01184-84316
WIJKVERENIGING 25 JAAR OP DE BRES
m
r%
NA GROENTE EN ZUIVEL NU IN DE TAXI
STEÜTEL
3*2bs~ ft-C
Opvallend
adverteren op
deze plaats
met gebruik van
steunkleur!
Interesse? Bel:
V
t '4-
94e JAARGANG NUMMER 27
6 JULI 1994
door Liesbet Mallekoote
Eind augustus, de 27ste om precies te zijn,
bestaat de vereniging 25 jaar. Ze zitten er nog
over te dubben: zullen ze die datum aangrijpen
om de naam te veranderen? Van Wijkvereniging
naar Dorpsvereniging Nieuw en Sint Joosland?
„Eigenlijk zijn we meer een dorp dan een wijk,"
vindt voorzitter Krina de Visser. Maar aan de
andere kant: „Het is maar een naam." Een zeer
bekende naam: vorige maand mocht de vereni
ging het vierhonderdste lid verwelkomen. Bijna
75 procent van de dorpshuishoudens is nu lid
van een vereniging die geen bingo's organiseert
en geen dansavonden houdt. Maar die wel de
gemeente en provincie weet te vinden.
SHIRTS, no
PZC WEEKBLADEN
Commentaar
Busboekje
Verpauperen
m
de gehele 2e set
voor maar 25 cent
FOTO VERSCHOORE
Ruukend goed
door Joep Bremmers
Na vijftien jaar groenteman en daarna nog eens
vijfentwintig jaar melkboer is Nico Bosschaart
bijna niet meer weg te denken uit de Vlissingse
binnenstad. Toch zullen de Vlissingers eraan
moeten wennen, per 1 oktober stopt Bos - zoals
hij in de volksmond heet - met zijn handel. Bos
schaart: „Het wordt te zwaar. Ik werk zo'n vijf
enzestig uur per week en dat mag nu wel eens
wat minder worden".
Sociaal werker
Toekomst
HET
OOR
S. W
'Nieuwland slaapt niet'
Krina de Visser is sinds vier
jaar voorzitter van de Wijk
vereniging Nieuw en Sint
Joosland. „Dat moest ik
maar worden, omdat ik het
langst in het bestuur zat."
Voor haar hoefde het niet
2 voor98,"
Melka King
Le Dub
ye&j»L
ID® IFtoami
Oplage: 24.600.
Gratis huis-aan-huis op
geheel Walcheren in
combinatie met de Vlissinger.
Totale oplage: 49.000.
Uitgave: Provinciale Zeeuwse
Courant b.v.
Administratie:
PZC
Oost-Souburgseweg 10,
postbus 18, 4380 AA
Vlissingen.
Advertentieverkoop:
L.F. Kuijs,
tel. 01180-27524.
Redactie: Ad Hanneman,
01180-81271 en Liesbet
Mallekoote (ai), 01180-81270.
Redactie-adres: Postbus 5017,
4330 KA Middelburg
Faxnr. 01180-81215.
Bezorging: 01184-84215.
Druk: Vink-Rotadruk b.v.,
postbus 36, 4570 AA Axel.
Druktechniek: oitsetrotatie.
Sluitingstijd: advertenties
vrijdag PZC, Markt 51, 17.00 uur,
Postbus 5017, 4330 KA
Middelburg, tel. 01180-81000
Oost-Souburgseweg 10,17.00
uur. Postbus 18, 4380 AA
Vlissingen, tel. 01184-84000.
De Faam en De Vlissinger
maken deel uit van de Zeeland
Combinatie huis-aan-huisbladen
in Zeeland.
Totale oplage: 170.025
zo, maar: „Mensen toespre
ken, een woordje doen bij
de gemeente, je groeit er in.
Het is een hobby gewor
den."
De wijkvereniging Nieuw en
Sint Joosland verzorgt geen
activiteiten, of het zou de wijk
krant moeten zijn die zes keer
per jaar huis aan huis - dus ook
onder niet-leden - wordt ver-
preid. „Daar hebben de leden
wel eens commentaar op, zo
van: zij betalen niet en kdjgon
toch die krant. Maar het is
altijd zö geweest dat iedereen
hem krijgt en bovendien
mogen verenigingen die zelf
geen krantje kunnen bekosti
gen, hun zegje doen in de wijk
krant. Dus hij bevat veel infor
matie voor het hele dorp. Maar
goed, als het ledental erg ach
teruit loopt, kun je er mee drei
gen dat alleen leden de krant
nog krijgen." Maar het leden
tal is nog geen bron van zorg.
Tussen januari en juni steeg
het van 352 naar vierhonderd.
Het vierhonderdste lid woonde
nog maar net in het dorp toen
hij zich via een antwoord-
strookje in de wijkkrant als lid
aanmeldde.
Bovendien, zegt De Visser: „De
veel dat er zijn per jaar. En als
ik dan kijk naar de plannen
voor de Veerse Poort: daar wil
len ze steeds meer huizen bou
wen, nu al meer dan duizend.
En hier zeventig. Weet je: een
stad verpaupert niet, een stad
gaat niet ten onder. Maar een
dorp wel. Het is soms als vech
ten tegen de bierkaai en je
krijgt misschien niet alles
gedaan, maar de aanhouder
wint. De gemeente en de pro
vincie moeten het weten:
Nieuwland slaapt niet." En Kri
na de Visser zeker niet. „Als
een ambtenaar van de
gemeente zegt dat hij me in
juni terug belt en ik hoor niets,
zit ik 1 juli aan de telefoon."
Penningmeester Wim Geertse (tweede van links) en voorzitter Krina de Visser (rechts)
verwelkomen Louis en Ria de Nooijer als vierhonderdste lid van Wijkvereniging Nieuw
en St Joosland.
leden betalen geen zes vijftig
per jaar voor dat krantje maar
voor andere dingen. We zijn
een belangenvereniging. Als
mensen klachten hebben, bij
voorbeeld over een put in de
stoep, spelen wij dat door naar
de gemeente." Waarmee het
probleem nog niet is opgelost.
„Je moet wel een lange adem
hebben. De aanleg van een
invalidenparkeerplaats bij de
kerk bijvoorbeeld, dat duurde
maar. Een telefooncel in het
dorp: jaren, jaren, jaren mee
bezig geweest. Toen de biblio
theek in Dauwendaele ver
dween, hebben we lang achter
de bibliobus aan gebeld, die
nu ook hier stopt. Bij de bejaar
denflats hebben de mannen
van het dorp, met toestem
ming van de woningbouwver
eniging, uiteindelijk zelf die
enge bosjes weggehaald en
een terras aangelegd, omdat
woningbouw er geen budget
voor had. Dat dat lukt, geeft
voldoening."
Maar het lukt niet altijd. Een
alternatief tracé voor de Dam-
menroute waarbij het dorp zou
worden voorzien, was niet
bespreekbaar. Een ander hei
kel punt is de uitbreiding van
het aantal woningen in Nieuw
en St. Joosland. „Daar zijn we
al jaren mee bezig, maar de
provincie stelt zoveel eisen. De
gemeente heeft een paar jaar
geleden veel grond gekocht
maar daar mag niet gebouwd
worden vanwege geluidsover
last van het Sloe en de A58. Nu
is misschien een mogelijkheid
dat de voetbalvelden, die toch
aan vernieuwing toe zijn, wor
den verlegd en dat op dat ter
rein woningen worden gezet."
Nieuwe woningen zijn hard
nodig, vindt voorzitter De Vis
ser. „Het dorp telt nu 1368
inwoners, maar dat aantal
loopt achteruit. In leegstaande
huizen komen jonge stellen.
Maar eigenlijk zouden ze min
stens twee of drie kinderen
moeten hebben. Dat is goed
voor de voorzieningen in het
dorp. Want de bakker is al 50
en de man van de Spar is 58.
Die houden er straks mee op.
Als het dorp groeit komen er
wel nieuwe voorzieningen,
maar als het inwonertal min
der wordt, denkt een bakker,
wat moet ik hier?"
„De provincie wil eerst inbrei-
den, dan pas uitbreiden.
Inbreiden is schuren opkopen
en afbreken en open plekken
opvullen met huizen. Dat zijn
er steeds hier eens twee, daar
eens drie. Over twintig jaar
willen ze dan zeventig huizen
hebben bijgebouwd. Zeventig:
moet je eens uitrekenen hoe-
De mensen in het dorp weten
de voorzitter te vinden. Ook
voor de vertrektijden van de
bus. „Laatst vroeg iemand of
ik het nieuwe busboekje al had
aangeschaft. En ik ga zelf nooit
met de bus." Nu de vereniging
onder het mom van sociale
vernieuwing aan de wijktafel
moet deelnemen, staan er ver
anderingen op stapel waaraan
de voorzitter moeilijk zal wen
nen. „We hebben nu vier keer
per jaar overleg met de direc
teur maatschappelijke zaken
van de gemeente en de wijk
coördinator. En met alle ande
re verenigingen in het dorp.
Vroeger was het twee keer per
jaar overleg met wethouder
Douwes. Dat was vaak heel
gezellig. Nu is het strak verga
deren en voor de rest geen
nieuws. Nee, die wijktafel:
voor ons hoeft het niet."
„We moeten nu een wekelijks
spreekuur invoeren. Wat moet
ik dan zeggen als iemand me
op dinsdag belt hoe laat de
bus naar Middelburg vertrekt?
Kom maandag maar terug op
het spreekuur? De drempel
moet niet hoog worden. We
proberen het een half jaar en
als het niet bevalt houden we
er mee op. Dit is een dorp. Dat
is heel anders dan een wijk."
De Zeeland Cultuurmaand duurt deze zomer van
30 augustus tot en met 15 oktober. De organise
rende Stichting Zeeland Cultuurmaand presen
teerde vorige week het bijbehorende magazine. In
tegenstelling tot voorgaande jaren besteedt de
Cultuurmaand dit jaar wat meer aandacht aan
beeldende kunst. Volgend jaar hoopt de stichting
meer theater te kunnen programmeren, zodat het
totaal-aanbod van de Cultuurmaand wat even
wichtiger wordt.
In Vlissingen kan vanaf 8 juli het futuristische
gezelschapsspel Laser Action worden gespeeld.
Het spel is in Europa geïntroduceerd in Engeland,
waar inmiddels zo'n tweehonderd laserdoolhoven
zijn geopend. In Nederland zijn er inmiddels acht,
vooral in de grote steden. Volgens de uitbaters
Hans Francke en Jeroen Verdonk is Laser Action
een spannende slecht-weer-voorziening die versla
vend kan werken.
Verder in deze krant nieuws van provincie en
gemeente en de rubrieken Psychoconsult en
Bedrijfskundig Bekeken.
per foto
Goes, Middelburg, Vlissingen,
Zierikzee, Hulst, Terneuzen
Goes, Grote Markt 7
Middelburg, Lange Geerê 28
Bin d'r bie julder ook nog
van die wuufjes, die as aol-
tied een flesje ruukend
Melkboer Bos stopt ermee
na veertig jaar op straat
Nico Bosschaart (59) begon op
twaalfjarige leeftijd bij zijn
vader in de groentehandel.
School was niet direct zijn eer
ste liefde, hij werkte liever.
„Vroeger waren er zo'n twintig
families in Koudekerke die zelf
hun groente verbouwden en
aan de man brachten. Mijn
vader had in Vlissingen een
groentewijk. Ik werkte de hele
week op het land en op zater
dag hielp ik mijn vader met
venten. Na mijn militaire
dienst is mijn vader alleen nog
maar op het land gaan werken
en ben ik de wijk in gegaan".
Het venten en handel drijven
zat Bosschaart zo goed in het
bloed dat hij voor zichzelf
begon. Echtgenote Betsie
vond echter dat Nico wel erg
veel werkte en bracht hem op
andere gedachten. Bosschaart:
„In die tijd begon een melk
boer om zeven uur 's ochtends
en om vier uur in de middag
was hij weer thuis. Heel wat
interessantere werktijden dan
een groenteboer. Ik kon in Vlis
singen een wijk overnemen
voor zevenduizend gulden. Na
het behalen van het diploma
Vakbekwaamheid Melk en Zui
vel kon ik aan de slag".
De omschakeling van groente
naar zuivel was minder een
voudig dan Bosschaart zich
had voorgesteld. De eerste
weken zag hij de omzet alleen
maar teruglopen. Door stug
door te gaan, volgens een vast
schema door de wijk te rijden
en hard werken is het Bos
schaart toch gelukt om zijn
handel rendabel te maken.
„Een melkboer is natuurlijk
altijd iets duurder dan de grote
winkels. Je moet daar dus een
heel goede service tegenover
Nico Bosschaart en zijn vrouw Betsie: eindelijk tijd voor de tuin.
zetten. Door de klanten niet
teleur te stellen boezem je ver
trouwen in en blijven ze tocIT
bij je kopen".
Na veertig jaar in de straten
van Vlissingen te hebben
gewerkt kan Bosschaart een
hele avond praten over alles
wat hij heeft meegemaakt. „Na
al die jaren krijg je zo'n band
met de mensen dat ze je zelfs
hun problemen toevertrou
wen. Soms voel ik me dan oofc
een sociaal werker". Vol trots
kan Bosschaart vertellen over
hoe hij het leven van twee
mensen kon redden.
Bosschaart: „Toen ik nog niet
zo lang melkboer was kwam ik
altijd bij twee oude mensen.
Op een gegeven dag reageer
den ze niet, ik zag ze wel in de
kamer zitten en besloot dus
gewoon naar binnen te gaan.
in het hele huis hing een kool-
monoxide-walm en de oudjes
zaten versuft in hun stoelen.
Op zo'n moment moet je snel
handelen en ze zijn allebei
naar het ziekenhuis gebracht.
Als ze nog langer in die walm
hadden gezeten, hadden ze het
niet overleefd". Volgens Betsie
Bosschaart kunnen de proble
men in de wijk haar man wel
eens teveel in beslag nemen
zodat zijn eigen gezondheid
eronder gaat lijden. Reden
temeer om het eens wat rusti
ger aan te gaan doen.
Helemaal stoppen met werken
doet Bosschaart nog niet. „Het
is een beetje erg drastisch om
van vijfenzestig uur in de week
ineens naar nul uur te gaan. Ik
ben daarom van plan om nog
zo'n twintig uur in de week taxi
te gaan rijden. Ik heb ook al
jaren een grote tuin. Door tijd
gebrek heb ik daar nooit iets
aan kunnen doen. Ik heb hem
verpacht aan een buurman
maar nu kan ik er zelf in aan de
slag. Dan zing ik ook nog in het
Middelburgs Mannenkoor,
daar zal ik nu ook meer tijd
voor krijgen".
Bos heeft ook al voor een
opvolger gezorgd die hij aan
het inwerken is. „Ik introdu
ceer hem op mijn afscheidsre
ceptie op 5 oktober in Hotel
Royal. Ik hoop dat het hem net
zo goed zal vergaan als mij.
Gelukkig had ik de wind altijd
mee. In dit vak moet je niet te
vaak ziek zijn. In veertig jaar
tijd heb ik twee dagen griep
gehad en ben ik twee weken
thuis geweest nadat mijn
amandelen eruit waren
gehaald. Ik voel me nu nog
steeds fit maar kan toch beter
wat gas terug nemen".
goed bie d'r 'ebbe? In wat
voor situaties de nood ook
aan de vrouw komt, een
beetje 'ruukend goed' op
een zakdoekje aan het
hoofd gebracht doet won
deren!
Meestal is 'ruukend goed'
tegenwoordig eau de
cologne (odeklonje, Frans
voor: water uit Keulen),
maar vroeger moeten er
meer soorten reukwater
geweest zijn. 'L'eau de rei
ne' bij voorbeeld, koningin
newater. Ruukend goed
wordt door heel oude men
sen ook wel aangeduid met
'lodderein'. Het werd
bewaard in een 'lodder-
eindöösje' of 'lodderein-
flesje'.
Zij hebben ook nog de tijd
meegemaakt dat er mensen
waren die geloofden dat je er
goed aan deed de kapper om
'ruukend goed' te vragen wan
neer je haren geknipt waren.
Dat zou helpen tegen het ver
kouden worden ('verkoud' zegt
men op Walcheren).
Dit soort merkwaardige opvat
tingen zijn te simpel om ze als
bijgeloof aan te duiden. Het
heeft misschien meer met
goedgelovigheid te maken: de
mensen lieten zich gauwer iets
wijs maken. Zeker wanneer dat
met enige autoriteit gebracht
werd. De autoriteit van het
geschreven woord (van wat
voor kaliber dan ook), van de
vorige generatie, van een
vooraanstaand dorpsgenoot
of in dit geval misschien de
kapper zelf.
Een soortgelijke vreemde
opvatting heb ik tien jaar gele
den nog serieus horen verde
digen: dat je de kachel moet
uitdoen wanneer de zon er op
schijnt. De 'zunne' op de
kachel, dat kon niet, dat was de
overtreding van een natuur
wet, zo leek het wel. Deze
opvatting moet oorspronkelijk
met zuinigheid te maken heb
ben gehad, maar had (door de
kracht van de overlevering?)
een soort magische meer
waarde gekregen.
