Opeenstapeling van feiten doorslaggevend Strijdvaardige fotograaf: voor velen is aanklacht een lachertje 'Op basis van bijna niets is de fotograaf gehangen' 'Geen kind ter wereld heb ik ooit onzedelijk betast' Rechtbank doet op 31 oktober uitspraak Advocaatofficier, niet mijn cliënt verdient zware straf Officier van justitie mr. Mos: Bekvechten over publiciteit Donderdag 20 oktober 1994 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT Het was maandagmiddag doodstil in de Middelburg se rechtszaal, toen foto graaf P.A.M.K. uit Nieuw- Vössemeer 'gedreven door machteloosheid en woede' zijn 'laatste woord' sprak in de ontuchtzaak. Alleen snikkende familieleden op de tribune onderbraken de stilte. Ook K. zelf moest zijn betoog af en toe onder breken omdat de emoties hem teveel werden, maar hij toonde zich ook strijd vaardig. Zijn laatste woord, indrukwekkend en vlijmscherp, klonk drama tisch. De drie rechters, de officier van justitie en de griffier bleken net zo onder de indruk als de publieke tribune, waarop dit keer alleen familieleden, ken nissen en collega's van K. zaten. Gele kaart Verschrikkelijk opgeblazen Geen draaideur-incident waarbij per ongeluk een edel deel wordt aangeraakt. Nee, de 'opeenstapeling van han delingen' was voor officier van justitie mr. H.F. Mol aan leiding om tegen de Nieuw-Vossemeerse fotograaf P.A.M.K. twee maanden geheel voorwaardelijke gevan genisstraf te eisen wegens het aanraken of betasten van de borsten, billen of het kruis van drie elfjarige meisjes. Eng I F Beledigd en vernederd 'Politie heeft mij vogelvrij verklaard als een vogeltje voor de poes' Familieband hechter Tot de laatste cent Duivels plan 1 Alleen rechtbank is in staat om mijn last te verlichten' Vogelvrij Zwaar kruis Slecht verliezer "De officier verdient een zware straf, want deze zaak had nooit aan de rechtbank voorgelegd mogen worden. Hier kun je namelijk totaal niets van brouwen. Het is een gedrocht, gekleurd door de gedachtenwereld van elfjarige kinderen." In ongemeen felle bewoor dingen bekritiseerde de advocaat van fotograaf P.A.M.K., mr. P. Doedens uit Utrecht, maandagmid dag de eis van de officier van justitie mr. H.F. Mos in de 'ontuchtzaak' tijdens de doe-dag van de openbare basisschool ter Tolne. Lelijke brieven Onzuiverheden Opgehitst Perplex De fotograaf viel met name de offi cier van justitie, mr. H.F. Mos, aan. "We konden 7 oktober vanuit deze zaal zien, hoe de officier tijdens het besloten verhoor van de kinderen in een andere zaal op een ongehoorde manier zat te scheuren van het lachen. En tijdens de openbare zit ting zat hij te lachen en te knipogen naar giechelende kinderen, terwijl mijn vrouw en kinderen huilden. Dat is pas misselijk makend gedrag!" K. onderstreepte nog eens, dat hij van kinderen houdt. "Maar tussen houden van en ontucht ligt een wereld van verschil. Er is geen kind ter wereld, dat ik ooit onzedelijk betast zou hebben. Ik ontken de beschuldigingen dan ook ten stellig ste, maar intrekken dat ik gek op kinderen ben, dat nooit, ongeacht de gevolgen. Ik zou mijn totale geloof waardigheid verliezen bij mijn neef jes en nichtjes die hier op de tribune zitten. En ook bij de vele tienduizen den kinderen, die ik de afgelopen vijftien jaar heb gefotografeerd." Volgens de fotograaf dwong de offi cier hem in de aanval te gaan. "Ik heb namelijk voor de volle honderd procent op het politiebureau alles eerlijk en zonder leugens verteld, wat er op de doe-dag van Ter Tolne voorgevallen was en hoe ik als mens in elkaar stak. Maar eerlijk zijn, helpt niet bij deze officier. Het wordt later tegen je gebruikt. Nu hij met lege handen voor de rechtbank staat, grijpt hij mijn eerlijke verkla ringen aan om u te overtuigen dat ik ontucht gepleegd zou hebben. Hij heeft mijn woorden op drie verschil lende manieren meer dan smeuïg voorgelezen. Dat is misselijk makend." K. bracht verder naar voren, dat de officier hem liefst een therapie had laten ondergaan, zoals hij in zijn requisitoir liet weten. "Hij vervolgt me echter al 21/2 jaar en nu wil deze man Sinterklaas gaan spelen. Zelfs al zou hij het voor elkaar krijgen om bij wijze van spreken een gele kaart te geven, dan zal ik nog in hoger beroep gaan. Ongeacht het leed en de kosten, wat dat weer met zich mee zal brengen. Het zou beter zijn, dat de officier eens een boek leest over de belevingswereld van een kind." De fotograaf wees erop, dat de kin deren voorde besloten rechtszitting, een uur bij de politie en een uur bij de rechter-commissaris waren ver hoord. "Zelf ben ik drie dagen ver hoord bij de politie en voor de recht bank ben ik al 18 uren aanwezig. Thuis en in de winkel hebben wij misschien wel 2000 uren over deze zaak gesproken, maar nooit heeft iemand mij kunnen betrappen op nog maar één leugen of tegenspraak. Maar de kinderen spreken elkaar wel tegen. Luister en huiver naar en van hun leugens." K. hield de rechtbank de verklarin gen van de meisjes en jongens uit de fotografie-groep van de doe-dag van ter Tolne voor, waaruit telkens andere lezingen over het betasten/aanraken van borsten, bil len en onderbuik naar voren kwa men. "Dat kwam door het suggestie ve ondervragen, het in de mond leg gen van woorden. En de Marok kaanse jongens uit de groep, die een andere cultuur hebben, vinden het aanraken van meisjes sowieso een halsmisdrijf. Eén van hen is samen met een andere jongen ook naar de werkster van ter Tolne gestapt om het verhaal te vertellen. Je moet ech ter toch een rijke sexuele fantasie hebben om de verklaringen allemaal in je gedachten te zien gebeuren. Zo verweerde de officier van justitie zich maandagmiddag tegen de kri tiek van raadsman mr. Doedens. Hij verwierp diens kritiek grotendeels. Alleen ten aanzien van het verhoor door de Thoolse politie gaf hij de raadsman een beetje gelijk. "De ver klaringen van de kinderen zijn niet aan ze voorgelezen en ook niet door hen ondertekend. Dat is onjuist. De politie baseerde dat op een bepaalde theorie, dat je kinderen hun verkla ringen niet laat ondertekenen, maar dat is onzin.' De officier bestreed echter, dat er verder ondeskundig onderzoek zou zijn verricht. "Een rechercheur belast met jeugdzaken, die daarin ook geschoold is, heeft het onder zoek geleid. En de politie heeft de kinderen hun eigen verhaal laten vertellen; er zijn geen gesloten vra gen gesteld. De politie schrijft ook niet iets op, wat de kinderen niet verklaard hebben. Een groot deel van de verklaringen van de meisjes in de besloten zitting van de recht bank strookt ook met de verhoren bij de politie. En als één van de meisjes dat ontkent, dan steek ik mijn hand ervoor in het vuur, dat ze verklarin gen bij de rechter-commissaris en de rechtbank hebben gegeven, laten voorlezen en ondertekend." Ten aanzien van de door de raads- man opgevoerde getuigen mevr. Schoonen en schooldirecteur Kou semaker, was de officier niet onder de indruk. "Kousemaker heeft juist op de dag van de aangifte door één van de vaders bij de politie geïnfor meerd hoe je aangifte moet doen. Dat staat op gespannen voet met uit latingen, dat hij twijfels had over de zaak. En ten aanzien van het gesprek van mevr. Schoonen met één van de moeders: het is een verkeerde inter pretatie van mevr. Schoonen geweest, dat er niets gebeurd zou zijn. Uit de verklaringen van de meisjes is naar voren gekomen, dat ze de aanrakingen in de donkere kamer eng vonden. Dat is een duide lijke verklaring van gevoelens. De door de raadsman opgevoerde sexu- eel opgewonden sfeer op de doe- dag, hebben de meisjes ontkend. Er is volgens hen ook geen schutting- taal gesproken." Wat het begrip ontucht betreft, wees de officier op de aard en de omstan digheden van de zaak. "In de veel heid van handelingen heb ik aanlei ding gezien om de zaak voor te brengen. Het is een draaideur-inci dent, maar een opeenstapeling van feiten. Een geneigdheid om kinde ren aan te raken, niet in een normale fotocessie. Het ging hier immers niet op de normale werkwijze van een fotograaf, maar om een doe-dag van een school. De olievlek, die de zaak van fotograaf K. werd, is maandag door de Middelburgse rechtbank onder controle gebracht. Over veertien dagen komt er echt helderheid in het nog troebele water. Dan volgt de uitspraak van de rechtbank. Het is verschrikkelijk opgeblazen." Uitvoerig nam K. alle verklaringen door, ook die over de donkere kamer. "Het is toch vreemd dat kin deren, vanwie er sommigen ten tijde van het zoeken van het lichtknopje in de doka daar helemaal niet aan wezig waren, in het aarde donker gezien zouden hebben, dat ik een meisje haar borsten raakte. In de doka, waarin ik 15 jaar werk, kan ik alles blindelings vinden. Ik krijg stellig de indruk, dat dit kind licht gevende borsten op haar gezicht en haar middel moet hebben gehad en dat de kinderen die niet aanwezig waren, helderziende zijn. Het is alle maal totale kwats!" Heeft de officier soms ook de gaven van sommige kinderen, om van alles te zien gebeuren terwijl je er zelf niet bij bent? Toch een bijzondere man deze officier. Het zal u duide lijk zijn, geachte heer Mos, dat ik hier geen zoete broodjes ga staan bakken. Ik ben nu V/ijaar lang bele digd en vernederd en vergeleken met het laagste wat er in onze maat schappij rondloopt. U hebt me alle mogelijkheden ontnomen om me te verdedigen of om de waarheid op tafel te krijgen. Nu is het dan einde lijk mijn beurt. Ik zal mijn eerste versie maar niet laten lezen, hoewel ik ervan overtuigd ben, dat u veel eelt op uw ziel zult hebben, als u een ziel hebt. Maar waarom is er geen buurtonderzoek geweest, zijn er geen klanten gebeld en waarom is de politie nooit in mijn donkere kamer of zaak komen kijken? Waarom heeft de politie wel een geruchten stroom op gang gebracht door tegen een vader te zeggen, dat het al de tweede keer was? Over klef gedrag gesproken, meneer de officier. Waarom trachtte u steeds de kinde ren van elk verhoor weg te houden en waarom zijn ze nooit deskundig verhoord? Waarom heeft het een jaar geduurd voordat de kinderen door de rechter-commissaris (r.c.) werden verhoord? Waarom wordt voorbijgegaan aan de getuigenissen van de kinderen bij de r.c., waarin openlijk wordt verteld, dat hun ver klaring bij de politie is verdraaid of onjuist omschreven. Waarom was er geen deugdelijk onderzoek naar de betrouwbaarheid van de aanklacht? Ondanks al deze juridische kronkels is de officier niet in staat geweest om mijn zaak te ruïneren en om de band in ons gezin kapot te maken. Integendeel, die band is juist hechter geworden. Noch mijn familie, noch mijn vrienden en kennissen, nee nie mand uit mijn woonplaats en geboortedorp Nieuw-Vossemeer hebt u ook maar enigszins aan het twijfelen kunnen brengen. Voor velen is het dan ook een lachertje. Dit blijkt ook uit de reacties van mijn klanten en van de scholen zelf. Op Ter Tolne mocht ik een jaar later in het kader van de doe-dag weer foto's maken. Voorts zijn er in Tho- len maar liefst 4 scholen die mij na het gebeuren voor het eerst gevraagd hebben voor schoolfoto grafie. En de jeugdleiding vroeg mij om een zwemclubje te formeren voor kinderen tot 12 jaar. Eén van de drie meisjes die een aanklacht tegen mij hebben ingediend, heeft meerde re keren gevraagd in mijn groep te mogen meezwemmen, 31/2 maand na de doe-dag. Een andere jeugd groep. de kabouters, kwamen een dagje bij de fotograaf. Maar het meest wordt u waarschijnlijk uitge lachen door de mensen die de -bewuste doe-dag hebben meege maakt. Het zijn die 8 kinderen uit Tholen die heel goed weten, wat er wel en wat er niet gebeurd is. Stie kem zullen ze wel gedacht hebben: is dit echt mogelijk? Ik voorspel u, meneer de officier, dat u met al uw kunstgrepen niet in staat zult zijn om enige veroordeling te bewerkstelligen. Al moet ik tot mijn laatste cent door blijven proce deren, ik ga door. Al was het alleen maar om boven tafel te krijgen hoe dit allemaal heeft kunnen gebeuren en om de enkeling die nog twijfelt, helderheid te verschaffen hoe het allemaal zo gelopen is. Dan zal - of misschien gebeurt dat nu al - er zweet in de handen komen te staan van een paar andere mensen. Ik hoop, dat ze dan met zweten even veel vocht zullen verliezen als ik verloren heb met huilen. Want vroeg of laat zal het kwade zichzelf straf fen." De fotograaf hield de rechtbank voor, dat er er in de donkere kamer kennelijk niet alleen foto's werden ontwikkeld. "Er ontwikkkelde zich ook een duivels plan in de breinen van een paar oversexte tieners. Een plan dat kon slagen dankzij de mas sahysterie van de bevolking, op gang gebracht door uitlatingen van de politie van Tholen en onder steund door een paar hysterische ouders. Eén van de vaders riep immers door de stad: wat hij in 12 jaar heeft opgebouwd, breek ik in 2 maanden af. Hij verzorgde daarover nog een 20 minuten durende uitzen ding voor de lokale omroep Sloth. En een andere vader riep tot zijn dochter: je hoeft niet meer bang te zijn, de fotograaf zit gevangen. Het leek wel op een Zeeuwse inquisitie. Leerkrachten die toch zo goed wis ten wanneer hun leerlingen de waar- heid spraken of zouden liegen. Nu, bij hen paste die pet ook zeker niet. En dan een totaal ondeskundig team van de Thoolse politie, dat het diplo ma heeft gekregen bij 100 Douwe Egberts waardepunten en een piket officier die - naar het scheen - op wraak uit was ten aanzien van mijn persoon. Het was de op macht belus te vervangend politiecommandant die zijn kans op promotie niet uit handen wilde laten glippen. Hij was die andere man, die probeerde over mijn rug carrière te willen maken. Waarschijnlijk is carrièremaken bij dit soort mensen zoveel waard, dat ze desnoods het leven van een heel gezin kunnen vernietigen. Dit geldt ook voor deze officier van justitie. Voor hen beiden zeg ik: echte kracht is niet de omvang van je lichaam, maar de inhoud van je ziel." K. noemde het politie-onderzoek verder 'eenzijdig en totaal ondes kundig.' "Mij is onmiddellijk het predikaat dader opgeplakt en via een smerig persbericht zijn onwaarhe den naar buiten gebracht. Er stond namelijk in, dat ik aangeboden zou hebben om de kinderen te fotografe ren en tijdens de fotosessie onzede lijk zou hebben betast. De politie heeft mij hiermee bij een groot deel van de bevolking vogelvrij ver klaard. Door geloofsovertuiging en bekrompenheid in deze materie werd een ware heksenjacht op mij geopend. Ik ben een vogeltje voor de poes! Alles heeft erin geresul teerd, dat ik ongewild passagier ben in een door de officier getrokken bolderkar. De officier, die niet in staat is geweest om de waarheid boven tafel te krijgen. Niemand anders dan ik weet, waar deze man kansen heeft laten liggen om de waarheid aan het licht te krijgen. Als ik er tenminste van mag uitgaan, dat ook een officier van justitie een zaak objectief moet beoordelen en zal zoeken naar de geloofwaardigheid binnen een aanklacht, ongeacht wel ke instantie hierdoor in diskrediet wordt gebracht. Volgens de fotograaf is het juist zijn sociale vaardigheid ten aanzien van kinderen die hem wereldwijd op de hoogste sport van de ladder in de fotografie heeft gebracht. In Groot Brittannië heb ik met kinderportret ten twee prijzen gewonnen bij de allerzwaarste wedstrijd ter wereld. Hoever een fotograaf mag gaan, wordt het best begrepen door men sen uit mijn vak, zoals een vijftigtal collega's voor wie ik in Ede een seminar leidde. Ik zal deze zaak ook internationaal aan de orde stellen, want niemand zit te wachten op Amerikaanse toestanden, waarbij menig fotograaf doorkijk wanden en videocamera's in zijn studio heeft moeten opstellen. Terugkijkend, hebben we een erg zwaar kruis op onze schouders gelegd gekregen. Wij hebben het waardig gedragen. Vaak wilde ik het afleggen omdat de last te groot was. Ik werd dan door vele, lieve mensen opgevangen. Mijn lichaam en geest hebben zich daardoor versterkt en ik zal het dan ook zeker redden, ook al moet ik dit kruis tot het einde van mijn leven meeslepen. Alleen de rechtbank is in staat mijn last te ver lichten. Laat uw uitspraak een regel rechte vingerwijzing zijn naar deze officier van justitie en de politie, zodat deze mensen niet nog meer slachtoffers zullen maken." Afsluitend, concludeerde de foto graaf, dat het woord gerechtigheid voor hem een wrange bijsmaak heeft gekregen. "En dan te beden ken, dat ik voordien dacht, alleen maar vrienden te hebben onder poli tiemensen. Helaas heb ik die nu beter leren kennen. Bij de politie heb ik de naam Mos voor het eerst horen vallen, een naam die voor mij een jammerlijke, andere betekenis heeft gekregen. Op dit moment staat hij meer voor de afkorting van maat schappelijk ontoelaatbare situatie. Meneer Mos: u heeft niet alleen een totale wanprestatie geleverd, u bent ook nog een slecht verliezer. Over klef gesproken. En voor al die mensen die denken: waar rook is, daar is vuur, heb ik nog een betere spreuk: zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten!", zo besloot K. zijn 'laatste woord' voor de Middelburgse rechtbank, wat met applaus op de publieke tribune werd onderstreept. Pas op 31 oktober doet de Mid delburgse rechtbank uitspraak in de zedenzaak tegen fotograaf K. Maandag j.l. vond de derde zit ting plaats, waarbij voorname lijk de verdediger en de ver dachte aan het woord kwamen. Advocaat mr. P. Doedens mocht om half vijf zijn pleidooi vervol gen, dat bij de vorige zitting 's avonds om negen uur wegens vermoeidheid van de rechtbank was afgebroken. Gedurende veertig minuten veegde hij de vloer aan met de eis van de offi cier van justitie, mr. H.F. Mos, die daarop weer tegengas gaf. Op zijn beurt mocht de raads man weer reageren. Fotograaf K. zelf had het laatste woord. Gedurende een halfuur zorgde hij voor een indrukwekkende inbreng bij de rechtbank. Het pleidooi van mr. Doedens om maandagavond al uitspraak te doen, kon de rechtbank na een beraad van vijf minuten niet inwilligen. President mr. Ver hoeven liet weten, dat 'er een groot aantal kanten en aspecten' aan deze zaak zit, waarvan de afweging meer tijd vergt. "Wij kunnen daar niet al te lichtvaar dig op ingaan, zodat er a la minute geen uitspraak gedaan kan worden. Dat wordt de gebruikelijke termijn: over veer tien dagen", aldus de rechtbank president. Advocaat mr. Doedens en officier van justitie mr. Mos beschuldigden elkaar maandagavond over en weer de publiciteit te hebben bevorderd over de zaak K. Volgens de raads man had de politie in juni 1992 na de aanhouding van de fotograaf de pers ingelicht over de ontuchtzaak. Mr. Mos erkende de uitgifte van een persbericht, maar daarin stonden geen initialen en evenmin was het beroep van K. vermeld. "Het is dus niet onze schuld dat die zaken in de krant gekomen zijn. Wij hebben alleen de leeftijd genoemd", aldus de officier. Mr. Doedens: "Je kunt natuurlijk geloven in sprookjes, maar volgens mij is de politie gaan praten. Dat heeft de pers mij ook laten weten. De familie K. heeft in elk geval na de aanhouding geen contact met de pers gehad." De offi cier wierp tegen, dat de raadsman zelf actief de pers had gezocht. "De verdediging heeft het initiatief geno men om een zaak die al in de verge telheid was geraakt, in de publiciteit te brengen. Aan drie dagbladen waren de getuigenverklaringen al toegespeeld, terwijl ik die nog niet had. Dat bleek, toen een journalist mij daarover belde", aldus mr. Mos. De raadsman erkende dat hij stuk ken naar regionale dagbladen had gestuurd. "Ik doe dat zeer zelden, maar in het belang van mijn cliënt, die al zoveel leed had ondervonden, heb ik dat gedaan. Het beeld dat de officier via het persbericht had geschetst, moest gecorrigeerd wor den", zei mr. Doedens. K. zelf hield de officier nog voor, dat er na zijn aanhouding in vier kranten dezelfde persberichten verschenen. Pieren steken. Een Bergenaar die binnen een jaar zes keer is betrapt op het steken van pieren op de slikken rond Tholen, is veroordeeld tot 1000 gulden boete (waarvan de helft voorwaardelijk). Hij spitte in de Oosterschelde, een natuurmonu ment, buiten de aangewezen vak ken, omdat er geen borden stonden. De advocaat vroeg de Middelburgse rechtbank om de officier niet ont vankelijk (niet bevoegd) te verkla ren om de zaak K. aan te brengen en mochten de drie rechters daar anders over denken, dan in elk geval vrij spraak te geven. Volgens mr. Doe dens was de officier 'op ondeugde lijke verklaringen' afgegaan. "Mijn cliënt is van deze zeer slordi ge aanpak het slachtoffer geworden. Hij is door een hel gegaan. Meer dan 2 jaar slapeloze nachten. De gevolgen zijn verschrikkelijk, desastreus zelfs en dat op basis van bijna niets! De officier is blindelings op verklaringen van kinderen afge gaan en dat is de grootste juridische blunder die je kunt maken!" De advocaat had scherpe kritiek op het onderzoek van de Thoolse poli tie in de zaak K. "Ik heb over de werkwijze van de politie een paar lelijke brieven geschreven en die zijn ook uitgekomen. De verbalisan ten hadden er totaal geen kaas van gegeten. Hun opleidingsniveau ver toonde enkele lacunes. Ze kwamen ook zelf uit Tholen en waren in de kleine gemeenschap betrokken geraakt bij de zaak. De antwoorden van de kinderen waren op afstand te ruiken. Voor het verhoor van min derjarigen hadden gekwalificeerde politiemensen ingezet moeten wor den. De speciale techniek, die ver eist is om elfjarigen te ondervragen, was bij de Thoolse politie niet bekend. Uit de stukken blijkt, dat de kinderen zelf kritiek hadden op de verhoren. Mede door de aanpak van de rechtbank zijn de zaken duidelij ker geworden, maar dat had de poli tie moeten doen. Ook de leraren van ter Tolne zijn zelf een beetje recht- bankje gaan spelen. Daar had de politie beter op moeten letten; men had alerter moeten zijn. De agenten deden onderzoek met gesloten vra gen en dan krijg je gekleurde verkla ringen, zoals wel uit dit proces is gebleken. Verder zijn de uitlatingen van de kinderen beïnvloed door hun ouders." Mr. Doedens stelde, dat de officier de zaak beter had moeten uitzoeken. "Maar dat is domweg niet gebeurd. Er is simpel geredeneerd: kinderen zijn eerlijk. De officier is gaan varen op verklaringen van de kinderen, de leraren en de ouders, op het gezonde verstand van de gemid delde Tholenaar, maar dat is een slordige aanpak! Kinderen hebben de fotograaf nu aan de boom gehan gen." Volgens de raadsman van K. heerste er op de doe-dag van de openbare basisschool ter Tolne 'een sexueel getinte, opgewonden sfeer.' "Dat heeft geleid tot aangedikte verhalen van kinderen en de officier wil het geloven. De politie had dat beter moeten uitzoeken! De fotograaf is een spontaan iemand, opgegroeid in Brabant, met een heel ander cultuur patroon dan in Tholen, waar het vastpakken van je middel ontucht is. Dat is zo klaar als een klontje, maar gelukkig heeft de rechtbank met onzuiverheden in de verklaringen van de kinderen rekening gehouden. Daarom heeft de rechtbank de vori ge keer de drie meisjes zelf gehoord. Maar als we de redenering van de officier volgen, dan zou dat er in Zeeland met het grootste gemak toe kunnen leiden, dat vrouwenartsen, e.d. ook vervolgd gaan worden. Tegen iemand, die per ongeluk een ander aanraakt, kan al een aanklacht ingediend worden. Het gaat er ech ter om: wat heeft iemand ermee beoogd?" Nu de officier 'klakkeloos' verkla ringen van kinderen en ouders had overgenomen, was fotograaf K. vol gens mr. Doedens in een kleine gemeenschap als Tholen al veroor deeld. "Alleen al door het feit dat hij voor deze zaak vervolgd is, hangt hij al. Daar moet de officier eens reke ning mee houden." De raadsman voerde een aantal getuigen op om zijn pleidooi te sta ven. Ten eerste mevr. C. Schoonen, die uit gesprekken met de moeder van één van de meisjes had begre pen, dat haar dochter niet onder 'de aanrakingen' geleden had. "School directeur J.F. Kousemaker, een man met meer dan 25 jaar ervaring in het onderwijs, had zijn twijfels over de verklaringen van de meisjes. Hij meende dat een jongen het groepje mogelijk had opgehitst. En bad meester J. Jansen, eveneens een man met ervaring, die de meisjes in het zwembad heeft meegemaakt, uitte eveneens zijn twijfels over hun ver klaringen. Maar de officier is over al die verklaringen heen gewalst, ook over de uitlatingen van leraar Van Lxjenhout en een vader van één van de meisjes, die opmerkten, dat ze 'lacherig' over de zaak spraken. En het Leger des Heils, dat zowel met de familie K. als mevr. Schoonen heeft gesproken, twijfelde eraan of de fotograaf het delict gepleegd had. De reclasseringsambtenaar voelde de zaak beter aan dan de officier!" De advocaat citeerde verder nog de voorzitter van een Engelse organisa tie van professionele fotografen. "Hij stond perplex, hoe K. met kin deren omging en op welke manier hij foto's maakte. Foto's die de ziel raakten. Om ze op een natuurlijke manier op de foto te krijgen, stel je kinderen op hun gemak. Daarbij raak je ze aan, aai je ze." Mr. Doedens wilde ook wel even recht zetten, dat hij van deze zaak 'een prestigeslag' had gemaakt. "Ik probeer alleen, met de wet in de hand, erop te wijzen, dat de officier een verkeerde weg bewandeld heeft. De officier heeft geen juiste keuze gemaakt. Zo heeft hij de verklarin gen van K. bij de politie als zuivere bekentenissen gezien, maar dat waren ze niet. Dat is niet overtui gend voor een veroordeling. Verder is het een erg naïeve gedachte van de officier om te denken, dat deze zaak met 1 zitting van de politie rechter voorbij zou zijn geweest. Het tijdsverloop heeft wat betreft de verklaringen van de kinderen, in het voordeel gewerkt. De drie meisjes hebben bij de rechtbank beter kun nen uitleggen, wat er 2Vz jaar gele den op de doe-dag van ter Tolne is gebeurd. Eén van de moeders heeft dat ook vorige keer zo gezegd: haar dochter had het allemaal beter en duidelijker kunnen uitleggen dan destijds bij de politie. Maar alles overziende is helder geworden, dat een zaak kan groeien van niets tot iets", zei mr. Doedens. De aanklager, officier van justitie mr. Mos.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 1994 | | pagina 9