Kwaliteitsverklaring
staatssecretaris
W.M.Z. doet het
stukken beter
'Je krijgt nooit
geen dankbaarheid'
Waar blijven de uien
en de veilingkisten?
Twintig jaar chr. M.Ay.O
Tholen met 400 reünisten
Ster Rolluiken
Tholen failliet
Pittige discussie veilingvereniging St. Annaland
Donderdag 26 juni 1986
DE EENDRACHTBODE
9
Timmerfabriek de Pluumpot St. Maartensdijk
Volgens het jaarverslag 1985 van de N.V. Water
maatschappij Zuid-West-Nederland (WMZ) is de
produktie en inkoop gestegen van 42,6 miljoen m3 in
1984 tot 44,1 miljoen m3 in 1985. Deze toename is
vooral het gevolg van de grotere afzet aan enkele
grootverbruikers. Ook het kleinverbruik is iets geste
gen (150.000 m3). Tot het WMZ-gebied behoort ook
het eiland Tholen.
300 mensen
Tholen
Bedrijfscontrole
Schaapscheerder J.R. van Hemert(78)
"Vuulderik", klinkt het plotseling vlakbij het streek
museum de Meestoof te St. Annaland. Het schaap
van Piet Weijler maakt de wol nog even vuil wanneer
schaapscheerder J.R. van Hemert net aan de staart
wil beginnen. "Gelukkig maakt water alles schoon.
Verrekt, wat is die sterk", zegt de 78-jarige Smerdie-
kenaar wanneer het zwarte schaapflink tegenstrib
belt. "Waarvoor moet je toch zo vervelend wezen, zit
toch stil." Het zweet staat op z'n voorhoofd, de pet
gaat even af als het karwei erop zit. "Gelukkig, want
deze weegt veel te zwaar", zegt de ervaren schaap
scheerder, wanneer hij als laatste de nagels heeft gek
nipt.
Gouden tijd
Niet alleen de kopers van vroege aardappelen zijn kritisch op de sortering en even
tuele afwijkingen. Een prijsverschil van vijftig cent per kilo noemde voorzitter A.
Wessels Dzn. teveel.
Ook een aantal leden van de veilingvereniging Sint-Annaland en omstreken legde
het bestuur 't vuur na aan de schenen. Met name ten aanzien van de hoge verwer
kingskosten van uien en het gebrek aan kisten voor aardappelen, uien en gladiolen
tijdens de piekaanvoer.
Veilplicht weg
Rommel oppoetsen
Automatiseren
Zelf sorteren
Kisten
Drogerij
Lagere
personeelskosten
Altijd tegenstrijdig
Kleintjes
Enkele leerjaren bijna compleet op zonnige zaterdag
Zaterdagmiddag was het aan de Zoekweg in Tholen erg druk. Een grote stroom
bezoekers liet Meulvliet en de sportvelden rechts liggen en ging de toegangsweg
van de Chr. School voor Mavo in. Ter gelegenheid van het 20-jarig bestaan had
de medezeggenschapsraad een reünie voor oud-leerlingen, oud-docenten en an
dere oud-medewerkers georganiseerd vanaf twee u. tot ongeveer zes uur. Sommi
ge reünisten hebben wel even vreemd staan kijken: de oude toegangsweg was niet
meer te vinden en de doolhofachtige lokalen waren weg. Niemand raakte echter
het spoor bijster.
2100 hapjes
Moeder met baby
Vertrouwen
Er waren hier en daar wat twij
fels of er in onze provincie nu wel
zoveel wordt gedaan aan energie
besparing in de woningbouw.Di
recteur Hans Muller van de tim
merfabriek "De Pluumpot" te
Sint Maartensdijk kan echter met
feiten aantonen, dat de energie
besparende houtskeletbouw in
Zeeland al enkele jaren - en dat
in steeds toenemende mate -
wordt toegepast.
Tholen zat in dat opzicht dicht bij
het Pluumpotvuur en heeft al ja
ren geleden de eerste houtskelet
bouw gepleegd. Maar de Sint
Maartensdijkse timmerfabriek
bracht er kortgeleden ook in
Goes, Kapelle en Wemeldinge
nog 65 onder de kap, terwijl er in
Tholen 43 zijn afgewerkt en mo
gelijk nog 42 op stapel staan van
de stichting Beter Wonen. De
Pluumpotdirectie mocht als
kroon op het werk een garantie
certificaat houtskeletbouw in ont
vangst nemen van de staatssecre
taris van Volkshuisvesting, mr.
C.Ph.Brokx. Daarmee was De
Pluumpot één van de elf bedrij
ven, die het belangrijke kwali
teitsbevestiging in ontvangst
mocht nemen, waarvoor toch een
40 timmerfabrieken in den lande
een poging deden.
Directeur Hans Muller van timmerfabriek De Pluumpotte Sint
Maartensdijk, die ook voorzitter is van de HSB-fabrikantenvereniging
wordt gelukgewenst rnet het kwaliteitscertificaat door staatssecretaris
Brokx. De Pluumpot heeft de economische recessie in de bouwwereld
van enkele jaren behoorlijk kunnen overleven en zit inmiddels met een
40 medewerkers weer volop in de running met de houtskeletbouw in
Zeeland en West-Brabant.
In de komende jaren wordt een
verdere toename van de afzet aan
het grootverbruik verwacht.
De baten beliepen in 1985 in to
taal 90,6 miljoen (tegen 89,6
miljoen in 1984) en de lasten
89,6 miljoen (tegen 91,2 mil
joen in 1984) waardoor het resul
taat 1 miljoen was (tegen een
verlies van 1,6 miljoen in 1984).
Om een betere aansluiting te krij
gen bij de technische ontwikkelin
gen en bij de landelijke opvatting
met betrekking tot afschrij
vingstermijnen is aan het eind van
het verslagjaar besloten de af
schrijvingstermijnen van investe
ringen in watervoorraadkelders
en gebouwen van 40 naar 30 jaar
terug te brengen en die van instal
laties van 20 naar 15 jaar. De
hiermee samenhangende inhaal-
afschrijvingen ad 11,2 miljoen
zijn volledig ten laste van het re
sultaat 1985 gebracht.
Per 31 december 1985 werkten er
300 mensen bij WMZ tegen 297
eind 1984.
In 1985 heeft WMZ ruim 19
miljoen uitgegeven aan investe-
ringswerken ofwel zo'n 10 mil
joen meer dan in 1984. Voor 1986
ligt de investeringsraming op 28
miljoen waarvan ongeveer de
helft nodig zal zijn voor de bouw
van een nieuwe zuiveringsinstalla
tie op het pompstation de Braak
man bij Philippine. Het ligt na
melijk in de bedoeling over enkele
jaren halfgezuiverd water uit de
Biesboschbekkens aan te voeren
en tot drinkwater te zuiveren.
Hiermee zal een investering ge
moeid zijn van 90 miljoen,
waarvan 40 miljoen voor de
transportleiding vanuit de Bies-
bosch (waarvan een groot deel al
gereed is) en de rest voor de zuive
ring en bijkomende werken. Sa
men met de overige investeringen
in produktie-, transport- en distri-
butiewerken in het voorzienings-
gebied moet voor de jaren 1986
tot en met 1988 gerekend worden
op een investering van rond 140
miljoen. In het verslag wordt er
op gewezen dat aan bovenge
noemde investeringswerken aan
zienlijke financiële risico's ver
bonden zijn, mede gezien het ver
schil tussen afschrijvingstermijn
en contractduur van de levering.
Daarom is besloten de financiële
positie van WMZ de komende ja
ren te versterken.
In het bijzonder voor de kosten
van aanvoer van water uit de
Biesbosch wordt de garantievoor
ziening Biesboschprojekt verder
opgebouwd door een jaarlijkse
voeding met 5 miljoen tot een
totaal van 50 miljoen is bereikt.
De in het najaar van 1985 ver
wachte uitkomsten van het resul
taat over 1985 en het financieel
perspectief voor de komende ja
ren waren aanleiding om ook per
1 januari 1986 geen tariefverho
ging toe te passen.
De gemeente Tholen heeft 119
van de 5390 aandelen van 1000
gulden in de W.M.Z. Wethouder
L.J. Koopman is lid van de raad
van commisarissen. W.L. Bijl uit
Tholen, bouwkundig oprichter
bij de W.M.Z., is namens de niet-
georganiseerde werknemer lid van
de ondernemingsraad.
De W.M.Z. heeft een kantoor
ran de Botermarkt in Tholen.
O
Zeeland helpt Nepal: De penning
meester van de actie "Zeeland
help Nepal" heeft bekend ge
maakt, dat op 20 juni de to
taalstand vön de actie
465.280,bedroeg.
Opheffing ETI voor Zeeland. In
verband met de opheffing van de
stichting Economisch Technolo
gisch Instituut voor Zeeland per 1
juli zullen de functies en mensen
merendeels overgaan naar de vier
de afdeling van de provinciale
griffie. Van daaruit zal het ETI-
werk worden voortgezet.
Onderzoek en voorlichting met
betrekking tot beroepsgericht on
derwijs worden overgedragen aan
het provinciaal opbouworgaan
stichting Zeeland. De individuele
bedrijfsvoorlichting wordt beëin-'
digd. De ETI-directeur wordt ad
viseur van het provinciaal bestuur.
Die garantieverklaring krijgt men
niet zo maar toegewezen. Het
houtinstituut T.N.O. had tevoren
de criteria vastgesteld, waaraan
een bedrijf dient te voldoen en
daarbij gaat het o.a. om de outil
lage, de omvang en de deskundig
heid.
De 40 bedrijven kregen pe
riodieke bedrijfscontrole, waarbij
dan telkens de criteria werden ge
toetst. Zelfs de toetreding tot de
sectie Houtskeletbouw, waarvan
de heer J.M.Muller voorzitter is,
wordt dan pas mogelijk als TNO
een kwaliteitsverklaring aan het
bedrijf afgeeft. Daarin wordt ver
klaard, dat het bedrijf op verant
woorde wijze overeenkomstig de
voorschriften de produktie ver
zorgt van Houtskeletbouw onder
delen. Elf bedrijven hebben die
proeve van bekwaamheid afge
legd. Staatssecretaris Brokx zei
graag het certificaat ten doop te
houden. Kwaliteit en kwaliteits
zorg is immers van groot belang.
Voor de houtwereld om een
marktaandeel te verwerven, te
vergroten en te behouden, voor
de consument door de zekerheid
van een goed produkt, voor de
overheid uit het oogpunt van
kwaliteitszorg. Staat de T.N.O.
daarvoor borg, dan zit het goed.
De staatssecretaris vond het juist,
dat het houtvak zichzelf kwali
teitsstandaarden oplegt en er ook
voor zorgt, dat ze worden nage
leefd. Hij wenste de onderschei
den bedrijven geluk met de garan
tieverklaring. Eerder had voorzit
ter Muller toegelicht wat voor
doelstelling de vereniging van
Hout Skelet Bouwers heeft. De
HSB groeide uit tot een volwaar
dige bouwmethode en ter bescher
ming van de consument is er con
trole tot een volwaardige bouw
methode en ter bescherming van
de consument is er controle door
de Stichting Bouw Research, door
Centrum Hout, door de vereni
ging van H.S.B. en door het
Bouw Centrum.
Ster Rolluiken Tholen, gevestigd
in het ondernemerscentrum te St.
Maartensdijk, is failliet. Oktober
vorig jaar maakte het gemeente
bestuur melding van de vestiging.
Als gevolg van de uitbreiding van
zijn activiteiten moest dhr. A. van
Gent, producent van rolluiken, ja-
loeziën, verticale lamellen, zonne
schermen en hordeuren, het be
drijf vanuit Goes verplaatsen naais,
St. Maartensdijk. Er waren twee
arbeidsplaatsen. Van Gent leverde
aan Ster-filiaalhouders, die ver
spreid in het land voor hem actief
waren, aldus de mededeling van b
en w.
Het faillissement is door de eige
naar zelf aangevraagd bij de Mid
delburgse rechtbank. Bureau Wit-
tenbols uit Tholen probeerde te
vergeefs het bedrijf op poten te
krijgen. Er zouden ook proble
men met een vroegere compagnon
uit Goes geweest zijn, waardoor
de schuld mede opliep tot 80.000
gulden.
Waar is de tijd, dat Van Hemert
dertig schapen per dag(drie per
uur) van hun wintervacht ont
deed. Het liep storm met 400
schapen per zomer. Hij werkte op
het gehele eiland en acht jaar ging
Van Hemert nog voor de show in
Goes schapen scheren. "Met de
schaar. Als je jong bent, gaat 't
met de machine niet vlugger dan
handmatig knippen. Er zijn er
ook maar weinig, die drie schapen
per uur kunnen doen: pakken,
scheren, wegbrengen en wol op
binden", zegt Van Hemert trots.
Van kindsaf aan had Jan van He
mert met schapen te maken.
Wat de uien betreft, sprak de
voorzitter donderdagavond tij
dens de 56ste jaarvergadering in
de Wellevaete al over 'een ondank
bare taak' voor de veiling.
"De vrije handel koopt de beste
partijen en dan krijg je geen eer
lijk beeld. Laat niet door een ver
keerde voorstelling van zaken,
schade aangericht worden", aldus
Wessels. Hij meende ook, dat te
veel de nadruk op de kwantiteit
van de uien wordt gelegd. "Er is
te weinig aandacht voor kwaliteit
en vernieuwing."
C.J. Bevelander had gebruik ge
maakt van het ledenrecht om vijf
dagen voor de vergadering een
schriftelijk voorstel in te dienen
om de leveringsplicht voor uien te
wijzigen in levering op vrijwillige
basis.
Het bestuur had zich erover bera
den en handhaafde de veilplicht.
"De uien kunnen we niet zomaar
wegschuiven. Vanaf het ontstaan
van de veiling zijn ze één van de
peilers", zei de voorzitter.
"Ten opzichte van de vrije handel
ontstaan er toch veel te grote
prijsverschillen", antwoordde Be
velander. "De verwerkingskosten
zijn te hoog en soms liggen je uien
veertien dagen op 't land voordat
er kisten zijn. Daarbij komt nog
het risico van afkeuring, zodat het
voor de telers niet meer aantrek
kelijk is via de veiling te leveren."
De voorzitter schreef afkeuring
toe aan de kwaliteit, maar Beve
lander vroeg zich af, of de keuring
overal hetzelfde is. "Daar twijfe
len we wel eens aan", aldus Wes
sels. "Er zit veel fout bij de keu
ring bij de vrije handel. De vrije
handel heeft de export ook naar
de „hier-en-daar" geholpen. Er is
veel te veel geknoeid. Het is een
oneerlijke zaak, dat de uien op de
veiling zo streng gekeurd wor
den", zei de voorzitter.
Ere-voorzitter A.L.C. Brooijmans
bracht naar voren, dat de veil
plicht nooit opgegeven zou moe
ten worden. "De vrije handel
pakt alleen de goede partijen, de
veiling kan de rommel oppoet
sen."
"Het bestuur moet de sortering
,toch eens kritisch bezien", merkte
J.M. v.d. Weele op. "De veiling
heeft nu 6 tot 12 cent per kilo no
dig om de uien in de baal te doen
en dat is teveel. Door koppeling
van apparatuur, zou de heftruck
kunnen vervallen, waardoor de
chauffeur bij de sortering inge
schakeld kan worden. Dan kan er
een losse man weg. Door automa
tisch op te zakken en te palletteren
kan er wel vier man weg."
Secretaris M.Ph. van der Weele
schatte zo'n investering op 2 1/2
ton. "Een nieuwe afstaartmachi-
ne vergt alleen al een ton", zei de
voorzitter. "Het bestuur heeft al
les uitgerekend en met zulke in
vesteringen moet je zelfs meer
gaan rekenen."
J.M. v.d. Weele benadrukte de
noodzaak om het produkt op de
veiling te houden. "De telers ge
ven er nu de brui aan en daar
moet je wat aan doen. Als je er
niets aan doet, kruipt het bloed
waar 't niet gaan kan."
"Het bestuur moet openstaan
voor kritiek", zo bleef Bevelander
aandringen. "We zijn aan handen
en voeten gebonden, bij de vei
lingvereniging Scherpenisse heb je
meer vrijheid."
A. Geluk jr. schreef de hele dis
cussie toe aan de lage uienprijzen.
"Als je een gulden krijgt, praat
niemand erover."
De voorzitter achtte het onmoge
lijk om het voorstel Bevelander in
stemming te brengen, want dat
betekent een statutenwijziging en
daarvoor zijn 40 handtekeningen
nodig om 't officieel te behande
len. Dan is nog een driekwart
meerderheid vereist om 't aan te
nemen.
Wessels lanceerde nog een idee om
de telers zelf sorteerders te laten
meebrengen. "Als de uien dan af
gekeurd worden, is 't eigen
schuld. De veiling volstaat dan al
leen met vast personeel."
Directeur Hage dacht, dat er on
voldoende mensen beschikbaar
zouden zijn. "Als 't op de veiling
druk is, is dat op de bedrijven ook
het geval." Verdienen doet de vei
ling niet aan de loonkosten, ge
zien het tarief van 24,- per uur.
"De telers zouden hun uien beter
moeten aanvoeren. Als ze daaraan
meer zorg besteden, heb je minder
kosten", zei de directeur en A.D.
Goedegebuure werd hierbij als
voorbeeld genoemd.
Bevelander wees nog op de uien-
pool waarvan niets is terecht ge
komen, wat door directeur Hage
werd bevestigd. "We wilden 250
ha contracteren, maar er is slechts
5 ha gebracht. Iedereen neemt dus
liever risico."
De voorzitter kapte de discussie
maar af omdat er geen bruikbare
ideëen meer kwamen en hij wilde
niet de hele avond 'akkernooien'.
Toch was iedereen ervan over
tuigd, dat er wat moet gebeuren
om meer uien op de veiling te krij
gen.
Bevelander had nog een tweede
ijzer in het vuur: het gebrek aan
kisten tijdens de piekaanvoer.
"Er moet toch ergens wat mis
zijn", zei Bevelander, die vorig
seizoen tevergeefs om kisten voor
zijn aardappelen en uien vroeg.
"Er moeten drastische maatrege
len genomen worden, zodat de ko
pers de kisten niet lang bij zich
houden."
Voorzitter Wessels wees erop, dat
-er tijdens de topaanvoer van aar
dappelen zo'n 100.000 kisten per
week weggaan, terwijl er 170.000
beschikbaar zijn. Er zijn nu
55.000 kleine kisten bijgekocht en
200 grote voor uien en gladiolen.
Hoeveel er ook aangeschaft wor
den, de voorzitter achtte tijdelijke
tekorten tijdens een piek niet uit
te sluiten.
Dat er Alvantho-kisten verkeerd
gebruikt worden op Goeree-
Overflakkee, de Noord-
Oostpolder en in Zuidelijk Flevo
land, wist men zo goed als zeker.
De Algemene Inspectie Dienst
neemt dat bij de controles in den
lande ook mee, zei directeur D.J.
Hage.
Een grotere investering in fust
achtte de voorzitter niet verant
woord omdat die post toch al
flink drukt op het veilingbudget.
"We hebben toch als leden niet al
leen plichten, maar ook rechten",
vond Bevelander, die gladiolente-
lers met de grote kisten zag weg
gaan, terwijl hij er voor zijn uien
geen had.
"De veiling kan de kisten toch
ook niet leeg laten staan", meende
A.L.C. Brooijmans. Volgens di
recteur Hage werd voor het
droogseizoen in overleg met de
gladiolentelers de kistenafname
zoveel mogelijk gepland, maar
met minder gunstig oogstweer
loopt een schema wel eens in de
war.
M. v.d. Jagt stelde voor, de droog-
'Cdpacitêit van bloemzaden uit te
breiden omdat er nog heel wat
naar buiten het eiland gaat. De
voorzitter herinnerde aan de laat
ste investering van 60.000 gulden.
Voor verdere uitbreiding moet er
veel meer gebeuren en dat bete
kent meer risico. Wessels stelde
met vreugde, dat er in het afgeslo
ten boekjaar 85/86 voor 290.867
gulden aan droogloon werd ont
vangen, tegenover 252.390 gulden
een jaar eerder.
J.P. v.d. Jagt wilde als veilinglid
voor dezelfde prijs voer afnemen
als fouragehandel Rijnberg, wat
de voorzitter in het bestuur wilde
bespreken.
De bestuursleden Wessels en Van
der Weele werden met respectieve
lijk 21(1 blanco) en 20(2 blanco)
stemmen herkozen.
In de financiële commissie maak
te Gerard Brooijmans plaats voor
zijn broer Ko, die 21 stemmen
kreeg. J.l. van Iwaarden had 1
stem.
Het bestuur had geprobeerd te
genover de fustloods een tweede
uitrit naar de Veilingweg te ma
ken, maar het gemeentebestuur
gaf daarvoor geen toestemming.
Door bebossing weg te halen en
bij te straten, was er toch meer
ruimte geschapen.
Het voorste deel van het dak, wat
bijzonder slecht was, werd voor
35.000 gulden met damwandpro-
fiel(30 jaar garantie) verbeterd.
Dat was voordeliger dan een nor
maal herstel, wat 45 mille vergde,
met slechts 10 jaar garantie.
Het aanbrengen van een witte of
kartel rand in de plastic kisten
voor bepaling van de juiste hoe
veelheid aardappelen, bleek een te
kostbare zaak.
De veilingvereniging telt 122 leden
na cte toetreding van 6 nieuwelin
gen, het overlijden van 3 mensen
en het afvallen van 8 leden door
opzegging of bedrijfsbeëindiging.
Er werden ruim 20 miljoen kg
aardappelen en uien verwerkt
voor 6.3 miljoen gulden, tegen
over 18.7 miljoen kg voor 8.5 mil
joen gulden in 84/85. Met de vol-
legrondsgroenten in Barendrecht
en Bergen op Zoom en de gladio
len kwam de omzet op 7.1 miljoen
gulden tegenover 11.7 in het vorige
boekjaar. Barendrecht was toen
nog goed voor 2.7 miljoen tegen
over slechts 355.629 gulden in
85/86.
De provisie-inkomsten daalden
bijna 120.000 gulden, maar de
personeelskosten gingen met het
zelfde bedrag omlaag. "De moei
lijkste jaren zijn voorbij", consta
teerde de voorzitter. "De druk van
de sociale lasten is verminderd
door lagere bijbetalingen aan de
personeelsreorganisatie.'
Ondanks het slechte jaar door de
vroege daling van de aardappelen
en de afbraakprijzen voor uien,
was er nog een batig saldo van
14.399 gulden.
De veiling exploiteert zelf nog een
stukje bouwland, wat slechts 262
gulden opleverde(tarwe), tegen
over vorige keer 11.483 gulden,
maar toen werden er aardappelen
verbouwd.
Voorzitter Wessels noemde het
eindresultaat van het veilingjaar
85/86 'boven veler verwachting'.
"Onze kleine veiling vaart niet zo
maar omhoog, dankzij de stuur
manskunst en de goede sfeer in
het bestuur en de voortreffelijke
samenwerking met het perso
neel", aldus voorzitter Wessels.
Grootvader had een kudde, even
als vader. Als zeventienjarige ging
hij naar Noord-Beveland om een
jaar herder in Kortgene te worden.
Jan werd vervolgens knecht bij
grootvader, tot die in de magere
jaren zei: je kost teveel. Toen hield
hij samen met vader een kudde
schapen, maar die trok met twee
kooien naar de Hollairepolder bij
Oud-Vossemeer.
Nadat Jan van Hemert in 1931 ge
trouwd was, nam hij een jaar later
de kudde van grootvader over aan
de Oudelandsedijk en in de Muye.
"Ik had altijd zo'n 150 tot 180
schapen, daar kon je toen goed
van rond komen. Na de magere
jaren 1932/38 werd het tegen de
oorlog aan beter en van 1945/50
was het een gouden tijd om scha
pen te houden. Nu heb je er wel
700 tot 800 nodig om de kost te
verdienen."
Tijdens de laatste oorlogsjaren
evacueerde Van Hemert met zijn
kudde en drie honden naar Baar
land op Zuid-Beveland. "Ik ben
toen wel eens ondeugend geweest
door schapen te slachten. Evenals
de wol ruilde je dat voor allerlei
andere produkten."
Na de bevrijding ging hij weer te
rug naar St. Maartensdijk, waar
Van Hemert altijd in het dorp
woonde. De kooi stond in de
Noordpolder en in de tijd van
lammeren, sliep hij daar ook.
"Dat was wel koud als 't vroor.
Het tweede lammetje gaf je voor
twee kwartjes weg. Ik heb wel
eens een drieling gehad en in
Baarland zelfs een vierling. Nu
hoor je wel, dat men drie keer in
twee jaar laat lammeren, maar dat
is een gebrekkig zootje. Dat spon
sen is niks waard."
Van Hemert had nog wat land om
wintervoer voor de schapen te ver
bouwen, maar overigens hield hij
't alleen bij de schapen. "Het was
m'n liefhebberij en ik heb eigen
lijk nooit gezegd, dat ik dit of dat
liever zou doen. Niet dat schapen
zo vriendelijk zijn. Van het dier
op zich heb je weinig plezier. Je
krijgt nooit geen dankbaarheid.
Schapen zijn niet aannemelijk,
maar altijd tegenstrijdig. Ze wer
ken nooit mee."
Toch kan Van Hemert zich nooit
van de schapen los maken. Als hij
ergens op bezoek gaat - en vrijwel
elke middag is hij op pad - kijkt
hij eerst naar de schapen, voordat
een praatje met de mensen wordt
gemaakt.
Vanaf zijn dertiende tot z'n
zestigste zat Jan van Hemert da
gelijks in de schapen, maar toen
er teveel recreatie op 'zijn' dijk
kwam, moest hij saneren. Hij
ging bij M.W. Kloet helpen en had
daarnaast zijn vaste adressen om
te scheren. "Nu neem ik alleen de
kleintjes nog: 3 a 4 schapen voor
goede bekenden, want het scheren
is zwaar werk."
Toch houdt Van Hemert graag z'n
klantjes. "Er is nog een man met
drie schapen waarvoor ik altijd
heb geschoren, maar daar heb ik
nog niets van gehoord."
De 78-jarige schaapscheerder uit
St. Maartensdijk rekent er nog op.
Conciërge L. de Wilde had alle
binnen- en buitendeuren geopend
om de stroom reünisten te kunnen
verwerken, maar ook wegens de
warmte. Al in een vroeg stadium
had de medezeggenschapsraad,
bestaande uit de heren L.H.M.
Verwijs uit St. Philisland, G. van
Herk uit Anna Jacobapolder en
de docenten J. de Jonge, C. van
Unnik en A.M. Verwijs, de eerste
voorbereidingen getroffen. In de
Eendrachtbode en enkele dagbla
den liet men advertenties plaat
sen. Uit het hele land kwamen
reacties binnen, o.a. Renkum,
Dordrecht, IJsselmuiden, Terhey-
den, Rijssen, Driebergen, Bos
koop, Philippine, Oegstgeest, Ge-
nemuiden, Ede, enz. Een flink
aantal reünisten meldde zich ook
telefonisch. Zij hadden pas later
van de reünie gehoord of werden
er door klasgenoten "warm"
voor gemaakt. Tot en met 19 juni
kwamen aanmeldingen binnen.
Voor de regelingscommissie wa
ren de laatste weken spannend,
want de school zou niet meer dan
500 man in huis kunnen hebben.
Ook was al vroeg begonnen met
het opvragen van oude klassefo
to's, die van sommige leerjaren
op de school niet meer aanwezig
waren.
Zaterdagmorgen vonden de laat
ste voorbereidingen plaats. De
dames van alle docenten en de le
den van de medezeggenschaps
raad waren aanwezig; wie niet
kon stuurde vrouw of dochters.
In een recordtijd maakten de da
mes 2100 hapjes klaar. Het meu
bilair werd in een geschikte
opstelling geplaatst, dranken ver
spreid over de verschillende
stands in de sociale ruimtes en het
binnenplein, een koffiehoek in
gereedheid gebracht, waarvoor
gelukkig de apparatuur van
zusterscholen kon worden ge
bruikt, een crèche ingericht in het
handvaardigheidslokaal en her en
der zitjes geplaatst. Even voor
twee uur werd op het voorplein
het schitterende reuzenschaakspel
opgesteld: een staaltje van vak
manschap van de nieuw benoem
de conciërge dhr. J. Geluk. Men
was klaar voor een "warme" ont
vangst.
Om 14.15 uur was er bij de recep
tie bijna geen doorkomen meer
aan. Leerlingen van de derde
klas, die hier de reüniebijdrage in
ontvangst namen, een receptie-
boek lieten tekenen, consumptie
bonnen uitreikten en het reünie
boekje meegaven, keken aan te
gen een lange rij wachtenden en
konden het niet meer voorwer
ken. Het bleek, dat velen een
complete middag voor de reünie
hadden vrij gehouden. De rege
lingscommissie speelde in op de
drukte bij de entree door losse
bladen uit de receptieboeken te
halen om meerderen tegelijk te
kunnen laten invullen. Er moest
ook nog al wat worden ingevuld:
naam, adres, woonplaats, leeftijd
en beroep. Om wat beroepen te
noemen: huisvrouw! verpleeg
kundige, politieambtenaar, on
derwijzer, landbouwer, leraar,
tandartsassistente, journalist,
monteur, kleuterleidster, maat
schappelijk werkster, jurist,
champignonplukster, operator,
ontvanger van rijksbelastingen
enz. Een grappenmaker noteerde
putjesschepper, alsof de gemeen
telijke reinigingsdienst tegen
woordig niet gemechaniseerd is.
Een oud-leerlinge van het exa
menjaar 1970 schreef op: moeder
ze had dan ook haar baby van 3
maanden bij zich. Alleei) al de en
tree van de school was een ont
moetingsplaats op zich. Als men
jaargenoten in de rij ontdekte was
het: bin jie d'r oak" of "das
leuk zeg".
De koffieserveersters mevr. Van
Zetten en mej. Cornelisse hadden
het eerste uur in de aula weinig te
doen; de laatste uren was dat wel
anders. Mej. Wisman op de bo
venverdieping had het steeds aar
dig druk. Bijzonder goede zaken
deed dhr. Doeselaar met zijn rij
dende "snackbar". Tot half zes
zou dhr. Doeselaar op het voor
plein ijs en frites leveren op con
sumptiebonnen. Het had ook niet
langer gekund, want om half zes
was de voorraad volledig uit
verkocht.
"Het was beslist een geslaagde
middag", volgens adjunct
directeur De Jonge. "Als voorzit
ter van de medezeggenschapsraad
was het mijn taak met de M.R.
deze reünie te organiseren op ver
zoek van het bestuur. Het was een
gezellige drukte, de opkomst lag
zeker boven het gemiddelde. En
kele leerjaren waren bijna com
pleet; jammer dat er van een paar
klassen maar weinig leerlingen
waren. Die zijn ook niet zo lang
gebleven. Bijna alle oud
leerlingen op de reünie hebben in
het verleden de school met een di
ploma verlaten. Daaruit blijkt dat
er vertrouwen is geweest, dat er
nog vertrouwen is. Daarmee mo
gen we ook de toekomst weer in
gaan. Denkend aan de Mavo van
de afgelopen jaren moet er gewe
zen worden op de zorg, maar ook
de zegen van Hem, Wiens naam
de gevel van het nieuwe gebouw
siert", aldus de adjunct
directeur.
