
was afgelopen kon hij kiezen
tussen de douane en de poli
tie. Hoewel ik zelf vind dat je
het leven wat serieuzer moet
benaderen dan mijn vader
deed, heb ik bijzonder gewaar
deerd dat hij eiste dat wij, de
zonen, zouden doorleren,
zoals dat toen heette".
„Kennis is macht, zei hij altijd.
Van hem leerde ik ook wat het
woord vrijheid inhoudt. Ik heb
daar met Joop van den Berg
urenlange discussies over
gehad. Jullie weten waar
schijnlijk wel dat Van den Berg
hier chef-sport is geweest. Ik
heb altijd geprobeerd in mijn
denken zoveel mogelijk onaf
hankelijk te zijn. Dat is belang
rijk in dit beroep, dat je niet de
autoriteiten achternaloopt.
Handelen is weer een ander
verhaal. Dan heb je met ande
re mensen te maken. Dan
moet je vaak concessies doen.
Je kunt geen drie weken de
poot stijf houden tegenover
Toen Dieleman begin jaren
vijftig in dienst kwam van de
PZC waren de omstandighe
den waaronder de journalisten
hun werk deden heel anders.
Bovendien was de PZC in die
tijd nog niet zo groot als nu. „Ik
kwam van de HBS en kon zo bij
de krant beginnen, na een
mondelinge sollicitatie. Je
moest natuurlijk allerlei klusjes
doen waar de zittende verslag
gevers en redacteuren geen
zin in hadden, maar feitelijk
werd je meteen in het diepe
gegooid. En dan bleek als snel
of je het vak zou kunnen leren.
Je kreeg veel wijze lessen van
iedereen om je heen en je
deed alles. Verslaggeving,
bureauwerk, correctie op zon
dagnacht. En sport, dat was
altijd voor de jongste leerling.
Pas later is onder leiding van
Joop van den Berg een aparte
sportredactie opgezet".
„Als hoofdredacteur heb ik
heel leuke dingen meege
maakt. Zo stond ik ooit tijdens
een jaarcongres van het Inter
national Press Institute in
Japan oog in oog met Nelson
Mandela. Ik heb een heel
gesprek met hem gevoerd. Hij
was toen nog geen president.
Later let je toch anders op zo
iemand. Hij vertelde de zaken
zoals ze gebeuren moesten in
Zuid-Afrika na de apartheid
heel menselijk, met een enor
me vergevingsgezindheid en
zonder revanche-gedachten.
Heel indrukwekkend. Tijdens
datzelfde congres zag ik een
Rus met een stropdas waarop
het Zeeuwse wapen stond. Hij
was de economisch adviseur
van Jeltsin. Die had ooit een
bezoek aan bedrijven in
Zeeuwsch-Vlaanderen
gebracht en van burgemeester
Barbé die stropdas gekregen".
Naast prettige dingen ook
onplezierige zaken? Dieleman
antwoordt typisch Dielemans.
„Ik heb het vermogen om
onplezierige dingen zo snel
mogelijk te vergeten. Ik heb
wel eens een conflict met
iemand, zoals iedereen wel
eens conflicten heeft. Maar na
amper een uur ben ik het weer
kwijt. Ik ben geen type om dat
iemand na te dragen. Je hebt
van die mensen die daar
weken mee rondlopen. Dat is
jammer voor ze. Want ze ver
knallen hun leven er mee".
Van journalisten bij een dag
blad is bekend dat ze veel uren
werken. „Vroeger was het zo:
al had je tot twee uur 's nachts
gewerkt, om negen uur 's och
tends was je weer op de krant.
En je was zeven dagen per
week bezig. Er is wat dat
betreft gelukkig veel veran
derd. Uit een recent onderzoek
naar de Nederlandse dagblad
journalist werd geconcludeerd
dat de bevlogenheid van vroe
ger weg is. Journalistiek is
geen roeping meer, maar is
een vak geworden. Alsof de
journalisten minder gemoti
veerd zouden zijn. Dank je de
koekoek. Mensen moeten ook
wel eens vrij zijn. Vrije dagen
zijn voor mij een vast agenda
punt. Mensen zijn beter gemo
tiveerd en inventiever als ze
regelmatig kunnen bijtanken.
Er zijn veel oudere journalisten
die als ze om half vijf naar huis
gaan, het idee hebben dat ze
tijd van hun baas stelen. Vrije
tijd? Dat werkt voordelig naar
twee kanten, zowel voor de
persoon als voor de krant. Bij
calamiteiten zal niemand zeu
ren over extra uren".
Leerlingen van de Christelijke
Scholengemeenschap Walcheren in
Middelburg spelen komende week drie keer
de Griekse tragedie Oidipous van
Sophocles. Drie avonden lang is de
voorstelling te zien in de Stadsschouwburg.
De brugklassers verzorgen het
voorprogramma. Charlie 9 vertelt het
verhaal van kinderen van verschillende
nationaliteiten die na een atoomoorlog naar
de maan zijn geëvacueerd.
De Stichting Evenementen Middelburg
(SEM) en de Ceremoniemeesters in
Middelburg zijn onlangs gefusserd. Samen
verzorgen zij in de toekomst de diverse
evenementen die de Middelburgse
binnenstad levend moeten houden. De fusie
kwam voort uit een aanhoudend verzoek
van de gemeente Middelburg die liever met
één aanspreekpunt te maken heeft.
Bovendien zal de nieuwe SEM efficiënter en
goedkoper kunnen werken, menen de
fusiepartners.
Verder in deze krant nieuws van provincie
en gemeenten en de rubrieken
Kinderboeken, Psychoconsult en
Bedrijfskundig Bekeken.
Voor de toekomst verwacht de
scheidende hoofdredacteur
niet bepaald tijd over te heb
ben. „Er is zoveel wat ik leuk
vind. Studeren, in de tuin wer
ken en niet te vergeten mijn
kleinkinderen. Daar heb ik nu
veel meer tijd voor". En hij
gaat ook geen ouwe koeien uit
de sloot halen. „Nee, zeker
niet. Het moeten nieuwe din
gen zijn die ik ga doen. Vroe
ger heb ik bijvoorbeeld fantas
tisch gebridged. Niet dat ik een
topper was, maar ik speelde
het spel goed. Ik zal best nog
wel eens aan een bridgetafel
aanschuiven, maar niet te
fanatiek. Het moet een aardig
heid blijven. Verder reis ik
graag en ik ga graag naar ten
toonstellingen. Mijn vrouw zit
ook in de VUT dus daar heb
ben we nu alle tijd voor".
Zijn laatste werkdag is 15
februari en per 1 maart neemt
Andreas Oosthoek het roer
officieel over. Maar de schei
dende hoofdredacteur merkt al
sinds een aantal weken dat hij
af en toe wordt 'vergeten'.
„Dan hoor ik: o, dat speelt pas
in maart..."
Veel bijnamen ontstonden in
iemands jeugd, bij voorbeeld
door een of andere onhandig
heid of gebeurtenis. Zo heette
Piet Duvekot in Vrouwenpol
der zijn leven lang Bambaver
omdat hij het woord papaver
niet kon zeggen en als zijn ver
sie steeds 'Bambaver' gaf. Een
ander jochie kreeg van zijn
vader opdracht om langs de
deur te gaan bij gereformeer
de mensen en boeken van
Kuyper aan de man te bren
gen: hij stond zeventig jaar
later nog bekend als 'Kuyper'.
De bijnamen die de jeugd
onderling gebruikte konden
ook verloren gaan bij het
opgroeien of ze bleven alleen
gebruikt in de kring van leef
tijdgenoten van één dorp. Die
situatie is eigenlijk nog onver
anderd, al vermindert de cre
ativiteit wel enigszins, of mis
schien de behoefte om iemand
op deze manier van anderen te
onderscheiden. Gelukkig
maar, voor wie zijn biesmak
als scheldwoord bleef ervaren.
Het humorgehalte van bie
smakken was en is onveran
derd hoog. Wat dacht u van
het kleine mannetje dat 'Reus
je' genoemd werd, van 'Staele
Keutje', 'het ouwe Pikstel' en
'Onweer'? Van een kenner van
de Middelburgse binnenstad
hoorde ik de ontstaansge
schiedenis van twee bijsmak-
ken van weleer. De ene
ging over een kaaiwerker die
altijd hoopte dat er vorst kwam
zodat hij niet naar de kaai zou
hoeven. „Ik denk dat we een
harde winter krijgen" lag in
zijn mond bestorven. Voor de
rest van de stad heette hij dan
ook 'Harde Winter'.
Het andere geval betrof 'De
Fluitketel' die stoflongen had
en al hoestend fluitende gelui
den ten gehore bracht. Zijn bij
naam kende echter ook een
tweede verklaring. Toen de
brave man eens bruine bonen
wilde eten en geen pan kon
vinden, liet hij de bonen wel
len in de fluitketel. Jawel: de
bonen zetten natuurlijk uit en
de ketel barstte open.
Jan Zwemer
Modellen '94 nu met
BOULEVARD PLAZA
TEL. 01184-31001
Zondagmiddag geopend
dus noteert u mij maar voor een abonnement, vier weken de
voor
Adres:
Postcode:
Plaats:
Handtekening:
In enveloppe zonder postzegel zenden naar:
afdeling abonnementen, Antwoordnummer 123.4380 VB Vlissingen.
gaat sneller! 01 184 84216