Waarom goedkoop als het duur ook kan 'Je bent onderwijzer om met kinderen te kunnen werken' Wiebelbank en kabelbaan voor speelterrein aan Beatrixlaan is verloren gegaan Nieuw te bouwen raadhuis nu al te klein? Klu(n)sje in huis Donderdag 20 november 2003 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT Gemeente, waar voert u ons heen? Meester Van den Broek van Casembrootschool veertig jaar in overheidsdienst Geen zin Geschiedenisles Oud papier Klachten over hondenpoep en losse tegels op info-avond Holland Huis Zandbak weg Stemmen van lezers Ik kan me de gevoelens van C.M. v.d. Male uit Anna Jacobapolder (Aan koop Morelli is weggegooid geld) goed voorstellen. Het dorpshuis in AJP moet dringend opgeknapt wor den, maar als kleinste kern van de ge meente Tholen stelt men niets voor, dus opschuiven maar. De aankoop van Morelli in Sint-Maartensdijk is inderdaad weggegooid gemeen schapsgeld. Waarom toch, hoor ik van velen. Duur willen doen over de rug gen van de burgers, die met steeds meer gemeentelijke lasten opge zadeld worden. Ik durf te stellen, dat over tien jaar de lasten voor de bur gers 150 tot 160% hoger zijn dan op dit moment. We zijn nu al de op één na duurste gemeente van Zeeland en straks veruit de duurste; mogelijk nog duurder dan Wassenaar, Voorburg en Rijswijk. Het voorzieningenpeil van de gemeente Tholen zal nooit kunnen evenaren aan genoemde gemeenten, evenmin als de inkomens van de be volking. De hoge lasten kunnen velen niet meer opbrengen. Er komen twee de rangs burgers, zeker ook in de klei ne kernen, waar de inwoners net zo veel aan lasten moeten betalen als in Tholen. Daar komen wel steeds meer voorzieningen en in de andere kernen steeds minder. Over eerlijke verdeling gesproken. Het lijkt nergens op en het werkt een sterke tweedeling in de hand. Om alle kernen leefbaar te houden, zal men meer voorzieningen moeten spreiden. Eerst alles doen tot meerde re eer en glorie van Tholen, wat alles mag kosten en dan tot de rest zeggen: jammer, beste mensen, maar het geld is op. En dan gebeurt er niets van aan belang en gaat de leefbaarheid van de dorpen naar de knoppen. Dat is beleid dat zeer te verwerpen is. C. Rijnberg uit Sint-Maartensdijk zegt: kiezers, let op uw saek. Jazeker en als er bij de volgende raadsverkie zingen een of twee nieuwe partijen zouden komen, kunnen die samen met Algemeen Belang Tholen (ABT) een stevige tegenhanger vormen te gen het toch altijd min of meer heer sende regentenbestuur van nu. Dat heeft zich altijd kunnen handhaven omdat de Thoolse bevolking nog zo gezagsgetrouw is in de trant van: de overheid moet je als Gods dienaresse gehoorzamen. Op zich niet verkeerd, maar de praktijk van alle dag spreekt een andere taal. Dat zie je in het be leid, ook van de christelijke partijen. Je kunt alles vergeestelijken en Gods naam gebruiken om te bedekken waartoe we zelf niet in staat zijn. Ik heb er weinig waardering voor. Cees Boogaart uit Oud-Vossemeer schrijft in de EB van 23 oktober, dat de gang van zaken rond het nieuwe gemeentehuis bij veel burgers over komt als een blindemanspelletje waar 13,8 miljoen euro uitkwam. Dit zal wel rond de 20 miljoen euro uitko men. Dan is men aan het bouwen en dan komt men er pas achter, dat het veel duurder is. Dan moet men wel doorgaan, maar dat wist men wel van tevoren. Voor de burgers moet dat dan weer verdoezeld worden. Bur gers dienen het eerste en het laatste woord over de besteding van hun be lastingcenten te hebben en daar ont breekt het aan in Tholen door de re gentenmentaliteit. Dhr. Boogaart schrijft dat de gemeente Tholen door het nieuwe gemeentehuis en andere megaprojecten in een financieel moe ras glijdt. Het is toch te hopen, dat Tholen niet de status van artikel 12 gemeente krijgt en onder curatele komt te staan, maar ik vrees dat de gemeente Tholen op deze manier naar de Filistijnen gaat. De beleids makers, b. en w., zouden dan ook maar tegelijk onder curatele moeten komen, maar die komen er altijd goed mee weg. Met diverse goede re gelingen kunnen die wel riant in Wassenaar of Voorburg gaan wonen, maar de burgers zitten met de brok ken. Inwoners van de gemeente Tho len, let op. Dit beleid deugt niet! C. Kwaak, Noordsingel 146, Bergen op Zoom. Als semi-inwoners vah Sint Maar tensdijk zouden we een paar opmer kingen willen maken. Allereerst Morelli. We lazen, dat de gemeente een gouden greep heeft gedaan met de koop van het Morel- li-pand. Dat pand moet dan worden gesloopt (zo'n 50.000 euro?) voor de aanleg van een toegangsweg (zal wel het dubbele gaan kosten !)om het dan voormalige gemeentehuis, beter bereikbaar te maken. Men denkt dat het gebouw daardoor bij verkoop zoveel meer zal opbrengen, dat de kosten er met winst uitko- men.We praten dan over een be drag, dat zeker rond de 300.000 eu ro zal komen. Als mettertijd dit 'burgermansvermogen' blijkt te zijn verloren, zit de Thoolse burgerman met een forse strop, die wel weer door lastenverhoging of zo zal moe ten worden gecompenseerd. Wie durft de verantwoordelijkheid hier voor te dragen? Het Morelli-pand staat al 2 jaar te koop. Het ligt vlak bij het gemeen tehuis. Het had misschien kunnen dienen voor uitbreiding van dat ge meentehuis. Ook bij zeer grondige ver- of nieuwbouw zou een aantal miljoenen euro's bespaard zijn en had het gemeentehuis op de huidige plaats kunnen blijven. En dan nog iets. Een aantal jaren geleden meldde de Eendrachtbode dat Sint Maartensdijk de status van 'beschermd dorpsgezicht' of zoiets had verworven. Een zorgvuldig be heer was dan een vereiste. Bij wijze van spreken mocht geen steen van de bestaande bebouwing gewijzigd worden zonder toestemming van de hoge autoriteiten in Den Haag. Zou dat niet gelden voor het Morelli- pand? Een gezichtsbepalend pand slopen en vervangen door een toe gangsweg kan toch niet gerekend worden tot beschermen van een be schermd dorpsgezicht. Datzelfde verzuchten we vaak, als we ons ei land binnenrijden en Poortvliet na deren En nog meer bij binnenkomst in Sint Maartensdijk als we de bouw sels zien aan de linkerkant bij de Haven. Zorgvuldige uitbreiding van een beschermd dorpsgezicht zeggen we vaak.... Gemeente(-raad) waar voert u ons heen. Let op uw saeck (en van uw burgers). M. Prak, Ritzema Boslaan 52, 3571 CT Utrecht. ëukels Wat is er nu leuker voor een bureaumannetje als ik dan in je vrije tijd lekker je handjes laten wapperen? Er liggen in en om het huis genoeg uitdagende klussen op mijn inspiratie en ambitie te wachten en in overleg (althans mijn vrouw heeft me opdracht gegeven) is besloten dat we beginnen met het op knappen van onze zolderkamer. Ik ben reeds met mijn hoofduitvoerder op expeditie geweest in een aantal bouwmarkten en de omvangrijke hoeveel heid doe-het-zelfmaterialen zal dit weekend door mijn creatieve handjes worden verwerkt tot een harmonieus en trendy geheel. Als warming-up voor het echte werk mag ik de kamer eerst ontruimen en vervolgens kan ik me uitleven met het slopen van het volledige interieur. Mijn schatje heeft kleu ren uitgekozen waarvan ze op voorhand zeker weet 'dat daar de oude meu beltjes en accessoires absoluut niet meer bij zullen passenEnkele retour tjes naar de milieustraat later is er geen spoor meer van de oorspronkelijke ravage te bekennen. Eens even kijken, ik ga maar beginnen met de gipsplaten. Die grote panelen staan gruwelijk in de weg en met zo 'n pneumatisch nietpistool is het creëren van een schitterend wandje zo gepiept. Pas na de derde plaat loop ik tegen het eerste noemenswaardige probleem aan. Ik ben mijn duimstok kwijt. Na een zoektocht door het hele huis blijkt mijn meetlat zich achter de zojuist gemonteerde wandplaat te bevinden. Och, een foutje is menselijk en reken er maar op dat ze bij die klusprogramma 's op televisie ook wel eens een op name over moeten doen. Het karwei loopt verder naar wens, maar dat heeft wellicht ook te maken met het feit dat ik niet zo heel kritisch ben. Het stoort me dan ook dat mijn vrouwtje onbenullige vragen gaat stellen over bouw kundige details. .Waarom zit de lichtschakelaar nu ineens midden in de wand in plaats van net naast de deur?" Geïrriteerd leg ik haar uit dat ik er, net als de bekende binnenhuisarchitect Jan des Bouvrie, een totaal eigen vi sie op na houd. ,,Die man zet vooraf allerlei dingen op papier en als het uit eindelijke resultaat totaal anders uitvalt dan zegt hij doodleuk: 'prachtig hè, precies zoals ik het bedoeld had'. Bovendien krijgt die grappenmaker er nog dik voor betaald ook.De vloer moet een eitje zijn, want we hebben de montabel laminaat genomen. Het heet klik-laminaat, maar tussen mij en de hardhouten plankjes blijkt het absoluut niet te klikken. Veel naadjes blijven om onbegrijpelijke redenen open staan. Maar nadat ik er wat houtlijm heb ingespoten en er vervolgens wat zaagsel in heb geveegd, lijkt het resultaat me alleszins acceptabel. Ik verschil daarover nogal van mening met mijn echtgenote en gaandeweg het karwei verhardt de sfeer tussen mij en mijn directe chef. Voordat we samen achter de plaktafel plaatsnemen voor het behangen van onze nieuwe kamer, is het hoog tijd om een duidelijke rolver deling af te spreken. „Jij smeert de banen in en ik zorg er voor dat ze tegen de wand komen.Gedwee ga ik aan de slag met blokkwast en behanglijm, en het plakken verloopt zo soepel dat er tussendoor zelfs af en toe een grap je gemaakt wordt. Hier en daar zit wel een bobbel of valse vouw, maar een kniesoor die daar op let. „Daar komt toch een schilderijtje", klinkt het re gelmatig vanaf het huishoudtrapje. Zaterdagavond elf uur: klus geklaard! Het is nu nog een kwestie van de zaak inrichten en dan kunnen we er weer jaren tegen. Oh ja, heeft u toevallig ook pas van die Ikea zelfbouwmeubelen aangeschaft? Ik heb namelijk nog een groot aantal onderdelen en een ruime collectie met van die speciale schroefjes in de aanbieding. Meester Van den Broek heeft het al 36 jaar prima naar zijn zin in Sint-Annaland. Als hij in september volgend jaar stopt, heeft onderwijzer G. van den Broek er 36,5 jaar opzitten aan de De Casembrootschool in Sint-Anna- land. Tien jaar lang was hij - tegen zijn zin - hoofd van de openbare la gere school. „Je bent onderwijzer om met kinderen te werken. Lesge ven is het leukste dat er is", zegt de 61-jarige leerkracht die een broertje dood heeft aan vergaderen. Dinsdag was meester Van den Broek veertig jaar in overheidsdienst, maar dat wordt pas in december op school gevierd. Momenteel is hij nog 2,5 dag per week vervanger voor collega's die arbeidsduurverkorting hebben. Het werk als vervanger doet Van den Broek nu voor het tweede jaar. „Om alvast een beetje af te bouwen", zegt hij. De onderwijzer komt zodoende in verschillende groepen. „Alleen niet in 4 en 5. En bewust niet bij de kleuters." De Sint-Annalander is het lesgeven allerminst beu. „Maar als je over de zestig bent, dan merk je dat je toch minder van de kinderen kunt velen." Uit 35 sollicitanten werd Gerard van den Broek in 1968 gekozen om een proefles te komen geven op de lage re school aan de Ring in Sint-Anna- land. „Een les biologie in klas 4, dat weet ik nog precies. Achterin de klas zaten de notabelen, zoals Bram Soe- ters, Jo Leune, hoofdonderwijzer Boot." De uit Dordrecht afkomstige Van den Broek werd aangenomen. „Ik had door het hele land gesollici teerd en kreeg een week nadat ik was aangenomen ook bericht uit Wassenaar voor een proefles." Half januari kwam hij uit het leger, maar hij kon pas zes weken later aan de slag omdat toen zijn voorganger Willemsen stopte. Van den Broek koos na zijn dienstplicht voor het le ger omdat het moeilijk was om in het onderwijs aan de slag te komen. Vier jaar was hij gelegerd in het Duitse Seedorf. Met het aflopen van de verbintenis keek hij opnieuw naar het onderwijs. „Ik was inmiddels getrouwd en had twee kinderen, en dus was het belangrijk om de kost te verdienen." Naast hoofdonderwijzer Boot, juf Van Diepeningen en meester De Vos werd Van den Broek de vierde leer kracht. De school telde slechts drie lokalen en daarom werd hij met de klassen 3 en 4 ondergebracht in het wijkgebouw van het Groene Kruis. De kinderen zaten er aan geïmprovi seerde tafels (op schragen) zonder kastjes en er stond één kast met daarin wat lesboekjes en schriften. Na twee jaar werd de nieuwe De Ca sembrootschool aan de Schoolstraat betrokken. Van den Broek vertelt dat het hem prima beviel in zijn nieuwe woonplaats. „Ook mijn vrouw was tevreden, bijvoorbeeld met de vele winkels die hier waren. In Duitsland woonden we op de bovenverdieping van een boerderij buiten een klein dorp en moesten we zes kilometer rijden om bij een winkel te komen." Enkele weken bivakkeerde het gezin in een huis in de Doublethstraat. „Maar daar mochten we niet blijven, want dat was volgens de gemeente beneden mijn stand als onderwijzer. Toen Willemsen vertrokken was, be trokken we diens huis aan de Schoolstraat." De status als dorps onderwijzer bracht ook mee, dat een potje kaarten in het café evenmin op prijs werd gesteld. Het was de tijd dat de leerkrachten wekelijks naar het gemeentehuis togen om er hun salaris af te halen. „Daar liepen we dan in een rij achter elkaar naar toe en om de beurt kregen we van amb tenaar Jo Leune ons loonzakje." Van den Broek lacht als hij eraan terug denkt. De ouderavonden met film in het dorpshuis, de schoolreisjes, ver gaderingen met de oudercommissie bij de mensen thuis. De onderwijzer gaf eerst les aan de combinatieklas 5 en 6, daarna vele jaren aan klas 6 (wat groep 8 werd) en het laatst aan groep 7. Toen hoofdonderwijzer Boot ziek werd, verving hij hem. Vervolgens ging deze met pensioen. „Men heeft toen hemel en aarde bewogen om mij zo ver te krijgen dat ik hoofd werd, maar daar had ik helemaal geen zin in." Toch deed Van den Broek het. „Aan het einde van ieder schooljaar zat ik tegen overspannen aan. Want ik kon niet delegeren, ik deed alles zelf." Tien jaar lang was hij hoofd en toen mocht hij opnieuw kiezen omdat in 1985 mét de kleuterschool erbij een basisschool werd gevormd. „Ik heb toen gezegd dat ik geen di recteur wilde worden." Dat het full time voor de klas staan hem een stuk beter zinde, bleek wel uit de reactie van zijn kinderen: 'We hebben vader weer terug'. Hij had het in Sint-An naland zó naar de zin, dat hij nooit de behoefte had om naar een andere school om te zien. Natuurlijk is er in een periode van 36 jaar veel veranderd. Het leerlin genaantal groeide van 80 a 90 naar zo'n 260. „De tendens is nu dat van elke drie kinderen er twee naar onze school komen en één naar de School met de Bijbel gaat. Vroeger was dat juist andersom." De kinderen zijn wat Van den Broek betreft een stuk mondiger en drukker geworden, maar hij ervaart dat niet als negatief. Het onderwijs is wat hem betreft niet wezenlijk anders geworden. „Er zijn andere methoden gekomen, maar het doel blijft om kinderen voor te bereiden op het voortgezet onderwijs." Het aantal leerkrachten nam toe van vier naar een stuk of veertien (waarvan een deel partti mers). „Het merendeel vrij jonge mensen van rond de dertig. Daar valt heel goed mee te werken." In middels is de school wat hem betreft duidelijk uit zijn jasje gegroeid. De gemeente gaat studeren op een op lossing, maar Van den Broek heeft er al een voorhanden. „De twee schoolgebouwen zijn nog goed, dus is het zonde om ze af te breken. Sloop alleen de noodlokalen, vestig één school in de beide gebouwen en zet voor de andere school een nieuw gebouw neer." Bij meester Van den Broek moet het stil zijn in de klas, zegt hij. „Want anders kan ik niet werken. Maar ook de kinderen vinden het fijn, ze kun nen zich dan beter concentreren." Het is om deze reden dat de leer kracht niet met kleuters wil werken: „Van die kinderen kun je niet ver langen dat ze stil zijn." Door zijn opstelling zullen de kinderen hem als een strenge meester ervaren, meent hij. Maar anderzijds spreekt de manier waarop hij geschiedenis les geeft, de leerlingen erg aan. De onderwijzer kan boeiend vertellen. „Ik heb me er niet extra in verdiept, maar heb dat gewoon overgenomen van mijn eigen onderwijzer van vroeger die ook goed kon vertel len." De 'zaakvakken' zoals hij dat noemt, hebben zijn voorkeur. Reke nen ook wel, maar Nederlandse taal iets minder. Van den Broek vindt dat een onderwijzer in allerlei rollen moet kunnen optreden, een toneel speler moet zijn. „Maar niet altijd de clown uithangen." Hij had zijn bei de eigen kinderen in de klas en vond dat niet altijd gemakkelijk. „Je moest ervoor waken dat je ze niet voortrok, maar vaak sloeg de wijzer dan naar de andere kant uit." Dat hij zijn kleinkinderen geen les heeft ge geven - ze wonen niet in Sint-Anna- land - vindt hij eigenlijk wel een beetje jammer. Wat wél weer leuk is, is dat hij kinderen in de klas krijgt waarvan de ouders ook les van hem hebben gekregen. „Je ziet veel oud leerlingen nu als ouders terug. Maar er zijn ook al oud-leerlingen overle den en dat op jonge leeftijd." In zijn periode als schoolhoofd zet te Van den Broek het verzamelen van oud papier op. De school zelf produceerde al heel wat en door dat te verkopen, kwam er extra geld binnen waarvan activiteiten bekos tigd konden worden zoals de vierin gen met Kerstmis en Pasen, sinter klaas, de schoolreis en het schoolkamp. „Ik propageerde het niet bij de ouders en dat heb ik de voorzitter van Accelerando - die het papier in het dorp inzamelde - ook verteld." De supermarkt van P. Gunter leverde het papier ook aan en doet dat nog steeds. Van den Broek heeft het druk met deze taak, want twee keer per week haalt hij het oud papier bij de supermarkt en brengt het naar de container die de school heeft staan bij palingrokerij Scherpenisse. Elke drie weken wordt de container omgewisseld. „Ik doe dat werk graag, het levert de school een extraatje op en het is ook nog goed voor het milieu", legt de onderwijzer uit. Hij denkt dit ook nog te blijven doen als hij straks niet meer werkt. Naast zijn werk heeft meester Van den Broek genoeg hobby's om straks zijn vrije tijd te vullen, zegt hij. Borduren is daarvan de meest in het oog springende. Maar ook kaar ten maken, kantklossen en model bouw. Schellekoorden, poppenhui zen en boerenkarren op schaal heeft hij volop in huis staan. Hij knutselt graag, vertelt de onderwijzer. „Maar wel precisiewerk, ik ben ergens een perfectionist", aldus de jubilerende Sint-Annalandse leerkracht. Het speelterreintje aan de Beatrixlaan in Scherpenisse wordt groter. Een aantal speeltoetellen wordt verwijderd, er komen twee wiebelban- ken, een kabelbaan en een carrousel bij. Buurtbewoners waren in grote lijnen akkoord met het plan dat dinsdagavond in het Holland Huis werd gepresenteerd. Er waren slechts negen buurtbewoners. Er waren klachten over hondenpoep en losse tegels. Het speelterrein aan de westkant van het voetpad blijft gehandhaafd, maar wordt uitgebreid met een stuk aan de oostkant van het pad. De wipkip, het huisje, het toestel met glijbaan en schommel blijven staan. Dit deel is voor de wat jongere kinderen, het nieuw stuk is bedoeld voor de wat oudere kinderen tot twaalf jaar. Daar komt een wiebelbank (een balk op veren) die ook als zitbank gebruikt kan worden. Opvallend en uitdagend is de kabelbaan die over de 'wadi' - de greppel die in het plantsoen is ge graven om het regenwater beter af te voeren - wordt aangelegd. Aan de zuidkant komt een haag van onge veer 1,25 meter hoogte, zodat kinde ren niet zomaar de straat op kunnen rennen. Buurtbewoner M. Ridderhof zei dat dit nu veelvuldig gebeurt en dat dit tussen de middag tot gevaar lijke situaties leidt als er veel auto's langs komen. In grote lijnen konden de bewoners zich hier wel in vinden, al wees een van de ouders erop dat een van de wipkippen niet voldoet omdat de kinderen er steeds hun hoofd tegen stoten en het vervolgens niet meer gebruiken. Enkele bewoners vroegen ook aan dacht voor een hardnekkig pro bleem. Dat van de hondenpoep. En vroegen of er een bordje geplaatst kan worden zodat buurtbewoners hondenuitlaters daarop kunnen aan spreken. Volgens M. Elenbaas zou er een hondentoilet moeten komen. Vooral aan de randen van de wadi's ligt volgens hem 'overal stront' dat de kinderen vervolgens aan hun schoenen 'in huis lopen.' Maar dat is volgens beleidsmedewerker welzijn K. Bommelijn niet opgenomen in het plan. Zij heeft geen budget om daar extra voorzieningen voor te treffen. Dat bevreemdde een van de ouders in de zaal. Hij vond dat de gemeente best wat meer geld voor Scherpenis se kan uittrekken voor het speelter reintje omdat er 'jarenlang niets aan gedaan is.' Ambtenaar A. Michielsen legde uit dat het terrein nu groter wordt en er een aantal toestellen aan wordt toegevoegd zodat de kinderen er langer kunnen blijven spelen. Om dat een ondergrond met houtsnippers niet zo duur is, is er wel geld voor een kabelbaan. De tegels die nu nog voor een deel in het terrein liggen, worden verwij derd. Die worden volgens de buurt bewoners door de jeugd ook losge haald en stukgegooid tegen de glijbaan. Ook de zandbak gaat weg. Zoals op vele andere plaatsen ko men ook hier houtsnippers als on dergrond. Maar dat was niet voor ie dereen bevredigend. Voorgesteld werd om kunstgras te gebruiken. Maar daar is geen geld voor, zei ambtenaar welzijn K. Bommelijn. Wel zal worden gekeken of er onder de schommel rubber tegels kunnen worden gelegd. Ook zal bekeken worden of er een bordje kan komen om honden te weren. De zitbank blijft en een van de wipkippen zal worden vervangen. Het plan kost 12.000 euro. En kan in het voorjaar worden uitgevoerd. De aanwezigen die hun naam op de pre sentielijst schreven, krijgen nog be richt over het definitieve plan, zo be loofde Bommelijn. Stemmen van lezers In reactie op de brief aan de ge meente waarin de Stichting Kinder- boerderij/Heemtuin 't Lamsoortje dreigt met sluiting en opheffing van de stichting als de gemeente niet binnen zeer korte termijn met een structurele oplossing komt, heeft de gemeente via haar woordvoerder mevrouw Schipper een aantal uit spraken gedaan die naar onze me ning de waarheid geweld aan doen. 1De gemeente zou deze zomer nog geld ter beschikking hebben gesteld om de dieren te voeren. De Stichting Kinderboerderij/Heem- tuin heeft deze zomer absoluut geen geld ontvangen voor eten voor de dieren. Wel is er een gesprek ge weest tussen ons bestuur en wethou der Van Kempen waarin wij ge vraagd hebben om een overbruggingsregeling zolang er geen definitieve oplossing gevonden is. De heer van Kempen weigerde en verwees ons naar bankinstellingen voor het realiseren van zo'n rege ling. Bankinstellingen bleken even wel niet bereid zo'n regeling te tref fen omdat er verder geen structurele inkomsten zijn. Dit is aan de heer Van Kempen meegedeeld. Daarna niets meer gehoord. 2. De gemeente heeft warme belang stelling voor de kinderboerderij. In september 2002 heeft de Stich ting Kinderboerderij/Heemtuin een zwartboek gemaakt over de ontstane situatie. Dit betrof niet alleen de problemen tussen Platform en Kin derboerderij maar evenzeer de op stelling van de gemeente. Sindsdien is er niets veranderd. Wie het Zwart boek gelezen heeft, kan onmogelijk beamen dat er warmte spreekt uit de aanpak van de gemeente. 3. De gemeente legt de oplossingen eerst voor aan de betrokken partij en. Al lang voordat de gemeente in zee ging met Areaconsult was de wens van de kinderboerderij dat de ge meente het initiatief zou nemen om samen met de partijen een oplossing te zoeken. Dit is meerdere malen aan de gemeente voorgelegd. De ge meente heeft de partijen nog nooit uitgenodigd om met elkaar om de ta fel te komen zitten. In plaats daar van heeft ze dit onderzoeksbureau in de arm genomen. Na het tweede concept, datum 1 mei, heeft onze stichting nog steeds geen eindversie ontvangen van Areaconsult. Vol gens welingelichte kringen sugge reert de, in besloten kring wel be schikbare, eindversie dat er een bemiddelaar moet komen om een oplossing te vinden! Een jaar en veel geld is verloren gegaan en we staan nog voor hetzelfde probleem. 4. De kinderboerderij is een particu lier initiatief, maar de gemeente kijkt naar oplossingen om zowel 't Lamsoortje als het MFC te bewaren. Dit kijken moet dan wel letterlijk genomen worden! Sinds eind 2001 de problemen zijn ontstaan, mede als gevolg van het wegvallen van de stichting 't Gors met het werkgele genheidsproject voor mindervaliden dat van meet af aan de bestaansbasis vormde van dit particuliere initia tief, heeft de gemeente geen enkel initiatief genomen dat zou kunnen leiden tot nieuwe werkgelegenheid op de kinderboerderij. Op onze drin gende vraag deze problematiek me de te bezien in samenhang met bij voorbeeld de Betho of andere werkgelegenheidsprojecten, hebben wij nooit iets anders gehoord dan dat het moeilijk was, dat er naar geke ken ging worden en dat we later iets zouden horen. Niet dus. 5. Een goede oplossing vergt veel tijd. De gemeente is inmiddels praktisch twee jaar op de hoogte van de pro blemen en er is zelfs nog niet het be gin van een oplossing in zicht. Com municeren over oplossingen doet de gemeente niet, althans niet met het bestuur van de kinderboerderij. Wij hebben nog nooit zelfs maar een sug gestie voor het begin van een oplos sing aangeboden gekregen. Tot slot komt dan de aap uit de mouw, de gemeenteraad heeft geen geld beschikbaar gesteld voor de op lossing van het probleem! We mogen dus gerust concluderen, dat de ge meente de zaken positief voorstelt, maar dat ze het in feite laat afweten. De opmerking dat het 'vrij onaardig' is van het bestuur van de kinderboer derij om de gemeente onverschillig heid te verwijten, leggen wij dan ook gezien het bovenstaande naast ons neer. Het mag dan onaardig klin ken, het is wel waar. De gemeente heeft nog steeds geen contact opge nomen met het bestuur van de kin derboerderij, wij hopen dat ze voor 15 december met een adequate op lossing komen, zoniet dan rest ons niets anders dan datgene te doen wat we al aangekondigd hebben. Wij gaan niet het parcours op dat het Platform nu al vanaf september 2002 bewandelt, namelijk steeds opnieuw, op de uitdrukkelijke vraag van de ge meente, aanblijven tot de oplossing daar is. Namens het bestuur, C.A. van der Zwan-Slager, voorzitter De afgelopen maanden heeft heel Tholen zich gestort op het nieuw te bouwen gemeentehuis. Moet het er nu wel komen of passen we het ou de een beetje aan, aan de eisen van deze tijd? De uitleg vanuit de ge meente is erbarmelijk geweest om de noodzaak duidelijk te krijgen bij iedere burger van Tholen. Lekker gepraat in college/commissies en een dure advertentie waren het re sultaat van uitleg aan de burger. Aan uitleg heeft het dus volgens mij enorm geschort en waarschijnlijk is het dan ook dat een groot aantal Tholenaren er geen rekening mee houdt dat het nieuw te bouwen ge meentehuis in de toekomst wel eens te klein zou kunnen zijn om alle ta ken uit te voeren. Ik zie u al denken: moet er dan straks weer een nieuw gebouw ko men waar weer heel veel gemeen schapsgeld tegenaan moet? Een te rechte vraag die tegen die tijd met ja beantwoord moet worden als de cre ativiteit uitblijft. Deze ontwikkeling moet veel slim mer aangepakt worden om het ge meenschapsgeld beter in te zetten. Geef de dorpshuizen de functie van gemeenteloket/servicepunt en je kunt volstaan met een 'klein', nu al kleiner te bouwen (bezuiniging op bouwkosten), centraal gemeente huis. De bezettingsgraad van de dorpshui zen is overdag laag, maar kosten de gemeenschap wel geld. Het efficiën ter inzetten van deze ruimten als ge meenteloket/servicepunt brengt de bezettingsgraad omhoog. Vanuit kosten/baten geredeneerd prachtig toch. Bijkomend voordeel is dat u en ik niet voor iedere gemeentelijke handeling naar Sint-Maartensdijk hoeven. Je loopt gewoon even naar het dorpshuis om de hoek en klaar is kees. Wat kun je daar dan allemaal onder brengen? Een schot voor de boeg: de uitvoerende handelingen van bur gerzaken/sociale dienst en belasting aangelegenheden. Verwerking kan dan plaatsvinden via moderne ict- mogelijkheden in het kleine, centra le gemeentehuis. Ik hoor de collega politieke partijen nu al roepen: dat kan niet! Nou wat ik vind dat niet kan, is dat we de burgers van Tholen niet moeten op zadelen met een investering waar van we nu al weten dat er over een aantal jaren weer heel wat geld bij moet, omdat de geplande nieuw bouw dan te klein blijkt. Misschien kan zelfs op de nieuwbouw nu al be zuinigd worden. De onderhandelin gen met architect en aannemer over de definitieve vorm moeten tenslotte nog beginnen. De eventuele vertra ging die hierdoor optreedt, levert slechts rente op. Laten we als Tholen nu eens de cre ativiteit gebruiken, investeren in de toekomst en bij voorbaat nu eens niet roepen dat het niet kan, maar door optimaal gebruik te maken van de dorpshuizen en alle technische middelen die voorhanden zijn. Op deze manier brengen we het ge meentelijk apparaat ook nog eens dichter bij de burger. En wat mij be treft beginnen we daar vandaag mee. Theo Gorissen, Sint-Philipsland, steunfractie D66 Tholen. Martin Andriesse, Niek Rijstenbil en Marden Smit maken gebruik van het speelterrein aan de Beatrixlaan in Scherpenisse.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2003 | | pagina 3