Weekblad voor het Eiland Tholen en St. Filipsland Slapend Volk. Uit eigen Land. 2e JAARGANG No. 39 9 AUGUSTUS 1946 Uitgevers Firma C. DlELEMAN en G. HEIJBOER. Redactie A 494 St. Annaland, Adm. Oudelandsestr, 9 Tholen,' Tel. 57. Abonnementen 0.90 per kwartaal franco p.p. 1.15 Prijs per nummer 8 cent Advertenties worden tot uiterlijk Donderdagmiddag 1 uur aangenomen Advertentiën 0.10 per millimeter - Minimum 2.00 Spierinkjes tot en met 20 woorden 1.00, elk woord meer 0.05 Men prijst in het buitenland ons volk. Men zegt, dat wij meer en beter aanpakken dan welk volk ook t'er wereld. Men staat verbaasd over onze energie en onze wil om het land te herstellen, over het vele, dat reeds werd bereikt en de grootse plannen, die wij voor de toekomst hebben. Inderdaad: ontzettend veel is er reeds bereikt bij de materieele opbouw van ons land. Bruggen en dijken zijn hersteld, de gelegenheid om te reizen is ondanks geweldige moeilijkheden opgevoerd tot een hoogte, zoals wij in onze zes jaren niet hebben gekend: wo ningen zijn hersteld, al schreeuwen we nog om dui zenden, de voedselpositie is belangrijk verbeterd. Men leeft weer in Nederland. Het laatste jaar is er hard gewerkt door de besten van ons volk. Maar er zijn er ook velen, die lam van geest en aanpakken zijn. Een gedeelte van ons volk, vooral van ons jongere volk, is volkomen indolent. Buiten de ordinaire zwarte Pieten, die de dorpen af stropen om op een gemakkelijke, arbeidschuwe wijze hun zakken vol geld te stoppen, zijn er velen, die zat- gevreten en gedronken, moe gehost en gedanst, alle interesse voor de grote problemen om ons heen heb ben verloren. Zij zijn verloren voor ons volk en voor de toekomst van ons land. er is een probleem aan de orde van de eerste rang, waarvan het materieele herstel van ons land voor een zeer belangrijk deel afhankelijk is: een probleem, dat op de achtergrond is geraakt: het probleem der annex atie. Te Neurenberg verklaarde Dr. K. Hirschfeld, dat de Duitschers in ons land voor 25 milliard hebben gestolen: de bezetting kostte 8.5 milliard. De moedwil lige vernieling aan gebouwen, aan de inventaris der volkshuishouding en de zinloze innundaties, waarvan wij de schade van dichtbij kunnen nagaan, zijn daarbij niet eens inbegrepen. Spreken we dan nog maar niet van de mensen levens, het ontzaglijk leed en het verzwegen verdriet van duizenden onder ons volk, waarvoor nu eenmaal geen vergoeding gevraagd kan worden. Percentsgewijze heeft Nederland de meeste schade geleden, maar ons land heeft ook de meeste slacht offers. Wie zal de economische schade vergoeden? Ligt hier wel een mogelijkheid, buiten annexatie, temeer daar door het tekort aan machines, gebouwen en grond stoffen weer voor milliarden aan nieuwe schade is veroorzaakt! Nederland leest en hoort van deze cij fers, van de ontzaglijke schade, ons zonder enige rechtsgrond aangedaan door hen, wier kinderen wij in de vorige wereldoorlog hebben gevoed en door de ellende van die oorlog heenhielpen. Nederland leest en hoort, zonder dat dit zijn hart raakt of zijn hoofd aan het denken zet. Nederland leest en luistert, maar ook Nederland eet en drinkt, ruziet verder, alsof het hem niet aangaat. Het mil- liarden-cijfer maakt geen indruk meer op hem, het suft en doolt maar verder. Dit cijfer der ontzaglijke schade moest de gerechtvaardigde eis tot annexatie tot een voorwerp der algemene belangstelling maken. Het is de enige weg van mogelijk herstel voor al het onrecht, dat ons wederrechtelijk is aangedaan. Wij hebben recht op schadevergoeding, een onbetwistbaar recht. Geruineerd als Duitsland is, kan het zijn ver plichtingen van schadevergoeding alleen voldoen in grond en goederen, ip mijnen en arbeidskrachten. De enige mogelijkheid: en daardoor is het zijn plicht en ons recht! Als Nederland binnenkorte tijd z'n recht op Duits land zonder annexatie zou kunnen verkrijgen, dan was het iets anders, misschien zelfs veel beter er niet toe over te gaan. Maar nu? Limburg was vrijwel in zijn geheel voor annexatie. Hier weet men wat leed en schade is. De boeren zijn er voor. Duizenden jonge boeren zitten te hunkeren naar een lap grond. Of moeten ook deze beste krach ten voor de toekomst van ons land emigreren en voor de opbouw van ons land verloren gaan? Door meer grond, industrieën en grondstoffen wordt ons land rij ker. krijgen wij meer kracht, invloed en crediet. Ons land kan niet ontkomen aan de noodzakelijkheid van annexatie, wil het weer enigermate komen op het oude welvaartsniveau. Waarom lopen wij er dan niet warmer voor; waarom blijven wij het niet eisen, al gemeen en voortdurend? In Limburg is men er vóór, Brabant geeft er zijn beste krachten aan; de Oostelijke provincies roepen er om. De overige, speciaal Holland, schijnt geheel ver vuld van Indië, omdat het daar misschien zo van pluk te, van leefde. Natuurlijk is Indië belangrijk, ook dat ligt zeer na aan het hart, maar wij willen ook scha- devergoedding van Duitsland, omdat wij er recht op hebben. „De halve wereld is met vacantie", klaagde dezer dagen een zakenman. „Als je iemand moet hebben, is hij er niet. Ik geloof, dat ik ook maar met vacantie ga." Laten wij in de allerwege geconstateerde vacantie- opleving een terugkeer naar normaler tijden begroeten. Wie een jaar lang aan de opbouw van ons vaderland zijn beste krachten heeft gegeven, heeft er zeker recht op, eens een tijdje uit te blazen, om dan met frisse moed weer aan de slag te kunnen gaan. Vacantie! De stagnatie in de sigaretten-industrie, welke zich hier en daar voordeed, werd door sommigen toegeschreven aan de vacantiegangers in de tabaksindustrie, doch anderen waren van mening, dat die vacantie hieraan geen schuld had en dat de oorzaak in het gebrek aan vaklieden bij het Rijksbureau voor Tabak te wijten zou zijn. In dat geval zou men die niet- bekwamen gaarne voorgoed met vacantie sturen. Ten aanzien van dat „voor-goed-met-vacantie-stu- ren" koestert minister Lieftinck grootse plannen. In een nota aan de Kamer die er nog geenszins aan schijnt te denken op reces, oftewel met vacantie te gaan heeft de minister medegedeeld, dat de gehele of gedeeltelijke opheffing van organen en diensten ge sticht ter liquidatie van de gevolgen .der oorlogsom standigheden in de loop van enige jaren niet minder dan 50.000 ambtenarenmet vacantie zal moeten gaan De landarbeiders tussen Hogezand en Ter Apel namen vrijwillig vacantie: zij legden het werk neer en eisten, dat de Rijksbemiddelaar een regeling zou ge ven, welke hen met andere groepen arbeiders op één niveau brengt. Wij schreven hierboven al, dat de Tweede Kamer nog niet aan vacantie denkt. Minister Gielen door stond de interpellatie-Joekes over zijn krachtige reor ganisatie-maatregelen, die, gelijk de minister verklaar de niet in de eerste plaats bezuiniging op het oog hadden. Voorts behandelde de Kamer o.m. de Ver- mogensaanwasbelasting. Aan het wetsontwerp tot in stelling van een commissie-generaal voor Nederlands- Indië moet eveneens hard zijn gewerkt, daar het ont werp dezer dagen reeds werd ingediend. Ondanks de vacantie-maand werd en wordt er op velerlei gebied nog hard gewerkt. Tot fusie van N.V.V. en E.V.C. werd in principe besloten. Beide vakverenigingscentralen zullen nu worden geliqui deerd voor elke bedrijfsbond komt er een fusie commissie, welke een fusie-rapport zal opstellen, dat aan de instanties van N.V.V. en E.V.C. ter goedkeu ring wordt voorgelegd. Voor dat de eenheid in de vakbeweging een feit zal zijn, moet er dus nog heel wat werk worden verzet. Extra-werk verrichten ook de posterijen, die meer dan 100.000 prentbriefkaarten, door Neerlands jeugd aan de jarige prinses Irene verzonden, te verwerken kreeg. De opbrengst der kaarten kwam de oorlogs slachtoffers ten goede, daar zij met nationale hulpze gels waren gefrankeerd. Er was feest op Soestdijk, vreugde in de lande. Haarlem herdacht zijn 700-jarig bestaan met fees ten, vlaggen en illuminaties. Vlaggen gaven ook Den Bosch een feestelijk aanzien, toen H.M. de Koningin en Prins Bernhard deze stad bezochten om er een groot aantal militaire en burgers te decoreren voor hun heldhaftige houding in de Meidagen van '40, tijdens de bezettingsperiode in Ned. Indië, te land, ter zee of in de lucht. Dat er feest op Schiphol was, de Amsterdamse luchthaven, die na de oorlog interna tionale betekenis heeft verkregen, is eigenlijk niets bij zonders. Ditmaal was er vreugde, omdat het eerste Fokker-toestel na de oorlog door de N.V. Diepen kon worden overgenomen. Uitbreidingsplannen III Poortvliet. Hebben we U in ons vorig nummer een uittreksel van het uitbreidingsplan der gemeente St. Maartens dijk kunnen voorleggen, thans volgt het derde artikel in deze reeks, waarin dank zij de medewerking van den burgemeester van Poortvliet het uitbrei dingsplan van laatstgenoemde gemeente wordt be handeld. In het najaar van 1943 is het eerste uitbreidingsplan voor deze gemeente opgemaakt. Na de gebruikelijke tervisie-ligging kwamen er al aanstort^ vele en veler lei klachten bij het gemeentebestuur binnen: de een er sterk tegen dat zijn woning en schuur, waarvoor hij zovele jaren had gewerkt, zou moeten verdwijnen, een ander weer maakte bezwaar tegen de totstandko ming van een weg dwars door zijn bouwland, of tuin, of heel dicht langs zijn woning. Het grootste bezwaar was wel, dat een aan te leggen weg zou lopen midden door een boomgaard, die wanneer eenmaal tot uit voering zou worden overgegaan, totaal waardeloos was. Deze klacht gaf bij het gemeentebestuur wel de doorslag om het plan in te trekken, waartoe na over leg met den ontwerper en andere autoriteiten is be sloten. Daarna is een tweede plan ontworpen, waarbij wel iswaar voor een aan te leggen weg en te bouwen woningen een groot stuk bouw- en weiland moest wor den onteigend, doch waarop de boomgaarden niet in het geding werden gebracht. Het betrof hier een uitbreiding van de kom der ge meente in Oostelijke richting, waar, te beginnen in de Molenstraat in de eerste plaats het pakhuis van den metselaar Krijger en de daaraan sluitende woningen zouden moeten worden afgebroken en een bredere straat zou krijgen, die bij het transformatorgebouw uit liep op de uit Westelijke richting te verbreden straat voortgaande in Oostelijke richting tot dicht bij de begraafplaats met een ombuiging naar den Prov. straatweg. Van uitvoering van dit plan is niets ge komen in verband met de evacuatie. Waar, tengevolge van de inundatie alle boomgaar den zijn gerooid en het argument tegen het eerste plan daardoor zijn kracht heeft verloren, meende de archi tect dat er nu alle aanleiding bestond om het eerste plan weer naar voren te brengen, temeer daar dit aantrekkelijker is dan het tweede. Het is bekend dat de bebouwing van Poortvliet ten Oosten van de Ned. Herv. Kerk gelegen, uitgebreider is dan aan den Westkant. Om nu meer vorm te geven aan de bebouwde kom met de kerk als middelpunt, is er naar gestreefd ten Westen van de kerk terrein te krijgen voor het bouwen van woningen. Alzo is het eerste plan weer „in ere hersteld", zij het dan ook dat enige kleine wijzigingen zijp aange bracht in verband met de verandering van het terrein door de V 1 inslag op 3 Maart 1945. Dit ontwerp ligt thans ter inzage en bezwaren kunnen worden in gebracht. Wat beoogt nu het uitbreidingsplan. In de eerste plaats hebben we het plan in zijn geheel, waarop is aangeduid welke wegen en straten in de toekomst zullen worden aangelegd. In dit plan is reeds reke ning gehouden met den aanleg door de Provincie, van het laatste stuk nieuwe weg vanaf het Oud-Kerk hof langs de Lage weg, de Zuidweg, de Stoofstraat tot aan den Poortvlietsen dijk. Daar deze weg vanaf de woning van M. van der Maas een bocht maakt om op den Zuidweg te komen, zodat nog een gedeelte van de tuinen overblijft (op den hoek bij van der Klooster) is daarvoor een plantsoentje ont worpen. Overigens is op dit gedeelte niets bijzonders aangegeven. Vervolgens is op het eind van de Stoofstraat naast de woning van W. Noom een weg geprojecteerd in Noord-Oostelijke richting naar de Ned. Herv. kerk, aan weerszijden waarvan huizen kunnen Worden ge bouwd. Deze weg wordt gesneden door een weg be ginnende bij de hofstede van A. Luyk in de Smids straat en eindigende in de Noordweg. ongeveer in het midden tusschen de woning van de Groen en die van Beeke; ook langs deze weg zijn eveneens wonin gen ontworpen, terwijl bij de kruising van deze twee nieuwe wegen of straten aan de Westzijde een Vere nigingsgebouw is gedacht. Het spreekt vanzelf dat deze wegen met bomen en struikgewas worden be plant. In de Smidsstraat is ook een hele verandering ge dacht: de z.g.n. kolenschuur en de winkel van Mullié verdwijnen terwijl de straat breder wordt, hetgeen ook het geval is met den Achterweg tot aan de Noord- weg, waar in Oostelijke richting ook woningen zijn ontworpen. Bovendien zullen in de naaste toekomst in de Smidsstraat, daar waar de panden door de V 1 zijn vernield, nieuwe woningen worden gebouwd. Ten slotte is nog enige verandering aangebracht in de Molenstraat en wel bij de muziektent. Deze en alle daarbij gelegen woningen en schuren zullen moeten

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 1946 | | pagina 1