Als kleintje moet je je onderscheiden
Het wenskaartritueel
Eindejaarsactie 1993
succesvol verlopen
MALSOVIT
X-Ray blijft lachen
Gietijzeren lantaarnpaal
Roompot feliciteert
450.000ste bezoeker
Brochure over wegenruil van
provincie Zeeland verschenen
VAN TILBORG VOL GOEDE MOED /N BUURTSUPER
Prijsuitreiking loterij
Koudekerkse ondernemers
al 12 jaar
de succesvolle
afslankmethode
Verkrijgbaar bij bakkerij
Buut, Damplein 14-16
Middelburg
De Graag, Oranje plein 10
Oost-Souburg
Hoewel het niet echt goed gaat met kleine super
markten, heeft de familie Van Tilborg er alle vertrou
wen in om in haar Attent supermarkt aan de
Hercules Segherslaan in Vlissingen aan een goede
toekomst te bouwen. Iets minder dan anderhalf jaar
zijn vader Jan, moeder Lucie en zoon Roland er nu
in de weer. En ze stellen vast dat het kan. Een buurt
super is meer dan een inkoopcentrum. „Voor veel
mensen is het de enige plaats waar ze op de dag
met anderen praten. En dat geeft je een bijzondere
verantwoordelijkheid", stelt senior vast.
BEDRIJFSKUNDIG BEKEKEN
door drs. R.J.C. Schieman
PSYCHOCONSULT
Drs. Henk C.M. Hermans
CURSUS CAFÉBEDRIJF f295,-
Stichting Horeca Onderwijs
Woensdag 5 januari 1994
DE FAAM - DE VLISSINGER
13
kilo's lichter
geen hongergevoel
bevat essentiële
voedingsstoffen
lekker en gezond
Het reclamebord van X-Ray voorzien van een bijzondere en
niettemin toepasselijke spreuk.
Dat de humor op straat ligt, bleek
vorige week woensdag in de
Vlissingse Sint Jacobspassage.
Zelfs in de laatste donkere week
van 1993 was hier op het gezicht
van menige voorbijganger een
glimlach te zien. Oorzaak was
het reclamebord van modezaak
X-Ray. Een nachtelijk bezoek van
het inbrekersgilde was voor eige
naar J.W. Haak reden om zijn
bord dit keer wel van een zeer bij
zondere spreuk te voorzien. 'Wil
degene die vannacht heeft ge
winkeld nog even afrekenen? Het
is f.4894,95 bij elkaar. Dank U.'
prijkte op de blikvanger.
De andere kant van het voor de
ruitloze en lege etalage ge
plaatste bord werd gesierd met
de opmerking 'Voor onze te gek
ke kleding komen ze zelfs 's
nachts winkelen!'. „Natuurlijk is
het heel vervelend, maar ik ben
allang blij dat ik zelf ongedeerd
ben", verklaart de gedupeerde
middenstander zijn laconieke
reactie. Het was voor eigenaar
Haak de zesde keer dat hij mocht
kennismaken met het fenomeen
inbrekers. Ook bij een eerdere in
braak was de voorruit gesneu
veld. De laatste kraak was voor
Haak aanleiding om de etalage
van gelaagd glas te voorzien. 'Nu
komen ze er alleen nog met een
bulldozer doorheen', verzekert hii.
Enkele van de prijswinnaars bij intratuin in Koudekerke.
Op oudejaarsdag zijn bij Intratuin
in Koudekerke de prijzen uitge
reikt van de eindejaarsloterij die
de Ondernemersvereniging Kou
dekerke in december heeft geor
ganiseerd.
De plaatselijke middenstand had
dertig prijzen beschikbaar
gesteld. In de hele maand de
cember kreeg de consument in
de meeste winkels van Koudeker
ke bij iedere aankoop van tien
gulden een lot. Uit de in totaal
honderdduizend loten zijn dertig
prijswinnaars getrokken. De actie
is voor het derde achtereenvol
gende jaar gehouden.
Niet alle winnaars wisten zich vrij
te maken om hun prijs,in ont
vangst te nemen. Zij kunnen de
hele maand januari nog bij Intra
tuin terecht om hun prijs op te
halen.
Toch leest ook het drietal sombe
re berichten over zijn branche.
Jaarlijks verdwijnen pakweg drie
honderd kleine supermarkten in
Nederland en de prognose is al
lesbehalve florisant. Aan cle an
dere kant merken de
buurtbewoners pas wat ze mis-
seen als het bordje 'gesloten'
voorgoed aan het etalageraam is
geplakt. Ook die mening rukt op
en vooral kleinere boodschappen
doet de consument in de buurt.
„Het gebeurde kortgeleden nog
dat een buurtsuper werd geslo
ten", weet de 22-jarige zoon die
volwaardig meeleidt in de zaak,
„De vaste klanten kregen ruzie
met de mensen die alleen bij de
grote supermarkten kochten. Ze
vonden dat het hun schuld was
dat de kleine gezellige buurtwin-
kel moest sluiten".
Jan van Tilborg is ondanks zijn
52 jaar in Vlissingen voor de eer
ste keer echt zelfstandig gewor
den. Voordien werkte hij op
allerlei plaatsen in het land en de
korte tijd dat hij zelfstandig
groenteman was in Rotterdam
telt niet echt mee. In Brabant,
toen hij de zaak van zijn broer in
Andel leidde, kreeg hij een tip
over de supermarkt die te koop
stond in Vlissingen. Hij had er
Lucie, Roland en Jan van Tilborg.
geen enkele moeite mee om te
verhuizen. „Ik wist dat ene Kop-
pejan met zijn buurtsuper spon
sor van de profclub van
Vlissingen kon zijn, dus had ik er
alle vertrouwen in om me Vlissin
gen te vestigen". Zij had wel wat
moeite met een verhuizing. „Ik
hield nogal van mijn omgeving".
Ook zoon Roland was meteen te
porren. „Ik had inmiddels al aar
dig wat ervaring opgedaan in
soortgelijke winkels. In deze zaak
kan ik meteen voor mijn eigen
toekomst zorgen".
Het drietal kocht de zaak en be
gon enthousiast. „Het eerste jaar
waren we er dag en nacht mee
bezig". Geleidelijk aan verminder
den ze hun werkuren, want de
boog kan niet altijd gespannen
zijn. Ook het feit dat zaak en pri-
véleven niet echt gescheiden
konden worden in de opbouwfa
se leidde tot wat wrijvingen bin
nen Attent Van Tilborg zoon.
„Maar we hebben het altijd goed
kunnen uitpraten", meldt senior.
Nu hebben ze geregeld vrij en
kunnen wat soleren. „We hebben
trouwens ook een heel strikte
taakverdeling. Dat moet wel. An
ders loop je elkaar voor de voe
ten. Ook naar de medewerkers
toe is dat belangrijk. Onze men
sen moeten weten waar ze aan
toe zijn".
Wat een grote supermarkt cen
traal kan regelen, moet een kleine
zelfstandige allemaal in z'n eentje
doen. Alle wetten die gemaakt
worden om zaken te regelen
krijgt hij op z'n bord. De nieuwe
regeling omtrent ziektegeld, mi
lieuwetten en voorschriften, het
zijn zomaar voorbeelden. Daar
naast - zo verwoordt het drietal
tijdens een anderhalf uur durend
gesprek onder meer - is ook de
zorg voor de klanten belangrijk.
„Iemand die koopt bij een grote
zaak, treft doorgaans weinig be
langstelling voor zijn of haar per
soonlijke leven. Wij zien vaak als
een klant ergens mee zit, als hij
of zij verlegen zit om een praatje.
Mensen dragen een soort li
chaamstaal bij zich, waarop je
dient te reageren".
Belangrijk noemen Lucie, Jan en
Roland van Tilborg ook de om
gang met het personeel. Regel
matig is er overleg. „De mensen
moeten het naar hun zin hebben.
Dat werkt tevens prettig toe naar
onze klanten. Is de werksfeer
goed, dan is ook de sfeer in de
zaak goed. Als er problemen zijn,
ook in de privésfeer, kunnen ze
altijd bij ons terecht".
De sfeer onderscheidt de buurt
super van de grote winkelketens.
Het is er persoonlijker. „Wij kun
nen onmogelijk een prijzenslag
winnen. Daar kunnen we niet
aan beginnen. Als kleintje moet
je je op een anderen manier on
derscheiden. Bijvoorbeeld van al
les organiseren. Zo werden bij
ons 126 schoentjes gezet voor
Sinterklaas. Dat was reuze gezel
lig toen die de cadeautjes kwam
uitdelen. En met de kerst kwam
een kerstman. Dat was een
vriend van één van onze mede
werksters. nerveus dat'ie was....
Later kreeg hij de smaak te pak
ken. Toen werd het echt leuk".
De buurtsuper is vergelijkbaar
met de vroegere buurtwinkel,
hoewel die nog klantgerichter
kon werken. „Het verschil is",
weet Lucie van Tilborg, „dat je
daar nog meer kon kopen. En wat
er vandaag niet was, was mor
gen besteld. Wat de sfeer betreft
denk ik wel dat het vergelijkbaar
is".
Het past niet in ons systeem, meneer. Helaas
kan ik u niet verder helpen. Misschien kun
nen anderen meer voor u betekenen". Vol
ongeloof kijk ik de man in kwestie aan. Nog
maals leg ik hem het ogenschijnlijk eenvou
dig probleem voor. "Het enige wat ik van u
verlang is een vermelding in de gids onder
dit nummer, maar onder dat adres. Makke
lijk zat, toch?" "Dat kan wel zo zijn meneer",
zegt de vertegenwoordiger onverschillig
met een gezicht strakker dan het communis
tisch bewind van Stalin in het toen nog
geheten Sovjet Unie, "maar dat is het daar
om nog niet". "Het past eenvoudigweg niet
in ons systeem", geeft de man mij nogmaals
te kennen. Met een rood aangelopen gezicht
vertrouw ik hem uiteindelijk toe dat mijn
probleem zijn probleem moet zijn.
"Het zijn nu eenmaal de regels meneer en
daar heb ik mij aan te houden". Als er iets is
dat op mij werkt ais een rode lap op een stier,
dan zijn het wel opmerkingen als deze. U
kent ze wel, de zogenaamde 'regelneven',
mensen die alles volgens het boekje doen en
zo flexibel zijn als een gietijzeren lantaarn
paal!
Ambtenarij en een gebrek aan verantwoor
delijkheid bij vertegenwoordigers kan op ter
mijn dodelijk zijn voor een onderneming.
Zeker zij die hun produkten of diensten recht
streeks leveren aan de consument. Klant
vriendelijk en een flexibele instelling zijn
belangrijke wapens in de strijd om de gunst
van de klant. Wanneer de klant met een pro
bleem komt dan moet het niet uitmaken met
welk probleem hij komt. Hij moet gewoon
geholpen worden. Of in ieder geval het
gevoel hebben dat hij geholpen wordt. Of
zijn probleem nu wel of niet in het systeem
past. Punt uit!
Toch blijkt zo'n 'past-niet-in-ons-systeem-
meneer' mentaliteit moeilijk uit te roeien.
Vaak zit het ingebakken in de organisatie
structuur, de normen en waarden, de regels
en procedures, de (aangeleerde) gewoonten.
De mens in de organisatie zwemt ais een vis
in het water, niet bewust van het water waar
in het zich bevindt. Wanneer mensen
gewend zijn te werken volgens een vast stra
mien, of sterker nog niet anders weten, dan
zal ieder probleem dat slechts opgelost kan
worden buiten dit stramien van regels en
procedures een niet te nemen hindernis zijn.
Natuurlijk brengen systemen en regels orde
en duidelijkheid, maar ze moeten niet ver
worden tot doel. Op het moment dat dat
gebeurt verstart de onderneming en wordt
zij voorbij gestreefd door andere organisa
ties die dit "doel heiligt de middelen"-credo
niet hoog in het vaandel voeren.
Mensen van buiten de organisatie kunnen
een onderneming confronteren met haar
vooronderstellingen en ingebakken gewoon
ten. Door de onderneming een spiegel voor
te houden kunnen zaken als bovenstaande
adequaat worden aangepakt. Op die manier
kunnen medewerkers weer mensen worden
in plaats van machines, voorgeprogram
meerd één bepaald type probleem op te los
sen. Uiteindelijk heeft iedereen er baat mee.
De medewerker, want hij mag weer denken,
de consument want zijn probleem is opge
lost en 'last but not least' de ondernemer
want de verhoogde motivatie van zijn mede
werkers verlaagt het ziekteverzuim en ver
hoogt de produktiviteit.
Roompot Zwemparadijs in Kam
perland heeft maandag 27 de
cember de 450 duizendste
bezoeker van 1993 ontvangen.
Het zwemparadijs heeft in 1993
honderdduizend bezoekers meer
ontvangen dan in 1992, toen op
21 december de 350 duizendste
bezoeker werd begroet.
De gelukkige bezoekster was
mevrouw Dingemans-Simons uit
Stabroek (België) die met haar
dochtertje en haar moeder naar
de Roompot kwam. Naast een
boeket bloemen ontving zij de
uitnodiging een lang weekeinde
als gast van de Roompot in een
luxe bungalow te verblijven.
Volgens P. Hamelink, bedrijfslei
der van Roompot Recreatie, is de
slechte zomer mede debet ge
weest aan het grote bezoekers
aantal in 1993. Naast de groei
van de verblijfsrecreanten is ook
een sterke toename geconsta
teerd van bezoekers uit de regio
en is met name het aantal abon
nementhouders de laatste maan
den flink gestegen. Volgens
Hamelink zal Roompot Zwempa
radijs zijn positie op de Zeeuwse
markt kunnen behouden door de
vernieuwingen die voor 1994 op
het programma staan.
Eind van het jaar betekent top
drukte bij de vaderlandse post-
bestellerij. De postzakken met
nieuwjaarswensen kunnen nog
maar nauwelijks worden ver
werkt, omdat heel Nederland
de maandelijkse atv-dag
besteedt aan het verzenden
van nieuwjaarswensen.
Ofschoon nogal wat rituelen er
de afgelopen 25 jaar aan heb
ben moeten geloven, blijkt het
nieuwjaarsritueel zich goed in
onze traditie genesteld te heb
ben. De belangrijkste reden
waarom we in dit jaarlijks te
rugkerend rituèel zoveel ener
gie steken, is natuurlijk zeer
rationeel. We willen op deze
wijze uitdrukking geven aan
onze oprechte belangstelling
voor anderen, en hopen dat
hen komend jaar het geluk zal
toelachen. Onze optimistische
kant mag de overhand hebben,
en de wenskaart stelt ons in de
gelegenheid om dit tot uitdruk
king te bPengen. Naast deze
bewuste, rationele overwegin
gen kunnen echter ook minder
rationele overwegingen een rol
spelen bij het moderne wens
kaartencomplex.
Zo stelt het verzenden van
wenskaarten ons in de gele
genheid om een onderscheid te
maken tussen de mensen die
ons wel en niet na aan het hart
liggen. In menig huishouden
wordt er bij het schrijven van
de wenskaarten een discussie
gevoerd over de kandidaten
lijst. "Sturen we Piet en Marie
dit jaar wel of niet een kaart?
We hebben ze immers al jaren
niet gezien". Bij het samenstel
len van een verzendlijst stellen
we tevens vast wie tot de kring
der intimi mag behoren (en wie
inmiddels geschrapt kan
worden).
Door deze uitgeselecteerden
het komend jaar "alle goeds"
te wensen, proberen we tevens
het onheil zoveel mogelijk bui
ten onze eigen levenssfeer te
houden. Als de mensen in onze
directe omgeving nu maar van
ellende gespaard blijven, dan
wordt het voor onszelf ook wel
een gelukkig jaar. Achter de
nieuwjaarswensen naar ande
ren kan dus ook enige zelfbe
scherming schuilgaan. Het
verzenden van nieuwjaarswen
sen sluit ook aan bij onze hang
naar magie. Door wenskaarten
te versturen hopen we invloed
te kunnen uitoefenen op de
loop der gebeurtenissen. Ratio
neel weten we natuurlijk wel,
dat dit niet zo is. Maar -zoals
Sigmund Freud al stelde- voor
onze onbewuste psyche zijn
wens en werkelijkheid gelijk.
We kunnen ons daardoor ook
schuldig voelen, als we iemand
zijn vergeten, vanuit het idee
hem daarmee tekort te doen.
Veel wenskaarten worden ver
stuurd, in de veronderstelling
dat we er ook een voor terug
ontvangen. Het verzenden van
wenskaarten wordt in de regel
zo'n drie dagen later beloond.
Een goede methode om zelf
veel kaarten te ontvangen, is er
zelf veel te verzenden. Als we
veel andere mensen een geluk
kig jaar toewensen, dan wor
den we ook zelf met
nieuwjaarswensen overladen.
Het aantal wenskaarten dat we
ontvangen heeft voor ons vaak
ook een diepere betekenis. De
meeste wenskaarten worden
daarom niet direct bij het oud
papier gelegd, maar ze krijgen
een plekje in huis, waar ze
goed opvallen. Op die wijze
kunnen ook anderen onder de
indruk komen van de vele wen
sen die we ontvangen hebben.
We kunnen de wenskaarten
gebruiken om onze eigenwaar
de wat op te krikken. Door
middel van de wenskaarten
kunnen we onze populariteit
meten. De nieuwjaarspost
wordt een jaarlijkse populari
teitspoll, waarmee we kunnen
vaststellen of deze populariteit
groeit of afneemt. ("Het zijn er
een stuk minder dan vorig jaar!
Hoe kan dat nou?").
Ook worden de wenskaarten in
sommige gevallen gebruikt als
bezweringsmateriaal. Zoals
mensen hun huis behingen
met strengen knoflook om
vampieren buiten de deur te
houden, is tegenwoordig meni
ge huiskamer behangen met
linten nieuwjaarskaarten. Alsof
het eventueel naderend onheil
zich daar ook maar iets aan ge
legen zal laten.
Laat u echter met deze psycho
logische overpeinzingen niet in
verwarring brengen. Want dat
zou een gelukkig 1994 alleen
maar in de weg staan.
De Eindejaarsactie van de Vlis
singse middenstand zit er op.
Rayondirecteur C. Griep van de
VSB-bank heeft vorige week
woensdag de prijzen van de laat
ste supertrekking uitgereikt. Vol
gens Ad van der Vorst is de actie
ook dit jaar weer prima verlopen.
De prijzen van de laatste trekking
varieerden van honderd tot dui
zend gulden. De hoofdprijs is ge
wonnen door D.J. Meulbroek uit
Oost-Souburg.
Notaris A.J. Sauer heeft vorige
week dinsdag uit een enorme
berg deelnamekaarten de tien ge
lukkige prijswinnaars getrokken.
Drie grote zakken met kaarten
werden over de vloer uitgestort.
„Als je bedenkt dat voor iedere
kaart honderd gulden is uitgege
ven, zou je niet zeggen dat er een
recessie is", merkte juwelier Piet
van der Maden van de Winke
liersvereniging op.
De notaris heeft de kaarten zorg
vuldig geschud, waarna de trek
king kon beginnen. Voor Sauer
niet direct een van z'n dagelijkse
bezigheden, hoewel hij meer van
dit soort klusjes heeft. Sauer:
„We houden ons eigenlijk voorna
melijk bezig met overdrachten
van onroerende goederen. Veel
mensen willen om belastingtech
nische redenen hun zaakjes nog
voor het eind van het jaar gere
geld hebben, zodat december
ook voor ons een drukke maand
is". De uitslag van de trekking
werd meteen door Sauer op een
notariële acte vastgelegd.
De winnaars zijn na de trekking
De prijswinnaars van de supertrekking in de VSB-bank.
door de Evenementencommissie
opgebeld met de mededeling dat
ze in de prijzen waren gevallen.
De hoofdprijs van duizend gulden
is in de wacht gesleept door D.J.
Meulbroek uit Oost-Souburg.
Meulbroek: „Eerlijk gezegd doe ik
bijna nooit boodschappen in Vlis
singen maar nu hadden we de fo
to's van onze bruidsreportage
nabesteld. We hebben dus nu
nog een laat bruidscadeau ge
wonnen". De overige prijzen - af
lopend van negenhonderd naar
honderd gulden - zijn gewonnen
door R. Boeckhout uit Breskens,
Ine Bloemen uit Koudekerke,
M.L.C. Baten en de familie Keste-
loo uit Vlissingen, R. Sanstra-
Derijcke uit Oost-Souburg, de fa
milie Fleurbaay, H. Rijnders en
J.C. van den Driest uit Vlissingen.
Gastheer C. Griep van de VSB-
bank heeft de prijzen uitgereikt in
zijn nieuwe kantoor. Griep over
de nieuwe locatie van de bank:
„Zowel het personeel als de con
sument is zeer tevreden over on
ze nieuwe huisvesting. Als je het
vergelijkt met het oude gebouw
kun je je niet voorstellen hoe we
daar zolang in hebben kunnen
werken". Ad van der Vorst van de
Evenementencommissie van de
Vlissingse winkeliersvereniging
was zeer content over het ver
loop van de actie. Van der Vorst:
„Je merkt dat het aanslaat bij de
klanten. Als je vergeet om de ze
geltjes te geven vragen de men
sen er zelf om". In een kleine
nabespreking over de actie op
perde C. Griep het idee om aan
de hand van de deelnamekaarten
eens te kijken waar nu precies de
consument die zijn boodschap
pen in Vlissingen vandaan komt.
„Het is een uniek middel om te
onderzoeken wie hier zijn bood
schappen komt doen. Als je daar
een onderzoeksbureau voor moet
inschakelen ben je een vermogen
kwijt", aldus Griep.
De provincie Zeeland heeft on
langs de brochure Wegwijs-
Wegwijzer gepresenteerd. In de
provinciale brochure is een sa
menvatting te vinden van de we
genruil die per 1 januari 1993 is
uitgevoerd tussen het rijk, de
provincie, de gemeenten, de wa
terschappen en het wegschap.
De folder laat zien welke wegen
van het rijk en welke van de pro
vincie zijn en hoe de nummering
van de wegen in elkaar zit.
Wegwijs-Wegwijzer besteedt
vooral aandacht aan het provin
ciale wegennet. De achterkant
van de uitgevouwen folder is be
drukt met een wegenkaart van
de provincie Zeeland waarop de
nummering van zowel de rijks
als de provinciale wegen in Zee
land is vermeld.
De wegenruil in 1993 was het re
sultaat van jarenlange studies,
onderzoek en overleg over een
andere opzet van het onderhoud
en de financiering van de wegen.
Tot dan toe beheerde het rijk zo
wel de autosnelwegen als wegen
voor gemengd verkeer. Ook we
gennetten van provincie, ge
meenten en waterschappen
kenden doorgaans een veelheid
aan wegtypes. Om dit te verhel
pen is de Wet Herverdeling We-
genbeheer in het leven geroepen.
Uitgangspunt van de wet is dat
het rijk alleen zorgdraagt voor het
Binnenkort start de cursus Vakbekwaamheid Cafébedrijf o.a. in:
Middelburg, Vlissingen, Goes, Terneuzen, Bergen op Zoom,
Roosendaal, Breda, Oosterhout.
Deze cursus bestaat uit 10 wekelijkse lesavonden en kost in totaal f 295,-
Men kan zich nog aanmelden. Lagere school als vooropleiding is voldoende.
Het examen is op 1 juni. De zeer afwisselende cursus wordt zowel door
vrouwen als mannen uit pure hobby gevolgd. Sommige hebben in hun
achterhoofd de gedachte om ooit nog eens 'n eigen bedrijf(je) te beginnen.
Ook is er thans een groot tekort aan vakbekwaam Horecapersoneel.
De lessen worden levendig gebracht met dia's, vrijblijvend wijnproeven etc.
Ook gaat men gezamenlijk naar een Brouwerij. Met het Diploma kan men
zelfstandig een Café, Petit-Restaurant, Disco, Kantine, etc. beheren.
De cursus is zowel mondeling als schriftelijk te volgen.
SUBSIDIE TOT 100% MOGELIJK.
Voor gratis Brochure of aanmelden, bel:
Postbus 1161, Breda. 076-710078
OOK CURSUS HANDELSKENNIS HORECA of RESTAURANTBEDRIJF
doorgaande wegennet, dat de
provincies het regionale hoofd
wegennet voor hun rekening ne
men en dat alle andere wegen
aan de zorgen van de gemeente
worden toevertrouwd. In Zeeland
en enkele andere provincies be
heren waterschappen en het
Wegschap Walcheren de wegen
buiten de bebouwde kom. De
geldstromen zijn aan deze inde
ling gekoppeld, doordat provin
cies en gemeenten het
benodigde geld rechtstreeks uit
het provincie- danwel gemeente
fonds krijgen en zodoende zelf
kunnen beslissen hoe het geld
wordt besteed.
In totaal is binnen de provincie
Zeeland ruim zeshonderd kilome
ter weg van beheerder gewis
seld. Per saldo is het provinciale
net uitgebreid met ruim vijftig ki
lometer, waarmee de totaal te
onderhouden lengte op 480 kilo
meter is gekomen.
Het veranderde wegbeheer heeft
ook gevolgen voor de nummering
van de wegen. Om weggebrui
kers van dienst te zijn hebben de
provincies en de ANWB een lan
delijk systeem afgesproken. De
nummering is uniek (geen twee
Nedelandse wegen hebben het
zelfde nummer) en hetzelfde
wegnummer loopt door over de
provinciegrens. In Zeeland heb
ben de provinciale wegen num
mers gekregen uit de reeksen
250 en 280. De overige wegen
dragen nummers tussen 651 en
700. In de loop van 1993 zijn
zo'n vijfhonderd bordjes met de
nieuwe wegnummering langs de
provinciale wegen geplaatst.
R Hameiink overhandigt een waardecheque aan de
450.000ste bezoeker van de Roompot.