De Dorpsgemeenschap öe BRief uit, ameRika 1VOROL Geeft aan Uw tanden nieuwe Glans De 3e ronde van Oud-Vossemeer organiseert een Bazar! Plaatselijk nieuws was voor Ad. Suijkerbuijk uit Breda Bij de nieuwelingen was Zahiadnik, Amsterdam, winnaar THOLEN ST. ANNALAND OUD-VOSSEMEER LE o broeksmit gen zal zijn ingericht, als een van de voornaamste attracties van het bad seizoen 1950. Na een ontvangst op het stadhuis te 12 uur, waar staande geluncht zal worden, zal de provin ciale veerboot „Koningin Juliana" te 13.20 uur het hoge gezelschap naar Zeeuws-Vlaanderen brengen. Ilier komt men te 13.45 uur aan in Breskens. Vandaar gaat de tocht over „goede driesprong", Schoon- dijke te 14.10 uur, Hoofdplaat te 14.22 uur, Biervliet te 14.33 uur, Philippine te 14.50 uur naar Sas van Gent te 15.10 uur, waar een bezoek aan de spiegelglas-fabriek zal wor den gebracht. In deze fabriek zal ook een thee worden aangeboden. Uit Sas van Gent vertrekt men te 16.20 uur. Vervolgens wordt over Westdorpe te 16.30 uur, Zuid- dorpe te 16.50 uur, Koewacht te 17.04 uur, St. Jansteen te 17,25 uur, Hulst te 17,36 uur en Kloosterzande te 17.55 uur naar Pcrkpolder te 18,05 uur gereden, waar Koningin en Prins zich aan boorcl van een van de provinciale veerboten zullen be geven voor de oversteek naar Zuid- Beveland. Hier worden achtereen volgens Kruiningen te 18.30 uur en Kloetinge bezocht, waarna het ge zelschap tegen 19,00 uur in Goes zal arriveren. Hier legt de Koningin een krans bij het monument voer de verzetsslachtoffcr, waarna ge meente Kapelle aan de beurt komt, waar de Koningin te 19.40 uur ook op het Franse oorlogskcrkhof een krans zal leggen. Hierna verlaat de Koninklijke familie de provincie Zeeland. Op verschillende punten tijdens de tocht zullen op beide dagen provinciale en plaatselijke autoriteiten aan het Koninklijk Paar worden voorgesteld UITREIKING VAN MILITAIRE ONDERSCHEIDINGEN DOOR Z.K.H. PRINS BERNHARD OP HET PLEIN VAN DE DUMOULINKAZERNE TE SOESTERBERG Ir. A. G. Koops Dekker ontving het kruis van verdienste wegens verzetswerk in Indonesië en de instandhouding van een radioverbinding met Australië. Men kon zich wel eens deerlijk vergissen, wanneer men kleinerend denkt: ,,het is de ronde van Oud-Vossemeer maar.'' Dan vergeet men wellicht, dat winnaars van de vorige twee rondes zeer bekends renners zijn geworden. Noemen we slechts Van Est en Wout Wagtmans. Dat is niet alleen gekomen door de gewonnen Oud- Vossemeerse ronde. Maar het heèft er toch een steentje toe bij gedragen. En waarom zouden de liefhebbers dan nu ook weer niet de winnaar van de derde ronde Suijkerbuijk" in de gaten houden 7 Vast staat, dat hij deze ronde op vlotte wijze won met een haast meedogenloos begin. Daar getuigden verschillende an dere deelnemers van, deelnemers die in de amateurs-rennerswereld heus niet onbetekenend zijn. In 3 uur, 7 minuten en 12 seconden reed Suijkerbuijk deze 104 km te Oud-V ossemeer. EEN MATIG PARCOURS Over het algemeen was deze ronde minder druk bezocht dan de vorige, maar vooral bij de start van de nieuwelingen om 12.30 uur was het merkbaar dat deze start voor grote belangstelling te vroeg was. Deze ronde -40 km leverde over het algemeen niet de spanning op, die er van was verwacht, ter wijl ook de plaatselijke en Thoolse favoriet niet) ve;el voet aan de grond kregen. Toch slaagde P. Boogaard van Oud-Vossemeer er nog in,ajs zevende uit de strijd te komen. Nummer één: P. Zahiadnik (Amsterdam), reeds de cours van 40 1cm in 1 uur 17 min. en 50 sec. 2. J. Vlamings (Steenbergen); 3. P. de Bruijn (Roosendaal); 4. W. Hee- ren (St. Willebrord); 5. J. Maas (Heerlen); 6. W. Hereijgers (Zun dert; 7, P. Boogaard (Oud-Vosse meer8. W. Oostelink (Rucphen); 9. C. Vreezen (Steenbergen); 10. C. Oosthoek 's Heerenhoek DE AMATEURS: NA DE HALVE RONDE WAS DE SPANNING ER UIT Weth, Daane, wnd. Burgemeester loste om even Over half drie het startschot en een 60-tal amateurs begonnen het lange parcours: 65 x 1600 meter. En het werd een vlot begin. Hans Dekkers uit Eindhoven, V. d. Elshout, Witteve.en, Suijker- buyk, Thijs Roks, ze deden het zeker niet op hun gemak. Maar reeds in de 9e ronde kwam de kentering. Suykerbuyk begon uit te lopen en ging er tenslotte alleen vandoor, ondanks nog enige ern stige pogingen van de anderen. Het peloton deed toen al niet heel veel moeite meer om nog een kansje te wagen. Na de 10e ronde kwamen de uitvallers geleidelijk binnen. Daar onder knapen waarvan men het niet had verwacht. Bij Dekkers wou 't niet vlotten. Thijs Roks kreeg een gebroken derailleur in de 29ste ronde. De voorsprong van Suyker buyk op het peloton was al 1 min. en 23 seconden. Een 20 renners waren nog in het parcours. Toen Suykerbuyk het peloton al zeer dicht was genaderd vond Piet Bras- penningcx uit Zundert het wat al te gortig en trok er nog eens tussenuit om een poging te wagen. Verwijme- ren deed mee. Maar het werd een hopeloze poging, omdat Suykerbuyk bleef doorpeddelen of er niets in de weg was. Zeker, de twee eerstge- noemden met Vitteveen en Ver straten herwonnen iets van het ver loren terrein, maar direct gevaar kwam er voor Suykerbuyk niet. Zo- Wel de 25.— uitgeloofd voor wie de meeste keren als eerste over de finish ging en de 50.— voor de renner die een ronde voor kon ko men, als de titel van winnaar van deze Oud-Vossemeerse ronde waren voor Suykerbuyk. Onder een harte lijk applaus passeerde hij, schijnbaar onvermoeid, de finish voor de 65ste maal. Een ronde, van 104 km door hem afgelegd in 3 uur 7 min en 12 seconden. Toen werd de winnaar in de bloemetjes gezet, dankte de voor zitter van het Vossemeerse wieier- comité, dhr, T. M. Hage na de feli citatie, voor aller medewerking en klonk het volkslied, waarmee de 3e Oud-Vossemeerse ronde tot het verleden behoorde. De totale uit slag luidt; 1. A. Suykerbuyk, Breda; 2. P. Braspennincx, Zundert op V/2 min. 3. P. Verwijmeren, Terheijde; 4. op 1 ronde: A. Geluk, Rotterdam; 5. C. Verstraeten, Breda; 6. C. 'Witte- veen, Amsterdam; 7. J. A. Roovers, Etten; 8. W. Snijders, Halfweg; Op 2 ronden 9. L. Cantineau, Breda; 10. P. Roks, St. Willebrord. Op 3 ronden: 11. J. v. Dongen, Breda. Op 4 ronden: 13. W. J. Mouthaan, Vlissingen; 14 F. Pierel. Op 6 ron den: 15. R. v. d. Veeken, St. Wille brord. Op 7 ronden: 16. M. Roo vers, Langeweg en 17. J. Jansen, Rotterdam. genoemde te doen, dan gaat er een lampje branden en krijgt men een prijs (als ook de terugtocht vlot verloopt), maar wordt het gaas aangeraakt, dan gaat er een bel en... valt men naast de prijs. SUCCES Vervelend zal het op de Bazar dus vast niet zijn. Er zijn vele en mooie prijzen. En het behoeft ook niet veel te kosten, als men enkel gaat kijken. Maar bij de dorps gemeenschap is het er om te doen, dat het niet bij kijken blijft. En bij de noodlijdende verenigingen evenmin. De burgemeester zal bij de officiële opening vanavond om half zeven .de 78 medewerkers en werk sters zeker succes toewensen. Laten we dat hier dan maar vast onderstrepen. „Noodlijdend" het is een bekend woord, inzonderheid na de tweede wereldoorlog. Er zijn veel noodlijdende gemeenten, d.w.z. gemeenten wier financiële schulden hoger zijn dan de vorderingen. Maar er zijn in de tegen woordige tijd nóg meer noodlijdende verenigingen, nu de inkomsten de onkosten niet kunnen bijhouden. Die noodlijdende verenigingen zijn er ook in Stavenisse. Alleen „Het Groene Kruis" daarvan te noemen is al voldoende. Voor die nood lijdende verenigingen nu, organiseerde de stichting Dorpsgemeenschap Stave nisse een bazar, die er organisatorisch gezien, zeker zijn mag. Vanavond opent ze haar poorten en zullen de Stavenissenaars een voorproefje nemen. Morgen Zaterdag zullen bij gunstig weer vermoedelijk ook verschillenden van buiten de gemeente een kijkje gaan nemen, met hun eventuele logé's. Nou, er zijn attracties genoeg DE OPLOSSING Het is niet van gisteren of eergisteren, dat de voorzitter van de Dorpsgemeenschap Stavenisse, burgemeester L- A. Verburg met gedachten in z'n hoofd rondloopt, hoe hij de financiële nood van enkele vereni gingen in zijn gemeenschap zal kunnen le nigen. Reeds geruime tijd heeft hij over een of ander middel gedacht. Steeds met een lijst rond te laten gaan, wil er ook niet in. Zodat de gedachte aan een Bazar vastere vorm aannam en uiteindelijk in een defini tief plan werd omgezet. Toen dat plan er eenmaal was, was er ook meteen een mas sa werk. Ieder die iets dergelijks eerder organiseerde, kan daarover meespreken. Zeer veel werk is door de voorzitter en andere medewerkers verzet. We zagen er iets van aan de vooravond voor de offi ciële opening. En dan staat het vast, dat deze bazar organisatorisch goed op poten staat voor zover men dat kan nagaan zon der dat ze aan de gang is. De gehele open bare school is er voor in gebruik genomen. Al bij de ingang ziet men de feestelijke ver siering en de vriendelijke uitnodiging op oranjedoek: Welkom. Dat kost U slechts 10 cent. GROTE VERSCHEIDENHEID Attracties zijn er in de verschillende, alle versierde lokalen genoeg. Voor de da mes: de handwerken, keurig. De sjoelbak, de grabbelton, de schiettent, het draaibord, touwtrekken, rad van avontuur, bussen werpen, het zijn de van ouds bekende ba- zar-attracties, die toch steeds weer aftrek vinden. Iets lpijzonders is wel het ringen werpen rond een fles wijn. En dan is er ook de fles met bonen nog, ra, ra... wat men ook moet doen naar de geboortedatum van „Nikkertje". Iets origineels is wel het Pas op: „Schrikdraad". Een vierkant stukje gaas, waardoor men met een koperen staaf, zonder het gaas te raken een contactpunt moet aanwijzen. Slaagt men er in het laatst BENOEMINGEN De heer A. Lindhout Iz. alhier is be noemd tot opzichter bij de Gemeentewerken te Utrecht. Tot lerares in de naaldvakken aan de Landbouwhuishoudschool, alhier is met in gang van 1 Sept. a.s. benoemd Mej. J. P. Blok te Oostdijk (Kruiningen). RADAR De zwarte lichtboei OS no. 1 en de RZHMS lichtboei op de scheiding Ooster- schelde en de Zandkreek (O-Z.) zijn thans voorzien van een radar-reflector. DE KINDERSPELEN Brachten we vorige week nog verslag van de feestelijkheden op de eerste dag, Vrijdag daarop was speciaal voor de jeugd ingesteld. Nadat „Accelerando" levendigheid had gebracht door een muzikale rondgang, begonnen oin 11 uur de volksspelen. Hier voor was hoegenaamd geen belangstelling voor zover het de deelnemers aangaat. De volksspelen beperkten zich tot het „eierc: rijden" door enige meisjes, dat een speciale handigheid vereiste cu bij de omstander." goed ;n de smaak viel. Prijzen werdén toe gekend aan: 1. Adri Overbeeke; 2. Maat;: Burgers, 3. Rina Slager, 4. Ccr v. Vossen. 5. Cor Feytel en 6. Tinneke van Es. 's Middags nam de belangstelling toe door oogstwerkzaamheden was voor vein, twee volle dagen al te kras en veie ou ders waren naar het schoolplein gekor.ie;.i om met hun kinderen te genieten. Het vak niet mee daarvoor altijd een spannend en toch ongevaarlijk spel uit te zoeken. Wat het laatste aangaat is het comité in elk ge val wel geslaagd. Zo zagen de toeschou wers achtereenvolgens: Blokken rapen door jongens van de klas sen 1 en 2. Prijzen werden toegekend aan 1. Cees Scherpenisse Pz„ 2. Jos de Goffau, 3. Jan Soeters, 4. Hugo Moerland, 5. Piet Gunter, 6. Rien v. d. Boogaard, 7. Jan Scherpenisse, 8. Kees Heijboer, 9. Adri de Witte. De overige deelnemers kregen even als bij alle groepen een kaartje, waarop ze diverse vérsnaperingen gratis konden ha len. Dit als troostprijs. Ezelprikken. Meisjes uit de 1ste en 2e klas.Francien Suurland was no. 1, 2. Nellie Elenbaas, 3. Adri Slager, 4. Margi v. Daa- len, 5. Truida Gaakeer, 6. Lena Slager, 7. Bettie Snoep, 8. Maatje Moerland. Touwtrekken. Jongens uit klas 3 en 4. 1. Johs. den Engelsman, 2. Gerard Goe- degebuure, 3. Kees Gunter, 4. Adri Hage, 5. Adri Jeroense, 6. Huib. van 't Hof, 7. Bram Gunter, 8. Huib Westdorp, 9. Han Kaashoek, 10. Gerard Goedegebuure. Was ophangen, meisjes 3 en 4. 1. Betsy Suurland, 2. Janny v. Vossen, 3. Sien Ridderhof, 4. Henny Polderman, 5. Maatje Fondse, 7. Dientje Scherpenisse, 8. Jo Moerland, 9. Corrie Elenbaas. Blokken lopen: Jongens 5, 6, 7 en 8: 1. Jacob Ridderhof, 2. Dies Goedegebuure, 3. Piet v. Popering, 4. Anth. Westdorp, 5. Rien Boot, 6. Huib v. Dijke. Idem voor meisjes: 1. Betsy v. Daalen, 2. Ria v. Es, 3. Corry Kurvink, 4. Maartje Ketting, 5. Cor Ridderhof, 6. Janny v. 't Hof, 7. Maatje Feytel, 8. Adri Fondse, 9. Jansje Moerland. Toen was het vijf uur en tijd voor ouders en kinderen om te eten. Beide categoriën vermoeid, zij het de eerste van het kijken, de andere van de spelen. Maar de laatsten hadden ook de mooie prijzen. Tot besluit van de feestelijkheden werd om half tien een fakkeloptocht gehouden, die niet zo fleurig uitkwam dan weieens het geval komt bijna altijd op hetzelfde neer, in zo verre dat het geld kost. Ook nu weer. De Oranjevereniging heeft in deze een taak, waarin haar naam eerst goed tot haar recht kan komen. Maar zonder algehele mede werking van de inwoners is dat uitgeslo ten. Daarom zal in de komende dagen zeer waarschijnlijk weer een beroep op U wor den gedaan. Op morele- en op financiële medewerking. Nogmaals: we geloven, dat die medewerking algemeen zal zijn. Hoewel het dus nog niet officieel is, vernamen we ioch dat getracht zal worden in elk geval de Langestraat, Ring, Nieuwstraat en Hoen- derweg versierd te krijgen, wanneer H. M. :n de Prins die route zullen rijden. Plan is sok om alle schoolkinderen een vlaggetje te jeven en daarboven nog een herinnering tan dit Vorstelijk bezoek. Uiteraard zullen de festiviteiten zich wellicht overigens be perken tot een muzikale rondgang met de schoolkinderen na het bezoek of in de middag. Kinderspelen en kindertractatie zou boven de versiering wellicht te veel onkos ten vergen, na hetgeen ze vorige week reeds hebben gehad. Maar op de te houden openbare vergadering van de Oranjevereni ging zullen die nadere plannen kunnen wor den besproken. In elk geval wil men tot versiering overgaan. We hopen dat de bur- Beproefde hulp bij verkoudheid voor Va der, Moeder en kind. gerij daartoe ruimschoots de gelegenheid zal geven. En daaraan zonodig zelf zal meewerken of het initiatief neemt. EEN HEERLIJKE DAG Niet dat er al spoedig weer een school reis voor de deur staat, maar toch is het eigenlijk al lang geleden, dat de kinderen van de O. L. school er met onderwijzeres, onderwijzers en leden van de Oudercom missie en hun dames op uit zijn getrok ken. Het verslag is vorige week in de strijd gebleven, zodat we er thans nog iets over schrijven. ,,'k Sliep om 3 uur nog niet en om 4 uur moest ik er alweer uit", zei een der kinderen tegen de voorzitter van de Ouder commissie, toen deze de zorg voor die leer ling van zijn moeder overnam. Drie bus sen van de Firma v. d. Klundert, stonden gereed waaronder de prachtige nieuwe tou ringcar, geschikt voor het vervoer van 42 personen. Het was die morgen om 5 uur een drukte van belang. En dat niet alleen van de schoolkinderen. Vele moeders waren ook present en allen roerden hun mond, de laatste waarschuwingen meegevend. Star ten Wuiven,... daar gingen ze, alle leer lingen van de O. L. school, behoudens 5, die door ziekte verhinderd waren. Bij Tilburg werd even gepauzeerd. Den Bosch was echter het eindpunt van de le phase. De St. Janskerk werd daar bezich tigd, er werden pruimen gegeten, toen weer vooruit naar Nijmegen via de brug bij Grave, verder door naar Mook, Groesbeek en tenslotte Berg en Dal, een prachtige rit. HET BRONZEN KRUIS De heer P. J. van Splunter, voorheen wonende alhier, thans 1ste Luitenant der Cavalerie te Soesterberg heeft zich in het tijdvak van 30 Aug. 1947 tot 2 Febr. 1948 door moedig optreden tegenover de vijand onderscheiden. Onder zeer moeilijke om standigheden heeft hij op de weg Garoet- Tasikmalaja (West Java) 45 convooien ge leid, waarvan er 43 onder vijandelijk vuur kwamen. Tevens moesten 30 versperringen worden opgeruimd en 10 vliegtuigbommen en mijnen opgespoord. 6 ontploften hier van. Voor zijn moedig gedrag ontving luit. van Splunter van Z.K.H. Prins Bernhard het Bronzen Kruis. BURGERLIJKE STAND Overleden: 25 Juli te Bergen op Zoom; Johannis Marinus van Zetten, 25 jaar, zn. van C. J. van Zetten en A. v. Bloppoel. WEDVLUCHT DUIVEN Op 22 Juli organiseerde de duivensport ver. een wedvlucht voor jonge duiven naar Weert. Afstand 110 km. De lossingstijd was via de radio foutief doorgegeven, waardoor veel duivenhouders in de war gebracht werden. De uitslag. A. Heestermans 1, D. v. Driel 2, 4, 37, 38; Gebr. Klippel 3; A. A. Douw 5; D. Havermans 6, 11; J. Tholenaar 7, 8, 28, 29; A. Rijnberg 9, 34; J. Boogaard 10, 30b; A. Keijzers 12, 13, 20; C. Boogaard 14, 18; A. Lindhout 15, C. J. Ampt 16, 25; A. v. Driel 17, W. de Leeuw 19; M. Hommel 21; L. v. Driel 22, 24; G. Havermans 23; Gebr. Roggeband 26; J. Vermey 27; D. Smit 30; P. Vaders 32; D. Dindhout 33; C. Aarden 35, 36. P. de Wilde 39, 40. was, omdat het aantal fakkels en lampions jammer genoeg niet voldoende bleek. „Dat is wel eens anders geweest", hoorden we vele oudere mensen zeggen, die nog voor het Veilingsgebouw op de dijk stonden om de stoet vanaf de Hoenderweg te zien aan komen, waar het altijd een mooi schouwspel is. Op het schoolplein werd de optocht ont bonden en besloot de voorzitter van het Oranjecomité, dhr. Boot, met een korte toe spraak, waarin hij allen dankte voor de me dewerking en het goede verloop. Dat ver loop was dan ook goed, zo vernamen we later van bevoegde zijde, zo goed zelfs, dat politietoezicht (in de goede zin van het woord) practisch overbodig was. En dat zal ongetwijfeld iedereen waarderen. DE ONTVANGST We weten het: de Koningin en de Prins komen. En we weten ook, dat het bijna 90 jaar geleden is, dat er vorstelijk bezoek in onze gemeente is geweest. Toen was er groot feest in ons dorp. Dat kunt U wel licht nog deze of volgende week lezen in de Eendrachtbode. (Zie artikel Koning Willem III). Alles was versierd. De stra ten met groen bedekt. Na 90 jaar krijgen we weer vorstelijk bezoek. Een volledig en officieel program ma met te volgen route, enz. is daarvan thans nog niet bekend. Vast staat evenwel, dat de Koninklijke gasten hier wel langer zullen verblijven dan in Tholen en Oud- Vossemeer, omdat vanaf dezé gemeente naar Zijpe wordt overgevaren. Is het won der, dat er al officieuze plannen zijn om de route, waarlangs het Koninklijk Paar komt, te versieren Het gemeentebestuur zal hier in zeker niet achterblijven. Van de inwo ners verwachten we dat evenmin. Ook al volgen de festiviteiten elkaar toevallig snel op. Het gaat er hier om, dat we toch niet achter willen blijven bij de provincie's, waar Hare Majesteit dit jaar al eerder een bezoek heeft gebracht. Toegegeven, het In de grote Speeltuin werd enorm geno ten en de verfrissende dronk was zeer wel kom. Begeleid door een gids wandelde het gemiddeld jeugdige gezelschap naar de Sterrenberg, de grote uitkijktoren op, waar men een mooi vergezicht had op Duitsland, het geannexeerd gebied, enz. Er werd dan ook een korte les aardrijkskunde wegge geven. Via Beek, Nijmegen over de Waal brug ging het daarna in één ruk door naar BredaOosterhout. Speeltuin nummer twee kreeg die dag bezoek van de St. Anna- landse jeugd en... ook de oudere begelei ders. Dat het tussen al de bedrijven door aan gezonde eetlust, waarbij diverse ver snaperingen naar binnen werden gewerkt, niet ontbrak, spreekt vanzelf. Toen was het tijd voor de terugtocht. Precies 9 uur zag de menigte aan het Vei- li'ngsgebouw de drie bussen aankomen. „Alles goed", was de eerste vraag en bloc geuit en het antwoord: prima. „Acceleran do" voorop met een „laat de klok maar luiden en laat die klok maar slaan" ging het zingend naar het schoolplein. Het ver volg van dit liedje is in St. Annaland altijd: „Want er is geen club in 't Zuiden, die „WHS"... enz. Op het schoolplein nam de voorzitter van de Oudercommissie nog het woord, die de warme gevoelens van dankbaarheid der ouders vertolkte, door het personeel der school en alle medewerkenden hartelijk te danken voor de aan de kinderen geboden schitterende dag, een dag, zo zeide spreker, „die door alle ouders moest kunnen wor den meegemaakt om te weten, hoe de kin deren daarvan genieten en hoe men daar zelf ook in meeleeft. Tot de volgende reis 1" BURGERLIJKE STAND over de maand Juli 1950 Geboren: 8 Juli: Cornelis Jacob, zoon van J. C. v. d. Kleijn en A. P. Boogert. Na de „Brief uit Rusland" volgt hier de tweede novelle ÖOOR In een kamp voor „Verplaatste Personen" werd een nieuwe naam toegevoegd aan de lange lijst namen van hen, die thans vijf jaar na de oorlog nog steeds wachten op de bevrijding van hun vaderland. Er zijn duizenden namen en in iedere naam kan men een levensgeschiedenis lezen, een drama van een verwoest bestaan. Maar de wereld leest die geschiedenis niet. Ze leest slechts: H 34117 Tarassow, Olgina. Nationaliteit: Hongaars. Familie: geen. Reeds lang was de zon, die de gehele lange dag de bergakkertjes rond het armoedige dorpje had gestoofd, achter de gekartelde top van het Ravengebergte verdwenen. Het was zeker al meer dan een uur geleden, dat Alexow Szerda, met zijn twee dochters voor hem uitlopend, naar huis was teruggekeerd. Sandor had juist zijn sikkel gescherpt. Met de strekel in zijn hand had hij de drie figuren nagekeken, zoals ze daar over de smalle, bruinzandige weg -voortsjokten. Nadesjda, de jongste, liep gebogen onder de last der drie sikkels. Elke dertig meter bleef ze staan om de harde stelen naar haar andere schouder over te brengen. Haar hoofddoek was losgegaan en de gladde zwarte haren slierten langs het roodverbrande bezwete gezicht. Haar zuster Maryia, die met gebogen schouders naast haar liep, droeg in een doek geknoopt de drie stenen kruiken, waarin de maaiers 's morgens de ferbona, de verdunde pruimenjenever, meenamen. Ze was in de achtste maand van haar zwangerschap en sjokte met holle lendenen moeilijk voort, trachtend de stenen en gaten van het oneffen pad i te vermijden. Achter hen kwam de oude Alexow, die een katoenen lap om zijn pezige hals had jeknoopt tegen de koele avondwind. Zijn hoofd knikte vermoeid voorover en z'n magere, gebogen gestalte deed Sandor denken aan een groot vraagteken. „Het vraag teken achter Nadesjda en Maryia", peinsde hij, de strekel naast zijn drinkenskruik neerleggend. „Eigenlijk had men vorige maand Alexom burgemeester moeten maken, inplaats van die oproer kraaier Ivor Bartok. Alexow zou door zijn vraagtekenfiguur een symbool zijn geweest voor de toekomst van het gehucht Merka- Petrina, misschien wel voor het gehele district, misschien wel voor geheel Hongarije." Met een zucht nam Sandor de sikkel weer op. Hij moest de oosthoek van dit akkertje vandaag nog afkrijgen. Met regelmatige slagen werkte hij voort, huiverend in de koele bergwind, die op de hitte van de zomerdag volgde. Zijn rug deed pijn en hij voelde zijn benen onder zich trillen van vermoeidheid. Van vijf uur in de morgen af had hij vrijwel zonder rusten doorgewerkt en zijn achtenzestig jaren wreekten die onmatige arbeid. Een ruwe stem van de wegkant deed hem opschrikken. Zoltan Mendszar, de dorpspostbode, had zijn muilezel stilgehouden om hem iets toe te roepen. Sandor had hem niet verstaan, maar hij kon de boodschap raden. Haastig zocht hij z'n kruik en de strekel bijelkaar en knoopte ze in de roodgeruite doek. „Ga naar huis, Sandor Tarassow Er is een brief uit Amerika. Ik heb hem aan Olgina afgegeven. Ze vroeg me je te waarschuwen." Met een ruk dreef hij zijn lastdier weer voort, terwijl Sandor zich zo snel als zijn ver moeide benen het hem toelieten, naar het dorp spoedde. Zoltan Mendszar had het nieuwtje al door heel het dorp rond verteld en ieder, die Sandor passeerde, riep hem vrolijke of spottend-jaloerse opmerkingen toe. „Hé Sandor Weer een brief. Dat is vlugger dan anders, hè „Zeg Sandor Als je zoon een brief met dollars stuurt, kun je mij dan twintig forints lenen?" Hola Sanyi, (Sanyi is een vleinaampje voor Sandor) als de Bolsjeviki horen, dat jij zoveel brieven uit Amerika krijgt, zullen ze je naar een werkkamp sturen 1" En Matias Mokorsky, zijn buurman, vroeg: „Hoor eens, Sandor Tarassow, kan je zoon je geen reisbiljetten voor Amerika sturen Dan zijn Olgina en jij uit de moeilijkheden, die ik vrees, dat wij hier spoedig zullen krijgen." Sandor schudde het hoofd en wenkte afwerend met de hand, waarin hij de doek met de kruik en de strekel droeg. „En m'n akker en m'n huisje dan Neen, nu moet ik eerst naar Olgina. Straks praten wij verder, Matias Mokorsky." Hij stapte haastig het armoedige huisje binnen, waar Olgina hem met ongeduld wachtte. Midden op de ruwhouten tafel, naast de koperen petroleumlamp, lag de witte envelop met de grote vreemde postzegels en indrukwekkende stempels, de brief van zijn zoon Antonin, die in Amerika woonde. Elke maand kreeg Sandor zon brief. Hij had er al een heel stapeltje in de borstzak van z'n Zondagse pak, maar toch ondervond hij het steeds weer als een wonder: dat vierkante stukje papier dat zijn zoon, die toch zo heel ver weg was, had geschreven en met schepen en spoortreinen en auto's en muilezels hier liet bezorgen. Dat was een wonder, dat die jongen van hem toch iedere maand opnieuw weer gedaan kreeg. Hier in Hongarije had Antonin hem veel verdriet bezorgd door zijn ruwe leven en zijn voorkeur voor slechte vrienden. Een messteek, in dronkenschap gegeven, was. oorzaak dat hij het land had verlaten. Maar de jongen was niet slecht, daarvan was Sandor overtuigd en in het verre land was hij nu een grote heer geworden, die zijn brieven schreef op mooi glad papier met een gedrukt briefhoofd er boven. Olgina reikte haar vader de brief toe en voorzichtig, haast eerbiedig, sneed Sandor de enveloppe open. Zoals elke maand trilden zijn handen in zenuwachtige angst of het gedrukte briefhoofd er nog wel boven zou staan. Hij keek er naar met een zucht van verlichting. Hij bestudeerde het nauwkeurig om te zien, of er niets aan veranderd was, want ofschoon hij geen letter kon lezen, was elk streepje ervan in zijn geheugen geprent. Dat gedrukte hoofd boven de brieven van zijn zoon was z'n trots, bewees, dat de jongen geslaagd was in het leven. Niet dat hij nauwkeurig wist wat er moest staan, want het was een vreemde taal en er was niemand in het dorp die het kon lezen. Maar de oude school meester, aan wie hij de brieven had laten zien, had er wel enkele woorden van begrepen: U.S.A. State Department. Dat betekende zoveel als staatsdepartement van Amerika, dat was daar de regering, had de meester gezegd. Antonin moest dus regerings ambtenaar zijn geworden. Zijn zoon, regeringsambtenaar in Amerika Sandor was duizelig geworden van onverwacht geluk. Maar Ivor Bartok, dezelfde die nu tot burgemeester was benoemd, had gezegd dat in Amerika de regeringsambtenaren maar een tijdelijke betrekking hadden, omdat de regeringen daar zo slecht waren, dat men elke vier jaar een nieuwe moest kiezen. Nu wist Sandor wel dat Ivor Bartok, als secretaris van de Bolsjeviki, niet geneigd was om de volledige waarheid over Amerika te vertellen, maar het kon toch wel zo zijn en daarom was hij elke maand opnieuw weer verheugd, dat het briefhoofd nog onveranderd was. (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 1950 | | pagina 2