Als kleintje moet je je onderscheiden Het wenskaartritueel Eindejaarsactie 1993 succesvol verlopen MALSOVIT X-Ray blijft lachen Gietijzeren lantaarnpaal Roompot feliciteert 450.000ste bezoeker Brochure over wegenruil van provincie Zeeland verschenen VAN TILBORG VOL GOEDE MOED /N BUURTSUPER Prijsuitreiking loterij Koudekerkse ondernemers al 12 jaar de succesvolle afslankmethode Verkrijgbaar bij bakkerij Buut, Damplein 14-16 Middelburg De Graag, Oranje plein 10 Oost-Souburg Hoewel het niet echt goed gaat met kleine super markten, heeft de familie Van Tilborg er alle vertrou wen in om in haar Attent supermarkt aan de Hercules Segherslaan in Vlissingen aan een goede toekomst te bouwen. Iets minder dan anderhalf jaar zijn vader Jan, moeder Lucie en zoon Roland er nu in de weer. En ze stellen vast dat het kan. Een buurt super is meer dan een inkoopcentrum. „Voor veel mensen is het de enige plaats waar ze op de dag met anderen praten. En dat geeft je een bijzondere verantwoordelijkheid", stelt senior vast. BEDRIJFSKUNDIG BEKEKEN door drs. R.J.C. Schieman PSYCHOCONSULT Drs. Henk C.M. Hermans CURSUS CAFÉBEDRIJF f295,- Stichting Horeca Onderwijs Woensdag 5 januari 1994 DE FAAM - DE VLISSINGER 13 kilo's lichter geen hongergevoel bevat essentiële voedingsstoffen lekker en gezond Het reclamebord van X-Ray voorzien van een bijzondere en niettemin toepasselijke spreuk. Dat de humor op straat ligt, bleek vorige week woensdag in de Vlissingse Sint Jacobspassage. Zelfs in de laatste donkere week van 1993 was hier op het gezicht van menige voorbijganger een glimlach te zien. Oorzaak was het reclamebord van modezaak X-Ray. Een nachtelijk bezoek van het inbrekersgilde was voor eige naar J.W. Haak reden om zijn bord dit keer wel van een zeer bij zondere spreuk te voorzien. 'Wil degene die vannacht heeft ge winkeld nog even afrekenen? Het is f.4894,95 bij elkaar. Dank U.' prijkte op de blikvanger. De andere kant van het voor de ruitloze en lege etalage ge plaatste bord werd gesierd met de opmerking 'Voor onze te gek ke kleding komen ze zelfs 's nachts winkelen!'. „Natuurlijk is het heel vervelend, maar ik ben allang blij dat ik zelf ongedeerd ben", verklaart de gedupeerde middenstander zijn laconieke reactie. Het was voor eigenaar Haak de zesde keer dat hij mocht kennismaken met het fenomeen inbrekers. Ook bij een eerdere in braak was de voorruit gesneu veld. De laatste kraak was voor Haak aanleiding om de etalage van gelaagd glas te voorzien. 'Nu komen ze er alleen nog met een bulldozer doorheen', verzekert hii. Enkele van de prijswinnaars bij intratuin in Koudekerke. Op oudejaarsdag zijn bij Intratuin in Koudekerke de prijzen uitge reikt van de eindejaarsloterij die de Ondernemersvereniging Kou dekerke in december heeft geor ganiseerd. De plaatselijke middenstand had dertig prijzen beschikbaar gesteld. In de hele maand de cember kreeg de consument in de meeste winkels van Koudeker ke bij iedere aankoop van tien gulden een lot. Uit de in totaal honderdduizend loten zijn dertig prijswinnaars getrokken. De actie is voor het derde achtereenvol gende jaar gehouden. Niet alle winnaars wisten zich vrij te maken om hun prijs,in ont vangst te nemen. Zij kunnen de hele maand januari nog bij Intra tuin terecht om hun prijs op te halen. Toch leest ook het drietal sombe re berichten over zijn branche. Jaarlijks verdwijnen pakweg drie honderd kleine supermarkten in Nederland en de prognose is al lesbehalve florisant. Aan cle an dere kant merken de buurtbewoners pas wat ze mis- seen als het bordje 'gesloten' voorgoed aan het etalageraam is geplakt. Ook die mening rukt op en vooral kleinere boodschappen doet de consument in de buurt. „Het gebeurde kortgeleden nog dat een buurtsuper werd geslo ten", weet de 22-jarige zoon die volwaardig meeleidt in de zaak, „De vaste klanten kregen ruzie met de mensen die alleen bij de grote supermarkten kochten. Ze vonden dat het hun schuld was dat de kleine gezellige buurtwin- kel moest sluiten". Jan van Tilborg is ondanks zijn 52 jaar in Vlissingen voor de eer ste keer echt zelfstandig gewor den. Voordien werkte hij op allerlei plaatsen in het land en de korte tijd dat hij zelfstandig groenteman was in Rotterdam telt niet echt mee. In Brabant, toen hij de zaak van zijn broer in Andel leidde, kreeg hij een tip over de supermarkt die te koop stond in Vlissingen. Hij had er Lucie, Roland en Jan van Tilborg. geen enkele moeite mee om te verhuizen. „Ik wist dat ene Kop- pejan met zijn buurtsuper spon sor van de profclub van Vlissingen kon zijn, dus had ik er alle vertrouwen in om me Vlissin gen te vestigen". Zij had wel wat moeite met een verhuizing. „Ik hield nogal van mijn omgeving". Ook zoon Roland was meteen te porren. „Ik had inmiddels al aar dig wat ervaring opgedaan in soortgelijke winkels. In deze zaak kan ik meteen voor mijn eigen toekomst zorgen". Het drietal kocht de zaak en be gon enthousiast. „Het eerste jaar waren we er dag en nacht mee bezig". Geleidelijk aan verminder den ze hun werkuren, want de boog kan niet altijd gespannen zijn. Ook het feit dat zaak en pri- véleven niet echt gescheiden konden worden in de opbouwfa se leidde tot wat wrijvingen bin nen Attent Van Tilborg zoon. „Maar we hebben het altijd goed kunnen uitpraten", meldt senior. Nu hebben ze geregeld vrij en kunnen wat soleren. „We hebben trouwens ook een heel strikte taakverdeling. Dat moet wel. An ders loop je elkaar voor de voe ten. Ook naar de medewerkers toe is dat belangrijk. Onze men sen moeten weten waar ze aan toe zijn". Wat een grote supermarkt cen traal kan regelen, moet een kleine zelfstandige allemaal in z'n eentje doen. Alle wetten die gemaakt worden om zaken te regelen krijgt hij op z'n bord. De nieuwe regeling omtrent ziektegeld, mi lieuwetten en voorschriften, het zijn zomaar voorbeelden. Daar naast - zo verwoordt het drietal tijdens een anderhalf uur durend gesprek onder meer - is ook de zorg voor de klanten belangrijk. „Iemand die koopt bij een grote zaak, treft doorgaans weinig be langstelling voor zijn of haar per soonlijke leven. Wij zien vaak als een klant ergens mee zit, als hij of zij verlegen zit om een praatje. Mensen dragen een soort li chaamstaal bij zich, waarop je dient te reageren". Belangrijk noemen Lucie, Jan en Roland van Tilborg ook de om gang met het personeel. Regel matig is er overleg. „De mensen moeten het naar hun zin hebben. Dat werkt tevens prettig toe naar onze klanten. Is de werksfeer goed, dan is ook de sfeer in de zaak goed. Als er problemen zijn, ook in de privésfeer, kunnen ze altijd bij ons terecht". De sfeer onderscheidt de buurt super van de grote winkelketens. Het is er persoonlijker. „Wij kun nen onmogelijk een prijzenslag winnen. Daar kunnen we niet aan beginnen. Als kleintje moet je je op een anderen manier on derscheiden. Bijvoorbeeld van al les organiseren. Zo werden bij ons 126 schoentjes gezet voor Sinterklaas. Dat was reuze gezel lig toen die de cadeautjes kwam uitdelen. En met de kerst kwam een kerstman. Dat was een vriend van één van onze mede werksters. nerveus dat'ie was.... Later kreeg hij de smaak te pak ken. Toen werd het echt leuk". De buurtsuper is vergelijkbaar met de vroegere buurtwinkel, hoewel die nog klantgerichter kon werken. „Het verschil is", weet Lucie van Tilborg, „dat je daar nog meer kon kopen. En wat er vandaag niet was, was mor gen besteld. Wat de sfeer betreft denk ik wel dat het vergelijkbaar is". Het past niet in ons systeem, meneer. Helaas kan ik u niet verder helpen. Misschien kun nen anderen meer voor u betekenen". Vol ongeloof kijk ik de man in kwestie aan. Nog maals leg ik hem het ogenschijnlijk eenvou dig probleem voor. "Het enige wat ik van u verlang is een vermelding in de gids onder dit nummer, maar onder dat adres. Makke lijk zat, toch?" "Dat kan wel zo zijn meneer", zegt de vertegenwoordiger onverschillig met een gezicht strakker dan het communis tisch bewind van Stalin in het toen nog geheten Sovjet Unie, "maar dat is het daar om nog niet". "Het past eenvoudigweg niet in ons systeem", geeft de man mij nogmaals te kennen. Met een rood aangelopen gezicht vertrouw ik hem uiteindelijk toe dat mijn probleem zijn probleem moet zijn. "Het zijn nu eenmaal de regels meneer en daar heb ik mij aan te houden". Als er iets is dat op mij werkt ais een rode lap op een stier, dan zijn het wel opmerkingen als deze. U kent ze wel, de zogenaamde 'regelneven', mensen die alles volgens het boekje doen en zo flexibel zijn als een gietijzeren lantaarn paal! Ambtenarij en een gebrek aan verantwoor delijkheid bij vertegenwoordigers kan op ter mijn dodelijk zijn voor een onderneming. Zeker zij die hun produkten of diensten recht streeks leveren aan de consument. Klant vriendelijk en een flexibele instelling zijn belangrijke wapens in de strijd om de gunst van de klant. Wanneer de klant met een pro bleem komt dan moet het niet uitmaken met welk probleem hij komt. Hij moet gewoon geholpen worden. Of in ieder geval het gevoel hebben dat hij geholpen wordt. Of zijn probleem nu wel of niet in het systeem past. Punt uit! Toch blijkt zo'n 'past-niet-in-ons-systeem- meneer' mentaliteit moeilijk uit te roeien. Vaak zit het ingebakken in de organisatie structuur, de normen en waarden, de regels en procedures, de (aangeleerde) gewoonten. De mens in de organisatie zwemt ais een vis in het water, niet bewust van het water waar in het zich bevindt. Wanneer mensen gewend zijn te werken volgens een vast stra mien, of sterker nog niet anders weten, dan zal ieder probleem dat slechts opgelost kan worden buiten dit stramien van regels en procedures een niet te nemen hindernis zijn. Natuurlijk brengen systemen en regels orde en duidelijkheid, maar ze moeten niet ver worden tot doel. Op het moment dat dat gebeurt verstart de onderneming en wordt zij voorbij gestreefd door andere organisa ties die dit "doel heiligt de middelen"-credo niet hoog in het vaandel voeren. Mensen van buiten de organisatie kunnen een onderneming confronteren met haar vooronderstellingen en ingebakken gewoon ten. Door de onderneming een spiegel voor te houden kunnen zaken als bovenstaande adequaat worden aangepakt. Op die manier kunnen medewerkers weer mensen worden in plaats van machines, voorgeprogram meerd één bepaald type probleem op te los sen. Uiteindelijk heeft iedereen er baat mee. De medewerker, want hij mag weer denken, de consument want zijn probleem is opge lost en 'last but not least' de ondernemer want de verhoogde motivatie van zijn mede werkers verlaagt het ziekteverzuim en ver hoogt de produktiviteit. Roompot Zwemparadijs in Kam perland heeft maandag 27 de cember de 450 duizendste bezoeker van 1993 ontvangen. Het zwemparadijs heeft in 1993 honderdduizend bezoekers meer ontvangen dan in 1992, toen op 21 december de 350 duizendste bezoeker werd begroet. De gelukkige bezoekster was mevrouw Dingemans-Simons uit Stabroek (België) die met haar dochtertje en haar moeder naar de Roompot kwam. Naast een boeket bloemen ontving zij de uitnodiging een lang weekeinde als gast van de Roompot in een luxe bungalow te verblijven. Volgens P. Hamelink, bedrijfslei der van Roompot Recreatie, is de slechte zomer mede debet ge weest aan het grote bezoekers aantal in 1993. Naast de groei van de verblijfsrecreanten is ook een sterke toename geconsta teerd van bezoekers uit de regio en is met name het aantal abon nementhouders de laatste maan den flink gestegen. Volgens Hamelink zal Roompot Zwempa radijs zijn positie op de Zeeuwse markt kunnen behouden door de vernieuwingen die voor 1994 op het programma staan. Eind van het jaar betekent top drukte bij de vaderlandse post- bestellerij. De postzakken met nieuwjaarswensen kunnen nog maar nauwelijks worden ver werkt, omdat heel Nederland de maandelijkse atv-dag besteedt aan het verzenden van nieuwjaarswensen. Ofschoon nogal wat rituelen er de afgelopen 25 jaar aan heb ben moeten geloven, blijkt het nieuwjaarsritueel zich goed in onze traditie genesteld te heb ben. De belangrijkste reden waarom we in dit jaarlijks te rugkerend rituèel zoveel ener gie steken, is natuurlijk zeer rationeel. We willen op deze wijze uitdrukking geven aan onze oprechte belangstelling voor anderen, en hopen dat hen komend jaar het geluk zal toelachen. Onze optimistische kant mag de overhand hebben, en de wenskaart stelt ons in de gelegenheid om dit tot uitdruk king te bPengen. Naast deze bewuste, rationele overwegin gen kunnen echter ook minder rationele overwegingen een rol spelen bij het moderne wens kaartencomplex. Zo stelt het verzenden van wenskaarten ons in de gele genheid om een onderscheid te maken tussen de mensen die ons wel en niet na aan het hart liggen. In menig huishouden wordt er bij het schrijven van de wenskaarten een discussie gevoerd over de kandidaten lijst. "Sturen we Piet en Marie dit jaar wel of niet een kaart? We hebben ze immers al jaren niet gezien". Bij het samenstel len van een verzendlijst stellen we tevens vast wie tot de kring der intimi mag behoren (en wie inmiddels geschrapt kan worden). Door deze uitgeselecteerden het komend jaar "alle goeds" te wensen, proberen we tevens het onheil zoveel mogelijk bui ten onze eigen levenssfeer te houden. Als de mensen in onze directe omgeving nu maar van ellende gespaard blijven, dan wordt het voor onszelf ook wel een gelukkig jaar. Achter de nieuwjaarswensen naar ande ren kan dus ook enige zelfbe scherming schuilgaan. Het verzenden van nieuwjaarswen sen sluit ook aan bij onze hang naar magie. Door wenskaarten te versturen hopen we invloed te kunnen uitoefenen op de loop der gebeurtenissen. Ratio neel weten we natuurlijk wel, dat dit niet zo is. Maar -zoals Sigmund Freud al stelde- voor onze onbewuste psyche zijn wens en werkelijkheid gelijk. We kunnen ons daardoor ook schuldig voelen, als we iemand zijn vergeten, vanuit het idee hem daarmee tekort te doen. Veel wenskaarten worden ver stuurd, in de veronderstelling dat we er ook een voor terug ontvangen. Het verzenden van wenskaarten wordt in de regel zo'n drie dagen later beloond. Een goede methode om zelf veel kaarten te ontvangen, is er zelf veel te verzenden. Als we veel andere mensen een geluk kig jaar toewensen, dan wor den we ook zelf met nieuwjaarswensen overladen. Het aantal wenskaarten dat we ontvangen heeft voor ons vaak ook een diepere betekenis. De meeste wenskaarten worden daarom niet direct bij het oud papier gelegd, maar ze krijgen een plekje in huis, waar ze goed opvallen. Op die wijze kunnen ook anderen onder de indruk komen van de vele wen sen die we ontvangen hebben. We kunnen de wenskaarten gebruiken om onze eigenwaar de wat op te krikken. Door middel van de wenskaarten kunnen we onze populariteit meten. De nieuwjaarspost wordt een jaarlijkse populari teitspoll, waarmee we kunnen vaststellen of deze populariteit groeit of afneemt. ("Het zijn er een stuk minder dan vorig jaar! Hoe kan dat nou?"). Ook worden de wenskaarten in sommige gevallen gebruikt als bezweringsmateriaal. Zoals mensen hun huis behingen met strengen knoflook om vampieren buiten de deur te houden, is tegenwoordig meni ge huiskamer behangen met linten nieuwjaarskaarten. Alsof het eventueel naderend onheil zich daar ook maar iets aan ge legen zal laten. Laat u echter met deze psycho logische overpeinzingen niet in verwarring brengen. Want dat zou een gelukkig 1994 alleen maar in de weg staan. De Eindejaarsactie van de Vlis singse middenstand zit er op. Rayondirecteur C. Griep van de VSB-bank heeft vorige week woensdag de prijzen van de laat ste supertrekking uitgereikt. Vol gens Ad van der Vorst is de actie ook dit jaar weer prima verlopen. De prijzen van de laatste trekking varieerden van honderd tot dui zend gulden. De hoofdprijs is ge wonnen door D.J. Meulbroek uit Oost-Souburg. Notaris A.J. Sauer heeft vorige week dinsdag uit een enorme berg deelnamekaarten de tien ge lukkige prijswinnaars getrokken. Drie grote zakken met kaarten werden over de vloer uitgestort. „Als je bedenkt dat voor iedere kaart honderd gulden is uitgege ven, zou je niet zeggen dat er een recessie is", merkte juwelier Piet van der Maden van de Winke liersvereniging op. De notaris heeft de kaarten zorg vuldig geschud, waarna de trek king kon beginnen. Voor Sauer niet direct een van z'n dagelijkse bezigheden, hoewel hij meer van dit soort klusjes heeft. Sauer: „We houden ons eigenlijk voorna melijk bezig met overdrachten van onroerende goederen. Veel mensen willen om belastingtech nische redenen hun zaakjes nog voor het eind van het jaar gere geld hebben, zodat december ook voor ons een drukke maand is". De uitslag van de trekking werd meteen door Sauer op een notariële acte vastgelegd. De winnaars zijn na de trekking De prijswinnaars van de supertrekking in de VSB-bank. door de Evenementencommissie opgebeld met de mededeling dat ze in de prijzen waren gevallen. De hoofdprijs van duizend gulden is in de wacht gesleept door D.J. Meulbroek uit Oost-Souburg. Meulbroek: „Eerlijk gezegd doe ik bijna nooit boodschappen in Vlis singen maar nu hadden we de fo to's van onze bruidsreportage nabesteld. We hebben dus nu nog een laat bruidscadeau ge wonnen". De overige prijzen - af lopend van negenhonderd naar honderd gulden - zijn gewonnen door R. Boeckhout uit Breskens, Ine Bloemen uit Koudekerke, M.L.C. Baten en de familie Keste- loo uit Vlissingen, R. Sanstra- Derijcke uit Oost-Souburg, de fa milie Fleurbaay, H. Rijnders en J.C. van den Driest uit Vlissingen. Gastheer C. Griep van de VSB- bank heeft de prijzen uitgereikt in zijn nieuwe kantoor. Griep over de nieuwe locatie van de bank: „Zowel het personeel als de con sument is zeer tevreden over on ze nieuwe huisvesting. Als je het vergelijkt met het oude gebouw kun je je niet voorstellen hoe we daar zolang in hebben kunnen werken". Ad van der Vorst van de Evenementencommissie van de Vlissingse winkeliersvereniging was zeer content over het ver loop van de actie. Van der Vorst: „Je merkt dat het aanslaat bij de klanten. Als je vergeet om de ze geltjes te geven vragen de men sen er zelf om". In een kleine nabespreking over de actie op perde C. Griep het idee om aan de hand van de deelnamekaarten eens te kijken waar nu precies de consument die zijn boodschap pen in Vlissingen vandaan komt. „Het is een uniek middel om te onderzoeken wie hier zijn bood schappen komt doen. Als je daar een onderzoeksbureau voor moet inschakelen ben je een vermogen kwijt", aldus Griep. De provincie Zeeland heeft on langs de brochure Wegwijs- Wegwijzer gepresenteerd. In de provinciale brochure is een sa menvatting te vinden van de we genruil die per 1 januari 1993 is uitgevoerd tussen het rijk, de provincie, de gemeenten, de wa terschappen en het wegschap. De folder laat zien welke wegen van het rijk en welke van de pro vincie zijn en hoe de nummering van de wegen in elkaar zit. Wegwijs-Wegwijzer besteedt vooral aandacht aan het provin ciale wegennet. De achterkant van de uitgevouwen folder is be drukt met een wegenkaart van de provincie Zeeland waarop de nummering van zowel de rijks als de provinciale wegen in Zee land is vermeld. De wegenruil in 1993 was het re sultaat van jarenlange studies, onderzoek en overleg over een andere opzet van het onderhoud en de financiering van de wegen. Tot dan toe beheerde het rijk zo wel de autosnelwegen als wegen voor gemengd verkeer. Ook we gennetten van provincie, ge meenten en waterschappen kenden doorgaans een veelheid aan wegtypes. Om dit te verhel pen is de Wet Herverdeling We- genbeheer in het leven geroepen. Uitgangspunt van de wet is dat het rijk alleen zorgdraagt voor het Binnenkort start de cursus Vakbekwaamheid Cafébedrijf o.a. in: Middelburg, Vlissingen, Goes, Terneuzen, Bergen op Zoom, Roosendaal, Breda, Oosterhout. Deze cursus bestaat uit 10 wekelijkse lesavonden en kost in totaal f 295,- Men kan zich nog aanmelden. Lagere school als vooropleiding is voldoende. Het examen is op 1 juni. De zeer afwisselende cursus wordt zowel door vrouwen als mannen uit pure hobby gevolgd. Sommige hebben in hun achterhoofd de gedachte om ooit nog eens 'n eigen bedrijf(je) te beginnen. Ook is er thans een groot tekort aan vakbekwaam Horecapersoneel. De lessen worden levendig gebracht met dia's, vrijblijvend wijnproeven etc. Ook gaat men gezamenlijk naar een Brouwerij. Met het Diploma kan men zelfstandig een Café, Petit-Restaurant, Disco, Kantine, etc. beheren. De cursus is zowel mondeling als schriftelijk te volgen. SUBSIDIE TOT 100% MOGELIJK. Voor gratis Brochure of aanmelden, bel: Postbus 1161, Breda. 076-710078 OOK CURSUS HANDELSKENNIS HORECA of RESTAURANTBEDRIJF doorgaande wegennet, dat de provincies het regionale hoofd wegennet voor hun rekening ne men en dat alle andere wegen aan de zorgen van de gemeente worden toevertrouwd. In Zeeland en enkele andere provincies be heren waterschappen en het Wegschap Walcheren de wegen buiten de bebouwde kom. De geldstromen zijn aan deze inde ling gekoppeld, doordat provin cies en gemeenten het benodigde geld rechtstreeks uit het provincie- danwel gemeente fonds krijgen en zodoende zelf kunnen beslissen hoe het geld wordt besteed. In totaal is binnen de provincie Zeeland ruim zeshonderd kilome ter weg van beheerder gewis seld. Per saldo is het provinciale net uitgebreid met ruim vijftig ki lometer, waarmee de totaal te onderhouden lengte op 480 kilo meter is gekomen. Het veranderde wegbeheer heeft ook gevolgen voor de nummering van de wegen. Om weggebrui kers van dienst te zijn hebben de provincies en de ANWB een lan delijk systeem afgesproken. De nummering is uniek (geen twee Nedelandse wegen hebben het zelfde nummer) en hetzelfde wegnummer loopt door over de provinciegrens. In Zeeland heb ben de provinciale wegen num mers gekregen uit de reeksen 250 en 280. De overige wegen dragen nummers tussen 651 en 700. In de loop van 1993 zijn zo'n vijfhonderd bordjes met de nieuwe wegnummering langs de provinciale wegen geplaatst. R Hameiink overhandigt een waardecheque aan de 450.000ste bezoeker van de Roompot.

Krantenbank Zeeland

de Faam | 1994 | | pagina 13