Klanken Vosmeers Lof verwelkomen
Tüinman Cees Scholtes gaat
verder onder zijn eigen naam
Runningteam Tholen in Halsteren
'Door warmte was de Roparun
vooral voor de lopers zwaar'
Tholen
Tientallen inwoners moedigen deelnemers negentiende Roparun aan
Donderdag 27 mei 2010
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Combineren
Teamcaptain Dennis van Lent van Runningteam onwel in zicht van de haven
Om twee minuten voor zes maandagmorgen speelt
dweilband De Lamsöören het eerste nummer op de Bur
gemeester Elkhuizenlaan in Halsteren. Veel publiek is er
zo vroeg nog niet, maar anderhalf uur later begint het
aardig druk te worden. Tientallen Tholenaren, waaronder
de wethouders Hommel en Oudesluijs, komen er heen
om het Runningteam Tholen aan te moedigen dat voor
de derde keer meedoet aan de Roparun.
Brandweerauto
Tandem
Vermoeid maar voldaan en bezweet. Zo kwamen de le
den van het Runningteam Tholen zondagavond in Haes-
tinge uit de bus na de monstertocht te voet en op de fiets
van Parijs naar Rotterdam. Lopers en fietsers snakkend
naar de douche om het zweet van hun lijf te spoelen want
het was warm geweest. Zeker op de laatste kilometers.
Teamcaptain Dennis van Lent was al thuis. Hij voelde
zich in Schiedam al niet lekker en moest opgeven.
Nick Visser
Zoë Braai
Maurits Verwijs
Joris van Dijke
Cees Scholtes uit de Heensche Molen noemt zich een echt groenmens. De
56-jarige hovenier geniet van alles wat groeit en bloeit. De tuin achter
zijn woning is er een sprekend voorbeeld van. Hij legde de tuin met vij
ver helemaal zelf aan. Een groene oase met een uitzicht op de vlakke pol
der erachter. Het is Scholtes zijn lust en zijn leven maar ook zijn werk.
houd aan tuintjes bij oudere men
sen.
Vooral dat laatste is de afgelopen ja
ren sterk toegenomen, zegt hij.
„Voor oude mensen waar ik twee
keer per jaar kom, ben ik hun steun
en toeverlaat. Er zijn steeds meer
mensen die langer in hun eigen wo
ning willen blijven wonen, maar
dan wordt het onderhouden van de
tuin hun te veel."
Volgens Scholtes is dit onderdeel
van zijn werk gegroeid. Hij probeert
ook zo veel mogelijk aan het ver
zoek van ouderen te voldoen als er
tussendoor iets nodig is. „Als er een
tak uit een boom is gebroken die in
de weg ligt en waar ze zelf geen
kans zien die op te ruimen. Of als er
tegels of stenen losliggen waar
mensen over kunnen vallen. Ik pro
beer er dan binnen een uur tot an
derhalf uur te wezen. Een beetje op
afroep. Dat lukt vaak wel."
Scholtes is een echte liefhebber. Hij
Na vier jaar als franchiscondcrne-
mer van De Groene Klussenier, gaat
hij vanaf 1 juni verder onder zijn ei
gen naam. Scholtes doet hoofdzake
lijk in aanleg en onderhoud van tui
nen. Bij klanten in de gemeente
Tholen, Steenbergen en Bergen op
Zoom. Het gaat van het compleet
nieuw aanleggen van de tuin - van
terras tot vijver - tot het klein onder-
Cees Scholtes hij zijn door hem zelf aangelegde vijver en tuin in de Heensche Molen. (Advertentie LM.)
De leden van het Runningteam Tholen rennen met hun teamgenoot over de Burgemeester Elkhuizenlaan langs de tientallen Thoolse
toeschouwers.
groeide op in een groene omgeving.
In het Westland, in Poeldijk, het
kassengebied in Zuid-Holland. Toen
ik twaalf jaar was, maakte ik mijn
eerste tuinontwerp. Bij een tuinder
die een nieuw huis had gebouwd.
Het was een grote lap en hij hield
van strak. Ik heb een groep bomen
met perken aangelegd. Het was mijn
eerste stap richting hoveniers. Ik
ben er in grootgebracht en kreeg de
kans en ben vol aan de bak gegaan."
Twintig jaar geleden kwam Scholtes
naar West-Brabant omdat het in het
westen 'zo verschrikkelijk druk'
was, vertelt hij. Nu kent hij de om
geving en zijn klanten aan de Bra
bantse en de Zeeuwse kant van het
Scheldc-Rijnkanaal. „Gemoedelijke
mensen. Zeker als je ze wat langer
kent. Ze zijn duidelijk in wat ze wil
len." Scholtes is van alle markten
thuis. Hij heeft niet alleen groene
vingers, maar kan ook bestraten of
opritten, terrassen en tuinpaden re
pareren. „Het kleinere werk neemt
toe. Ik krijg ook verzoeken om graf
zerken schoon te maken. Er zijn
mensen die geen of weinig familie
hebben en er zelf geen gat meer in
zien omdat ze te oud zijn. Ik kan me
best voorstellen dat het moeilijk is
om dat uit te besteden, maar er is
wel behoefte aan."
Scholtes werkt samen met anderen,
zoals straatmakers als een klus voor
de aanleg van een tuin en terras te
lang dreigt te duren. „Dan kan het
rauwe werk snel klaar zijn en kan
ook de tuin snel worden aangelegd.
Mensen zitten niet graag in de rom
mel." Scholtes zorgt ook voor de af
voer van stenen en planten, maar hij
mag oud en nieuw graag combine
ren. „Vaak is de bastrating nog
goed. Dan is dat mooi te combine
ren en dan kan je ook in het budget
snijden. Met een bepaald motief
maak je er dan toch iets moois van.
Voorop staat natuurlijk dat je samen
met de opdrachtgever bekijkt wat de
mogelijkheden zijn.,"
Scholtes noemt zichzelf liever tuin
man. Zijn naam komt op zijn bus te
staan: tuinman Cees Scholtes.
„Lekker laagdrempelig. Uw tuin
mijn zorg, zeg ik altijd."
Loper Ronald Somford arriveert in de 'Thoolse enclavein Halsteren, geflankeerd door de fietsers Nick Visser links) en Ben Brugman.
De uitvalsweg van Halsteren rich
ting Lepelstraat is, ter hoogte van de
Von Suppéstraat, tijdelijk in een
stukje Tholen veranderd. De Thool
se vlag hangt er, en een spandoek
met de tekst 'Welkom in Tholen'.
Ook zijn bordjes geplaatst met de
plaatsnaam Tholen erop. 'Kom over
de brug!!' staat op een ander span
doek te lezen. Runningteam Tholen
heeft tevergeefs geprobeerd de route
van de 520 kilometer lange estafet
teloop van Parijs naar Rotterdam
via Tholen te laten lopen. Daarom
komt Tholen deze Tweede Pinkster
dag maar naar Brabant. Langs de
weg standjes waar koffie met een
bolus, poffertjes en uitsmijters te
koop zijn. Ook kan een petitie wor
den getekend, waarmee het Thoolse
team de Roparun-organisatic wil
overtuigen om in de toekomst tóch
af te buigen over Tholen. Er zijn al
heel wat handtekeningen gezet.
Geregeld passeren lopers en fietsers
de 'Thoolse enclave' op weg naar
j Rotterdam. Het publiek langs de
kant applaudisseert, moedigt aan. Er
is veel bewondering voor de presta
tie die de deelnemers leveren. Theo
Steketee is op de fiets uit Rilland
gekomen. „Ik ben in Ossendrccht
geweest, Hoogerheide en Bergen op
Zoom", vertelt hij. Op een briefje
heeft hij een aantal teamnummers
genoteerd om te kunnen zien wan
neer ze passeren. Oud-Smurdieke-
naar Steketee heeft begin mei zelf
meegedaan aan de estafetteloop die
het Bevrijdingsvuur van Wagcnin-
gen naar Zeeland bracht. Een ge
weldige ervaring, maar heel anders
dan de Roparun. Jo Aalbrcchtse uit
Tholen geniet van de sfeer langs de
route. Hij is ook voorgaande jaren
bij doorkomsten gaan kijken, vertelt
hij. Maar voor Piet Lisseveld uit
Poortvliet is het de eerste keer. Zijn
vrouw vindt de doorkomst best
emotioneel, zegt ze. Even verderop
zitten twee dames met de vlag van
Sint-Annaland bij zich.
Rond half negen arriveren leden van
het Runningteam in hun opvallende
roze shirts. Het zijn degenen die nu
hun rusturen hebben. Ze worden
hartelijk begroet door familieleden
en bekenden. Ondertussen blijven er
teams passeren. Maar ook auto's
van de organisatie en de media, zo
als RTL7. De teamleden verbazen
zich over de grote Thoolse belang
stelling op dit punt van de route. Die
belangstellenden wordt om een fi
nanciële bijdrage gevraagd. De Ro
parun draait uiteindelijk volledig
om één doel: het mogelijk maken
om het leven van kankerpatiënten te
veraangenamen.
Inmiddels is het negen uur geweest.
De leden van het Runningteam lo
pen een eindje terug richting Halste
ren. Want de komst van de Thoolse
groep is aangekondigd. Het is kwart
over negen als De Lamsöóren Vo
smeers Lof inzetten en dan is het
zover: loper Ronald Somford en
vier fietsers arriveren. De andere
teamleden rennen de laatste meters
met het groepje mee. Nu wordt even
een pauze ingelast. Op twee tafels
langs de kant van de weg masseren
Zoë Braai en Daphne van Tulder de
vermoeide spieren van hun teamge
noten. Even later doet een groep
zich tegoed aan de uitsmijters van
Hans Visser.
Dan zorgt een oude brandweerauto,
met fietsen op het dak, voor lichte
paniek. Vlaggetjes die over de straat
zijn gespannen, blijven achter een
fiets hangen en worden losgetrok
ken. Als ze los zijn gemaakt, ge
beurt tien meter verderop hetzelfde.
Een fiets die al stond te wiebelen,
valt van het autodak en blijft aan de
zijkant hangen.
Ben Brugman en Dennis van Lent
van het Runningteam verbazen
zich over de belangstelling en de
sfeer. „Dit hadden we niet ver
wacht", zegt Brugman. Van Lent
stuurt even later een tandem het
parkoers op, want de estafette moet
vervolgd worden. Richting het via
duct in de Ecndrachtweg. Daaraan
hangt een laatste spandoek: met
een foto van het Thoolse team en
de tekst 'Haal de Roparun naar
Tholen'. Ook de nieuwe directeur
van het Westerpoort college, Jack
den Hollander, passeert dit punt.
Hij is loper in het team van het Ra
dius college. Tholenaar Nap Hage
uit Poortvliet - van team Veertien
in 't uur - komt hier niet lopend
voorbij, want hij wisselde in Ber
gen op Zoom.
Om kwart over drie maandagmid
dag wordt Runningteam Tholen ge
registreerd aan de finish in Rotter
dam, twee kilometer vóór de
Coolsingel. De ruim 519 kilometer
is afgelegd in 41 uren en 48 minu
ten, met een gemiddelde snelheid
van 12,42 km/u.
De onderbreking in Halsteren wordt gebruikt om iets te eten. Rechtsvoor zit Daphne van Tulder, aan de andere kant van de tafel Samantha
Levolger en Steven van Lent. Achteraan staat sponsor Dion Jonkers.
Chauffeur Ben Brugman sprak de
deelnemers toe voordat ze aan het
buffet en de barbecue begonnen. Hij
verontschuldigde Van Lent, diens
vrouw en zoon die naar huis waren
gegaan om uit te rusten. Brugman
keek met tevredenheid terug en
roemde de sfeer en de mentaliteit
van de deelnemers. „We hebben al
les voor elkaar over. Het is een van
de toproparuns geweest." Hij be
dankte iedereen voor de inzet. Mak
kelijk was het niet geweest. „Door
het warme weer was het vooral voor
de lopers behoorlijk zwaar. Johan
Wanrooij kon niet verder als loper,
maar Joris van Dijke viel voor hem
in."
De doorkomst in Halsteren noemde
hij overweldigend. „Er kon daar een
petitie worden getekend om de Ro
parun volgend jaar over Tholen te
laten lopen. We hebben de slogan
'Kom over de brug' bedacht. Dat is
letterlijk en figuurlijk bedoeld. Bei
de doelstellingen hebben we ge
haald, want er is heel veel aandacht
voor geweest. We hebben in Halste
ren een stukje als Thools grondge
bied geclaimd." Ook daarvoor be
dankte hij de mensen die er voor
gezorgd hadden dat de laan was
aangekleed. „Ik heb wethouder
Frank Hommel er gesproken en ik
hoop dat hij ook wat kan losmaken
bij de gemeente om de tocht over
Tholen te laten lopen. Hopelijk vol
gendjaar."
Brugman benadrukte nogmaals
waar het allemaal om te doen is.
Mensen met kanker een aangena
mer leven te geven of het leven te
vergemakkelijken. „Uit de grond
van mijn hart wil ik jullie daar har
telijk voor danken.
Tot Halsteren hield het team van
acht lopers en vijf fietsers zich aan
het schema om de tocht met een ge
middelde van 12,5 kilometer per uur
af te leggen. „Maar door de gezel
ligheid zijn we daar te lang blijven
hangen. Anders hadden we mee
kunnen doen voor de snelste tijd.
Maar voor ons is hel toch belangrij
ker om het doel voor ogen te hou
den." De opbrengst is hoger dan de
11.000 euro van vorig jaar. Penning
meester Frits de Jong houdt nog een
slag om de arm, maar verwacht dat
het rond de 17.000 euro ligt. „We
hebben ook behoorlijk wat kosten
gemaakt."
De 23-jarige Nick Visser uit Sint-
Maartensdijk was een belangrijke
schakel in een snelle Roparun van
team 85. Hij was niet betrokken bij
de voorbereiding, maar kreeg drie
dagen voor de start hel verzoek om
mee te doen omdat René Mocliker
uit Tholen door een blessure was
afgevallen. „De voorbereiding was
wat krap, maar de verzorging van
de fysiotherapeuten was prima."
Visser houdt niet van lopen in de
hitte, maar kon er niet onderuit. „Er
stond gelukkig wel een windje,
maar het was 27 graden." Visser zat
in het tweede team en is als zeven
de gaan lopen. Elke loper legt onge
veer een achtste van de te lopen af
stand van 520 kilometer af.
Ongeveer 65 kilometer. Een maand
geleden liep Visser nog de mara
thon van Londen. „Ik wilde een
snelle tijd maken, van drie uur en
19 minuten. Maar ik werd misselijk
van de energiegel die ik had geno
men toen ik 35 kilometer had gelo
pen. Ik heb hem wel uitgelopen,
maar er vier uur en elf minuten over
gedaan."
Ook Visser genoot in Halsteren. „Al
die mensen langs de kant. Het is net
als bij de Tour de France. Het zag er
heel leuk uit. We hebben er gegeten
en gedronken. We liepen de hele tijd
boven ons gemiddelde, maar door
Halsteren konden we dat niet vol
houden." Het was de tweede maal
dat Visser meedeed.
Voor de 23-jarige Zoë Braai uit
Tholen was het de derde keer dat ze
als fysiotherapeute meeging. „De
lopers waren goed getraind. Maar
de vermoeidheid gaat op den duur
wel een rol spelen. Dan moet je
meer doen om ze op de been te hou
den: masseren, intapen en tips ge
ven over voeding. Je moet zorgen
dat ze niet uitdrogen en voldoende
voedingsstoffen binnen krijgen."
Elk team loopt steeds 56 kilometer
en heeft daarna 4,5 uur rust. Om te
eten, om verzorgd te worden en om
te slapen. „Mijn eigen rust is niet
het belangrijkste. Het gaat om de lo
pers en de fietsers." Halsteren voel
de als een thuiskomst, zegt ze. „Zo
veel mensen uit Tholen, familie en
vrienden. Het was een goede oppep
per voor het laatste stuk naar Rotter
dam."
Zelf is ze een fervent zwemmer.
Maar als ze de lopers zo bezig ziet,
dan zou ze zelf ook wel eens willen
meedoen, zegt ze. „Het is wel een
uildaging om te doen."
Voor fietser Maurits Verwijs (27) uit
Sint Philipsland is het de derde keer
dat hij op de fiets meedeed. Hij reed
voor of achter een loper. Elke loper
heeft twee fietsers, de voorste is ook
de kaartlezer. Het is verplicht van
wege de veiligheid. „Zeker 's nachts
als het donker is. In het begin bij Pa
rijs in het bos waar geen verlichting
is en op de smalle Franse wegen op
het platteland."
Volgens Verwijs gaat de Roparun
pas in Vlaanderen leven. „In Zele
bij Dendermonde staan de mensen
langs de route. Daar is het echt
feest. En in Ossendrecht." Ook voor
hem geldt dat hij steeds 4,5 uur had
om te eten en te rusten. „Ik hem
steeds maximaal anderhalf tot twee
uur kunnen slapen." Wat tempo be
treft, vond Maurits de tocht pittig.
Van de warmte had hij niet zo veel
last. „Het is droog gebleven. Liever
heel warm. dan nat van de regen."
Joris van Dijke is met 19 jaar de
jongste deelnemer. De Tholenaar
viel in voor Johan Wanrooij die last
kreeg van zijn hiel. Hij viel af als lo
per. maar stapte vervolgens op de
fiets. Van Dijke nam na 112 kilome
ter zijn plaats in. „Dat was best snel.
Dan heb je nog 400 kilometer te
gaan," vertelt Joris. Zijn gezicht is
rood van de zon. „Het ging buiten
gewoon goed. In het begin is het
toch een beetje afwachten. Ik heb
eerst even goed gekeken hoe hoog
het tempo lag. Ik heb daarop goed
kunnen doorlopen. Wel met steun
van de fysiotherapeut. Die heb je
toch nodig. Wc liepen eerst steeds
ieder anderhalve kilometer. Op het
laatst wisselden we vanwege de hit
te om de kilometer."
Voor Joris was het een hele mooie
belevenis. „Je kent iedereen binnen
het team. Dat is een positief punt.
Iedereen heeft respect voor elkaar."
Hij zat samen met Marien Hopmans
in hetzelfde team. Beiden spelers
van het eerste elftal van Tholense
Boys. Het lukte niet met de ploeg te
promoveren, maar Van Dijke en
Hopmans haalden wel de eindstreep
van de Roparun.
Spelers van Tholense Boys, Joris van Dijke (links) en Marien
Hopmans, liepen in zelfde team.
