'Directeur Aono opende onze harten met zijn toespraak' Werken als vakkenvuller om de studiefinanciering aan te vullen Voorrecht om hier te mogen opgroeien ötudiehoofd Oorlog vormt aanleiding voor Japans bezoek aan Tholen Natuurvervalsing Rammegors Donderdag 23 augustus 2012 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT 3 Vier jaar geleden ontmoetten ze elkaar in Japan. En don derdag was de Japanse schooldirecteur Motoaki Aono te gast bij Edje Zogdrager en haar man Dick Nijwening in Tholen. Een plezierige en bijzondere ontmoeting, met een trieste aanleiding: de Tweede Wereldoorlog. Dick (73) en Edje (71) zijn allebei in Soerabaja geboren, zaten als kleine kinderen in de jappenkampen en maakten daar veel mee. Aono zet zich in om de huidige generatie be kend te maken met al dat leed, dat zijn landgenoten des tijds hebben veroorzaakt. „Hij opende onze harten met zijn toespraak", zegt Edje Zorgdrager over de eerste ont moeting met Aono. Ware geschiedenis Tosti en jenevertje Twijfel Kleinschalig Drie moeders Koen Wilsing (19) uit Tholen gaat sociologie studeren in Tilburg Stemmen van lezers Stemmen van lezers Buitenland Brand op jachten, brandweer vast Fietspad Stoofweg In september 2008 zijn veertien Ne derlanders - waaronder Edje en Dick - op uitnodiging van het Japanse mi nisterie van buitenlandse zaken tien dagen in het Aziatische land. In het kader van een vredesuitwisselings- programma, erop gericht om Neder landers te helpen hun oorlogsver leden te verwerken en zich te ver zoenen met Japan en haar inwoners. En om de vrede en vriendschap tus sen Nederland en Japan te bevorde ren. De trip brengt het gezelschap onder meer naar Mizumaki op het ei land Kyushu, een stad met zo'n 30.000 inwoners ongeveer duizend kilometer zuidwestelijk van Tokio. De vader van één van de groepsleden verbleef in de oorlog als krijgsge vangene in deze stad (kamp Fukuoka 6B), werkte er als dwangarbeider in een kolenmijn en stierf aan zijn ont beringen, vertelt Edje. Een herdenkingsmonument. Cross Monument, herinnert aan die dwang arbeid. Het is in de jaren tachtig ge plaatst (ter vervanging van een een voudig, maar verwaarloosd kruis) door bemoeienis van een Nederland se overlevende: oud-KNIL-militair Dolf Winkler. Op het monument staan de namen van 871 in Japan omgekomen Nederlanders vermeld. Van hen lieten er zestig het leven in Mizumaki. Winkler, drie jaar gele den gestorven, deed veel om de band tussen Nederlanders en Japanners te versterken. Onder meer via een ste denband tussen zijn woonplaats Em- meloord en Mizumaki. Die steden band bestaat niet meer, maar nog steeds is er jaarlijks een uitwisseling van middelbare scholieren uit beide plaatsen. Begin deze maand nog, wa ren tien jonge Japanners te gast in de Noordoostpolder. Motoaki Aono is directeur van een basisschool in Mizumaki. Hij ont ving in 2008 de groep Nederlanders op zijn school. Voor hem de tweede keer in het kader van het uitwisse lingsprogramma. Dit jaar zal het de zesde en laatste keer zijn. want in maart volgend jaar gaat hij met pen sioen. Wat Aono de groep met Edje en Dick (zij verloor haar moeder, hij zijn vader tijdens de oorlog in Ne- derlands-Indië) in zijn welkomst woord zei, ontroerde de bezoekers. Edje was vooraf gevraagd om na mens de groep te reageren: „Door zijn woorden kon ik dat doen vanuit mijn hart." Het is voor haar duidelijk dat Aono zich wil verdiepen in de 'ware geschiedenis' van Japan in de Tweede Wereldoorlog. Veel Japan ners komen volgens haar niet verder dan de eigen slachtoffers van twee atoombommen (waarvan één op Na gasaki, op hetzelfde eiland als Mizu maki). „Wat natuurlijk ook ver schrikkelijk is." Zelf vertelde ze tijdens de uitwisseling haar verhaal aan een groep studenten. Met kaart jes, foto's en e-mails hield de Thool- se - die zelf ook in het onderwijs heeft gewerkt - de afgelopen jaren contact met de Japanse schooldirec teur. En toen kreeg de Thoolse een tijdje geleden het bericht dat Aono naar Nederland kwam. Hij ontmoette vo rige week dinsdag in Valkenswaard de groep uit 2008 én leden van latere groepen. Bij een landgenote, ge trouwd met een Nederlander. Yukari Tangena-Suzuki heeft zich in de loop van de jaren verdiept in de gebeurte nissen tijdens de oorlog in indië en de impact daarvan op de Nederlan ders. Ze is actief voor een stichting die de dialoog tussen Nederland en Japans wil bevorderen, en ze vertaal de het boek dat een Nederlandse vrouw schreef over haar kamperva ringen, in het Japans. Edje: „Voor het eerst was ze dit jaar uitgenodigd bij een herdenkingsdienst op 15 augus tus (de herdenking van de capitulatie van Japan - red.), in een kerk in Den Haag." Aono - die uitsluitend Japans spreekt - had tevoren kenbaar ge maakt ook graag bij Edje en Dick in Tholen op bezoek te komen. Dick haalde hem, met zijn vriend en tolk Naohira Matsuo (hoogleraar aan de universiteit van Tokio) donderdag middag op bij het station in Bergen op Zoom. De mannen dronken thee en aten een tosti na aankomst, beke ken daarna Tholen met onder meer de haven, molen De Verwachting en de Grote Kerk. „Ze vonden het ge weldig. Hebben wel 300 foto's ge maakt en zakken vol souvenirs ge kocht." Daarna stond een Hollandse maaltijd op het programma, met een jenevertje en een biertje erbij. In de gesprekken zijn ook persoonlijke dingen uitgewisseld. Zo vertelde Ao no dat zijn vader als militair in China had gediend, en dat zijn moeder oor log altijd als iets slechts bestempel de. „Maar er was ook plezier. We hadden het gevoel dat dit voor hen een mooie, ontspannende dag was." Het bezoek aan Nederland is deels ook een voorbereiding op de komst van een groep Nederlanders in no vember. Aono en Naohira spreken op de Japanse ambassade met betrokke nen bij het uitwisselingsprogramma. Ze bezoeken het Anne Frankhuis en het Filmmuseum in Amsterdam, het Museum Volkenkunde in Leiden en Studeren. Weg vertrouwde omgeving, school en klasgenoten. Een nieuwe start. Op je eigen benen staan. Zelf eten maken, zorgen voor schone kleren. Een periode waarin je jezelf ontwikkelt, nieuwe mensen ontmoet en een beroep leert. Ook dit jaar verruilen tientallen Tholenaren het ouderlijk huis voor een studentenstad. Spannend, maar tegelijkertijd ook heel leuk. Een serie over de nieuwe fase in hun leven. Wat hij over vier jaar voor werk doet. I)at weet Koen Wilsing (19) uit Tholen nog niet. Economie, dat leek hem wel wat. Daar was hij goed in. Maar toch, hij was niet overtuigd. De Tholenaar miste het sociale as pect. Iets wat hij wel terugvond in de studie sociologie. Eind augustus start hij met de opleiding. Na zeven jaar Gymnasium op het Juvenaat in Bergen op Zoom is Koen toe aan een nieuwe fase in zijn leven. „Dat jaar extra is goed geweest", concludeert hij na het be halen van zijn examens. De Thole naar deed niet zes, maar zeven jaar over het vwo. Hij deed het vijfde jaar een keer over. In dat jaar be klom Koen de Mount Kenia voor het goede doel Imani, waarvoor hij met de sociale actie op het Juvenaat 25.000 euro ophaalde. „Was ik niet blijven zitten, dan weet ik niet of ik de juiste studiekeuze had gemaakt", zegt hij. „Nu heb ik een jaar langer bedenktijd gehad. Dat is fijn." Koen heeft in maart definitief de knoop doorgehakt. „Ik heb lang na gedacht over wat ik nu precies later wil gaan doen, want een opleiding kiezen is lastig en je wilt wel me teen de juiste keuze maken." zegt hij. Anders loopje studievertraging op en dat gaat tegenwoordig aardig in de papieren werken." De Thole naar dacht lange tijd aan economie. Een vak dat hem goed af ging. „Maar ik miste het sociale aspect in de studie", zegt hij. Toch ging hij begin dit jaar alsnog naar de open dag van de studie economie op de universiteit van Tilburg. Jorien Fase uit Sint-Annaland, student Sociolo gie. leidde hem rond. .Jorien vertel de razend enthousiast over de stu die", zegt hij. ,J)oor haar ben ik me verder gaan verdiepen in sociolo gie." Gaandeweg ontdekte de Tho lenaar dat de studie veel beter bij hem paste. „Gedrag, groepen men sen, andere culturen hebben altijd al mijn interesse gehad", zegt hij. „Vooral hoe mensen hier en in an dere landen leven, zoals ik in Kenia gezien heb. Mijn interesses en er varing van en na mijn reis naar Ke nia hebben er mede voor gezorgd dat sociologie mijn studiekeuze is geworden. In die studie draait het om het bestuderen van het gedrag van groepen mensen in de maat schappij en sociale vraagstukken en dat spreekt mij aan. Sociologie studeren kan in veel ste den. „Maar Tilburg sprong er wat mij betreft meteen tussenuit", zegt hij. „Het is een kleinschalige uni versiteit. Niet zo massaal als de Erasmus universiteit in Rotterdam of de Radboud universiteit in Nij megen. Tilburg voelde meteen ver trouwd. De sfeer was daar erg ge moedelijk en het groen zorgt voor afwisseling en rust tussen de hoge universiteitsgebouwen." Het feit dat de universiteit omgeven is door groen draagt daar voor Koen zeker aan bij. De Tholenaar blijft voorals nog thuis wonen. „Eerst een aantal maanden heen en weer reizen", zegt hij. Ik hoop dat het niet langer hoeft, want het zal me snel gaan vervelen. Tilburg is net iets te ver. Het kost me iedere dag drie uur in het openbaar vervoer. Uren waarin ik niet of nauwelijks iets kan doen. Dat is niet echt efficiënt." Volgens Koen is het vinden van een kamer in de Brabantse studentenstad niet de molens bij Kinderdijk. Tegen de verslaggever van deze krant vertelde Aono dat hij bij de eer ste uitwisseling, in 2007, voor zijn leerlingen te weinig informatie had over de achtergrond van de bezoe kers. Hij had zich onvoldoende kun nen voorbereiden. „De feiten over de verovering van Indonesië door Japan leerde ik op school. Maar niet de de tails, de emoties die dat bij mensen teweegbracht." In veel Japanse schoolboeken gaat het met betrek king tot de Tweede Wereldoorlog over de relatie met Rusland, China en de Verenigde Staten, maar nauwe lijks over Nederland. In boeken op scholen in Mizumaki is daar wél aandacht voor. Mede dankzij Dolf Winkler, die de stad meer dan twin tig keer bezocht en er op scholen zijn verhaal vertelde. Aono heeft geplas tificeerde foto's bij zich van deze Nederlander, van het monument, en van de groepen die aan het uitwisse lingsprogramma meededen. Ook hij ging op zoek naar het ver haal van de oorlog, van de krijgsge vangenen en dwangarbeiders. Be zocht in Birma de beruchte spoor weg die de Japanners er door gevan genen lieten aanleggen. Vertelde zijn leerlingen over de donkere kant van Japan. „Voor kleine kinderen is het allemaal wat moeilijk te begrijpen. Maar persoonlijk wil ik de informa tie verspreiden op scholen voor vol wassenen, daar lessen wijden aan de vrede. Ik voel een diepe pijn over wat er in de oorlog is gebeurd. En ik In Mizumaki herinnert een monument aan tijdens de Tweede Wereldoorlog in Japan omgekomen krijgsgevangenen. wil me verontschuldigen voor wat onschuldigen, waaronder ook veel kinderen, is aangedaan." De directeur vindt het belangrijk dat dit stukje geschiedenis wordt overge leverd, om er lessen uit te trekken voor de toekomst. Het belang om als mensen vredig met elkaar samen te leven. In Mizumaki worden kinderen daarom nauw betrokken bij het uit wisselingsprogramma met Neder land. Ze doen mee aan de ceremonie bij het Cross Monument als de Ne derlanders op bezoek zijn, maar on derhouden dat ook. „En na zo'n be zoek schrijven de kinderen brieven naar Nederland, met de boodschap: wij hopen op vrede." In Tholen hebben ook Edje en Dick, die hun oorlogsverleden samen de len, na jarenlang ontkennen de ge beurtenissen van toen een plekje kunnen geven. Op de dag dat Aono en Matsuo op bezoek zijn, staat in hun woonkamer op tafel een foto van Edjes moeder, met een vaas bloemen erbij. Het is uitgerekend haar ge boortedag. Als ze dit hun Japanse gasten vertellen, reageert Aono: „Ik hoop dat er nu drie moeders boven in de hemel zitten en trots zijn op ons." Koen Wilsing blijft de komende maanden nog even thuis bij zijn ouders in Tholen wonen. zo'n groot probleem. „Een kamer heb ik hopelijk snel geregeld", zegt hij. „Er is volop aanbod. En de prij zen zijn schappelijk. Zeker als je het vergelijkt met steden als Rotterdam, Utrecht en Amsterdam. Voor pak weg 300 euro heb je een kamer." Hij kijkt de komende maanden even de kat uit de boom. „Als je een paar maanden studeert leer je een hoop nieuwe mensen kennen", zegt hij. „Het is veel leuker om je daarbij aan te sluiten." In Tholen raakt Koen een beetje uit gekeken. „Vrienden van mij zijn een jaar eerder geslaagd. Die studeren al volop." Toch draait hij Tholen de rug niet toe. „Vooralsnog blijf ik in het weekend gewoon werken bij de C1000 in Tholen." Daar is hij vak kenvuller. Want van alleen een stu diefinanciering kan een student te genwoordig niet meer rondkomen. Ook blijf hij tennissen bij Eegedima. Hoewel de eerste colleges op maan dag 27 augustus pas van start gaan, zit Koen deze week voor het eerst in Tilburg. „Voor de introductieweek van de universiteit", zegt hij. „We krijgen een rondleiding over de campus en door de stad." Aan een ontgroening van een studentenver eniging doet hij niet mee. „Voorlo pig sluit ik me nog niet aan bij een studentenvereniging. Wellicht later.", zegt hij. „Komt misschien nog wel als ik in Tilburg woon." Wel is Koen lid geworden van stu dievereniging Versot. Dat is de ver eniging voor sociologie studenten in Tilburg. Hij kent al een aantal men sen in Tilburg.., Ook oud-klasge noot Arnold van der Werff uit Scherpenisse begint zijn studie in Tilburg", zegt hij. „Hij is een goede vriend van me." De afgelopen weken heeft Koen zich voornamelijk verdiept in zijn Sint-Maartensdijk, vrijdagmiddag 29 juni, half vier. Een jongen van een jaar of elf fietst voorbijmidden over straat, in de zon. Losse handen, hoofd achterover. Hij roept, niet spe ciaal tegen iemand, "Va-kan-tieü!" Ik betrap me op de gedachte 'Wat een voorrecht om hier te mogen opgroei en'. Vijf weken later. Ik maak deel uit van de groep begeleiders voor het timmerdorp. onderdeel van de Jeugdland Speelmeerdaagse, georga niseerd door de Dorpstafel. We hou den in de gaten of alles leuk ver loopt, geven een bouwtip, en doen een moeilijke zaagklus. De sfeer is opperbest, bij het geluid van tiental len kloppende hamers. Er wordt fan tastisch samengewerkt. Twee jon gens slopen als volleerde bouw vakkers een pallet tot losse planken, meiden behangen hun hut met slin gers en ballonnen. In de regen wacht iedere deelnemer geduldig op het bordje belegde boterhammen. Een enkele keer is er sprake van hout diefstal; na rustig overleg wordt.de zaak vredig opgelost. Verzamelen v(x>r het Bijbelverhaal; binnen enke le minuten omringt de groep de ver teller. Aandachtig wordt er geluis terd. Na de slotzin sprint iedereen weer naar de hutten. Lekker verder bouwen! Op de tweede dag zijn er ter afwisse ling 's middags spelletjes op het gras veld. Die worden met enthousiasme gedaan, maar tussendoor ontstaan er nog plannen voor verder timmer werk. Terug op de bouwplaats sme den enkele groepjes zich samen tot één grote club. en worden de houten kunstwerken door bruggen verbon den. Vcx>rbeeld voorde grote wereld! 's Avonds is er een demonstratie met politiehonden en een onverbeterlijke boef. Rond het veld zitten vele kin deren die er twee timmerdagen op hebben zitten. Toch is er nog energie over. Na de show rijd ik over de pro vinciale weg richting Tholen. Even voor Poortvliet skeeleren twee van de bouwers over het fietspad. Fraaie, lange slagen, de bijna ondergaande zon in de rug. Dag drie, om de vakantie af te slui ten: een waterspellenfeest, verzorgd door zwembad Haestinge, en 's avonds nog een vossenjacht. 'Nu kunnen de scholen wel weer begin nen', bedenk ik me. En: 'Wat een voorrecht om hier te mogen opgroei en'. Rob van der Klugt, Sint-Maartensdijk. In het artikel 'Voor graven van geu len en kreken in Rammegors', in de E.B. van 19 juli, staat dat ik vooral vanwege de kosten tegen herstel van het getijde ben, dat is niet juist. Herstel zou aangeven dat er iets ka pot is of mist, wat dus niet het geval is. Ik heb op mijn ingezonden brie ven veel reacties gehad, 75 procent van mensen in de gemeente Tholen is het blijkbaar met me eens. Zoetwater maakt slecht één procent van het oppervlak van de aarde uit, en deze gebieden zijn ontzettend rijk aan flora en fauna. In deze een procent zit bijvoorbeeld veertig pro cent van alle vissoorten ter wereld. Zoutwaternatuur is veel minder di vers en het gros van het leven, in clusief mens en dier, leeft bij zoet water alleen. Ook de planten waarmee wij ons voeden Kijk op de Krabbenkreekdam. ko mend vanaf Tholen, naar links en je ziet een paar scholeksters, meeuwen en plevieren. Kijk naar rechts, naar het Rammegors, en het bruist van het leven. Zie ook de vele waarne mingensites op internet. Waarom moet het Rammegors dan zout worden? Omdat de groene maffia dat wil en in haar plannen heeft opgetekend. Ondanks dat het VN klimaatpanel, het IPCC, al in 2006 benadrukte dat in Nederland de natuur- en milieubeweging het sinds 1970 verkeerd doet. Ze zou moeten inspelen op de veranderde omstandigheden. Maar nee, ze gaat ze gewoon op de ingeslagen weg door. Elke vierkante meter moet, volgens haar plannen dan. honder den jaren hetzelfde blijven. Neder land heeft ook anderhalf keer zoveel studie. .Je kunt maar één keer een goede start maken.", zegt hij. Op de vraag wat hij nu eigenlijk gaat le ren. moet de Tholenaar even den ken. „De studie Sociologie gaat over het functioneren van mensen in sociale verbanden, zoals in een ge zin. in een religie, in een cultuur of binnen een bedrijf. Het is dus een wetenschap die de mens in zijn rela tie tot anderen bestudeert. Het is een studie waarin heel veel verschillen de wetenschappelijke disciplines in samen komen." Hij somt er een paar op: .Psychologie, filosofie, econo mie. aardrijkskunde, politicologie, antropologie en andere cultuurwe tenschappen. Het is een heel brede studie." Dat laatste spreek Koen erg aan. ,Je specialiseert je niet zoals bij bedrijfseconomie op éép onder werp." Als het even kan wil Koen tijdens zijn studie, die drie jaar duurt, de kans aangrijpen om een halfjaar naar het buitenland te gaan. „In het derde jaar is dat mogelijk", zegt hij. „Wellicht kan ik een deel van mijn onderzoek in Zweden uitvoeren. Piet Bevelander, een vriend van mijn ouders, woont daar. Hij komt oorspronkelijk uit Oud-Vossemeer en geeft onder andere colleges op de universiteit van Lund in Zweden. Bevelander is een oude school vriend van Kees, de vader van Koen. „Om het jaar gaan we naar Zweden op vakantie. Meestal in de herfst of het voorjaar. Ik ken het land aardig. Vele zaken zijn er goed geregeld. Studeren is bijvoorbeeld gratis." Dat Koen een sociale studie gaat volgen komt voor zijn vader alles behalve als een verrassing. „Mijn vrouw en ik zitten allebei in de ge zondheidszorg", zegt hij. Kees is zorgmanager bij GGZ WNB (voor heen Vrederust) en moeder Nel ver pleegkundige. Je kunt dus wel stel len dat Koen uit een sociaal nest komt. „Koen heeft een warm hart voor zijn medemens. En oog voor wat er in de wereld om hem heen gebeurt. Met die studie gaat het wel goed komen. Past perfect bij hem." aldus Kees. Natura 2000-gebieden als het vijf tien keer grotere Frankrijk. Rijks waterstaat en Staatsbosbeheer dan sen ook naar de pijpen van de natuur- en milieubeweging. Een waterschapsman zei me dat er vroe ger bij die twee instanties'nog veel ingenieurs zaten, maar nu vooral geitenwollensokken. En niet alleen in de winter. Rijkswaterstaat noemt zandhonger als reden voor het terugbrengen van het getij in het gebied. Wie haar rap porten leest, ziet dat in het begin van de Oosterschelde de geulen dichtslibben en platen worden, en dat verderop de platen weg gaan. Je zou zeggen: dat heft mekaar mooi op. Maar nee, zeggen ze, die geulen gaan we uitgraven en die platen her stellen, dat is dubbel werk. Maar ja, werk krijgen is niet de kunst, maar werk houden. Zolang het maar op kosten is van de belastingbetaler. De natuur- en milieubeweging is gewoon een commercieel bedrijf geworden. Ze heeft een directeur met een bijpassend salaris, in plaats van een voorzitter. En sinds 1970 heeft ze de beheersvergoedingen j— per hectare geregeld: Een pot met J ons belastinggeld, wat de reden is waarom ze zo graag natuur vervalst. Via haar lobby probeert ze alles door te drukken. Dus als de 'ver plichte' subsidiëring' vermindert, wil ze als tegenprestatie natuur commercieel kunnen uitbuiten. Net zoals ze nu doet bij het project Wa- terdunen in Zeeuws-Vlaandeeren. Daarom begin ik nu op internet de actie De groene maffia Nederland uit, te beginnen in Zeeland. Daar zijn ook de ingezonden brieven te vinden, met bronnen. Cees Boogaart, Willem van Beierenstraat 28, 4698 RS Oud Vossemeer. Op de Speelmansplaten in Tholen zijn zaterdag aan liet begin van de avond twee jachten uitgebrand. De brandweer van Tholen en de water wagen van Sint-Annaland rukten er voor uit. De brandweerwagen kwam echter vast te zitten. Dat be moeilijkte het blussen. De melding kwam om half zeven binnen als binnenbrand. Volgens brandweercommandant Koos de Feijter kon dat ook betekenen dat er brand was in de woning of in het restaurant. Het bleek om een jacht te gaan dat in het jachthavenge deelte van het terrein lag. De eige naren waren aanwezig. Net terug van een vaartochtje. Door de felle brand vloog het jacht ernaast ook in de hens. Het was lastig om er goed bij te ko men, zegt De Feijter. „Er zijn aller lei paaltjes gezet om wildparkeren te voorkomen. De chauffeur werd een andere weg gewezen, maar hij kwam vast te zitten op het terrein. Daardoor hadden we een langere aanvalsweg en dan wordt ook de druk in de slang lager. Zoiets werkt nadelig." De brandweerauto werd later door een trekker losgetrok ken. Van de beide bootjes bleef niets over. De andere jachten in de buurt werden losgemaakt en in vei ligheid gebracht. Om tien over acht kon de brandweer terug naar de ka zerne. De Stoofweg bij Sint-Annaland is vanaf deze week afgesloten voor het verkeer, in verband met de aan leg van een vrij liggend fietspad. De 200 meter tussen de Dorpsweg en de Hoenderweg wordt eerst ge realiseerd. Volgend jaar volgt de 350 meter van de Hoenderweg naar de Lan- geweg. In september wordt boven dien de rijbaan geasfalteerd en ook worden esdoorns langs de weg ge plant. Begin oktober is het werk gereed. S Edje Zorgdrager en haar man Dick Nijwening, met Motoaki Aono (tweede van links) en Naohira Matsuo op de dijk bij het Schelde Rijnkanaal. Op de achtergrond de Thoolse jachthaven.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2012 | | pagina 3