Roeping en beetje avontuur leiden
Sint-Annalandse naar Centraal-Azië
Bewoners ontevreden
over kansen inspraak
'Overdag collecteren gaat niet meer,
want dan zijn te weinig mensen thuis'
Zeven plateaus voor
60 km zuidkant Tholen
Maria van 't Hof voor zeven jaar naar Kirgizië voor GZB
Mevr. M.J. van den Dorpel 25 jaar actief voor Prinses Beatrix Fonds
Rusthuis voor
oude honden
Gouden Leeuw
op Abdijplein
culinair actief
Donderdag 21 september 2000
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Zendelingen die met de tropenhelm, wandelstok, een bij
bel en pen en papier eropuit trokken om de heidenen te
bekeren. Dat is inmiddels wel anders. Met een laptop on
der de arm stapt de Sint-Annalandse Ria van 't Hof
woensdag 27 september op het vliegtuig. Het verre land
is er nog wel: Kirgizië (of Kirgistan) in de voormalige
Sovjet Unie. 'Om daar vanuit een dienende houding als
christen hulp te kunnen geven aan de bevolking en haar
te wijzen op de enige weg tot behoud: Jezus Christus'.
r
Autotechniek
Kindertehuis
Russisch
Problematiek Schoolstraat/Raadhuisstraat
Bewoners van de Schoolstraat en de Raadhuisstraat in
Oud-Vossemeer zijn niet ingegaan op de uitnodiging van
Beter Wonen, om gisteravond van gedachten te wisselen
over de plannen die de woningcorporatie heeft voor hun
woningen. Ze willen het door een architect gemaakte
schetsplan eerst samen op hun gemak bekijken alvorens
erop te reageren. Onvrede heerst er bij de bewoners dat
het plan gisteren bij het kernbezoek van het gemeentebe
stuur naar buiten is gebracht zonder dat zij eerst inspraak
hebben gehad.
Omgekeerde wereld
Gemakkelijker
Opbrengst
Buitenlands geld
Zinvol werk
Bij campings Stavenisse en Scherpenisse
Een tevreden gevoel heeft mevr. M.J. van den Dorpel
van der Maas uit Tholen over de afgelopen kwart eeuw.
Dat is namelijk de periode dat in Tholen-stad de collecte
voor het Prinses Beatrix Fonds wordt gehouden. Mevr.
Van den Dorpel stond mede aan de wieg van deze collec
te en is nog steeds actief. Dinsdagmiddag ontving ze
daarvoor een onderscheiding van het fonds.
De 34-jarige Ria van 't Hof heeft al
tijd al een avontuurlijke inslag ge
had. Sinds ze op de pabo zat, wilde
ze al naar het buitenland. „Ik heb
ook vakantiewerk gedaan in het bui
tenland, maar ik kreeg steeds meer
het verlangen om mijn leven fulltime
voor Gods Koninkrijk te kunnen be
steden", zegt de Sint-Annalandse.
Kinderen hebben haar altijd al ge
boeid. Ze werd dan ook leerkracht in
het basisonderwijs en gaf les op
scholen in Houten en Nieuw Lekker-
land. Ze volgde tevens een studie or
thopedagogiek. En toch bleef er een
verlangen naar het buitenland dat
steeds minder een hang naar avon
tuur werd en steeds meer de roeping
om iets vanuit haar geloof te gaan
doen. „Je kunt natuurlijk op school
best veel van je geloof kwijt aan de
kinderen. Maar het was toch niet ge
noeg voor mij. Elke keer was het
weer zoeken naar Gods wil en dat is
niet altijd gemakkelijk, want we krij
gen geen briefjes uit de hemel. Het is
altijd weer opnieuw een zaak van ge
bed en kijken waar er deuren open
gaan." Zo besloot de Sint-Annaland
se contact op te nemen met diverse
zendingsorganisaties. „Die hebben
me aangeraden om eerst een bijbel-
school te doen. Ik heb toen mijn
baan opgegeven en meldde me aan
op het All Nations Christian College
in Ware (zo'n 20 mijl boven Lon
den). Die school is het meest op de
zending gericht. De mensen die er
lesgeven, hebben ervaring en onder
de studenten zijn ook nog mensen
die terugkomen uit een zendingsge-
bied voor een opfriscursus. Ik moest
een toelatingsexamen Engels afleg
gen. Nou, mijn Engels was belab
berd en ik dacht dat ik het nooit zou
halen. Maar op elk onderdeel haalde
ik het op een tiende van een punt.
Toch leek het of ik mijn baan wat te
vroeg opgegeven had, want ik werd
op een wachtlijst geplaatst. Dus ging
ik maar bij mijn ouders in Sint-An-
naland wonen en ik dacht: Dan maar
wat appels en peren plukken. Intus
sen vroeg ik me wel af of ik Gods
wil wel goed had begrepen. Maar op
het laatste moment (een week van te
voren) werd ik gebeld dat er toch
nog plaats voor me was op de
school. Dat was voor mij de bevesti
ging dat het goed was."
Op de bijbelschool in Engeland
kreeg Maria (zoals ze zichzelf voor
taan noemt, omdat dat internationaal
beter bekend is dan Ria) gedurende
twee jaar allerlei vakken. „Natuurlijk
de voor de hand liggende zoals we
reldgodsdiensten, cultuurgeschiede
nis en ook theologie en hoe je tegen
ontwikkelingshulp en zending aan
kijkt. Maar je kreeg ook heel prakti
sche lessen zoals autotechniek (voor
als je midden in de bush stil komt te
staan met je voertuig) en haar knip
pen. Je moest ook stage lopen bij een
kerk, meedraaien in het voorberei
den van de diensten, het leiden van
bijbelstudies en zo", legt Maria uit.
Een stage was eveneens onderdeel
van haar opleiding. Daarvoor ging ze
voor het Overzees Zendingsgenoot
schap (OZG) naar Taiwan om te
werken in een kindertehuis én jeugd
gevangenis. „Heel mooi werk was
dat. Vooral de tienermeisjes in de ge
vangenis stonden erg open voor het
evangelie", vertelt de Sint-Anna
landse. De reden waarom ze voor het
OZG naar Taiwan ging, was omdat
het er naar uitzag dat ze met deze or
ganisatie ook na haar studie verder
zou gaan. „Maar uiteindelijk is dat er
niet van gekomen en ben ik toch bij
de Gereformeerde Zendingsbond
(GZB) terechtgekomen. Vrijwilli
gerswerk in kindertehuizen in Roe
menië en China bevestigde Maria's
verlangen om de zending in te gaan
en mensen te vertellen over het
christelijk geloof.
Maria schreef een open sollicitatie
naar de GZB en werd in november
vorig jaar benoemd in het kader van
'werk bij mensen zoeken'. „Dat be
tekent dat de GZB op zoek gaat naar
een voor mij geschikte werkplek",
legt Maria uit. „Aanvankelijk leek
het erop dat ik naar Latijns-Amerika
zou gaan. Maar op het laatst veran
derde dat toch weer. Er wordt in dat
gebied al vrij veel gedaan en de GZB
besloot meer te gaan doen in Cen
traal-Azië. Dat is een regio die nog
maar vrij kort ontsloten is voor zen
ding en waar de GZB sinds kort één
team in Kazachstan heeft. Het zou
ook wel handig zijn dat als dat daar
weg moest (vanwege problemen bij
voorbeeld), het team dan ergens
dichtbij terecht kon. Zo kwam men
in contact met een klein team - een
Amerikaans echtpaar en een Noorse
vrouw - dat in Kirgizië werkt. En
daar ga ik nu versterking bieden."
Voor de goede orde: Kirgizië (of
ook wel Kirgistan) is een stuk van
de voormalige Sovjet Unie dat sinds
1991 zelfstandig is. Het land ligt in
geklemd tusSen China en Tadzjiki
stan in het zuiden, Oezbekistan in
het westen, Kazachstan in het noor
den en nogmaals China in het oos
ten. Hoewel het land ongeveer 4,5
keer zo groot is als Nederland, telt
het slechts 4,7 miljoen inwoners.
De bevolking is zeer divers. Slechts
iets meer dan de helft (52 procent)
is autochtoon. Nog steeds maken
Russen 18 procent van de bevolking
uit, Oezbeken 13 procent, Oekraï-
ners 2,5 procent en Duitsers 2,4
procent. De overigen zijn van diver
se nationaliteiten. Qua godsdienst is
75 procent van de bevolking mos
lim en zo'n 20 procent Russisch or
thodox. „Maar de islam is in Kirgi
zië geen strenge staatsgodsdienst.
Meer een soort volksislam, met in
vloeden van andere godsdiensten
erin verwerkt", zegt Maria. Overi
gens kent het land sinds kort wel
wat onlusten, waarbij naar verluid
ook extremistische moslims van de
uit Afghanistan afkomstige groepe
ring Taliban betrokken zouden zijn.
„Maar die activiteiten zijn in het ui
terste zuiden. Wij zitten helemaal in
het noorden. Ik geloof niet dat we
daar veel van zullen merken."
In Kirgizië zal de Sint-Annalandse
komen te werken in de hoofdstad
Bisjkek. Deze grote stad ligt in het
uiterste noorden van het land. Het
team dat daar al sinds 1995 zit,
werkt samen met de internationale
humanitaire organisatie Love Kyr-
gyzstan. „Evangeliseren wil niet al
leen maar zeggen dat je praat, maar
ook dat je een dienende houding
hebt naar de ander toe", zegt Maria.
„Het team werkt in een kinderte
huis. Het is een opvang voor wezen,
maar ook voor straatkinderen en
kinderen die tijdelijk niet thuis te
recht kunnen omdat hun ouders in
het ziekenhuisliggen bijvoorbeeld.
We proberen de staf te ondersteu
nen in zijn werk en daarnaast is er
de mogelijkheid om de kinderen te
vertellen over de Heere God. Er is
een keer per week een kinderclub
waarbij ook vertegenwoordigers
van de plaatselijke (jonge) kerken
betrokken worden."
In de buurt van het kindertehuis
staat een ziekenhuis met een afde
ling kinderpsychiatrie. „Men heeft
daar heel weinig middelen om die
kinderen te onderhouden en te be
geleiden. Vaak horen kinderen hele
maal niet op zo'n afdeling thuis. Ze
komen er omdat er geen plaats voor
ze is, of omdat mensen zich geen
raad met hen weten. De verzorgers
zien zichzelf vaak meer als oppas
sers die de kinderen alleen eten en
drinken moeten geven. Persoonlijke
aandacht is er weinig of niet", ver
telt Maria. Ze verwijt dat de mensen
in Bisjkek echter niet. „Als je hun
achtergrond en slechte werkomstan
digheden bekijkt, kun je ze dat niet
kwalijk nemen. Maar ik wil daar
ook mijn steentje bijdragen en hoop
hen te kunnen stimuleren tot het ge
ven van meer positieve aandacht
aan de kinderen. Een voorbeeld
functie is daarbij natuurlijk heel be
langrijk."
Maar als Maria op het vliegveld
van Bisjkek zal zijn aangekomen,
is er voorlopig nog geen volle
werkweek voor haar weggelegd.
„Het eerste jaar is vooral gewijd
aan het leren van de Russische
taal. En dat is heel moeilijk. De
taal heeft bijvoorbeeld zes naam
vallen. Ik ben nu al lessen aan het
volgen. In Bisjkek zal ik op zoek
moeten naar iemand die me Rus
sisch wil leren en die zelf redelijk
Engels spreekt", aldus de zende
linge. Als haar Russisch voldoende
op niveau is, kan ze wellicht ook
mee gaan helpen met de uitzendin
gen van de lokale radiozender die
er in Bisjkek is. Daarmee probeert
het team van Maria met name de
jongere moslims te bereiken. „Ik
heb zelf al wat ervaring met de lo
kale omroep in Nieuw Lekkerland,
dus het spreekt me wel aan." So
wieso is de Sint-Annalandse erg
blij met de plek die voor haar ge
vonden is. „Het is precies wat ik
wilde. Vooral wat betreft het wer
ken met kinderen. Probleemkinde
ren hebben me altijd al aangetrok
ken. En dan met name in gebieden
waar je nog veel op kunt zetten.
Het is voor mij een echte uitda
ging-"
De GZB zendt Maria uit voor een
periode van zeven jaar. Zeven ja
ren weg van huis, van Nederland
en van alle familieleden. Met één
keer in de twee jaar twee maanden
verlof. Ziet zij daar niet tegenop?
„Het is heel dubbel. Ik zie er erg
naar uit om aan het werk te gaan.
Maar aan de andere kant moet ik
zeggen dat ik nog nooit zo lang
van huis ben weggeweest. Wie
weet hoe ik dat ga ervaren. Maar
ik denk niet dat het een probleem
zal zijn. Ik kan natuurlijk niet in
de toekomst kijken, maar zoals het
er nu voorstaat, mogen die zeven
jaren van mij best verlengd wor
den."
Zondag wordt er voor Maria een
uitzenddienst gehouden in de Ne
derlandse Hervormde kerk te Sint-
Annaland. De gemeente moet ove
rigens twintigduizend gulden per
jaar bijdragen in de kosten voor het
werk van Maria. De GZB betaalt
dertig mille. Dat betekent voor de
Hervormde Gemeente een post van
140.000 gulden in zeven jaar tijd.
Dat geld kwam boven verwachting
snel bij elkaar. Nu al zijn de toezeg
gingen voor het benodigde bedrag
binnen. „Maar een thuisgemeente
die bidt is het krachtigste wapen dat
er is. Ik hoop op medeleven en
meebidden in de toekomst", zegt
Maria. Het contact met het thuis
front (behalve het tweejaarlijks be
zoek) kan de Sint-Annalandse on
derhouden via internet. Want als
moderne zendelinge heeft ze in ie
der geval de beschikking over tele
foon en een eigen laptop.
De zestien uit de jaren veertig date
rende huizen zijn aan een ingrijpen
de opknapbeurt toe. De bedoeling is
om ze te slopen en te vervangen
door nieuwbouw. Vrijkomende pan
den worden daarom door Beter Wo
nen niet meer - of slechts tijdelijk -
verhuurd. De leegstand leidt in de
ogen van de bewoners tot verpaupe
ring, terwijl ze ook last ondervinden
van vandalisme. Zowel met de wo
ningcorporatie als met de gemeente
en de politie is er in het verleden
overleg geweest. Inmiddels is de
wijk opgenomen in de concept-nota
stedelijke vernieuwing en wonen
van de gemeente. Dit stuk voorziet
in de bouw van huur- en koopwo
ningen voor ouderen en een wijk-
steunfunctie (woonzorgcentrum),
en eventueel kinderopvang op deze
plaats.
Het kernbezoek van de gemeente
was voor de bewoners aanleiding
om te informeren of de problema
tiek in hun wijk aandacht zou krij
gen. Dat bleek inderdaad het geval
en daarbij zou iemand van Beter
Wonen aanwezig zijn met een
schets van de nieuwe situatie. Dat
was tegen het zere been, want in ja
nuari was de bewoners toegezegd
dat hun ideeën over inrichting van
de nieuwbouw indien mogelijk in
gepast zouden worden in de toe
komstige plannen en dat daarover -
De zeven plateaus aan de zuidkant
van Tholen zijn de eerste die in het
hele waterschapsgebied worden
aangelegd. Ze komen bij camping
Irenehoeve (Keetenweg) te Stave-
nisse, camping de Hoeve (Haven
weg) te Scherpenisse, camping de
Pluimpot (Geertruidaweg) te Scher
penisse, Scheldseweg te Stavenisse,
de T-aansluiting Scheldseweg/Kerk-
weg te Stavenisse, het kruispunt
Geerweg/Snabbeweg bij Poortvliet
en de T-aansluiting Kettingdijk?
Gortzak weg bij Tholen.
In oktober geeft het waterschap ge
legenheid voor inspraak over de in
voering van een 60 km zone op
Sint-Philipsland.
Voor l^pt karwei aan de zuidkant van
samen met de architect - een ge
sprek zou plaatsvinden. Dat laatste
is er nog niet geweest en daarom
vinden de bewoners dat Beter Wo
nen 'voor de zoveelste keer afspra
ken schendt'.
Vrijdag kregen de bewoners een
brief van Beter Wonen, waarin werd
gemeld dat hun 'programma van ei
sen' in de plannen zijn verwerkt die
inmiddels door architectenbureau
Sturm uit Roosendaal zijn gemaakt.
Dat het allemaal zolang heeft ge
duurd, komt doordat er ook initia
tieven voor kinderopvang in het
plan zijn meegenomen. Gisteren
avond zouden de plannen toegelicht
worden en dan konden de bewoners
hun visie erop geven. Maar in een
door zeven van hen ondertekende
brief bedanken ze daarvoor, omdat
ze tijd willen hebben om de plannen
nader te bestuderen. Bovendien vin
den ze het de omgekeerde wereld
dat zij pas aan bod komen als ge
meentebestuur en pers al tijdens het
kernbezoek op de hoogte zijn ge
bracht. En ze zijn verrast door de
plannen voor kinderopvang.
Namens de briefschrijvers was
C.W. Boogaart gisterenmiddag pre
sent toen de gemeentebestuurders
de situatie in ogenschouw namen.
Tholen en op Walcheren moet 2770
m2 deels teerhoudend asfalt worden
gefreesd, 125 m3 grond worden ont
graven en aangevuld, 485 ton fos-
forslakken worden aangebracht,
evenals 380 m2 betonstraatsteen.
Verder moeten 90 prefab betonnen
drempelelementen worden gelegd
en over een lengte van 4,6 km mar
kering worden aangebracht.
Voor deze opdracht hadden zeven
aannemers belangstelling. Behalve
Heijmans waren dat: AZV uit Sluis
kil ƒ518.000,-, KWS uit Goes
ƒ527.000,-, Van Dijck Petit uit Mid
delburg ƒ529.000,-, Rasenberg uit
Krabbendijke ƒ546.800,- en Ver
meer uit Moerdijk met 549.000 gul
den, exclusief btw.
Het Prinses Beatrix Fonds werd
landelijk opgericht in 1956 ter be
strijding van polio. In datzelfde jaar
werd de toenmalige prinses Beatrix
ook beschermvrouwe van het
fonds. Dat veranderde toen van 'na
tionaal fonds ter bestrijding van
kinderverlamming' in 'Prinses Bea
trix Poliofonds'. Nadat er in de
loop der jaren een heel aantal ande
re, aanverwante spierziekten bij het
werkgebied van het fonds waren
gekomen, werd het woord polio uit
de naam gehaald. Inmiddels zet het
fonds zich in voor mensen die lij
den aan spierziekten, polio, de
ziekte van Parkinson of Hunting
ton, multiple sclerose of spastici-
teit. Dat gebeurt door middel van
het medefinancieren van onderzoek
en het beheren van vakantiehuizen
waar patiënten onder begeleiding
even op adem kunnen komen. Lan
delijk bestaat het fonds dus al 44
jaar. Maar in Tholen begon men pas
later met de collecte.
„Mevr. T. Duijzer-Quist benaderde
mij en mevr. A. v.d. Berge om de
collecte voor het Prinses Beatrix
Fonds op te zetten. Er waren al heel
wat anderen actief voor diverse col
lecten en om de variatie te vergro
ten, wilde ze dat wij de inzameling
voor dit fonds op ons zouden ne
men. Dat hebben we ook gedaan,
niet veel later met mevr. J. Boender
erbij", vertelt mevr. Van den Dor
pel. De dames gingen aan de slag
om collectanten te vinden. „We
vonden die eigenlijk heel gemakke
lijk. Gewoon vragen aan vriendin
nen, familie en kennissen. We had
den er vrij snel zo'n 45 bij elkaar.
En dat is net zoveel als er nu zijn."
Toch ging het collecteren in die be
ginjaren gemakkelijker dan nu,
weet mevr. Van den Dorpel te ver
tellen. „Er waren nog niet zoveel
tweeverdieners. Veel vrouwen wa
ren overdag thuis en dus kon je ook
overdag de collecte lopen. Tegen
woordig is dat gewoon niet meer te
doen. Meestal lopen de collectan
ten rond etenstijd. Dan heb je de
meeste kans iemand thuis te treffen.
Zouden ze dat niet doen, dan moes
ten ze veel vaker nog een keer te
rugkomen", aldus de jubilaris. „Ik
moet zeggen dat we in al die jaren
een goed team hebben georgani
seerd en dat we hebbtp kunnen
steunen op buitengewoon trouwe
collectanten waarvan er enkele ook
al meer dan twintig jaar meedoen."
Mevr. Van den Dorpel is momen
teel comitélid en loopt zelf geen
collectes meer. Andere leden van
het organiserend comité zijn: mevr.
Schot-de Heer, mevr. De Jonge-van
Maanen en mevr. Cornelisse-de
Heer. De eerste in dit rijtje werd in
1997 contactpersoon in plaats van
mevr. Van den Dorpel. „De contact
persoon bestelt de collectebusssen,
papieren en telstaten. De vier da
mes sturen elk hun wijken aan (er
zijn er twaalf in Tholen) en benade
ren hun eigen collectanten", zegt
mevr. Schot, De jubilaris consta
teert dat met name de buitenwijk
een extra inspanning vergt van de
collectanten. „En toch zijn ze heel
trouw in het werk", aldus mevr.
Van den Dorpel. Een collectant van
het Prinses Beatrix Fonds heeft in
Tholen variërend van één tot vier
straten, afhankelijk van de lengte.
„Er is een vaste kern die elk jaar te
rugkomt. Het is een fijn team waar
uit ook nog eens de nodige sociale
contacten ontstaan", zegt mevr.
Van den Dorpel. „En als er eens ie
mand ziek is, heb ik altijd wel een
lijstje met wat reservenamen erop."
De overige dames hebben zo'n lijst
niet, maar fungeren zelf als vang
net.
Nooit hebben de dames een be
schroomd gevoel gehad over het lo
pen met een collectebus. „Je ltihpt
niet voor jezelf. Dat scheelt. Na
tuurlijk word je niet overal even
leuk behandeld, maar in het alge
meen zijn de mensen best vriende
lijk. Al heb je er altijd tussen die
gewoon in de kamer blijven zitten
als ze je aan zien komen", zegt
mevr. Cornelisse. Mevr. Schot vult
haar aan: „Ik probeer ook altijd zo
veel mogelijk mensen te laten col
lecteren in de straat of wijk waar ze
wonen. Dat helpt. Een bekende
wordt niet zo snel afgewimpeld als
een vreemde. Dat werkt goed. En
ook het maken van een praatje
wordt gewaardeerd."
De opbrengst van de eerste collecte
in 1975 was ƒ2311,54. „We waren
zo trots als een pauw. Voor die tijd
was dat een heel bedrag. En toen
het Prinses Beatrix Fonds landelijk
25 jaar bestond, hebben we
ƒ3378,59 opgehaald. Maar gemid
deld zitten we nu zo rond de 3000
gulden. Dit jaar was dat heel wat
meer. We hebben nu ƒ3710,15 op
gehaald. Daarvoor moeten we de
collectanten, maar ook alle gevers
hartelijk bedanken", zegt mevr.
Van den Dorpel. Volgens de dames
van het comité zijn er een aantal
factoren die invloed hebben op de
opbrengst van de collecte. Mooi
weer bijvoorbeeld. „Dan zijn de
mensen vrolijker en de collectanten
ook. Je kunt dat toch wel merken.
Maar ook of collectanten terug
gaan naar adressen waar niemand
thuis was. En hoe vaak ze dat
doen."
Het Prinses Beatrix Fonds heeft één
nadeel. De naam zegt niet direct
waarvoor het fonds actief is. Dit in
tegenstelling tot bijvoorbeeld de
Nierstichting, Hartstichting en het
Reumafonds. „Je moet wel regel
matig uitleggen wat het werk van
het fonds nou precies inhoudt",
zegt mevr. De Jonge. Daarom heeft
de organisatie nu officieel gekozen
voor de naam Prinses Beatrix
Fonds, nationaal fonds ter bestrij
ding van spierziekten. Dit ondanks
het feit dat de vlag de lading niet
helemaal dekt, want er zijn meer
ziektebeelden die binnen het werk
gebied van het fonds vallen.
Het geefgedrag van de Tholenaren
is goed, is de ervaring van de da
mes (merkwaardig genoeg collec
teert er geen enkele heer voor het
Prinses Beatrix Fonds). „Je kunt
niet zeggen dat ouderen meer geven
dan jongeren. Wel dat sommige
straten meer moeite kosten dan an
dere. Maar dat ligt dan meer aan de
mentaliteit van die bewoners. Ook
zorgcentrum Ten Anker heeft altijd
een goede opbrengst", zegt mevr.
Schot. Ondanks het feit dat het in
Tholen goed gaat, komt Zeeland als
provincie er bekaaid vanaf. Met een
opbrengst van 66.319 gulden steekt
Zeeland schril af tegen vergelijkbare
provincies als Flevoland (156.034
gulden), Drenthe (154.411 gulden)
en Groningen (106.208 gulden).
Zuid-Holland levert het meeste op
met ruim een half miljoen. De totale
opbrengst voor het Prinses Beatrix
Fonds was vorig jaar landelijk
3.267.476 gulden. „Dat Zeeland er
zo slecht vanaf komt, komt doordat
er maar op weinig plaatsen wordt
gecollecteerd", weet mevr. Schot.
In Tholen worden veel guldens in
de bus gedaan, maar ook veel rijks
daalders en steeds vaker ook vijf
jes. Er zijn uitschieters naar 25 gul
den. „Maar elk jaar heb je ook weer
mensen die er buitenlandse munten
in doen. Die hebben ze dan over
van vakantie of zo. Daar hebben
wij natuurlijk niets aan. Dit jaar
hadden we er wel een zilveren
rijksdaalder tussen zitten. Die kun
je nog inwisselen bij de bank. Der
gelijke munten blijven hangen in
het telapparaat van de Rabobank
waar we elk jaar gratis gebruik van
mogen maken. Zij maken het geld
ook voor ons over", aldus mevr.
Schot.
Problemen met het geld zijn er ei
genlijk nooit geweest. Geen over
vallen op collectanten of zo. „Eén
keer, en dat is al heel lang geleden,
is er een stel jongens uit Halsteren
met een collectebus van de moeder
van één van hen naar Tholen geko
men. Ze waren op brommers en
gingen in de Jan van Bloisstraat
collecteren. Onder het mom van het
Prinses Beatrix Fonds, maar het
geld hielden ze zelf. Ze hadden de
hele straat al gehad toen ik werd
opgebeld. Men vond het vreemd
dat zulke jongens kwamen collecte
ren, in plaats van de gebruikelijke
mensen. Later heeft de politie ze
nog aan kunnen houden. Dat is ei
genlijk het enige incident ge
weest", vertelt mevr. Van den Dor
pel.
De jubilaris werd dinsdag in het
zonnetje gezet. Van het landelijk
bestuur kreeg ze een oorkonde en
een zilveren briefopener met een
kfpontje erop. Van haar collega's
van het comité kreeg ze een bloem
stuk. Naast mevr. Van den Dorpel
zijn er dit jaar ook twee collectan
ten onderscheiden. Mevr. I. An-
driesse en mevr. L. de Groen zijn
beide tien jaar actief voor het Prin
ses Beatrixfonds en kregen daar
voor een lepeltje met eveneens een
kroontje erop. „Ik vind het natuur
lijk heel fijn, maar het gaat mij niet
zo om die aandacht. Ik heb het al
tijd zinvol werk gevonden en ik doe
het graag. Ik zei destijds 'ja' op de
vraag of ik de collecte mede wilde
opzetten in Tholen, omdat ik altijd
wat heb gehad met het helpen van
zieke mensen. Misschien mede
doordat mijn zonen medicijnen gin
gen studeren. In het collectewerk
kon ik iets doen voor zieke mede
mensen wat ook nog te combineren
viel met het huishoudelijke werk",
aldus mevr. Van den Dorpel.
De perspectieven voor de toekomst
zijn gunstig volgens de dames. „Ik
heb een goed gevoel over de afge
lopen 25 jaar. We zijn gegroeid en
daarbij ben ik dank verschuldigd
aan de medecomitéleden en de col
lectanten voor hun inzet. Het is pri
ma gegaan. Wat wens je nog
meer?", zegt de jubilaris.
Bij de CVAB/Elkiestichting aan de
Roolandsedijk in Tholen wordt za
terdag een onderkomen geopend
voor bejaarde honden. Het wordt de
tweede 'seniorenopvang' in ons
land en ze komt tot stand met finan
ciële steun van de Bond tot bescher
ming van honden.
In Tholen is plaats voor ruim 30
honden. Ze krijgen de beschikking
over vier grote 'kamers' en worden
daarin groepsgewijs gehuisvest. De
dieren krijgen veel bewegingsvrij
heid, kunnen permanent naar buiten
en hebben daar ook een speelweide.
M. de Coninck van restaurant de
Gouden Leeuw te Scherpenisse was
zaterdag in Middelburg present op
de culinaire manifestatie 'De smaeck
van Zeêland'. Op het Abdijplein
werden specifiek Zeeuwse producten
gepresenteerd. De Coninck bereidde
er forel (gekweekt in Kerkwerve)
met een saus van wijn uit Borssele.
De Gouden Leeuw is met 20 beken
de restaurants opgenomen in een
Zeeuwse restaurantgids en daarom
heen werd op initiatief van het bu
reau voor toerisme Zeeland deze ma
nifestatie gehouden. De Coninck
vindt het een eer dat hem gevraagd
is eraan mee te doen. Hij juicht het
initiatief ook toe. „Zeeland heeft op
culinair gebied heel wat te bieden.
In ieder geval meer dan koffie met
een bolus. Maar ook wij merken dat
mensen dat nauwelijks weten." De
Coninck vindt het heel wat dat zijn
restaurant in één gids voorkomt met
bekende toprestaurants uit de pro
vincie. En leuk voor de naamsbe
kendheid van zijn zaak.
Ondanks het slechte weer werd 'De
smaeck van Zeêland' druk bezocht.
Een impressie ervan is op 30 sep
tember en 1 oktober te zien bij Delta
T tV.
Aan de zuidkant van het eiland Tholen komen volgend voorjaar zeven
plateaus in het kader van de 60 km zone die het waterschap Zeeuwse Ei
landen instelt. Bij de aanbesteding was Heijmans uit Roosendaal don
derdag de laagste inschrijver met 485.000 gulden, exclusief btw. In dit
bestek zijn echter ook vier verkeersplateaus op Walcheren opgenomen.
Als Maria van 't Hof zondag de deuren van de Hervormde kerk uitstapt, zal dat voorlopig voor het laatst zijn in Sint-Annaland.
I'UIS^ S Hf' VI «IX rosfys
Bceu i.v Fonds
Jubilaris M.J. van den Dorpel met haar medecomitéleden mevr. Cornelisse-de Heer (links), mevr. De Jonge-van Maanen en mevr. Schot-de
Heer rechts).
