J.J. Bevelander stopt
in bestuur Meestoot
Uitvluchten helpen
drie hardrijders niet
Meestoof timmert landelijk aan de
weg met expositie Chris Lanooy
Ongeluk bij beruchte afslag berecht
Publiek onder de indruk
van 'klokjes' uit Kiev
Donderdag 30 maart 2000
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
7
Penningmeester laatste van het eerste uur
De laatste man van het eerste uur heeft het bestuur van
streekmuseum De Meestoof vaarwel gezegd. J.J. Beve
lander uit Oud-Vossemeer maakte 27 jaar geleden deel
uit van het oprichtingscomité en het eerste bestuur. De
laatste acht jaar was hij penningmeester. Voorzitter
T.G.A. Westerveld bedankte hem donderdag tijdens de
jaarvergadering met een fles drank voor zijn verdiensten
en bood een boeket aan voor Bevelanders vrouw. De
Vossemeerder trad tussentijds terug, maar blijft als sup
poost actief in het museum.
Ledenwerfactie
Boetes tot 505 gulden en rijontzegging
Oud-Vossemeersedijk
Nieuwe auto
De overzichtstentoonstel
ling van het werk van de
pottenbakker, glaskunste
naar en kunstschilder
Chris Lanooy moet dit jaar
de grote klapper worden
voor streekmuseum De
Meestoof. Een kleine 250
stukken zullen in Lanooys
geboorteplaats te zien zijn.
Er is landelijk belangstel
ling voor en daarom ver
wacht het bestuur van De
Meestoof twee keer zoveel
bezoekers als normaal.
Speciaal voor de pers
wordt - voor het eerst - een
voorbezichtiging van de
expositie georganiseerd.
Ook is een speciale kleu-
renfolder vervaardigd en
secretaris W. Heijbroek
werkt mee aan een mono
grafie van Lanooy die vol
gend jaar zal verschijnen.
Verder wijdt het Zeeuws
Tijdschrift een nummer
aan de kunstenaar.
Plateelbakkerij
Pottenbakker en schilder van Thoolse komaf liet zich inspireren door natuur
Monografie
Afslaande Scherpenissenaar op Poortvlietsedijk in botsing met motorrijder
„Besteed het geld van de boete maar aan verbetering van
deze gevaarlijke splitsing", adviseerde de 75-jarige C.T.
uit Scherpenisse aan de kantonrechter. Op de Poortvliet
sedijk had hij bij de afslag Langeweg geen voorrang ver
leend aan een motor. Een berucht punt waar al verschil
lende ongelukken gebeurd zijn.
Geanimeerd gesprek
Stoofweg Sint-Annaland
Oekraïens jongenskoor zingt in Thoolse kerk
Het gebeurt je niet vaak dat je onverwacht iets moois in
de schoot geworpen krijgt. Het overkwam de stichting
Uit op Tholen met het concert, donderdag, van het jon
genskoor Dzvinochok uit Kiev. Het koor deed zijn naam
- die 'klokje' betekent - eer aan! Het was een feest om te
luisteren en te kijken naar de jeugdige zangers. Het was
verbazingwekkend om te zien met hoeveel overgave en
plezier er gezongen werd. Het publiek genoot en was
zeer onder de indruk van het gebodene.
Schelde College
Pierre d'Or Trio
Zonder eten naar bed
De Meestoof is op 4 april 1973 opge
richt. Bevelander was er vanaf het be
gin bij. „Han Dekker, Bram Smits, in
genieur Geuze en ik publiceerden in
die tijd historische artikelen in de
Eendrachtbode. Om die reden werden
wij bij het initiatief voor een museum
betrokken", herinnert de Vossemeer
der zich. Mevrouw Renes-van Geer -
de Vossemeerse doktersvrouw en la
ter gemeenteraadslid - polste Geuze
(die ook in de gemeenteraad zat) voor
haar idee om één van de na de herin
deling leegstaande gemeentehuizen
als museum te gaan gebruiken. De
gemeente ging daar uiteindelijk mee
akkoord en sindsdien is De Meestoof
aan de Bierensstraat in Sint-Annaland
te vinden. Bevelander maakte als lid
van het algemeen bestuur alle ontwik
kelingen mee, maar bemoeide zich
bijvoorbeeld nauwelijks met het in
richten van de exposities. Wél was hij
vanaf het begin suppoost tijdens de
openingsuren van het museum. „Toen
ik nog bij de PTT werkte, alleen op
zaterdag. Ik vind het geweldig mooi
werk om te doen. Je ontmoet allerlei
mensen. Zo kwam een paar jaar gele
den de directeur van het Rotterdamse
museum Boymans-van Beuningen
kijken wat wij van Lanooy hadden",
vertelt Bevelander. Acht jaar geleden
bleef hij, als enige van de 'oprichters',
zitten in het verkleinde museumbe
stuur. Bevelander nam het penning
meesterschap over van ir. Geuze. De
bescheiden Vossemeerder bagatelli
seert zijn rol: „Ik hield het geld bij en
trapte af en toe op de rem. Dat is wei
eens nodig, want zo groot is het subsi
diebedrag niet dat we van de gemeen
te krijgen."
Het bestuur praat inmiddels met een
kandidaat om Bevelander als pen
ningmeester op te volgen. De perio
diek aftredende dames W.J. Nelisse-
Kleywegt en B.M. Joosse-Renes
werden bij acclamatie herkozen. Tij
dens de vergadering bedankte de
voorzitter alle vrijwilligers voor hun
inzet het afgelopen jaar. Maar ook
stond hij stil bij het overlijden van A.
van Iwaarden uit Sint-Annaland, een
erg actieve vrijwilliger bij De
Meestoof.
Het afgelopen seizoen trok De
Meestoof rond de 4000 bezoekers en
dat is normaal. Van hen kwam een
kwart uit de eigen gemeente, een
kwart uit de rest van Zeeland, 12% uit
Zuid-Holland en eenzelfde percenta
ge uit Noord-Brabant. Er zijn vooral
meer Zeeuwse schoolklassen en groe
pen een kijkje komen nemen (De
Schalm zelfs met alle leerlingen in het
kader van 400 jaar Stavenisse). Tij
dens de braderie werden 700 bezoe
kers geteld. Een enquête onder de be
zoekers moet het komende seizoen
inzicht geven in de reden van de
komst naar het Thoolse museum. Dit
jaar verwacht men een enorme toena
me van het bezoekersaantal omdat er
voor de Lanooy-tentoonstelling lan
delijk belangstelling bestaat. De ex
positie zal op 14 april geopend wor
den door de Amsterdamse
kunsthandelaar F. Leidelmeijer, be
kend van het televisieprogramma
'Tussen kunst en kitsch'.
Aan entreegeld en verkoop van arti
kelen kreeg het museum vorig jaar
7964 gulden binnen en aan contribu
ties 11.003 gulden. Het ledental heeft
de duizend overschreden. In 1999
kreeg De Meestoof er 140 leden bij,
het resultaat van een actie werkge
vers-werknemers. De actie had tot
doel werkgevers te interesseren voor
het cultureel erfgoed van Tholen en
Sint-Philipsland en de werknemers
daarvan te laten profiteren door hen
lid te maken van De Meestoof (even
tueel via een toevoeging aan het kerst
pakket).
Volgende maand zal een hefplateau
aangebracht worden waardoor rol
stoelgebruikers gemakkelijker de
hoofdingang van het museum kunnen
benutten. Een aangepast toilet is één
van de volgende prioriteiten. Voor de
collectie zijn een aantal sieraden aan
gekocht die behoren bij de Thoolse
dracht: een oorijzer, vier mutsenspel-
den en twee spiegelbellen van goud,
alsmede rouwsieraden.
Een nieuwe auto die ongemerkt hard rijdt of een verklaring waarom de
maximum snelheid werd overschreden, het hielp allemaal niet. De kan
tonrechter in Tholen hield vast aan geldboetes van 505, 420 en 385 gul
den omdat er te hard was gereden. En in één geval kwam daar ook nog
eens een voorwaardelijke ontzegging van de rijbevoegdheid van vier
maanden bij omdat de inwoner van Sint-Maartensdijk al voor de twee
de keer was betrapt.
De 42-jarige C.J.S. was zelf niet
verschenen voor het Thoolse kan
tongerecht. Hij had om uitstel ver
zocht omdat hij als gevolg van een
nieuwe baan op vakantie was. Bo
vendien had S. laten weten, dat het
hem niet bekend was of hij had ge
reden of zijn vrouw toen de snel
heidsoverschrijding met 36 km op
een 80 km-weg was geconstateerd.
Zowel de officier van justitie mevr.
mr. H.I. den Hartog als kantonrech
ter mr. M.J.M. Klarenbeek vonden
dat geen geldige redenen voor het
volgens hen onvoldoende onder
bouwde verzoek tot uitstel. Omdat
S. al eerder te hard reed, werd de
boete 505 gulden plus een voor
waardelijke rij-ontzegging van vier
jaar met een proeftijd van twee jaar.
Met deze stok achter de deur hoopt
de justitie dat de inwoner van Sint-
Maartensdijk beter op zijn snelheid
let.
De 44-jarige P.N.M. van W. had dat
ook niet gedaan op 13 mei vorig
jaar, toen hij op de Oud-Vossemeer
sedijk 115 in plaats van 80 km reed.
Hij was op hemelvaartsdag met zijn
zoon op weg naar een wielerwed
strijd en aangezien er onderweg
veel sluizen openstonden voor het
doorlaten van pleziervaartuigen,
was Van W. aan de late kant om het
startschot voor zijn zoon nog te ha
len. „Ik rij 40.000 km per jaar en
heb de afgelopen vijftien jaar met
600.000 km nog nooit een snel
heidsovertreding begaan, al zal ik
wel eens 5 of 10 km te hard gereden
hebben."
De Leidenaar viel echter het meest
over het feit, dat justitie hem om
een reactie had gevraagd en dat hij
daarop niets anders hoorde dan de
ontvangst van een boete. „Dat trof
me hard. Ik ben een klein beetje op
het verkeerde been gezet door dat
verzoek om een reactie. Het is een
buitengewoon vreemde zaak dat je
daarop niets hoort. Ik vind dat de
overheid op een andere manier met
burgers dient te communiceren."
De officier van justitie noemde het
heel ongebruikelijk dat men zich zo
komt verweren en daarvoor dan ook
de afstand Leiden-Tholen over
brugt. Zij vond dat er geen bezwaar
schrift aan de orde was, maar dat er
een gebruikelijk antwoordformulier
aan Van W. was gestuurd. „De func
tie daarvan is de vaststelling van de
identiteit. Bij overschrijding van de
maximum snelheid met 35 km hoort
geen grote brief. Het is geen zwaar
crimineel vergrijp, maar een over
treding. En voor te hard rijden staan
bepaalde tarieven. Overigens drie
tientjes lager dan de boete nu is.
Gezien de hele moeite die u geno
men hebt om naar Tholen te komen,
zal ik de eis niet hoger maken dan
de acceptgirokaart die u ontvangen
hebt, door het tarief op 420 gulden
te handhaven. En wanneer u bezwa
ren hebt tegen de status van het ant
woordformulier, dan kunt u zich be
ter tot de nationale ombudsman
wenden", aldus de officier.
„Ik zag er een mogelijkheid in om
in overleg te komen met de over
heid. De status van de toelichting
moet beter geregeld worden", vond
Van W. De kantonrechter vond het
allemaal onvoldoende redenen om
de overschrijding van de maximum
snelheid goed te praten. „Hard rij
den is gevaarlijk", zei mr. Klaren
beek, die het vonnis gelijk aan de
eis op 420 gulden bepaalde.
De 55-jarige R.B. uit Sint-Philips
land reed 13 april vorig jaar 118 km
op de Nieuwe Postweg bij Tholen,
waar 80 km het toegestane maxi
mum is. „Ik reed in een vervangen
de auto van de ANWB. En in zo'n
splinternieuwe benzinewagen merk
je gewoon niet dat je te hard gaat
ten opzichte van mijn oude bestel
bus die na 500.000 km niet meer
vooruit te branden is. Bovendien
kan ik de boete niet betalen, want ik
ben werkloos en heb alleen een uit
kering. Daarom verzoek ik om een
vervangende straf of een betaling in
termijnen", zei B.
De wet staat bij boetes beneden de
500 gulden geen betaling in termij
nen toe, vertelde de officier. „En
sinds vorig jaar april hebt u al een
tijdje kunnen sparen. Iedereen moet
opletten hoe hard men rijdt. Een an
dere auto is geen geldige reden om
de maximum snelheid te overschrij
den", zei mr. Den Hartog, die 385
gulden boete eiste.
„Jammer", was de reactie van B.
Ook de kantonrechter vond, dat de
Sint-Philipslander zich al ruim een
half jaar had kunnen voorbereiden
op de boete van 385 gulden, die
hem juli vorig jaar was aangeboden.
„Je moet gewoon uitkijken met je
snelheid en de redenen die u aan
voert, zijn niet geldig." Overigens
wees mr. Klarenbeek er nog op dat
bij justitie in Leeuwarden, die de
boetes int, te vragen valt of er even
tueel in termijnen betaald kan wor
den als de 385 gulden teveel is.
Chris Lanooy, in 1881 in Sint-An
naland geboren, was volgens Heij
broek zijn tijd ver vooruit in met na
me het gebruik van experimentele
vloeiglazuren. De glazuren die hij
vanaf ongeveer 1910 maakte, zijn
decennia later toegepast door be
kende pottenbakkers als Leach en
Zaalberg. Tijdens zijn leven werd
Lanooy gewaardeerd, wat blijkt uit
prijzen die hij won op diverse we
reldtentoonstellingen en het aanbod
om artistiek directeur te worden van
de Zweedse keramiekindustrie Gus-
tavberg. Na zijn dood in 1948 bleef
hij in feite onderbelicht.
Een jaar na Chris' geboorte ver
huisde het gezin Lanooy naar Tho-
len-stad, waar vader Cornelis een
smederij begon aan de Oudelandse-
poort. Door diens sympathieën
voor de socialistische voorman Do-
mela Nieuwenhuis en de slechte
kerkgang bleven de klanten weg.
Daarom vertrok het gezin Lanooy
in 1889 - Chris was toen acht - naar
Den Haag waar Cornelis aan de
slag kon als hoefsmid bij de paar
dentram. De jonge Chris raakte
Schilderijen, keramiek en diploma 's van Chris Lanooy zijn onder meer te zien in De Meestoof de komende maanden.
gaandeweg meer geïnteresseerd in
tekenen en schilderen. Op vakantie
bij zijn grootouders in Sint-Anna
land schilderde hij landschappen en
liet zich inspireren door de Ooster-
schelde. In 1896 ging Chris als
leerling-schilder aan de slag bij de
Haagse plateelbakkerij Rozenburg.
Hij kwam in aanraking met het pot
tenbakken, werkte in Gouda, en
had al in 1902 een eigen oven in
Scheveningen. Lanooy werd ont
werper en esthetisch leider bij aar
dewerkfabriek Haga in Purmerend,
waar hij zijn latere vrouw leerde
kennen. De fabriek sloot in 1907,
waarna hij naar Gouda terugkeerde
en er een atelier bouwde met een
soort laboratorium (een deel ervan
is in De Meestoof nagebouwd).
Lanooy bakte steengoed in een
hoog vuur en bekwaamde zich in
het maken van porselein, vooral
geïnspireerd op de Chinese voor
beelden. Voor een expositie in het
Stedelijk museum te Amsterdam in
1914 bracht hij 400 stukken bijeen.
Na 1915 ging Lanooy serviesgoed
en zacht aardewerk maken. Vier
jaar later verhuisde het gezin naar
Epe op de Veluwe. Chris bekwaam
de zich in Leerdam in het maken
van glaswerk. Zijn zoon Cees
kwam bij hem in de leer, maar hield
het na enkele jaren voor gezien.
Zijn zilveren jubileum als potten
bakker vierde Lanooy met een serie
van 1000 paddestoelborden. Hij
ging voor de glasfabriek Leerdam
werken en maakte onder meer een
malig sierglaswerk (zogenaamd
unica) en zelfs een gebrandschil
derd glazen raam. Schilderen deed
hij ook nog. De Meestoof bezit een
kamerscherm uit 1933, dat een
drieluik vormt over de Oosterschel-
de. Aanvankelijk schilderde de kun
stenaar in de trant van de Haagsche
School, maar later steeds uitbundi
ger expressionistisch en naar het
fauvisme toe. In zijn krijttekenin
gen en ontwerpen van behangselpa
pier voeren art deco en art nouveau
de boventoon In de oorlog werkte
Chris Lanooy voor de ondergrond
se. Hij werd in februari 1945 door
de Gestapo opgepakt en belandde
in het concentratiekamp Amers
foort. Lanooy overleed in januari
1948 en ligt in Epe begraven.
In De Meestoof worden voor het
eerst stukken uit musea (Den Haag,
Leeuwarden, Purmerend, Gouda en
Leerdam) getoond samen met col
lecties van familieleden van de
kunstenaar en van andere particu
lieren. Zodoende zullen schilderij
en uit Lanooys jeugdperiode te
zien zijn; zijn eerste keramiek- en
plateelschilderingen; een serie va
zen en een tegelplateau met onder
waterlandschappen uit Purmerend;
krijttekeningen, schalen, borden en
glazen uit zijn Goudse periode; het
gebrandschilderde raam dat het
atelier voorstelt van zijn leerling
Frans Slot; borden met paddestoe
len, vissen, vogels en andere deco
raties; beschilderd glas en glas met
oppervlaktebewerkingen; schilde
rijen van de Oosterschelde, bosge
zichten, berglandschappen en pad
destoelen. Voor het eerst zijn de
meeste kunstvormen die Lanooy
toepaste in één overzicht te zien.
Foto's van Lanooy en van zijn fa
milie in hun smederijen op Tholen
worden ook getoond.
De expositie 'Tussen twee vuren'
is te zien van 15 april tot 30 okto
ber. De Amsterdamse kunsthande
laar F. Leidelmeijer (die in het tv-
programma Tussen kunst en kitsch
steeds weer verbaast met zijn gede
gen kennis) verricht donderdag
middag 13 april de officiële ope
ning. Als begeleidende catalogus
verschijnt een speciaal nummer
van het Zeeuws Tijdschrift. Secre
taris drs. W. Heijbroek, die veel
tijd stak in het bijeen brengen van
de stukken voor deze expositie,
werkt samen met drs. Terlouw van
het museum Princessehof, drs. J.
Meihuien van het Nationaal glas
museum en de Leidse kunsthistori
cus drs. P. Terwen aan een mono
grafie over Chris Lanooy. Deze zal
in het najaar van 2001 verschijnen,
voorafgaand aan een expositie in
het Nationaal glasmuseum te Leer
dam. In de begroting houdt De
Meestoof rekening met dik 13 mil
le aan kosten die de expositie van
Lanooys werk vergt.
Maar het blijft niet bij één tentoon
stelling. Van 15 april tot 3 juni is
een reizende expositie gewijd aan
de merklap in De Meestoof te zien.
Aansluitend wordt, inhakend op de
viering van 525 jaar Sint-Anna
land, een foto-expositie gepresen
teerd van Sint-Annalanders in de
jaren veertig (foto's van M. van der
Weele). De vierde wisselexpositie
is gewijd aan een voor Tholen ui
termate belangrijk akkerbouwge
was: de aardappel. In de nieuwe
schuur kan zelfs geveild worden
met een heuse veilingklok.
De T-splitsing Poortvlietsedijk/Langeweg bij Scherpenisse is een berucht knelpunt in het Thoolse verkeer.
Op 19 maart van het vorig jaar stond
T. stil om voorrang te geven aan een
tegemoetkomende auto. Het was
donker en toen de Scherpenissenaar
linksaf sloeg, klapte een motorrijder
tegen de auto. Met een hoofdwond,
sleutelbeen uit de kom en een hersen
schudding werd deze naar het zieken
huis gebracht. De nieuwe motor,
waarmee een eerste rit werd ge
maakt, bleek niet verzekerd te zijn en
was total loss.
T. had de motorrijder niet zien aanko
men, evenmin als zijn vrouw die
naast hem zat en de bestuurder van
een achteropkomende auto die ook
stond te wachten. „Ik vermoed dat hij
zonder licht gereden heeft, want het
lampje kon ik zo pakken en dat laatje
wel wanneer dat gebrand had. Bo
vendien moet hij ontiegelijk hard ge
reden hebben, want we hebben de
motor niet gezien, terwijl we stil
stonden. Het is hier een heel gevaar
lijk punt en later is hier zelfs een do
delijk ongeluk gebeurd. Ik ben er dan
ook vreselijk van geschrokken en heb
er slapeloze nachten van gehad, want
ik blijf het een raadsel vinden hoe dit
gebeurd is", bekende de Scherpenis-
De motorrijder kwam van het laagge
legen weggedeelte vanaf de rotonde
bij de Spuidam. Bovendien is er nog
een bocht. Voeg daarbij de afslag
naar de Langeweg en je hebt een heel
gevaarlijke verkeerssituatie. „Deze T-
splitsing moet veiliger worden",
vond T.
De officier van justitie vond toch dat
de Scherpenissenaar onoplettend ge
handeld had. „U hebt geen voorrang
verleend aan de motorrijder, die zelf
dacht nog geen 80 km te rijden en
dimlicht voerde. Op dit gevaarlijke
punt had u nog beter moeten oplet
ten. Op het moment dat u naar links
reed, kwam de motor eraan en dit
ogenblik van onoplettendheid heeft
een botsing tot gevolg gehad", aldus
mevr. mr. H.I. den Hartog, die 500
gulden boete eiste.
„Ik heb niet onoplettend gehandeld,
want ik stond stil", zo verweerde T.
zich. Hij vertelde ook dat hij de ge
wonde motorrijder in het ziekenhuis
had opgezocht. „We hebben een ge
animeerd gesprek gehad, maar later
kreeg ik een brief van hem, waarvan
de honden geen brood lustten. Die
heb ik dan ook naar het politiebureau
gebracht."
De kantonrechter sloot niet uit dat de
motorrijder te hard gereden had en
ook zonder verlichting reed, al is dat
laatste onwaarschijnlijk. „Maar het
verwijt is niet geheel aan uw kant, al
wordt er uiterste oplettendheid ver
wacht", zei kantonrechter mr.
M.J.M. Klarenbeek, die zijn vonnis
matigde tot 350 gulden.
Een soortgelijke situatie was er op de
tweede rotonde ter hoogte van de
Stoofstraat in Poortvliet. Daar had de
49-jarige J.M.W. uit Sint-Annaland
op 11 juni van het vorige jaar geen
voorrang verleend aan een bromfiet
ser, die zijn onderbeen op twee plaat
sen brak. Dat werd een langdurige
kwestie omdat het been in het zieken
huis verkeerd werd gezet, vertelde W.
In zijn bestelauto had hij de bromfiet
ser totaal niet gezien. „Een heel groot
reclamebord belemmerde het uitzicht
bij het rechtsaf slaan. En vanaf de ro
tonde kom je in een haakse bocht, ge
lijk op een parkeerplaats. Je kunt daar
niet hard rijden en ik had eerst stil ge
staan en was daarna opgetrokken. In
mijn spiegel zag ik geen bromfietser.
De klap kwam en daar lag hij."
Uit het technisch onderzoek bleek,
dat de tweewieler 61,4 km kon rijden
in plaats van de toegestane 45 km.
Ook het geluidsniveau was te hoog.
Vanaf Scherpenisse had de bromfiet
ser, die op weg was naar school, al
achter het busje gereden. 'Met al die
haast, daar lig ik nu', had de jongen
volgens W. direct na het ongeluk ge
zegd.
„Een heel ongelukkige samenloop
van omstandigheden" concludeerde
de officier van justitie. „Voor de
bromfietser, die zei maar 25 km te
hebben gereden, was de dubbele
beenbreuk geen pretje. Het herstel
duurde maanden. Rekening houdend
met het reclamebord, dat het uitzicht
gedeeltelijk hinderde, eis ik voor de
ze fout 400 gulden", zei mevr. Den
Hartog.
„Dat is vrij zwaar", was de reactie
van W. De kantonrechter bleef echter
ook bij die 400 gulden. „Het was wel
heel erg moeilijk om dit ongeluk te
vermijden, maar u hebt geen voor-
y
rang verleend en ik weeg daarbij de
ernstige gevolgen mee. U moet ui
terst voorzichtig zijn", aldus mr. Kla
renbeek.
Ook de 55-jarige P.L. uit Stavenisse
kreeg 400 gulden boete voor een
voorrangsfout. Hij had op 23 januari
van het vorige jaar op de splitsing
Stoofweg/Huygensstraat in Sint-An
naland geen voorrang verleend aan
een van rechts komende auto. „.Ik
heb de wagen totaal niet gezien. Hij
stond ineens voor me. Als ik een
vrachtwagen had bestuurd, was de
auto misschien niet zo op de weg ge
komen", bracht L. naar voren. „Dan
hebt u het over het recht van de sterk
ste", merkte de kantonrechter op. L.
raakte zelf flink gewond aan zijn knie
en de andere bestuurster had een ge
kneusde enkel, alsmede pijn in de mg
en nek. Er zaten nog drie andere jon
geren uit Goes in de wagen, maar die
bleven ongedeerd. De bestuurster had
door de verwondingen haar stage van
drie weken niet kunnen afmaken.
„Stel je voor dat de vrouw maanden
uit de roulatie was geweest", bracht
de officier naar voren. Ze zei een
beetje moeite te hebben met de hou
ding van L„ gezien het voorbeeld van
de vrachtauto. „Dat vind ik akelig
voor mensen die onterecht zijn aan
gereden. U legt de fout bij de andere
partij. Voorrang moet je inderdaad
niet nemen, maar krijgen. En als je
voor elke scheet gaat stilstaan, dan is
dat ook weer levensgevaarlijk. Een
ongeluk zit in een klein hoekje, zo is
ook hier weer gebleken", aldus mevr.
Den Hartog, die 400 gulden boete
eiste. L. zei daarvan weinig te kun
nen zeggen en de kantonrechter nam
de eis over. „Door onoplettendheid
hebt u geen voorrang verleend, maar
de gevolgen vallen nogal mee", aldus
mr. Klarenbeek.
seum enkele liederen. Daarna ging
het met de intussen 'gerepareerde'
bus (die zelfs na reparatie nauwelijks
boven de zestig kilometer uitkwam)
richting Scherpenisse. Daar wachtte
hen in het Holland Huis een door de
beheerder Toon Slager bereidde,
drie-gangenmaaltijd, 's Avonds werd
in de jeugdherberg gekeken naar een
samenvatting van de voetbalwedstrijd
Dynamo Kiev-Bayern München. Een
van de jeugdige zangertjes had intus
sen bij een spelletje voetbal zijn knie
zo ernstig geblesseerd, dat die in het
ziekenhuis in het gips moest worden
gezet.
Donderdag bood het Schelde College
in Bergen op Zoom het gezelschap
een lunch aan. Dit werd een groot
succes. In het schoolrestaurant wer
den de jongelui bediend door keurig
in het zwart en wit geklede leerlingen
- meisjes -, iets wat zeer in de smaak
viel bij de jongelui uit Kiev. Er vond
al snel verbroedering en verzustering
plaats tussen de, gelukkig redelijk
Engels sprekende, jongelui. Na een
klein concert in de aula, als dank
voor het genotene, vertrokken ze. Bij
de jeugdherberg werden de koffers
ingeladen en toen ging het, nog
steeds met een slakkengangetje, rich
ting Scherpenisse waar opnieuw een
maaltijd wachtte. „Dankzij de inzet
van velen is het bezoek aan Tholen
en omgeving prettig verlopen voor
het door tegenvallers geplaagde koor
dat na afloop van het concert de bus
in ging om richting Koudekerke te
rijden", aldus Eef de Jonge.
Boeiend en afwisselend was het
programma dat het Pierre d'Or Trio
zaterdagavond bood in de Hervorm
de kerk van Oud-Vossemeer. Violis
te Leonie Kleiss, hoornist Pieter
Gouderjaan en pianist Huib Christi-
aanse speelden werken van Duver-
noy, Mozart, Koechlin en Brahms.
Christiaanse verzorgde een toelich
ting en dat droeg bij tot een ont
spannen atmosfeer, die de commu
nicatie tussen publiek en uitvoe
renden soepeler en effectiever
maakt. Dit was vooral merkbaar tij
dens de Quatre Petites Piéces van
Charles Koechlin. Na ieder onder
deel van deze sfeerrijke muziek was
het publiek muisstil, een fenomeen
dat in het Amsterdams Concertge
bouw in jaren niet meer is geregis
treerd. Dat het voor dit trio een feest
was om in zo'n stijlvolle ruimte en
voor zo'n aandachtig publiek te mu
siceren, was duidelijk zichtbaar en
hoorbaar. Alledrie de musici vorm
den een absolute eenheid in hun
duidelijke streven het publiek bij
zoveel schoonheid te betrekken.
In februari kreeg Uit op Tholen via
een internationale organisatie van
jongenskoren het verzoek of Dzvino
chok - dat buiten de Oekraïne inmid
dels grote bekendheid heeft verwor
ven met zijn excellente kwaliteit - een
concert mocht verzorgen in het kader
van een veertiendaagse tournee. De
jongens (8 tot 14 jaar) en heren (18 tot
30 jaar) repeteren drie keer per week
in de Oekraïense hoofdstad. Uit op
Tholen vond als plaats voor het optre
den de Onze-Lieve-Vrouw-Hemel-
vaartkerk in Tholen, waarvan het pa
rochiebestuur het concert prima vond
passen in de viering van het eeuw
feest van het kerkgebouw.
Het programma bestond uit westerse
en oosterse kerkmuziek, klassieke lie
deren, negrospirituals en volksmuziek
uit de Oekraïne. Zeer aangrijpend was
ook het moment waarop, vlak achter
elkaar, twee jonge zangertjes moesten
gaan zitten. Met wit weggetrokken
snuitjes zaten ze op de bank. De ma
nager van het koor vertelde dat veel
van deze kinderen nog lijden aan de
gevolgen van de kernramp in Tsjerno-
bil. Na het concert werd er koffie en
thee geschonken en de opbrengst
hiervan werd door de pastor van de
kerk overhandigd aan de manager van
Dzvinochok. „Iedereen was het ero
ver eens dat dit koor terug zou moe
ten kunnen komen naar Tholen. Van
verschillende kanten werd aangebo
den om bij een volgend bezoek als
gastgezin op te treden", vertelt Eef de
Jonge van Uit op Tholen.
Vanaf het begin van de tournee werd
Dzvinochok door pech achtervolgd.
Allereerst een financiële tegenvaller
doordat er twee concerten uitvielen
wegens gebrek aan gastgezinnen. De
reis van 1400 kilometer naar Dres
den, waar het eerste concert gegeven
werd, duurde 30 uur. Na het optreden
daar vertrok men richting Bergen op
Zoom. Onderweg kreeg de (oude)
bus pech en in plaats van om zes uur
bij de jeugdherberg Klavervelden aan
te komen, werd het middernacht.
Omdat de keuken daar toen al geslo
ten was moesten de koorleden met
een hongerige maag naar bed. 's
Middags volgde een gastvrije ont
vangst in het Markiezenhof. Als dank
zong het koor in de Hofzaal voor het
personeel en het bezoek van het mu-
