Hoop op behoud
kunstwerk Alma
'Je staat er van versteld hoeveel
mensen het geluid nog herkennen'
Nieuwe routebordjes fietstoeristen
'Vrije schoolkeuze
moet voorop staan'
Niet verstandig om SGP
buiten coalitie te houden
Groei digitale fotografie
eist 49 voltijdbanen
Werèntug
ANWB mist informatiepanelen Zeeuwse knooppunten
De waetersnööd van 1906
rondom Pesoöt (deel 2)
Donderdag 27 april 2006
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
15
Muurschildering mogelijk naar Maartenshof
De wandschildering van Peter Alma in de kantine van
het Markiezaat college in Sint-Maartensdijk kan moge
lijk naar Maartenshof. Eerst zal echter bekeken moeten
worden of het kunstwerk wel past in de onlangs geopen
de uitbreiding van het woonzorgcentrum en wat de kos
ten zijn.
Fractievoorzitter PvdA J. Oudesluijs in Haestinge:
Als de PvdA de SGP niet in het college zou hebben op
genomen, dan krijgt de PvdA dat over vier jaar terugbe
taald. Dat zei fractievoorzitter J. Oudesluijs dinsdag
avond op de ledenvergadering van de PvdA waar de
raadsfractie verantwoording kwam afleggen. Enkele le
den waren kritisch over de samenstelling van het college.
Ontslagen hij Fujicolor in Steenbergen
Het werk van een aantal Sint-Philipslanders en Tholena-
ren loopt gevaar door het schrappen van 49 voltijdbanen
bij de fotocentrale in Steenbergen. Aangezien het om
verschillende deeltijdtaken gaat, zijn er wel 60 mensen
bij betrokken. Bij Fujicolor aan de Franseweg in Steen
bergen werken nu nog 300 mannen en vrouwen.
Leen Breure uit Sint-Maartensdijk knapt Jawamotorfiets uit de vijftiger jaren op
„Het is al eenvoud wat de klok slaat." Leen Breure klopt
op de benzinetank van zijn Jawa motorfiets uit 1952. Hij
rijdt er tochtjes mee over het eiland. Alleen, maar ook
met zijn vrouw Truus. De Jawa was in de jaren vijftig een
veelgebruikte motor. „Het was toen een volksmotortje,
net als de 'kever' van Volkswagen. Iedereen reed erop,
maar je moest er indertijd wel 1800 gulden voor betalen."
Ploffend
Discussie reiskosten minimabeleid
De wandschildering van Alma en
het glasappliqué van Lex Hom
dreigen verloren te gaan bij de
sloop van de school. Er is nu een
sprankje hoop voor de dochter van
de kunstenaar en de weduwe van
Lex Hom. Alleen al de kosten van
het losmaken en verplaatsen wor
den geraamd op 25.000 euro exclu
sief btw. Dat bleek dinsdagmiddag
tijdens een bijeenkomst op het ge
meentehuis tussen wethouder F.J.
Goossen, conservatrice J. Jacobs
van het Markiezenhof in Bergen op
Zoom, S. Snellaars van Art en Con
servation. de dochter van Alma en
de weduwe van Lex Hom, de ma
ker van het glasappliqué.
Volgens wethouder M.A.E. Velt
huis (niet aanwezig op de bespre
king) is het nu vooral een techni
sche kwestie. „Hoe zwaar weegt
het? Kan het tegen een muur beves
tigd worden en past het binnen het
atrium van Maartenshof? Het zou
8000 kilo wegen. Dan gaat het ook
nog om de kleurstelling. De archi
tect van Maartenshof moet dat nu
verder onderzoeken. En dan zijn de
kosten van het plaatsen er nog niet
bij geteld. Wat nu bekend is aan
kosten, is de helft van de totale
operatie. Er is dus tussen de 40.000
en 50.000 euro nodig. De provincie
wil er echter ook wel aan bijdra
gen. Dat is al wel toegezegd."
De keuze voor Maartenshof heeft
de voorkeur omdat het kunstwerk
dan in Sint-Maartensdijk kan blij
ven, zegt ze. Maar dan moet Cast-
ria Wonen zich er ook nog over
buigen omdat die eigenaar van het
gebouw is. Een andere mogelijk
heid is om de wandschildering een
plaats te geven in de nieuwbouw
van Ten Anker.
Voor het glasappliqué ligt de zaak
lastiger omdat het op vele plaatsen
zwaar is beschadigd.
Eerder besloot de raad om er geen
geld in te steken. Zowel de ge
meente als de groep die voor het
behoud pleit, zullen nu gaan zoe
ken naar mogelijke geldschieters
om de beide kunstwerken te be
houden, al lijkt het moeilijk om
beide werken voor het nageslacht
te behouden.
Volgens Oudesluijs zijn er stand
punten van de SGP die ook voor de
PvdA heel bruikbaar zijn. Boven
dien vertegenwoordigt de SGP een
derde van de Thoolse bevolking.
„Als de SGP er niet bij zou zijn,
dan zouden we tien zetels in de
raad achter ons hebben, nu zijn we
een brede coalitie en vertegen
woordigen we veertien zetels."
Het was vooral R. Oosterhof uit
Tholen die kritische vraagtekens
zette bij de collegevorming. Hij
was blij met de winst van de PvdA,
maar had de SGP liever buiten het
college gehouden. De Christenu
nie had voor hem meer voor de
hand gelegen als partner in het col
lege. Hij zei dat de kaarten al ge
schud waren. Maar voorzitter R.
Sijl wees er op dat er binnen de af
deling al heftige discussies over
zijn gevoerd.
Volgens J. van Akkeren uit Tholen
leek het er op dat de fractie ABT
van te voren heeft uitgesloten, ook
al werd er door Oudesluijs tijdens
de coalitiebesprekingen beweerd
dat er niemand uitgesloten was.
Volgens Oudesluijs is ABT te wis
selvallig. „In de commissie wordt
dit gezegd, in de raad hoor je ineens
een heel ander verhaal, ABT geeft
ons onvoldoende vastigheid. We
moeten wel vier jaar verder."
Volgens oud-raadslid M.A.J. van
der Linde heeft de PvdA ABT de
vorige keer niet uitgesloten. „We
hebben ze gevraagd mee te doen
maar wellicht kunnen ze er zelf niet
goed mee overweg. ABT heeft het
vertrouwen opgezegd in de coalitie
terwijl ze wel het raadsprogramma
hebben ondertekend. We verkette
ren niemand."
Ook wethouder M.A.E. Velthuis zei
dat tijdens de collegebesprekingen
iedereen is gevraagd. Zij heeft ABT
leren kennen als een partij 'die met
een aantal zaken zwabberde.' „Per
soonlijk heb ik daarom moeite met
ABT. Het beeld is later bevestigd."
J. op den Brouw stelde dat de porte
feuilles onder de wethouders erg
versnipperd zijn. En dat het even
goed met drie wethouders had ge
kund. Maar Velthuis legde uit dat ze
het takenpakket dermate groot is dat
het voor drie niet te doen is. „Dat
gaat een enorme wissel op mensen
trekken. Je moet ook op andere
plekken besturen, bijvoorbeeld in de
GGD. Vroeger kende Middelburg
Tholen niet omdat wij er nooit kwa
men, nu kennen ze Tholen wel."
Wat de versplintering betreft zei de
wethouder dat er gekeken is naar
het koppelen van zaken. In haar ge
val heeft zij jeugdbeleid, maar dat
strekt zich uit over verschillende
terreinen.
Van der Linde vond vier wethouders
wel nodig, maar gaf ook Op den
Brouw gelijk. Volgens Oudesluijs
was er een onderscheid gemaakt in
inhoudelijke en het stoffelijke. Als
voorbeeld noemde hij het onder
wijs. Inhoudelijk is dat aan Velthuis
toegewezen, maar de gebouwen/
nieuwbouw zijn voor C. van Dis.
Het verschil tussen hardware en
software, zei H. Nieuwenhuis.
De reden om de CU buiten het col
lege te houden was omdat volgens
Oudesluijs het beleid te veel naar
de confessionele kant zou over hel
len. Een ander punt was dat de CU
drie in plaats van vier wethouders
wilde. „Vanwege het vele werk
hebben we voor vier gekozen. Nu is
er ook meer ruimte om buiten de
gemeente te komen, om naar de
provincie te gaan en het land in.
Daar moeten we ons voordeel mee
doen. Het is niet goed als je teveel
binnen zit."
De digitale fotografie verdringt
steeds meer het fotorolletje. De digi
tale foto's worden ook nog wel afge
drukt, maar dat gebeurt steeds meer
via geautomatiseerde kanalen. Bo
vendien schaffen steeds meer foto
winkels een eigen mini-afdrukcen-
trale aan. Je neemt je schijfje mee en
kan de afgedrukte foto's zo meene
men.
Dat blijft niet zonder gevolgen in de
foto ontwikkel- en afdrukcentrale in
Steenbergen. Zij ziet zich reeds
meerdere jaren als gevolg van de op
komst van de digitale fotografie ge
confronteerd met een veranderend
werkaanbod, marktomstandigheden
en dientengevolge productiemetho
den. Het arbeidsintensieve ontwik
kelen en afdrukken van kleurnega-
tieffilms daalt gestaag, terwijl een
steeds groter deel van het aanbod
langs verregaand geautomatiseerde
digitale verwerkingsmethoden
wordt vervaardigd. Enerzijds heeft
Fujicolor Benelux inmiddels een
sterke positie opgebouwd binnen de
digitale fotomarkt, anderzijds resul
teert dit zoals gesteld in andere,
minder arbeidsintensieve verwer
kingsmethoden waardoor het bedrijf
te maken krijgt met boventallige
werknemers. „Om de personele be
zetting in evenwicht te brengen met
de nieuwe productieprocessen ont
komt Fujicolor Benelux er niet aan
de personeelsformatie te reduceren,
waarbij gedwongen ontslagen niet te
vermijden zijn", aldus woordvoer
der Wim Musters. De onderne
mingsraad en de bonden zijn door de
directie geïnformeerd dat het perso
neelsbestand wordt verminderd met
circa 49 voltijdbanen. Ook het per
soneel van Fujicolor Benelux is in
middels op de hoogte gesteld. Om
de gevolgen voor de betrokken me
dewerkers op een sociaal verant
woorde wijze op te vangen c.q. te re
gelen zal in overleg met de
vakbonden een sociaal plan opge
steld worden.
Leen Breure heeft de Jawa opgeknapt en toert er mee over het eiland.
Breure kreeg zelf een motor in
1954, na de Ramp. Hij was toen 21
jaar. „Van mijn vader. Ik was zo
trots als wat. Mijn eerste rit was
naar Oudenbosch naar een bijeen
komst van de Landbouw Jongeren
Gemeenschap voor West-Brabant
en Zeeland. Er was toen een toneel
avond. Ik had er natuurlijk thuis al
mee gereden, maar toen reed ik in
het donker over Zevenbergen naar
Oudenbosch."
Toen de auto in de jaren zestig aan
zijn opmars begon, schaften velen
de Jawa af. Ze werden verkocht of
in het schuurtje gezet waar ze weg-
roestten. Breure weet ook dat er en
kele exemplaren van het legendari
sche merk onder motorliefhebbers
op de vuilnisbelt Tuttelhoekje in
Scherpenisse zijn terechtgekomen.
Doodzonde vindt hij het. maar het is
gebeurd.
De Jawa waar Breure nu weer op
toert, is niet zijn eigen motorfiets
waar hij destijds mee rondreed.
„Nee, ik wist deze te staan bij een
vriend van me. Hij stond in een kot
je en was verwaarloosd. Hij zag
geen kans hem te restaureren. Op
een gegeven moment, ongeveer drie
jaar geleden, mocht ik hem meene
men."
De Jawa in een product uit Tsjechië.
De oorsprong is te vinden na de
Eerste Wereldoorlog toen wapenfa
brikant Franntisek Janecek ook mo
toren ging produceren. Dat viel aan
vankelijk niet mee omdat er andere
spelers op de markt actief waren.
Maar toen Wanderer met het maken
van motoren stopte, kreeg Janecek
een kans door te breken. Hij haalde
het merk naar zijn fabriek in Praag
en bedacht een nieuw naam: Jawa,
samengesteld uit Janecek en Wan
derer.
Breure haalde de motor helemaal uit
elkaar. Makkelijk was dat niet, maar
ook niet heel moeilijk. „Ach, wat
los moest, heb ik gedept met gaso-
lie. Dan week je de bouten los, an
ders breekt je alles." Hij keek de
contactpunten en bougies na, maak
te de carburateur en dynamo
schoon. „Maar voor de rest hem ik
niks aan de motor gedaan. Hij start
te in één keer. Het ding had niks ge
leden. Ze kunnen zo oud niet we
zen, als je hem start, dan loopt hij."
Breure beleeft plezier aan het zelf
sleutelen aan de motor. In zijn
werkplaats staat ook een oude trac
tor die voor een groot deel uit elkaar
ligt. „Tegenwoordig zit alles vol
met elektronica. Daar kun je zelf
niks meer aan doen."
De velgen en de brandstoftank heeft
hij wel laten stralen om de roest er
af te krijgen. „Het chroom zit recht
op het ijzer van de velgen. Er moet
eigenlijk eerst koper onder zitten,
maar dat was kennelijk te duur. De
motor werd voor vijf jaar gemaakt,
maar ze waren beter dan ze dach
ten."
Ook de buddyseat was volgens
Breure helemaal verrot. Bij een zeil
maker liet hij een nieuwe maken.
Ook schafte hij een nieuwe accu aan
en een nieuwe achterband om het
oude beestje weer rijdbaar en toon
baar te maken. „Dan zit je toch al
gauw weer aan de 1000 euro."
Ook de bedrading aan de motor is
grotendeels vernieuwd. „Die draden
worden hard en breken op den duur.
Die moet je gewoon vervangen. Je
staat er van versteld hoe snel zo'n
motor dan weer opknapt."
De motor is ook gekeurd en aange
meld bij de rijksdienst voor het weg
verkeer. Volgens Breure staat hij nu
te boek als old-timer en hoeft er
geen wegenbelasting voor betaald te
worden. De Jawa was tot in de jaren
zestig in zwang, maar daarna kwa
men er andere types op de markt. De
250 cc motor, een tweetaktmotor
met mengsmering, kan een topsnel
heid van 100 kilometer per uur ha
len. „Met wind mee haalt hij 105 ki
lometer en dat is hard genoeg."
Vorig jaar maakte Breure al enige
tochtjes met de Jawa. „Met Truus
achterop naar Anna Jacobapolder
bijvoorbeeld of een rondje over het
eiland."
De motorliefhebber krijgt veel reac
ties. „Je staat er van versteld hoeveel
mensen het geluid nog herkennen.
Het is moeilijk te omschrijven. Je
moet het eigenlijk horen. Het lijkt
een beetje op een Harley Davidson,
een ploffend geluid."
De Jawa is bepaald niet zuinig in het
brandstofgebruik, zegt hij. Een liter
benzine per 30 tot 35 kilometer.
„Maar het ligt er maar net aan hoe
ver je het gas opendraait." Aanvan
kelijk zat het nummerbord op de
spatbord boven het voorwiel. Nu
zijn alleen nog de bevestigingpun-
ten te zien. „Het was te gevaarlijk.
Bij ongevallen kon het slachtoffer er
mee verwond worden, het was te
scherp." Ook het plaatje van de
dealer zit er nog op: Willem Appels
uit Bergen op Zoom. „Dat was de
zaak voor het motorgebeuren."
De Jawa is voor 'honderd procent
compleet'. En bijna helemaal nog in
de originele uitvoering. „Ik had er al
heel lang zin in. Ik heb er zelf tot
1961/62 mee gereden. Daarna heb ik
een Puch genomen. Maar daar heb
ik veel armoede mee gehad. Er was
altijd wat mee. Met de Jawa niet."
Na de Puch stapte Breure over op
een auto. Een Kever VW, de Jawa
onder de auto's.
In het Thoolse landschap zijn bordjes verschenen, zoals hier op de Smaalzijweg tussen Sint-Maartensdijk en Sint-Annaland.
Overal op Tholen en Sint-Philips-
land zijn de afgelopen weken wit
te bordjes verschenen met daarop
in groen een fiets, een pijl en een
cijfer. Het betreft nieuwe beweg
wijzering voor recreatieve fiets
routes die in heel Zeeland wordt
aangebracht. Fietsknooppunten-
structuur heet dit systeem, een
term waarmee niemand gelukkig
is. Daarom heeft de provincie
Zeeland een prijsvraag uitge
schreven. Nieuwe namen voor het
systeem kunnen tot 1 mei inge
stuurd worden (zie hiervoor de
website www.zeeland.nl/fietsprijs-
vraag) en de leukste naam wordt
beloond met een fiets. Op 22
maart is bij Ouwerkerk het eerste
bordje in Zeeland geplaatst, op 15
mei stellen de gedeputeerden Le
Roy en Poppelaars het systeem of
ficieel in gebruik. Bij die gelegen
heid wordt de winnaar van de
prijsvraag bekend gemaakt.
Aan de hand van de nieuwe be
wegwijzering kunnen fietsers -
met behulp van overzichtskaarten
- zelf korte en lange tochten door
heel de provincie samenstellen.
Alle Zeeuwse gemeenten betalen
eenmalig 5000 euro in de kosten
van het systeem. Daarnaast is hen
door de provincie gevraagd om
jaarlijks 2500 euro bij te dragen
voor beheer en onderhoud, wat de
taak wordt van het routebureau
Zeeland. In het Thoolse coalitie
programma hebben PvdA, SGP,
VVD en CDA dit bedrag voor de
komende vier jaar opgenomen.
De ANWB heeft er bij de provin
ciale statencommissie economie
en mobiliteit voor gepleit om in
formatiepanelen te plaatsen op de
knooppunten, zoals dat ook el
ders in het land gebeurt. Niet al
leen ten behoeve van de uniformi
teit, maar ook omdat de
wiel rijders bond vindt dat recre
atieve fietsers niet gedwongen
zouden moeten worden om over
zichtskaarten te kopen. Daar
naast kunnen de panelen infor
matie verschaffen aan fietsers die
op een knooppunt van een be
paalde route willen afwijken. De
ANWB noemt de panelen een on
losmakelijk deel van het systeem.
Gebruikers kunnen daardoor
flexibel omgaan met de bewegwij
zering.
In de Thoolse commissie ruimte
vroeg J.J. van 't Hof (ABT) om
afvalbakken op de fietsroutes te
plaatsen. E. Frigge-Hogesteeger
(VVD) haakte daarop meteen in
met de wandelroutes. Wethouder
K.A. Ileijboer noemde dat een
zaak van de wegbeheerders.
maar was bereid om het bij hen
aan te kaarten.
In het eerste deel van mijn Werèntug-bijdrage over de
ramp die zich in 1906 rondom Botshoofd voltrokken
heeft, vertelde ik hoe mijn schoonvader deze belevenis
sen van toen hij een jongetje van zes was, rond zijn tach
tigste verjaardag op schrift heeft gesteld. Toen de zeedijk
bij de Slabbecoornpolder doorgebroken was, probeerde
hij manmoedig zijn opa te helpen om diens kleine veesta
pel naar de Thoolse (Vossemeerse) dijk en zo op het dro
ge te brengen. Voor een deel lukte dat, maar kleine Frans
zag ook beesten in doodsnood verdrinken. Dat maakte
een onvergetelijke indruk waar hij de rest van zijn leven
over zou blijven vertellen.
Reacties van
3® lezers op de
rubriek zijn
welkom bij de
dialectgroep Tholen,
tel 0166-602226
De druk van 't waeter in de
Leguutpolder wier zodaenig
dat ok 't Zwaendiekje 'n dag
laeter bezweek. In Vosmeer
wier de noodtoestand uutge-
roepe. Mi bóóten en waegens
wiere de mensen naer elders
gebrocht. In Thole wier 'n
schole ontruumd en vö jiste
opvang ingericht. Over de die
ken trok Fransje mit z'n moe
der te voet ok nae Thole. Bie
kennissen wier 't kleine zusje
ondergebrocht. Moeder vond
't beter om Fransje nae femilie
in Altere te briengen. Daer ad
ze verschillende zussen weu-
ne. Mar ok oom Ko, 'n broer
van Fransje z'n opa, weunden
daer. Die ad gin kinders en
moe docht da Fransje dae wè
zou mugge komme.
Ze baden al lopend op de Hal-
sterse (Tholense) weg het ro
zenhoedje voor een goede af
loop. Tante Meintje, de vrouw
van oom Ko, was nogal
'schoon en krenterig'. Maar, zo
dacht moeder hardop, die pra
ten we wel om en oom Ko zal
best blij met je zijn. Dat was
ook zo, het keuterboertje dat
met ossen zijn land bewerkte,
vond het heel jammer dat er
nooit kinderen gekomen wa
ren. En hij wist dat Fransje,
hoe klein ook, best al wat zou
kunnen helpen in de stal.
Moeder beloofde dat ze dik
wijls naar Fransje zou komen
kijken en vertok met betraand
gezicht terug naarTholen.
d' Ouwe mensjes zurregden
best goed vor 't kleine neefje.
Toch zou ie vlug meraekelse
vaert kriege. Eêst dochte z'n
pleegouwers dat ie ziek wier.
le at iedere keer minder en
minder, 't Wier zo errug dat ze
drie weken laeter d'r pleeg
kind Hete gaen. Fransje ad net
zo lang gezeurd tot ie naer 'n
andere tante mocht. Daer ad-
de ze zeven kinders. As t'r vö
negen ménsen eten is, kan d'r
altied nog wè 'n tienden bie.
Saemen mit 't neefje van z'n
eige leeftied daer, kon Fransje
a rap z'n vaert kwiet raeke en
beleefden ie toch nog 'n
prachtige tied. Nae schole oef-
den ie nie, vö de rampkinders
zou 'n andere oplossing ge
zocht worre.
In de school in Tholen intus
sen was het de eerste dagen
wat eten betreft zeker goed uit
te houden. Het slapen gaf
meer problemen. De leiding
wilde mannen, vrouwen en
kinderen apart laten slapen.
De gezinnen wilden natuurlijk
ook 's nachts liever bij elkaar
blijven. Moeder Leen en vader
Toon konden al snel bij een
bevriende familie inTholen in
trekken en dat beviel ze heel
wat beter. Ook Frans' zusje
was daar immers al onderge
bracht en zo werd het gezinne
tje, op Fransje na, alweer snel
verenigd.
Ik bluuf 't een geweldig iets
vinde da mensen zo mar 'n
stik van d'r uus afstonden om
evacués onderdak te geven.
Ok in de Tweede Wereldoorlog
gebeurden dat op wellicht nog
gröötere schael. Ik ebbe 't zelf
ondervonde en 'k bin m'n
oom en tante uut Nieuw-Vos-
semeer nog steeds dankbaer
vö de genote gastvrie'eid
toen.
Terug in m'n verhael wiere in
Altere en Thole mannen opge-
roepe om an d'n diek te kom
me werreken om de zeegae-
ten te dichten. D'r wiere drie
nöödweuningen in de buurt
van Pesoöt gebouwd vö de
diekwerkers. Moeder Leen
wier angenome om vö de kost
te gaen zurregen. Saemen mit
de voorman van de diekwer
kers most ze 't daegelukse
menu saemen stelle. Voader
Toon kon bie de grondwerkers
ansluute. Zo adde ze zellefs
minder erremoei dan in de
tied voor de ramp.
Toen het eenmaal goed liep in
de noodwoningen annex
schaftlokalen, en moeder Leen
alles onder controle kreeg,
mocht Fransje ook weer naar
huis komen. Hij mocht in de
keuken bij zijn moeder mee
eten in wat inmiddels een
kamp genoemd zou mogen
worden. Het was zwaar werk
voor de dijkwerkers. Hoe het
allemaal verder ging, hoop ik
in een derde deel te beschrij
ven.
Cees de Leeuw,
Oud-Vossemeer.
Geld voor landschap. De stichting
Landschapsbeheer Zeeland krijgt
89.000 euro subsidie van de provin
cie, Het Zeeuwse Landschap 42.200
euro en Staatsbosbeheer 4200 euro
in het kader van de soortenbescher
ming.
Gezinnen met een minimum inkomen hebben te weinig geld om het
schoolvervoer van hun kinderen te bekostigen. Dat verklaarde Jan
Korstanje van de begeleidingsgroep asielzoekers tijdens de commissie
samenleving. „Mensen zien zich gedwongen om te verhuizen of een an
dere school te kiezen. Reiskosten zouden geen overweging moeten zijn
bij de schoolkeuze, dat is echter nu wel het geval. Het geldt voor meer
inwoners van de gemeente Tholen, maar vooral voor mensen met een
vluchtelingenstatus."
Mevrouw M. Ligtendag-Quist
(CDA) ondersteunde de spreker
met haar eigen bevindingen. Tij
dens een politiek bezoek aan Sta-
venisse kwam zij in gesprek met
ouders waarvan de kinderen een
havo-advies hadden gekregen.
„Het gezin had echter geen geld
om de buskosten te betalen, waar
door de kinderen noodgedwongen
een lagere opleiding in Tholen vol
gen. Dat mag toch niet mógelijk
zijn? Het is essentieel voor de
jeugd om een opleiding op het goe
de niveau te volgen." Het CDA
stemde daarom in met het voorge
stelde minimabeleid, maar zag wel
graag een verhoging van de reis
kosten tegemoet. Ook mevrouw E.
Bastianen en J.P.M. Henshof (Pv
dA) vonden dat de schoolkeuze
niet mag afhangen van een finan
ciële situatie en wilden graag in sa
menwerking met de cliëntenraad
een wijzigingsvoorstel over de ver
voerskosten opstellen.
Korstanje maakte de financiële
problemen van ouders met school
gaande kinderen duidelijk aan de
hand van een berekening. „Stel dat
kinderen in Sint-Maartensdijk tien
maanden in het jaar met de bus
naar school gaan. Dat komt neer op
775 euro per jaar. Tel daarbij 1250
euro op voor het boekengeld en
dergelijke voor de opleiding. On
danks de huidige gemeentelijke
vergoeding hebben deze ouders
dan een tekort van 636 euro. Dat is
slechts voor één kind. Bereken het
dubbele voor twee kinderen." Het
wonen in een plattelandsgemeente
is volgens hem daarom nadelig
voor mensen die moeten rondko
men van een minimuminkomen.
SGP'er H.W. van Eenennaam
meende dat scholieren niet tien
maanden lang met de bus naar
school reizen en dat leerlingen bij
goed weer ook per flets naar de
Bergse scholen rijden. „Vijf maan
den met de bus lijkt mij realisti
scher, want in de zomer kunnen
kinderen zo'n fietstochtje best
aan." De uitgaven van de ouders
kunnen volgens Van Eenennaam
verlicht worden als jongeren op 14-
of 15-jarige leeftijd een bijbaantje
nemen en bijspringen in de ver
voerskosten.
Na de toelichting van Korstanje
besprak de commissie de keuze
mogelijkheden van het minimabe
leid. De partijen SGP, Christenu
nie en PvdA gingen akkoord met
de notitie van de afdeling sociale
zaken. Alleen het CDA vond de
bedragen van de vergoedingen te
laag. „In de laatste tien jaar zijn
deze bijna niet gewijzigd, die bij
dragen moeten flink omhoog",
aldus Ligtendag. ABT en VVD
hadden twijfels over de tegemoet
koming voor de aanschaf van
computers. Zij zagen de regeling
liever uitgebreid naar senioren en
langdurig werklozen. Frigge
(VVD) stelde voor om de compu
ters in dorpshuizen te plaatsen, in
plaats van gezinnen met school
gaande kinderen een vergoeding te
geven voor de aanschaf van een
pc. „Hierdoor kunnen ook andere
mensen gebruik maken van de
computers, zoals toeristen. In de
gemeente Tholen is namelijk nog
geen internetcafé." Volgens de an
dere partijen is hier echter geen
budget voor en maken de meeste
mensen sneller gebruik van een
computer als deze thuis staat. De
gemeenteraad buigt zich vanavond
over de keuzemogelijkheden voor
het minimabeleid.
