Uit de Historie
Dirksland
r
jeugd-
hoekje
(IV)
van Oom Ko
JUNIRAADSEL4
EXTRA RAADSEL 4
Prijswinnaars juniraadsels
Een
jarige
Oplossingen meiraadsels
II
III
Oplossingen extraraadsels
I
III
IV
Briefwisseling
ALLEMAAL
Bladz. 2
„EILANDEN-NIEUWS
VRIJDAG 28 JUNI 1985
Familie Zaayer
In Dirksland speelde ook de familie
Zaayer een voorname rol.
Uit Verwaal en Vervoom, maak ik 't
volgende op:
P. Zaayer werd benoemd tot burge
meester van Dirksland op 12 sept. 1850
en trad af 25 maart 1883 (Hij overleed in
1895).
Het weeshuis (de oude school van te
voren) werd mede door hem gesticht in de
stichtingscommissie zat ook A. Zaayer).
Na hem werd zijn zoon Joh. Zaayer
burgemeester. Zijn benoeming had plaats
op 30 maart 1883.
Hij was ook burgemeester van Melissant
en Herkingen.
Joh. Zaayer was ook schoolopziener in 't
Arrondissement Sommelsdijk (district
Dordrecht) en mede-oprichter van de
spaarbank, die echter in 1896 ontbonden
is, tengevolge van de invoering der Rijks-
Postspaarbank.
Uit andere bron weten wij dat ook C.
Zaayer burgemeester was; naar hem werd
de burg. Zaayerlaan genoemd.
Uit art. van mevr. D. K. Soldaat-Poort-
vliet blijkt, dat dat voorzitter van het
regentencollege van het weeshuis was: J.
Zaayer Pzn. en boekhouder Joh. Zaayer
Gzn.
En op een 1 oktober 1868 opgemaakt Ie
drietal voor regentessen stond: Mevr. P.
Zaayer-Lodder (er was nog 'n tweede
drietal).
Ik concludeer uit dit art. dat de vrouw van
de burgemeester, mevr. P. Zaayer-Lod
der gekozen werd.
Iets later lezen we van een nieuwe regent:
Joost Zaayer.
Ik schreef al eer dat een Zaayer zich
vestigde op een boerderij in Oud-Kraayer.
Van hem stammen al deze Dirkslandse
Zaayers af.
Aantekening:
Een zoon van burg. C. Zaayer, mr. J.
Zaayer. Over dezen dit bericht uit E.N.
„Mr. J. Zaaijer, advocaat-genraal bij het
Haagse gerechtshof, heeft op zijn verzoek
met ingang van 1 juni 1968 eervol ontslag
gekregen. Dhr. Zaaijer zal dan 65 jaar
zijn.
De volgende gegevens lazen wij in de N.
Rott. Crt. „Johannes Zaaijer is op 28 mei
1903 te Dirksland geboren. Hij studeerde
te Leiden in de rechten, waar hij in 1926
het doctorale examen aflegde en in 1928
promoveerde op het proefschrift De
rechtsdwaling. Hij was aanvankelijk waar
nemend ambtenaar van het openbaar mi
nisterie in Den Haag, werkte van 1931 tot
1939 te Leeuwarden en keerde terug naar
Den Haag, werkte van 1931 tot 1939 te
Leeuwarden en keerde terug naar Den
Haag, wederom als ambtenaar O.M. In
1942 heeft de bezetter hem ontslagen.
Na de bevrijding trad mr. Zaaijer op als
f)rocureur-fiscaal bij het bijzonder ge
rechtshof in Den Haag. Hij requireerde
o.m. in de zaken tegen ir. A. A. Mussert,
de leider van de N.S.B., en tegen H. A.
Rauter, van 1940 tot 1945 Höhere S.S.-
und Polizeiführer in Nederland.
Sedert 1950 was mr. Zaaijer advocaat-
generaal bij het Haagse hof. Enige tijd
geleden heeft dhr. H. J. Neuman in de
rubriek Silhouet van de K.R.O. (televisie)
een gesprek gehad met mr. Zaaijer.
Het ontslag is verleend onder dankbe
tuiging voor de belangrijke bij de gewone
en militaire en de bijzondere rechtspleging
bewezen diensten".
Willem Walraven
Thans iets over de te Dirksland geboren
Willem Walraven.
EErst uit „Trouw" van 11 december
1971 dit levensbericht, boven naast de
recensie van Eendagsvliegen":
Willem Walraven werd op 7 juni 1887 te
Dirksland op Goeree en Overflakkee ge
boren. Hij krijgt na de openbare lagere
school extra lessen in Frans, Duits, En
gels en boekhouden. Van 1902 tot 1909
werkt hij op verschillende handelskan
toren in Rotterdam. In die periode maakt
hij kennis met het idealistische socialisme.
Hij bezoekt vergaderingen waar Troel-
stra, Domela Nieuwenhuis, Frank van der
Goes en Herman Gorter spreken. Van
1909 tot 1914 probeert hij in Canada een
nieuw bestaan op te bouwen in het boeren
bedrijf. Hij doet daarnaast ander werk,
maar mislukt er. Wel leest hij er veel op
bibliotheken. Er staat in „Eendagsvlie
gen" één stuk over zijn aankomst in Ca
nada. Van december 1914 tot augustus
1915 is hij weer in Dirksland. Het lukt
daar opnieuw niet en Walraven tekent in
augustus 1915 een tweejarig contract als
telegrafist bij de verbindingstroepen met
het Nederlands-Indisch leger. Van 1915
tot 1918 is hij in Tjimahi in de Preanger
waar hij zijn toekomstige vrouw Itih leert
kennen. In 1918 gaat hij als boekhouder
op oliefabrieken werken, terwijl in dat
zelfde jaar Itih naar hem toe komt. In
1925 begint zijn carrière als journalist,
maar nog niet full-time. Van 1930 tot
1941 is hij in volle dienst bij de Indische
Courant. Op zijn laatste reis door West-
Java ontmoet hij Du Perron, D. M. G.
Koch en anderen. Hij overlijdt op 13
februari 1943 in het concentratiekamp
Kesilir op Oost-Java.
Nu uit die recensie slechts dit:
„De artikelen en verhalen die in „Een
dagsvliegen staan komen uit de De Indi
sche Courant, De Fakkel en Kritiek en
Opbouw. Het zijn stukken die nogmaals
aantonen dat Walraven, in 1915 min of
meer gevlucht naar het Nederlands-In
disch leger, werd verteerd door heimwee
naar zijn geboorteplaats Dirksland op
Goeree en Overflakkee, terwijl hij aan de
andere kant gruwelt van het leven daar.
Indië, dat hij nooit meer zou verlaten voor
welk feit hij de schuld gaf aan zijn Soe-
danese vrouw en zijn kinderen, vervloekte
en prees hij ook beurtelings. Zo was hij de
man „op de grens", iemand die nergens bij
hoort, afgeschreven was door zijn familie
en pas laat door Du Perron erkend werd
als schrijver.
6 juni 1969 had „Trouw" al in een artikel:
Nieuwe verhalen van Beb Vuyk, dit ge
schreven:
„De eigen wereld en die andere", de
nieuwe verhalenbundel van Beb Vuyk,
bevat twee verhalen die, de titel duidt er al
op, de vervreemding tot onderwerp heb
ben. Dat Beb Vuyk dat proces van ver
vreemding zelf heeft meegemaakt weten
we; dat veel schrijvers, juist in Neder-
lands-Indië, evenals Beb Vuyk, over die
vervreemding geschreven hebben, is ook
bekend. Het beste voorbeeld van zo'n
gekwelde schrijver die nergens thuishoor
de is Willem Walraven. Ook hij werkte en
woonde in Indië. Ook hij had kinderen die,
door zijn in dat land met een Soendanese
gesloten huwelijk, hem als vreemden
voorkwamen.
Zijn bij Van Oorschot uitgegeven brieven
zijn het sprekendste voorbeeld van wat nu
precies vervreemding is. Walraven had
Nederland en in het bijzonder Dirksland
op Flakkee vol haat verlaten, maar een
maal in Indië snakte hij met tegenzin
naar datzelfde Flakkee en verafschuwde
hij Indië.
Dat gevoel nergens bij te behoren hebben
ook de twee vrouwen in de verhalen
„Huize Sonja" en „Ngawang" van Beb
Vuyk".
En 5 november 1966 schreef „Trouw"
over „Brieven" van Walraven. Daarin
vond ik 't volgende:
„Willem Walraven wordt in 1887 in
Dirksland op Flakkee geboren als de
oudste zoon van een rechüijnig Uberaal
kruidenier.
Na de lagere school te hebben doorlopen
wordt Walraven op vijftienjarige leeftijd
jongste bediende op een kantoor in Delft.
Over de periode tussen zijn vijftiende en
zijn een en twintigste jaar is weinig be
kend. Hij zwerft in die tijd veel door Rot
terdam en wordt een aanhanger van het
socialisme.
De verhouding thuis is slecht. Als hij 21 is
barst de bom op Flakkee en „moet"
Walraven, zoals hij het zelf steeds in zijn
brieven noemt „van het toneel verdwij
nen". Zijn vader financiert de reis naar
Canada. De onhoudbare situatie thuis
wordt de opstandige jonge Walraven te
veel. Het levensdevies van vader: „hard
werken en goed oppassen", slaat bij hem
niet aan. Een klein incident typeert de
vader: als Walraven meteen gekochtboek
de ouderlijke woning biimenkomt is de
volgende schampere opmerking zijn deel:
„De bakker geeft er geen brood voor".
Schamhardt (de zoon van Walravens eni
ge zuster, volgens dit artikel) vertelt over
de onverdraagzame houding op Flakkee
het volgende: „De prediking van het be
ginsel der naastenliefde, dat in het Nieuwe
Testament voortdurend wordt beleden,
was aan hen (bewoners Flakkee, red.) niet
goed besteed, want het was in maat
schappelijke zin voor hen niet bruikbaar.
Zij hanteerden de Bijbel als een Wetboek
van Strafrecht, zoals de Richteren van het
Joodse volk dat deden in Oudtestamen
tische tijden. Een woord van Jezus „in
dien uw oog u hindert, zo ruk het uit",
werd op Oudtestamentische wijze ver
taald en toegepast. Ook op het „geval"
Willem Walraven".
In 1914 komt Walraven weer terug in
Dirksland na een weinig succesvol verblijf
in Canada als huisknecht, bordenwasser,
fabrieksarbeider en boerenknecht. Zijn
zuster vertelt over die thuiskomst: „Hij
zag eruit als een geest en de eerste maan
den was hij zo mak als een lammetje".
Na een halfjaar is de situatie weer even
gespannen als tevoren. In 1915 hakt Wal
raven de knoop definitief door: Hij tekent
een 2-jarig contract met het Indische
leger. Hij is dan 28 jaar. Nooit zal hij in
Dirksland terugkeren. Ook zal hij z'n
ouders nimmer een brief schrijven. Zij
hem trouwens ook niet.
Een verzoening met zijn moeder is dan
ook nooit gekomen. Ze waren beiden lid
van een ,,clan" en bleven lid. Ze konden
beiden uitsluitend haten en liefhebben; het
gebied daartussen het compromis, het
„eens iets nemen" van een ander was
hen vreemd. Zo werd Willem Walraven
de dupe van z'n opvoeding en onbuigzaam
karakter. Hij heeft zich nooit kunnen
verzoenen met de mentaliteit die sprak uit
het rijmpje dat de gevel van zijn ouderlijk
huis sierde, en waarmee eigenlijk zijn
tragedie begon:
Beste jongens en meisjes,
dit is dan het laatste hoekje van de maand
juni. Dat wil dus zeggen dat het weer tijd
van inzenden is. Er zijn dan vier opgaven
geplaatst plus vier extra opgaven. Ook
graag een briefle erbij. Dat is toch niet
zoveel moeite. We gaan nu direkt aan het
werk, want er is veel te doen.
n
16
4-17
5-18
14 banier
(psalm 20)
15 zoon van Jozef (Gen. 41
vrouw die in de Heere arbeidde
(Rom. 16)
rebelleerde tegen Mozes
(Num. 16)
man die door Gods Geest
wijsheid kreeg (Ex. 31
afgod te Sichem (Richt. 9)
omkomen; verteren (Num. 17)
richter
huisvrouw van Chusas (Luk. 8)
moeder van Absalom
(1 Kron. 3)
schoonvader van Izaak
(Gen. 28)
noemde Rachel haar
tweede zoon (Gen. 35)
13-26 kanselier van David (2 Sam. 9)
De antwoorden invullen in de richting van
de pijlen (diagonaal) van links boven naar
rechts beneden. Bij juiste invulling is verti
kaal in de dikomlijnde hokjes te lezen:
waarin de wijsheid Gods bestaat 1 Kor. 2)
19
20
21
22
10-23
11-24
12-25
naieluwdkoor
paacahtgerht
eoeeknbiabla
ipeoteheenkg
gerostuhedre
mnanrdiadnpa
rgysihndeiti
anseenvnl ibe
I lanydsftper
weerveeerns 1
emeeleryzkwa
rdte iwantegr
Plaatsje in Zuid-Holland (plassen)
Deel van Gelderland.
Geordende boekenverzameling.
Graansoort, gebruikt voor bierbereiding.
Zo noemt men wel de politie.
Europese hoofdstad.
Oorspronkelijke bewoners van Amerika.
Waddeneiland.
Roofvogel.
Zeeuws recreatiegebied.
Rivier in Overijssel.
De antwoorden op de gestelde vragen
doorschrappen in het letterraam. De over
blijvende letters, van links naar rechts
gelezen, een spreekwoord!
Sjoukje de BoerTwello
Heleen BooneHoedekenskerke
Hannie GrinwisOuddorp
Nathalie KampYerseke
Addy v.d. VeldeYerseke
Ojj maandag 1 juli hoopt Nathalie Kamp
haar geboortedag te herdenken. Van harte
gefeliciteerd Nathalie, met deze blijde
dag.
Wij hopen dat je een goede en fijne
verjaardag mag hebben. Dat de Heere je
nog vele jaren sparen mag, en deze dag
nog zeer vele jaren mag herdenken. Voor
hen die Nathalie een kaart willen sturen,
Rozelaan84, 4401 HH Yerseke.
Nathalie zal er heel blij mee zijn!
„Wacht u dat gij den Heere, uw God, niet
vergeet". (Deut. 8 11a)
„Zoekt in het Boek des Heeren en leest".
Jes 34 16 „Hemelvaartsdag".
Abinoam
Nehemia
Remalia
Gideoni
Chiljon
Eliezer
Hadassa
Lazarus
Ahimaaz
ARCHANGEL
IV
arbeiders
regenboog
beeltenis
spinneweb
ebbenhout
stormwind
elpenbeen
timmerman
goddeloos
vuuroffer
grafteken
wandelaar
handelaar
zoldering
harteloos
zuigeling
provmcie
„En er werden
op die dag tot hen
toe-
gedaan omtrent drieduizend zielen
(Hand. 2
41)
V
Want de Heere aangaande, Zijn ogen
doorlopen de gaanse aarde".
(2 Kron. 16 9)
Men ziet één aangezicht in duizenden
ontwaken; op steigers, wal en brug, op
straten, dam en daken.
De huizen zwellen van het schaterend
geluid.
De vensters springen op; de blijdschap
vliegt eruit.
MEI-BLOEIMAAND
ZUID-HOLLAND
sanatonum
Pseudoniem
adreskaart
kathedraal
evangelist
nonchalant
bouwvallig
uitstekend
reisgenoot
gebladerte
SPAKENBURG
ootmarsum
sluikwaar
redeneren
legerkost
rozentuin
OLDENZAAL
onderzoek
resultaat
espenlaan
eremetaal
MARKNESSE
Andrea van Zielst - Texas:
Gefeliciteerd Andrea met je bevordering;
is dat nu de hoogste klas? Moet je eens
schrijven hoe dat bij jullie is, hoor! Oom
Ko had je al wat afgeremd, weet je nog
wel; want dat is immers niet te doen. Wel
jammer voor je, want ik kan me wel
voorstellen dat je graag weer eens in
Holland zou willen zijn. Moed houden
maar Andrea. Bij ons is het nog steeds
geen „zomerweer", al maar regen.
André Kastelein - Zeist:
Je bent behoorlijk bezetAndré, met steeds
maar proefwerk te maken. Maar dat zit er
nu op, en het resultaat weetje nu toch ook?
Is het gegaan zoals je gedacht had? Oom
Ko heeft wel wat gelezen over de vier
daagse, maar daar ik zelf helemaal geen
loper ben, noch kan lopen, lees je het niet
André.
Christine Hoogesteger -
's Gravenpolder:
Nou, daar is oom Ko nu eens echt blij
mee, dat je ook mee gaat doen met ons
raadselhoekje. Jij bent dan een zusje van
Ina als ik het goed heb? Van harte welkom
in ons klubje Christine. Je bent goed
begonnen, keurig werk geleverd. Zo maar
doorgaan hoor. Het schoolreisje heb je er
al op zitten? Een heel leuk gezinnetje
hebben jullie, zeg. Allen de groeten hoor,
en tot volgende keer.
Martha Vroegindewey - Ochten:
Dan gaat voor jullie vandaag de vakantie
beginnen. Ik hoop datje mooi weer krijgt
in je vakantie, want dan hebben wij ook
een kansje Martha. Het is nu alle dag
regen. Je bent blij dat je vakantie krijgt,
maar je gaat ook graag naar school? Dat is
flink hoor. De volgende brief zal zeker wel
langer worden Martha. We zullen het
maar afwachten. Groetjes hoor!
Els Vroegindewey - Ochten:
Je bent ook al met het schoolreisje ge
weest? En dat is best bevallen merk ik.
Leuk zeg, dat je een paar foto's hebt
opgeplakt. Het is beslist wel interessant
om daar eens te kijken. Maar voor jullie
was het safaripark wel leuker. Hebben
jullie nog grote vakantieplannen, Els?
Thuis kan je ook wel een fijne vakantie
houden hoor!
Hannie Grinwis - Ouddorp:
Heb is bij jullie dus ook steeds bewolkt en
veel regen? Jammer hoor, maar je doet er
niets aan Haimie. Hoe was het in de
„Kemper veimen?" Is het meegevallen
met het weer? Ook een goede verjaardag
gehad. Fijn dat de raadselvrienden en
vriendinnen ook om je hebben gedacht.
Nu is het bijna vakantie Hannie; heb je
nog plaimen?
Lianne Melissant - Herkingen:
Dat is een heel lange brief geworden
Lianne; en ook heel keurig geschreven.
Het is een mooi verslag van het school
reisje, met een verklarende tekening erbij.
Je bent erg duidelijk hoor. Een tien voor je
uiteenzetting. En je wist niet eens wat je
schrijven moest. Als je het eens WEL
geweten had?
775 VOOR MENIGHE
EEN GROT BESWARE
DA T SU EEN ANDER
WEL SIEN VARE
Uit „Citaten" (in „Trouw" naast dit ar
tikel geplaatst):
Al lezende in Walravens brieven stuit
men op bijna elke bladzijde op uitspraken
die het citeren dubbel en dwars waard zijn.
In bijna elke brief aan familieleden komt
het oude zeer, Dirksland geheten, voor.
De levenvisie van zijn ouders scherpten
zijn pen. Maar buiten de grote wrok, die
centraal staat in zijn geschriften, geven de
brieven tevens een beeld van de koloniale
samenleving over een periode van 20 jaar.
Walraven, epistolair schrijver die hij bij
uitstek is, hekelt de wantoestanden en
andere lachwekkende zaken die in zijn tijd
woekerden. Hij richt zijn felle kritiek
vooral op zaken als baantjesjagerij, diplo-
maverdwazing, hypocrisie en het op Java
veel gehuldigde standpunt: geld verdienen
is nummer één. Hij schrijft over al die
zaken met een „kolossaal superioriteits
gevoel" zoals zijn neef Schanüiardt het in
de inleiding noemt.
„Het is altijd een nadeel als je in Dirks
land geboren bent; dat kom je nooit meer
helemaal te boven".
„Flakkeesche mensen genieten steelds-
gewijs temidden van rijkdom nog arm".
„Zeker, zeker, de werkgever is een brave
man, een steunpilaar van de maatschap
pij, een achtenswaardig mens, die aanzit
bij de hoogsten inden lande, een leider van
mensen, die eventueel zelfs een ridder
orde krijgt als hij er op staat en het laat
blijken, maar hij begrijpt gewoonlijk be
droefd weinig van het leven van mensen,
die niet het tiende deel verdienen, van wat
hij verdient. Hij is geboren op de hoge
stoep en in de marmeren gang, met de
barometer voorin, en de deftige dubbele
deuren en de gepoetste belknop, en nooit
is hij over die hoge stoep heengekomen.
Het was er ook zo veilig!"
In E.N. schreef M. A. Knape, Zierikzee,
zoon van Jan Knape, de bekende schrij
ver, een heel goed artikel over Walraven.
Dat begint zo:
Min of meer bij toeval kwam ik enige tijd
geleden tot het lezen van een tweetal
geschriften. Het eerste heette OP DE
GRENS en op de omslag van het boek las
ik de naam „Dirksland". Aangezien Flak
kee mij als geboortegrond zeer na aan het
hart ligt, las ik geïnteresseerd verder. Ik
nam het boek mee naar huis en het werd
een openbaring.
Daaruit slechts deze twee aanhalingen:
„Waarom heet de eerste bundel verhalen
„Op de grens?"
Omdat Walraven op de grens van twee
werelden heeft geleefd. De beroemde
auteur Kippling heeft eens de uitspraak
gedaan: „East is east and west is west, and
never the twain shall meet", vrij vertaald:
Oost is oost en west is west en deze twee
zullen elkaar nooit begrijpen. Walraven
heeft ingezien, mede door zijn intelligentie
en mensenkeimis, maar het meest door
zijn persoonlijke ervaring, dat dit woord
maar al te waard was. Door zijn huwelijk
met een inlandse „Pur Sang" was hij aan
twee werelden gebonden: Aan die van
Dirksland en aan die van de Oost En hij
haatte ze beide....
Zijn zoon zegt later dat hij de tropen
haatte met een diepe afkeer en er toch geen
afstand van kon doen, want Holland ver
achtte hij nog meer...."
en: „Als bijzonderheid vermeld ik nog, dat
Walraven in deze bundel een zeer uit
voerige bespreking geeft van het boek
„HET GEVLOEKTE LEVEN", ge
schreven door mijn vader in 1936. Uit
HYPOTHEEK NODIG?
makelaar tamboer bellen
voor gratis computerberekening
01870-3477 g
de hartelijke groeten van oom Ko. Hannie
Grinwis wil allen die haar een kaart
hebben gestuurd voor haar verjaardag,
daarvoor hartelijk bedanken.
Voor hen die het nog niet weten, het adres
van Oom Ko is:
Aan Oom Ko
p/a Eilanden-Nieuws B.V.
Postbus 8
3240 AA Middelharnis
VL-:-'A..:iim;:
deze bespreking komt de haat voor Flak
kee naar voren, doch op de achtergrond is
toch een zekere weemoed merkbaar,
waaruit ook weer de liefde tot de geboorte
grond naar voren komt".
Een foto van Walraven op z'n boek brie
ven, moge dit gedeelte over deze Dirks
landse persoon besluiten, alsmede de op
merking, dat niemand met een bitterheid,
als die uit zijn schrijven blijkt, wezenlijk
gebaat is. (Ik heb Walravens boeken niet
kunnen lezen tot nog toe).
Ome Dirk Poortvliet
Ik dacht dat het Woord vooraf in „Te hooi
en te gras", door Rien Poortvliet onder de
tekening van ome Dirk, hier wel paste.
Ome Dirk Poortvliet, die wij al eerder
noemden, is 'n markante Dirkslander,
maar ook z'n neef Rien Poortvliet, denke
lijk ook van Dirkslandse oorsprong, is
toch wel door het Dirkslandse leven mede
gestempeld. Hij werd 1932 te Schiedam
geboren, was catechisant van de Gerefor
meerde ds. C. Vonk aldaar en schopt niet
als zovelen tegen z'n christelijke opvoe
ding aan.
Hier volgt dan: tekening en woord vooraf:
Toen ik me uit de coupé; van het stoom-
trammetje liet zakken zag ik 'm meteen:
Ome Dirk!
Het was in de oorlog. Ik was eenjaar of elf
en ging bij Ome Dirk op de boerderij
wonen. Ik had Ome Dirk nog nooit gezien.
Wél zo nu en dan eens iets opgevangen
wat niet voor jonge oren bestemd was en ik
had al gauw begrepen: Ome Dirk was
eigenlijk niet zo'n beste....
Gedurende de reis van Schiedam naar
Dirksland had ik alles wat ik van 'm te
weten was gekomen nog eens zitten over
denken. Ik was er maar niks gerust op. Het
loog er dan ook allemaal niet om: Hij zou
aan God noch gebod doen, hij was een roje
rakker, d'r zou iets wat wist ik niet
precies „aan de hand" zijn geweest met
een of andere blommige boerenmeid. Als
het erop aankwam eigenlijk niet zo'n se
rieuze boer meer een soort F lierefluiter
die graag allerlei geintjes uithaalde én
gemeenteraadslid én dirigent van een rood
zangkoor én grimeur van de amateursto
neelvereniging en nog een hele boel meer.
Nou en toen zag ik 'm dan: Ome Dirk!
En hij zei „Zoê Rientjie", dat klonk wel
grappit, hij viel best mee! En roje rakker of
niet hij liep toch maar mooi te zingen
van „Boven de Starren daêr zal et eens
lichte". Dat vond ik hoopgevend en ik
durfde het best-an! Ik had er een verrukke
lijke tijd en genoot met volle teugen.
Hoera voor Ome Dirk! Ik genoot van de
prak met uitgebakken spekkie's, van de
lucht van gedroogde appeltjes op zolder
waar mijn bed stond, van het klompe-
klossen naar school waar ze nog met een
griffel schreven, van de Flakkeese praat
die ik me zo gauw mogelijk eigen maakte
ik genoot.
De zaterdagavonden als ik in m'n goeje
goed met Ome Dirk mee mocht voor het
praatje op de Kaai of als-t-ie de Fanfare
„Amicitia" ging dirigeren en daarvoor
onderweg van een boom een stokje af
sneed.
Een heerlijke tijd, waarin ik het boeren
leven van harte liefkreeg. En ik werd stik-
verliefd op „den Grieze", een van de twee
zware Belzen van Ome Dirk. Groot, sterk
en met lieve, wijze, dulderige ogen. Ook
een hoeraatje voor den Grieze! Ik heb 's
avonds na het werk wat bij 'm in de stal
gezeten. (wordt vervolgd)
J. L. Struik
ii'
lé
ii
II
'3
10
If
IH
nfit 3.drGS IS*
