Hulp aan de naaste is er hier in
Tholen met de paplepel ingegoten
'Je bent zolang met het schilderij
bezig, dan ga je ervan houden'
Creatie Huib Luns in R.K. kerk Tholen grondig gerestaureerd
Donderdag 19 augustus 2004
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
7
De Vrijwillige Thuiszorg in de gemeente Tholen mist
1850 mantelzorgers. Mantelzorgers zijn mensen die, kort
gezegd, zorgen voor vader, moeder, een kind, een buur
man. De thuiszorg op Tholen probeert met een aantal
vrijwilligers onder meer daar in te springen waar voor
mantelzorgers problemen ontstaan. Want, zegt het lande
lijk thuiszorgorgaan LOT, 'de rek bij familie en vrienden
is er uit. Het werk wordt te zwaar'. Naar schatting van
Jacqueline Heijboer, coördinator van Vrijwillige Thuis
zorg Tholen ('het is voor mij een betaalde baan') telt
Tholen op basis van de statistieken tenminste 2000 in
woners die op die manier iets voor elkaar betekenen.
Thuiszorg h^lpt mantelzorgers daar waar mogelijk. Man
telzorgers, doorgaans familie en vrienden van een pa
tiënt, doen boodschappen, lappen de ramen, gaan wan
delen en, wat minstens zo belangrijk is, ze hebben
aandacht voor degene die zorg nodig heeft of maken
daarvoor tijd vrij.
Bij Vrijwillige Thuiszorg maar 150 van de 2000 mantelzorgers hekend
Balsemen
Stervensbegeleiding
Nieuwe lijst
Vrouwen
Veelzijdig kunstenaar
Verplicht voelen
Dagtaak
Populieren gekapt
op Mallandsedijk
Voor het altaar van de Rooms-Katholieke kerk in Tholen
staat al maanden een hoge steiger. Ze onttrekt de kleur
rijke, imposante schildering erboven grotendeels aan het
oog. De in 1911 door Huib Luns vervaardigde voorstel
ling van de tenhemelopneming van Maria wordt momen
teel gerestaureerd. „Het schilderij wordt prachtig en kan
hopelijk weer een hele tijd mee", zegt kunstschilder
Hans Hazenbroek uit Steenbergen. Na de reparatie van
het doek en het raamwerk is hij sinds een week of vijf
aan het schilderen toegekomen. Voor het technische ge
deelte van de restauratie tekent vrijwilliger Johan de
Weert.
Is voortaan toch alle (hypotheek)rente aftrekbaar
Kees Wielaard uit Sint-Annaland mocht vroeger graag lange fietstochten maken. Nu kookt hij het eten, lapt hij de ramen en zorgt hij voor
zijn vrouw.
Van de 2000 mantelzorgers op
Tholen kent de Vrijwillige Thuis
zorg er 150. Heijboer: „Die hebben
we vorig jaar ontmoet en een pre
sentje kunnen geven. Die andere
1850 werken in de anonimiteit. Die
hoor je niet, die zie je niet, maar ze
zijn er wel degelijk. Het is eigen
lijk jammer dat we ze niet allemaal
kennen, want we kunnen ze met
onze vrijwilligersorganisatie heel
goed steunen." En steun kunnen de
mantelzorgers wel gebruiken. Want
landelijk is de rek er uit, signaleert
de Landelijke Organisatie vrijwil
lige Thuishulp, beter bekend als de
mantelzorgorganisatie LOT. Dat
die rek er uit is, komt volgens LOT
vooral door de bezuinigingspoli-
tiek van de rijksoverheid. Niet dat
de mantelzorger daar zelf finan
cieel iets van merkt. Op iemand die
geld noch goed voor zijn hulp
vraagt, valt niet veel te bezuinigen.
Maar wél als vader, moeder, kind
of buurvrouw steeds moeilijker in
aanmerking komt voor professio
nele hulp. Wél als de stijgende ei
gen bijdragen niet meer kunnen
worden opgebracht en de patiënt
blij moet zijn met elke gratis hel
pende hand die er naar hem of haar
wordt uitgestoken. Want als je zelf
niet kunt, dan resteert maar één
route. Die van de hulp.
Niettemin vindt het kabinet, zo
blijkt uit mededelingen aan de
Tweede Kamer, dat ouderen, ge
handicapten en chronisch zieken
meer moeten worden geholpen
door mantelzorgers. Onbegrijpe
lijk, vindt Heijboer, want het is
heel wat voor die mantelzorger als
die de taken van pa, ma of buur
man voor zijn rekening neemt. Die
rekening gaat over meerdere malen
per week helpen met wandelen en
winkelen. Zorgen voor vervoer
naar een ziekenhuis of naar een
ontspanningsvereniging. Oppassen
als iemand zich niet lekker voelt,
of meewerken als er afspraken zijn
gemaakt. Bijvoorbeeld als de deur
moet worden opengedaan. Dan
gaat het ook om klusjes, bood
schappen doen, begeleiding naar
een dokter of een bezoek aan een
Een half jaar geleden is ontdekt
dat de spits toelopende schildering
aan de bovenkant los zat. Een in
spectie leerde dat er een lekkage
was opgetreden in de nok van de
zuidgevel, waardoor met name de
bovenkant en de achterzijde van
het kunstwerk aangetast waren.
„De bovenrand was zodanig ver
weerd, dat afspannen van het doek
- er is op heel dun linnen geschil
derd - al niet meer kon", aldus
Hazenbroek, die invaller-organist
is in de Thoolse parochie.
Op de 6,5 meter hoge en 4,35 me
ter brede schildering (dus ruim 28
vierkante meter) staat Maria, in
een wit gewaad, centraal. Om haar
heen staan engelen in een cirkel.
En boven haar is de heilige drie
vuldigheid afgebeeld: de Vader, de
Zoon en de Heilige Geest (deze
laatste in de gedaante van een
duif). „Het werk is enigszins ju-
gendstil of art deco. Dus geen na
turalistische of realistische voor
stelling, maar gebaseerd op
symboliek en de klassieken. Dat is
heel boeiend en bovendien heeft
Luns erg moderne kleuren ge
bruikt zoals lichtgeel, lichtblauw,
groen en prachtig rood. Het maakt
de schildering kleurig en vrolijk",
schetst Hazenbroek het kunst
werk. Hij grijpt de restauratie aan
om het schilderstuk te beschrijven
voor het Rijksbureau voor kunst
historische documentatie, waar het
niet bekend is.
Hans Hazenbroek is geen restau
rateur, maar heeft zich - als schil
der die van zijn vak houdt - ook
verdiept in die facetten: „Ik weet
er alles van." Een jaar of tien ge
leden restaureerde hij een aantal
schilderijen in de Steenbergse
Gummaruskerk. Het doek in Tho
len bleek op een raam gespannen
te zijn, dat in een 3,5 tot 4 centi
meter diepe nis in de muur was
geplaatst. Een goede ventilatie
was daardoor niet mogelijk. Daar
om is een nieuw raamwerk er in
gedeelten achter geschroefd en nu
is de ruimte tussen doek en muur 6
tot 7 centimeter. „Ook zijn gaten
in het raamwerk gemaakt, waar
door ventilatie mogelijk is en het
bekende. Zorgen dat pa, ma of buur
kan eten.
Redelijk nieuw op Tholen is de zorg
voor iemand die palliatieve zorg no
dig heeft. Stervensbegeleiding heet
dat in gewoon Nederlands. Vaak zijn
het de kinderen die deze vorm van
mantelzorg op zich nemen. In een
VPRO-documentaire was onlangs te
zien dat mantelzorgers, de kinderen
in dit geval, het gevoel kregen dat ze
het niet goed deden. Ze namen het
zichzelf kwalijk dat ook het eigen
gezin, het eigen werk een plaats
moest hebben. Die zaken werden
verwaarloosd. Met alle frustraties,
ongemakken en boze buien vandien.
Mantelzorgers liepen en lopen ove
rigens doorgaans de benen uit het
lijf voor pa of ma, weet Heijboer.
Ook echtgenoten die voor elkaar
zorgen zijn mantelzorgers. Steeds
meer speelt bij hen de vraag: Moet
je ouders of echtgenoten die op het
punt staan te overlijden niet thuis
opnemen? Ben je ondankbaar als je
eens een keer nee zegt als er hulp
wordt gevraagd?
Volgens Heijboer doet de Thoolse
mantelzorger zijn werk met liefde en
toewijding, maar kan het teveel wor-
dem „Dan wordt het de mantelzor
ger niet alleen lichamelijk teveel,
maar raakt hij ook emotioneel aan
het einde van zijn mogelijkheden",
ervaart ze. „Dan wordt het de hoog
ste tijd om hulp te zoeken."
In West-Brabant is, net als op Tho
len, een steunpunt voor vrijwilligers
in de thuiszorg actief. Daar spelen
dezelfde problemen. Ook die instan
tie wil zoveel mogelijk mantelzor
gers bereiken om ze met raad en
daad terzijde te staan. Ook daar, zo
bleek vorig jaar uit onderzoek, is het
leeuwendeel van de hulpverleners
onbekend en bleken mantelzorgers
pas bij de organisatie aan te kloppen
als ze het absoluut niet meer zagen
zitten. Landelijk verschilt die situ
atie wat dat betreft niet veel met die
van Tholen. Bij LOT zijn in elk ge
val 1,5 miljoen mensen bekend die
vaak, soms jarenlang, langdurige
schilderij vrijgehouden wordt van
vocht."
De eerste anderhalve maand van
het karwei, dat begin april is aan
gevat, was de aandacht uitsluitend
gericht op het balsemen van het
schilderij. „Met een bepaalde bal
sem, een tropisch product, is de
keiharde en versteende verf - van
dichtbij zie je dat die vol barsten
zit, maar daar kan ik niets meer
aan doen - weer soepel gemaakt."
Vervolgens is als versteviging een
linnen rand - aan de bovenkant
wel 30 cm breed - tegen de boven-
en zijkanten geplakt. Halverwege
de jaren zeventig is het schilderij
ook al eens gerestaureerd. Maar
niettemin vielen er nu gaten in,
zodat het met acrylplamuur bijge
werkt moest worden. Het opnieuw
glad spannen is waarmee Johan de
Weert zich bezig hield en houdt.
Hazenbroek: „Aan de grote lamp
die bovenin de nok hangt, zijn ze
ven kettingen bevestigd en daar
aan is het schilderij gehangen.
Met een wartel kon het strak wor
den gespannen, dat was een ge
weldige technische vondst. Maar
het is een hele toer geweest." Met
dat strak trekken gaat De Weert op
dit moment verder. Hij slaat om de
vijf centimeter een spijker door
het linnen.
De oude houten lijst was helemaal
vergaan en kwam in stukken en
brokken van het schilderij. „De
organist, Piet van Tillo uit Lepel
straat, maakt belangeloos een
nieuwe lijst. Als die er is, gaan we
hem netjes vergulden", aldus Ha
zenbroek. Als je zoveel maanden
met een schilderij aan de gang
bent, ga je ermee leven, ervaart
hij. „Je ontmoet het en je gaat er
van houden." Hazenbroek denkt
het karwei nog in augustus ge
klaard te hebben en dat zou een
maand eerder zijn dan gedacht.
Hij is met het bijschilderen van de
bovenkant een heel eind gevor
derd. „Het is héél dun geschilderd
- in olieverf - en dat is voor mij
best een probleem. Maar op zich
zijn het grote vlakken, zodat het
eenvoudig bij te werken is. En de
kleuren blijven zoals ze zijn."
zorg bieden. Ze zorgen voor gehan
dicapten, voor hoogbejaarden en
voor langdurig zieken. Ze bieden in
tensieve zorg aan een vriend of
vriendin. Een buurman of buur
vrouw. Onbetaald, uit liefde, uit
noodzaak of uit pure betrokkenheid.
Meer dan de helft van die hulpen
doet aan schoonmaken, doet de was,
kookt, helpt bij het eten en wassen.
Doorgaans komt de hulp neer op een
en dezelfde persoon. Soms alleen
overdag, soms ook 's nachts. „En,"
waarschuwt LOT, „bijna iedereen
krijgt er vroeg of laat mee te ma
ken." Uit de cijfers blijkt verder dat
een half miljoen 'bij instellingen be
kende' mantelzorgers zeven dagen
per week 24 uur per dag beschikbaar
is. Daarvan is bijna de helft ouder
dan zestig jaar. Ze worden bijge
staan door 300.000 vrijwilligers.
Daarvan wonen er 25 op Tholen.
In het jaarverslag dat de stichting
Netwerk Vrijwilligers in de Zorg-
Stort het in of stort u mee', staat
te lezen op het spandoek dat bo
venaan de steiger is bevestigd. Op
die manier wil het kerkbestuur de
parochianen duidelijk maken dat
er geld nodig is voor de restaura
tie van het schilderij. De steiger
zelf is door een aannemer be
schikbaar gesteld. „De goede
kwaliteit naturel linnen en vooral
de technische voorzieningen, dat
zijn de kostenposten", geeft Hans
Hazenbroek aan.
Huib Luns (1881-1942) was vol
gens Hazenbroek een vrolijke, op
geruimde en toch serieuze natuur.
Een veelzijdig kunstenaar boven
dien: schilder, graficus, beeldhou
wer en schrijver. Nog tijdens zijn
hbs-opleiding bezocht Luns een
tekenschool, om aansluitend de
studie te volgen aan de Rijksnor
maalschool voor tekenonderwijs
in Amsterdam. Na een stage aan
de Rijksacademie voor beeldende
kunsten vestigde Huib Luns zich
als kunstschilder. Vanaf 1908
werkte hij als hoofdleraar aan de
Academie voor beeldende kun
sten en technische wetenschappen
in Rotterdam (Hazenbroek stu
deerde daar vlak na de oorlog), in
1918 nam hij de leiding op zich
van de Koninklijke school voor
kunst, techniek en ambacht in
Den Bosch en in 1923 werd Luns
directeur van de Rijksnormaal
school voor tekenonderwijs (kort
daarna het Rijksinstituut voor te
kenleraren) in Amsterdam. In
1931 tenslotte volgde zijn benoe
ming als docent in het handteke
nen en de geschiedenis van de
schilder- en beeldhouwkunst aan
de Technische hogeschool in
Delft.
Tussendoor schilderde Luns veel.
Hij maakte portretten, muurschil
deringen en gebrandschilderd
glas. Verder ontwierp hij posters
en penningen. En hij publiceerde:
essays over buitenlandse studie
reizen, boeken over kunstschilders
en artikelen in dagbladen en tijd
schriften. Bijvoorbeeld een boekje
over zijn vriend en tijdgenoot, de
Nederlandse schilder Jan Sluyters.
Het schilderij voor de kerk in Tho
len is, evenals de kleurrijke bijbel
se voorstellingen in het interieur
door Anton Federle uit Kleef, des
tijds bekostigd door een anonieme
weldoener uit de Maasstad.
sector Tholen en St.-Philipsland
(kortweg Vrijwillige Thuiszorg
Tholen) over 2003 schreef, staat dat
mantelzorgers in toenemende mate
om hulp vragen. In de korte tijd van
het bestaan van deze Thoolse zorg
organisatie vroegen 17 inwoners as
sistentie. Voor Heijboer en haar vrij
willigers reden om actie te onder
nemen op zoek naar meer mantel
zorgers die een steuntje in de rug
konden gebruiken. Honderdvijftig
mantelzorgers ontvingen, mede
door de hulp van de Smurdiekse
huisarts Janssen, vrijwilligers van
De Zonnebloem, het Rode Kruis,
kerkelijke instellingen en de Neder
landse Patiëntenvereniging afdeling
Tholen, vorig jaar een rugzakje met
versnaperingen en een boekje met
adviezen en tips.
Anders dan de landelijke tendens is
op Tholen de mantelzorger nog niet
aan het einde van zijn latijn. „Hier
wonen nog mensen van Jan de Wit",
klinkt het fier uit diverse anonieme
monden. Niet iedereen wil met zijn
werk in de krant. Hulp aan de naas
te, bloedverwant of niet. is er op
Tholen met de paplepel ingegoten.
Mensen zien het niet als iets bijzon
ders, maar meer als vanzelfspre
kend, zeggen de meesten. „Vaak
valt er niet te kiezen tussen of je wel
of niet iets doet", legt Heijboer uit.
„Mantelzorg overkomt je. Als je
moeder dement wordt, help je. Dat
gebeurde op Tholen altijd al. Alleen
door het met de titel mantelzorg te
benoemen en je er mee bezig te
houden, krijg je een indruk van wat
er zich afspeelt en waaraan er be
hoefte bestaat." Dan zie je volgens
de coördinatrice ook dat mantelzorg
steeds minder vanzelfsprekend is.
Kinderen verlaten het eiland, heb
ben het te druk. Steeds meer men
sen doen al veel vrijwilligerswerk
en kunnen dan die constante zorg
voor familie of buren er niet nog
eens bijnemen.
Vrouwen zijn volgens Heijboer het
meest in touw als mantelzorger.
„Tachtig procent is vrouw", schat
ze. „Maar ook die krijgen steeds
meer beslommeringen. Vaak hebben
ze betaald werk, ze worden veel ge
vraagd voor buitenschoolse activi
teiten en ze zitten in toenemende
mate in besturen van verenigingen."
Dat gaat volgens Heijboer niet altijd
ten koste van die zieke moeder,
maar er wordt wel eerder een be
roep gedaan op beroepskrachten. En
juist daarop wil het kabinet bezuini
gen. „Dat betekent dat de mantel
zorger met zijn tijd steeds meer in
de knel komt. Gelukkig is het hier
anders dan in de Randstad, waar
mensen toch wat egoïstischer zijn.
Hier heerst nog plichtsbesef. Mede
door de religieuze achtergrond van
veel inwoners."
Dat neemt niet weg dat Heijboer in
sommige gevallen de indruk heeft
dat 'de patiënt' teveel claimt. „Dat
sluipt er soms in. Je komt een keer
per week. Dat wordt twee of drie
keer. Kun je dan een keer niet, dan
krijg je gemopper. Het verwach
tingspatroon van degene die zorg
nodig heeft, wordt steeds hoger. Dat
is voor de mantelzorger soms heel
frustrerend. Daarom zeggen wij, net
zoals dat landelijk gebeurt, zorg dat
je voldoende tijd neemt voor jezelf.
Daar heb je niet alleen zelf profijt
van, ook degene aan wie je zorg
biedt, is daar beter mee af. Wij, vrij
willigers van de Thuiszorg, kunnen
daarbij een handje helpen."
Toch is het nemen van tijd voor je
zelf niet eenvoudig, realiseert
Thuiszorg zich. „Het gaat ook om
het houden van een goede onderlin
ge relatie. Om het houden van een
goede sfeer. Hoe zeg je dan tegen pa
of ma, of je kind, hoever je daarin
wilt gaan? Hoe vaak hoor je niet het
argument van kinderen dat ze zich
verplicht voelen om voor de ouders
te zorgen omdat die ook altijd voor
hun hebben klaargestaan? Maar de
vraag is: mogen ouders dat ook van
de kinderen verwachten?"
Heijboer pleit voor duidelijkheid.
Samen uitmaken wat je als mantel
zorger wel en niet doet. „De een is
goed in wandelen en winkelen, de
ander meer in administratie. Een an
der heeft weer mogelijkheden om
de was te doen. Wat je niet goed
kunt, moet je ook niet doen. Dan
voorkom je ook ruzies in de familie.
Je moet niet kunnen zeggen dat de
ene broer alles doet en de andere
niets. Ga met elkaar om de tafel zit
ten en wees open en duidelijk."
Dat er zaken zijn die kinderen mo
gelijk niet of heel moeilijk aankun
nen, is duidelijk. Vooral als het gaat
om zieken die vaak jarenlang op ge
nezing wachten. Of voor wie dat
niet is weggelegd. Heijboer: „Wij
helpen ook de mantelzorgers bij het
begeleiden van stervende familiele
den. Met name als iemand heeft be
sloten thuis te sterven en de kinde
ren om beurten bij de patiënt de
wacht houden. Die kinderen kunnen
er niet altijd zijn. Dan vallen er
soms gaten. Onze vrijwilligers hel
pen dan met het opstellen van bij
voorbeeld een schema. Zonodig
werken we zelf mee. We zijn er
voor iedereen. Voor elke gezindte."
Iemand die hulp kan krijgen, maar
dat voorlopig nog niet wil, is de in
1930 in Scherpenisse geboren Kees
Wielaard. Hij woont in Sint-Anna
land, zorgt voor zijn vrouw en doet
het huishouden. Ze zijn al 41 jaar
samen en vormden met kinderen en
kleinkinderen tot enkele jaren gele
den een vrij zorgeloze familie.
„Twee jaar geleden moest er een
been af. Vanaf de knie. De bloedva
ten waren niet goed meer. Daarna
kreeg ik een herseninfarct. Ik kan
niet veel meer zelf", zegt mevrouw
Wielaard. Eigenlijk kan ze niets
meer, vindt Kees. Hij helpt haar in
en uit bed, helpt haar naar het toilet
en wast haar op plaatsen waar ze
zelf onmogelijk bij kan. Kees is een
potige man. Het zware handwerk
(hij was boerenknecht) maakte dat
zijn spieren en botten zich ontwik
kelden tot een krachtig karkas.
De Mallandsedijk ten noorden van
Scherpenisse krijgt een ander aan
zien. Staatsbosbeheer begint in
september met het kappen van de
ruim 450 populieren die langs de
ze dijk staan. De bedoeling is om
aan weerskanten een rij zwarte
populieren (populus nigra) terug te
planten. Deze hebben een levens
duur van ongeveer zestig jaar. Tij
dens de werkzaamheden, die enke
le weken duren, wordt het verkeer
omgeleid.
Maar het werk eiste ook zijn tol.
„Een deel van mijn rug is versleten.
Hoe lang ik dit allemaal nog vol
houd, weet ik niet."
Wielaard heeft er een dagtaak aan.
Veel tijd om weg te gaan heeft hij
niet. Z'n hobby, fietsen, heeft hij er
voor opgegeven. „Ze kan niet al
leen blijven. Ik heb wel eens een re
cept weggebracht. Juist op dat mo
ment moest ze naar de wc. Dat
werd tobben. Het ging niet." In
plaats van fietsen doet Kees nu de
vaat, kookt het eten, lapt de ramen
en doet de boodschappen. Leuk?
„Leuk is anders. Vroeger deed de
vrouw al die dingen. Ik had een he
kel aan huishoudelijk werk." Toch
ziet Wielaard de toekomst met ver
trouwen tegemoet. „Nee, dat heeft
niets met religie te maken. Ik stem
al heel m'n leven PvdA." Dat ook
die partij verantwoordelijk is voor
de bezuinigingen in de zorg, heeft
hem verbaasd. „Maar ja, bij de ene
partij krijg je wat en bij de andere
partij laatje wat. Ik ben het niet met
alles eens wat ze doen. Toch stem
ik er op." Voorlopig is hij niet bang
voor de kostenstijgingen in de zorg
sector. „Ik heb nog geen behoefte
aan hulp. Ook nog niet van vrijwil
ligers. Zolang ik alles nog zelf kan,
doe ik dat ook. Nee, ik zou niet
kunnen zeggen waar ik voor het
eerst hulp nodig zal hebben. Ook
niet wat het vervelendste karweitje
is. Huishoudelijk werk heeft me
nooit gezind. Maar je mot. Sommi
ge mensen begrijpen dat niet. Maar
als je het moet doen, weet je pas
wat er gaande is."
Vrijwillige Thuizorg Tholen in
Sint-Maartensdijk wil mantel
zorgers helpen hun taak te ver
lichten. De vrijwilligers hou
den mensen gezelschap, bege
leiden hen naar artsen of zie
kenhuizen, doen boodschappen
en halen medicijnen. Ze huren
boeken bij de bibliotheek, ko
men die voorlezen en doen
kleine klussen rondom het huis.
Daarnaast ondersteunen negen
vrijwilligers mensen en fami
lieleden als het gaat om de laat
ste levensfase. De vrijwilligers
helpen mantelzorgers, verwij
zen hen door naar belangrijke
instanties en praten mee over
problemen.
In 2003 hielpen vrijwilligers
van de Thuiszorg bijna 1000
uur gehandicapten, mensen
in hun laatste levensfase, bij
chronisch zieken, bij ouderen
en ze ondersteunden (216 uur)
mantelzorgers. Thuiszorg werd
onder andere te hulp geroepen
door het Rode Kruis, stichting
De Zonnebloem, patiëntenver
enigingen en kerkelijke instel
lingen. Om in te spelen op de
landelijke ontwikkelingen in de
zorgsector heeft de Thoolse
vrijwilligerscentrale dringend
hulp nodig.
De bomenkap is onderdeel van het
kap- en beplantingsplan Tholen.
Dit plan voorziet in het vervangen
van de zo'n 45 jaar geleden mas
saal aangeplante populieren, die
versleten zijn en waarvan dood
hout gevaar kan opleveren voor
het verkeer. Staatsbosbeheer heeft
op Tholen zo'n 130 hectare dijken
in eigendom. Waar populieren ge
kapt zijn, worden nieuwe bomen
teruggezet. Meer variatie van
soorten is het uitgangspunt, waar
bij Staatsbosbeheer kiest voor één
boomsoort per dijk (zoals okker
noot, kastanje, eik, linde, es, popu
lier).
Sinds januari 2001 kunt u de door u betaalde rente voor zoge
noemde 'consumptieve kredieten' niet meer in aftrek op uw fis
caal inkomen brengen.
Dit houdt in dat u alleen nog bijvoorbeeld de rente voor eigen
woning in aftrek kunt brengen. U moet die geldlening(en) dan wel
zijn aangegaan voor:
de aankoop van of
de verbetering/verbouwing of
het onderhoud
van uw eigen woning (dus niet voor uw tweede woning of vakan
tiehuis).
Leningen, aangegaan voor bijvoorbeeld de aankoop van een per
sonenauto of voor betaling van de vakantie, zijn consumptieve le
ningen en de bijbehorende rente is niet aftrekbaar.
Als gevolg van het vorenstaande, maar ook door de huidige eco
nomisch mindere tijden, zijn de mensen/consumenten minder
gaan lenen voor de personenauto, vakantie, etcetera. Dit betekent
dat de geldaanbieders ook veel inkomsten (lees: rente en provi
sie) hebben misgelopen. Zij doen er inmiddels alles aan om die
gemiste inkomsten op de een of andere wijze te compenseren.
De laatste maanden verschijnen er advertenties in de bladen en
op het internet, waarin de geldaanbieders duidelijk vermelden
dat zij ook de rente voor consumptieve leningen aftrekbaar kun
nen maken.
Hoe kan dat dan?
Dat is vrij eenvoudig. Als iemand een lening voor de koop van
zijn woning heeft en daarnaast heeft hij bijv. een persoonlijke le
ning voor zijn auto, dan verstrekt de geldaanbieder een nieuwe,
grotere hypothecaire lening en met het geld van die lening wor
den de beide bestaande leningen (dus die voor de woning en de
auto) ineens afgelost.
De redenering van de geldaanbieder is simpel er is een hypo
thecaire lening met als onderpand/hypotheek de eigen woning,
dus is alle rente als 'rente eigen woning' aftrekbaar.
Dit is naar mijn mening volkomen onjuist.
Wil de betaalde (hypotheek)rente aftrekbaar zijn, dan zult u moe
ten aantonen dat die lening is aangegaan voor de koop, etc. van
uw eigen woning; en dat is nu juist niet helemaal het geval.
Daarom is slechts de betaalde rente voor het gedeelte wat dient
ter vervanging van de 'oude' hypothecaire lening, aftrekbaar. Het
restant was, is en blijft niet aftrekbaar.
De Staatssecretaris van Financiën heeft op 12 juli 2004 in een pers
bericht duidelijk aangegeven dat hetgeen de betreffende geldaan
bieders in hun advertenties vermelden absoluut onjuist is.
Laat u dus niet 'in het ootje nemen', u bent nu immers gewaar
schuwd.
E.T.M. (Gidy) Jansen, Federatie-belastingadviseur
De Rijke Partners Adviesgroep Oud-Vossemeer
Telefoon (0166) 678250
Advertentie I.M.
Op een steiger werken Hazenbroek en De Weert in de nok aan het herstel van de schildering van Luns
V