Hulp aan de naaste is er hier in Tholen met de paplepel ingegoten 'Je bent zolang met het schilderij bezig, dan ga je ervan houden' Creatie Huib Luns in R.K. kerk Tholen grondig gerestaureerd Donderdag 19 augustus 2004 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT 7 De Vrijwillige Thuiszorg in de gemeente Tholen mist 1850 mantelzorgers. Mantelzorgers zijn mensen die, kort gezegd, zorgen voor vader, moeder, een kind, een buur man. De thuiszorg op Tholen probeert met een aantal vrijwilligers onder meer daar in te springen waar voor mantelzorgers problemen ontstaan. Want, zegt het lande lijk thuiszorgorgaan LOT, 'de rek bij familie en vrienden is er uit. Het werk wordt te zwaar'. Naar schatting van Jacqueline Heijboer, coördinator van Vrijwillige Thuis zorg Tholen ('het is voor mij een betaalde baan') telt Tholen op basis van de statistieken tenminste 2000 in woners die op die manier iets voor elkaar betekenen. Thuiszorg h^lpt mantelzorgers daar waar mogelijk. Man telzorgers, doorgaans familie en vrienden van een pa tiënt, doen boodschappen, lappen de ramen, gaan wan delen en, wat minstens zo belangrijk is, ze hebben aandacht voor degene die zorg nodig heeft of maken daarvoor tijd vrij. Bij Vrijwillige Thuiszorg maar 150 van de 2000 mantelzorgers hekend Balsemen Stervensbegeleiding Nieuwe lijst Vrouwen Veelzijdig kunstenaar Verplicht voelen Dagtaak Populieren gekapt op Mallandsedijk Voor het altaar van de Rooms-Katholieke kerk in Tholen staat al maanden een hoge steiger. Ze onttrekt de kleur rijke, imposante schildering erboven grotendeels aan het oog. De in 1911 door Huib Luns vervaardigde voorstel ling van de tenhemelopneming van Maria wordt momen teel gerestaureerd. „Het schilderij wordt prachtig en kan hopelijk weer een hele tijd mee", zegt kunstschilder Hans Hazenbroek uit Steenbergen. Na de reparatie van het doek en het raamwerk is hij sinds een week of vijf aan het schilderen toegekomen. Voor het technische ge deelte van de restauratie tekent vrijwilliger Johan de Weert. Is voortaan toch alle (hypotheek)rente aftrekbaar Kees Wielaard uit Sint-Annaland mocht vroeger graag lange fietstochten maken. Nu kookt hij het eten, lapt hij de ramen en zorgt hij voor zijn vrouw. Van de 2000 mantelzorgers op Tholen kent de Vrijwillige Thuis zorg er 150. Heijboer: „Die hebben we vorig jaar ontmoet en een pre sentje kunnen geven. Die andere 1850 werken in de anonimiteit. Die hoor je niet, die zie je niet, maar ze zijn er wel degelijk. Het is eigen lijk jammer dat we ze niet allemaal kennen, want we kunnen ze met onze vrijwilligersorganisatie heel goed steunen." En steun kunnen de mantelzorgers wel gebruiken. Want landelijk is de rek er uit, signaleert de Landelijke Organisatie vrijwil lige Thuishulp, beter bekend als de mantelzorgorganisatie LOT. Dat die rek er uit is, komt volgens LOT vooral door de bezuinigingspoli- tiek van de rijksoverheid. Niet dat de mantelzorger daar zelf finan cieel iets van merkt. Op iemand die geld noch goed voor zijn hulp vraagt, valt niet veel te bezuinigen. Maar wél als vader, moeder, kind of buurvrouw steeds moeilijker in aanmerking komt voor professio nele hulp. Wél als de stijgende ei gen bijdragen niet meer kunnen worden opgebracht en de patiënt blij moet zijn met elke gratis hel pende hand die er naar hem of haar wordt uitgestoken. Want als je zelf niet kunt, dan resteert maar één route. Die van de hulp. Niettemin vindt het kabinet, zo blijkt uit mededelingen aan de Tweede Kamer, dat ouderen, ge handicapten en chronisch zieken meer moeten worden geholpen door mantelzorgers. Onbegrijpe lijk, vindt Heijboer, want het is heel wat voor die mantelzorger als die de taken van pa, ma of buur man voor zijn rekening neemt. Die rekening gaat over meerdere malen per week helpen met wandelen en winkelen. Zorgen voor vervoer naar een ziekenhuis of naar een ontspanningsvereniging. Oppassen als iemand zich niet lekker voelt, of meewerken als er afspraken zijn gemaakt. Bijvoorbeeld als de deur moet worden opengedaan. Dan gaat het ook om klusjes, bood schappen doen, begeleiding naar een dokter of een bezoek aan een Een half jaar geleden is ontdekt dat de spits toelopende schildering aan de bovenkant los zat. Een in spectie leerde dat er een lekkage was opgetreden in de nok van de zuidgevel, waardoor met name de bovenkant en de achterzijde van het kunstwerk aangetast waren. „De bovenrand was zodanig ver weerd, dat afspannen van het doek - er is op heel dun linnen geschil derd - al niet meer kon", aldus Hazenbroek, die invaller-organist is in de Thoolse parochie. Op de 6,5 meter hoge en 4,35 me ter brede schildering (dus ruim 28 vierkante meter) staat Maria, in een wit gewaad, centraal. Om haar heen staan engelen in een cirkel. En boven haar is de heilige drie vuldigheid afgebeeld: de Vader, de Zoon en de Heilige Geest (deze laatste in de gedaante van een duif). „Het werk is enigszins ju- gendstil of art deco. Dus geen na turalistische of realistische voor stelling, maar gebaseerd op symboliek en de klassieken. Dat is heel boeiend en bovendien heeft Luns erg moderne kleuren ge bruikt zoals lichtgeel, lichtblauw, groen en prachtig rood. Het maakt de schildering kleurig en vrolijk", schetst Hazenbroek het kunst werk. Hij grijpt de restauratie aan om het schilderstuk te beschrijven voor het Rijksbureau voor kunst historische documentatie, waar het niet bekend is. Hans Hazenbroek is geen restau rateur, maar heeft zich - als schil der die van zijn vak houdt - ook verdiept in die facetten: „Ik weet er alles van." Een jaar of tien ge leden restaureerde hij een aantal schilderijen in de Steenbergse Gummaruskerk. Het doek in Tho len bleek op een raam gespannen te zijn, dat in een 3,5 tot 4 centi meter diepe nis in de muur was geplaatst. Een goede ventilatie was daardoor niet mogelijk. Daar om is een nieuw raamwerk er in gedeelten achter geschroefd en nu is de ruimte tussen doek en muur 6 tot 7 centimeter. „Ook zijn gaten in het raamwerk gemaakt, waar door ventilatie mogelijk is en het bekende. Zorgen dat pa, ma of buur kan eten. Redelijk nieuw op Tholen is de zorg voor iemand die palliatieve zorg no dig heeft. Stervensbegeleiding heet dat in gewoon Nederlands. Vaak zijn het de kinderen die deze vorm van mantelzorg op zich nemen. In een VPRO-documentaire was onlangs te zien dat mantelzorgers, de kinderen in dit geval, het gevoel kregen dat ze het niet goed deden. Ze namen het zichzelf kwalijk dat ook het eigen gezin, het eigen werk een plaats moest hebben. Die zaken werden verwaarloosd. Met alle frustraties, ongemakken en boze buien vandien. Mantelzorgers liepen en lopen ove rigens doorgaans de benen uit het lijf voor pa of ma, weet Heijboer. Ook echtgenoten die voor elkaar zorgen zijn mantelzorgers. Steeds meer speelt bij hen de vraag: Moet je ouders of echtgenoten die op het punt staan te overlijden niet thuis opnemen? Ben je ondankbaar als je eens een keer nee zegt als er hulp wordt gevraagd? Volgens Heijboer doet de Thoolse mantelzorger zijn werk met liefde en toewijding, maar kan het teveel wor- dem „Dan wordt het de mantelzor ger niet alleen lichamelijk teveel, maar raakt hij ook emotioneel aan het einde van zijn mogelijkheden", ervaart ze. „Dan wordt het de hoog ste tijd om hulp te zoeken." In West-Brabant is, net als op Tho len, een steunpunt voor vrijwilligers in de thuiszorg actief. Daar spelen dezelfde problemen. Ook die instan tie wil zoveel mogelijk mantelzor gers bereiken om ze met raad en daad terzijde te staan. Ook daar, zo bleek vorig jaar uit onderzoek, is het leeuwendeel van de hulpverleners onbekend en bleken mantelzorgers pas bij de organisatie aan te kloppen als ze het absoluut niet meer zagen zitten. Landelijk verschilt die situ atie wat dat betreft niet veel met die van Tholen. Bij LOT zijn in elk ge val 1,5 miljoen mensen bekend die vaak, soms jarenlang, langdurige schilderij vrijgehouden wordt van vocht." De eerste anderhalve maand van het karwei, dat begin april is aan gevat, was de aandacht uitsluitend gericht op het balsemen van het schilderij. „Met een bepaalde bal sem, een tropisch product, is de keiharde en versteende verf - van dichtbij zie je dat die vol barsten zit, maar daar kan ik niets meer aan doen - weer soepel gemaakt." Vervolgens is als versteviging een linnen rand - aan de bovenkant wel 30 cm breed - tegen de boven- en zijkanten geplakt. Halverwege de jaren zeventig is het schilderij ook al eens gerestaureerd. Maar niettemin vielen er nu gaten in, zodat het met acrylplamuur bijge werkt moest worden. Het opnieuw glad spannen is waarmee Johan de Weert zich bezig hield en houdt. Hazenbroek: „Aan de grote lamp die bovenin de nok hangt, zijn ze ven kettingen bevestigd en daar aan is het schilderij gehangen. Met een wartel kon het strak wor den gespannen, dat was een ge weldige technische vondst. Maar het is een hele toer geweest." Met dat strak trekken gaat De Weert op dit moment verder. Hij slaat om de vijf centimeter een spijker door het linnen. De oude houten lijst was helemaal vergaan en kwam in stukken en brokken van het schilderij. „De organist, Piet van Tillo uit Lepel straat, maakt belangeloos een nieuwe lijst. Als die er is, gaan we hem netjes vergulden", aldus Ha zenbroek. Als je zoveel maanden met een schilderij aan de gang bent, ga je ermee leven, ervaart hij. „Je ontmoet het en je gaat er van houden." Hazenbroek denkt het karwei nog in augustus ge klaard te hebben en dat zou een maand eerder zijn dan gedacht. Hij is met het bijschilderen van de bovenkant een heel eind gevor derd. „Het is héél dun geschilderd - in olieverf - en dat is voor mij best een probleem. Maar op zich zijn het grote vlakken, zodat het eenvoudig bij te werken is. En de kleuren blijven zoals ze zijn." zorg bieden. Ze zorgen voor gehan dicapten, voor hoogbejaarden en voor langdurig zieken. Ze bieden in tensieve zorg aan een vriend of vriendin. Een buurman of buur vrouw. Onbetaald, uit liefde, uit noodzaak of uit pure betrokkenheid. Meer dan de helft van die hulpen doet aan schoonmaken, doet de was, kookt, helpt bij het eten en wassen. Doorgaans komt de hulp neer op een en dezelfde persoon. Soms alleen overdag, soms ook 's nachts. „En," waarschuwt LOT, „bijna iedereen krijgt er vroeg of laat mee te ma ken." Uit de cijfers blijkt verder dat een half miljoen 'bij instellingen be kende' mantelzorgers zeven dagen per week 24 uur per dag beschikbaar is. Daarvan is bijna de helft ouder dan zestig jaar. Ze worden bijge staan door 300.000 vrijwilligers. Daarvan wonen er 25 op Tholen. In het jaarverslag dat de stichting Netwerk Vrijwilligers in de Zorg- Stort het in of stort u mee', staat te lezen op het spandoek dat bo venaan de steiger is bevestigd. Op die manier wil het kerkbestuur de parochianen duidelijk maken dat er geld nodig is voor de restaura tie van het schilderij. De steiger zelf is door een aannemer be schikbaar gesteld. „De goede kwaliteit naturel linnen en vooral de technische voorzieningen, dat zijn de kostenposten", geeft Hans Hazenbroek aan. Huib Luns (1881-1942) was vol gens Hazenbroek een vrolijke, op geruimde en toch serieuze natuur. Een veelzijdig kunstenaar boven dien: schilder, graficus, beeldhou wer en schrijver. Nog tijdens zijn hbs-opleiding bezocht Luns een tekenschool, om aansluitend de studie te volgen aan de Rijksnor maalschool voor tekenonderwijs in Amsterdam. Na een stage aan de Rijksacademie voor beeldende kunsten vestigde Huib Luns zich als kunstschilder. Vanaf 1908 werkte hij als hoofdleraar aan de Academie voor beeldende kun sten en technische wetenschappen in Rotterdam (Hazenbroek stu deerde daar vlak na de oorlog), in 1918 nam hij de leiding op zich van de Koninklijke school voor kunst, techniek en ambacht in Den Bosch en in 1923 werd Luns directeur van de Rijksnormaal school voor tekenonderwijs (kort daarna het Rijksinstituut voor te kenleraren) in Amsterdam. In 1931 tenslotte volgde zijn benoe ming als docent in het handteke nen en de geschiedenis van de schilder- en beeldhouwkunst aan de Technische hogeschool in Delft. Tussendoor schilderde Luns veel. Hij maakte portretten, muurschil deringen en gebrandschilderd glas. Verder ontwierp hij posters en penningen. En hij publiceerde: essays over buitenlandse studie reizen, boeken over kunstschilders en artikelen in dagbladen en tijd schriften. Bijvoorbeeld een boekje over zijn vriend en tijdgenoot, de Nederlandse schilder Jan Sluyters. Het schilderij voor de kerk in Tho len is, evenals de kleurrijke bijbel se voorstellingen in het interieur door Anton Federle uit Kleef, des tijds bekostigd door een anonieme weldoener uit de Maasstad. sector Tholen en St.-Philipsland (kortweg Vrijwillige Thuiszorg Tholen) over 2003 schreef, staat dat mantelzorgers in toenemende mate om hulp vragen. In de korte tijd van het bestaan van deze Thoolse zorg organisatie vroegen 17 inwoners as sistentie. Voor Heijboer en haar vrij willigers reden om actie te onder nemen op zoek naar meer mantel zorgers die een steuntje in de rug konden gebruiken. Honderdvijftig mantelzorgers ontvingen, mede door de hulp van de Smurdiekse huisarts Janssen, vrijwilligers van De Zonnebloem, het Rode Kruis, kerkelijke instellingen en de Neder landse Patiëntenvereniging afdeling Tholen, vorig jaar een rugzakje met versnaperingen en een boekje met adviezen en tips. Anders dan de landelijke tendens is op Tholen de mantelzorger nog niet aan het einde van zijn latijn. „Hier wonen nog mensen van Jan de Wit", klinkt het fier uit diverse anonieme monden. Niet iedereen wil met zijn werk in de krant. Hulp aan de naas te, bloedverwant of niet. is er op Tholen met de paplepel ingegoten. Mensen zien het niet als iets bijzon ders, maar meer als vanzelfspre kend, zeggen de meesten. „Vaak valt er niet te kiezen tussen of je wel of niet iets doet", legt Heijboer uit. „Mantelzorg overkomt je. Als je moeder dement wordt, help je. Dat gebeurde op Tholen altijd al. Alleen door het met de titel mantelzorg te benoemen en je er mee bezig te houden, krijg je een indruk van wat er zich afspeelt en waaraan er be hoefte bestaat." Dan zie je volgens de coördinatrice ook dat mantelzorg steeds minder vanzelfsprekend is. Kinderen verlaten het eiland, heb ben het te druk. Steeds meer men sen doen al veel vrijwilligerswerk en kunnen dan die constante zorg voor familie of buren er niet nog eens bijnemen. Vrouwen zijn volgens Heijboer het meest in touw als mantelzorger. „Tachtig procent is vrouw", schat ze. „Maar ook die krijgen steeds meer beslommeringen. Vaak hebben ze betaald werk, ze worden veel ge vraagd voor buitenschoolse activi teiten en ze zitten in toenemende mate in besturen van verenigingen." Dat gaat volgens Heijboer niet altijd ten koste van die zieke moeder, maar er wordt wel eerder een be roep gedaan op beroepskrachten. En juist daarop wil het kabinet bezuini gen. „Dat betekent dat de mantel zorger met zijn tijd steeds meer in de knel komt. Gelukkig is het hier anders dan in de Randstad, waar mensen toch wat egoïstischer zijn. Hier heerst nog plichtsbesef. Mede door de religieuze achtergrond van veel inwoners." Dat neemt niet weg dat Heijboer in sommige gevallen de indruk heeft dat 'de patiënt' teveel claimt. „Dat sluipt er soms in. Je komt een keer per week. Dat wordt twee of drie keer. Kun je dan een keer niet, dan krijg je gemopper. Het verwach tingspatroon van degene die zorg nodig heeft, wordt steeds hoger. Dat is voor de mantelzorger soms heel frustrerend. Daarom zeggen wij, net zoals dat landelijk gebeurt, zorg dat je voldoende tijd neemt voor jezelf. Daar heb je niet alleen zelf profijt van, ook degene aan wie je zorg biedt, is daar beter mee af. Wij, vrij willigers van de Thuiszorg, kunnen daarbij een handje helpen." Toch is het nemen van tijd voor je zelf niet eenvoudig, realiseert Thuiszorg zich. „Het gaat ook om het houden van een goede onderlin ge relatie. Om het houden van een goede sfeer. Hoe zeg je dan tegen pa of ma, of je kind, hoever je daarin wilt gaan? Hoe vaak hoor je niet het argument van kinderen dat ze zich verplicht voelen om voor de ouders te zorgen omdat die ook altijd voor hun hebben klaargestaan? Maar de vraag is: mogen ouders dat ook van de kinderen verwachten?" Heijboer pleit voor duidelijkheid. Samen uitmaken wat je als mantel zorger wel en niet doet. „De een is goed in wandelen en winkelen, de ander meer in administratie. Een an der heeft weer mogelijkheden om de was te doen. Wat je niet goed kunt, moet je ook niet doen. Dan voorkom je ook ruzies in de familie. Je moet niet kunnen zeggen dat de ene broer alles doet en de andere niets. Ga met elkaar om de tafel zit ten en wees open en duidelijk." Dat er zaken zijn die kinderen mo gelijk niet of heel moeilijk aankun nen, is duidelijk. Vooral als het gaat om zieken die vaak jarenlang op ge nezing wachten. Of voor wie dat niet is weggelegd. Heijboer: „Wij helpen ook de mantelzorgers bij het begeleiden van stervende familiele den. Met name als iemand heeft be sloten thuis te sterven en de kinde ren om beurten bij de patiënt de wacht houden. Die kinderen kunnen er niet altijd zijn. Dan vallen er soms gaten. Onze vrijwilligers hel pen dan met het opstellen van bij voorbeeld een schema. Zonodig werken we zelf mee. We zijn er voor iedereen. Voor elke gezindte." Iemand die hulp kan krijgen, maar dat voorlopig nog niet wil, is de in 1930 in Scherpenisse geboren Kees Wielaard. Hij woont in Sint-Anna land, zorgt voor zijn vrouw en doet het huishouden. Ze zijn al 41 jaar samen en vormden met kinderen en kleinkinderen tot enkele jaren gele den een vrij zorgeloze familie. „Twee jaar geleden moest er een been af. Vanaf de knie. De bloedva ten waren niet goed meer. Daarna kreeg ik een herseninfarct. Ik kan niet veel meer zelf", zegt mevrouw Wielaard. Eigenlijk kan ze niets meer, vindt Kees. Hij helpt haar in en uit bed, helpt haar naar het toilet en wast haar op plaatsen waar ze zelf onmogelijk bij kan. Kees is een potige man. Het zware handwerk (hij was boerenknecht) maakte dat zijn spieren en botten zich ontwik kelden tot een krachtig karkas. De Mallandsedijk ten noorden van Scherpenisse krijgt een ander aan zien. Staatsbosbeheer begint in september met het kappen van de ruim 450 populieren die langs de ze dijk staan. De bedoeling is om aan weerskanten een rij zwarte populieren (populus nigra) terug te planten. Deze hebben een levens duur van ongeveer zestig jaar. Tij dens de werkzaamheden, die enke le weken duren, wordt het verkeer omgeleid. Maar het werk eiste ook zijn tol. „Een deel van mijn rug is versleten. Hoe lang ik dit allemaal nog vol houd, weet ik niet." Wielaard heeft er een dagtaak aan. Veel tijd om weg te gaan heeft hij niet. Z'n hobby, fietsen, heeft hij er voor opgegeven. „Ze kan niet al leen blijven. Ik heb wel eens een re cept weggebracht. Juist op dat mo ment moest ze naar de wc. Dat werd tobben. Het ging niet." In plaats van fietsen doet Kees nu de vaat, kookt het eten, lapt de ramen en doet de boodschappen. Leuk? „Leuk is anders. Vroeger deed de vrouw al die dingen. Ik had een he kel aan huishoudelijk werk." Toch ziet Wielaard de toekomst met ver trouwen tegemoet. „Nee, dat heeft niets met religie te maken. Ik stem al heel m'n leven PvdA." Dat ook die partij verantwoordelijk is voor de bezuinigingen in de zorg, heeft hem verbaasd. „Maar ja, bij de ene partij krijg je wat en bij de andere partij laatje wat. Ik ben het niet met alles eens wat ze doen. Toch stem ik er op." Voorlopig is hij niet bang voor de kostenstijgingen in de zorg sector. „Ik heb nog geen behoefte aan hulp. Ook nog niet van vrijwil ligers. Zolang ik alles nog zelf kan, doe ik dat ook. Nee, ik zou niet kunnen zeggen waar ik voor het eerst hulp nodig zal hebben. Ook niet wat het vervelendste karweitje is. Huishoudelijk werk heeft me nooit gezind. Maar je mot. Sommi ge mensen begrijpen dat niet. Maar als je het moet doen, weet je pas wat er gaande is." Vrijwillige Thuizorg Tholen in Sint-Maartensdijk wil mantel zorgers helpen hun taak te ver lichten. De vrijwilligers hou den mensen gezelschap, bege leiden hen naar artsen of zie kenhuizen, doen boodschappen en halen medicijnen. Ze huren boeken bij de bibliotheek, ko men die voorlezen en doen kleine klussen rondom het huis. Daarnaast ondersteunen negen vrijwilligers mensen en fami lieleden als het gaat om de laat ste levensfase. De vrijwilligers helpen mantelzorgers, verwij zen hen door naar belangrijke instanties en praten mee over problemen. In 2003 hielpen vrijwilligers van de Thuiszorg bijna 1000 uur gehandicapten, mensen in hun laatste levensfase, bij chronisch zieken, bij ouderen en ze ondersteunden (216 uur) mantelzorgers. Thuiszorg werd onder andere te hulp geroepen door het Rode Kruis, stichting De Zonnebloem, patiëntenver enigingen en kerkelijke instel lingen. Om in te spelen op de landelijke ontwikkelingen in de zorgsector heeft de Thoolse vrijwilligerscentrale dringend hulp nodig. De bomenkap is onderdeel van het kap- en beplantingsplan Tholen. Dit plan voorziet in het vervangen van de zo'n 45 jaar geleden mas saal aangeplante populieren, die versleten zijn en waarvan dood hout gevaar kan opleveren voor het verkeer. Staatsbosbeheer heeft op Tholen zo'n 130 hectare dijken in eigendom. Waar populieren ge kapt zijn, worden nieuwe bomen teruggezet. Meer variatie van soorten is het uitgangspunt, waar bij Staatsbosbeheer kiest voor één boomsoort per dijk (zoals okker noot, kastanje, eik, linde, es, popu lier). Sinds januari 2001 kunt u de door u betaalde rente voor zoge noemde 'consumptieve kredieten' niet meer in aftrek op uw fis caal inkomen brengen. Dit houdt in dat u alleen nog bijvoorbeeld de rente voor eigen woning in aftrek kunt brengen. U moet die geldlening(en) dan wel zijn aangegaan voor: de aankoop van of de verbetering/verbouwing of het onderhoud van uw eigen woning (dus niet voor uw tweede woning of vakan tiehuis). Leningen, aangegaan voor bijvoorbeeld de aankoop van een per sonenauto of voor betaling van de vakantie, zijn consumptieve le ningen en de bijbehorende rente is niet aftrekbaar. Als gevolg van het vorenstaande, maar ook door de huidige eco nomisch mindere tijden, zijn de mensen/consumenten minder gaan lenen voor de personenauto, vakantie, etcetera. Dit betekent dat de geldaanbieders ook veel inkomsten (lees: rente en provi sie) hebben misgelopen. Zij doen er inmiddels alles aan om die gemiste inkomsten op de een of andere wijze te compenseren. De laatste maanden verschijnen er advertenties in de bladen en op het internet, waarin de geldaanbieders duidelijk vermelden dat zij ook de rente voor consumptieve leningen aftrekbaar kun nen maken. Hoe kan dat dan? Dat is vrij eenvoudig. Als iemand een lening voor de koop van zijn woning heeft en daarnaast heeft hij bijv. een persoonlijke le ning voor zijn auto, dan verstrekt de geldaanbieder een nieuwe, grotere hypothecaire lening en met het geld van die lening wor den de beide bestaande leningen (dus die voor de woning en de auto) ineens afgelost. De redenering van de geldaanbieder is simpel er is een hypo thecaire lening met als onderpand/hypotheek de eigen woning, dus is alle rente als 'rente eigen woning' aftrekbaar. Dit is naar mijn mening volkomen onjuist. Wil de betaalde (hypotheek)rente aftrekbaar zijn, dan zult u moe ten aantonen dat die lening is aangegaan voor de koop, etc. van uw eigen woning; en dat is nu juist niet helemaal het geval. Daarom is slechts de betaalde rente voor het gedeelte wat dient ter vervanging van de 'oude' hypothecaire lening, aftrekbaar. Het restant was, is en blijft niet aftrekbaar. De Staatssecretaris van Financiën heeft op 12 juli 2004 in een pers bericht duidelijk aangegeven dat hetgeen de betreffende geldaan bieders in hun advertenties vermelden absoluut onjuist is. Laat u dus niet 'in het ootje nemen', u bent nu immers gewaar schuwd. E.T.M. (Gidy) Jansen, Federatie-belastingadviseur De Rijke Partners Adviesgroep Oud-Vossemeer Telefoon (0166) 678250 Advertentie I.M. Op een steiger werken Hazenbroek en De Weert in de nok aan het herstel van de schildering van Luns V

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2004 | | pagina 7