'Urenlang friemelen met een rand stenen vind ik geweldig' Zes ooievaars op stoppelveld Minister Vogelaar en haar Pvd-Achterbuurten a Jaar celstraf geëist voor handel illegaal vuurwerk Het doek valt voor Thools kantongerecht Huursubsidie wordt terecht teruggevorderd Sinds 1838 Donderdag 30 augustus 2007 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT Spijkers en planken kon hij als klein jongetje al niet laten liggen. „Ik timmerde altijd alles aan elkaar, kon de spul len niet los laten liggen. 'Die gaat de bouw in' zei mijn moeder dan", blikt Arie Bijl uit Sint-Maartensdijk terug. Haar voorspelling kwam uit, al ruilde hij de houten plan ken en spijkers als snel in voor stenen en specie. Inmid dels werkt de 42-jarige Bijl al een kwart eeuw als metse laar bij restauratiebedrijf Huurman in Delft. Onder de knie Terug naar oud Tholenaren Stemmen van lezers Metselaar Arie Bijl uit Sint-Maartensdijk herstelt al 25 jaar bouwwerken Jonkie -pH t ëmc-.' w*- Romeinse kaarsen Inwoners moeten voortaan naar Middelburg Toen hij met een lts-diploma op zak naar de Bergse streekschool ging, moest hij een aantal maan den wachten op een geschikte werk/leerplaats. „Er zou een schoolproject gestart worden bij Uytdewilligen, maar dat is uitein delijk nooit gebeurd." In eerste in stantie wilde hij de opleiding tot timmerman volgen, maar vader Leen gooide roet in het eten. „Hij werkte al bij Huurman. Ze hadden twee extra metselaars nodig bij het restaureren van de Sint-Gertrudis- kerk in Bergen op Zoom en vroeg of dit misschien iets voor mij was." Arie besloot te solliciteren. Beter metselen dan op school rondlopen. Het werk beviel beter dan verwacht. Het ging zelfs zó goed dat de Smurdiekenaar be sloot zijn opleiding tot timmerman te laten varen en lessen tot metse laar ging volgen. Op 9 augustus 1982 trad hij in dienst bij Huur man en is er niet meer weggegaan. „Ik ben altijd bij mijn eerste baas gebleven", vertelt de jubilaris. „Er zijn wel momenten geweest dat ik heb rondgekeken, maar dan reali seer je weer wat voor bijzonder werk dit eigenlijk is. Dit vind je nergens." Bijl kijkt met goede herinneringen terug naar zijn Peperbus-tijd. Hij werkte in het begin met een vaste groep van 25 medewerkers aan de restauratie. „Dat was echt een mooie tijd", glimlacht hij. Op de tafel liggen albums vol foto's van projecten waar hij de laatste 25 jaar aan gewerkt heeft. Veel af beeldingen tonen hem en zijn va der aan het werk aan de Bergse kerk. „De restauratie moest góed gebeuren. Liever wat langer aan iets bezig, dan snel klaar met een slecht resultaat. Ze keken niet naar de uren. Door die instelling heb ik het metselen goed geleerd", meent Arie. Hoewel hij de vaardigheden tijdens deze klus pas écht onder de knie kreeg, was het wereldje van stenen en specie hem al bekend. „Ik ging op mijn tiende al opperen met mijn vader. Ik maakte specie aan en droeg stenen. Ik hielp mee waar ik kon, het metselvak kende ik dus al redelijk. Ik deed zowel timmeren als metselen, dat is nog steeds zo." ïn 1987 was de restauratie van de Gertrudiskerk bijna klaar. Het was een van de grote projecten die Huurman in die periode afrondde. Zo waren ook de werkzaamheden aan de koninklijke militaire acade mie in Breda gereed. „Het werd een lastige tijd, heel de bouw liep leeg", herinnert de metselaar zich. Het éedrijf in zijn toenmalige vorm werd opgeheven en directeur V.d. Salm maakte een doorstart met slechts dertig werknemers. Vanwege de weinige opdrachten, besloot de directie het contract van de medewerkers per week te verlengen. Veel werklieden had den geen vertrouwen meer in de toekomst van het bedrijf en gingen op zoek naar ander werk. Uitein delijk bleven er slechts twee van de zes timmermannen over. „Ook metselaars met een timmerachter- 'grond werden hierdoor gevraagd om mee te timmeren, daar hoorde ik ook bij. Er werkten op het laatst maar drie mensen aan de kerk, timmerman Ad Lindhoud uit Sint- Annaland, mijn vader en ik." Het werkgebied van het Delfts restauratiebedrijf bedekt Zeeland tot Rotterdam. Toen het aantal op drachten in Zeeland groeide, telde Huurman - zeker in de jaren tach tig - veel Tholenaren. „Huurman had bij wijze van spreken wel driekwart van het eiland in dienst. Ik werkte een tijd met Adrie Priem, Cees Scherpenisse en Jos Guiljam aan de Hervormde kerk in Wemeldinge." Later werd de ploeg uitgebreid met Adrie Joppe uit Scherpenisse. „Ik heb het altijd goed naar mijn zin gehad. Ik ben vanuit de schoolbanken zo het res tauratieleven ingerold. Ik heb nooit in de nieuwbouw gewerkt, ook nooit willen werken. Restau reren is mooier, vind ik. Je moet zelf alles demonteren en vervol gens het pand weer herstellen, te rugbrengen in oude staat. Nieuw bouw is vooral gevels zetten. Heb je het ene rijtjeshuis klaar, dan staat het volgende rijtje alweer te wachten." De jubilaris voelt zich meer op zijn gemak bij precisie- karweitjes. „Ik sta liever heel de dag met dertig stenen te priegelen om een rand goed te krijgen dan dat ik meters muren voor nieuw bouw maak. Het is leuk om een oplossing te vinden, dat is juist de uildaging." Arie noemt als voor beeld een van zijn eerste taken, het restaureren van de zij-ingang van de Peperbus aan de Kerk straat. „Ik ben met mijn vader een hele tijd bezig geweest aan die twee bogen en de poort." Het is één van die projecten waar hij trots op is. „Als ik er tegenwoor dig langsloop, geeft dat toch wel een bijzonder gevoel. Het staat er na al die jaren nog steeds mooi bij, dat blijft fantastisch om te zien." Ook van zijn omschakeling van timmerman naar metselaar heeft hij geen spijt gekregen. „Als ik die timmerjongens zware balken zie versjouwen, ben ik blij dat ik voor dit vak gekozen heb. Ik ben liever in oude boerenschuren be zig met het afbikken en terugmet- selen van muren. Ik geniet van dat pas- en meetwerk." Zo krijgt de metselaar bij een kerk in Brouwershaven een flinke uit daging voor de kiezen. Daar moest bij de koorkerk de onderste 80 centimeter van de ondermuur ver vangen worden. „Er moest een na tuurstenen ronde afwerkrand ge maakt worden, de uitvoerder had geen idee hoe. Hij vroeg wat ik er aan kon doen, gaf me de vrije hand. Ik ben twee dagen lang aan het zagen geweest, de opdracht kostte ruim een week. Maar het lukte me om binnen de gestelde tijd de plint terug te zetten en bin nen de prijs. Dat zijn de leuke din gen." Naast het opknappen van kerken in de regio, wordt de jubilaris ook ingezet bij het renoveren van wo ningen. Zo werd de Smurdiekse metselaar ook in Goedereede, bij Ouddorp, gestuurd waar woningen met beschermd stadsgezicht ge restaureerd moesten worden. Naast Arie ging hier ook zijn broer Werd het volkshuisvestingsbeleid onder de vorige minister. Dekker, alsmaar gekker, deze minister kan ër ook wat van. Minister Vogelaar ziet ze vliegen blijkbaar, want met haar probleemwijken slaat ze de plank compleet mis. Niet alleen zijn haar probleemwijken slecht geko men volgens hoogleraar sociale geo grafie Sako Musterd en 2 van zijn medewerkers in een artikel in het NRC, de oplossing is zo mogelijk nog slechter. Zij wil de woningcoö peraties tot bijna 10% van hun huur opbrengsten beroven om haar op lossing te bekostigen. En als die Oplossing nou nog het bouwen c.q. renoveren van woningen betrof, nee het gaat vooral om projecten om werkeloosheid terug te dringen als in Leeuwarden. De leefbaarheid te vergroten en integratie te verbete ren. En zulke projecten zijn dan meestal van het niveau van: het was goed dat het er was, we dronken een glas, deden een plas en alles bleef Jzoals het was. Weggegooid geld dus. Als het kabi net nou nog had besloten om deze probleemwijken aan te pakken met geld wat zij bij de hogere inkomens weghaalden, want volgens het SCP. "sociaal cultureel planbureau, gaan er meer belastingopbrengsten naar hogere inkomens dan naar lagere, terwijl het gemiddeld inkomen in Nederland echt toch maar 28.000 euro is, onder modaal dus. Nee ze halen het, zoals gewoonlijk, bij de laagste inkomens die er sinds 1998 al 290 euro op achteruit zijn gegaan, door verhoging van de vaste lasten, zoals BTW en (gemeentelij ke) belastingen, de euro, stijging van huur en zorgkosten. En dan vraag je je nog af waarom er voed- selbanken zijn? Eten is dan 't enige waarop je nog kan bezuinigen. Dit kabinet met name heeft het altijd over eigen verantwoordelijkheid, nou gemeenten met probleemwij ken, hou dan je eigen broek maar omhoog en als je dat niet lukt, ja dan moet je maar 's maar de billen bloot. Want wat mij opviel bij het bezien van de lijst met 18 gemeen ten en 40 probleemwijken? Op Heerlen na zijn het allemaal ge meenten met de PvdA als grootste fractie in de gemeenteraad en de meeste PvdA-wethouders. Dus PvdA-bestuur probleemwijk? Dan hebben Bos en Vogelaar hele maal wat uit te leggen. Bij de 17 ge meenten van de lijst zit geen enkele gemeente met CDA of VVD als grootste fractie. Doen die het dan beter dan? Het gros van de proble men in de genoemde wijken komt neer op een te laag inkomen en daar helpt geen Vogelaarplan tegen, dat geld verdwijnt in de zakken van de gretige organisaties die de komende jaren wel 's plannen zullen gaan maken, die natuurlijk allemaal in de kast verdwijnen, als het geld op is. Daar helpt maar één maatregel tegen die snel uitvoerbaar is: maak de huren in de sociale huur sector inkomensafhankelijk, dan krijgen de laagste inkomens wat meer ruimte en betalen tweeverdie ners een gelijk percentage of gaan ze de koopmarkt op. En ge zien de problemen bij de huurtoe- slaguitbetaling kan de uitvoering dan beter terug naar de woningcoöpera ties. In het oude gemeentehuis van Oud-Vossemeer hing een bord met een spreuk: Als het beleid ontbreekt, lijdt het volk. Zowel voor huurders als woningcoöperaties moet dit Vo gelaarplan onaanvaardbaar zijn. Cees Boogaart, Willem van Beierenstraat 28, 4698 RS Oud-Vossemeer. De zilveren jubilaris restaureert vooral kerken. Momenteel werkt Arie Bijl aan de Hervormde Kerk in Goudszwaard. Johan aan de slag. Theo den En gelsman uit Sint-Annaland was de meewerkend uitvoerder. „Tachtig procent van die huisjes was ge woon verrot, er was echt jaren niets aan gedaan. Er moesten nieuwe daken op en nieuwe vloe ren in. Aan de buitenkant moest de oude stijl bewaard blijven. Het waren drie dijkhuisjes, waar twee grotere woningen van werden ge maakt, wat heel veel metselwerk betekent. Het waren gewoon té kleine huisjes, dat botst met het gewenste comfort van deze tijd." Bij het plaatsen van de nieuw- bouwramen, moest bijna heel de gevel uit de huisjes gehaald wor den. Er bleven slechts twee pilaar- tjes over, weet Bijl. „Den Engels man wist uit ervaring wat hij wel en niet weg kon slopen, maar we gaan soms tegen de grens. Je staat dan te metselen met zo'n smal pi- laartje stenen naast je, op zo'n moment houd je je hart wel eens vast." Eindjaren tachtig was er te weinig werk in Zeeland, waardoor de Thoolse medewerkers ook in Delft en Den Haag werden ingezet. Bijl verrichtte veel metselwerk onder leiding van opperman Cees Scher penisse en werkte samen met Adrie Priem, Henk den Boer en Johannes van Oeffelen. Van hen leerde de ervaren metselaar een aantal foefjes. „Een aantal van hen kwam uit de nieuwbouw en ging ontzettend snel te werk. Ik had vroeger natuurlijk wel het vak geleerd, maar niet die snelheid van de nieuwbouw. Johannes legde bijvoorbeeld bepaalde systemen uit die ik vanuit de restauratie niet kende, maar al wel in de nieuw bouw werden gebruikt." Op een gegeven moment waren de Thoolse medewerkers op een hand te tellen. Sterker nog, op twee vin gers: Theo den Engelsman en Arie zelf. „We vulden elkaar goed aan. Eerst deden we samen veel kleine karweitjes, later ook grotere." De verhouding tussen uitvoerder en werklui veranderde wel in de loop der jaren, meent hij. „Ik werk te genwoordig veel zelfstandiger. Vroeger stond de uitvoerder iedere dag naast je om te vertellen wat je moest doen. Dat is niet meer zo, ze bellen een keertje naar je mo biel. Je krijgt als metselaar nu een tekening te zien en moet aan de hand hiervan aan de slag, vroeger kreeg je die tekening helemaal niet te zien. Die bleef bij de uit voerder. De tendens verschuift ge woon wat." Vijf jaar geleden werd de Smur diekenaar leermeester. Hij pro beert zijn enthousiasme voor het vak over te dragen aan de 'nieuwe generatie'. „Het was altijd mijn droom om in de restauratie te wer ken. Dit werk is echter niet voor iedereen geschikt, je moet wel ge duld op kunnen brengen", legt Arie uit. Steeds meer jongeren in teresseren zich bovendien voor nieuwbouw, het herstellen van monumentale onderkomens is niet 'in'. Eén leerling stopte omdat hij de druk niet aankon. „Je bent soms een hele dag met één stukje bezig, je ziet niet snel resultaat. Hij wil de graag vooruit, eigenlijk de groei zien. Dat is nu eenmaal niet het geval bij restaureren. Soms ben je urenlang met dertig stenen voor één randje aan het friemelen. Dat vind ik juist geweldig. Hij vond het te priegelig en kon het niet bolwerken." Momenteel leert hij het vak aan de zeventienjarige Wesley den Ouden uit Oud-Vosse meer. De jonge metselaar toont meer interesse en enthousiasme dan zijn voorganger. „Hij doet goed zijn werk. Het is niet altijd even makkelijk, je moet bijvoor beeld goed tegen het stof kunnen, dat dwarrelt overal." Leermeester Arie werkt momenteel in een ploeg samen met onder andere Jos Guiljam, Bert Bos en Jos van Dij- ke uit Tholen. Het team wordt veelal ingezet bij kleine restaura tie- en onderhoudswerkzaamhe den in de omgeving van Tholen. „Het is een vrij jonge ploeg. Dat is soms wel even wennen. Vroeger was ik het jonkie, nu behoor ik tot de oude gasten." In 1982 startte de Smurdiekenaar bij restauratiebedrijf Huurman. Hij werkte samen met vader Leen (links op foto) aan een grondige opknapbeurt van de Sint-Gertrudiskerk in Bergen op Zoom. Een ooievaar is nog altijd geen alledaagse vo gel op Tholen. Als je er dan zes bij elkaar ziet, is dat zeker bijzonder. Het overkwam de fa milie Heijboer van de Paasdijkweg in Poort vliet donderdagmorgen. Mevrouw Heijboer zag de ooievaars op een stoppelveld naast haar woning. De vogels zochten er voedsel. Ze eten onder meer insecten. Volkomen op hun gemak hupten de dieren een aantal uren rond op de akker, die eigendom is van Budelpack Copackers. De heer Heijboer vindt het een mooi gezicht. Hij vertelt dat er in de struiken bij zijn bedrijf, aan de rand van het dorp, vol op vogels te zien en te horen zijn. „Een tijdje geleden wilde iemand een vogelhuisje kopen dat in onze kas hing. Toen ik het wilde pak ken, bleek dat er een merel in zat te broe den!" Het aantal ooievaars in ons land liep in de 20e eeuw door uiteenlopende oorzaken ziender ogen terug. Begin jaren negentig kwam het dier nauwelijks meer voor. Dankzij een speci aal project dat Vogelbescherming opzette, zijn er nu weer zo'n 500 broedparen te vinden. if-nt; 15. ':'V Vossemeerder eerder gepakt voor verboden vuurwerk Er lag honderd kilo zwaar vuurwerk opgeslagen in een garage in Den Bommel. Het verboden vuurwerk was afkomstig uit de Belgische grens plaats Kapellen. De 46-jarige F. K. uit Oud-Vossemeer was hiervoor verantwoordelijk. De man pendelde met het explosieve materiaal naar de Randstad, waar hij verzekerd was van een behoorlijke klantenkring. De lucratieve handel zou volgens het Openbaar Ministerie in Middelburg een ton hebben opgebracht. De Tholenaar werd eind 2005 aangehouden, nadat hij door de politie al lang in de gaten was gehouden. De man zat elf dagen in voorlopige hechtenis en kwam daarna op vrije voeten. Vrijdag diende zijn strafzaak bij de meervoudige economische strafkamer. De ooievaars zochten op het stoppelveld en de aangrenzende akker, vlakbij de Schapenweg, naar voedsel. Volgens rechtbankpresident J. Hop mans mocht K. van geluk spreken dat er geen ernstige ongelukken zijn ge beurd. „Ik ben me wezenloos ge schrokken toen ik het dossier las. U hebt enorme risico's genomen door met explosief materiaal over de weg te rijden. Wat was er gebeurd als u een aanrijding had gekregen?" En over de opslag van kilo's zwaar vuurwerk verwees Hopmans naar de vuurwer kramp in Enschede. „Je zal maar in een huis naast die garage wonen. Je moet er niet aan denken dat de boel was ontploft", sprak Hopmans op ern stige toon. Officier van justitie I. Koopmans had het over een hardleerse verdachte, die er zich door niets van laat weerhou den om met de grootschalige invoer van illegaal vuurwerk door te gaan. De man was immers al een aantal ke ren eerder gepakt met verboden vuur werk. Zij wees ook op de gevaren van het zware vuurwerk. Een werkstraf, waartoe K. in december 2006 door de Middelburgse politierechter was ver oordeeld, was volgens haar geen optie meer. De officier eiste een jaar gevan genisstraf plus zes maanden voor waardelijk. In de eis werd ook uitke ringsfraude meegenomen. K. geniet een wao-uitkering en zou zijn ver diensten uit de verkoop van vuurwerk tussen september 2002 en 21 decem ber 2005 niet hebben opgegeven. Vol gens de uitkeringsinstantie UWV gaat het om een fraudebedrag van circa 40.000 euro. De naam van verdachte viel tijdens een politieonderzoek tegen een Chi nees, die in Brabant een restaurant heeft. Al gauw volgden er observaties en telefoontaps. De gedragingen van K. werden nauwlettend in de gaten gehouden. Het vuurwerk werd bij een bedrijf in Kapellen meestal op naam van een firma gekocht. K. reed met zijn auto vol geladen met siervuur werk naar de Randstad, waar acht mensen tot een vaste klantenkring be hoorden. Enkele klanten namen voor duizenden euro's aan vuurwerk af. De politie hield de verdachte op 23 de cember aan in de woning van zijn zuster in Rijswijk. In zijn auto, die voor de woning geparkeerd stond, werden dozen met flowerbeds en Ro meinse kaarsen aangetroffen. Een groot arsenaal aan vuurwerk had hij bij een kennis in Den Bommel in de garage opgeslagen. De Chinese rollen, flowerbeds, Romeinse kaar sen, lawinepijlen en nitraatbommen, die verdachte regelmatig binnen Ne derland heeft gebracht, zijn in strijd met de regelgeving van het Vuurwerk- besluit. Zo was het vuurwerk niet voorzien van een aanduiding geschikt voor particulier gebruik, ontbrak het plaatje voor het effect, stond op de verpakking geen naam van de fabri kant, geen identificatienummer noch een productiejaar, en er was geen ge bruiksaanwijzing. In de auto werd ook een kraaienpoot gevonden. „Het lijkt wel een span nend smokkelboek", merkte Hop mans op. K. wist dat hij door de poli tie werd gevolgd. Zo had hij een keer zijn auto in België achtergelaten toen het hem te heet werd onder de voeten. De man gaf toe dat de vuurwerkhan- del in het laatste jaar (2005) uit de hand gelopen was. „Het was voor mij een snoepwinkel, een soort versla ving", zei hij. „Maar er was ook veel geld mee gemoeid. Het gaat om dui zenden euro's. U was constant op uw hoede voor de vuurwerkcontroles, want daar heeft u ervaring mee. Des ondanks bleef u maar doorgaan", re ageerde Hopmans. Raadsman R. van Voorst Vader betwistte de dagvaar ding niet, maar plaatste wel vraagte kens bij de omvang, de gevaren en het financieel voordeel dat zijn cliënt zou hebben genoten. „Sinds 2006 geldt er een nieuw Vuurwerkbesluit, waarbij de Romeinse kaarsen, flowerbeds en Chinees vuurwerk als minder gevaar lijk worden bestempeld. Hij is finan cieel al zwaar getroffen door deze zaak. Hij heeft schulden bij de Belas tingdienst en het UWV." De advocaat vroeg de rechtbank rekening te hou den met de persoonlijke omstandig heden - psychische problemen - en zijn cliënt geen celstraf maar een werkstraf op te leggen. De elf dagen die K. heeft vastgezeten, hadden een forse impact gehad. „Ik begin niet meer aan vuurwerk, ik heb geleerd van de gevangenis", zei hij. De recht bank doet op 6 september uitspraak. De minister van volkshuisvesting heeft terecht ruim 2000 euro huur subsidie teruggevorderd van me vrouw T. (33) uit Tholen. Tot die uit spraak komt de Raad van State naar aanleiding van het hoger beroep dat de vrouw had ingesteld tegen een be slissing van de rechtbank Middel burg. De Thoolse, van Marokkaanse afkomst, moet de subsidie terugbeta len die ze kreeg over de periode van 1 juli 2004 tot 31 december 2005. De reden is dat haar dochtertje, destijds één jaar oud, geen verblijfsvergun ning had. Volgens de huursubsidie wet moeten medebewoners van een huis de Nederlandse nationaliteit hebben óf rechtmatig in ons land verblijven. De vrouw had dat kunnen weten, oordeelt de Raad van State. Op de zitting zes weken geleden voerde haar advocaat aan, dat in ver band met de hoge kosten het aanvra gen van een verblijfsvergunning voor het kind achterwege was gebleven. De minister wil echter geen uitzon dering maken en de Raad van State geeft haar daarin nu gelijk. De kogel is door de kerk: de zittingen van de kantonrechter in Tholen zijn over een half jaar verleden tijd. De minister van justitie heeft het besluit tot opheffing van Tholen als zogenaamde nevenzittingsplaats op 16 augus tus gepubliceerd in het Staatsblad. Alleen lopende zaken worden nog in Tholen afgehandeld, de inwoners moeten voortaan naar Middelburg. In de afgelopen decennia heeft het voortbestaan van het kantongerecht in Tholen meerdere keren op de tocht gestaan. Maar steeds was de uitkomst dat de maandelijkse zittingen ge handhaafd bleven. Dit keer heeft de minister echter anders beslist. Net als in Zierikzee, Oud-Beijerland, Mep- pel en Beetsterzwaag valt in Tholen het doek. Uiterlijk op 15 februari vol gend jaar komt daarmee een einde aan een tijdperk. Openbaar ministerie en advocatuur stemmen in met de op heffing. Het deurwaarderskantoor in Tholen en het gemeentebestuur heb ben evenmin bezwaren geuit, schrijft de minister in de toelichting op het koninklijk besluit (dat op 21 juli door de koningin op haar vakantieadres in Toscane is ondertekend). Ook van de geboden mogelijkheid tot overleg is door het gemeentebestuur geen ge bruik gemaakt. Het verzoek tot op heffing van de nevenzittingsplaatsen in zowel Tholen als Zierikzee is, me de op verzoek van het Middelburgse rechtbankbestuur, gedaan door de Raad voor de rechtspraak. Kostenbe sparing en een efficiëntere werkwijze lagen aan het verzoek ten grondslag. De minister laat het relatief geringe aantal zaken dat in Tholen wordt be handeld meewegen, alsmede de kwetsbaarheden in de bedrijfsvoering en het efficiencyverlies. Van de 2039 kantonzaken (10% van het totale aan bod) die in 2004 door Zierikzee wer den afgedaan, zijn er 788 (dat is 39%) in Tholen - dat als nevenzit tingsplaats van Zierikzee wordt aan gemerkt - behandeld; dat wil zeggen 66 zaken per dag. Er zijn dat jaar vol gens de minister in totaal 24 zittings dagen geweest, terwijl het aanbod er eigenlijk hooguit zes vergde. In de Tweede Kamer hebben met name Pv dA en CDA zich kritisch opgesteld, vooral in verband met de lange reis tijd met het openbaar vervoer om van Tholen bij de rechtbank in Middel burg te komen. Het CDA heeft nog geopperd om Tholen bij het kanton gerecht Bergen op Zoom onder te brengen. De minister heeft dat niet overgenomen en beide fracties heb ben zich daarbij neergelegd. Volgens de minister is Tholen voor inwoners van het arrondissement Middelburg slecht bereikbaar: slechts 1,9% kan er met het openbaar vervoer komen bin nen een halfuur of drie kwartier. Ook speelt de geringe personeelssterkte mee: 0,2 kantonrechter, 0,2 gerechts- secretaris en één administratief me dewerker samen met Zierikzee. Ten slotte is de automatisering en de beveiliging van die systemen voor de minister een argument om de kleine re zittingsplaatsen zoals Tholen op te heffen. Tholen kreeg in 1838 een eigen kantongerecht, in de plaats van het vredegerecht. Het kanton werd ingedeeld bij het arrondissement Zie rikzee en na de opheffing hiervan, in 1923, overgeheveld naar het ar rondissement Breda. In 1934 werd het kanton Tholen bij Bergen op Zoom gevoegd, waar toen al zes jaar alle Thoolse zaken werden behan deld. De Duitse bezetter hevelde in 1941 Tholen en Sint-Philipsland wat rechtspraak betreft weer over naar Zeeland. De eilanden ressorteer den onder het kanton Zierikzee. Als gevolg van de inundatie werd de zetel van dit kanton in 1944 zelfs tijdelijk naar Tholen verplaatst. Vier jaar later werd bepaald dat er maandelijks een zitting in Tholen moest plaatsvinden. En dat is tot op de dag van vandaag zo gebleven, elke der de vrijdag van de maand. Sinds 2002 zijn de kantongerechten geen af zonderlijke organisatie meer, maar een sector van de rechtbanken.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2007 | | pagina 3