'De wens voor dit ambt leefde in mij
als verre echo maar werd verlangen'
'Hij is echt een grote charmeur,
en gaat er helemaal voor liggen'
Gesloten wand en
geen hoogbouw
Egbert Bornhijm wordt diaken van Sint Christoffelparoehie
Charlie is kampioenskat van Elles van den Hoek uit Tholen
Stola overdwars
Castreren
Donderdag 5 november 2009
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
„Ik ben geen priester geworden omdat het alleen door
het leven gaan, mij een te grote opgave leek." Egbert
Bornhijm is getrouwd met Maria en kan daarom ook
geen priester worden. Wel diaken. Hij wordt zondag in
dat ambt gewijd door de bisschop van Breda, Hans van
den Hende, in de Heilige Quirinuskerk in Halsteren.
Vanaf dat moment is hij diaken van de Sint Christoffel-
parochie, waaronder de katholieke kerken in Tholen,
Oud-Vossemeer, Lepelstraat en Halsteren vallen.
Levensstaat
Onderwijs
Gehoorzamen
„Hij is nu al een bekende Nederlander onder de fokkers."
Nee we hebben het hier niet over een mens, maar over
een kat. Charlie genaamd. Voluit Nova's Place Charlie
Brown. Deze tweejarige kater is de Brad Pitt onder de
katten. Op vrijwel alle shows zwijmelt zowel de jury als
het publiek voor zijn schoonheid. Elles van den Hoek
(36) uit Tholen doet dat elke dag. Zij is de eigenaresse
van deze kampioenskat, een Maine Coon. Onlangs be
haalde hij de titel groot internationaal kampioen. Maar
als het aan Elles ligt, blijft het daar niet bij.
Nick en Simon
Kleine handjes
Straatkatten
Weegbrug
Keuzes
Behang
Vrijheid
Bezwaren havenplateau Sint-Annaland
Dc 49-jarige Bornhijm is al 19 jaar
pastoraal werker. Daarmee heeft hij
diverse parochies gediend. De roe
ping om diaken te worden, is vrij laat
gekomen, vindt hij zelf. „Die wens
leefde altijd wel, maar. was, nog niet
sterk genoeg. Ik had toen ik 36 was,
het in theorie al kunnen worden. Dc
wens om diaken te worden, leefde in
mij als een verre echo. Die kwam wel
eens in me op, maar viel steeds weer
weg. Tot drie, vier jaar geleden. Toen
is die wens een verlangen geworden."
Bornhijm wil meer betekenen voor
God en voor de kerk. „Ik heb het idee
dat ik geroepen ben. Ik kan het werk
als pastor nog wel rustig tot mijn
65ste doen, maar ik wil mij nog meer
inzetten voor het geloof." Hfj heeft
zijn wens bij de bisschop neergelegd.
„Die zei, dat is goed. Ik geef je toe
gang tot de voorbereiding van het
diakenschap." Die voorbereiding
heeft twee jaar geduurd. „Ik werd
best een beetje ohgeduldig, want ik
dacht, nu wil ik het worden, ik ben
zover en dan moet ik nog twee jaar
wachten. Ik had de volgende dag al
gewijd willen worden. Achteraf zeg
ik, het is goed geweest. Ik heb kun
nen groeien naar het diakenschap.
Die twee jaar waren goed voor de be
wustwording wat het inhoudt en wat
de kerk van mij vraagt. Dat is een
leerproces. Je kunt het gewoon niet
van vandaag op morgen worden."
Bornhijm vertelt dat het belangrijk is,
om te weten wat de consequenties
zijn van dc keuze voor dat ambt. „De
wijding is een levensstaat. Het houdt
niet op bij je 65ste. Ik stel mij een le
venlang beschikbaar voor God en de
kerk."
De pastor is in 2006 in het huisje op
het erf bij de familie Geluk aan de
OudVossemeersedijk in Oud-Vosse-
meer gaan wonen. Hij heeft dan ge
solliciteerd op de functie van teamlei
der binnen de parochie van deze
regio en is aangenomen. „Toevallig
was dc vorige huurder net vertrokken
toen we zochten naar een huis. We
vinden de omgeving zo mooi, dat we
niet meer weg willen. Het huis is niet
groot, maar het is heerlijk om zo lan
delijk te wonen. Er komen misschien
één of twee auto's op een dag langs
en dan heb je het wel gehad. Wc ge
nieten van de schapen op de dijk en
het land voor ons."
Oorspronkelijk komt hij uit Halfweg,
een dorp tussen Haarlem en Amster
dam, waar hij geboren en getogen is.
Daarna is hij theologie gaan studeren
in Amsterdam. Die keuze is in één
nacht gemaakt. „Mijn vader en mijn
moeder hebben altijd in het parochie
werk gezeten. Op vakantie bezochten
we altijd wel een klooster of een
kerk. Toen ik de keuze voor een stu
die moest maken, zei mijn moeder, is
theologie niets voor jou? Ik heb er
puur uit interesse voor gekozen. Een
andere reden was, dat ik het leger in
moest. Dus ik heb er een nachtje over
geslapen en het leek me wel leuk."
"Wel leuk' is overgegaan in een die
pere interesse voor de kerk en de Bij
bel. „Tijdens dc studie is dat geëvolu
eerd naar hoe sta je er zelf in en
welke kant wil je op?"
Hij is tijdens zijn studie gevraagd of
hij priester wilde worden. „Ik heb
daar over nagedacht, maar kwam tot
de conclusie. Dat wordt niets." Er
verschijnt een brede glimlach op zijn
gezicht. „Ik had ook interesse in
vrouwen." Hij trouwt dan ook nog tij
dens zijn studie. Als hij stage loopt in
een parochie, komt hij langzamer
hand op het spoor waar hij in gelooft
en wat hij ermee wil gaan doen. „Ik
had de keuze tussen het onderwijs of
de parochie. Mijn stagebegeleider,
een priester, zei toen tegen mij: 'Als
je gaat werken, is het diakenschap
dan niet iets voor jou?"' Die opmer
king is hem altijd bijgebleven. Hoe, is
hierboven beschreverj.
Als Bornhijm voor de Sint Christof-
felparochie kiest, werkt hij voor het
bisdom Groningen en woont hij in
Drenthe. „Dat is de grootse parochie
van het land, qua gebied. Er wonen
relatief weinig katholieken en je moet
grote afstanden afleggen om kleine
groepen katholieken te ontmoeten."
Wat dat betreft vindt hij Tholen
enigszins vergelijkbaar met die pa
rochie. „Ik zit weliswaar in Oud-Vos-
Egbert Bornhijm legt zondag zijn handen in die van de bisschop om zichzelf als diaken ter beschikking te stellen voor het geloof.
scmccr, maar ik bezoek ook katholie
ken in Stavenisse."
Bornhijm heeft hier de mogelijkheid
gevonden om meer verdieping te ge
ven aan zijn functie als pastoraal wer
ker, omdat er een vacature was voor
teamleider. „Dat teamleiderschap
moetje wel met een korreltje zout ne
men, want voorheen waren we met
zijn tweeën en nu met zijn drieën."
Hij heeft het over hemzelf, priester
Han Akkermans uit Roosendaal en
pastoraal werker Marianne van
Maasacker uit Bergen op Zoom. „Sa
men bespreken we hoe we het werk
goed kunnen verdelen en welke koers
we uitzetten."
Ze hebben voor een beleid gekozen,
waarin meer wordt samengewerkt en
dat heeft geleidt tot de fusie van de
vier dorpen tot één parochie. Een an
dere verandering, waaraan gewerkt
wordt, is het meer gezamenlijk voor
bereiden van een doop. „We willen
ouders die hun kinderen willen laten
dopen, via een aantal bijeenkomsten
voorbereiden en het niet meer indivi
dueel laten verlopen. Zo kunnen wc
ze wat meer meegeven." Overigens
werkt Bornhijm sinds I augustus
naast zijn teamleiderschap ook voor
het dekenaat Markiezaat, waartoe een
aantal parochies behoren.
In de voorbereidingsfase tot het
diakenschap is er voor Bornhijm
veel veranderd, vindt hij zelf. „De
verbintenis met de kerk en de bis
schop is sterker geworden. Ook
omdat ik gehoorzaamheid aan de
bisschop ga afleggen. Ik moet
straks steeds toetsen wat hij vindt.
Hij kan mij ook vragen elders te
gaan werken. Dan kan ik niet zom
aar nee zeggen. Als hij dat van mij
vraagt, zal ik gehoorzamen. Een
pastoraal werken kan die vraag
makkelijker naast zich neerleggen."
Bornhijm heeft zijn hele volwassen
leven al in dienst gesteld van het kerk
en het geloof. Daarom is hij veel op
pad. Zijn vrouw en hij hebben geen
kinderen. Ze hebben tien jaar voor
pleegkinderen gezorgd. „De grote
kinderwens leefde bij ons niet zo.
Waarom eigen kinderen willen, als er
nog zoveel kinderen zijn die een ge
zin nodig hebben?" Er zijn vier kin
deren voor verschillende periodes bij
de Bornhijms geweest, waarvan de
langste vijf jaar bij hen heeft ge
woond. Dat was de laatste, een meis
je. Ze kwam toen ze 13 was. „Op 18
jaar houdt de pleegzorg op. Zij koos
er toen voor om terug naar haar ou
ders te gaan." Het is nu ongeveer tien
jaar geleden. Met de meeste kinderen
houden ze nog contact. Ze zijn ge
stopt met de pleegzorg, toen ze naar
Drenthe verhuisden. „Mijn vrouw
vond het toch wel zwaar worden. We
kregen altijd tieners en dat is best een
moeilijke leeftijd. In Drenthe kreeg
mijn vrouw een 24-urige baan als le-
lemand die mijn stijl tot zijn stijl maakt. Iemand die
meedenkt en zich in mijn leven verdiept. Ik voel me
begrepen. En tóch is het mijn interieur, mijn stijl!
www.interieur-paauwe.nl
Zonnemaire
Zierikzee; 50 autominuten van Rotterdam, Roosendaal en Terneuzen.
Advertentie I.M.
Elles van den Hoek (midden) met de grote kampioen Charlie. Naast haar dochter Mandy (9) met jongste poesje Lizzie. Achter hen v.l.n.r.
Nova. Mitzie en Kyra.
toen wist ik meteen dat het Charlie
zou worden." Elles kon hem in Hen
gelo ophalen. Ze had toen wel al ge
hoord dat hij goed kon worden,
want zijn voorouders waren ook be
roemd. „Maar ze kunnen zoveel
zeggen, je moet het eerst meema
ken."
Inmiddels heeft Elles al een paar
nestjes van Charlie gefokt. Dizzy
Lizzie komt uit het zogeheten Cock
tailnestje. „Ik heb ze allemaal naar
cocktails vernoemd." Een ander
nestje van dit jaar heet Nick en Si
mon, naar de Volendamse zangers.
„Kyra kreeg twee katers. Ze waren
ook allebei donker, dus vandaar
Nick en Simon." Een jaar eerder
kreeg Elles van dc zwarte poes Mit
zie zes identieke kittens. Ze noemt
het nest Full Moon, omdat ze bij
volle maan zijn geboren. „We heb
ben tipp-ex op de pootjes gedaan
om ze uit elkaar te houden. Dat was
handig als we ze gingen wegen."
Het fokken brengt de meeste kosten
met zich mee, omdat Elles al haar
katten laat testen op ziektes. Daar
naast laat ze het rapport op internet
publiceren. „Ik wil alles volgens de
regels doen en door de testgegevens
op internet te zetten, weten mensen
dat het eerlijk is. Een papier is maar
een papier, daar kun je van alles aan
veranderen." Elles weet dat er fok
kers zijn die sjoemelen met gege
vens. Daarom maakt zij liever wat
extra kosten om de specialisten de
gegevens te laten publiceren.
Ze vindt het maar niks als mensen
voor hun brood met katten fokken.
„Ik vind dat het een hobby moet
blijven. Als ik mijn brood ermee
zou kunnen verdienen, zou ik het
nog niet doen. Het is mijn plezier. Ik
vind het geweldig dat ik dc geboorte
van kittens mag meemaken en ze 13
weken mag laten opgroeien en leren
socialiseren. Met als doel dat hele
blije mensen ze mogen meenemen.
Het is wel altijd janken als de kit
tens weggaan."
Elles heeft op haar werk, ze werkt
sinds kort bij een horecabi-yJrijf in
Bergen op Zoom, aangegeven dat ze
thuis wil zijn als er een nestje op
komst is. „Voot als het fout gaat, bij
een sluitligging bijvoorbeeld. Ik
mag niets doen, maar ik merk dat de
poes het wel fijn vind om gerustge
steld te worden. Ook als het navel
streng doorbijten niet helemaal
goed gaat, kan ik voorkomen dat de
kitten doodbloed door even de
streng dicht te knijpen. Dat snapt
een poes namelijk niet."
Qua voeding geeft Elles twee soor
ten kattenvoer van een kwaliteits
merk. Daarnaast kookt ze wel eens
vis of kipfilet voor haar dieren. „Als
ik kipfilet kook. worden ze helemaal
wild." Stukjes kaas tussendoor of
andere snoeperijen doet ze niet aan.
Ze wil niet dat ze gaan schooien.
„Ik wil ze perfect bij een nieuwe ei
genaar afleveren." Een nieuw adres
vinden, is overigens geen probleem.
„Mensen komen overal vandaan. Ik
heb nu al een aanvraag uit Frank
rijk."
Elles wil in dc toekomst ook Poly
Maine Coons gaan fokken. Dat zijn
Maine Coons met vijf tenen aan hun
poot. „Die kunnen zo een pen vast
pakken. Hun pootjes zijn net kleine
handies." Elles is er helemaal ly-
rischy.wer.
Dc katten worden nu nog binnenge
houden, maar Elles is bezig met het
bouwen van een buitenverblijf in de
tuin. „Daar kunnen ze 's zomers
vertoeven." En als ze zelf in de tuin
is, mogen de dieren daar los lopen.
Ze is niet bang dat ze over de om
heining springen. „Dat snappen ze
niet." Hoewel het huis volledig kat-
vriendelijk is gemaakt, wil Elles het
kattenbestand beperkt houden. „Ik
ga tot zes zeven katten. Meer
niet."
Het liefst laat ze ze op elke show
zien. Maar ze houdt er rekening
mee dat dat niet met elke kat gaat.
„Nova vindt het niet leuk. Zij blijft
gewoon thuis. Hier is ze ons kam-
pioentje. Ik zeg altijd, als de kat het
niet leuk vindt om te showen: laat
dc kat thuis." Charlie is volgens El-
les wel een echte showbink. „Het is
echt een hele grote charmeur. Hij
gaat er voor liggen en kijkt de hele
tijd de keurmeester aan, van kijk
eens hoe mooi ik ben." Charlie is zo
speciaal,, vanwege zijn zachte brui
ne kleur en zijn tekening. „De cate
gorie mooiste kleur, wint hij altijd.
Daarnaast heeft hij Best in show
vaak gewonnen, dat is de mooiste
Maine Coon in zijn klasse. Drie
keer heeft hij Best of best gewon
nen. Dat is de mooiste van de hele
show."
„Dat is het leuke ervan. Je kunt hem
blijven showen. Als hij alles heeft
gewonnen, kun je door blijven gaan
voor eretitels." Charlie is al jong be
roemd. „Hij is nog maar twee jaar
oud en dan al zo'n titel winnen, dat
komt niet vaak voor. Hij staat bijna
altijd of) het podium, al vanaf dat hij
meegaat naar shows toen hij 16 we
ken oud was."
Charlie is enorm groot voor een kat,
maar dat hoort bij zijn ras. Andere
kenmerken daarvan zijn pluimpjes
op zijn oren, zijn halflange vacht en
zijn enorme kraag. „Dat wordt nog
meer", zegt Elles over zijn kraag.
„En hij is nog lang niet uitgegroeid.
Hij groeit door tot zijn vierde."
Elles is helemaal weg van Charlie.
„Hij is echt mijn mannetje." Ze is
ook verzot op zijn ras. Ze vindt niet
alleen het uiterlijk mooi, maar ook
hun sierlijkheid en hun rustige ka
rakter spreken haar aan.
Elles is al van kleins af aan dol
op katten. Thuis hadden ze drie
huis-tuin-en-keuken katten, ofwel
'straatkatten' zoals Elles ze noemt.
Maar het was nooit genoeg wat haar
betrof. „Ik kwam altijd wel met een
andere kat thuis, die ik gevonden
had. En ik vroeg steeds om baby
poezen bij mijn ouders, maar die
waren het daar niet mee eens." Om
dat ze altijd voor iemand zijn poe
zen zorgde, kreeg ze op een dag als
dank haar eerste raskat, een Pers.
„Ik was meteen verkocht. Maar
mijn ouders ook. Toen ik het huis
uit ging, kreeg ik hem niet mee.
Daarom mocht ik een mooie kitten
uitzoeken."
Die vond ze. Het werd een Blauwe
Pers. „Mijn vriend had eerst een he
kel aan katten, maar toen ik met die
kat thuiskwam, was hij er gelijk ver
liefd op. Hij was ook degene die het
zielig vond, als hij alleen was. Daar
om wilde hij er nóg één."
Franklin, de partner van Elles, is
met honden opgegroeid, maar is nu
helemaal om wat de katten betreft.
Hij maakt de fotoreportages van de
katten en plaatst die op hun website.
Een klusje, waar uren werk in zit,
zegt Elles.
Ze zijn van de Perzen overgestapt
op de Maine Coons, toen Elles op
het idee kwam om een eigen kat-
tenfokkerij te beginnen, een catte
ry. „Ik heb eerst met mijn vriend
overlegd, of hij het goed vond om
een cattery te beginnen. Hij zag het
helemaal zitten." Kyra, een grijze
poes met zwarte tekening, is haar
eerste Maine Coon. Ze heeft zich
via de fokker helemaal verdiept in
het ras. Dat komt oorspronkelijk
uit Noord-Amerika. „Uit Maine.
Daar lopen ze gewoon in hel wild
over straat. Dat zou ik wel eens
willen zien.fimaar ik durf niet te
Egbert Bornhijm blijft als diaken één keer in de veertien dagen in
vieringen voorgaan in één van de vier kerken. Hij blijft dus zicht
baar voor mensen in de kerk, maar als diaken krijgt hij er taken
bij. Ook verandert zijn gewaad. „Een diaken draagt een stola
overdwars. Als pastoraal werker droeg ik een driehoekige insig
ne voor en achter." Hij mag als diaken nu zelf de zegen geven.
„De pastoraal werker mag dat niet direct. Hij vraagt: 'Mag de ze
gen met ons meegaan'. Een diaken zegt dat directer: 'De zegen
van God gaat met jullie mee'. Wat voorbehouden is aan de pries
ter, is de eucharistieviering, de zondagsdienst. „Hij mag mensen
de biecht afnemen, de zieken zalven en het brood en de wijn ze
genen. Dat mag noch de diaken, noch de pastoraal werker doen.
De priester blijft eindverantwoordelijke binnen de parochie.
ge ogen gegooid op haar eerste
show. „Ze lijkt op haar vader. Dat is
Charlie. Daarom heb ik haar gehou
den." Haar moeder is Nova, die be
hoort ook tot het kattennest van El-
les.
Om haar cattery te beginnen, die
overigens vernoemd is naar de twee
Perzen die Elles had - Candy en
Ritzie-, zocht Elles een dekkater.
„Het is niet zo makkelijk om daar
aan te komen. Dc fokkers moeten
het je gunnen. Via via kwam ik bij
dc fokker van Charlie. Hij was net
een dag oud toen ik belde. Dat was
mijn geluk. Ze had twee katers en
beloofde dat ze ze voor mij apart
hield, tot ze zes weken oud waren.
Dan kon ik beter beoordelen hoe ze
eruit kwamen te zien. Ze stuurde me
op |*ic tweede dag een foto toefen
Gedrochten' noemen verschillende bezwaarmakers de hoogbouw die
op het havenplateau in Sint-Annaland is gepland. Ze twijfelen ook
sterk aan de verkoopbaarheid van de drie appartementencomplexen.
.Onhaalbaar', vinden ze. De bezwaarmakers willen een intieme, geslo
ten wand met huizen die meer bij Sint-Annaland passen, afgewisseld
met hoekjes en zitjes. Alleen met de woontoren op de plaats van de
voormalige graansilo gaan ze akkoord.
Projectleider Hennie Weeda gelooft
niet dat het alternatieve plan van een
gesloten wand op de dijk haalbaar
is. „We hebben immers met een wa
terkering te maken en het water
schap wil niet dat er in die bescher
mingszones gebouwd wordt."
Hij noemt het schrappen van drie
appartementencomplexen op het ha
venplateau ,wel goed voor dc bele
ving van de jachthaven, maar niet
voor het dorp.' „Doel van het hele
plan is immers om het dorp en de
haven met elkaar te verbinden." De
bezwaarmakers vinden echter dat de
drie flats geen samenhang vormen
met het dorp. „Er is eerder sprake
van een onderbreking, dan van een
verbindingselement. Los daarvan is
de aantrekkingskracht weinig aan
trekkelijk", zeggen watersportver
eniging Sint-Annaland, stichting
Sail Sint-Annaland, BusmariTcam,
Enjoy Sailing, De Valk jachtmake-
laardijk en Kooi Ship. Ook belan
genvereniging Suzannapolder van
de bewoners van de Suzannaweg
hebben zich daarbij aangesloten.
Daarnaast het BusmariTeam nog
bezwaren tegen het verplaatsen van
de watersportwinkel naar het meest
zuidelijke appartementencomplex.
Het bedrijf wil liever zelf bouwen,
samen met Enjoy Sailing en dichter
bij dc eigen vestiging aan de Koel-
huisweg.
Verder zijn er omvangrijke bezwa
ren van de familie Van Lammeren
(dc Lagune) in verband met verlies
van privacy en woongenot door de
hoogbouw. De familie Bruins uit de
Voorstraat is eveneens tegen het be
bouwen van het havenplateau.
Peter Scherpenisse heeft een ziens
wijze ingediend omdat de voormali
ge weegbrug midden op het haven
plateau het veld moet ruimen. Daar
heeft hij materialen van zijn visse
rijbedrijf opgeslagen. Ook is er vol
gens hem onvoldoende rekening ge
houden met ligplaatsen voor zijn
visboten.
De familie Stockx van chalctpark
Krabbenkreek wil een horecabe-
stemming in plaats van een recre
atiebestemming op het horecadeel
aan de Nieuwlandseweg.
Tegen het ontwerp-bestemmings-
plan Havenplein zijn er naast de su
permarkten nog bezwaren van mevr.
E. van Poortvliet van cafe-slijterij
De Hoop en de Heidemij. De laatste
vindt in het plan te weinig terug van
het project .het onzichtbare zicht
baar maken' waarbij met o.a. meer
palen en bestrating de herinnering
aan de oude haven terug moet ko
men. Els van Poortvliet maakt be
zwaar tegen het verdwijnen van het
pand Havenplein 19 van Abr. Rijn
berg. Zij vreest ook problemen met
de bevoorrading voor haar bedrijf in
de Suzannaweg. Verder denkt de
onderneemster dat er door dc herin
richting van het Havenplein minder
ruimte overblijft voor evenementen.
B. en w. laten dc aankoop van Ha
venplein 19 overigens open, want
bij niet-aankopen bespaart de ge
meente kosten en dat is welkom ge
zien de tekorten op de exploitatie.
Projectleider Hennie Weeda is over
het totaal aantal zienswijzen niet
verrast. „Het valt mij heel erg mee,
want dit is een ingrijpend plan voor
^int-Annaland. Je bouwt hier voor
50 jaar. Als je het totaal hekijkt, is
alles echter tot een aantal kernpun
ten terug te brengen."
De bezwaren leveren de projectlei
der en de gemeente weer volop werk
op gedurende de laatste twee maan
den van 2009. „Het Havenplein met
de supermarkt en het woonzorgcen
trum heeft onze prioriteit", zegt
Weeda. „We zullen niet alles kunnen
oplossen. Er zullen ook keuzes ge
maakt moeten worden."
vliegen."
Elles wilde een mooi ras, dat ook
prettig is in de omgang. Dat heeft ze
hierin gevonden. Ze zijn ook mak
kelijk in onderhoud, vindt ze. „Ik
werd helemaal gek van de Perzen,
die moest ik elke dag borstelen. Dit
is een ideaal ras, ik hoef ze maar
één keer in de week te borstelen."
Als enige minpuntje noemt ze: „Ze
hangen graag in het behang." Daar
heeft ze nu een oplossing voor ge
vonden. Het huis wordt binnenkort
voorzien van gestucte muren en de
kittens worden 's nachts in een apar
te kamer gezet. Elles heeft een spe
ciale kattenkamer ingericht, waarin
een enorme krabpaalstellage staat.
Het kamertje wordt ook gebruikt
voor dekkingen met vreemde poe
zen. Die mogen niet in aanraking
komen met de andere poezen, vindt
Elles, uit vrees voor ziektes. Charlie
en zijn poes kunnen daar dan even
alleen vertoeven. Overigens komen
de vreemde poezen bij hoge uitzon
dering op bezoek bij Charlie. „Ik
probeer het zoveel mogelijk te be
perken, maar ik heb zeker al veertig
aanvragen uit het hele land."
Ze fokt liever met haar eigen poe
zen. Inmiddels heeft ze in totaal vijf
katten rondlopen, waaronder haar
eigen fokproduct Carindy (de naam
van de cattery) Dizzy Lizzie. Die is
nu 18 weken oud en heeft ook al ho-
Charlie is een hele lieve kater, vindt Elles. Maar hij haalt ook wel
eens kattenkwaad uit. Zo is hij wel eens midden in de juspan ge
sprongen toen zijn baasjes aan het eten waren. „En hij heeft wel
eens zijn pootje in de mayonaise gestopt.Elles kan er smakelijk
om lachen. „Het hoort bij de Maine Coon. Ze zijn ontzettend
nieuwsgierig." Hij mag van Elles alleen niet zo geïnteresseerd
worden in zijn eigen dochter Lizzie. „Ik ben bang dat hij haar op
een dag gaat dekken en dat is niet de bedoeling. Daarom houd ik
ze goed in de gaten." Over een paar jaar is Elles met Charlie uit-
gedekt om inteelt tegen te gaan. „Dan wordt hij gecastreerd.
rares en ik was veel weg: 's avonds, 's
morgens en in het weekend."
Nu is Maria invalkracht als klassen-
assistent op basisschool De Veste in
Tholen. „Ze vindt het wel best zo. Nu
heeft ze ook tijd voor andere dingen.
Ze houdt van tuinieren en we krijgen
binnenkort kippen. Ze wil zich daarin
gaan verdiepen. Ook hebben we een
bijenvolk gekregen en leert mijn
vrouw voor imker."
Maria moet haar man telkens volgen
als hij vixir een andere parochie
wordt aangewezen. „We hebben daar
samen voor gekozen. Ze zal het niet
leuk vinden,om hier weg te gaan,
want ze heeft het hier prima naar haar
zin. Maar zover is het voorlopig ook
nog niet." Zij is Brabantse van oor
sprong en haar voorkeur gaal uit naar
wonen in de buurt van haar geboorte
grond, zegt haar man.
Dat Bornhijm nu diaken wordt, bete
kent niet dat hij een andere weg ins
laat. „De kern van het diakenschap
is dienstbaarheid. Er is een Bijbel
tekst waarin Jezus zegt: 'Ik ben er
niet om gediend te worden, maar om
te dienen. Mensen zagen hem als le
raar, maar hij draaide het leraar
schap om en stelde zich beschik
baar." Bij de wijding wordt dat
symbolisch zichtbaar. „Ik leg mijn
handen in die van de bisschop. Ik leg
mijn leven in zijn handen." Born
hijm weet dat velen daar kritiek op
hebben en dat ze vinden dat hij daar
mee zijn vrijheid verliest. Zo ziet hij
dat niet. „Ik ontvang juist vrijheid.
Ik hoef niet steeds na te denken of ik
het ermee eens ben of niet. Dat heb
ik overgedragen en daardoor ont
vang ik vrijheid. Ik ben gehoorzaam
en toch vrij. Dat kan volgens veel
mensen niet samen. De heiligen wa
ren het meest vrij, omdat ze niet be
lemmerd werden door barrières.
Mijn eigen ik is in dienst van een
groter geheel en het is niet meer be
langrijk wat ik vind of wens."
Dat is ook juist de verandering die
Bornhijm innerlijk heeft gevoeld.
„Eerst had ik ook kritiek op wat de
Paus of de bisschop zei. Maar ik ben
mij meer gaan verdiepen in waarom
iets gezegd werd. De zaak, waar staat
die kerk voor en waar sta ikzelf voor,
is duidelijker geworden."
Waar Bornhijm aan wil gaan werken,
is de katholieken meer bewust maken
van wat ze geloven en waarom. En
wat er gevierd wordt met Pasen en
Kerstmis. „Dat is ook een tendens in
de samenleving. Vroeger lieten men
sen, zich dopen, omdat dat zo hoorde.
Nu wordt er bewuster voor gekozen."
Hij wil daaraan werken dexir vanuit
de kerk meer uitleg te geven over dc
gebruiken. Bornhijm denkt niet dat
hij daarmee één-twee-drie de kerk
weer vol krijgt. „De afname gaat
heus wel door. maar ik wil werken
aan de opbouw. De kerk moet zijn ei
gen identiteit laten zien."
Bornhijm heeft voor zichzelf als dia
ken niet een specifiek doel waar hij
naar toe wil werken. „Ik heb er voor
gekozen om mijn ambt en mijn ge
loof samen te laten lopen. Ik zie het
wel waar ik tefecht kom en waar mijn
taken komen te liggen."
