De zelfstandigheid
der Gemeenteii
Welgelukzalig
Uil hel
nsi
er
2^
MEDITATIE
EiiAriDEii-niEuia
Bureau: Prins Hendrikstraat 122 c
Middelhamis, Telef. 17, Giro 167930
PpstTjpx8. Telefoon DruMterij 19
CHR. WEEKBLAD OP GEREFORMEERDEN GRONDSLAG
voor de Zyip-HOLLANDSCHE f^ii; ;^E;pUWSCHE EILANDEN
ZATERDAG 10 JANUARI 1948
20e JAARGANG No. 1685
Abonnementsprijs 1.50 p. kwartaal
Advertentleprfls 12 et. p. mUUmetec
Bjj contract speciaal tt^U^.
De zedfstandigheid der gemeenten ia
een van de ptjlers van ons «taatshestel.
De gemeente heeft haar eigen huishou
ding. Die geimeenten zijn niet gemaakt,
niet ingesteld, ze zfln gegroeid- Daarin
iiehben wij het Godsbestel te zien. Daar
in £s een zékere olsde. Maar.dat is niet
precies hetzelfde als wat men tegen
woordig onder ordening verstaat.
In de tijd van de Bataafse republiek
•werd dit voorbij gezien. Onder de Fran
se overheersing werd het land' op een
willekeurige wijze verdeeld in departe
menten, en deze waren weer verdeeld in
gemeenten. Het was alles verdeling van
bovenaf. En aan de top de centrale, re
gelende macht. Voor het organische had
men geen oog. Het was alles mecha
nisch.
H:
Ook in onze tijd heerst een geest, wel
ke voert naar aantasting van de ge
meentelijke autonomie.
Hiervoor zijn oorzaken aan te wijzen.
Hoe dichter de me'nsen bij elkaar le
ven, hoe meer zij aan zelfstandigheid
inboeten. De samenleving eist een ge-
deeltelijk opgeven van de eigen vrijheid
ten behoeve van onze naaste. De mens
is naast individu ook gemeenschaps
mens.
Maar zo is het met gemeenten ook.
Hoe dichter zij zich bij' elkaar bevinden,
hoe meer de zelfstandigheid in het ge
drang komt. Doof de bevolkingstoename
"nu, worden de afstanden tussen de ge
meenten hoe langer hoe kleiner. Boven
dien worden de afstanden door het toe
nemende verkew en de betere verkeer-
wegen betrekkelijk ook hoe langer hoe
korter.
Er komen hoe langer hoe meer ge-f
meenschappelijke belangen. Grote steden
breiden zich zover uit, dat ze de omlig
gende dorpen in haar bebouwing opne
men. Van zulke dorpen gaat de zelf
standigheid teloor.
Maar er is meer. Hoe langer hoe me'er
komt er een geesi van centralisatie op.
Deze is snel gegroeid in de oorlogs- en
bezettingstijd. Toen overheersten- de ge
meenschappelijke belangen door de ge
meenschappelijke niood zozeer, dat de
plaatselijke belangen op dé achtergrond
traden. Ook de nog heersende finantiële
nood doet er het zijne toe. Menige ge
meente is f inantieel in de druk gekomen
en daardoor afhankelijk geworden van
het Rijk. Ook hierdoor wordt afbreuk
gedaan aan de zelfstandigheid.
Vooral na de oorlog" is er over het ge.
heel een geest van centralisatie geko-
mien. Bij de partijen, die de leiding van 's
lands zaken hoofdzakelijk in handen heb
ben gekregen, vooral bij de Partij v. d.
Ajïbeid behoeft men nu niet in de eer
ste plaats historische zin te zoeken. Bo
vendien, de overheersing gaat altijd van
klein en groot, van stad naar platteland.
In de steden vindt men in het algemeen
het rode element het sterkst vertegen
woordigd. Denk aan Amsterdam met
30% communisten. Op het platteland
vindt men hier en daar nog het christe
lijk beginsel het sterkst vertegenwoor
digd. Schakel dius het platteland maar
gelijk met de stad en ge bevordert het
teloor gaan der christelijke waarden.
Voor de regering .zijn alle gemeenten
gelijk, waarom dan ook maar niet zoveel
mogelijk gemeenten samengevoegd? Op
Flakkee weet men er wat van. Krijgt
men van hogerhand zijn zin, dan worden
sommige gemeenten rauwelings samen-
gebimdeld. Wat doet het ertoe dat het
plaatselijk karakter verloren gaat?
Nu ligt Flakkee nog betrekkelijk in
een isolement. Begrijpelflk wordt er naar
verlangd, dat straks een brugverbinding
met de vaste wal hieraan een einde
maakt. De verkeerswegen moeten verbe
terd, het is een eis van de tijd. Maar
men moet bedenken, dat men zijn tol
betalen zal in het steeds meer verliezen
van zijn plaatselgke zelfstandigheid.
Het is nu ceeda zo, dat burgemees
ters klagen, dat zfl in plaats van m£^-
straat, ambtenaar zijn geworden, ter uit
voering van de bevelen en voorschrif
ten die van uit den Haag hun wierden
gegeven. Daar heerst Zo langzamerhand
de hqgere ambtenaar achter de scher
men.
Het heet dat deze centralisatie bezui
niging zal brengen. Wfl moeben het nog
zien. Het tegendeel is te vrezen. Op die
weg voortgaa,nde, zullen wij uitkomen bij
een ambtenarenstaat, zo niet bij een
politiestaat, als de zogenaamde democra
tische Partij V. d. Arbeid haar zin krijgt.
Al zijn wij ons bevmst, dat de gemeen
telijke zelfstandigheid niet dezelfde kan
zijn als vijftig jaar geleden, zo zal toch
het juiste beginsel aan deze autonomie
haar juiste vorm voor "onze tijd moeten
geven. Hiervoor dient te worden ge
waakt.
GKOTE DWAASHEID.
Gedurende de Kerstdagen heeft de Ne
derlandse Vredes Partij, de roemruchte
Communistische Partij Nederland (De
Waarheid) te Amsterdam, haar tweede
Congres sedert de bevrijding gehouden.
Wij zullen de vrede op aarde ver
werkelijken
was het devies.
Paul de Groot zeide: Naar een wereld
vrij van vrees en gebrek.
Toen wij het verslag lazen, moesten
wij denken aan het woord 'der Schrift:
„Zij hebben Mijn Woord verworpen, wat
wijsheid zouden zij dan hebben."
De mensheid is nu bijna zesduizend ja
ren bezig, om de verloren paradijs vrede
terug te vinden.
Nu, nu de gehele wereld in grote ver
warring is, de vreselijkste middelen zijn
uitgevonden, om de mensheid te ver
moorden, zo zelfs, dat men spreekt, dat
de wereld zich in haar laatste stadium
bevindt, nu zeggen de ÏTederlandse Com
munisten
Wij zullen de vrede verwerkelijken.
Hoe Door het geloof in den Heere
Jezus Christus?
De Vrede Vorst, waarvan de Engelen
gezongen hebben bij Zijn komst in het
j?lees „Vrede op aarde?"
Néén, niets daarvan.
Dat bewijst het Congres.
Inplaats van Zijn-geboorte te herden
ken, Zijn rechten, wetten en inzettingèn
te betrachten en die als het enige hulp
middel voor te stellen, verdiepte men
zioh in de sterkte, de wijsheid enz. van
de dwaze zondige sterveling, die meent
het tegen God te kunnen' uithouden.
Het is grote dwaasheid, welke op een
totale mislukking zal uitlopen.
Het zijn voor ons ernstige tekenen,
waarop -de Heere Jezus zelve wijst.
Dat wij die tekenen mochten verstaan
en er door gedreven worden in de bin-
nenkameren des harten, om zowel voor
ons zelf als voor onfe kinderen, gesterkt
te worden in den naderenden strijd, wel-
Ite uit deze afval noodwendig komen zal.
H. DE KOBTEt
De oud-Middelharnisser, de heer H. de
Korte, laatst wonende te Nieuwa^al, voor
heen te Umuiden is in de ouderdom van
67 jaar en 5 maanden overleden.
In zijn leven was de heer de Korte
visser van beroep, later heeft hij een
Visserijschool opgericht te Umuiden,
welke schooi naderhand bij het Nijver
heidsonderwijs is ingeschakeld.
Kortgeleden heeft de heer de Korte
een serie artikelen geschreven in ons
blad over de visserq te MiddeUiamis, die
de algemene aandacht trokken. Ze ga
ven getuigenis van zijn ervarendheid en
oudheidkundige kennis.
De heer de Korte was sinds jaren in-
Welgelukzalig is de mens, die naar
Mij hoort, dagelijks wakende aan
Mijne poorten, waarnemende de pos
ten Mijner deuren. (Spr. 8 34.)
Gelijk de dauwdruppels in de morgen,
schitteren bij de opkomende zon, zo zijn
de Spreuken als diademen bij het Kcht
des Qeestes.
Helder en klaar komt de Zon der Ge
rechtigheid Zich vooral in dit hoofdstuk
te openbaren. De opperste Wijsheid doet
Zich hier horen in de majesteit Zijner
deugden en het welgelukzalige 'hiervan
is de levenservaring te mogen wegdragen.
Welgelukzalig is de mens die; bijge
volg ligt hier' ejen tegenstelling in opge
sloten. En deze tegenstelling houdt in
dat niet allen die naam van welgeluk
zalig kunnen dragen.
Het heeft Gode van eeuwigheid be
haagd, sommigen te verkiezen tot be
houdenis en de anderen in hun schuld te
laten liggen.
Voor dat van eeuwigheid gekend en
tot zaligheid verkozen, bood Hij Zich
aan die in de eeuwigheid was, ten allen
tijde Vaders vemïaking en Wiens verma^
king ook was met de mensenkinderen.
Zo moesten de besluiten baren en de
tijd aanbreken voor de eeuwigheidsliefde
Zich zou- doen kennen. Immers als de
ganse schepping is voleindigd en de
Haere God ziet dat aUes wat Hij schiep
zeer goed was, ging dit ook in het bij
zonder over de metis.
Met het beeld Gods is hfl hewelda^
digd. Kennis, gerechtigheid en heiligh^d
is hem geschonken en waar'de Heerte in
eind^ozé goedheid verbondsgew^jze, 'met
de mens handelt, wordt hem beloofd, dal
hij in de staat ■yan te kunnen sapn-
digen, na volbrachte gehoorzaamheid zal
overgaan in de staat van niet meer
te kunnen zondigen. Maar dit
verbond verbrak de mens mioed- en vry-
willig. In die breuk liggen we nu allen.
We zijn allen van weigelukzalige, rainp-
zalige schepselen geworden en aan de
zode des mensen is er nooit meer enige
mogelijkheid ova. uit de dieple zich op te
halen. Aan de zijde des mensen nu voor
eeuwig afgesneden, maar nu de eeuwige
CJodsgedachte om schuldigen genade, par
don toe te kennen in de van eeuwiglie^ö
gegenereerden Zoon des eeu'wigen 'Va
ders. Hij, Die dé toorn van het Goddeli^ik
recht dragen zou, de natuur van de zon
daar zou aannemen, al hun schuld op
Zich zou laden en in hun dood zou id-
dalen. Nooit uit te denken mysterie. ^-
gelen begering om in te zien; aan ver
lorenen geopenbaard; „Alzo lief heeft
God de wereld gehad"in den Christus en
door Dien Bloedbruidegom het volk ka-
pitaial verworven, waardoor bij Geestes
bediening der levenservaring van kan
worden ontvangen, genade voor genade.
Voorwaar hier geldt het: ,t heUgeheün
wordt aan zijn vrienden, naar Zijn vree
verbond geopenbaard.
Van dat heiligdom spreekt nu het
woord onzer overdenking. ILet op, het
staat in het enkelvoud, niet z ij n de
mengen, maar is de mens. Het gaat in
onze dagen zo massaal, maar de geeste-
Igke kerk leert het persoonlijk.
(IWordt vervolgd)
Begur 1948 Tal van problemen
HiuMe aan rustig gezinde arbei
dcrs Geen Bassische methoden
hier!
Dit is dan weer het eerste Kijkvenster
dat ■wij in dit nieuwe jaar schrijven. In
1947 heböen wij in deze rubriek tal van
problemen aangesneden en gepoogd richt,
lijnen aan te geven, wat wij bij leven en
welzijn in 1948 ook weer hopen te doen.
Aan stof om te schrijven ontbreekt het
in deze tijd meestal niet; er zijn zóveel
problemen en vraagstukken, zowel bin
wen- als buitenlands, ook op maatschap
pelijk en kerkelijk gebied, dat er tien
tallen kolommen mee kunnen worden ge
vuld. Als hel venster nu maar niet be
slagen is en wij alles in het juiste licht
mogen zien! Daar komt het op aan.
Vraagstukken^ zijn er in overvloed. Om
even aan te stippen: het finantiële
vraagstuk in ons land. Daar staat maa,t-
schappelijk gesproken alles mee in ver
band. Het Indische vraagstuk, dat te
vens een politiek vraagstuk is, voert ons
finantieel naar de afgrond. Schemert
soms even de hoop, dat het zal worden
opgelost, op het andere moment wordt
die höop weer de bodem in geslagen. We
hebben ook een regering, waarvan we
eigenlijk nooit precies weten waar' we
aan toe zijn. Nu is het weer liet plan-
Marshall, waar van regeringswege de
hoop op wordt gevestigd. De bladen pu
bliceren met grote koppen, hoe wfl op
deze 'Wijze uit de impasse zullen geralcen.
Zeker is, dat wij in alle opzichten van
valide en een plotselinge ziekte heeft zijn
krachten gesloopt, waaraan hij ook is
overleden.
Wfl betuigen de Weduwe 052e oprech
te deelneming met dit voor hstar zo
2}ware verlies.
andere landen afhankelijk zijn. Trouwens
geen enkele Staat kan een apart huis
houdelijk bewind voeren.
De Amerikaanse hulp aan Europa om
vat zestien landen, die op het aanbod
van Marshall ingaan en zeer binnenkort
zullen bijeenkomen. De communisten be
schuldigen Amerika, dat deze hulp ver
momd imperialisme, zelfs interventie be
tekent!
We hebben allen met elkaar te maken,
en wanneer het in een of ander land
„mis" gaat, ondervinden we daar de
kwade invloeden van.
Neem eens, 'vvanneer de communisti
sche actie waarbij zowat alles staakte, -
in Frankrijk had geslaagd, U had eena
gezien, welk een geweldige invloed dat
Op andere landen zou gehad hebben! Na
Frankrijk was 'Engeland-aan de beurt.
Engeland heeft ook met een geweldige
crisis te maken, maar men regegrt daar
met een meer straffe hand. Daar kan
Nederland nog wel een voorbeeld aan
nemen! Zie maar! hoe ze daar een wets.-
ontwerp hebben geniaakt, dat alle niets-
nutters, die nooit werken (en daar zijn
zwarthandelaars ook bij!) verplicht zijn
zich te melden! M^ waarschuwt daar
ook de arbeiders, dat het communisme,
geen kans krijgt! Gelukkig zijn er in oiïS
land nog rustig-gezinde arbeiders, arbei
ders met ruggegraat, die in stilte
werken om elke staking te breken.
Zulken wil ik Jiier bij de aanvang van
dit nieuwe jaar hulde brengen. Ik 'wil
iedere arbeider in ons land, .waar hij ooit
woont en werkt opwekken, om op conu
miunistische wanorde bedacht te zijn en
wat er ook gebeure, op zijn post te blij
ven. Geen Russische methoden hier, géén
chaos, géén slavernij in Nederland!
Zitten We nu aan de grond en worden
er van ons veel offers gevraagd, vfaiv
neer we daaraan voet geven, is het men
selijkerwijs geheel verloren. Laten we
daarom deze nieu'we vijand dapper tege
moet treden én zoveel in ons mensel^ke
vermogen is," ons niet door hjem in "de
ellende laten storten.
WAAJKNEMEIB.
